ความคิดเห็นที่ 1   *** มาอ่านกันต่อนะคะ เอ๋อรับประทานสิคะงานนี้ ยายมดพูดจบก็เดินหนีไปเลย ไม่ยอมให้รายละเอียดอะไรซักนิด แล้วเพลงนี้กับยายนักร้องฝรั่งคนนี้มันเป็นยังไงก็ไม่รู้ คือช่วงเวลานั้น อินยังไม่คุ้นกับชื่อเจ๊บริทนี่ย์แกน่ะค่ะ ก็เลยออกจะงงๆ นิดนึง แต่พอดีว่ารูมเมทของอินรู้จักค่ะ ช่วงบ่ายวันนั้นอินว่างกลับหอไปเจอพอดี รูมเมทอินเลยบอกให้ว่าเป็นเพลงยังไง ได้ฟังทีแรกอินแทบช็อค แต่ก็ยังคิดในแง่ดีว่า ยายมดคงไม่ฆ่าอินหรอกกระมัง แต่ที่ไหนได้ ทันทีที่อินโผล่หน้าไปตามนัด ยายมดบอกอินเลยว่า “ฉันขอแนวเซ็กซี่นะเว้ย” พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้งสิบหวี ไอ้เรื่องให้เต้นนี่อินพอทำใจให้สู้ได้ แต่จะให้อินมาแนวเซ็กซี่อย่างนี้ เอ่อ...ยายมดมันคงเข้าใจอะไรผิดแล้วมั้งนี่ “แกล้อฉันเล่นใช่มั้ย แกคงไม่คิดจะให้ฉันทำอย่างที่แกว่าเมื่อกี้หรอกนะ” “ฉันพูดจริง” เสียงยายมดหนักแน่นมาก ยิ่งดูสายตาของมัน นั่นยิ่งบ่งบอกเลยว่ามันไม่ได้พูดเล่น อินกลืนน้ำลายเอื๊อกลงคออย่างลำบากยากเย็น “งั้น ฉันถอนตัวว่ะ กลับก่อนแล้วกัน” ค่ะ อินไม่รู้จะพูดอะไรให้ดีไปกว่านั้นจริงๆ อินออกจะห้าว จะบู๊ปานนี้ ถ้าให้ลุกขึ้นมาหวานก็คงไม่กระไรนักหรอก แต่นี่ยาย(แม่)มด จะให้อินข้ามขั้นตอนไปเซ็กซี่โน่นเลย โถ..แค่ลำพังให้อินรำเป็นนางอัปสราตอนเรียนมัธยม อินยังถูกอาจารย์แซวว่าเป็นเพชรที่ยังไม่ได้เจียระไนเลย แข็งออกปานนี้แล้วจะเอาอะไรที่ไหนไปเซ็กซี่กับเขาได้คะ “แกรับปากแล้วนะโว้ย เรื่องอะไรมาถอนตัวง่ายๆ แกต้องทำเข้าใจไหม งานนี้ไม่มีใครเหมาะเท่าแกอีกแล้ว” “เหมาะกะผีสิ แกไม่กลัวงานล่มหรือไงวะ คนอื่นเยอะแยะที่ทำเซ็กซี่ได้ อย่างมิ้นท์ อย่างแก้วงี้ ทำไมแกไม่ให้เขาทำ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย ฉันขอคืนคำว่ะ” แหะ แหะ งานนี้ขออนุญาตมีวะมีโว้ยประกอบหน่อยนะคะ เพื่อให้เกิดอรรถรสค่ะ “ฉันไม่ให้แกคืนคำ แต่แกต้องทำเลย คนอื่นเขามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบหมดแล้ว ไอ้ตุ๊ก ไอ้นัทมันก็ต้องเต้นเหมือนกัน แกก็ยอมๆหน่อยเหอะ เห็นแก่เมเจอร์นะเว้ย” ตุ๊กกับนัท เป็นเพื่อนในกลุ่มอินเองค่ะ สองคนนี้ก็ต้องหลวมตัวมาขึ้นเวทีกะเขาด้วย แต่เป็นคนละเพลงกับอิน และท่าเต้นก็น่ารักด้วย อินเหลียวมองสองสาวนั่นแล้วก็หันมาเถียงกับยายมดต่อ “แล้วแกให้มันเต้นเพลงอะไร ไม่ใช่อย่างฉันแน่ใช่ไหม โหย มีพ่งมีพู่ประกอบ ปอมปอมเชียร์แล้ว ไม่ใช่น่าขายหน้าอย่างฉัน ฉันยืนยันคำเดิม ไม่โว้ย!” “แกไม่ แต่ฉันจะบังคับ แกต้องทำ ไม่มีเวลาแล้ว พฤหัสนี้แล้วนะโว้ย