ความคิดเห็นที่ 1 .              เธอยังคงเจอเด็กหนุ่มคนเดิม ชอบเตะลูกฟุตบอลมาฝั่งเธอ แต่หน้าตาเขาเปลี่ยนไปมากมาย เขากลายเป็นชายหนุ่มวัยทำงาน คงเพราะเขาเปิดอู่ซ่อมรถแล้วนั่นเอง “เจ้าหญิงหายดีหรือยัง...” “รู้ได้ยังไงว่าเราป่วย” “ผมเป็นคนพังประตูห้องนอนของเจ้าหญิงเองแหละ ผมชื่ออาคมไง” เขาเกาคอตัวเองเหมือนไม่อยากพูดถึงเหตุการณ์คืนนั้น “...เหรอ...” เจ้าหญิงก็พูดแค่นั้น ไม่ใช่เรื่องน่าขอบใจอะไร เขาขวางการตายของเธอด้วยซ้ำไป “คราวหน้า อย่าทำแบบนั้นอีก เจ้าหญิงยังไม่ได้ทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง มีคนรอให้เจ้าหญิงช่วยเหลืออยู่” “ใครล่ะ” เจ้าหญิงถอนใจ แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่พูดทำนองว่ามีคนรักเธอมากมายเหมือนที่พ่อแม่พี่น้องพูดกรอกหูเธอทุกวัน เธอไม่ดีพอให้ใครรักด้วยซ้ำไป           “เจ้าหญิงต้องค้นหาเขาให้เจอ...”            เขาอยากพูดอะไรอีก แต่เขาก็ไม่มีความรู้อะไร ไม่มั่นใจในปัญญาของตัวเองนักจึงเปลี่ยนเรื่องคุย “เรียนบัญชีสนุกมั้ยล่ะ ผมเคยลงตัวหนึ่ง มันยากมาก ๆได้แค่ซีมา แต่คนอื่นๆ ก็สอบตกกันครึ่งห้อง”           แต่เจ้าหญิงก็ไม่อยากคุยเรื่องตัวเอง ไม่อยากคุยเรื่องบัญชี “ที่อู่ คงสนุก รถเสียมากไหม?” “สนุกสิ เจ้าหญิงจบบัญชีเมื่อไหร่ ก็ไปทำงานที่อู่ผมนะ ให้เงินเดือนเท่าเจ้าของอู่เลย” เขาบอกเสียงร่าเริง          “อือ น่าสนใจ” เจ้าหญิงพยักหน้า แม้สิ่งที่เคยได้ยินจากปากคนอื่นกลับบอกว่าจากเกรดเฉลี่ยนั้น เธอน่าจะเรียนปริญญาโท ปริญญาเอก แล้วเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยมากกว่า            อาคมเล่าเรื่องรถ ล้างรถ ซ่อมรถ เดิมๆ ซ้ำๆ ด้วยความสุข          “ถ้ารถคันไหนเสียมากๆ พวกเขาขี้เกียจเสียเงินซ่อม เขาจะขายต่อเราถูกๆ ด้วย เราซ่อมเป็นดูแลเป็นมันก็จะกลายเป็นรถที่ใช้การได้ดีพอๆ กับรถใหม่ เจ้าหญิงจะมีรถขับเองทันทีถ้าทำงานอู่ผม ฮ่าฮ่าฮ่า”         เจ้าหญิงคิดว่าเขาจิตใจดี เขาจึงมีความสุข แต่เธอมีความสุขแบบเขาไม่ได้ เพราะเธอมีหัวใจที่เลวร้าย            **********************           ระยะหลังเจ้าหญิงต้องอดทนใช้ชีวิตต่อไปด้วยความรู้สึกแบบเดิม แต่ทนทุกข์หนักมากกว่าเดิมกับการไร้ช่องทางกำจัดชีวิตตัวเอง รับภาระของการเป็นคนที่ถูกรัก ถึงแม้รักนั้นจะไร้เงื่อนไข แต่ใครๆ ก็รู้ ว่า...รักนั้นต้องคืนด้วยความรัก ซึ่งเจ้าหญิงทำไม่ได้ ...หัวใจของเจ้าหญิงไม่สะอาดพอที่จะมอบความรักให้ใคร บนโลกนี้          เจ้าหญิงต้องคอยหลบสายตาที่พยายามยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติของทุกคนในบ้าน กินยารักษาโรคซึมเศร้า อย่างสม่ำเสมอ ยาที่ช่วยอะไรไม่ได้แม้แต่นิดเดียว แต่เจ้าหญิงยังรู้ว่าสิ่งที่พอทดแทนความชั่วของตัวเองนั้นคือผลการเรียน เจ้าหญิงยังคงได้เกรดเฉลี่ยสูงสุดของคณะทุกเทอม         อย่างไรก็ตามเธอยังขังตัวเองอยู่ในโลกแห่งความหดหู่ ไม่อยากคุยกับเพื่อนคนไหน ไม่อยากให้ใครเจ็บปวดเมื่อรู้ตัวตนของเธอ  เธอยังไปตัดหญ้าหรือนั่งที่ริมคลองที่เดิมบ่อยๆ หลายครั้งที่อาคมก็มาคุยเป็นเพื่อน และมีบางวันที่เขามารอเธอทั้งที่ไม่ได้มาเล่นฟุตบอล เพราะเขาสวมชุดทำงานของอู่มา แต่ดูเขาจะไม่กล้าพูดอะไรมากนัก นอกจากเรื่องซ่อมรถ ล้างรถ เขาทำท่าอยากเล่าเรื่องความสุขอื่นๆ แต่สายตาเฉยเมยของเจ้าหญิงทำให้เขาประหม่าเปลี่ยนใจเสมอ บ่อยครั้งที่เขามายืนเกาคางเกาคอแล้วกลับไปอย่างเงียบเชียบ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 10:53:38

