ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอ่านต่อ ขอชี้แจงนิดนึงค่ะ 1. วันนั้นสำรองกล้องไปสองตัว ถ่ายสลับไปมา แต่ละภาพสีอาจจะไม่ค่อยสม่ำเสมอสบายตาเท่าที่ควร 2. ปกติเวลาลงนิยายที่ถนนฯ จะเขียนและรีไรท์ก่อนลง แต่วันนี้ด้นสด ฮ่าๆ ผิดพลาดประการใด ขออภัย มา ณ ที่นี้ 3. รูปอาจเล็กไปหน่อยนะ อย่าดูภาพใหญ่ๆเลย เดี๋ยวหลอน! ------------------------------------------------------------------ ห่อข้าวขึ้นรถตอนประมาณแปดโมงเช้า ทั้งที่คิดว่าเตรียมตัวดีแล้วเชียวนะ ข้าวสองกล่อง(มีแอบเอาไปเผื่อเขาด้วย) ขนมหนึ่งถุง กาแฟเย็นหนึ่งแก้ว... แต่ดั๊นลืมน้ำเปล่า แม่เจ้า! และระหว่างที่คนอื่นเขาเริ่มลงมือทำงานกันขยันขันแข็ง สิ่งที่คนเขียนทำนั่นคือ....... หาสมบัติ!!! แบบนี้!!!!! จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:25:17

ความคิดเห็นที่ 2 ที่เห็นในภาพ เมล็ดไม้ปีกย๊าวยาว... (ตอนแรกแอบตั้งชื่อมันว่าเม็ดกระต่าย) สอบถามจากท่านอาจารย์อินฟินิตี้(นามสมมุติ) ผู้ที่อุตส่าห์ยอมให้เราตามเข้ารกเข้าพงไปเพื่อเป็นภาระด้วย ได้ความว่ามันคือลูกต้นเต็งค่ะ ชอบมาก!!!!!! น่ารัก!!!!! เดินก้มเก็บเกือบชั่วโมง พอได้เยอะๆก็เอามาทำแบบนี้... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:29:42

ความคิดเห็นที่ 3 ต้นเต็งน่าจะเป็นต้นนี้ค่ะ สูงจัง จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:30:56

ความคิดเห็นที่ 4 ก้มหาสมบัติจนหนำใจ หน้ามืด สักสิบเอ็ดโมงท่านอาจารย์อินฟินิตี้ก็เรียก "ไปทำกับข้าวกัน!" จากที่นั่งหงอยเป็นลูกไก่เป็นสันนิบาต พอได้ยินว่าข้าวเท่านั้นแหละ... คุณก็คงรู้นะว่าคนเขียนจะทำหน้าดีใจโลกแตกขนาดไหน "กินข้าว! กินข้าว!" เลยร้องคำนี้ไปตลอดทางประมาณ 150 เมตร เพื่อไปที่บ้านหลังนี้ สถานที่ฝากท้องยามเที่ยงของเรา จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:34:50

ความคิดเห็นที่ 5 "ก่อนกินข้าวเราต้องทำอะไร?" คำถามเรียบๆของอ. อินฟินิตี้ "ล้างมือ!!!" โธ่ ก็ไปเล่นดินเล่นหญ้าจนมือเปื้อนจะไม่ให้เด็กอนามัยอย่างเราล้างมือได้ไง "ไม่คิดจะหุงหาทำอาหารเลยรึไง!" "ก็ห่อมา!" "แหม ไม่คิดเลยนะว่าคนอื่นเขาจะกินอะไรกัน พอบอกว่ากินข้าวก็จะล้างมือท่าเดียว ทำกับข้าวเป็นมั้ยแกน่ะ!" อาจารย์สีหน้าสุดเซ็ง แต่ทำไงได้ดั๊นเอามันมาเป็นภาระแล้วนี่ และนี่คือหน้าตาของห้องครัวของชาวกะเหรี่ยง(ปกาเกอญอ)ค่ะ บ้านนี้สะอาดมากทีเดียว จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:39:53

