ความคิดเห็นที่ 1 โหหห โคลง  มีความสามารถแค่อ่านค่ะ งาม .. ค่ะ พี่สุ จากคุณ : like 2 hear from u เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 10:28:29

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ พี่สุนันยา ... มาตามมนต์เสน่ห์สาวหวานค่ะพี่ เพลงชิวหาเล่นลิ้น..................วันวาน พลันสร่างครวญวันหวาน..........ซ่อนร้าว หมุนใจเก่าไขลาน..................รวนสะดุด ใจนา เพลินหน่อยหนุนใจน้าว...........กล่องเศร้า ดนตรี - บางครั้งนะคะ พลอยว่า การจากเป็น ก็อาจจะดีกว่านะคะ เพราะเรามีความ ทรงจำเก็บไว้ และเรายังระลึกถึงเขาได้ตลอด เขายังมีตัวตนค่ะพี่สุ ลองมาอ่านกลอนเศร้าๆ นี้ของพลอยนะคะพี่ คนละฟากฟ้า • เพลินพะว้าพะวังหลงยังตรงจิต ลนลานติดพิษสงอนงค์ไฉน ฤาจะสิ้นฤทธาอาชาไนย ยอมแล้วไซร้ลายครามอร่ามตา • อยากจะลืมยิ่งคิดพินิจฝัน กลับหลังหันแว่วเสียงเพรียกเจ้าเรียกหา หลอกตัวเองว่านวลน้องย่องตามมา สะกิดหาเรียกพี่ตลอดคืน • คิดถึงขวัญ...ขวัญเอ๋ย...ขวัญเตลิด... อย่าเพลินเพลิดเตลิดลี้ ... พี่สะอื้น ฟากฟ้านั้น..หวั่นใจ...ใช่ !?! กลางคืน อย่าระรื่นลุ่มหลงจนลืมพี่ !! • ฟากฟ้านี้สีนิลขลับจับเมฆหมอก ดาวล่อหลอกให้พี่นับถึงตีสี่ ยิ่งจันทร์เสี้ยวบึ้งเบี้ยวใส่ไร้ไมตรี นิศานี้เสแสร้งแล้งน้ำใจ • ฟ้าทางนี้สางแล้ว... ไปนอนซะ !! หลับเสียนะ..แล้วจะฝันถึงพี่ไหม? ฟ้าทางโน้นโพ้นคว้างแสนห่างไกล มิเป็นไร ... พี่จะนอนพร้อมกับเจ้า • หากพบกันในฝันทุกครั้งได้ อย่าใจร้ายหมายให้พี่ลืมเรื่องเก่า !?! ... จะต่อล้อต่อเถียงเสียงบางเบา หรือกระเซ้าเย้าแหย่ ... ขอให้มา !! • มีแต่ความเงียบงัน ...ระงัน ... เงียบ แสนเอาเปรียบ เรียบไร้ ไฟปรารถนา !?! อยู่บนนั้น...ขวัญแม่...แค่ก้มมา จะเห็นพี่แหงนขึ้นฟ้า....มองหาเจ้า ..!! . . สวัสดีวันทำงานค่ะพี่ จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 10:47:37

ความคิดเห็นที่ 3 จุ๊บๆ  จขกท.จ้า......... จากคุณ : จุดตานิด เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 11:08:30

ความคิดเห็นที่ 4 มองดูสายน้ำไหลไม่ย้อนกลับ หัวใจพร้อมยอมรับความจริงได้ การเปลี่ยนแปลงคือนิรันดร์ท่องในใจ จะคร่ำครวญเพียงไหนไม่หวนคืน คำบอกรักวันวานปานน้ำผึ้ง คาดไม่ถึงวันนี้ตรมแสนขมขื่น กลั้นน้ำตาสะกดใจให้กล้ำกลืน ยังแว่วเสียงสะอื้นอยู่ในทรวง เมื่อเวลานำพาให้พบกัน ความสัมพันธ์ผูกพันเกิดเป็นบ่วง เวลาพาพลัดพรากเหมือนเล่นลวง หวงและห่วงอย่างไรจำใจจร หลายเหตุผลเงื่อนไขในเวลา ใจส่วนลึกยังห่วงหาพิสมร คำตัดพ้อกรีดใจพี่ร้าวรอน ยังคิดถึงวันก่อนตอนสัญญา เก็บความรักหวังดีที่มีให้ อยู่แสนไกลยังซาบซึ้งคนึงหา น้องยังอยู่ในใจตลอดมา วันนี้หรือวันหน้าไม่ลาเลือน ... จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 11:50:41

ความคิดเห็นที่ 5 ความคิดเห็นที่ 1     โหหห โคลง  มีความสามารถแค่อ่านค่ะ งาม .. ค่ะ พี่สุ จากคุณ : like 2 hear from u     เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 10:28:29   *************************** อย่าถล่มตัวซีจ๊ะ รู้นะว่าตัวเองทำได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นโคลงก็ได้นี่ เพียงแต่ตอนนี้ พี่ พยายามหัดเขียนอยู่ เท่านั้นเอง *** จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 14:09:42

ความคิดเห็นที่ 6 อันใดเอ่ยเล่าน้อง...............................รำพัน เพียงพี่มีสิ่งสรรค์................................ห่างเจ้า เหตุเพียงผ่านมากวัน............................มีแต่ หนักเอย ใจคิดจิตยังเฝ้า...................................ห่วงแก้ว ตาหนอ รอรักเราร่วมสร้าง................................สุกงอม รักพี่ยังถนอม.....................................แน่แท้ เสียงกระเส่าทรวงหอม..........................ยังติด ตรึงพี่ เสน่ห์นวลพาแพ้..................................อย่าต้อง กังวล ลนใจจนพี่ไหม้....................................มอดเกรียม อย่าเอ่ยเลยหนาเรียม............................พี่เศร้า ดวงใจพี่ยังเตรียม.................................ถอดห่ม นวลแม่ เพียงผ่านวันห่างเจ้า...............................รุ่มร้อน จนฝัน มีจันทร์สว่างจ้า.....................................ดวงเดียว เหมือนดั่งใจพี่เชียว................................หนึ่งห้อง เจ้าจองก่อนเกินเหลียว............................หญิงอื่น ใดแล ใจหม่นจนขัดข้อง...................................หากเจ้า บ่วางใจ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 15:08:09