ความคิดเห็นที่ 2 .            ตอนเรียนอยู่ปีสุดท้าย พ่อกับพี่ชายเปลี่ยนสนามหญ้าหลังบ้านเป็นสวนครัว ไม่เหลือที่ให้เธอตัดหญ้าอีกต่อไป เจ้าหญิงเสียใจอย่างหนักแต่เธอไม่กล้าบอกใครตามเคย ...เธอถนัดซ้าย แต่กลับใช้กรรไกรตัดหญ้าสำหรับคนมือขวาตัดด้วยมือซ้ายได้อย่างคล่องแคล่ว ผู้คนไม่มีวันเข้าใจว่าการตัดหญ้ามันทำให้เธอได้ปลดปล่อยตัวเองแค่ไหน             เหลือที่รกๆ อีกนิดหน่อยตรงริมทางลงบันไดลงคลอง แต่ก็ถูกจับจองโดยแคร่ไม้สำหรับวางภาชนะรดน้ำ ทุกคนหวังว่าการปลูกผักสวนครัวจะทำให้เกิดเรื่องสนุกสนาน พืชพรรณที่เจริญเติบโตเบื้องหน้าจะทำให้ทุกคนยิ้มออกเมื่อได้เก็บเกี่ยวผลผลิตของมัน                      แต่...เจ้าหญิงไม่ยิ้มอีกเลย            เจ้าหญิงไม่กลับไปที่ฝั่งคลองอีก แม้อาคมจะมารอครั้งแล้วครั้งเล่า เขาเคยไปหาเธอ ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าบ้าน แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะพูดคุย เธออยากได้สนามหญ้าหลังบ้านกลับคืนมา แต่ไม่มีใครรู้ และที่สำคัญ... เธอเองก็เห็นควรว่าการปลูกผักสวนครัวนั้นมีประโยชน์กว่า แต่เธอก็ยังรักสนามหญ้านั้น           เพราะเธอเห็นแก่ตัว           ... ไม่เห็นแก่ความสุข... หรือประโยชน์ของครอบครัว         สุดท้ายทุกอย่างในความคิดก็ทำให้เจ็บตัวเองปวด ******************************************               เจ้าหญิงจึงตัดสินใจฆ่าตัวตายอีกครั้ง...            คราวนี้ไม่ต้องวางแผนให้ยุ่งยากอย่างไร้ประโยชน์แบบคราวนั้น ค่ำคืนหนึ่งที่น้องสาวกับพี่สาวไปดูหนังที่ห้องพ่อแม่แล้วบอกเธอว่าจะนอนที่นั่น... เธอรอจนแน่ใจว่าทั้งคู่จะไม่กลับมา จึงเดินเข้าห้องน้ำเพื่อกรีดข้อมือตัวเองหลังเที่ยงคืน ช่วงเวลาที่ทุกคนหลับไหล มันเจ็บปวดแค่แว่บเดียวที่ใบมีดโกนคมบางปาดลงบนเนื้อครั้งแรก หลังจากนั้นมันคือความรู้สึกชาและเมื่อยแถวบริเวณข้อมือ ต่อมาก็ลามไปที่แขน ก่อนที่มือด้านขวาไร้ความรู้สึก เธอมั่นคงพอที่จะฮึดอีกครั้งกำมือโชกเลือกเฉือนลงข้อมือซ้ายด้วย         เพราะมือขวาเป็นมือที่ไม่ถนัดแถมยังเริ่มชาๆ        ไร้ความรู้สึกควบคุมไม่ได้        แผลที่ข้อมือซ้ายจึงเหวอะหวะ       มีรอยกรีดเรียงรายไร้ระเบียบกว่ามือขวา...            แต่ความเจ็บปวด...            บนข้อมือสองข้างนั้นเท่ากันและปรับสมดุลให้สมองเธอด้านชา          ผ่านไปเกือบชั่วโมง นึกกังวลนิดเดียวว่าถ้าร่างกายไม่อุ่นพอเลือดจะหลุดไหลเสียก่อน แต่ก็แค่ครู่เดียว เจ้าหญิงเริ่มง่วงนอน เธอนอนลงบนผ้าขนหนูผืนสีชมพูอ่อนที่ปูลงบนพื้นห้องน้ำอุ่นๆ อธิษฐานให้ตัวเองหลับนิรันดร์ หลับเสียก่อนอาทิตย์วันใหม่จะมา ก่อนที่ใครๆ จะตื่น จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 10:58:22

