ความคิดเห็นที่ 1 เขาจำได้ว่า ดนัยตามจีบรสลินตั้งแต่ครั้นรสลินยังอยู่ชั้นมัธยมต้น ขณะที่ดนัยและเขาอยู่มัธยมปลาย  ดนัยมาจากครอบครัวมหาเศรษฐี มีโรงงานผลิตชิ้นส่วนอุปกรณ์อีเล็กทรอนิคส์เพื่อส่งออกที่มียอดขายหลายหมื่นล้านขัณฑ์ (ชื่อเงินสกุล) ต่อปี เพราะความสวยและความมีเสน่ห์ของรสลินนี่เอง ดนัยจึงมักซื้อของราคาแพงหรือบ่อยครั้งทีเดียวเป็นขนมราคาแพงๆ จากห้างสรรพสินค้าหรูๆ มาฝาก ที่รสลินมักจะแอบนำมาให้เทวาชิม พร้อมๆ กับบ่นเป็นประจำว่า ...ไม่ชอบเลยที่ดนัยซื้อของมาฝาก เหมือนมาสร้างข้อผูกมัดอะไรกันสักอย่าง แต่เมื่อใดที่รสลินปฏิเสธจะรับสิ่งของใด ดนัยก็มักจะแสดงอากัปกิริยาโกรธและไม่พอใจต่อรสลินทุกครั้ง   นอกเหนือจากเทวาจะเป็นที่ปรับทุกข์ให้แก่รสลินเรื่องของดนัยแล้วนั้น เทวายังรับอาสาเป็นติวเตอร์โดยเฉพาะวิชา ฟิสิกส์และเคมี ที่เขามีความถนัดเป็นพิเศษ จนเขาได้รับเหรียญทองโอลิมปิคทั้ง 2 วิชามาแล้ว ตั้งแต่สมัยที่เขายังเรียนอยู่เพียงมัธยม 4 เท่านั้น  เหตุนี้ เมื่อจบมัธยมปลาย เทวาจึงได้รับทุนรัฐบาลสารขัณฑ์ ศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยฮาเวิดร์ ประเทศสหรัฐเอมริกา และด้วยเวลาเพียง 4 ปี เขาก็ได้รับทั้งปริญญาตรีและปริญาญาโทเกียรตินิยมถึง 2 สาขาวิชา คือสาขาฟิสิกส์และเคมี ที่เป็นมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงโดดเด่นใน 2 สาขานี้ เป็นอับดับ 2 และ 3 ของโลกตามลำดับ ************************* รสลินได้รับทุนจากรัฐบาลสารขัณฑ์ด้วยเช่นกัน เธอทำคะแนนได้ดีมาก จึงมีสิทธิ์เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกับเทวา โดยเลือกเรียนชีวะวิทยาเป็นสาขาเอก  ...ทันทีที่เทวาทราบข่าวนี้ เขารู้สึกดีใจมากจนบอกไม่ถูกว่า ความดีใจนี้เป็นเพราะเขาจะได้เจอคนสารขัณฑ์ด้วยกัน  หรือเขาจะได้มีโอกาสใกล้ชิดคนชื่อ “รสลิน” กันแน่??? เช่นเคย เทวาทำหน้าที่เป็นติวเตอร์ให้รสลิน ทันทีที่เธอเริ่มเป็นน้องใหม่มหาวิทยาลัย(freshman) ที่ขณะนั้นเขาอยู่ปีสุดท้าย (senior)  ...เทวาติววิชาเคมีให้รสลินสัปดาห์ละ 3 ครั้ง และมักไปไหนด้วยกันในวันหยุดสุดสัปดาห์ จนดูเสมือนว่าทั้งคู่เป็นแฟนกัน   เทวานั้น ทุกๆ ครั้งที่เขาพบรสลิน เขาจะเตรียมการสอนมาอย่างดี และดูกระชุ่มกระชวยเป็นพิเศษ แต่ความเป็นคนขี้อาย พูดน้อย เอาใจคนไม่เป็น ทำให้เขากระอักกระอ่วนใจ ที่จะพูดอะไรบางอย่างกับเธอ อีกทั้งเธอก็ไม่เคยแสดงอาการหรือคำพูดใดๆ เลยว่าเทวาเป็นคนพิเศษสำหรับเธอ เทวายังคงคิดอยู่เสมอว่า ดนัยรักเธอและหวังจะแต่งงานกับเธอ หากเป็นเช่นนี้แล้ว เขาคงเป็นได้เพียงพี่ชายคนหนึ่ง หรือสารขัณฑ์ต่างแดนคนหนึ่งที่ดูแลสารขัณฑ์ต่างแดนอีกคนหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งเทวาเองก็คงไม่กล้าหักหาญน้ำใจดนัยเพื่อนรักเป็นแน่ ส่วนดนัยนั้นเล่า เขาจบปริญญาตรีในสามปีครึ่ง