ความคิดเห็นที่ 7 หวัดดีจ้ะน้องพลอย สุดยอดเลย เก่งจริง น้องสาวคนนี้ ......................................... คำลวงหลงเชื่อช้ำ................................จึงตรม ความเจ็บสุดระทม................................ห่มไห้ ถ้อยคำผ่านเพราะเขลา..........................จึงเชื่อ โอ้อกเลย หม่นไหม้..............................เพราะน้ำคำลวงฯ ****************** มันก็พูดลำบากนะจ๊ะ บางครั้ง กับความทรงจำ สิ่งที่เราคิดว่าเป็นสิ่งดีๆ มันกลับทำให้ราสะเทือนใจ เพราะในสิ่งที่เราคิดว่าดี ที่แท้ แฝงไปด้วย คำลวงทั้งนั้น ซึ่งไม่อยากจำ แต่กลับลืมไม่ลง ***************** อยากเรียงร้อยถ้อทวงถามในคำกล่าว ไฉนเล่า เขาจึงทำ ย้ำเฉลย เมื่อไม่เห็น คุณค่า ควรละเลย ทำเป็นเฉย แต่แรกรู้ ไม่คู่ควร ไยเสแสร้งแกล้งเเหมือนรัก ตระหนักยิ่ง คนเป็นหญิง ให้สุดท้อ รอคืนหวน ใช่เรานี้ ที่เฝ้า เย้ายียวน มิใช่นวล ที่ครวญขอ ผนอเชย เขาหยิบยื่น ไมตรี ปราณีให้ มอบน้ำใจ หยิบยื่นมา พาใจเผย หญิงยื่นรับ ไมตรี ที่ดีเอย เพราะไม่เคย รับเยื่อใย จากใครมา หลงเชื่อแน่ แก่ใจ ในน้ำถ้อย วลีร้อย ดั่งน้ำใส ให้ห่วงหา สุดคะนึง ถึงมิวาย ในอุรา เมื่อเขามา เมินหมาย ไม่ไยดี แล้วจะยื่น มาไย ไมตรีมอบ ไม่รักชอบ ก็ออกไป ให้ไกลที่ นี่กระไร ไฉนทำ ช้ำชีวี ดูท่าที มีใจให้ กลายเลือนลา ไม่รู้เลย เฉลยค่า มาทุกสิ่ง บอกความจริง จากใจ ไม่มุสา หรือเขามอง เราเป็น เช่นผักปลา ไร่คุณค่า ไร้สำนึก รู้สึกใจ คิดถึงเอย วันผ่าน แค่จันทร์คล้อย เหมือรักลอย หายห่าง จางไฉน เพียงวันผ่าน  พลันเปลี่ยน แล้วหรือไร เจ็บครั้งนี้....จะมีใคร เข้าใจเรา/.. ความรู้สึกของพี่อาจจะแตกต่างจากน้องพลอย ในด้านนี้ กลอนเเพราะมากจ้ะ แต่กิ๊ฟหมดแลแล้ว เอาอันนี้ แทนก่อนนะจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 52 17:55:15 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 15:52:39

ความคิดเห็นที่ 8 หวัดดีค่ะพี่นิด มารับจุ๊บค่ะ แล้วก้ จุ๊บคืน สองข้าง เลยนะคะ           ......... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 15:56:38

ความคิดเห็นที่ 9 เขียนรูปหัดร่างไล้..............................ระบายสี เขียนหัดมาหลายปี.............................แค่คล้าย ศิลปินเก่งมองที.................................กระจ่าง ใจแล รอยร่องทีแปรงป้าย............................ย่อมฟ้องความเสถียร เขียนโคลงก็นั่นแล้..............................เหมือนกัน เขียนหัดเพียงสิบวัน.............................ย่อมได้ บรมครูคู่โคลงสรรค์..............................เห็นต่าง เราแล มองผ่านไกลหรือใกล้...........................ย่อมรู้เราเผย ............................................................................ หัดเขียนโคลงเพียงไม่กี่วัน เสกคาถาก็ยังต้องเรียนรู้ตามหลังคุณสุไปเรื่อยๆ ผิดพลาดเช่นไร หวังว่าคงจะได้รับคำแนะนำจากท่านผู้ชำนาญบ้างนะขอรับ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 16:29:57

ความคิดเห็นที่ 10 ลางคนเหมือนว่าคล้าย......................พายงัด วนอยู่ยามลมจัด..............................เหนื่อยล้า พายตรงย่อมคือหัด.......................... คุมสติ ถึงฝั่งหมายเหมือนช้า.........................นั่นรู้ครองตน สวัสดีค่ะ..คุณสุนันยา ฝากผ่านไปถึงคุณเสกคาถาด้วยนะคะ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 17:13:15

ความคิดเห็นที่ 11 พายเรือเหนือน่านน้ำ..........................ไหลกราก ไกลฝั่งยังเกรงจาก.............................จดจ้อง แรงซัดคลื่นพัดพราก...........................ไกลเพื่อน ใจล่มจนลืมร้อง..................................ร่างไร้คนแล แพ้พายเพราะพ่ายพลั้ง.........................ใจตน เรือแกร่งฤาเรือกล................................หัดรู้ เรือแหลกหลุดเวียนวน..........................ใครเล่า พายแล กายร่างรอดเพราะผู้..............................เชี่ยวชั้นเชิงพาย ............................................................................... ขอบพระคุณท่านคุณแม่ใจดีมากๆขอรับ อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญย่อมเป็นที่พึ่ง ให้แก่ผู้มีใจรักที่จะฝึกฝนในสิ่งที่ตัวเองปรารถนาที่จะเรียนรู้ได้เสมอขอรับ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 52 19:05:53 จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 18:59:34