ความคิดเห็นที่ 3 .            แต่น่าแปลก...            ที่น้องสาวผู้หลับสนิทรวดเดียวตลอดมา กลับอยากตื่นเข้าห้องน้ำในคืนนั้น และเลือกเดินกลับมาที่ห้องน้ำชั้นบนซึ่งเป็นของพี่น้องสามสาวเอง มากกว่าใช้ห้องน้ำที่สะดวกสบายของพ่อแม่ชั้นล่าง เลือดบนพื้นห้องจากสองข้อมือพี่สาวที่นอนแผ่บนพื้นห้องน้ำตรงหน้า ทำให้น้องสาวร้องเสียงกรี๊ดดังก้องไกล... และยาวนาน...           จนกระทั่งเจ้าหญิงจำใจต้องฟื้นตื่นขึ้นมาในห้องพิเศษของโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง          คราวนี้ไม่มีใครนิ่งดูดายอีกต่อไป ทุกคนยอมรับว่าตัวเองไม่สามารถเยียวยาเจ้าหญิงได้อีกแล้ว เธอถูกย้ายไปอยู่แผนกจิตเวช ประวัติของเธอถูกผู้เชี่ยวชาญการบำบัดทางจิตสัมภาษณ์ผ่านพ่อแม่และพี่น้องครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทุกคนก็ได้แค่สรุปว่าเจ้าหญิงเครียด...จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ เพราะไม่เคยมีประวัติว่าญาติคนไหนในตระกูลมีอาการป่วยทางจิตมาก่อน ไม่เคยมีใครทำร้ายทารุณ ไม่มีอะไรด่างพร้อยให้ใครเอามาเอะใจว่ามันยิ่งใหญ่พอที่จะทำให้เธออยากจากโลกนี้ไป เจ้าหญิงไม่มีแฟนแบบสาววัยรุ่นคนอื่น           .....ไม่มีคนดังในดวงใจด้วยซ้ำไป....               แม้แต่ครูประจำชั้นสมัยประถม มัธยมก็บอกจิตแพทย์ว่า              ‘เธอเป็นเด็กฉลาด นิสัยดี และถ่อมตัวมาตลอด’              มือด้านซ้ายของเจ้าหญิงกลายเป็นปัญหาหนักรุนแรงจนอาจใช้การได้ไม่เหมือนเดิม แต่ข้อมือขวาจะกลับเป็นปกติได้ในไม่ช้า เธอต้องเปลี่ยนเป็นคนถนัดขวา ศัลยแพทย์หญิงหน้าตาเคร่งขรึมแต่ใจดีผู้เย็บต่อเส้นเลือดที่ข้อมือให้บอกเธอด้วยน้ำเสียงธรรมดา          “ต่อไปหนูคงต้องหัดใช้มือขวาให้มากขึ้นแล้วจ้ะ”           เจ้าหญิงพูดน้อยลงๆ ร่างกายผ่ายผอม ไม่อยากพบเจอผู้ใดอีกต่อไป ระงับการศึกษาเทอมสุดท้าย  ยอมฟังคำพูดของทุกคน ยอมกินยา ยอมพบจิตแพทย์และนักจิตวิทยาทุกคนที่พ่อแม่พาไปพบ แต่ไม่มีอะไรหลุดจากปากเธอ ไม่มีใครรู้ว่าเธอรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่านัก               ยังมีแค่บางครั้งที่เจ้าหญิงมองออกไปนอกหน้าต่าง...               อยากลุกไปตัดหญ้า...              แต่เธอรู้ดี...ที่นั่นไม่มีหญ้ารกพออีกแล้ว คงเหลือแต่แปลงผักบุ้งงามเขียวขจี นั่งร้านสำหรับบวบและแตงกวา ไม่มีอะไรให้เธอตัดออกไป ที่สำคัญ... มือเธออาจไม่แข็งแรงสำหรับง้างกรรไกรตัดหญ้าอีกต่อไป ...เด็กชายคนเดิมที่เคยเตะลูกบอลมาให้เธอเก็บให้ ก็เปลี่ยนเป็นชายหนุ่มวัยทำงานเสียแล้ว... แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 12:23:55 จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:01:54