สาขาวิศวกรรมเครื่องกลจากมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเช่นกัน   ... ไม่เป็นปัญหาใดเลยสำหรับชายหนุ่มที่มีวุฒิการศึกษาดี มีฐานะร่ำรวย จะเดินทางไปศึกษาต่อต่างประเทศด้วยทุนส่วนตัว  แต่แทนที่เขาจะรอรับปริญญาเสียก่อน เขากลับเลือกเดินทางทันทีไปยังรัฐ Massachusetts  อันเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยฮาเวิดร์ ด้วยความหวังลึกๆ ว่าคะแนนสอบของเขาจะผ่านเกณฑ์ให้เขาได้รับสิทธิ์การเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ************************* วันที่ดนัยเดินทางมาถึง  รสลินและเทวามารับดนัยถึงสนามบิน “ลินสบายดีหรือครับ” ดนัยทักรสลินด้วยน้ำเสียงดีใจปนตื่นเต้น  “เรียนยากไม๊ลิน แต่ไม่น่าเป็นปัญหาสำหรับลินหรอกนะ ลินน่ะเรียนเก่งอยู่แล้ว ไอ้เทวามันเทคแคร์ดีมั้ย?”   “ดีค่ะ” รสลินไม่รู้จะตอบอะไรได้มากกว่านี้อีก ทั้งๆ ที่มีอะไรอีกมากที่อยากจะพูดด้วย “ไอ้วา...แกยังหล่อเหมือนเดิมนะ” ไอ้ชิบ... เทวาคิดสนุกๆ... แกทักหญิงก่อนทักเพื่อนเลยนะ แถมชมว่ากูหล่อ ทั้งๆ ที่รู้กันอยู่ว่า แกน่ะหล่อกว่ากู “เออ กูหล่อ แต่แกหล่อน้อยลงนะ... กูแช่เบียร์เย็นๆ ไว้รอแกแล้ว รับรอง กินครั้งแรก ได้เกิน 6 กระป๋องโดยไม่เมา เบียร์อเมริกันกินอร่อย แต่จืดชิ.บ...”  เทวาตอบด้วยความสนิทสนมเช่นเคย เขาทั้งสองไม่เคยคุยกันด้วยวาจาสุภาพกันเลยสักครั้ง แม้อยู่ต่อหน้ารสลิน จนเธอรู้สึกชินชา .....ทั้งสามเริ่มคุยเรื่องสัพเพเหระ ส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องอดีตที่ขบขัน สร้างเสียงเฮฮาได้ตลอด จากคุณ : จงหยาง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 23:57:10

ความคิดเห็นที่ 2 สัปดาห์แรก ดนัยพักอยู่กับเทวาก็ต้องย้ายออก เพราะเป็นหอพักของมหาวิทยาลัยที่คนนอกไม่มีสิทธิเข้าพัก ระยะนี้ เทวาดูจะห่างเหินกับรสลินพอควร เพราะเขาต้องคอยดูแลดนัย ...ช่วยกันหาที่พัก ...พาชมสถานที่ต่างๆ รวมถึงให้คำแนะนำต่อชีวิตความเป็นอยู่ต่างแดนและสมัครเข้าเรียนต่อตามสถาบันต่างๆ ของรัฐนี้ กว่าดนัยจะเริ่มเข้าที่เข้าทาง ก็กินเวลาเกือบ 1 เดือนเต็ม เทวาจึงเริ่มติววิชาเคมีและฟิสิคส์ให้รสลินได้ตามวันและเวลาที่นัดหมายปกติ เทวาพยายามบอกดนัยว่า  การติวรสลินนั้น เธอและเขาต้องการสมาธิและความเป็นส่วนตัว  ทว่าทุกครั้งดนัยก็มักจะตามมาแจมด้วยเสมอโดยอ้างกับเทวาว่า... “กูก็ไปหาแฟนกูดิ เกี่ยวอะไรกะแกล่ะ”  ที่ทำให้เทวาถึงกับอึ้งไปทุกครั้ง ดนัยเข้ารับการศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัย MIT ที่มีชื่อเสียงที่สุดอีกแห่งของประเทศนี้ และอยู่ในรัฐ Massachusetts  ด้วยเช่นกัน เขาเลือกเรียนสาขาวิศวรรมยานอวกาศ (aerospace) ที่เป็นที่ยอมรับกันว่า หากเรียนโดยทุนส่วนตัวแล้ว จะต้องเป็นนักศึกษาระดับหัวกะทิและร่ำรวยมากเท่านั้น จึงจะมีสิทธิ์เข้าเรียนที่สถาบันนี้ ...ในสาขานี้  แน่นอน....ไม่มีปัญหา.... ดนัย อยู่ยืน มีครบ   ************************* อีก 4 เดือน เทวาก็จะจบปริญญาโทแล้ว ขณะที่ดนัยเริ่มเรียนโทเทอมแรก และรสลินเริ่มเข้าสู่ปีที่สองระดับปริญญาตรี เทวาเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักศึกษาและกลุ่มคณาจารย์ว่า เป็นอัจฉริยะในด้านการเรียน และการทดลองทางเคมี เขาเขียนบทความและการวิเคราะห์ต้นกำเนิดของมวลสารเอกภพว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร โดยให้เหตุผลและผลตรวจสอบทฤษฎีทางฟิสิกส์ประกอบ จนได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสารชั้นนำและมีการแปลเป็นภาษาต่างๆ ทั่วโลก นอกเหนือจากนี้แล้ว เทวายังเป็นคนต้นคิดสร้างแบบแปลนจำลองของเครื่องเร่งอนุภาคขนาดเล็ก (Small Hadron Collider – SHC)) จนทำให้วงการฟิสิกส์ก้าวหน้าขึ้นไปอีกเป็นอันมาก จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า ทำไมมหาวิทยาลัยฮาเวิดร์ จึงสนอ ให้ทุนการศึกษาระดับปริญญาเอกแก่เทวาโดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆ   ไม่เพียงแต่ “เทวา” ชาวสารขัณฑ์เท่านั้น รสลินก็ไม่น้อยหน้าเช่นกันของความเป็นคนชาวสารขัณฑ์ ที่โดดเด่นในมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก ...เพียงผ่านพ้นการศึกษาปีแรก เธอก็ได้รับการโหวตให้เป็น “ฮาเวิดร์อัจฉริยะเทพี หรือ Harvard Genius Beauty ” ทิ้งห่างคู่แข่งอีก 30 สาวงาม ด้วยมติที่เป็นเอกฉันท์ .....ในขณะสวมมงกุฎเทพีนั้น  ในใจรสลินกลับคิดเพียงว่า “ดนัย... อย่าตอแยมากนักซิ เราไม่อยากให้ใครมาบีบบังคับเราเลย” ************************* สิบวันหลังรสลินสวมมงกุฎ “ลิน เย็นนี้ไปทานข้าวเย็นกันนะ” ดนัยโทรมาชวน อีกแล้วหรือ ก็เราเพิ่งไปกับเขาเมื่อสุดสัปดาห์ผ่านมานี้เอง  รสลินคิด “วันนี้วันพุธนะคะ ดนัย... ลินมีเรียนเช้าพรุ่งนี้ด้วย” “เถอะน่า... ผมมีอะไรจะเซอร์ไพร์สคุณนะ” เซอร์ไพร์สอีกแล้วหรือนี่ ครั้งที่แล้วก็ซื้อต่างหูเพชรให้ 1 คู่ ราคาคงหลายตังค์อยู่ คราวนี้จะเอาอะไรมาให้อีกล่ะ  ช่างน่ารำคาญจริงๆ .....โดยยั้งคิด เธอรีบสวนกลับทันทีว่า “เซอร์ไพร์สไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ...ตุ้มหูเพชรน่ะ” “อันนั้นให้เพื่อใส่ในวันสวมมงกุฎเทพี  ส่วนเซอร์ไพร์สนี้ ถ้าบอก...ก็คงไม่เรียกเซอร์ไพร์สใช่ไม๊จ๊ะ” “ไปไม่ได้จริงๆ ค่ะ ลินมีงานต้องทำอีกเยอะ” “ผมบอกแล้วไงว่า ผมมีของเป็นเซอร์ไพร์สให้คุณ” นึกแล้วเชียวว่าเซอร์ไพร์สต้องเป็นของกำนัล รสลินไม่แปลกใจเลยที่เดาถูก “วันหลังแล้วกัน ลินขอตัวค่ะ” “ลิน...ผมทราบมาว่าเย็นนี้ คุณไม่มีติวกับเทวา เพราะเทวามันมีงานเลี้ยงฉลองรับปริญญาโทกับกลุ่มเพื่อนๆ มัน  เดี๋ยวผมไปรับคุณตอนนี้นะ”  ดนัยตัดบทพร้อมออดอ้อนไม่เลิก “ลินมีงานค้างและหนังสือต้องอ่านอีกเยอะค่ะ” “โธ่...