ฉันหาตัวแทนไม่ทันหรอก คิดสิวะเพื่อเมเจอร์ เพื่อเมเจอร์” “เพื่อเมเจอร์ ชิชะ เมเจอร์ไม่ได้มาอายกับฉันนี่หว่า ฉันนี่ต้องตากหน้าอายอยู่คนเดียว” อินกับยายมดถียงกันนานอยู่พอสมควรนั่นล่ะค่ะ แล้วสุดท้ายอินจำไม่ได้ว่า ยายมดไปทำอีท่าไหนเข้า อินถึงต้องยอมให้คุณเธออย่างเสียไม่ได้ในที่สุด พออินยอมเข้าจริงๆ งานนี้คนที่ต้องกุมขมับก็คือยายมดนั่นล่ะคะ (ฮึ! สม) เพราะไม่ว่าคุณเธอจะพยายามเค้นหาสารพัดท่าเต้น สารพัดวิธีสอนมาให้อินเท่าไร อินก็เต้นไม่ได้สักที ยังคงรักษาความแข็งไว้คงเส้นคงวาดีมาก อินถึงได้บอกไงคะว่า ผู้หญิงอย่างอินไม่เคยมีใครมองเห็นความเซ็กซี่ในตัวหรอกค่ะ ยิ่งไปพยายามบีบพยายามเค้นมันเท่าไร มันยิ่งหนีหายเข้าไปข้างในมากขึ้นเท่านั้น “โอ๊ย! ไอ้...ไอ้เพื่อนอิน มารยาหญิงแกมีกับเขาสักเล่มเกวียนมั้ยวะเนี่ย จริตจะก้านน่ะมีบ้างไหม” ยายมดเอ็ดตะโรขึ้นอย่างเหลืออด เจ้าหล่อนลุกพรวดขึ้นปิดเทปทันที หลังจากการซ้อมครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของอินจบลง “มารยาหญิงฉันไม่มีแม้แต่เล่มเกวียนเดียวว่ะ จริตจะก้านไม่ต้องพูดถึง แกจะบ่นทำไมวะเนี่ย ก็ฉันบอกแล้วว่าทำไม่ได้ แกก็ดันทุรังเองนี่หว่า แล้วแกจะโทษใคร” เงียบค่ะ งานนี้ยายมดเถียงอินต่อไม่ออก มันคงเริ่มจะเห็นสัจธรรมแล้วล่ะค่ะ งานนี้จะโทษอินก็เห็นจะไม่ได้หรอก เพราะอินก็บอกแล้ว ไม่เชื่อเองนี่น้า “เพื่อนอิน ให้กราบก็ยอมล่ะเอ้า ช่วยทำให้สุดฝีมือแกทีเถอะ แกน่ะทำได้ แต่แกยังขาดจริตอยู่ แกช่วยใส่ความดีดดิ้นลงไปอีกนิดเถอะเพื่อน”   หลังจากเงียบกันไปพักใหญ่ ยายมดก็ลงทุนอ้อนวอนอินอีกครั้งด้วยท่าทางที่น่าสงสารที่สุด อินเองก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะยอมรับปากเพื่อช่วยเพื่อน ในที่สุดการซ้อมก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ อินทำได้แล้ว วันงาน ยายมดออกจะครึ้มอกครึ้มใจเป็นอย่างมาก ที่มันสามารถเอาท่อนไม้อย่างอินมาเกลาให้เป็นรูปร่างสวยงามได้ ในขณะที่อินรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เพราะการซ้อมที่ผ่านมา อินกล้าเล่นเพราะมีแต่เพื่อนๆ กันเท่านั้น แต่วันจริงอย่างนี้ มีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องและอาจารย์ด้วยสิคะ ถึงตอนแสดงอินจะต้องถอดแว่น และพยายามไม่มองสบตาใครก็จริง แต่อินก็อดจะสั่นๆไม่ได้อยู่ดี ทั้งที่ตอนที่เล่นละครของจังหวัด อินไม่เห็นจะสั่นจะกลัวอะไรอย่างนี้เลย ออกจะเฮฮาสนุกสนาน เล่นนอกบทกันเองด้วยซ้ำไป หรือว่าคราวนี้จะเป็นเพราะมีคนคนนั้นนั่งรวมอยู่ด้วยกันแน่นะ และก็เป็นอย่างที่อินกลัวจริงๆ นั่นล่ะค่ะ เมื่อถึงคิวของอิน ตอนแรกๆ อินก็พยายามไม่มองใครทั้งนั้น แต่มีจังหวะนึงที่อินพลาด สายตาอินไปมองสบเข้ากับสายตาของคนคนนั้นเข้าเต็มที่เลย งานนี้มีเสียศูนย์เล็กๆค่ะ แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสียงพี่หนุ่มที่เคยเป็นพี่เลี้ยงให้อินสมัยที่ยังเล่นละครให้จังหวัดนั้น ก็แว่วเข้ามาพอดี๊ พอดี “จำไว้นะอิน เวลาที่เธออยู่บนเวที ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอจะสะดุดปล่อยให้ขาดตอนไม่ได้ ไม่ว่าใครจะเล่นนอกบทหรือเปล่า เธอก็ต้องต่อบทให้ได้ The Show Must Go On” ค่ะ The Show Must Go On จริงๆ แต่ Go On ทั้งที่หน้าแดงซ่านเลยล่ะ สายตาเจ้ากรรมไม่น่าเห็นคนคนนั้นเลยพับเผื่อย ถ้าเขาคนนั้นจะเป็นพี่หนุ่ม อินคงไม่เป็นถึงขนาดนี้หรอก แต่นี่...อย่าให้พูดเล้ย หลังจากที่อินสบตาเขาคนนั้นแล้ว ทีนี้อินได้แต่ก้มหน้างุดอย่างเดียวเลยค่ะ ถ้าจะให้ The Show Must Go On อย่างที่พี่หนุ่มสอนได้ ก็เหลือแค่ทางนี้ทางเดียวเท่านั้น เพราะถ้ายังขืนเงยหน้ามองใครต่อใคร คราวนี้ต้องล่มไม่เป็นท่าแน่ อินภาวนาอยู่อย่างเดียวว่าขอให้เพลงจบเร็วๆ แล้วจะได้วิ่งหนีหายเข้าไปในมุมมืดเสียที นี่เป็นครั้งแรกเลยนะคะที่อินอายขนาดนี้ เป็นคืนบายเนียร์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของอินเลย คืนนั้นนะคะ พองานเลิกปุ๊บ แทนที่กลุ่มของอินจะเป็นนางซินวิ่งกลับหอ งานนี้มีต่อค่ะ ไปต่อคาราโอเกะกันที่สิบสองห้วยแก้ว ไหนๆ กลุ่มอินก็ไม่ต้องใส่ชุดนักเรียนอย่างคนอื่นเขาแล้วนี่ แถมปกติอินก็ไม่ค่อยเที่ยวอยู่แล้ว แต่คืนนี้ ถ้าไม่ปลดปล่อยอะไรออกมาสักอย่าง อินคงนอนไม่หลับแหง เพราะภาพบนเวทีมันหลอกหลอนค่ะ ส่วนงานบายเนียร์ตอนปี 3 อินจำไม่ได้ว่าบายเนียร์ปีนั้นเป็นอย่างไรนะคะ แต่มาจำได้ตอนปีสี่ เพราะเป็นปีที่อินมาร่วมงานในฐานะของรุ่นพี่ปี 4 และพี่บัณฑิตในคราวเดียวกันเลย ปีสุดท้ายที่อินได้ร่วมงานนี้ มีคอนเซปต์งานว่า “ราตรีนี้มีแต่ดอก” ค่ะ อินไม่มีเสื้อผ้าลายดอก ก็เลยใช้ดอกกุหลาบสดสีชมพูกลัดติดเสื้อไปแทน งานนี้ไม่ผิดกติกาด้วยล่ะเอ้อ เพราะเขาไม่ได้กำหนดว่าเราจะใช้ดอกจริงหรือดอกปลอม หรือดอกที่เป็นลายผ้ากันแน่ และแน่นอนที่ขาดไม่ได้ก็คือยอดชายนายมิค ที่เข้ามาขอกระแซะถ่ายรูปด้วยอย่างเคย แต่คราวนี้มาถึงเนื้อถึงตัวขึ้นกว่าเดิมเยอะค่ะ แน่ล่ะ เพราะจบงานนี้เมื่อไหร่ อินก็จะโบยบินเตรียมเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรในอีก 2 วันถัดจากนี้แล้วนี่คะ มิคเอ๊ย..อินให้มิคได้แค่นี้เองนะจ๊ะ                                                                             อินทรายุธ แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 16:24:09 จากคุณ : อินทรายุธ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 16:23:28