ความคิดเห็นที่ 6 แล้วก็มีเหตุเลือดตกยางออกจนได้ ระหว่างที่อ.อินฟินิตี้ เหลาไม้ไผ่ทำไม้ย่างหมู มีดก็แฉลบเข้านิ้วค่ะ ด้วยความตกใจคนเขียนก็เทกระเป๋าอันรกรุงรังของตัวเองเพื่อหาพลาสเตอร์ยา และก็แน่นอน... เวลาอย่างนี้มันจะไม่มีหรอก "ทำไงดีคะ?" ร้องเหมือนตัวเองโดนบาดซะเองยังงั้น หันรีหันขวาง เซเว่นก็ไม่มีวุ๊ย บางทีของง่ายๆที่เราจะใช้ มีเงินซื้อด้วยนะ แต่ดันไม่มีร้านขาย คนโดนมีดบาดเดินดุ่มๆเข้าป่า ไอ้เราก็นึกในใจ โหย... อ.อินฟินิตี้ มือเจ็บแล้วจะชิ้งฉ่องไงเนี่ย (ในสมองไม่ค่อยจะเคยคิดเรื่องดีๆเลยนะเรา) สักพักอาจารย์แกก็มานั่งทำแหนมค่ะ... ส่วนประกอบคือ นิ้วมือพร้อมแผลสด ใบสาบเสือ และตอกจากไม้ไผ่ที่เหลาเตรียมทำอาหารว่าง(ไม้จิ้มฟัน) จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:47:01

ความคิดเห็นที่ 7 คนเขียนนั่งทึ่งอีกแล้ว คือความจริงไม่ใช่คนในเมืองหรอกนะ ไอ้ใบสาบเสือเนี่ยก็รู้จัก ที่ตอนเด็กๆเอามาเล่นขายของไง๊! แต่ทำไมว๊า ไม่ยักกะจำได้ว่ามันห้ามเลือดได้ด้วย อาจารย์แกก็นั่งทำนิ้วแหนมไปสอนเราไป ถ้าอยู่ในป่าแล้วเกิดเป็นแผลก็ทำแบบนี้นะ ขยี้ๆมันเอากดไว้ที่แผล สาบเสือมันมียางด้วยช่วยห้ามเลือด จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:50:09

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วก็เอาใบมันใหญ่ๆมาพันไว้ แบบนี้... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:51:20

ความคิดเห็นที่ 9 เอาตอกมัดมันไว้ซะ เท่านี้ก็ทำงานต่อได้! จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:52:09

ความคิดเห็นที่ 10 รายการอาหารมื้อเที่ยงที่จะทำกินกับคนงานและชาวบ้านเป็น น้ำพริกตาแดง ผักต้ม หมูสามชั้นย่าง(หรือปิ้งก็ไม่รู้ ผู้สันทัดชี้แจงที) ข้าวนี่ชาวบ้านหุงไว้ให้ละ สบาย! (เราสบายสุด พกไปด้วย กันพลาด!) หมายเหตุ: ธรรมเนียมการกินข้าวเวลาเข้าหมู่บ้านของอ.อินฟินิตี้คือ เราจะเอาของสดไปใช้ครัวชาวบ้านทำ แล้วกินด้วยกัน พี่เจ้าของบ้านใจดี มาช่วยลวกผักให้ด้วย ขอบคุณมากค่ะ ถึงแม้จะพูดกันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร(แกอยากให้เรารู้เรื่อง แกจะพูดเหนือค่ะ ไม่ใช่กลาง เลยงงๆ เพราะปกติเป็นคนเข้าใจอะไรยากอยู่แล้ว เฮ่อๆ หูไม่ดี...) แต่รอยยิ้มของแก ตอบได้ถึงมิตรไมตรีทุกอย่างค่ะ จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 18:57:52