ความคิดเห็นที่ 4 .          ..แต่อาคมไม่เคยลืมเจ้าหญิง เขายังคงแวะเวียนมาหาเจ้าหญิงที่เดิม รอวันเจ้าหญิงจะหายดีมานั่งที่ริมคลอง...ดูเธอยื่นเท้าลงไปพร้อมแกว่งกรรไกรตัดน้ำ แล้วฟังเขาเล่าเรื่องการล้างรถและอู่ซ่อมรถจากอีกฟากหนึ่งของฝั่งคลอง...แต่เจ้าหญิงยังคงหายไป...เขาเคยไปหาพี่ชายของเจ้าหญิง แต่พี่ชายก็ไม่มีอะไรจะบอกนัก รู้แต่ว่าเจ้าหญิงยังไม่หายดี เธออยากอยู่คนเดียวตลอดเวลา            แล้ววันนึง เขาก็ขออนุญาตขึ้นไปหาเจ้าหญิงที่ห้องนอน พ่อแม่ของเธอมองหน้ากัน...แล้วหันมามองเขาอย่างประหลาดใจ แต่พวกเขาเคยให้ลูกสาวพูดคุยกับคนแปลกหน้าเพื่อบำบัดจิตใจเป็นสิบๆ ครั้ง ทำไมจะปล่อยให้อาคมซึ่งเคยช่วยเหลือชีวิตเจ้าหญิงไปครั้งหนึ่ง และเป็นเพื่อนสนิทของลูกชาย ขึ้นไปคุยกับเจ้าหญิงไม่ได้               “...ขึ้นไปสิ อาคม แต่เจ้าหญิงไม่ค่อยคุยกับใครหรอก...”              อาคมยืนเก้ๆ กังๆ เพราะเขาไม่ถนัดกับทุกสิ่งที่ไม่เกี่ยวกับรถ  เขากล้าคุยกับเจ้าหญิงและลูกค้าที่รถเสียหรือรถสกปรกมากๆ เท่านั้นเอง ... เขาอยากเปลี่ยนใจเมื่อเห็นบันไดขึ้นชั้นบนสีขาวหม่น แต่เสียงแม่ของเจ้าหญิงบอกอีกครั้ง          “อาคมลองชวนเจ้าหญิงลงมานั่งคุยข้างล่างก็ได้”          “...ครับ...”          เขาย่างเท่าขึ้นข้างบนอย่างแผ่วเบา ห้องของเจ้าหญิงกว้างขวาง มีเตียงนอนสามเตียงติดกัน เตียงเจ้าหญิงอยู่ตรงกลาง พี่สาวคนโตนั่งเขียนอะไรยุกยิกที่มุมหนึ่งของห้อง หันมายิ้มให้เขานิดหนึ่ง        “อาคมบุกมาถึงห้องพวกเราได้ไงเนี่ย... นั่งก่อนๆ...”         แล้วเธอก็หันไปทำงานต่อ            อาคมนั่งลงบนเตียงข้างเจ้าหญิง          “ยังไม่หายดีเหรอ...ไม่เห็นไปที่คลองอีกเลย”           เธอหันมองเขาแต่ไร้คำพูด เขาจึงคุยต่อคนเดียว           “...เออ... แต่มันไม่มีหญ้ารกๆ ให้ตัดอีกต่อไปนี่นา ไม่รู้จะไปทำไมอีกเหมือนกัน ... ผมก็ไม่ค่อยได้เตะบอลแล้วด้วย ถึงยังเตะได้... ก็คงไม่กล้าเตะมาแถบนั้น ลูกบอลหล่นใส่แปลงผักบุ้งคงโดนด่าขรมแน่ๆ”         เจ้าหญิงเริ่มฟังเขาอย่างตั้งใจ คนอื่นอาจรู้ว่าเธอชอบตัดหญ้า แต่อาคมเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเธอชอบตัดหญ้ามากๆ ไม่มีใครรู้ว่าเธอชอบคุยเรื่องตัดหญ้า เธออยากได้ยินเขาพูดต่อ จึงเริ่มบอกอะไรแก่เขา         “ถึงมีหญ้า...ก็ตัดไม่ได้อีกแล้ว มือซ้ายเรา...ไม่เหมือนเดิม...ต่อไปเราคงต้องใช้แต่มือขวา ฝึกกันอีกนาน...”         แค่เจ้าหญิงบ่นเสียงแผ่วเบานิดเดียว พี่สาวที่ทำงานอยู่ลุกขึ้นทันที “คุยกันไปก่อนนะ เจ้าหญิง อาคม เดี๋ยวจะไปเอาน้ำหวานมาให้ดื่ม” แล้วพี่สาวเดินออกจากห้องไป จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:05:16