ความคิดเห็นที่ 2 "ริจะดื่มทั้งทีก็ต้องทำตัวเองให้ยังสามารถเดินสองขา พูดจารู้เรื่องเป็นคนกันหน่อย ไม่ใช่งานเริ่มเป็นคน ตอนจบแปลงร่างไปคลานสี่ขา พูดจาอ้อแอ้ ปะเหมาะลงไปนอนทะเลาะกับสุนัขซะงั้น ไม่เอาค่ะ อันนี้เสียภาพพจน์อย่างแรงทีเดียว " เคยเห็นจะๆมากับตา อย่างฮาเลยน้องอิน หุๆ ถูกใจเอาไปสองจุีบๆ จากคุณ : คนสวยข้างซอย (Setakan) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 16:52:07

ความคิดเห็นที่ 3   ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8175330/W8175330.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8181989/W8181989.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8202222/W8202222.html ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8212536/W8212536.html ตอนที่ 5 และ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8224921/W8224921.html ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8235796/W8235796.html ***คุยกันท้ายบทจ้า*** จากคุณ : scottie   แหม กล้าเล่าเนอะว่าสมัยเรียนเคยช่วยรุ่นน้องทำไม่ดียังไง ฮิๆ - แฮ่...ของอย่างนี้ก็ต้องมีบ้างล่ะเน้อ .... เวลากระชั้นชิดเร่งด่วนอย่างนั้น คิดอะไรไม่ออกก็ต้องช่วยกันปาย.... ที่สำคัญ อาจารย์ไม่รู้หรอกว่าน้องคนไหนมีพี่แอบช่วยบ้าง  555+ ***************************** จากคุณ : สวยข้ามซอย (Setakan) มาอ่านแล้วอยากกลับไปเรียนโบราณคดีจัง แต่แฮ่ๆ เท่าที่เป็นอยุ่ก็แย่แล้วนิ.. - หวา อินคิดภาพไม่ออกจริงๆนะ ว่าถ้าพี่มนไม่เรียนบริหาร แล้วมาเรียนโบราณคดีแทนจะเป็นยังไง แต่ที่รู้ๆ คือ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง อินก็ท่าจะต้องแปลงร่างเป็นเจ้านางอิน ชวนพี่มนคุยด้วยภาษาสันสกฤตโบราณแล้วล่ะค่ะ ว่าแต่สนใจจะคุยกับอินด้วยภาษานี้ไหมล่ะคะ 555+ ***************************** จากคุณ : หริชา (หริชา) มาอ่านจ้า สมัยเรียนก็มีบรรดาวิชาMan & .... เป้นวิชาพื้นฐานเหมือนกันค่ะ แต่ละวิชาก็สนุกทั้งนั้น  แต่วิชาเอกไม่ได้แตะภาษาไทยเลยค่ะ เรียนแต่อังกฤษกับฝรั่งเศสค่ะ คิดถึงสมัยเรียนอีกแล้ว - ให้อินเดาไหมล่ะคะ วิชาเอกของคุณหริชา ต้องเป็นฝรั่งเศสแน่เลย ว่าแล้วก้ต้องทักทายเป็นฝรั่งเศสกันนิดนึง 555+ (บางตัวพมพือั๊กซองไม่ได้ ก็เป็นที่รู้กันนะคะ อิอิ) Bonsoir ! Je m'appelle Indrayuth, Enchante Madame Haricha. Comment -allez vous? Bienvenue a CMU avec mon coeur. Je t'aime tout le monde. ^__^ จากคุณ : หนูอิน (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 16:59:58

