แม่จ๋าหนูขอโทษ

.
         “กิ่ง มากินข้าวลูกกับข้าวเสร็จแล้ว”

         เสียงแม่ตะโกนเรียกขึ้นมาจากชั้นล่าง ขณะที่ฉันกำลังนั่งเล่นเน็ตอยู่บนชั้นสองของบ้านในห้องเล็กๆ ของฉัน

         “จ้ะแม่เดี๋ยวกิ่งลงไปนะ”

         ฉันตะโกนบอกแม่ เอื้อมมือไปกดปุ่มปิดคอมพิวเตอร์ ก่อนลุกขึ้นวิ่งลงบันไดไป เห็นแม่กำลังคดข้าวอยู่ บนโต๊ะมีกับข้าวสองสามอย่างที่เป็นฝีมือของแม่ แม้จะเป็นกับข้าวธรรมดาอย่างแกงจืดเต้าหู้หมูสับ ไข่เจียวใส่ต้นหอม กับยำปลากระป๋อง แต่เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นฝีมือแม่แล้ว ในความรู้สึกฉันมันเป็นกับข้าวที่พิเศษกว่าอาหารเหลาในภัตตาคารเป็นไหนๆ

         “กับข้าวหน้ากินจังเลยค่ะแม่ ตักข้าวให้กิ่งเยอะๆ เลยนะค่ะ กิ่งจะกินให้พุงกางเลยค่ะ” ฉันพูดขณะเดินเข้าไปกอดและหอมแก้มแม่

         “ขี้อ้อนจริงๆ ลูกคนนี้พูดเอาใจแม่รึเปล่า ฮึ” แม่หันมาพูดกับฉัน

         “ไม่ให้กิ่งอ้อนแม่แล้วจะให้กิ่งไปอ้อนใครล่ะค่ะ ก็เราอยู่กันแค่สองคนนี่ค่ะ” ฉันรับจานข้าวพูนๆ จากแม่ก่อนเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวประจำของฉัน

         “จ้า หนูอ้อนแม่ให้ได้ตลอดล่ะกันเดี๋ยวหนูมีแฟนหนูก็ลืมแม่” แม่พูดขณะเดินถือจานข้าวมานั่งที่เก้าอี้ตัวประจำของแม่

         “ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะค่ะแม่ กิ่งมีแฟนกิ่งก็ไม่ลืมแม่หรอก ที่สำคัญตอนนี้ไม่มีใครเข้ามาเลยค่ะแม่ สงสัยลูกสาวแม่คนนี้จะได้อยู่อ้อนแม่ตลอดไปแน่เลย” พูดเสร็จฉันก็ใช้ช้อนไปตักน้ำแกงจืดฝีมือแม่มาซด

         “ดูพูดเข้า ลูกสาวแม่น่ารักจะตาย ไม่มีใครเข้ามาจีบเลยเป็นไปได้ยังไง หรือมีแล้วไม่ยอมพามาให้แม่ดูตัวรึเปล่า ฮึ”

         “ก็มีดูๆ กันอยู่บ้างล่ะค่ะแม่แต่ยังไม่เป็นแฟนกันนะค่ะ ถ้าเป็นแฟนกันเมื่อไหร่รับรองค่ะกิ่งจะพามาให้แม่ดูตัวแน่นอนค่ะ”

         เย็นวันนั้นฉันกินข้าวเยอะเลย แม่ยิ้มใหญ่ ฉันช่วยแม่ล้างจานก่อนจะขึ้นไปเล่นเน็ตต่อ ฉันกดปุ่มเปิดเครื่องคอม ก่อนเลื่อนเมาส์ไปคลิกเปิดโปรแกรม msn โปรแกรมสนทนายอดฮิตในยุคนี้

         “สวัสดีครับ น้องกิ่ง” มีใครคนหนึ่งทักฉันขึ้นมา

         “สวัสดีค่ะพี่รุ่ง” ฉันพิมพ์ตอบกลับไป

         “น้องกิ่งพึ่งทานข้าวเสร็จหรือครับ”

         “ค่ะ”

         “พรุ่งนี้ตอนเย็นเลิกงานแล้วน้องกิ่งว่างไหม?”