ความคิดเห็นที่ 5 .            อาคมคุยต่อ “มือข้างเดียวก็ใช้การได้ ผมเคยมีดบาดนิ้วมือขวาสามนิ้ว แต่ก็ยังล้างรถได้ด้วยมือซ้ายข้างเดียว ทั้งฉีดน้ำ ทั้งใช้ฟองน้ำ ไม่รู้ทำได้ไง ฮ่าฮ่า” เขาหัวเราะอย่างเป็นสุขเมื่อพูดถึงการล้างรถ                 เจ้าหญิงเริ่มยิ้มให้... รู้ว่าเขาชอบล้างรถ พอๆ กับ ที่ตัวเองชอบตัดหญ้า...            “...อย่างเจ้าหญิงอาจฝึกยากหน่อย เพราะเจ้าหญิงถนัดซ้ายมาก่อน จู่ๆ ต้องมาใช้มือขวา แต่ไม่ยากหรอกนะเจ้าหญิง ของทุกอย่างในโลกส่วนใหญ่ทำมาเพื่อคนมือขวาน่ะ เจ้าหญิงว่ามั้ย...”             เจ้าหญิงพยักหน้า “...ใช่ กรรไกรตัดหญ้าก็เหมือนกัน เราต้องพลิกอีกด้านจึงจะตัดได้...เราต้องตัดคนละแบบกับที่คนอื่นตัด มันมีกรรไกรสำหรับคนมือซ้ายขายนะ แต่เราไม่ชอบ”           เขากอดอกมองมือขวาของเจ้าหญิง “เจ้าหญิงเคยสงสัยมั้ย ทำไมเราต้องมีอวัยวะบางชิ้นถึงสองอันสอง อย่างดวงตา ใบหู หรือรูจมูก ทั้งที่ข้างเดียวก็น่าจะพอ”         “ไม่รู้” เจ้าหญิงส่ายหน้า และหวังว่าเขาจะพูดต่อ         แต่อาคมทำหน้าตลกๆ         “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน หรือว่าธรรมชาติสร้างมนุษย์มาสำรองให้แก่กัน แบบว่าข้างหนึ่งพัง ก็ใช้อีกข้างหนึ่ง ฮ่าฮ่า หรือไม่ก็ของคนโน้นพัง ก็เอาของคนนี้ไปแทน”            “น่าจะจริง...” เจ้าหญิงเริ่มเห็นตาม            แล้วอาคมทำหน้าเศร้าแฝงรอยตื่นเต้นเมื่อเล่าเรื่องต่อมา           “เจ้าหญิงรู้มั้ย...คนเรามีไตสองข้าง ทั้งๆ ที่หมอบอกว่า ไตข้างเดียวก็ใช้การได้เหมือนๆ กัน ผมเชื่อหมอนะ ผมเลยบริจาคไตให้ญาติคนหนึ่ง”           เจ้าหญิงพยายามลุกขึ้นนั่ง เขาจึงช่วยพยุงร่างผ่ายผอม จนเห็นกระดูกโปนๆ แถวๆ ลำคอเธอชัดเจน เมื่อนั่งได้จึงถามเขาด้วยความสนใจ         “บริจาคไปแล้วเหรอ...”         “อือ น่าจะอย่างนั้น แต่ไม่ใช่ว่าจะให้กันง่ายๆ นะเจ้าหญิง หมอจะตรวจก่อนว่าเนื้อเยื่อเราเข้ากันได้มั้ย แต่เสียดาย... เนื้อเยื่อผมไม่เข้ากับญาติ... บริจาคไปก็ล้มเหลว...หมอเลยระงับการปลูกถ่าย”           “...แล้ว...” เจ้าหญิงอยากรู้เรื่องทั้งหมด            “อือ ก็มีญาติอีกคนเสนอบริจาคแต่ก็ไม่สำเร็จเหมือนกัน ตอนนี้ญาติที่ป่วยก็จากไปแล้ว ไตผมเลยยังมีครบสองข้าง... นึกแล้วก็กลัวนะเจ้าหญิง ถึงเราจะใช้ข้างเดียวพอ แต่ถ้ามันหายไปข้างหนึ่ง ก็ทำใจยากเหมือนกันนา...”           “ยังคิดบริจาคอีกมั้ยล่ะ” เจ้าหญิงถามเขาด้วยความสนใจและจริงจัง          อาคมส่ายหน้าดิก         “ฮ่าฮ่า ไม่เอาแล้ว ผมไม่ใช่เทวดาใจดีสักหน่อย แค่บริจาคเลือดบ่อยๆ ก็พอ”           “อาคมเป็นคนดี” เจ้าหญิงบอก           เขาส่ายหน้าเป็นครั้งที่สอง “...ไม่ดีจริงหรอก ผมเคยติดบุหรี่ตอนวัยรุ่น เคยยกพวกตีกับเพื่อน จนฝ่ายโน้นซี่โครงหักเกือบทิ่มปอดตายแน่ะ ทั้งที่ไม่เคยมีเรื่องอะไรกันเล้ย ดีที่ตำรวจไม่เอาเข้าคุก เฮ่อ... เมื่อวานก็รักสบายไปหน่อย เลยจอดรถขวางทางเข้าบ้านคนอื่น จนเจ้าของบ้านต้องเดินไปทำงาน ผมมีความชั่วรายวันเลยแหละ...เจ้าหญิงสิ... เป็นเด็กดีมาตลอด เจ้าหญิงเป็นคนดี...” จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:10:12