นี่มันเป็นเพียงแค่วิชาภาคฤดูร้อนเท่านั้นนะ จะไปซีเรียสอะไรกับมันกันนักกันหนาเชียว ยกเว้นเกรด 4 สักหนึ่งวิชาก็คงไม่เป็นไรหรอกน่า” “ไปไม่ได้จริงๆค่ะ” รสลินย้ำ “เพราะผมไม่เก่งเหมือนไอ้เทวามันใช่ไม๊ คืนนี้ผมจะติวแทนไอ้เทวาให้ คุณก็ไม่เอา... ชวนไปทานข้าวเย็นด้วยกัน ...คุณก็ไม่ไป” เขาเริ่มมีน้ำเสียงโกรธ “ดนัยไม่เข้าใจเหรอคะว่าลินอยากพักผ่อน?” “ก็เมื่อกี้ลินเพิ่งพูดเองว่างานเรียนยุ่งมาก” “ลินไม่ไปค่ะ” เธอตัดบท “เพราะไอ้เทวาใช่ไม๊ ผมถึงไม่ได้อยู่ในสายตาคุณเลย”  ดนัยเริ่มออกอาการ “แค่นี้ก่อนนะดนัย...บายค่ะ” รสลินรีบวางหูทันที  ระยหลังนี้ ดนัยบ่อยครั้งเลยทีเดียวที่ชอบแสดงอาการความเป็นเจ้าของรสลินด้วยอาการหึงหวง และแสดงอาการเกรี้ยวกราดหากเธอปฏิเสธข้อเสนอใดๆ ของเขา   ************************* จากคุณ : จงหยาง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 23:59:29

ความคิดเห็นที่ 4 เทวาตอบตกลงในวันรุ่งขึ้น ทั้งสามออกเดินทางเช้าตรู่วันเสาร์ จากมลรัฐ Massachusetts  ข้ามชายแดนไปยังน้ำตกไนแองการ่า ประเทศแคนาดา ไม่ไกลเลย ...พวกเขาเดินทางโดยใช้รถของดนัย มีเทวาเป็นคนขับ ทิวทัศน์สองข้างทางสวยงดงามมาก โดยเฉพาะเส้นทางจากบัพฟาโลเมืองชายแดนรัฐนิวยอร์คไปยังเมืองโตรอนโตมลรัฐออนตาริโอ ประเทศแคนาดา ที่เป็นเมืองที่มีจุดชมวิวน้ำตกที่สวยที่สุด...ระยะทาง 45 กิโลเมตรนี้ เทวาต้องขับผ่านถนนที่คดเคี้ยวเลาะตามภูเขา มีลำธารน้ำใสแจ๋วไหลเชี่ยวตลอดเส้นทาง สร้างความตื่นตระการตาต่อสายตาของรสลินและดนัยเป็นอย่างยิ่ง ถึงที่พักก่อน 4 โมงเย็นเล็กน้อย  ดนัยจองโรงแรมหรูระดับ 4 ดาว ชื่อโรงแรม Hilton Niagara Falls  ค่าห้องพักสูงมากถึงคืนละ 1,000 เหรียญสหรัฐ เป็นห้องสวีท 2 ห้องนอน มีห้องนั่งเล่นอยู่กลางห้อง ที่มีหน้าต่างกระจกบานใหญ่สามารถเห็นวิวน้ำตกได้อย่างชัดเจน เขาจองไว้ 2 คืน แน่นอนว่า ดนัยเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด ส่วนฝั่งตรงข้ามของโรงแรมนั้น เป็นคาสิโนชื่อ “Fallsview Casino Resort” ที่ดนัยหมายมั่นจะหาประสบการณ์เล่นการพนันที่คาสิโนหรูๆ สักครั้ง เขาตั้งใจจะชวนรสลินไปด้วย และที่จะบอกให้เทวานอนพักผ่อนในห้องพัก โดยให้เหตุผลว่า เทวาน่าจะเหนื่อยเพราะขับรถมาไกล ผิดคาด รสลินปฏิเสธที่จะไปคาสิโน อ้างว่าเคยไปลาสเวกัสเมื่อปิดภาคเรียนฤดูร้อนที่แล้วมาแล้ว ...ไม่ชอบเล่นการพนัน อีกทั้งเหม็นควันบุหรี่ในคาสิโน ทั้งสามจึงชวนกันไปยังจุดชมน้ำตก เพื่อชมน้ำตกที่ได้ชื่อว่าเป็นน้ำตกที่สวยงามที่สุดของโลก เทวาซื้อเบียร์มา 2 กระป๋องดื่มกับดนัย ส่วนรสลินดูสนุกสนานกับดนัยและทัศนียภาพเสียเหลือเกิน  ด้วยกางเกงบลูยีนส์ เธอช่างสวยงามน่ารักแข่งกับธรรมชาติรอบกายยิ่งนัก   ดนัยนั้นเล่า ก็เฝ้าแต่ถ่ายภาพเธออย่างมีความสุขไม่ยอมห่าง “ขอเบียร์อีกกระป๋องครับ” เทวาบอกคนขายที่ซุ้มน้ำแห่งหนึ่ง คิดในใจว่าคงไม่ต้องซื้อเผื่อไอ้นัยมันหรอก เพราะมันไม่ค่อยดื่มเลย คงยังเหลืออีกเยอะมั้ง  เขากะว่า หลังอาหารเย็นนี้ จะต้องเค้นความจริงจากไอ้นัยให้ได้ว่า คืนนั้นมันพูดเพราะเมา หรือจะเอาจริง  แหม... ไอ้ลูกคนรวยก็งี้แหละ ถูกตามใจจนเคยตัว อยากได้อะไรก็ต้องได้ตามนั้น เทวาเริ่มถามคำถามตนเองว่า...