ความคิดเห็นที่ 12 กุ๊กกิ๊กกลมเกี่ยวก้อย .กลอยเกลียว คนคละคร่ำค้อนเขียว .คล่องคล้อง เฉิดฉายโฉบเฉี่ยวเชียว ..ฉ่ำชื่น จักจีบจองจดจ้อง ...เจิดจ้าจรุงใจ๋ ภวังค์รัก น้ำต้มผัก ทึกทักหวาน ไม่รำคาญ รอมชอม ยอมกันได้ แม้นชี้นก ไม่ใช่นก ก็นกไง แม้นชี้ไม้ ก็ว่าไม้ ไม่ลังเล สุดความหวาน ของรสหวาน นั้นรสไหน พิสูจน์ได้ เคี่ยวน้ำตาล พาลหันเห เคี่ยวเกินจุด หวานพลันขม ไหม้ละเห่ โอ้โห่เฮ เททิ้งไซร้ ไร้ราคา จักให้รัก ยั่งยืนยง คงชื่นมื่น สูงสุดคืน สู่สามัญ กันนะจ๋า รักเป็นเพียง ห้วงอารมณ์ โน้มไปมา ขึ้นลงหนา มิเสถียร เพียรเข้าใจ ความเข้าใจ ความเข้าถึง ความนึกคิด รู้ห้วงจิต รู้อารมณ์ รู้ต่างไซร้ พัฒนาขั้น พัฒนาสู่ พัฒนาใจ หากรู้ใจ ให้รู้จัก ฮักรู้ใจ๋ ............... ความหวานมีสุดขั้น ...ความหวาน นาจ๊ะ บทต่อพัฒนาการ ..ปรับใช้ เรียนรู้ปรับบ่พาล ...รักเตลิด นาจ๊ะ หวานยึดนิรันดร์ไซร้ .เหตุให้กิ๊กหลาม .................................................................................... แต่บางครั้งทำดีที่สุดแล้ว ผลก็ยังออกมาไม่ดี...แสดงว่าไม่ถูกคู่ เปลี่ยนคู่ใหม่...CONVERSE...ทางใครทางมัน จากคุณ : black in black เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 19:26:58

ความคิดเห็นที่ 13 ถึงเพิงพัก               นักเขียน             เวียนแวะนั่ง สดับฟัง                 คำกลอน            สลอนเสียง คมคำใคร              ไพเราะ              เพราะสำเนียง เดินตามเสียง          สุนันยา              เชิญมาชม มีนิยาย                  หลายหลาก        มากมากเรื่่อง สรรพเสียง              ต่อสู้                 และดูขัน มีโศรกเศร้า            เคล้าทุกข์           ปลุกสำพันธ์ ทั้งความฝัน             ความรัก             สลักใจ จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 19:41:48

ความคิดเห็นที่ 14 มา . . . ขอว่ามั่งฮะ . . . . . เมื่อ            ก่อนนี้  ที่เรานั้น เพิ่งพานพบ วาน            อย่าลืม สายตาสบ ประกายใส   ยัง              จำได้ แนบทั่ว ขั้วหัวใจ บอกรัก        กัน เพียงความนัย หาก หัวใจรู้ แต่              ครั้นเว ลาล่วงเลย กลับเฉยนิ่ง วันนี้             จึง เหลือแต่สิ่ง ซากปรักอยู่ คง               ทิ้งไว้ เพียง รอยฝัน อันตราตรู ลืมไปแล้ว     . . . ฤๅขวัญพธู . . . ว่า . . .เคย . . . รักกัน. . . . . . สวัสดีฮะ คุณสุ แฮ่ . . . อ่านกลอนของคุณ เลยเกิดจินตนาการขึ้นมาบ้าง ขออนุญาตนะฮะ ดังนี้ ขอรับ. แฮ่ . . .(อีกที) จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 20:01:39

ความคิดเห็นที่ 15 ป.ล. คุณ ไลค์ ฯ   # ๑  น่ะฮะ คำชมนี้ เขาจดสิทธิบัตรแล้วเน้อ อ อ . . . ค่ะ. แฮ่ . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 20:05:42

ความคิดเห็นที่ 16 เอ่อ...มาอ่านเฉยๆ เหมือนกัน ไ้ด้มั้ยครับ.. จากคุณ : cenyou เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 20:39:56

ความคิดเห็นที่ 17 พี่เอยเคยฝากถ้อย...............รำพัน ร้อยรักพร่ำจำนรร................แด่น้อง สัญญามั่นนิรันดร์.................ใจจ่อ แม่นา หญิงอื่นหมื่นมิข้อง................ภักดิ์น้องผู้เดียว พี่เอยพี่เอ่ยอ้าง.....................จันทร ยามที่จันทร์โคจร...................เยี่ยมฟ้า สัญญาต่อหน้าวอน.................จันทร์แจ่ม เจ้าเอย เป็นสักขีด้วยข้า.....................รักน้องผู้เดียว สองเราร่วมคู่เคล้า..................คลอชิด ดึกดื่นคืนมืดมิด.....................กอดน้อง เฝ้าเชยชื่นรื่นจิต....................สนิทแนบ กรก่ายรัดร่ำร้อง.....................รักล้นฤทัย พี่เฝ้าเชยชื่นทั้ง......................สองปรางค์ บรรจงจูบมิวาง........................ว่างเว้น ตราบจนรุ่งฟ้าสาง...................ลืมหมด ฤาพี่ ฤาหมดรักจึงเร้น.....................เบื่อแล้วจรไกล พี่เอยใยพี่ไร้.........................ปรานี ลืมหมดสิ้นวจี........................พากย์พร้อง ลืมหมดรักเคยมี.....................ใจพี่ ลืมฤา ลืมหมดรักมอบน้อง.................พี่พร้อมลืมเลือน รักเอยใยเจ็บช้ำ......................ระทม รักหม่นหมองทับถม..................หม่นไหม้ น้ำตาตกอกตรม.......................ขมขื่น ฝืนพี่รักบ่ได้............................เจ็บแท้ใจเอย แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 52 12:57:59 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 52 09:18:15 จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 21:41:04