ความคิดเห็นที่ 6 .               “แต่เราชั่วภายในนะ...ไม่เคยมีค่าต่อใครสักนิด...                วันๆ เราเอาแต่ขึ้งโกรธคนทั้งโลก”              อาคมมองหน้าเจ้าหญิงอย่างไม่เข้าใจ ถ้าคนแบบเจ้าหญิงเป็นคนไม่ดี ขี้โกรธคนอื่นๆ โลกนี้คงมีแต่ซาตานเดินไปมา “...เจ้าหญิง... ใครว่าเจ้าหญิงเป็นคนไม่ดี...”             “ไม่มีใครว่า แต่เรารู้ตัวเอง” เจ้าหญิงยืนยัน             “งั้นเล่าให้ฟังหน่อย ทำชั่วอะไรมาบ้าง” เขาพูดขำๆ              แต่เจ้าหญิงเงียบกริบ ความชั่วเธอมากเสียจนท่วมเอ่อสองตา           อาคมเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง เริ่มเข้าใจเจ้าหญิง เข้าใจพ่อแม่และนักจิตวิทยาที่ไม่รู้สาเหตุความเจ็บป่วยทางจิตของเจ้าหญิง คงเพราะเจ้าหญิงไม่พูดหรือไม่กล้าพูด คนพวกนั้นเลยยังไม่รู้ แต่สิ่งที่เขาเข้าใจตอนนี้ เขาก็ไม่ฉลาดพอที่จะบอกใครๆ ไม่ง่ายเหมือนการล้างรถให้สะอาด เขาจึงทำได้แค่โอบเจ้าหญิงผู้มีแววตาเจ็บปวดไว้ในอ้อมแขน         “เจ้าหญิงอย่าร้องไห้... ความชั่วร้ายรุนแรงของเจ้าหญิงมีแค่สองครั้ง คือตอนที่เจ้าหญิงฆ่าตัวตาย ถ้าเมื่อไหร่ที่เจ้าหญิงเลิกคิดเรื่องนั้น ความชั่วของเจ้าหญิงจะหายไป ที่เหลือจะเจ้าหญิงจะเป็นคนธรรมดาเหมือนผม”             เจ้าหญิงร้องไห้โฮออกมา            “แต่เราจิตใจชั่วช้ากว่าที่ใครๆ เห็น เรา...ไม่เหมือนคนอื่น”             “นั่นเพราะเจ้าหญิงเคยเป็นนางฟ้ามาก่อน... ตอนนี้เจ้าหญิงพยายามคิดอย่างคนอยู่ไงล่ะ... เจ้าหญิงถึงเจ็บปวด”            “...ไม่จริง...” เจ้าหญิงกระซิบกับอกเขา            “เชื่อผมเถอะ เพราะผมเป็นคน ...ผมรู้ดี...คนปกติทั่วไปอยากให้คนอื่นๆ เห็นตนเป็นคนดีทั้งที่ไม่เคยทำดีสักครั้ง แถมยังไม่เคยเจ็บปวดกับความชั่วที่ตัวเองทำลงไป”            “...ไม่จริง...” เจ้าหญิงยังกระซิบคำเดิม ที่เดิม            “จริงสิ... คนอื่นเห็นเจ้าหญิงเป็นคนดี แต่เจ้าหญิงกลับปฏิเสธมัน เพราะเจ้าหญิงคิดแบบนางฟ้าไงล่ะ นางฟ้าจะชั่วทันทีเมื่อคิดชั่ว แต่คนเรา จะเป็นคนชั่วก็ต่อเมื่อทำชั่วให้คนอื่นเห็นเท่านั้น”               “...” เจ้าหญิงอยากปฏิเสธอีกครั้ง               แต่เขายกมือปิดปากเธอเบาๆ แล้วกระซิบที่ริมหูเธอ “คิดชั่วแต่ไม่ทำชั่ว เราเรียกว่าคนดี เหมือนๆ กับคนที่ทำดีให้เราเห็นโดยที่เราไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไรด้วยซ้ำ ... เจ้าหญิงว่า...จริงมั้ย...”               “เหรอ... อย่างนั้นเหรอ” เจ้าหญิงรำพึงเบาๆ               “ใช่แน่นอน เจ้าหญิงรู้มั้ย บางครั้งศาสดาก็ทำให้เราเจ็บปวด”                  อาคมหันซ้ายขวาเหมือนกลัวมีใครได้ยิน             “ยังไง” เจ้าหญิงตกใจ ที่คนแบบเขากล้าพูดอย่างนั้น            “ก็เพราะคำสอนมั่วๆ ที่อ้างว่าคิดชั่วก็ชั่วแล้วไง เราวัดจิตใจคนได้ที่ไหนกัน ดังนั้นเราจะไม่ชั่วจนกว่าจนกว่าได้ทำชั่วนั่นแหละ แล้วอีกอย่าง...คำว่าชั่วๆ ดีๆ มันมีมาตรฐานเสียเมื่อไหร่ ฮ่าฮ่า”              เจ้าหญิงไม่ตอบ เธอไม่ได้ฟังที่เขาพูดทั้งหมด แต่เขาเป็นคนเดียวที่รู้และยอมรับว่าเธอคิดชั่วจริงๆ เสียที เธอไม่สนใจว่าเขาจะเรียกการกระทำแบบนั้นว่าเป็นของนางฟ้าหรือคน เขาปลดภาระที่หนักอึ้งบนสองบ่าเธอออกไปตั้งแต่เขารู้และพูดออกมาว่าเธอคิดชั่วจริงๆ              “ขอบใจอาคม”             เธอเลิกพิงไหล่เขาแล้ว ใช้มือขวายกชายเสื้อซับน้ำตา       อาคมเกี่ยวนิ้วซ้ายสวยสะอาดแต่ผอมเหลือแต่กระดูกของเธอ       ว้ในด้วยนิ้วขวาแข็งแรงแต่เปื้อนคราบน้ำมันสีดำๆ ตรงขอบเล็บของเขา               “ไม่มีใครคิดดีตลอดเวลา ...ผมซื้อรถมาในราคาสองแสน ซ่อมด้วยอะไหล่ ไม่กี่หมื่น แล้วขายให้ครูที่เพิ่งบรรจุคนหนึ่งไปในราคาสี่แสนห้า ผมโกงและมีหลักฐานว่าโกงด้วย ...ผมชั่วไหมเจ้าหญิง ...เจ้าหญิงตอบสิ...”         เจ้าหญิงพยักหน้าอายๆ        “ฮ่าฮ่า แถมแบ่งเงินที่โกงมาอย่างมีหลักฐานนั้นให้คนอื่นด้วย แล้วยังทำเป็นใจดีบริจาคเลือดทุกสี่เดือน ผมเป็นคนดีมั้ย”         “อาคมเป็นคนดี” เจ้าหญิงหัวเราะออกมา         “นั่นไง เจ้าหญิงก็ว่าผมเป็นคนดี ทั้งที่รู้แล้วผมก็คิดชั่วนี่นา”        เขาอยากดื่มเบียร์ฉลองชัยชนะ        “แต่...”          “ไม่มีแต่แล้วล่ะ ทุกคนก็ไม่ต่างจากผม เราทำดีทำชั่วสลับกัน ไม่จำเป็นต้องดีหรือชั่วตลอดเวลา”           เจ้าหญิงได้แต่นั่งมองมือนิ้วชี้เปื้อนคราบน้ำมันของเขา           ผ่านไปหลายนาที เขาจึงลุกขึ้น “ผมต้องไปทำงานแล้ว ต่อไปเจ้าหญิงจะไม่ทำร้ายตัวเองอีก เจ้าหญิงจะใช้มือขวาอย่างคล่องแคล่ว ส่วนมือซ้ายของเจ้าหญิงจะอยู่ในมือผมเมื่อตื่นขึ้นมาทุกๆ เช้า และมันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป” จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:19:31

