ความคิดเห็นที่ 1 โอ้รักเอย เฉลยค่า เวลาไหน ให้ทั้งใจ กลายกลับ รับขื่นขม หรือมีใครแทรกรัก ฝากรอตรม เคยชื่นชม กลับช้ำ น้ำตานอง รักเคยหวาน ดั่งตาลอ้อย ร้อยทอถัก เป็นสายใย ฟูมฟัก รักเราสอง เธอเปลี่ยนไป ยามไหน ใครเข้าครอง ปล่อยฉันหมอง เดียวดาย ไม่เหลียวแล คนเคยซึ้ง ตรึงใจ ในดวงจิต คู่เชยชิด เปลี่ยนไป ไม่แยแส ระทมเศร้า หนาวเหน็บ เจ็บดวงแด เมื่อรักแปร เป็นอื่น ขมขื่นใจ ************************ มาอ่านกลอน ยอ้นให้ ใจปวดร้าว แต่ความเศร้า คงคลาย หายหวั่นไหว ให้เวลา เป็นเพื่อน  ไม่เลือนไกล รักษาใจ คอยแก้ รอยแผลเป็น อาจนานหน่อย ค่อยเพาะบ่ม ปมอดีต เหมือนมีดกรีด เป็นรอย ให้คอยเห็น รอยแผลเก่า ใช้เตือนใจ ไม่ลำเค็ญ ดั่งเหมือนเป็น บทเรียนไว้ เตือนใจตน/.. สวัสดีค่ะ ท่านเจ้าของกระทู้ กลอนเพราะมาก จนสุ อดร่วมแจมไม่ได้ ขอมีส่วนร่วมด้วยนิดน่อยะคะ . . . ..... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 19:31:24

ความคิดเห็นที่ 2 จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 22:27:28

ความคิดเห็นที่ 3   ขอบคุณมากสำหรับคำชม   และยินดีเป็นอย่างยิ่งที่กรุณามีบทประพันธ์มาเป็นส่วนร่วม ทำให้สมาชิกใหม่รู้สึกดีจัง พร้อมทั้งเก็บดวงใจ rainfull มาใส่กล่อง ไว้เปิดดูเวลาเหงา ๆ   ลองอ่าน เขาจบ  เราเจ็บ ในอีกมุมหนึ่ง  แล้วช่วยวิจารณ์ด้วยน๊า เมื่อเขาจบชีวิตโฉดเคยโลดแล่น ฝากรอยแค้นให้ผู้หญิงชิงชังทั่ว ทั้งโกหกล่อหลอกปอกลอกตัว เป็นชายชั่วปากทรามพร่ามทำลาย เรื่องของเขาจบแล้วฝากแนวไว้ เป็นรอยไหม้รุกลามบอกความหมาย ว่าเราเจ็บเกินระงับทั้งอับอาย เพราะคนตายขายคนเป็นไม่เห็นควร ถูกประณามน่าอดสูว่ารู้เห็น เสมอเช่นคนร้ายให้สอบสวน ทั้งทวงถามคุกคามตามรบกวน ครอบครัวป่วนเจ็บช้ำน้ำตาริน ถูกสังคมตราหน้าสามีชั่ว เรื่องใกล้ตัวพัวพันกันหมดสิ้น เสียงสาปแช่งแผ่กระจายให้ได้ยิน สร้างราคินเกินหักล้างช่างใจดำ ชีวิตยังก็ไม่เห็นเคยเป็นห่วง ชีวาล่วงพาศัตรูกรูเหยียบย่ำ เขาจบแล้วเหลือรอยผ่านการกระทำ เราเจ็บซ้ำนานเท่าไหร่ไม่รู้เลย จากคุณ : แบไต๋ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 09:22:14

ความคิดเห็นที่ 4 ขอให้ใจดวงโตๆตรงนี้คะ           ชอบทั้งของคุณแบไต๋  และของคุณสุนันยา  เพราะมาก  อ่านแล้ว เห็นภาพตามเลยคะ จากคุณ : B. LOVE เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 09:32:13