แล้วถ้ามันบอกว่ามันจะทำจริงล่ะ จะยอมให้มันทำไม๊??? ไม่...ไม่แน่นอน ทำไมหรือ??? อ๋อ... เพราะ........ ในที่สุด เทวาก็ยอมรับความจริงต่อคำตอบที่ได้รับจากคำถามที่ถามตัวเองเมื่อกี้นี้ว่า เขาเองก็รักรสลิน ************************* “เดี๋ยวพวกเราอาบน้ำ แต่งตัวกันใหม่ เพื่อไปทานข้าวเย็นกันนะ ผมจองโต๊ะไว้แล้วที่คาสิโนฝั่งตรงข้ามตอนสามทุ่ม มีโชว์จากลาสเวกัสมาด้วย  ลิน...คุณไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน กว่าจะแต่งหน้าแต่งตาเสร็จ ก็คงเสร็จพร้อมๆ กับผมสองคนนี่แหละ”  ดนัยกล่าวทันทีที่ทั้งสามคนกลับเข้าถึงห้องพัก “โอเค ค่ะ อ้อ...เดี๋ยวลินกลับเข้ามานะคะ ก่อนไปชมน้ำตก ลินเห็นดนัยเอากล้องถ่ายรูปไปด้วยแล้ว ลินเลยเอากล้องของลินฝากไว้ที่เคาเตอร์...ขอลงไปเอาคืนก่อน.... เดี๋ยวมานะคะ”  รสลินเปิดประตูห้องพัก แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเดินออก ก็นึกขึ้นได้ว่าลืมหยิบกุญแจห้องไปด้วย จึงปิดประตูกลับเข้ามาใหม่ และเดินกลับเข้าห้องนอนโดยที่ทั้งสองไม่ทันสังเกตุ เทวาตะโกนถามดนัยทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องถูกปิด และเป็นขณะเดียวกันที่ดนัยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว “ไอ้นัย...ถามหน่อย... ที่แกพูดไว้ว่าจะปล้ำรสลินน่ะ แกพูดเพราะเมาใช่มั้ย”  เทวาพูดด้วยเสียงอันดังเพื่อให้ดนัยได้ยิน “เมาส้นตรีนแกแน่ะ กูจะทำจริงๆ โว้ย กูเตรียมยานอนหลับไว้แล้ว” เทวาตะโกนตอบ “แล้วแกจะทำยังไง” “ง่ายมาก พอเราดินเนอร์เสร็จ เราก็กลับมากินไวน์กันต่อที่ห้องนี้แหละ ไวน์กูก็เตรียมมาแล้ว แกไม่อยากรับรู้ แกก็ออกไปเดินเล่นซะ หรือกูให้เงินแกติดกระเป๋าแกซักสองสามร้อยเหรียญเพื่อไปเล่นคาสิโนที่ฝั่งโน้นก็ยังได้” “แกพูดดูถูกกูเกินไปว่ะ... ออกมาคุยกันข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่ต้องแหกปากตะโกนคุยกัน” เทวาเริ่มฉุน “เออ...ฉี่จวนสุดแล้ว เดี๋ยวออกไป” เทวาเริ่มคำถามทันทีที่ดนัยเดินออกมาจากห้องน้ำ “กูว่าแกทำไม่ถูก” “ไม่ถูกตรงไหน? ดนัยย้อนทันควัน “แกอย่าแกล้งโง่...แกจะไปข่มขืนเค้า โดยที่เค้าไม่รู้เห็นเป็นใจ” “ถ้ากูไม่ทำอย่างงี้ กูก็ไม่รู้จะทำยังไงอีกแล้ว” “ทำยังไงกูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ทำยังงี้” “แกพูดเชี่ยอะไร ...ฟังไม่รู้เรื่อง” ทั้งสองเริ่มใช้อารมณ์กัน ด้วยน้ำเสียงที่เริ่มดังขึ้นๆ “กูทำเพราะกูรักเค้า”  ดนัยไม่ลดละ “รักภาษาพ่อแกดิ ถึงต้องไปข่มขืนเค้า” “มันเรื่องของกู กูไม่ได้ไปข่มขืนน้องในไส้ของแกละกัน” เทวาหมดความอดทนอีกแล้ว “ไม่ว่าใครก็ตาม แกก็ไม่ควรทำ” “กูจะทำ...