ความคิดเห็นที่ 1 ด้วยจิตใจที่ยังคงหมกมุ่นต่อสิ่งที่ค้นพบ  ดร. เทวาหลับได้เพียง 3-4 ชั่วโมง ...แม้ยังพลียอยู่ เขาลุกเดินเข้าห้องน้ำบีบยาสีฟันลงบนแปรงสีฟัน  กลับไปเพ่งพินิจดูเจ้าอากาศประหลาดนี้ขณะแปรงฟัน  เอาละ... ได้เวลาทดสอบคุณสมบัติทางกายภาพของเจ้า “นาโก้” นี้แล้ว  มันยังคงลอยนิ่งเหนือพื้น ด้วยรูปทรงกลมใสบางขนาดลูกบอลลูนที่สูงกว่าตัวเขา  เขาเดินก้าวเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ  และสังเกตเห็นขนาดทรงกลมของ “นาโก้” ขยายตัวใหญ่ขึ้นเมื่อเขาเข้าไปอยู่ในนั้น    อา...... มันช่างเย็นสบายเหลือเกินในนี้  เขาสูดอากาศหายใจเข้าไปเต็มปอดและสังเกตเห็นลมหายใจของเขาที่เป่าออกมาคล้ายควันบางๆ ถูกดูดออกไปนอกบอลลูน... เจ้า “นาโก้” นี้จะไม่ยอมให้อากาศอื่นใดผสมกับมันเลยหรือนี่... เขาหายเพลียเป็นปลิดทิ้ง รู้สึกสดชื่นขึ้นอย่างไม่เคยรู้สึกดีเช่นนี้มาก่อน  เกิดความคิดโลดแล่นและใคร่กระหายที่จะศึกษารู้จักกับมันให้มากที่สุด เขาเดินออกไปเพื่อเอาแปรงสีฟันไปเก็บ พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดทำงานเช่นปกติ และเดินกลับออกมาทันทีด้วยความคิดเพียงว่า ...ภายในมวลธาตุ “นาโก้” นั้น เย็นสบายกว่าอากาศภายนอกมากนัก  พลันที่ก้าวขาเดินเข้าไปภายในบอลลูนยักษ์อีกครั้ง ขาของเขาเหมือนเตะถูกอะไรนิ่มๆ เข้าสักอย่าง “ โอ้พระเจ้า... อะไรกันนี่...”  เขาไม่สามารถก้าวเดินเข้าไปในตัวมันได้อีกแล้ว...  เขาลองเอามือแหย่เข้าไป ก็ไม่สามารถทะลุผ่านเข้าไปได้เช่นกัน  เขาลองพุ่งตัวไปเข้าไปสุดแรงเกิด เพื่อให้หลุดเข้าไปในตัวมันให้ได้  แต่ก็ไร้ผล ทุกครั้งที่เขาพุ่งชนมัน ตัวเขาก็จะกระเด็นกลับออกมาทุกครั้งเช่นกัน  เอ... หรือบางทีความร้อนจะช่วยได้  คิดได้ดังนั้น เทวาเดินปรี่ไปหยิบไฟแช็ค เพื่อดูปฏิกิริยา “นาโก้” ว่า หากโดนความร้อนเผาจะเป็นเช่นใด  แต่ก็เปล่าประโยชน์ มันไม่ระคายเคืองใดๆ เลยสักนิด ทุกปัญหาต้องมีคำตอบ...  เขานั่งครุ่นคิดถึงสาเหตุที่เขาไม่สามารถเดินเข้าไปภายใน “นาโก้” นั้นได้อีก          อ้า.... หรือเป็นเพราะมีอะไรสักอย่างเกี่ยวกับการแปรงฟัน?  เถอะน่า... ณ. ขณะนี้...อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้  คิดได้ดังนั้น  เทวาเดินไปหยิบทั้งแปรงและยาสีฟันเพื่อพิสูจน์ข้อสมมุติฐานที่แสนจะพิสดารนี้ ต้องลองทีละอย่าง  เทวาเริ่มกระบวนการความคิดแบบนักวิทยาศาสตร์   มันไม่ได้ผล เมื่อเขาลองนำแปรงสีฟัน และยาสีฟันทั้งหลอด ยื่นแหย่เข้าไปใน “นาโก้”  ทีละอย่าง หรือแม้กระทั่งทั้งสองอย่างพร้อมๆ กัน   ครั้งสุดท้าย เขาเอายาสีฟันบีบลงบนแปรงสีฟัน คราวนี้... ได้ผล  ...เขาสามารถเดินเข้าไปได้อย่างง่ายดาย แน่นอน...นี่ต้องเป็นส่วนผสมอย่างใดอย่างหนึ่งของทั้งสองสิ่งนี้นั่นเอง ที่เจ้านาโก้อนุญาตให้เขาเข้าไปได้หากพกพาติดตัวไปด้วย  ...เก่งอย่างเดียวไม่พอ ต้องเฮงด้วย  เทวานึกขำตัวเองในใจ พร้อมกับเดินเข้าไปภายในเจ้า “นาโก้” เต็มตัว  คราวนี้ เขาลองจุดไฟเผาภายในเพื่อดูว่าจะเกิดปฏิกิริยาอะไรขึ้นหรือไม่?   ทันทีที่จุดไฟ  ...“เฮ้ยยยยย”  เขาตะโกนร้องสุดเสียงด้วความตกใจสุดขีด  เจ้า “นาโก้” ดูดตัวเขาเข้าไปข้างในจนเต็มตัว และพุ่งลอยไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนไม่ต่ำกว่า 50 ก.ม. ต่อชั่วโมงเห็นจะได้ และกำลังจะชนกำแพงห้องอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ชน  กลับกระเด้งกระดอนไปมาทั้งสี่ทิศ เหมือนมันกำลังหาทางออกจากห้องให้ได้  มันแม้กระทั่งบีบรูปทรงของมันให้สามารถลอดตามช่องที่แคบกว่าตัวของมันเองได้ ทำให้เทวาถูกปกป้องอันตรายจากการชนไปในตัว  อารามตกใจ... เทวาดับไฟแช็ค และทันทีที่ไฟดับ ตัวของเขาก็ค่อยๆ ลอยต่ำลงๆ จนเท้าถึงพื้น  อะไรกันอีกนี่... เจ้า “นาโก้” มันควรต้องลอยอยู่เหนือพื้น 1 ฟุต เหมือนเช่นเคยนี่นา!!!  แต่มันกลับอยู่ใต้เท้าเขาทั้งสองข้าง  ใช่แล้ว... เขากำลังเหยียบมันอยู่  ตัวเขาเหมือนมีรัศมีบางๆ เปล่งประกายรอบตัวอย่างช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ... เขาลองเดินไปข้างหน้า มันก็ตามเขาไปทุกย่างก้าวที่เขาเดิน แปลกมากเขาไม่รู้สึกกลัวเลยขณะกระเด้งกระดอนไปมาบนอากาศ แค่ตกใจตอนแรกๆ เท่านั้น  แต่ตลอดเวลา 3 นาทีที่ถูกเหวี่ยงไปมาบนอากาศนั้น สติสัมปชัญญะของเขากลับนิ่งอย่างสมบูรณ์แบบ เขาหยิบแปรงสีฟันที่หล่นอยู่ภายในขึ้นมา ...มันกระเด็นหลุดจากมือเทวาขณะที่เจ้า “นาโก้” พาตัวเขาพุ่งไปพุ่งมาภายในห้อง... แปรงที่มียาสีฟันติดอยู่ควรต้องหลุดกระเด็นออกนอกวงรัศมีเจ้า “นาโก้” ด้วยซิ!!!  เพราะมันเปรียบเสมือนกุญแจ เข้า-ออก สำหรับเขา  เอ... ทำไมความคิดเขาช่างโลดแล่นเช่นนี้ เขาตอบได้ทันทีเลยว่า หนึ่ง.....