The Black Diary...ความทรงทรงจำนี้...สีดำ...

The Black Diary...ความทรงทรงจำนี้...สีดำ...

ผ่านไปแล้ว 2 ปี...กับชีวิตมหาลัย...จากน้องใหม่ก็ต้องกลายเป็นพี่หม่อ...

จากที่เคยถูกรับน้องก็ต้องมาเป็นผู้รับน้องแทน..

...อยากแกล้งน้องใหม่ตอนรับน้อง..เหมือนที่เคยโดนรุ่นพี่แกล้งเมื่อปีที่แล้ว...
...แต่ที่ไหนได้...ต้องมากลายเป็นพี่แอบ..( ..พี่แอบ...ไม่ได้หมายถึงตุ๊ด...แต่หมายถึงเอารุ่นพี่...เข้าไปแอบปะปนกับ น้องใหม่ในการรับน้อง..)
...แอบดีใจ..
...คิดว่าตัวเองหน้าเด็ก...
...คิดว่าคงได้หลอกเด็ก...
...คิดว่าอาจมีโอกาสได้แฟนเด็ก...
...แอบกังวล...
...ผมต้องโดนเพื่อนแกล้งแน่นอน...
...ผมไม่ได้แกล้งรุ่นน้อง...
...ผมจะทำได้เนียนไหม..
...ผมไม่อยากหลอกใคร..
...หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้วก็ต้องมาเตรียมแผนกับเพื่อนๆปี 2 ...ว่าจะมีการแสดงละครอะไรกันบ้าง...ต้องมีการแกล้งอะไรกันบ้าง...
ก่อนอื่นทุกคนต้องทำการเปลี่ยนชื่อเล่นใหม่...ผมได้ชื่อว่า..."นัท"...และจากนั้นก็ไปหารหัสนักศึกษาของน้องใหม่คณะผม...( ..วิศวะฯ..) ..ที่ไม่มารายงานตัว..แล้วทำการสวมรอย...จนได้รหัสกันเรียบร้อยแล้ว..มีผมกับเพื่อนๆปี 2 อีก 4 คน...รวมทั้งหมด 5 คน..ที่ต้องกลายเป็น..."พี่แอบ"

...เตรียมพร้อม...แผนแอบ

..รับน้อง...วันแรก...ของครั้งที่สอง...

...จากน้องใหม่คณะวิศวะฯ 400 กว่าคน...มีผู้หญิงประมาณ 50 กว่าคนมั้งครับ...เท่าที่สังเกตได้...ที่เหลือเป็นผู้ชายหมด...เมื่อเรียก รวมกลุ่มและแบ่งแยกตามสายรหัส...ผมได้สายรหัสครบ 10 คน...มีผู้หญิง 1 คน...และผู้ชายอีก 9 คน...

...เจอกิจกรรมวันแรก...เจอหลายอย่าง...แล้วเพื่อนๆมันก็ชอบมาแกล้งผม...ให้ทำโน่นทำนี่บ้าง...ให้เต้นเหมือนลิงเหมือนค่าง...ผมนี่แหละโดนมันแกล้งตลอด...ไปๆมาๆเจอดีครับ...ปรากฏว่าคลานศอกแล้วไปโดนเศษแก้วบาดที่ข้อศอก...แขนเป็นแผล...เลือดออกด้วย...ก็เจ็บๆเหมือนกัน...แต่ไม่ได้บอกใคร...ช่างเหอะ..คิดว่าวันนี้เดี๋ยวก็คงเลิกรับน้องแล้ว...แต่..ก็..ปวดเหมือนกันแฮะ...เลือดก็ไหลด้วย...

...สักครู่มีน้องใหม่คนนึงเข้ามาถาม..
"..เฮ้ย...แขนเมิงมีเลือด..เป็นอะไรวะ?.."
"..โดนเศษแก้วว่ะ.."
"..แล้วเจ็บไหม?.."
"..นิดหน่อยว่ะ.."
"..กูว่าไปบอกรุ่นพี่ดีกว่าว่ะ...เดี๋ยวไม่ไหวนะ.."
"..กูว่ากูไหวว่ะ..ดูดิ..ไกลหัวใจตั้งเยอะ.."

...ผมพูดพร้อมกับยื่นแขนออกไปจากตัว...แล้วน้องใหม่คนนั้นมันก็หันมามองที่หน้าผม..แล้วมองแบบยิ้มๆ..พร้อมกับพูดขึ้นมา...
"..เออ..เมิงเก่ง...ให้เมิงเก่งไปให้ตลอดแล้วกัน.."