ความคิดเห็นที่ 11 คนเขียนได้รับภารกิจระดับชาติ "เอ้า แกเอาหมูไปปิ้งซิ!" โอ้ ปกติก็กำเงินไปซื้อกับแม่ค้าตลอด ....พี่คะๆเอาชิ้นที่เนื้อเยอะๆ... จ่ายเงิน เดินหิ้วถุงกลับ ง่าย! แล้วนี่อะไรว้าเนี่ย ปิ้งหมู ตั้งสี่ไม้อีก ถ้าเราทำไหม้หมด จะโดนรุมประชาทัณฑ์มั้ยอ่ะ กดดันๆ เอ้า หลักฐานหมากะลังปิ้งหมู ถ่ายโดยอาจารย์อินฟินิตี้ "อย่าลืมเอาไปให้แม่แกดูนะ..." อาจารย์แกกำชับทิ้งท้าย แต่ในใจนึก... แม่ หนูจะทำหมูเขาไหม้มั้ยเนี่ย!!!! เฮ้อ... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:03:22

ความคิดเห็นที่ 12 แต่ในที่สุด... หมูก็สุกน่ากิน โดยการสนับสนุนและฝึกสอน พร้อมเข้ามาดูเป็นระยะๆของผู้ชำนาญการในการทำอาหารสามชีวิต หน้าตามันก็ออกมาน่ากินแบบเนี๊ยะ... ผ่านไปหลายวัน เหมือนรสชาติยังติดปลายลิ้น... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:05:41

ความคิดเห็นที่ 13 คนสับหมูก็คือ อ.อินฟินิตี้อีกแหละ ก็บอกแล้วว่าวันนี้มาเป็นภาระคนอื่น!!! ได้ชิมหมูเป็นคนแรกด้วยแหละ ฮ่าๆ เค็มๆ ฉ่ำๆ หอมๆ เออๆ อร่อยดีวุ๊ย ถ้าชิ้นไหนร่วงจากเขียง... แน่นอนเด็กอนามัยอย่างเราไม่เก็บมากินหรอก(แต่ก็ไม่แน่เสมอไป) เพราะมีพวกนี้อยู่... สารกันบูดธรรมชาติ... รอลาภปากอยู่ห่างๆ จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:09:59

ความคิดเห็นที่ 14 เอ้า หม่ำละนะ ข้าวอีกกล่อง เป็นของอ.อินฟินิตี้ค่ะ วันนี้ดีใจ กินข้าวเกลี้ยงเลย... ภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:11:33

ความคิดเห็นที่ 15 เก็บตกจากครัว... สะดุดตากับไอ้นี่มาก ร้องถามด้วยความมั่นใจ "พี่ๆ แก้วเหรอ สวยจัง!" (ในใจนึก ขอหนูได้มั้ยอ่ะ) "มะใช่ โคะ!" "หา?" "ครก!" แปลโดยอาจารย์อินฟินิตี้ เอ้า หน้าแตกกันไป ดูเอาแล้วกันนะว่ามันครกยังไงเนี่ย!!!! (แอบรั้น ฮ่า!!!) จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:14:52

ความคิดเห็นที่ 16 กินข้าวอิ่มหมีพีมัน เศษอาหารให้สารกันบูด เศษข้าวที่ร่วงๆไก่พากันมาจิกกิน ดีจัง ไม่มีใครเสีย มีแต่ได้ นี่ละมั้งมหัศจรรย์ธรรมชาติ กินเสร็จทำงานต่อ อีกตามเคยขณะคนอื่นทำงานหน้าดำคร่ำเคร่ง เราก็นั่งเล่นคิดอะไรไปเรื่อย... (เบื้องหลัง อ.อินฟินิตี้ แกเป็นคนลุยงานที่เจ๋งมาก จัดดอกไม้ได้ขั้นเทพอีกต่างหาก ประทับใจในนิสัยนักเลงของแก คนเขียนเลยฝากตัวเป็นลูกบุญธรรมเรียบร้อย...) จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:19:24