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีค่ะพี่ดีเจ ขออนุญาต เศร้าแล้ว ไม่ถูกต่อว่านะคะ ดีใจจัง  ที่เห็นพี่ดีเจ มาเขียนกลอนเพราะๆให้อ่านอีกค่ะ ********************************** หากสายน้ำ ไหลล้น วนย้อนกลับ พี่จะยอ้น คืนซับ น้ำตาไหม รักเคยกล่าว ครั้งก่อน ตามหลอนใจ สุดกลั่น น้ำตาไว้ ไม่หลั่งริน ยังสะอื้น กำสรวล คร่ำครวญหา ใยพี่ยา ใจแข็ง แกร่งดังหิน หยาดน้ำใส ไหลเซาะ เลาะดวงจินต์ พี่ฤาสิ้น เยื่อไย ไม่นำพา คำบอกรัก หวานซึ้ง ตรึงดวงจิต ดังลิขิต ฉ่ำชื่น เสน่หา เมื่อความหวาน ซ่านซึ้ง เคยตรึงตรา จางจืดมา พาขมขื่น สะอื้นตรม เหตุผลใด ไยร้าง ให้ห่างรัก คำถามฝาก ย้ำถ้อย พลอยผสม เป็นคำอ้าง ร้างลา คราระทม ทั้งที่ยัง ชื่นชม โฉมบังอร หากยังมี น้องนี้ อยู่ในใจ อยากรู้ว่าทำไม จึงถ่ายถอน อธิบาย สักครา ก่อนลารอน ใยจากจร ตอนนี้ ที่ราวราน ไม่อาลัย สักน้อย  ให้คอยโศก เหมือนถูกโบก พายุหมุน เป็นฝุ่นสาน ใจหนาวเหน็บ เจ็บท้อ ทรมาน ดั่งดวงมาลย์ สิ้นลับ ดับอาดูร/... ******************** ขอบคุณมากค่ะพี่ดีเจ(ลำน้ำc) แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 52 22:55:36 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 21:50:35

ความคิดเห็นที่ 19 คุณสุ คะ. . . (ฮือ . . . ฮือ . . . ) ไม่ ทัก กระ ผม เลย น้ อ ย ใ จ .  .  .  .  .  เ อิ ง เ ง ย หนีไปผูกคอตาย ใต้ต้นผักชี. (ปี่พาทย์ รับ ) ดังนี้ ขอรับ. แฮ่ . . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 03:11:49

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาอ่านโคลงครับ ใครที่ลืมไว ปานนั้น อัจฉริยะ ด้านการลืม โลกจารึกไว้ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 03:20:57

ความคิดเห็นที่ 21 ความคิดเห็นที่ 19     คุณสุ คะ. . . (ฮือ . . . ฮือ . . . ) ไม่ ทัก กระ ผม เลย น้ อ ย ใ จ .  .  .  .  .  เ อิ ง เ ง ย หนีไปผูกคอตาย ใต้ต้นผักชี. (ปี่พาทย์ รับ ) ดังนี้ ขอรับ. แฮ่ . . . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒     เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 03:11:49   ............................................ คุณ พจน์คะ ไปอ่านกลอนที่ ศาลาคนสวย รึยังเอ่ยว่วสุคิดถึงใคร อย่าเพิ่งผูกคอตายนะคะ กลัวช่วยไม่ทัน ก่อนรู้ความจริง  อิอิ ใจเย็นๆซีคะ สุ ยังทักไม่ทั่วถึงเลย ก็ งี้แหละน๊า ครน่ารัก เพื่อน อาจเยอะหน่อย เป็นเรื่องปรกติ ดังนี้ค่ะ อิอิ ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 09:06:46

ความคิดเห็นที่ 22 ท่านเสกฯ( 6-9) เรามาเรียนรู้ พร้อมๆกันนะคะ หวังพึ่งคุณแม่ฯ ช่วยสั่งสอน แนะนำด้วยนะคะ ใจรักจริงๆค่ะ แต่สมอง มันบื้อมากๆ ................. ครวญมาพาปวดร้าว...................................ทรวงใจ ยามห่างเหมือนลืมไป.................................หมดสิ้น ทำเหมือนขาดเยื่อใย.................................หายจาก คำรักจากลมลิ้น........................................พี่นี้ลืมลง คำใดไยพี่นี้.............................................ถามทวน เคยบอกแล้วจากนวล.................................นิ่มน้อง ครองใจรักปากครวญ..................................คำส่ง ไยเปลี่ยนหรือขัดข้อง.................................เหตุด้วยใดฤา เหตุผลพึงอยากรู้......................................อันใด จึงตัดเยื่อขาดใย.......................................สะบั้น ถามมาจาดวงใจ........................................บอกหน่อย ลืมง่ายดายแบบนั้น....................................มีด้วยหรือใจ คำใดเคยฝากถ้อย.....................................จำนรรจ์ ว้นผ่านสิ้นผูกพัน........................................ง่ายแท้ กังวลไถ่ถามกัน.........................................พันผูก หญิงหนึ่ง คงยากแก้...................................หน่อเนื้อความใน ยากนักหากรักให้......................................ลืมเลือน วานหน่อยฝากใจเตือน................................พี่นี้ ความรักที่บิดเบือน.....................................พาหน่าย เพียงพร่ำหลบใจลี้.....................................เปลี่ยนได้ใจคน เรียงคำนำผ่านห้วง.....................................ดวงใจ ความส่งจากเนื้อใน....................................หนึ่งถ้อย ความจริงช่วยตอบไป..................................นาพี่ ใจเปิดบอกสักน้อย.....................................ให้รู้ความจริง .. . . .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 10:59:26