ความคิดเห็นที่ 4 โห คอนเส็ปต์งานแบบไม่หรูด้วย อิจฉา... ไม่ชอบแต่งหน้า แต่งตัวอะ แอบงง ๆ นิดหน่อยค่ะ คณะมนุษย์มีงานบายเนียร์เลตจัง มีงานแล้วอีกสองวันรับปริญญา จำได้ว่า มช. ปิดเทอมประมาณกันยา-ตุลา แต่รับปริญญาประมาณ มกรา-กุมภานะคะ งานบายเนียร์ตอนตัวเองอยู่ปีสี่ตรงกับวันที่ไปตอนเช้ายังไปดูงานที่นิติเวชกันอยู่เลย เช้าดูตับไตไส้พุง เย็นกินข้าวงานเลี้ยง เช้ายังต้องตื่นไปเข้าแล็บเก็บลายนิ้วมืออีก โหดร้ายมาก จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 17:13:30

ความคิดเห็นที่ 5 จะเป็นพี่ปี 4 กับรับปริญญาพร้อมกันได้ไง จบแล้วก็เป็นพี่บัณฑิตสิคะ ถึงจะจบก่อน 4 ปีก็เถอะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 20:02:00

ความคิดเห็นที่ 6 อิือิ เดาได้ถูกต้องจ้า แบบว่าตอนนี้ได้ใจอีกเพราะบังเอิ๊ญว่ามีความทรงจำดีๆกับงานบายเนียร์ เฮ้อ สายน้ำไม่ไหลกลับฉันใด หริชาก็กลับไปดี๊ด๊าที่หน้าคณะไม่ได้ฉันนั้น (เพราะอายเด็กมัน รุ่นทวดเทียดรหัสแล้วนี่)   เอาซะหน่อย ไม่ได้ใช้มาชาติครึ่งแล้ว ลืมเลือนไปบ้างก็ขออภัยนะคะ ไม่มี accent  เหมือนกันอ่ะ Qui , Vous etre  correct !! Mon major est  Francais Bonjour !! In.. Je suis tres content de vous connaitre ... Je suis toujour va bien et vous?? อิอิอิ แค่นี้แล้วกัน มากกว่านี้จะขายหน้า จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 52 09:55:55

ความคิดเห็นที่ 7   อินจบ 3 ปีครึ่งค่ะ ปกติ มช. เนี่ยจะรับปริญญาเดือนมกรา และเมเจอร์อินก็จัดงานช่วงนั้นพอดี คืองานบายเนียร์เลทได้ใจเลยค่ะปีนั้น อินจำได้ เพราะปีนั้นรับปริญญาเสร็จก้แวะไปเอารูปที่ถ่ายงานบายเนียร์เลย คราวนี้ต้องอธิบายกันนิดนึง ที่ มช. นี่รับปริญญาช้าหน่อย ถ้าสมมติว่าจบปีการศึกษา 2543  การรับปริญญาก็คือเดือน มกราคม 2544 แต่ถ้าจบสามปีครึ่ง ก็จะรับพร้อมรุ่นพี่ค่ะ อินอยู่ในข่ายนี้ คือรับปริญญาก็จะรับ แต่เพื่อนอินยังเรียนกันไม่จบ ยังค้างคาในฐานะของพี่ปี 4 อยู่เลย เพราะฉะนั้น ในงานบายเนียร์ อินก็เลยควบสองตำแหน่ง คือเป็นทั้งพี่ปี 4 และเป็นทั้งพี่บัณฑิตในคราวเดียว Ok. นะคะ จากคุณ : หนูอิน (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 52 11:45:51