แล้วแกจะเอาอะไรกะกู” เทวาปรี่เดินเข้าหา “หัวเด็ดตีนขาด...กูไม่ยอมให้แกทำ” “กูจะทำ... เพราะกูรักของกู แกไม่ต้องมาเสือก” “กูจะเสือก....เพราะกูก็รักรสลิน...  จากนี้ไป... ใครดีใครได้”  เทวาเสียงดังลั่น สิ้นคำพูด... หมัดขวาตรงของดนัยก็พุ่งใส่โดนโหนกแก้มของเทวาเข้าอย่างจัง  เทวาไม่รอหมัดสองที่จะตามมา โดดต่อยสวนทันควัน  ทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนข้าวของในห้องแตกกระจัดกระจาย “หยุดเดี๋ยวนี้นะ”  รสลินแผดเสียงดังปนร้องไห้ “หยุดได้แล้ว” “ลิน”  ทั้งคู่เรียกชื่อรสลินพร้อมๆ กันด้วยสีหน้าตกใจสุดๆ  ยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก “ลินได้ยินหมดแล้ว  พรุ่งนี้ลินจะบินกลับเอง”  เธอพยายามระงับอารมณ์แต่เสียงยังคงสั่นเครือ  พลันพูดจบ ก็เดินเข้าห้องปิดและล็อคประตู จากคุณ : จงหยาง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 00:10:44

ความคิดเห็นที่ 5 ดนัยยังคงมึนงงต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาเดินไปหยิบขวดไวน์พร้อมแก้ว เข้าห้องปิดประตูเงียบ  นั่งครุ่นคิดต่อเหตุการณ์เมื่อกี้  เขามีความรู้สึกผิดเอามากๆ  เขาอยากขอโทษเทวา อยากขอโทษรสลินมากเป็นที่สุด  ความรักของผีบ้าตนไหนนะที่ทำให้เขามีแผนความคิดและการกระทำที่ชั่วร้ายครั้งนี้  เขาอยากให้มันเป็นเพียงความฝันที่เมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว ทุกอย่างจะกลับเหมือนเดิม ...เหมือนไม่เคยเกิดขึ้น  พรุ่งนี้ล่ะจะเป็นอย่างไร?  เขาอยากจะหลับแล้วไม่ตื่นเสียเหลือเกิน  เขาดื่มเร็วมากจนเมาหลับอย่างไม่ได้สติ เทวานั้นเล่า... เขาเปิดประตูห้องเดินออกไปทันทีที่รสลินเดินกลับเข้าห้องนอน  เขาเดินเรื่อยเปื่อย ...อากาศฤดูร้อนที่นี่เย็นสบายนัก ผ่านจุดท่องเที่ยวที่เห็นหนุ่มสาวหลายคู่เดินคลอเคลียผ่านไปมาจนช่างน่าอิจฉา  เสียงน้ำตกดังสนั่น กลบเสียงดังในก้องประสาทหูของการทะเลาะวิวาทภายในห้องพักเสียสิ้น  เขาแวะนั่งดื่มเบียร์ที่ร้านข้างทาง  ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องพัก  แปลกมาก เขาไม่รู้สึกผิดเลยต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ 30 นาทีที่ผ่านมา  ตรงกันข้าม... เขากลับรู้สึกดีใจที่รสลินปลอดภัยจากแผนอุบาทว์ของดนัย  และภูมิใจลึกๆ ต่อสิ่งที่เขาได้พูดออกไปจากก้นบึ้งหัวใจที่เขามั่นใจว่ารสลินต้องได้ยินอย่างแน่นอนว่า ...เขาเองก็รักรสลิน   อ้า...เบียร์แคนาดาช่างหอมหวาน มีรสชาติที่กลมกล่อมเสียจริงในค่ำคืนนี้  นับจากวันพรุ่งนี้ อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด  เขาจะทำให้ดีที่สุด จะเอาชนะใจรสลินให้ได้  ดนัย...กูจะไม่ขอโทษแก... กูไม่ได้หักหลังแก แต่...