ความคิดเห็นที่ 5 นี่แหละหนา เขาว่าไว้ ให้ได้คิด จบชีวิต ใช่จะจบ พบอับเฉา วันสิ้นใจ มิได้สิ้น สินบรรเทา คนที่อยู่ รับเอา ความเศร้าตรม สิ่งที่เหลือ คือชั่วดี ที่ประจักษ์ สุดจะหัก ฤทัย หายขื่นขม สร้างปมไว้ ให้แก้ ไข ในเงื่อนคม เสียงทับถม ถ่มต่อ ข้อชิงชัง เมื่อคนตาย ทิ้งสิ่งร้าย ให้ใครหมิ่น มิอาจสิ้น ครหา พาสิ้นหวัง ด้วยเหตุใด มิรู้ได้ ช้ำใจจัง คนอยู่ยัง  ต้องฟังเขา เฝ้าวิจารย์ คนนตายแล้ว พูดไม่ได้ ใครย่อมรู้ แต่คนอยู่ ถูกประนาม ตามที่ขาน ด้วยสร้างเรื่อง เคืองขุ่น วุ่นประการ เป็นสามี ภรรยานาน สานเชื่อมใจ ใครจะรู้ เท่าเรา ยามเขาอยู่ นี่คือผู้ ไม่รู้ เขาคิดให้ ทั้งทั้งที่ บางที เขานอกใจ ปิดบังได้ ทุกสิ่ง จริงไม่มี คนภายนอก หรือจะรู้ เท่าคู่ข้าง มองทุกอย่าง ได้เห็น เป็นแก่นศรี ใครจะรู้ เรื่องร้อย ถ้อยพาที ทุกอย่างที่ เขาทำ ช้ำที่เรา/... อันนี้ เปรียบเปรยเช่ย คน ภายนอกเขามองเรา สามีภรรยากัน มีเหรอ จะไม่รู้ ..ต้องรู้กันอยู่แล้ว ทำนองนี้แหละค่ะ(อันนี้เป็นความคิดของสุนะคะ) .... แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 52 21:47:58 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 13:27:59

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะมากครับทั้งเจ้าของกระทู้และผู้ร่วมแจมข้างต้น ผมแจมมั่งนะครับ พอดีว่าเริ่มหัดแต่งกลอนเหมือนกัน ..... คนสนิทเคยชิดเชื้อเมื่อก่อนนี้ สามวันจากนารีก็เป็นอื่น สัมพันธ์มั่นสั่นคลอนไปไม่ยั่งยืน สุดเสียดายวันคืนเคยชื่นใจ เธอรักเขาหรือรักใครดีใจด้วย แม้รักฉันจะมอดม้วยและหมองใหม้ จะยิ้มรับทำหน้าชื่นฝืนสู้ไป แม้ดวงใจจะชอกช้ำระกำทรวง หวังว่าเธอจะสมหวังในรักนี้ ได้อิ่มเอมเปรมฤดีที่แดนสรวง ให้รักนี้เป็นรักแท้ใช่รักลวง เป็นรักมั่นสถิตดวงหฤทัย ขอให้เขาเทิดทูนสุดที่รัก ให้เขาภักดิ์และให้เขาเอาใจใส่ ให้เขารักซื่อตรงตลอดไป ที่สำคัญให้เข้าใจในตัวเธอ ถึงวันนี้ฉันปราชัยเป็นฝ่ายแพ้ แต่รักแท้คือรักฉันมั่นเสมอ เธอไม่รักก็ขอให้ได้รักเธอ จะพร่ำเพ้อรักเธอจนสิ้นลม .......... จากคุณ : D-Girl เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 20:48:05

ความคิดเห็นที่ 7   เป็นนักกลอนถ้านอนเปล่าคงเหงาบ้าง   มาตามทางพบกวีที่เก่งกล้า นาม D-Girl ร่วมประพันธ์ สุนันยา อักษรางดงามท่ามไมตรี   มาเขียนคำลำนำถ้อยร้อยหลากรส   แต่ละบทแต่ละบาทศาสตร์ฉวี แต่ละคำเหมาะควรล้วนพอดี   วรรณกวีระเริงคำระบำพจน์ การประพันธ์ผันอักษรเป็นกลอนกาพย์ ซึ้งซึมทราบจิตดื่มด่ำมากำหนด ให้รังสรรค์อักขระมธุรส ราวสะกดเพราะคุณค่าภาษาไทย บรรจงวาดลีลาภาษาถ้อย อักษรร้อยเรียงริ้วให้พริ้วไหว ร่วมสืบสานวรรณกรรมน้อมนำใจ ศิวิไลซ์ศรีสง่าปัญญาชน จากคุณ : แบไต๋ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 21:49:22

ความคิดเห็นที่ 8 แต่งกลอนอ่านสานคำเพราะเสนาะเสียง ทุกวรรคล้วนร้อยเรียงให้ประจักษ์ หากมีผู้ร่วมทางไขขานทัก จึงตระหนักว่าเราหวังกำลังใจ ได้อ่านถ้อยร้อยคำนำมาร้อย ดั่งมาลัยน้อยน้อยคอยมอบให้ เป็นพวงร้อยถ้อยงามล้นบนลานใจ น้อมรับไว้ด้วยหัวใจคารวะ จากคุณ : D-Girl เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 05:42:15