ความคิดเห็นที่ 7 .            อาคมเดินออกมาจากห้องเจ้าหญิง พอพ้นบันได้ขั้นสุดท้าย เขาเห็นสมาชิกเกือบทุกคนในบ้าน มองเขามาอย่างขอบคุณ แม่ของเจ้าหญิงเอ่ยออกมาสั้นๆ            “ขอบใจนะ อาคม ที่ทำให้เจ้าหญิงหัวเราะได้”             เขาเขินอายแค่ครู่เดียว แล้วตัดสินใจเผยประโยคให้ทุกคนตะลึง            “ทุกคนจะเรียกผมว่าอาคมอย่างเดิมไม่ได้แล้ว            ... ต่อไปผมคงต้องเป็นเจ้าชาย”           ไม่มีใครคิดว่าเขาพูดเล่น ทุกคนยอมเรียกเขาว่าเจ้าชายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขายืนยันว่า “เจ้าหญิงแปลว่าผู้มีความรัก ส่วนเจ้าชายคือผู้ที่รักและเข้าใจเจ้าหญิงเป็นพิเศษกว่าใครๆ” จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:21:11

ความคิดเห็นที่ 8 .             แล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงก็แต่งงานกัน อยู่ในบ้านสองชั้นที่มีหน้าบ้านเป็นอู่ซ่อมรถ รับซื้อ-ขาย รถมือสอง แต่เจ้าชายชอบบริการล้างรถมากที่สุด พอๆ กับที่เจ้าหญิงยังชอบตัดหญ้าด้วยมือขวาข้างเดียวในสนามหลังบ้านมากว่าการเป็นนักบัญชีผู้เก่งกาจ            เจ้าชายไม่ได้หลงไหลคลั่งไคล้เจ้าหญิงอย่างที่ใครคาดคิด ความจริงเขาแค่รู้ว่าเจ้าหญิงเป็นนางฟ้าที่ไม่มีพลังชีวิตไปชั่วหนึ่ง เขาเยียวยาเธอได้ และมีความสุขที่ได้อยู่กับคนแบบเจ้าหญิง ความฉลาดแสนดีของเธอเติมเต็มชีวิตเขา ทุกข์ของเจ้าหญิงทำให้เขาได้เป็นเจ้าชาย           แม้บางครั้งเขายังคงแกล้งเตะบอลไปไกลๆ ให้เจ้าหญิงวิ่งไปเก็บให้ และแซวเรื่องการตัดหญ้า โดยอ้างว่าเพื่อฝึกจิตใจให้เธอเข้มแข็งขึ้น โดยเฉพาะเมื่อเขารู้ว่าเจ้าหญิงไม่ยอมเป็นมนุษย์และกลับไปคิดแบบนางฟ้าอีกในบางครั้ง แล้วต้องมาปลดปล่อยโดยการตัดหญ้าให้ได้กองสูงเทียมบ้าน          เจ้าชายรู้ดีว่าเจ้าหญิงชอบให้ใครๆ ชมฝีมือการตัดหญ้า           มากกว่าการเห็นเธอเป็นนักบัญชีรายได้สูง           เขาจึงชมเธอเรื่องนี้เสมอ “เจ้าหญิงตัดหญ้าเก่งจัง แต่อย่าตัดบ่อยนักล่ะ ในบ้านเราไม่มีใครกินหญ้านะจ๊ะ” “ค่ะ ก็ตัดสำรองไว้บ้าง เผื่อใครนึกอยากขึ้นมาถ้าเจ้าชายสนใจ ก็ลุยได้เลย ไม่ต้องขออนุญาตนะคะ”            แล้วเจ้าหญิงก็ยิ้มให้เฉกเช่นภรรยาที่ดี            เจ้าชายก็หัวเราะแหะๆ ตามประสาสามีที่ดีเช่นกัน           เจ้าหญิงก็เลิกคิดฆ่าตัวตาย ด้วยสัจธรรมหลากหลายประเดประดังเข้ามาให้เรียนรู้ จากการร่วมหอลงโรงกับเจ้าชาย เธอเลิกหมกมุ่นจับผิดความชั่วร้ายของตนเองในกระจกเงาส่องหน้าได้อย่างถาวรเมื่อเวลาผ่านไป              ...ที่สำคัญเธอจะตายไม่ได้...              เพราะรู้แก่ใจดี... ว่า... เจ้าชายจะทรงพระเกษมสำราญขนาดไหน ถ้าเจ้าหญิงตายไปจริงๆ...           ................................................จบแล้วเน่อ........           .................ไปตัดหญ้าแล้วล้างรถกันเถอะ............... จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:30:04

ความคิดเห็นที่ 9   อ๊าววววว ไม่อยากให้เจ้าชายทรงเกษมสำราญหรอกเหรอเนี่ยเจ้าหญิง 555555555 จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:40:39 A:125.25.105.167 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 10 อุ๊ย คุณหนมจีน มาเร็วจัง อิอิอิ กรี๊ดดดดดด คำว่า ร้องไห้ เขียนเป็น ร้องให้ เกือบหมดเลย คุณ scottie จะถวายผางมั้ยเนี่ย เตรียมโดน จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 11:52:34

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ^ จิ้มไปที่คำว่าแก้ไขสีฟ้าข้างหลังเวลาเขียน แล้วจะเข้าไปแก้คำผิดได้ค่า เดาว่าไม่ถวายผางหรอก แต่อาจจะสั่งให้ไปตัดหญ้าแทน (ฮา) เอ ตอนจบเจ้าหญิงดูเหมือนจะกลายเป็นแม่มดนะเนี่ย ป.ล. มือด้านซ้ายของเจ้าหญิงอาจรุนแรงจนใช้การได้เหมือนเดิม เหมือนประโยคหาย ๆ ไปหน่อยนะคะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 12:14:24