.. แล้วก็โดนรับน้องต่อไป...จนกระทั่งประมาณ 4 ทุ่ม..ถึงได้เลิก...และพวกรุ่นพี่ก็พาเดินกลับหอเป็นกลุ่มใหญ่รวามทั้งคณะ ...เดินไปเรื่อยๆ...ก็มีไอ้น้องใหม่คนเดิมเข้ามาถาม

"..อ้าว..เมงนั่นเอง..เป็นไงบ้าง..แขนหายเจ็บยังวะ.."
"..กูบอกแล้ว...ไกลหัวใจ...กูทนได้.."
"..เออ..กูรู้..ว่าเมิงเก่ง.."
...มันพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ..
"..อือ..เมิงชื่ออะไรวะ?.."   น้องคนนั้นถามผม
"..นัท..เมิงละ.."
".. กูชื่อ..อาท...มาจากเชียงราย...มาที่นี่เป็นครั้งแรก...มาคนเดียว...กูไม่มี เพื่อนมาด้วย...ไม่รู้จักใครเลย...แล้วเมิงมาจากไหน?.."   มันถามผมกลับ..
"..กู..ก็คนขอนแก่นนี่แหละ..แต่บ้านกูไม่ได้อยู่ในตัวเมือง.."
".. เออ..ดีว่ะ..กูจะได้มีเพื่อนเป็นคนขอนแก่น...วันหลังกูจะให้เมิงพาทัวร์ ขอนแก่น...ได้ป่าวว่ะ..เพราะว่า..กูมานี่ยังไม่รู้จักที่ไหนเลย.."
"..ได้ๆ.."  ..ผมตอบมัน..

... หลังจากที่คุยกันไปสักพัก..ก็รู้ว่ามันพักอยู่หอเดียวกับผม...หอ 9 แต่อยู่คนละชั้นกัน..ผมอยู่ชั้น 2 มันอยู่ชั้น 4 ...ผมบอกหมายเลขห้องผมกับมัน...มันบอกว่ามันอาบน้ำเสร็จมันจะมาชวนผมไปกิน ข้าว..

...หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ..อาทมันก็มาหาผมที่ห้อง..มาชวนผมไปกิน ข้าว..พอมันมาที่ห้องมันมาเจอผมพักอยู่กับเพื่อนปี 2 ...คณะวิศวะ 1 คนและคณะศึกษาอีก 1 คน..มันก็แปลกใจว่าทำไมผมได้พักอยู่กัยรุ่นพี่...แต่มันได้อยู่ห้องเดียวกัน กับเพื่อนปี 1 ทั้งหมด...ผมก้บอกไม่รู้บอกว่าทางมหาลัยจัดให้ก็เลยต้องได้มาอยู่กับรุ่นพี่ ..แล้วอาทมันก็ไม่ได้สงสัยอะไร..
...จากนั้นผมก็เอามอเตอร์ไซต์ขับรถพา มันไปกินข้าวที่หลังมอ...ไปร้านที่ผมกินประจำ...ร้านนั้นเจ้าของร้านที่ "ป้าอร"  ...แต่ผมชอบเรียกแกว่า "ป้าเย็น"  ...เพราะว่าแกทำอาหารค่อนข้างช้า...แต่รสชาดอร่อยมาก...ที่ผมต้อง มากินกับแกประจำก็เพราะว่าอาหารอร่อย..และอีกอย่างแกเป้นกันเองดี...ก็เลยติดใจ..พอไปถึงร้านป้าเย็นก็ทักทายผมด้วยความคุ้นเคย..ทำให้ไอ้อาทมันสงสัยว่า..ทำไมผมถึงคุ้นเคยกับป้าแก..ผมก็เลยแก้ตัวกับมันไปว่าก่อนที่ผมจะมาเข้าที่ได้ผมต้องมาติวก่อนสอบเอนทรานซ์อยู่แถวนี้...และมากินข้าวที่ร้านแกประจำ..เลยทำให้สนิทและคุ้นเคยกับแก..ก็ไม่รู้ว่ามันจะเชื่อผมรึป่าว..