การที่เขาสามารถเดิน เข้า-ออกเจ้า “นาโก้” ได้ เป็นเพราะมีสามสิ่ง คือ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน และอะไรก็ตามที่อยู่ในตัวเขาอีกสิ่งหนึ่ง สอง.....หากปราศจากสิ่งหนึ่งสิ่งใดในสามสิ่งนี้แล้ว เขาจะไม่สามารถแหวกทะลุเข้าไปภายในหรือหลุดออกมาจากภายนอกของเจ้า “นาโก้” นี้ได้เลย   สาม.....เมื่อ “นาโก้” ถูกจุดโดยความร้อนจากภายใน อากาศเบื้องหน้ามันจะถูกเปิดออกในสภาพสูญญากาศ และนาโก้จะแหวกพุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วตามค่าของความร้อนนั้นๆ สี่.....เจ้า “นาโก้” จะปรับรูปร่างของตัวมันเอง เพื่อหลีกเลี่ยงการชนในทุกกรณี แล้วอะไรเล่า คือองค์ประกอบของทั้ง 3 สิ่งนี้ ....เขาต้องหามันให้พบให้ได้ แต่อย่าเพิ่งเลย หาอาหารเช้าทานก่อน คืนนี้ค่อยกลับมาเล่นกับเจ้า “นาโก้” ให้หนำใจอีกทีน่าจะดีกว่า ************************* กลับกลายเป็นว่า... จิตใจยังคงหมกมุ่นต่อสิ่งประดิษฐ์  เขาจึงลางานทั้งวัน โดยตั้งใจไว้ว่า จะใช้เวลาที่เหลือบันทึกข้อมูลและศึกษารายละเอียด ของธาตุ “นาโก้” ให้เสร็จ หลังบันทึกข้อมูลสำคัญครบถ้วนแล้ว ดร. เทวาปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะทราบว่าอีกสิ่งหนึ่งใน 3 สิ่งที่อยู่ในตัวเขาคืออะไร  ...เขาเดินเปลือยกาย มือขวาจับด้ามแปรงสีพันที่บีบยาสีฟันเอาไว้พร้อมแล้ว แหย่มือเข้าไปใน “นาโก้”  ...ไม่เป็นผล สิ่งที่สามนี้ ไม่ใช่เนื้อหนังเราอย่างแน่นอน  เขาสรุป  จากนั้นก็ทดลองใส่เครื่องประดับและเสื้อผ้าชุดเดิมที่เขาใส่ครั้งนั้น  ทีละชิ้นๆ ด้วยกรรมวิธีเดิม... ก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จจนเขาเริ่มท้อ   กริ๊งงงง..... กริ๊งงงง.....   เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น... ต้องเป็นรสลินแน่เลย เธอคงทราบว่าเขาไม่ได้ไปทำงาน จึงโทรมาสอบถามด้วยความเป็นห่วง   “ฮัลโล เทวาพูดสายครับ” “เทวา... เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่ไปทำงานคะ?” เป็นคำถามที่เทวาคาดไว้แล้ว “ไม่มีอะไรครับ บังเอิญติดพันกับงานทดลองอยู่น่ะ แล้วลินล่ะ... งานยุ่งไม๊” เทวาถามไปยังงั้นเอง ทราบดีอยู่แล้วว่า การเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์นั้น รสลินมีเวลาว่างถมไป “ก็งั้นๆ แหละ” เธอตอบปนเสียงหัวเราะ “อ้อ... เทวาคะ... ลินคงต้องไปอบรมการสอนที่อเมริกาประมาณ 6 เดือนค่ะ เพิ่งทราบเมื่อตะกี้นี่เอง ไม่อยากไปเลย กลัวเตรียมงานแต่งของเราไม่ทัน คืนนี้ลินจะเอาแคตตาล็อคและแหวนวัดขนาดนิ้วไปให้ลองนะคะ ถึงแม้ว่าเทวาจะเป็นถนัดซ้ายก็ต้องสวมแหวนหมั้นนิ้วนางข้างซ้ายเหมือนกันนะคะ... ตกลง เราเจอกันสักทุ่มนึงนะ” เทวาหยุดนิ่งคิดสักพัก ลึกๆ แล้วเขาอยากอยู่เรียนรู้เจ้า “นาโก้” มากกว่า แต่กลับตอบว่า “ขอเป็น 6 โมงเย็นได้ไม๊ครับ ผมอยากจะทำงานทดลองต่อให้เสร็จ” “มันก็ไม่เสร็จอยู่ดีแหละ...ง่วนอยู่กับงานทดลองเกือบปีหลังจบด๊อกเตอร์ ลินก็ไม่เห็นเทวาทดลองอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง”  อะไรกันนี่!!! เขารู้สึกเคืองนิดๆ ต่อคำพูดของรสลิน แต่ก็อีกนั่นแหละ จะไปโทษรสลินก็ไม่ถูก เพราะเขาไม่เคยพูดหรือเล่าอะไรให้รสลินฟังเลยเกี่ยวกับงานทดลองของเขา แต่มักคิดอยู่อย่างเดียวว่า เธอจะรู้ไปทำไมเล่า “จะให้ซื้อเข้าไปทานในบ้าน หรือออกไปทานนอกบ้านดีคะ?” รสลินถามหลังจากเทวาเงียบเสียงหายไป “นอกบ้านดีกว่า ขี้เกียจต้องมาล้างจาน” “ลินก็เป็นคนล้างทุกทีแหละ ไม่เคยเห็นเทวามาช่วยล้างเลย” เอาอีกแล้วรสลิน นี่ถ้าแต่งงานกันแล้ว มิต้องทนฟังกันทุกวัน วันละ 3 มื้อหรือ? “ตกลงเจอกัน 6 โมงเย็นนะครับ ผมจะไปรับที่มหาลัย... บายครับ” เทวารีบวางสายทันทีด้วยความรู้สึกลึกๆ ว่า มีคำตอบอะไรบางอย่างให้ตัวเอง เสียงรสลินยังคงดังก้องอยู่ในหู  ใช่แล้วๆ... เป็นเพราะรสลินอีกแล้ว  เราเป็นคนถนัดซ้าย แปรงฟันด้วยมือซ้าย นิ้วนางซ้ายของเราใส่แหวนทองคำขาวที่รสลินซื้อให้เมื่อวันเกิดปีที่แล้ว การทดลองทุกครั้งเราใช้มือขวาจับแปรง  การทดลองครั้งต่อไป... หากเราจับแปรงที่มียาสีฟันด้วยมือซ้าย  เจ้า 3 สิ่งนี้ก็จะสัมผัสกันและกัน  เขารีบวิ่งกลับไปทำการทดลองตามที่คิดทันที  ได้ผลดังคาด .....มือของเขาสามารถผ่านเข้าไปใน “นาโก้” ได้ จากคุณ : จงหยาง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 17:07:07