ความคิดเห็นที่ 17 วันนั้นตัวติดกันกับลูกเต็งมาก ไปไหนไปกัน อ.อินฟินิตี้ บอกว่าที่มันมีปีกยาว เพราะว่ามันจะได้ขยายเผ่าพันธุ์มันไปได้ไกลๆ มีลมมาก็ปลิวไปตามลม หรือตกน้ำก็ลอยไปจนไปเกิดที่ใหม่ ที่ๆไกลกว่าต้นเดิม... นั่งดูลูกเต็งไป คิดไป... เออเนอะ ขนาดต้นไม้มันยังคิดอยากที่จะไปไกลเลย ทำไมเราชอบคิดแต่จะสบาย ติดอยู่กับคำว่า"แค่" ไม่คิดอยากจะไปไกลแบบลูกเต็งมันบ้าง... ทำยังไงคนเราถึงจะไปได้ไกล... แต่ละคนมีสูตรสำเร็จไม่เหมือนกันหรอกใช่ไหม... ส่วนคนเขียนวางแผนเอาไว้แล้วล่ะ... คุณล่ะคะ?... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:26:25

ความคิดเห็นที่ 18 อย่างที่บอก ไม่ได้เอาน้ำเปล่าไป(สะเพร่าเอง โทษใครไม่ได้) จะกินน้ำคนงานเยอะก็ไม่ได้เขาทำงานกลางแดดต้องร้อนกว่าเราอีก รินเอามานั่งจิบหนึ่งแก้ว(แต่เหงื่อเสียไปเกือบลิตรละ) ฝนไม่ตก แดดแรง อากาศร้อน แห้งแบบสุดๆทีเดียว ไม่อยากจะคิดเลยว่าในเมืองจะระอุขนาดไหน... พยายามสอนตัวเองว่าอย่ายึดถือแต่ความสบาย จำเอาไว้ไปไหนมาไหนต้องรอบคอบ ตอนนี้ถึงในกระเป๋ามีเงิน แต่ก็เสกน้ำมาไม่ได้... อีกใจแอบนึกถึงเซเว่นอีกแล้ว... ตอนนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงกุ๊งกิ๊งๆ ดังใกล้เข้ามา... "ไอติม!!!!" คอแห้งผากก็เลยคิดได้อย่างเดียว วิ่งเร็วจี๋ไปดักตรงทางออก และที่เจอก็คือ... ไอติมมอ.... มอ จริงๆนะ... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:32:17

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ได้เห็นวัวใกล้ๆมาตั้งหลายปีละ สัมผัสเวลาเอามือลูบตรงหน้าผากมันนะ สุดยอด!!!! ถ้าคุณมีโอกาส ลองดูนะ... --------------------------------------------------------------------- เล่นกับวัวเสร็จ กลับมานั่งหง่าวที่เดิม อ.อินฟินิตี้นึกว่าไม่สนุก ไล่ให้ไปถ่ายรูปนาข้าวด้านหลัง อย่างที่บอก วันนี้ไปทุกที่ที่มีทาง!!!! จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:35:20

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้ามีคนชาวต่างชาติถามว่า อะไรที่คุณคิดว่าเป็นตัวแทนหรือสัญลักษณ์ของประเทศไทย... ไม่รู้ว่าคนอื่นตอบว่าไงนะ แต่เรา คำตอบเดียว นาข้าวค่ะ (ต้องยิ้มแบบเต็มภาคภูมิด้วยนะ) เวลาไปไหน เห็นนาข้าว รู้สึกว่าอุ่นใจอยู่ลึกๆ เรามีข้าวกิน ท้องอิ่ม ไม่อดตายหรอก คิดยังงี้จริงๆนะ เห็นนาข้าวแล้วก็นึกถึงข้าว เป็นคนกินข้าวไม่เคยหมดจานเลย แย่มากๆนะ เป็นคนเลือกกินมาก ต่อไปจะพยายามกินข้าวให้หมดแล้วค่ะ (คิดได้หลังจากลำบากมาเกือบทั้งวัน) จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:40:02

ความคิดเห็นที่ 21 เวลาแห่งความร้อนระอุ และหิวขนมผ่านพ้นไปได้เวลากลับแล้วค่ะ คิดอะไรได้เยอะทีเดียว... ถ้าไม่รู้จักความลำบาก ก็ไม่รู้จักคุณค่าของความสบาย... ก่อนกลับ วันนี้ต้องขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ค่ะ... ขอบคุณมีด สำหรับยังชีพในป่า... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:43:46