ความคิดเห็นที่ 23 คุณพี่ พจ เจ้าขา ... น้องขอละเมิด คำว่า "งาม " ซักวัน เพราะ งาม จริงๆนิค๊า  ....  อย่าตีน้องนา  เอิ๊กๆๆ .. พี่สุค๊า ความสามารถมีแค่ปลายหางอึ่งจริงๆค่ะ ยิ่งโคลง อยากแต่งมาก แต่ .. เหมือนจับลิงมาว่ายน้ำเลยค่ะ ... ขึ้นต้นไม้ง่ายกว่ากันเยอะเลยค่ะ เมื่อวานบอกรักกันมากมาย แต่สุดท้ายกลับลืมคำเหล่านั้น เมื่อวานบอกคิดถึงบอกผูกพัน แต่วันนี้กลับลืมมันทุกถ้อยคำ เมื่อวานบอกห่วงหาและอาทร แต่วันนี้เราเว้าวอนกลับนั่งขำ เมื่อวานบอกจะเคียงคู่มิได้อำ แต่วันนี้บอกทุกคำลืมมันไป กาลเวลาผันเปลี่ยนเวียนหมุนผ่าน ดั่งคนพาลเปลี่ยนผันใจง่ายใช่ไหม คำพูดบอกเป็นเพียงลมพ่นไป หากยึดไว้คงเสียใจนานแสนนาน .... มาต่อเล่นๆๆ นะคะ พี่สุ ผิดแผกไปอย่าว่ากันนะคะ --------------------------------------------------- วันวานบอกมั่นแท้..... เพียงเรา จักไล่เหงาซึมเซา..... ผ่านพ้น พอกาลผ่านใจเรา......ใยยิ่ง เศร้าซึม คนเอ่ยคำรักล้น ....... ห่างห้วง  หนีหาย แหะๆๆ  มิมีความสามารถ  ได้แค่นี้นะคะ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 52 11:20:00 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 52 11:06:49 จากคุณ : like 2 hear from u เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 11:04:46

ความคิดเห็นที่ 24 คำคมพาช่วยร้อย...............................วลี เปรียบแม่แสนใจดี..............................ถ่องแท้ หวังแม่แนะวิธี....................................สอนสั่ง เสริมส่งดำรงแก้..................................กอบเกื้อคำโคลง ขอบคุณคุณแม่ใจดีมากค่ะ ผิดพลาดตรงไหน ช่วยติ ช่วยแนะ สุจะพยายาม ด้วยใจที่รัก ในบทกวี ที่เรียกว่าโคลง ด้วยใจจริงค่ะ คุณเสกฯ (11) รับรู้ได้ก่อนสุอีกแน่ะ..อิอิ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 52 14:11:08 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 13:57:22

ความคิดเห็นที่ 25 กลับกันกิ๊กเกี่ยวก้อย.....................กลมกลึง แตกต่างตรงตูมตึง........................เต่งต้อน คมคายแค่คอยคลึง.......................ควงคู่ รอเริ่มรอยรักร้อน.........................แรกเร้ารมณ์รัน *********************************** หากรู้ก่อน จะย้อน วันแรกเริ่ม จะไม่เพิ่ม รักหวาน น้ำตาลใส่ น้ำต้มผัก ไม่มี ใช้นึ่งไป จะซึ้งรัก อย่างไรที่ใจคน ความรักหวานผันแปรไม่แลเหลียว เพียงข้ามวัน ใจเปลี่ยว เสี้ยวสับสน ช่างง่ายดาย คล้ายกับ สิ้นอับจน ไม่มีเหตุ มีผลใช้ดลใจ ก็เห็นบอกว่ารัก ปากพูดพร่ำ คอยย้ำย้ำ คำหวาน ทำหวั่นไหว ใครจะคิดสักนิด ว่าเปลี่ยนไป ไม่ได้นาน เท่าไหร่ ในข้ามวัน ใครจะทันตั้งตัว หรือมัวคิด อยู่ดีดี เหมือนบิด จนผิดผัน หากรู้ก่อน ล่วงหน้า ไม่ว่ากัน ทางใครก็ทางมัน แยกกันเดิน/.. ********************************** รสหวานมีสุดขั้น................................ตรงไหน ยามรักสุขตรึงใจ...............................มากล้น เรียนรักยากรู้ใน................................ดวงจิต พิศเพ่งพาคิดค้น................................คู่ข้างกิ๊กฤา/...... ถ้าพูดถึงเรื่องความรักนี่ ต้อง ท่าน black in black แน่นอนจริงๆ เหมือเป็นผู้เชี่ยวชาญ ชำนาญรัก อย่างยิ่งยง ..อิอิ ความรัก นะคะ  ไม่ใช่รองเท้า.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 15:31:32

ความคิดเห็นที่ 26 หวัดดีค่ะคุณ ตาเป๋า สุ ดีใจจริงๆค่ะ ที่คุณ เดินตามมา และหวังว่า จะมา เรื่อยๆนะคะ ........................................ มามาถึง เชิญก่อน อย่าย้อนหาย มีมากหลาย ห้องถนน คนนักเขียน ห้องกวี เรื่องสั้น  ให้อ่านเรียน ของสุเขียน ร้องกรอง ลองอ่านดู เคยเห็นแต่ เขียกลอน ตอนห้องราช กวีอาจ แตกต่าง เป็นบางครู่ เขียนที่นี่ จินตนาการ อันพล่างพลู ไม่ดุดันเหมือนอยู่ราชกวี ในบางครั้งบางตอน ก็อ่อนหวาน มีความรักชื่นบาน ปานสุขศรี แต่บางคราว ปวดร้าว เศร้าชีวี สุเขียนลงบทกวี มีสัมพัน คุณ ตาเป๋า เคยกล่าว ชอบสุขียน จึงขอเรีนญ มาบ้าง ทางสร้างสรรค์ แต่รับรอง ห้องราช ฯยังห่วงกัน ไม่เหหัน พลันหาย ให้คำนึง อยากจะให้ผ่อนคลาย ในหลายด้าน สุนันยา ชวนท่าน ด้วยคิดถึง มีหลายคน มาแล้ว ชวนคะนึง มีความซึ้ง อักษร ในกลอนกานท์/... เชิญคุณ คุณ ตาเป๋า แวะมาบ่อยๆนะคะ จะได้ไม่เครียดมาก ผ่อนคลายบ้าง อย่างไร เราก็ไม่ทิ้งกันอยู่แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ . . . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 16:09:39