         “ว่างค่ะ พี่รุ่งมีอะไรหรือคะ”

         “พี่จะชวนน้องกิ่งไปเที่ยวน่ะครับ และจะพาน้องกิ่งไปแนะนำเพื่อนๆ พี่ให้น้องกิ่งรู้จักด้วย”

         “ที่ไหนหรือค่ะ”

         “ไปหาที่นั่งฟังเพลงกันน่ะครับ”

         เอาไงดีหว่าเรา ฉันคิด ถ้าเราไปแม่ก็ต้องกินข้าวคนเดียวเหงาแย่เลย อีกอย่างแม่ต้องไม่ชอบใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าเราไปเที่ยวตามผับตามบาร์อีก ตอนเรียนมหาลัยเคยแอบแม่ไปเที่ยวครั้งนึงโดนดุแทบแย่ แต่ถ้าเราไม่ไปความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพี่รุ่งก็ไม่คืบหน้าซักที…

         “ได้ค่ะพี่”

         ฉันพิมพ์ตอบรับไปรวดเร็วเกินเหตุและผลจะคิดไตร่ตรองได้ตามทัน เดี๋ยวตอนเลิกงานค่อยโทรบอกแม่ว่าติดงานด่วนล่ะกันแม่จะได้สบายใจ
         .

         .

         .

         เย็นของอีกวันหนึ่ง

         “ฮัลโหลแม่หรือค่ะ วันนี้กิ่งกับดึกหน่อยนะค่ะมีงานด่วนน่ะคะ”

         “หนูจะกลับกี่โมงล่ะให้แม่รอกินข้าวไหม วันนี้แม่ทำแกงเขียวหวานของโปรดหนูด้วยนะ”

         “แม่กินก่อนได้เลยค่ะ ไม่ต้องรอกิ่งนะค่ะ กิ่งกลับประมาณสามสี่ทุ่มน่ะค่ะ”

         “จ้ะ งั้นเดี๋ยวแม่แบ่งแกงเขียวหวานไว้ให้หนูนะ”

         “ค่ะแม่แค่นี้นะค่ะ”

         ฉันเดินออกมานอกบริษัทเห็นรถสัญชาติฝรั่งคันโก้ของพี่รุ่งจอดรถรออยู่ก่อนแล้ว ฉันเดินไปขึ้นรถของพี่รุ่ง

         “วันนี้พี่รุ่งจะพากิ่งไปไหนค่ะ”

         “ไปผับที่เปิดเพลงเบาๆ แถวรัชดาน่ะครับ”

         “สี่ทุ่มกิ่งต้องกลับแล้วนะค่ะ เดี๋ยวแม่กิ่งเป็นห่วง”

         “ได้ครับน้องกิ่ง เดี๋ยวสี่ทุ่มพี่พาไปส่งบ้านนะ”

         .

         .

         .

         ณ ผับแห่งหนึ่งแถวรัชดา เพลงเบาๆ เปิดขึ้นขับกล่อมผู้คน ฉันไม่ค่อยคุ้นเคยกับสถานที่แบบนี้นัก ตอนมาครั้งแรก ฉันรู้ได้ทันทีว่าสถานที่แบบนี้ไม่ถูกจริตฉันอย่างแรง กลิ่นควันบุหรี่เอย กลิ่นเหล้าเอย ลอยตลบอบอวนไปหมด สถานที่มืดๆ และผู้คนที่ดิ้นไปมา แถมกลับบ้านไปโดนแม่ดุอีก แต่วันนี้ดีหน่อยที่พี่รุ่งมาผับที่เปิดเพลงเบาๆ

         “น้องกิ่งเบื่อรึเปล่าครับเห็นนั่งเงียบๆ” พี่รุ่งหันมาถามฉัน ด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเมา ฉันได้กลิ่นเหล้าจากพี่รุ่งแรงพอสมควร

         “ไม่หรอกค่ะพี่รุ่ง กิ่งมึนๆ หัวนิดหน่อยน่ะค่ะ”

         “ไม่สบายรึเปล่าครับ ให้พี่พากลับเลยไหม”

         “ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่รุ่ง กิ่งแค่มึนหัวนิดหน่อยเอง”

         พี่รุ่งเอามือมาแตะตรงหน้าผากฉันด้วยความเป็นห่วง นั่นทำให้ฉันรู้สึกเขินนิดหน่อย

         “น้องกิ่งตัวร้อนสงสัยจะไม่สบายให้พี่พากลับบ้านดีกว่านะ เดี๋ยวพี่กับไอ้ฟลุค ไอ้หนุ่ม ไปเข้าห้องน้ำก่อนกิ่งรอแป๊ปนึงนะ”

         “ค่ะ ขอบคุณพี่รุ่งมากนะค่ะ” ฉันขอบคุณพี่เขา พี่รุ่งยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ

         .

         .

         .