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณสาบเสือ ที่มีขึ้นอยู่ทั่วไป ยิ่งโดยเฉพาะที่ที่ไกลสถานีฯอนามัย ถึงไม่ใช่ยาวิเศษ แต่แค่นี้ก็ดีและมีค่ามากมายจริงๆค่ะ จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:45:07

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณสัตว์โลกผู้น่ารักที่ทำให้นึกถึงตอนเด็กๆ โง่เหมือนควายเหรอ? พี่แกดูสมาร์ทมากเลยนะ... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:46:29

ความคิดเห็นที่ 24 ขากลับแวะหาหน่อไม้ ฮ่าๆ จอดรถตรง "แอ่งควายอาบ" (ตั้งชื่อเอง) เพราะอบอวลไปด้วยกลิ่นอุนจิวัวและควาย... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:48:15

ความคิดเห็นที่ 25 กลับมาด้วยความเมื่อยล้าและบู๊ตที่รั่วน้ำซึมเปียกถุงเท้า เหนื่อยกาย แต่ปลอดโปร่งใจอย่างบอกไม่ถูก... หลับเป็นตายเลยคืนนั้น... และเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง... เหตุระทึกขวัญก็เกิดขึ้น... คนเป็นลูกน้อง ใครบ้างยังไม่เคยเจอเจ้านาย(บ่น)ด่า... ก่อนหน้านี้ ในชีวิตการทำงาน ไม่เค๊ย! ไม่เคยเลยค่ะ และนั่น อาจทำให้เราได้ใจ! จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 19:56:22

ความคิดเห็นที่ 26 เพิ่งโดนเจ้านาย ขอใช้คำว่าบ่นและสอนค่ะ เพราะไม่มีคำหยาบ และไม่มีการขึ้นเสียงใดๆเลย นั่นล่ะที่ทำให้รู้สึกผิดกว่าโดนตะโกนด่าซะอีก คุณกลัวอะไรที่สุดในชีวิตคะ... สิ่งที่คนเขียนกลัวมากคือ... การเป็นผู้ใหญ่ ทุกๆปี วันเกิดเรามาถึง ดีอกดีใจ กินเลี้ยงวุ่นวาย โทรหาที่บ้าน โทรหาเพื่อน ความจริงแล้วเราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกหนึ่งปีต่างหาก เคยเข้าใจว่า... การเป็นผู้ใหญ่เดี๋ยวมันก็มาเอง เราโตขึ้น ก็จะรู้อะไรขึ้นเองโดยอัติโนมัติ ฉลาดขึ้น เก่งขึ้น ทำงานอะไรได้ง่ายขึ้น...(ก็เราเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่!) ผิดถนัดค่ะ... การเป็นผู้ใหญ่ คือ การเรียนรู้ที่จะรับภาระ รับผิดชอบอะไรได้มากขึ้นต่างหาก ภารกิจใหญ่(มันสามารถใหญ่ได้อีกเรื่อยๆไม่รู้จบ) ที่ต้องใช้ประสบการณ์ที่สั่งสมมา ความฉลาด และความเฉลียว ถึงจะสำเร็จลุล่วงได้... และไม่ใช่ได้โดยง่ายด้วยนะ วิธีคิดเปลี่ยน การทำงานก็เปลี่ยน ชีวิตเรายังต้องทำ ยังต้องฝ่าฟันอะไรอีกเยอะ และด้วยที่หัวหน้าบ่นอย่างนิ่งๆ ประกอบกับการที่แกยังต้องไปทำงานใหญ่อีกมาก แต่ต้องมาเสียเวลาและเสียอารมณ์นั่งรอตรวจงาน(ห่วยๆ)จากเรา แต่แกก็ยังนิ่งอยู่ได้ ก็เลยรู้สึกว่าแบบนี้ล่ะมั้งที่เรียกว่า คนเป็นผู้ใหญ่... และเรา... กำลังทำให้ผู้ใหญ่เสียเวลา ผนวกกับความเครียดในการทำงานส่วนอื่นๆ ก็เลยน้ำตาไหลพรากๆซะงั้น นึกย้อนไปอีกทีก็ขำตัวเอง เจ้านายก็กำลังเสียมู้ด(แน่นอนว่าแกเหนื่อยกว่าเรามากๆ) กะว่าจะด่ามันซะหน่อย มันดั๊นร้องไห้ซะก่อน... แต่วันนั้นเป็นน้ำตาที่มาจากความเครียดและการที่รู้ว่าทำให้คนอื่นเสียเวลาค่ะ ไม่ใช่ประสาทเสียรับไม่ได้ที่โดนบ่นแต่อย่างใด จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 20:09:16