กูรักรสลินจริงๆ   หมดเบียร์ขวดเล็กไป 4 ขวด  เทวาเดินกลับห้องพักที่บัดนี้เงียบสนิท ทุกคนคงหลับกันหมดแล้ว  เขารู้สึกปวดตามตัวเล็กน้อยจากการต่อสู้กับดนัย จึงเอนนอนลงบนโซฟาและม่อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว ************************* เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น..... “ไอ้นัย ตื่นเร็ว...ลินไปแล้ว...เก็บกระเป๋าไปหมดเลย มือถือก็ปิด” “เฮ้ย...จริงเหรอ”  ดนัยเสียงยังงัวเงีย “แกรีบไปแต่งตัวเลย เราจะไปตามหาเธอกัน”  เทวาเร่ง เพียงห้านาที ทั้งคู่ก็พร้อมออกรถเดินทางโดยมีเทวาเป็นผู้ขับเช่นเคย “แกยังไม่ได้แปรงฟันซิท่า ปากเหม็นกลิ่นเหล้าน่าดู”  เทวาพยายามเริ่มบทสนทนา “ยัง... ก็แกเอาแต่เร่งยิกๆ... ว่าแต่ว่า เราจะไปตามหาเธอที่ไหนกัน?  ดนัยอยากจะพูดถึงเรื่องเมื่อคืน แต่พูดไม่ออก ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร  อยากจะขอโทษ แต่ก็คิดว่า ...รอโอกาสดีกว่านี้ น่าจะเหมาะกว่า “กูว่าจะขับข้ามชายแดนไปที่สนามบินบัพฟาโลก่อน  ได้ยินเมื่อคืนว่าเธอจะบินกลับ” “จะบินได้ไงวะ จองก็ไม่ได้จอง ไฟล์ทไหนก็ไม่รู้” “กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ...แกก็รู้ว่า สมัยนี้โทรศัพท์กริ๊งเดียว หรือให้ทัวร์โรงแรมจัดการให้ก็เรียบร้อย” “ถ้าไม่เจอล่ะ?” “กูก็จะขับตะเวนตามสถานีรถทัวร์ต่างๆ  เริ่มต้นที่รถเกรฮาวน์ (เป็นชื่อบริษัทรถทัวร์ที่เป็นที่นิยมและใหญ่ที่สุดของอเมริกา) ก่อนเลย ถ้ายังไม่เจอก็ต้องหาให้เจอ” ถึงสนามบิน 9 โมงเศษ เทวาเช็คเที่ยวตารางบิน พบว่ามีเที่ยวบินตรงไปรัฐแมสซาจูเสตท์ตอน 11 โมง แต่ตั๋วก็เต็มหมดแล้ว หากเธอซื้อตั๋วได้ เธอต้องรออยู่แถวนี้แน่นอน  ...ทั้งสองแยกกันค้นหาร่วม 2 ชั่วโมงจนเหนื่อย ************************* ไร้เงารสลินที่สนามบิน .....ทั้งคู่เริ่มกระวนกระวายมากขึ้นด้วยความเป็นห่วง  เทวาบึ่งรถกลับข้ามชายแดนอีกครั้งไปยังท่ารถสถานีเกรฮาวน์  ที่นั่น เขาพบว่ามีรถวิ่งผ่านรัฐแมสซาจูเสตท์หลายเที่ยว แต่มีรถวิ่งตรงไปยังบอสตันเพียง 2 เที่ยวคือเที่ยว 6 โมงเช้า และ 5 โมงเย็น จึงเห็นตรงกันว่า เธอไปแล้วไม่เที่ยวใดก็เที่ยวหนึ่งก่อนหน้านี้ “เอาไงต่อดี” เทวาถามดนัยระหว่างทางขับกลับโรงแรม “กูอยู่ต่อ เสียตังค์ค่าห้องไปแล้วตั้งสองพันเหรียญ  อีกอย่าง...กูยังไม่อยากกลับ อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว” “งั้นกูกลับรถเกรฮาวน์เที่ยว 5 โมงเย็นละกัน จะได้ไปเช็คดูว่ารสลินปลอดภัยถึงหอพักมหาลัยยัง  กูขับไปซื้อตั๋วตอนนี้เลยนะ” “ตามใจแก” “เอ้านี่...500  เหรียญ กูช่วยแกออกค่าห้อง” “ไม่ต้อง... เก็บไว้เหอะ แกจะกลับสารขัณฑ์อยู่แล้ว  แกเอาเงินหลวงกลับไปใช้ที่สารขัณฑ์เหอะ” เทวาดึงมือกลับ เก็บเงินคืนเข้ากระเป๋า.... 500 เหรียญเป็นเงินเยอะโขสำหรับเขา แต่สำหรับดนัยคือเศษเงิน ************************* เย็นนั้น ...