         บริเวณห้องน้ำของผับ สามชายหนุ่มเพื่อนชี้ ยืนครองโถฉี่คนละโถ กำลังปฏิบัติภารกิจส่วนตัวของตนเองอยู่พร้อมกับยืนคุยกันอย่างออกรส

         “เฮ้ย ไอ้รุ่งน้องกิ่งสวยน่ารักสมกับที่มรึงโม้ไว้เลยว่ะขอบใจนะเว้ยที่เอามาแบ่งปันเพื่อนๆ น่ะ” เสียงของฟลุคพูดขึ้น

         “นั่นดิ ท่าทางยังบริสุทธิ์ด้วยว่ะ แต่ทำไมมรึงรีบนักว่ะ ยายังไม่ทันออกฤทธิ์เท่าไหร่เลย” หนุ่มกล่าวเสริม

         “เฮ้ยแค่มึนๆ ก็พอแล้วเดี๋ยวระหว่างทางมันก็หลับไปเองแหละ จะได้มีเวลาสนุกกันทั้งคืนไงเว้ย รับรองคืนนี้มันแน่” รุ่งพูดเสร็จชายหนุ่มสามคนเพื่อนซี้ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน

         .

         .

         .

         “น้องกิ่ง ครับน้องกิ่ง” รุ่งเรียกกิ่งเบา พร้อมทั้งเคลื่อนมือจากกระปุกเกียร์ไปเขย่าที่ต้นขากิ่งเบาๆ ก่อนจะเขย่าและเรียกชื่อให้ดังขึ้นเป็นลำดับ แต่ไร้การตอบรับของกิ่งซึ่งขณะนี้ได้นอนฟุบอยู่ที่เบาะหน้ารถอย่างขาดสติ

         “เป็นไงพวกมรึงกูบอกแล้วว่าเดี๋ยวมันก็หลับไปเอง” รุ่งหันมาพูดกับฟลุคและหนุ่มที่นั่งอยู่ตอนหลังของรถ

         “อย่างนี้ก็ได้เวลาสำรวจร่างกายกันแล้วสิว่ะ” ฟลุคพูดด้วยน้ำเสียงมึนเมาผสมด้วยความหื่นดั้งเดิม เอื้อมมือจากตอนหลังรถจะไปจับหน้าอกกิ่ง แต่

         เพี๊ยะ!

         “โอ๊ย อะไรว่ะไอ้รุ่ง” ฟลุคร้องครวญเมื่อรุ่งใช้ฝ่ามือมาตบที่หลังมือเข้าให้ก่อนที่มือจะไปสัมผัสหน้าอกกิ่งนิดเดียว

         “คนนี้กูขอก่อนเว้ย มรึงอย่าพึ่งยุ่ง”

         “อ้าวเชี่ยรุ่ง กูแค่ขอจับนมนิดเดียวมรึงทำงกไปได้ จับนิดจับหน่อยมันคงไม่สึกหรอหรอกมั๊งว่ะ”

         ฟลุคพูดขึ้นด้วยความคะนอง ทำให้ทั้งสามคนเพื่อนซี้หัวเราะขึ้นพร้อมกันอย่างครื้นเครงบ้าบอตามประสาคนอัพยาอีไปคนระหน่อย ก่อนที่รุ่งจะเร่งเครื่องรถแล่นไปยังคอนโดแห่งหนึ่งซึ่งเป็นรังลับที่พวกมันทั้งสามเอาสาวๆ มารุมโทรมเป็นประจำ

         .

         .

         .

         และค่ำคืนที่แสนยาวนานก็ผ่านพ้นไป

         ตอนเช้าเวลา แปดนาฬิกาแสงแดดจากหน้าต่างสาดส่องมากระทบเปือกตากิ่งทำให้เธอรู้สึกตัวและพยายามลืมตาขึ้นอย่างยากลำบากเธอรู้สึกว่าเปลือกตาของเธอนั้นมันช่างหนักเหลือเกิน ร่างกายอ่อนแรงปวดเมื่อยไปทั้งตัว ในหัวตื้อและหนักไปหมดเหมือนมีใครนำลูกตุ้มขนาดย่อมมาถ่วงศีรษะเธอไว้

         เมื่อเธอมองไปรอบห้องเธอพบว่าเธอมานอนอยู่ในห้องที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ที่มือของเธอมีสายน้ำเกลือเจาะให้น้ำเกลืออยู่ เธอค่อนข้างสับสนอยู่ไม่น้อยว่าทำไมเธอมานอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาลนี้ได้ จำความได้ครั้งสุดท้ายก็ตอนที่นั่งอยู่ในรถขณะพี่รุ่งขับจะพาไปส่งที่บ้าน

         ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องและผู้ที่เดินเข้ามาก็คือแม่เธอนั่นเอง

         “ตื่นแล้วหรือลูก” แม่เธอพูดทักขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอที่ข้างเตียงใช้มือลูบศรีษะเธอเบาๆ

         “หนูหิวไหมลูกแม่พึ่งลงไปชื้อโจ๊กมาจะกินเลยไหม?”