ความคิดเห็นที่ 27 ที่ไม่ได้ประสาทเสีย เหตุเพราะ นึกถึงลูกเต็งค่ะ ลูกเต็งที่มีปีกยาวไปไหนได้ไกลๆ ตอนนี้ก็ถึงเวลาของเราที่จะต้องเรียนรู้วิถีแห่งกรเป็นผู้ใหญ่ และไปไกลขึ้นบ้าง ก่อนอื่นต้องตัดคำว่าเด็กออกไปก่อน... ไม่ใช่ตัด ขอเรียกว่าฆ่าเลยดีกว่า... ตอนนี้วิธีที่คนเขียนใช้คงต้องหักดิบเลยละ... งอแงเลือกกินแบบเด็กๆ นอนได้ทั้งวันแบบเด็ก เอ้อระเหยลอยชายเล่นอะไรเป็นเด็กๆ ฯลฯ นับดูต้องฆ่าเด็กไม่ดีในตัวเองหลายคนเหมือนกันนะเนี่ย... ยากเหมือนกันนะ แต่บอกกับเจ้านายแล้วว่าจะพยายามขึ้นอีกมากๆ (บางครั้งเวลาคุณเหนื่อย คุณจะไม่เห็นหรอกค่ะว่ายังมีใครที่เหนื่อย อดทน ทุ่มเทและลำบากกว่าคุณอีกเยอะ!) จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 20:16:42

ความคิดเห็นที่ 28 ปรับวิธีคิดใหม่มาสองสามวันแล้วค่ะ บอกตัวเองได้คำเดียว สู้ๆ... มีคนชี้ทางสว่างให้แล้ว เราก็ต้องไปใช่ไหมล่ะ ก็บอกแล้ว ว่าจะไปทุกที่ที่มีทาง ราตรีสวัสดิ์(ตั้งแต่แค่สองทุ่มเนี่ยนะ...) และขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ หวังว่า... กระทู้นี้คงไม่ได้ไร้สาระเกินไปนัก มีเสียงแทรกตามลมมาว่า... "มันมีอะไร้ไร้สาระกว่านิยายแกอีกเนี่ย!!!!" 5555555555 จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 20:20:27

ความคิดเห็นที่ 29 แถมละกัน สดๆร้อนๆ วันนี้ออกไปข้างนอกเจอกับซากเจ้าตุ่น เรียกไม่ถูกว่าชื่ออย่างเป็นทางการเรียกว่าอะไรนะ ขอโทษด้วยค่ะ... แต่ประเด็นคือ ตุ่นพวกนี้ตาบอด พอออกมาเพ่นพ่านไกลๆสงสัยหนวดที่เป็นเรดาห์จับหาทางกลับไม่ถูกก็เลยตาย เพราะปรับสภาพเข้ากับสิ่งแวดล้อมภายนอกโพรงนานๆไม่ได้ ดูจากสภาพศพไม่มีรอยกัด หรือรอยการถูกสัตว์อื่นทำร้ายเลย คิดได้อีกละ ว่าคนเรามีศักยภาพที่จะรับมือกับความเปลี่ยนแปลงต่างๆได้มากมาย แต่ถ้าเราไม่ยอมพัฒนาศักยภาพ... สงสัยได้ตายอย่างตุ่น(ตายแบบแพ้ภัยตัวเองอีกต่างหาก) ------------------------------------------------------------- แต่อีกใจก็ยังไม่วายมีคำถาม... ถ้าปลุกตุ่นขึ้นมาถามได้ จะถามเลยว่า "ความรักทำให้ตุ่นตาบอดเหรอจ๊ะ!" เฮ้อ สงสารคนเข้ามาอ่านจัง บ๊ายบายค่ะ.... คืนนี้ต้องไปทำงานต่ออีกนิด จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 20:27:17