...พอกินข้าวเสร็จมันก็ให้ผมขับรถพามันไปทัวร์ทั่วมอ...ไปคณะโน้นบ้าง...คณะนี้บ้าง...ผ่านหอโน้น..หอนี้..จนเกือบทั่วทั้งมอ..และผมก็พามันไปที่ๆผมชอบไปขับรถเล่นตอนเย็นๆบ่อยๆ..คือพื้นที่แถวคณะเกษตรศาสตร์...ซึ่งเป็นแปลงหญ้าพื้นที่ค่อนข้างเยอะ...และบรรยากาศเงียบสงบดีเหมาะสำหรับคนที่ต้องการความสงบ...อย่างผม..

...กว่าผมจะพาอาทมันไปตระเวณทั่วทั้งมอ...ก็ปาเข้าไปเกือบตี 1 จากนั้นก็พากันกลับหอ...ไปนอน..

"ไอ้อาท" ..เพื่อนคนนี้มันเป็นหนุ่มเหนือ..หน้าตาดีมั้ง...รูปร่างของมันก็พอๆกับผม ..ไม่แตกต่างกันมากนั้น...อาทมันสูงสัก 170 ซม...ได้มั้ง...ส่วนผม 168 ซม..แต่ผมมักบอกใครต่อใครว่าผมสูง 170 ซม..แค่ได้โกงความสูงเพิ่มอีกนิดหน่อยก็มีความสุข...ผมหนักประมาณ 55 กก. ส่วนอาทประมาณสัก 58 กก. ได้มั้ง..

...ไอ้อาท - ผิวขาว.. ..ผม - ผิวสีแทน( แทนสีขาว)..
...ไอ้อาท - คิ้วหนาเข้ม.. ..ผม - ปกติ..
...ไอ้อาท - จมูกโด่ง.. ..ผม - โด่งเหมือนกัน..
...ไอ้อาท - คนเหนือ.. ..ผม - คนอิสาน..
...ไอ้อาท - มันดูหล่อนะ.. ..ผม - ดูดีทีเดียวล่ะ???..

..สรุปแล้วไอ้น้องใหม่ (เพื่อนใหม่)..ของผมคนนี้มันเป็นคนที่หน้าตาดูหล่อทีเดียวล่ะ..เท่าที่ได้พูดคุยและรู้จักกันวันนี้..
ผม ว่ามันน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของผมได้..มันชอบพูดกับผมโดยใช้.."กู"  กะ  "เมิง"...ซึ่งปกติถ้าไม่ใช่เพื่อนที่สนิทจริงๆผมจะไม่กล้าใช้คำนี้..แต่ใน เมื่อมันเริ่มใช้ภาษาพ่อขุนรามกับผมก่อน...ผมก็ต้องใช้สิวะ..

............................................................................

...วันนี้..
...ตื่นนอน..
...ปวดแผล...ไม่ไปเรียน...ขี้เกียจ...นอน...
...ไปหาหมอทำแผล...นอน..
...ไม่ไปรับน้อง...นอน..
...ไม่ได้ไปเป็นพี่แอบ...นอน..

...ประมาณ 5 ทุ่มได้มั้ง...ไอ้อาทมันมาหาที่ห้อง...มันมาชวนผมไปกินข้าว..มันบอกมันไม่มีเพื่อนไปกินข้าว...และมันก็อาสาเป็นคนขับรถให้ผมเอง...จริงๆแล้วผมไม่ได้เจ็บแผลอะไรมากมายหรอก...แต่ที่ผมไม่ไปเรียนเป็นเพราะว่าผมขี้เกียจมากกว่า...

...กินข้าวเสร็จมันก็ชวนผมไปขับรถเล่นอีก...มันเป็นคนขับ..ผมก็เลยตามใจมัน...เริ่มจากคณะวิทยาศาสตร์...เลยไปที่คณะมนุษยศสาตร์...ศึกษาศาสตร์...วิทยาการจัดการ...วิศวะฯ..สาธาณสุขศาสตร์...พยาบาล.. แล้วกำลังจะผ่านไปทางคณะศิลปกรรมศาสตร์..ซึ่งอยู่ค่อนข้างไกลจากคณะอื่นๆ พอสมควร

...และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น..ยางรถมอเตอร์ไซต์ผมเกิด แบนขึ้นมาดื้อๆ...ตอนนั้นก็ไม่รู้จะทำยังไง...ครั้งจะเข็นรถกลับหอก็ค่อนข้างไกลพอสมควร...;ดึกก็ดึกแล้ว...
น่าจะเกือบสักเที่ยงคืนครึ่งได้มั้ง...ไอ้อทามันก็มัวแต่ขอโทษขอโพยผม...เพราะมันบอกว่มันเป็นสาเหตุที่ทำให้รถผมเสีย...
...แต่ผมก็นึกขึ้นได้ว่า...แถวนี้มีหอของคณะพยาบาลอยู่ใกล้...ผมก็เลยให้ไอ้อาทเข็นรถไปฝากไว้ที่ป้อมยามของคณะพยาบาล...แล้วผมก็ทำการเจรจาฝากรถไว้กับยามที่ป้อมยาม

...จากนั้นผมกับอาทก็พากันเดินกลับหอ..ระยะทางน่าจะสัก 2 กิโลได้มั้งครับ...