เทวานั่งรถโรงแรมไปยังสถานีรถทัวร์เกรฮาวน์  ที่นั่นคนเยอะละลานตาไปหมด โชคดีที่เขาซื้อตั๋วไว้แล้ว มิเช่นนั้นเขาคงต้องรออีกนาน เพราะตอนนี้ตั๋วเต็มหมดแล้ว  เขาเดินไปยังร้านขายหนังสือ กะว่าจะหานิตยสาร “New Scientist”  อ่านฆ่าเวลาบนรถทัวร์สักเล่ม  พลันสายตาเหลือบเห็นสาวผมยาว สวมกางเกงยีนส์ เสื้อสีเขียวตองอ่อน ดูคุ้นตายิ่งนัก กำลังหันหลังเลือกหนังสือ อยู่ห่างไม่เกิน 10 เมตร ใช่แล้ว...รสลินนั่นเอง  เขาไม่รอช้า เดินตรงไปหารสลินทันทีด้วยอารามดีใจสุดๆ “ลิน จะไปไหนครับ?”  เทวาไม่เข้าใจว่าทำไมเสียงเขาสั่นๆ “เทวา”  รสลินสดุ้ง  ขานชื่อเทวาด้วยนึกไม่ถึงว่าจะได้เจอ  “กลับหอค่ะ”  เธอตอบ “รถเที่ยวไหนครับ” “0255 ค่ะ นี่ก็เหลืออีก 15 นาทีก็จะเรียกขึ้นรถแล้ว  เทวามาทำอะไรที่นี่คะ” “กลับหอเหมือนกัน เที่ยวเดียวกันเลย”  ใจของเทวาเต้นด้วยความลิงโลด “แล้วดนัยล่ะคะ  เทวาไม่กลับพร้อมเขาเหรอ”  เทวาส่ายหน้าแทนคำตอบ รสลินไม่ได้ถามต่อ เธอเพียงรู้สึกเป็นห่วงดนัยที่ต้องขับรถกลับโดยลำพัง ได้แต่เพียงคิดว่า  ...เทวานะเทวา คุณไม่น่าทิ้งเพื่อนคุณเลยในภาวะเช่นนี้   ...ทั้งคู่ยังคงสนทนาต่อเสมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ระหว่างเขาทั้งสาม .....เมื่อได้เวลาเรียกผู้โดยสารขึ้นรถ รสลินนั่งริมหน้าต่างโดยมีเทวานั่งติดอยู่ด้วยกัน  ตลอดการเดินทางกลับครั้งนี้ ไม่มีการเอ่ยถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้เลย  นอกจากสนทนาแลกเปลี่ยนเรื่องการเรียนของคนทั้งสอง เรื่องความสวยงามของน้ำตก และเรื่องอื่นๆ ที่เทวาก็จำไม่ได้  เขาจำได้แต่เพียงว่า เขามีความสุขมาก และด้วยสัญชาตญาณของความเป็นชาย... เขามั่นใจว่า สาวคนนี้มีใจให้เขาแล้ว ************************* การค้นพบธาตุใหม่อันเป็นต้นกำเนิดของธาตุอื่น  พร้อมๆ กับความรักแรกผลิของหนุ่มสาวในเริ่มศตวรรตที่ 21 คือการเริ่มต้นอันที่ไม่เคยมีผู้ใดคาดคิดมาก่อนว่า จะถึงขั้นสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้  ...ข้าพเจ้า  จ้าวไตรภพ  อินทรา ขอบอกว่า  ความยิ่งใหญ่ของสารขัณฑ์กำลังเริ่มก่อกำเนิดแล้ว   ณ. เวลานี้   จ้าวไตรภพ  อินทรา จากคุณ : จงหยาง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 00:12:06

ความคิดเห็นที่ 6 ณ ไม่ต้องมีจุด อุณหภูมิ -2200 องศาเลย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 12:23:50

ความคิดเห็นที่ 7 แปลกดีแฮะ ....ท่อนนี้ ...เหมือนการไม่ถูกปฏิเสธ เทวาอดรนทนไม่ได้ กระโดดเข้าโอบกอดและจูบเธอด้วยความรักอย่างทะนุถนอมและอย่างดูดดื่ม... ให้อารมณ์นักวิทยาศาสตร์จริงเลยว่ะ(ค่ะ) -*- พิมพ์ผิดเยอะน้า อิอิอิ เช่น โปรตรอน --โปรตอน (proton) อีเล็คตรอน --อิเล็กตรอน ไม๊จ๊ะ...มั้ยจ๊ะ โป้--โป๊ กล้าว-- เกล้า ระหงส์ --? แต่เราเองก็ผิดเยอะเหมือนกันแหละ 555+ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 17:06:59