ความคิดเห็นที่ 27 ความคิดเห็นที่ 14     มา . . . ขอว่ามั่งฮะ . . . . . เมื่อ            ก่อนนี้  ที่เรานั้น เพิ่งพานพบ วาน            อย่าลืม สายตาสบ ประกายใส   ยัง              จำได้ แนบทั่ว ขั้วหัวใจ บอกรัก        กัน เพียงความนัย หาก หัวใจรู้ แต่              ครั้นเว ลาล่วงเลย กลับเฉยนิ่ง วันนี้             จึง เหลือแต่สิ่ง ซากปรักอยู่ คง               ทิ้งไว้ เพียง รอยฝัน อันตราตรู ลืมไปแล้ว     . . . ฤๅขวัญพธู . . . ว่า . . .เคย . . . รักกัน. . . . . . สวัสดีฮะ คุณสุ แฮ่ . . . อ่านกลอนของคุณ เลยเกิดจินตนาการขึ้นมาบ้าง ขออนุญาตนะฮะ ดังนี้ ขอรับ. แฮ่ . . .(อีกที) จากคุณ : พจนารถ๓๒๒     เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 20:01:39   ............................................... ดูซิ เส้นใหญ่ซะจริงๆเชียว กลัวคุณผูกคอตายใต้ตนผักชี เลยรีบทักก่อน  ตอนนี้ ทักเปครั้งที่2 สำหรับ ทู้นี้แล้ว นะคะ แต่ไม่รู้ ครั้งที่เท่าไหร่ ของวันนี้ เมื่อ .    ก่อนนี้ มีเรา เฝ้าถนอม วาน      ยังพร้อม ฝากฝัน ไม่หวั่นไหว ยัง        คงเหลือ เชื่อมั่น ไม่หวั่นใจ บอกรัก  ฝากเยื่อใย สายสัมพัน แต่        เพียงวันผ่านพ้น คนร้อยเล่ห์ วันนี้       กลับ ไฉเฉ ทำเหหัน คง         มีใคร ใช่ไหม ถึง ได้ลืมกัน ลืมไปแล้ว หรือวัน เคยสัญญา.. . . . .ใช่มั๊ยเอ่ย . .ดังนี้ค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 16:25:17

ความคิดเห็นที่ 28 ความคิดเห็นที่ 15     ป.ล. คุณ ไลค์ ฯ   # ๑  น่ะฮะ คำชมนี้ เขาจดสิทธิบัตรแล้วเน้อ อ อ . . . ค่ะ. แฮ่ . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒     เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 20:05:42    .................. ไปตกลงกันเองละกัน .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 16:26:58

ความคิดเห็นที่ 29 ความคิดเห็นที่ 16     เอ่อ...มาอ่านเฉยๆ เหมือนกัน ไ้ด้มั้ยครับ จากคุณ : cenyou     เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 20:39:56   ............ ไม่ได้เด็ดขาดเลย ทำให้เจ้าของกระทู้ ไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง. . ..... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 16:29:13

ความคิดเห็นที่ 30 คุณสุ  ขอรับ ครั้งที่เท่าไหร่ สำหรับวันนี้ ก็มิได้นับเหมือนกันฮะ รู้แต่ว่า พอได้มาอ่าน บทกวีไพเราะ ของคุณ ครั้งใด แล้ว . . . . . ก็ ต้ อ ง ต อ บ ทุกครั้งไป . . . . . . . . . . . . เมื่อ             ได้ยิน คำตัดพ้อ คำต่อว่า วาน             แก้วตา อย่าด่วนใจ คิดไปนั่น ยัง               รักเธอ . . . รักเธอ   เสมอทุกวัน บอกรัก         กัน กระทั่งแววตา มาแสนนาน แต่               เหตุใด จึงระแวง ฤๅแกล้งโกรธ วันนี้             พี่ขอโทษ นิ้วก้อยสมาน คง               ไม่เปนไร ใช่ไหม เยาวมาลย์ ลืมไปแล้ว      นะ . . . กลับมาหวาน . . .กันเหมือนเดิม.                                                         ดังนี้ ขอรับ. แฮ่ . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 17:34:01

ความคิดเห็นที่ 31 black in black มิได้ ..ชำนาญรัก ประสบการณ์เพียงจัก ...ตรึกได้ เพียงสะกิดชวนชัก .สกัดจิต นาแม่ ผลเกิดจากเหตุไซร้ สดับได้ลดปัญหา เห็นรองเท้าพิศแล้ว .ถูกใจ อันดับสองลองไป (เอ๊ะ) ใส่ได้ ใส่เพลินเพลิดถูกใจ สักพัก เจ็บเวย คิดว่าเหมาะจึ่งใช้ .เกือกนั้น(ดัน)กัดTEEN* ......................................................................... บางครั้งคนเราอาจไม่ตั้งใจทำร้ายกันตั้งแต่ต้นก็เป็นได้ จงเข้าใจและให้อภัยกัน... *TEEN=วัยรุ่น จากคุณ : black in black เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 00:06:17

ความคิดเห็นที่ 32 ลืมเสียเถิดความหลังครั้งช้ำชอก เหมือนหนามยอกไร้ประโยชน์โทษเหลือแสน เพราะอาจทำเราสับสนคนดูแคลน ยืดอกแอ่นเชิดหน้าขึ้นฝ่าฟัน   ก็จะคิดคำนึงถึงใยเล่า มีแต่เศร้าอ้างว้างสุดทางฝัน เมื่อไม่รักเราแล้วก็แล้วกัน คงมีวันพบคนใหม่...ใช่กว่าเดิม จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 07:45:38