ความคิดเห็นที่ 30 สงสารตุ่นจัง เราเรียกลูกยางแฮะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 52 23:09:56

ความคิดเห็นที่ 31 เราโตมาที่บ้านนอกค่ะค่อนข้างชินกับต้นเต็ง เวลาที่ลูกมันออกเต็มต้นเมื่อมันแก่จัด แล้วลมพัดแรงๆ มันก็จะร่วงลงหมุนติ้วๆ สวยดีค่ะ แล้วจะปลิวไปได้ไกลจริงๆ ด้วย :D   หมูปิ้งน่าทานมากเลย เห็นแล้วหิวววววววว! จากคุณ : adel_ew เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 52 00:08:00

ความคิดเห็นที่ 32   เห็นลูกยางแล้วคิดถึงสมัยเด็กๆจังค่ะ จากคุณ : จุหลัน เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 52 14:00:21

ความคิดเห็นที่ 33 ทักทายเพื่อนสมาชิกที่แวะผ่านทางมาค่ะ คุณก๊อตตี้... วันนี้เพิ่งเช็คข้อมูล ไอ้เจ้าลูกที่เรียกว่าเป็นลูกเต็ง คงจะเป็นลูกยางอย่างที่ว่านะ (คนเขียนเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก เดี๋ยวไปเช็คให้อีกทีว่าต้นเต็งกับต้นยางต่างกันยังไงบ้าง ทีมงานที่ไปจะเป็นทีมไม้ดอกเลยไม่ค่อยสันทัดกรณีไม้ป่ากันเท่าไร ขออภัยด้วยนะคะ หากผิดพลาด) ส่วนตุ่นน่ะ ที่ที่ทำงานมันมีชื่อเล่นว่า ไอ้บอด นานทีปีหนเราถึงจะเห็นไอ้บอดกันสักทีค่ะ กะท่าง(ซาลาแมนเดอร์น้ำ)ยังเจอง่ายกว่าอีก คุณเดล... ตอนนี้คนเขียนปิ้งหมูเป็นแล้ว ถ้ามีโอกาสจะปิ้งให้กินนะ... 5555 คุณจุหลัน... ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ จากคุณ : ปลากินเมฆ (ปลากินเมฆ) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 52 15:22:35

ความคิดเห็นที่ 34   ลูกเต็งหลอ เราเล่นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วเรามองหาความแปลกกับมันไม่เจอเลย จริงๆนะ แต่ว่าเราประทับใจผู้เขียนมากกว่าไปแป๊บเดียวมีเรื่องเล่าได้ตั้งเยอะ เราอยู่ตั้งนานไม่เห็นจะมีเรื่องเล่าเลย อะอะอออ..ไม่ต้องข้องใจ เราเป็นชาวกระเหรี่ยง อะ เออใช่ จริงๆ ว่าแต่ไปหมู่บ้านอะไรใช่บ้านเราปะ 5555... จากคุณ : ซาเน๊าะ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 22:02:24 A:119.31.35.1 X:

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณคุณซาเน๊าะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก และบางทีเราอาจจะได้เคยเจอกันก็ได้นา... 55555 คนเขียนนานๆทีจะได้เข้าหมู่บ้านซักทีค่ะ เวลาเข้าไปเลยอินเป็นพิเศษ ชื่อหมู่บ้านขออุบไว้ละกันเนาะ ใบ้แค่ว่าอยู่ที่เชียงใหม่ค่ะ จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 10:44:05

ความคิดเห็นที่ 36 เหมือนกัน บ้านเรียกลูกยาง แอบมาเจอกระทู้เพราะตามมารอนิยายค่า (อ้าว เนียนทวงเลย สิ้นเดือนนี้นะคะ หุหุุหุ) ปล ไอ้นิสัยเด็กๆ มีครบเลยเหมือนกัน จากคุณ : JEEZAA เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 17:05:41