ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
บางสิ่งเด็กชายก็ไม่เคยเห็นมาก่อน ผู้นำทางอธิบายด้วยเสียงเจื้อยแจ้วตลอดการเดินทาง บางทีความช่างพูดของมันก็ทำให้เด็กชายหัวเราะกิ๊กออกมาบ้าง แล้วพอเห็นเด็กชายขำมันก็งอนและเดินต่อ แต่สักพักก็เริ่มกลับมาพูดมากอีก
ทั้งสองเดินมาถึงประตูที่มีรูปปั้น 2 ตัวหน้าตาดุร้ายเฝ้ายามอยู่
“เด็กคนนั้นผ่านไปไม่ได้” รูปปั้นตัวหนึ่งพูดขึ้น
“นั่นไม่ใช่เส้นทางของเขา” รูปปั้นอีกตัวพูดขึ้นบ้าง
“หา” ผู้นำทางตัวน้อยอุทานด้วยความประหลาดใจ มันหันกลับไปมองเด็กชาย
“เอ่อ...” มันอึกอัก
“เจ้าต้องรับผิดชอบที่พาเด็กคนนี้มาที่นี่โดยพาเขากลับไป”
“แต่ฉันต้องการพบแม่” เด็กชายตะโกน
“ขอร้องล่ะ”
รูปปั้นทั้งสองมองหน้ากัน แล้วมองไปที่ผู้นำทางก่อนที่จะมองไปยังเด็กชาย
“ถ้าอย่างนั้นลองมองดูข้างในสิ”
เขาแง้มประตูดูภายในมีแต่ความว่างเปล่าเด็กชายเสียใจ
เด็กชายหันหลังกลับ ทันใดนั้นแสงสีขาวก็ล้อมรอบตัวเรา เขาสังเกตเห็นหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่ท่ามกลางสวนหย่อมที่เต็มไปด้วยแมกไม้ เธอลุกยืนขึ้นและส่งยิ้มมาให้เขา เด็กชายพยายามกลั้นน้ำตา
“แม้นอนหลับสบายบนสวนก็ต้องตื่นขึ้นและลุกจากไปที่อื่น เปรียบเสมือนการตายจากโลกของเธอเพื่อเดินทางไปยังโลกอื่นอีก” เสียงของผู้นำทางตัวน้อยดังกังวาน เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยิน ก่อนตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในสวนที่เดิม เวลาเดิม มีเสียงคนกำลังเรียกหาเขาอยู่
“ภู อยู่ไหนน่ะ”
“อยู่นี่ครับ พ่อ” เด็กชายตะโกนตอบ วันนี้เขาคิดว่าเป็นฝันที่เขาฝันดีที่สุดและเชื่อว่าเขาจะได้พบแม่จากที่ไหนสักที่หนึ่งอย่างแน่นอน...
| จากคุณ |
:
แมวอ้วน
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ส.ค. 52 03:15:57
A:203.144.180.65 X: TicketID:206402
|
|
|
|