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีค่ะ คุณเรียวรุ้ง สุทักทายช้าไป ขอโทษ จากใจด้วยค่ะ คือสุต้องทำงานไปด้วย บังเอิญ เมื่อวาน มีลูกค้า ติดพันค่ะ เลยทักทายทุกคนได้ช้า ต้องขออภัยจริงๆ ตอบทู้ อาจไม่ตรงประเด็นบ้าง สุ ยังหัดเขียนโคลงอยู่ค่ะ เลยเขียนได้ช้ามาก แต่รับรองว่า  จะทักท้ายทุกคนจนครบเลยค่ะ ดีใจที่เห็นเพื่อนๆมาร่วมแสดงความคิดเห็น กันหลายคน สุมีความสุข กับการได้เขียนบทกวี และได้คุยกับเพื่อนๆค่ะ ขอบคุณมากนะคะ *************************************** รักกันวันผ่านด้วย.......................เวลา ใจแบ่งจากกานดา.......................เปลี่ยนด้าน หมุนเวียนวกวนพา.......................ฤาหน่าย ฤทัยหวั่นสะท้าน..........................พี่นี้มีใคร ครอบครองหมดสี่ห้อง...................ดวงใจ จึงเปลี่ยนเป็นคนไกล....................แปลกหน้า เจอกันผ่ายเลยไป........................หดหู่ เพียงพร่ำคำปวดล้า.......................ถกถ้อยพาที รอยรักฝากแนบไว้........................ลืมลง เพียงกล่อมฤทัยปลง......................หลอกได้ จริงใจบ่มีคง.................................คิดเปลี่ยน จางจืดหวานหมดไหม้.....................ด่างพร้อยอันใด บอกความถามไถ่ให้........................กระกาล ผิดสิ่งใดขอวาน...............................บอกด้วย ตัดรักที่เจือจาร................................มาก่อน มันยากใจแทบม้วย..........................ดับสิ้นชีวี ใจเอยไยพี่นี้....................................แรมลา หักอกจนระอา................................สะท้าน ทรวงเศร้าสะเทือนพา......................ใจหม่น สูญเสื่อมโอ้อกค้าน........................จากด้วยอาไร/.... . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 09:34:27

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีค่ะคุณ แสงแรก ประดับดิน ขอบคุณ มากนะคะ ที่แวะมา อาจไม่ลืมง่ายหรอกค่ะ แต่คงมีสิ่งที่ทำให้เปลี่ยนน่ะค่ะ. . ..... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 09:43:42

ความคิดเห็นที่ 35 like 2 hear from u น้องสาว ที่น่ารัก ความสมารถ มีแค่ไหน ก็แค่นั้ แหละจ้ะ แต่ความพยายามต้องมีตลอด ไม่งั้น เดี๋ยวถูก ท่าน พจน์ จับตีก้น ไม่รู้ด้วยนา..อิอิ .............. วานนี้รัก วันนี้ลืม ทำซึมเเหงา คนใจร้าว เศร้าทรวง ห่วงคอยหา ผิดเส้นทาง ห่างหาย ให้โรยรา รักศรัทธา มากมาย ใยลืมกัน ต้องมีเหตุ อันใด ใจจึงเปลี่ยน รักใช่เวียนเปลี่ยนง่าย คล้ายดั่งฝัน กว่าจัรักกันได้ ใช่เพียงวัน แต่ทำไม ไม่บอกกัน ว่าเหตุใด ทำให้ต้อง ตัดรัก  หักใจสิ้น ไม่ถวิล คืนวัน ผ่านไฉน วานนี้รัก ปักทรวง ห้วงหทัย วันนี้เปลี่ยน ผันไป คล้ายฝันลวง ......................................................... เพียงคำฟังพี่ย้ำ......................วันลา เหตุผลกลใดนา......................บอกน้อง มันผิดวิสัยครา........................จรจาก ยังมั่นมีใดข้อง........................เกี่ยวให้จำลาฯ ขอบใจนะจ๊ะ ทีแวะมา . . . .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 10:00:49

ความคิดเห็นที่ 36 ความคิดเห็นที่ 30     คุณสุ  ขอรับ ครั้งที่เท่าไหร่ สำหรับวันนี้ ก็มิได้นับเหมือนกันฮะ รู้แต่ว่า พอได้มาอ่าน บทกวีไพเราะ ของคุณ ครั้งใด แล้ว . . . . . ก็ ต้ อ ง ต อ บ ทุกครั้งไป . . . . . . . . . . . . เมื่อ             ได้ยิน คำตัดพ้อ คำต่อว่า วาน             แก้วตา อย่าด่วนใจ คิดไปนั่น ยัง               รักเธอ . . . รักเธอ   เสมอทุกวัน บอกรัก         กัน กระทั่งแววตา มาแสนนาน แต่               เหตุใด จึงระแวง ฤๅแกล้งโกรธ วันนี้             พี่ขอโทษ นิ้วก้อยสมาน คง               ไม่เปนไร ใช่ไหม เยาวมาลย์ ลืมไปแล้ว      นะ . . . กลับมาหวาน . . .กันเหมือนเดิม.                                                         ดังนี้ ขอรับ. แฮ่ . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒     เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 17:34:01   ************************ เมื่วาน ตอบไม่ทันค่ะ  อีกอย่างสุ เป็นคน ไม่นอนดึกค่ะ กลัวเป็นอุสรรค ของความงาม เลยไม่ได้ต่อกลก กะคุณ พจน์ เมื่อวาน ขอ พระอภัย จริงๆค่ะ เมื่อ.       บอกรัก ผ่านวัน นั้นวางเฉย วาน        พี่เอ่ย บอกน้อง ที่ร้องถาม ยัง          ไม่ลืม ท่าที ช่วยตีความ บอกรัก    ตาม ใจแจ้ง หรือแสร้ง รัก แต่        เป็นดัง ที่น้องกล่าว หรือเปล่คะ วันนี้       นะ ขอพี่ ช่วยชี้หนัก คง        ต้องอธิบาย  คลายผ่อนพัก ลืมไปแล้ว ที่รัก น้องหนักใจ... ยังหวานไม่ออกค่ะ ตอนนี้ เริ่มงงๆๆๆๆๆ ดังนี้ค่ะ. . . .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 10:39:20

ความคิดเห็นที่ 37 ท่าน black in black ล้อเล่นหน่อย ร้อนตัวเชียว(เอ..หรือว่าจริง) *************************** เพียงแนะสะกิดถ้อย............................ครวญคำ black in blackอย่าทำ..........................ตื่นเต้น สุ รู้ซึ่ง ควรจำ.....................................คำกล่าว เพียงหยอกกันบ่เน้น.............................ท่านผู้เชี่ยวชาญ หากเปรียบความรักได้...........................หลายหลาก พานพบคนหมู่มาก................................ต่างล้วน เห็นมิใช่เหมือนปาก..............................ใจหวั่น ครรฉ่องยังเห็นถ้วน...............................บ่เข้าถึงใจฯ ในความเป็นจริง ชีวิตย่อม แตกต่างกันไป สุเอง ประสบกับตัวเอง รู้ถึงความเจ็บปวด เจ็บช้ำ  และเข้าใจค่ะ แต่การที่เรา มาเขียนโคลง กลอน แบบนี้ ใช่ว่า จะต่อ ว่าใครนะคะ เพียงแต่ เรียงร้อย ให้น่าอ่าน ควรจดจำ หยอกเย้ากันบ้าง เพื่อ ความคุ้นเคย ไงคะ เห็นมะ เราคุยกัน สนุก  ทั้งที่ ไม่เคยรู้จักกัน...จริงป่าว แหะๆมาแกคำผิดค่ะ ไม่ยักกะมีใครบอก . . แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 52 19:04:32 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 11:41:03