         “หนูมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไงค่ะแม่ แล้วเมื่อวานแม่เจอเออ.. พี่เขารึเปล่าค่ะ”

         “กิ่งหนูฟังแม่ดีดีนะ” น้ำเสียงของผู้เป็นมารดาเคร่งขรึมจริงจังทำให้กิ่งหยุดรอฟังแม่เธอที่จะบอกอะไรบางอย่าง

         “กิ่งเมื่อคืน หนูโดนวางยานอนหนูรู้ตัวไหมลูก”

         “หา! กิ่งโดนวางยาหรือค่ะ” กิ่งอุทานด้วยความตกใจ

         “ใครกันค่ะแม่เป็นไปได้ยังไง ก็เมื่อวานหนูไปเที่ยวกลับ...”

         “ก็ผู้ชายคนคนเมื่อคืนที่กิ่งไปเที่ยวด้วยน่ะแหล่ะเป็นคนวางยาหนู แต่หนูไม่ต้องห่วงนะ ตอนนี้ตำรวจควบคุมตัวไว้แล้วและหนูก็ปลอดภัยดี ฟาดเคราะห์ไปนะลูก” ผู้เป็นมารดาพูดเสร็จก็เอามือไปกุมมือลูกสาวไว้แน่น แต่สีหน้ากิ่งจะยังคงงงเพราะยังประติดประต่อเรื่องราวไม่ได้ทั้งหมด

         ทำให้ผู้เป็นมารดาต้องอธิบายเพิ่มเติมว่านายรุ่งพร้อมด้วยพักพวกลงมือวางยาเธอจบหลับไปในรถ แต่โชคดีที่พวกมันทั้งสามเจอด่านตรวจวัดแอลกอฮอล์เข้าเสียก่อน เช็คแล้วมีค่าเกินมาตรฐานแถมผิดสังเกตที่เห็นผู้หญิงนอนฟุบหลับสิ้นสติอยู่หน้ารถ เลยทำการตรวจค้นเจอยาอีและยานอนหลับชนิดพิเศษที่ไว้ใช้มอมเหยื่อโดยเฉพาะทำให้กิ่งรอดพ้นจากเงื้อมือเดนมนุษย์พวกนั้นมาได้อย่างหวุดหวิด

         “แม่ค่ะ กิ่งขอโทษนะค่ะที่กิ่งโกหกแม่”

         กิ่งน้ำตาซึมพร้อมขยับตัวโผเข้าไปกอดผู้เป็นมารดา ซึ่งผู้เป็นมารดาก็ไม่ได้ว่าหรือตำหนิอะไรทั้งสิ้นได้แต่กอดและปลอบใจลูกสาวซึ่งนั่นทำให้กิ่งรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้นไปอีก

         “เดี๋ยวกิ่งกินโจ๊กนะเดี๋ยวแม่เทให้”

         “ค่ะแม่”

         .

         .

         .

         เย็นวันนั้นหลังจากให้น้ำเกลือหมดหมอก็อนุญาตให้กิ่งกับไปพักผ่อนต่อที่บ้าน เมื่อถึงบ้านเธอพบแกงเขียวหวานยังคงตั้งอยู่ที่โต๊ะกลับข้าวโดยมีฝาชีครอบอยู่ นั่นทำให้เธอถึงกับน้ำตาซึมวิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นมารดาอย่างสำนึกผิด

         “แม่ค่ะต่อไปนี้หนูจะไม่ดื้อไม่โกหกแม่อีกแล้วค่ะกิ่งสัญญาค่ะแม่” ผู้เป็นแม่โน้มตัวกิ่งลงมาหอมแก้มฟอดใหญ่

         “แกงเขียวหวานตั้งแต่เมื่อวานคงเสียแล้ว เดี๋ยววันนี้แม่ทำให้กินใหม่นะ”

         “ให้กิ่งเป็นลูกมือแม่นะค่ะ”

         “จ้ะ”


         จบแล้วครับ



         (มือใหม่หัดเขียนอ่านจบช่วยแนะนำติชมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ)



        งานเขียนก่อนหน้านี้

        โลกสีเทา                                         - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8101797/W8101797.html
        นิยายรักของผม                                 - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8058257/W8058257.html
        ความสุขอยู่ที่ใจ                                 - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8069308/W8069308.html
        ในวันที่ผมจะได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้งนึง - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8052716/W8052716.html
        ยินดีต้อนรับสู่กรีนแลนด์                       - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8040660/W8040660.html
        เรื่องหมูหมู                                       - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8036761/W8036761.html
        ความเป็นไป                                     - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8028529/W8028529.html
        มีดที่ 13                                          - http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8023437/W8023437.html

จากคุณ	: Kengmanny
เขียนเมื่อ	: 16 ส.ค. 52 23:15:48