ความคิดเห็นที่ 12 โดนค่ะ โดน ช่ายเลย...บางครั้งศาสดาทำให้เราเจ็บปวด ทำไมคนจะมีเสรีหน่อยๆ ที่จะเอ็กเซอร์ไซส์ความคิดชั่ว  (แต่ยังไม่ได้ทำชั่ว) ไม่ได้ เรื่องแปลกดีค่ะ  ถ้าว่างๆ เจ้า ญ กับ เจ้า ช ผ่านมาแถวๆ บ้านเรามั่งก็ได้เน้อ  ทั้งหญ้ารก และรถฝุ่นเขรอะเลย ๕ ๕ ๕ เพราะเราเป็นคนธรรมดาเนอะ  เลยไม่ชอบทำสิ่งเหล่านี้อ่ะ เหอๆ ๆ จากคุณ : ต้นจั่น เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 12:23:12

ความคิดเห็นที่ 13   หนมจีนลืมค่ะ มัวแต่ขำเจ้าหญิง มือด้านซ้ายของเจ้าหญิงอาจรุนแรงจนใช้การได้เหมือนเดิม >>> ตกคำว่า ไม่ รึเปล่าเอ่ย? ^^ จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 13:24:46 A:125.25.105.167 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 14   อืม ... มือซ้ายไม่ขาดแต่ใช้การไม่ได้ ก็เหมือนกับความชั่วที่ยังมียู่ในตัวแต่ทำอะไรเจ้าหญิงไม่ได้ จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 14:50:03

ความคิดเห็นที่ 15 มาอ่านจนจบ หนูคงไม่ได้เป็นเจ้าหญิง เพราะบ้านอยู่บนตึก ไม่มีสนามหญ้า คุณซะมีก็คงไม่ได้เป็นเจ้าชายเพราะรถก็เอาไปจ้างเค้าล้าง ว้า เหอ เหอ แย่ๆๆ จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 15:55:49

ความคิดเห็นที่ 16 ว่าจะบอกว่าสงสัยจะมีปัญหากับคำนี้ ใช้ไม้ม้วนทุกทีสิน่า ชอบบรรทัดจบอะ อิอิ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 19:19:17

ความคิดเห็นที่ 17 จบอย่างชอบฮะ ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆ มาให้อ่านกัน แล้วก็ชอบตอนที่อาคมคุยกับเจ้าหญิงหลังฆ่าตัวตายรอบสองมากๆ ^^ ใช้มือซ้ายไม่ค่อยได้ แสดงว่ากรีดจนถูกเส้นเอ็นหรือเปล่านี่...ฟังดูน่ากลัวจัง = = ปล. ว่าแต่ทำไมเจ้าชายจะทรงพระเกษมสำราญถ้าเจ้าหญิงตายล่ะฮะ ^^a จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 23:25:01

ความคิดเห็นที่ 18 เขียนได้ดี ลึกซึ้ง แล้วก็จบได้น่ารักมากเลยค่ะ เคยไปสวนโมกข์ เขาถามว่าทำดีหรือทำชั่วยากกว่ากัน เฉลยคือคนดีจะรู้สึกว่าทำชั่วได้ยาก คงเป็นนางฟ้าเหมือนเจ้าหญิงในเรื่องนะนี่ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 09:49:58

ความคิดเห็นที่ 19 จบได้น่ารักมากเลยค่ะ ทั้งที่เป็นเรื่องไม่แฟนตาซี แต่ทำไมถึงรู้สึกแฟนตาซีเวลาอ่านน๊า ขอบคุณนะคะ จากคุณ : cray69 เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 14:05:02

ความคิดเห็นที่ 20 จบได้ดีจังค่ะ โลกนี้ไม่มีใครเพียบพร้อม บางทีความคาดหวังก็กลายเป็นความกดดันได้ จากคุณ : ทินา เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 17:26:19

ความคิดเห็นที่ 21   เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ น่ารักจังเลย แถมมีความหมายลึกซึ้งอีกด้วย ประโยคจบนี่ช็อตเด็ดมากเลยค่ะ บอกได้คำเดียวว่า 'คิดได้ไงเนี่ย' จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 52 00:11:48

ความคิดเห็นที่ 22 55555 ช่างคิดนะ เจ้าชายจะทรงพระเกษมสำราญขนาดไหน ถ้าเจ้าหญิงตายไปจริงๆ... จากคุณ : แม่ตุ่น เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 21:00:04

ความคิดเห็นที่ 23 จบเรื่องได้เยี่ยมมาก (สมกับเป็นศรีภริยาจริงๆ) จากคุณ : พจมารร้าย เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 21:36:49

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณสำหรับทุกเมนท์ที่มาอ่านเรื่องนี้กันนะคะ ความจริงอยากแต่งเรื่องนี้ให้เด็กๆ อ่าน แต่อ่านไปมา มันแรงไปค่ะ เหมาะกับผู้ใหญ่มากกว่าแล้วล่ะ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 12:09:15

ความคิดเห็นที่ 25 ชอบมากเลยค่ะ จริงๆ นะ จากคุณ : i Lost my way เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 23:50:54