ความคิดเห็นที่ 38 คุณ กำแพงเขย่ง สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ตามมา ................................ คิดตัดใจ ให้ลืมรัก สุดหักห้าม ทุกชั่วยาม ห่วงซึ้ง คะนึงหา คิดถึงถ้อย ผูกพัน จำนรรจา คิดถึงวัน ที่ผ่านมา ล้าระทม ความผิดหวัง ย้ำพา น้ำตาไหล โศกซึมเหงา เศร้าใจ ให้ขื่นขม ไม่อยากคิด จิตกับห่วง ห้วงอารมณ์ น้ำตาพรม สองปราง อย่างร้าวใจ/.... . . ..... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 13:13:07

ความคิดเห็นที่ 39 ไม่มีกิ๊ฟ ให้มวลมิตร คิดเยี่ยมหา สุดจะปลื้ม อุรา พาสุขสันต์ มีแต่ความ จริงใจ มอบให้กัน ไมตรีมั่น ไม่เลือน จนเลื่อนลอย ไม่รู้จัก มักคุ้น กันมาก่อน แต่โคลงกลอน ออดออ้นกัน หวานไม่น้อย ความการุณ อุ่นใส ดั่งใจคอย ทุกทุกถ้อย ร้อยจากใจ ให้พวกคุณ ขอบคุณนะคะ สุไม่มีกิ๊ฟให้ใครแล้ว มีแต่คำขอบคุณ และความจริงใจ เท่านั้น ที่มอบให้ค่ะ ขอบคุณ มากๆนะคะ . . . . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 13:24:36

ความคิดเห็นที่ 40 +++  กีฟให้ใครไปหมดแล้ว กีฟให้หมดแล้วซึ่ง              คนรัก ทุ่มเทด้วยใจภักดิ์                 ซาบซึ้ง คิดหวังว่าเขาจัก                 ตรึงใจ ไฉนปล่อยสุอึ้ง                กำซาบ   ความตรม หากพบรักใหม่ใจ               สดุด อย่าปล่อยใจจนสุด             หักห้าม คอยดึงคอยรั้งฉุด               ใจไว้    ก่อนนา มั่นแล้วจึงปล่อยข้าม            แห่งห้วง   แคลงใจ จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 11:43:19

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามาอ่านเจอข้อความที่ 11 และ 24 ต้องรีบชี้แจงค่ะ... ใช่เชี่ยวชาญเชิงชั้นเก่งโคลงกลอน เพียงรักตัวอักษรยังอ่อนหัด ใช่หลงตนยังฝึกฝนไม่เทียมทัด หวังเจนจัดก่อนจะแก่ไม่แน่นัก เห็นหลายท่านร่ายกานท์หวานเพียงหยด ดังว่ามดตอมไต่ให้ตระหนัก หวานสุดหวานร่ำพิไรในเรื่องรัก คนสาวน้อยชอบใจนักนั่งอ่านเพลิน.. ฉะนี้ค่ะ.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 12:05:14

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีคุณ  ตาเป๋า อีกครั้งค่ะ อ่านแล้ว ไม่รู้ จะอึ้ง หรือขำดี แหม  ได้ที ก็แซวกันเลยนะคะ ............ สุ มีมากเพื่อนพ้อง......................กวี หลายหลากกระทู้มี.....................เกลื่อนห้อง ถูกใจแจกทุกที..........................กิ๊ฟส่ง หาใช่เป็นคนคล้อง.......................เกี่ยวข้องดวงใจ ยังคงพักก่อนให้..........................คลายตรม หลงเหล่ร้อยคารม........................กลอกกลิ้ง หักห้ามเชื่อคำคม.........................พาป่วน นึกหน่ายกลัวถูกทิ้ง......................เข็ดแล้วใจเอยฯ.. ขอบคุณอีกครั้งค่ะที่แวะมา จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 13:13:31

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดี คุณแม่ฯอีกครั้งค่ะ .... สุเห็นพ้อง ต้องกัน เสกคาถา ใช่ปั้นคำ ยกมา พาใจหาย สุรู้น้อย กว่าคุณแม่ ตั้งมากมาย จึงมั่นหมาย คุณแม่ ช่วยแนะไป เห็นคุณแม่ รักอักษร ในกลอนโคลง ถ้อยใยโยง อ่านซึ้ง ตรึงใจไหว ทุกวลี ตีความ ล้วนนำใจ ซาบซึ้งใน อรรถรส บทกวี เพราะว่ารัก โคลงกลอน อักษรสลัก จึงรู้จัก บทไหน ให้สุขศรี พลั้งผิดนำ ถามไถ่ แม่ใจดี ให้ช่วยชี้ ใช่กล่าวเกิน เขินไปไย/... ทุกถ้อยทุกคำ มาจากความรู้สึกล้วนๆค่ะคุณแม่ อย่าคิดมากนะคะ อาจมีคน เก่งกว่าคุณแม่จริงค่ะ แต่สุไม่รู้จักไม่คุ้นเคยนี่คะ สำหรับคุณแม่สุ นับถือจริงๆ แล้วสุก็เห็น ว่า คุณแม่รู้จริง จึงขอรบกวนค่ะ คุณเสกฯก็เหมือนกันค่ะ ...อย่าคิดมากนะคะ . . . .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 13:29:07

ความคิดเห็นที่ 44 แวะมาอ่านค่ะ เอ ช้าไปอ่ะเปล่าอิอิ จากคุณ : นงเละและมนุษย์ดาวอังคาร... (อาลีอา) เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 52 14:23:01