...คืนนั้นเป็นคืนที่ไม่ใช่คืนเดือนมืด...มีพระจันทร์สักเกือบครึ่งดวงได้มั้ง...แถวนั้นมีไฟตามถนนแต่ค่อนข้างห่างพอสมควร...
ในระยะที่ไม่มีแสงไฟ...แสงจากดวงจันทร์ทำให้พอมองเห็นทางได้...ใครที่ขับรถผ่านไปมา...เขาคงสงสัยเหมือนกันว่า..
ทำไมไอ้สองคนนี้มันมาเดินตอนดึกๆดื่นๆ...

...พอเดินไปเรื่อยๆไปถึงสนามบาสเกตบอล...ไอ้อาทมันก็เลยชวนผมนั่งเล่นที่อัฒ จันทน์ก่อน...พอดีว่าวันพรุ่งนี้ผมมีเรียนตอน 10 โมง..ไอ้อาทมันก็เรียนตอน 10 โมงเหมือนกัน...เลยไปนอนคุยกันที่บริเวณอัฒจันทน์ที่ข้างๆสนามบาสเกตบอล...

...อาทมันเล่าเรื่องส่วนตัวของมันให้ผมฟัง...
...มันเป็นลูกคนโต...มีน้องสาว 2 คน...
...แม่...เลี้ยงมันกับน้องสาว...ด้วยตัวเองเพียงลำพัง...
...พ่อ...ไปมีเมียใหม่...ส่งเสียแค่เรื่องเงิน...นานๆจะกลับมาเยี่ยมที...
...มันบอกว่า...มันรักแม่...รักน้อง...มากมาก..
...แต่มันเกลียด...
...มันบอกว่า...ยิ่งเห็นแม่ของมันทำงานหนักเม่าไร...มันก็ยิ่งเกลียดมากขึ้นเท่านั้น...
...พอพูดถึงเรื่องครอบครัว...มันก็พาลจะร้องไห้...ก็เลยเปลี่ยนเรื่อง...ไปคุยเรื่องอื่นๆ...
...มันเล่าว่า...
...ที่จริงแล้วมันไม่อยากมาเรียนที่นี่...มันเป็นห่วงแม่...ห่วงน้องสาว...แต่ในเมื่อสอบติดที่นี่แล้ว...ก็ต้องเรียน...มันบอกว่า...มันมาที่นี่มันไม่รู้จักใครเลย...มารู้จักและก็เริ่มสนิทกับผมนี่แหละ...

...มันบอกว่า...ตอนรับน้องมันแปลกใจผม...มันบอกว่าดูภายนอกผมเป็นคนไม่ค่อยพูด...ออกจะดูเฉยๆด้วยซ้ำ...แต่มันก็แปลกใจว่าทำไมผมเป็นขวัญใจของรุ่นพี่ปี 2 ...ที่เห็นเขาชอบมาแกล้งผม...และชอบมาเล่นกับผมบ่อยๆในตอนรับน้อง...( ก็แหงล่ะดิ...มันอยากมาแกล้งเพื่อนมัน..)

...เราคุยกันไปสักครู่...แล้วก็เดินกลับหอ...นอน...ซึ่งก็ดึกแล้ว...น่าจะสักตี 2 ได้มั้ง......ง่วง...อาบน้ำ...นอนดีกว่า...



..อืม...
...เริ่มมีความรู้สึกว่า...
...กำลังเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นอยู่...
...ถ้าจะบอกกับอาทมันว่า...ผมไม่ใช่..น้องใหม่...ก็คงไม่ได้...เดี๋ยวเสียแผนแล้วโดนเพื่อนว่า..
...แต่ไม่ได้ตั้งใจ...โกหก...
....ไม่ได้ตั้งใจ...หลอก...
...ไม่ได้ตั้งใจ...ปิดบัง..
...ให้อภัย...นะน้อง..

..........................................................................

จากคุณ	: คุณชายโอเลี้ยง
เขียนเมื่อ	: 17 ส.ค. 52 19:19:13