ความคิดเห็นที่ 9 เพียงสดับ รับถ้อย ร้อยกรองผ่าน ผสมสาน เป็นกานท์กลอน อักษรสลัก ทุกวลี มีสำนวน ชวนให้รัก พึงตระหนัก ด้วยรัก รสบทกวี "สุนันยา" ยังอ่อนด้อย ถ้อยอักษร ใช้ภาษา ปอนปอน อ้อนสุขศรี จะเรียงรส พจนารถ อันสุนทรี ยังไม่ดี เท่าที่ควร ชวนติเตียน/.... ขอบคุณ ท่านเจ้าของกระทู้มากค่ะ. . . .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 21:16:54

ความคิดเห็นที่ 10   ขอเพียงรู้เขียนไปมีใครอ่าน ช่วยตรวจทานวรรณศิลป์รินคำต่อ มีความเห็นฝากไว้ใช่เยินยอ ก็เกิดก่อกำลังใจในชีวิน                         ประสบการณ์ผ่านตามาหลากหลาย                         บทสุดท้ายต้องมีเจ็บมีจบสิ้น                         เปิดประเด็นความช้ำน้ำตาริน                        ให้ยลยินสิบเรื่องราวที่เศร้าใจ ***** ***** ***** ***** ***** ****** ตะลึงมองร่างลูกบุญปลูกพ่อ ทำไมหนอโชคชะตาพาหม่นไหม้ ดวงใจร้าวราวระเบิดเกิดกองไฟ ต้องร่ำไห้เรียกหาสุดอาดูร                         ตัวนุ่มนิ่มพริ้มหลับกับอ้อมกอด                         ขอลูกรอดพ่อยอมแลกแตกดับสูญ                         ลมหายใจที่เหลือพร้อมเกื้อกูล                         ลูกไพบูลย์พ่อพร้อมพลีชีวิตา ดูเถิดดูหน้าเจ้ายังเยาว์นัก เกิดจากรักหลอมฤดีสิเนหา ได้ชื่นใจไม่นานพลันจากลา มัจจุราชผลาญพร่าไม่ปราณี                                             เกินสงบ เกินระงับ เกินยับยั้ง                         จึงเผลอพลั้งตวาดไปให้อึงมี่                         ประดาน้ำมากมายใต้วารี                         ใยไม่มีคนช่วยจนม้วยมรณ์ ประดาน้ำฝึกหัดจัดดำเดี่ยว สายน้ำเชี่ยวลึกเย็นเป็นซอกซ่อน อันตรายเพียงไหนไม่อาทร คนมืออ่อนจึงแดดิ้นสิ้นวิญญาณ                         จบชีวิตลูกไปไม่คุ้มค่า                         เหมือนดวงตาดวงใจให้แตกซ่าน                         มากกว่าเจ็บหนักหน่วงทั้งดวงมาน                         สั่นสะท้านสติดับท่าวทับลง แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 52 21:21:59 จากคุณ : แบไต๋ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 21:14:31

ความคิดเห็นที่ 11   จะฝากรอยร้อยร่ำคำกวี ดั่งดนตรีที่บรรเลงเพลงขับขาน หอมระรื่นชื่นใจดอกไม้บาน ล้วนส่งผ่านจากลานใจไร้กฎเกณฑ์ บทเพลงรักอักษรสะท้อนไหว   อวลอุ่นไอไล่กระจายสายรุ้งเด่น ดุจแขนสอดกอดฟ้านภาเพ็ญ โอบเนื้อเย็นเช่นเนื้อนางไว้ข้างกาย ฉันคือลมพรมผ่านสู่ม่านฟ้า เดินทางมาคว้าดาวที่พราวฉาย ไร้เข็มทิศจิตกร้าวกล้าชอบท้าทาย ลูกผู้ชายปลายทางยังล่องลอย จึงไม่อาจวาดฝันถึงวันนั้น ความสัมพันธ์บั่นทอนต้องถอนถ้อย ไม่อาจเหนี่ยวเกี่ยวไว้ให้เธอคอย จำต้องปล่อยสร้อยรักหักใจลา ยังคงเป็นเช่นลมชมชิดใกล้ จูบประทับวับไหวใจไห้หา สุดเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าอุรา ปรารถนามาจบสิ้นไร้ชิ้นดี เมื่อเลือกทางห่างหายสลายรัก ทำหาญหักผลักไสใช่อยากหนี หวังให้เธอเจอทางใหม่สดใสดี ดาวดวงนี้..สิคู่ฟ้าอย่าเกลือกตม จากคุณ : แบไต๋ เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 00:42:17