ความคิดเห็นที่ 2 บ้านของเทวาอยู่นอกเมือง ต้องใช้เวลาขับรถร่วมชั่วโมงจึงจะถึงมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์   เทวาไปรับรสลินสายประมาณ 10 นาที ทำให้เธองอนโดยต่อว่าต่อขานเล็กน้อย ที่เทวาเริ่มชินและไม่ค่อยใส่ใจฟัง เนื่องจากสมองยังคงครุ่นคิด อยากทำความรู้จักเจ้า “นาโก้” ให้มากและเร็วที่สุด “หาอะไรทานแถวบ้านดีกว่านะครับ จะได้ไม่ต้องขับกลับไกล” เทวายื่นเสนอแบบไม่มีทางเลือกอื่นใดให้แก่รสลิน “ก็ได้ค่ะ”  รสลินตอบแบบไม่ยินดียินร้าย  “ร้านเงียบๆ หน่อยก็ดี จะได้ลองแหวนแต่ง และวางแผนงานแต่งกันใหม่ เทวาคงต้องช่วยบ้างแล้วแหละ ช่วงที่ลินจะไม่อยู่ 6 เดือนเนี่ยะ” เทวาเลือกอาหารฝรั่งเศสสำหรับค่ำคืนนั้น ทั้งคู่ดื่มไวน์แดงเพื่อเรียกน้ำย่อย อาหารที่นี่อร่อยมาก แต่ก็แพงสมราคา เขาทดลองสวมแหวนวัดนิ้วและดูแคตตาล็อคแหวนที่รสลินเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการจัดหามาให้ทั้งหมด “เทวาชอบวงไหนคะ”  รสลินทั้งรู้อยู่แก่ใจว่า ท้ายสุดแล้วเธอก็ต้องเป็นคนเลือกให้เทวาอยู่ดี “ลินเลือกให้ผมเถอะ สำหรับผมมันก็เหมือนๆ กันหมดแหละ” ส่วนการเตรียมการเรื่องงานแต่งนั้น เอาเข้าจริงๆ แล้ว เทวาแทบไม่ต้องทำอะไรอยู่ดี  รสลินได้วางแผนเตรียมไว้หมดแล้ว อีกทั้งหลังรสลินกลับจากการอบรมการสอนที่อเมริกาประมาณเดือนตุลาคม ก็ยังคงมีเวลาเหลือเฟือตระเตรียมในส่วนที่ขาด เทวาส่งรสลินถึงบ้านประมาณ 3 ทุ่มเศษ เขาไม่ได้เอ่ยถึงสิ่งค้นพบนี้แก่รสลินเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เขามีความสุขมากในค่ำคืนนี้กับรสลินแฟนสาวที่เขารักเป็นที่สุด  เอ... หรือเป็นสุขเพราะ “นาโก้” ธาตุมหัศจรรย์ที่เขากำลังจะกลับไปเล่นกับมันต่อในคืนนี้กันแน่??? ************************* ดร. เทวาเตรียมอุปกรณ์และไฟแช็คไว้ถึง 3 อันเผื่อเหลือเผื่อขาด ทุกอย่างอยู่ในหัวเขาหมดแล้วว่า จะต้องทำอะไร และทำอย่างไร  มือซ้ายกำอุปกรณ์ มือขวากดไฟแช็ค มันใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่ “นาโก้” ดูดตัวเขาเข้าไปในตัวมัน ....เทวาปิดไฟแช็คทันทีก่อนที่มันจะทะยานไปข้างหน้า  เขาเหลือบดูนาฬิกาเห็นว่าเป็นเวลา 4 ทุ่มครึ่ง ชานเมืองเช่นนี้ไม่มีผู้คนออกมาเดินเพ่นพ่านอีกแล้ว เป็นเวลาที่เหมาะเจาะต่อการทดลองครั้งนี้ยิ่งนัก ข้างนอกมืดและเงียบสนิท  เทวาตั้งสติมั่น... มือถือไฟแช็คในระดับสายตาและจุดมันอีกครั้ง “นาโก้” นำตัวเขาทะยานพุ่งขึ้นข้างบนด้วยมุมทแยง 60๐ ความเร็วไม่ต่ำกว่า 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมง  เขาลดมือลงให้อยู่ในระดับหน้าอก  ได้ผล... มันลดระดับเพดานบินลงแต่ทะยานตรงไปข้างหน้าแทน  ขณะนี้ เราน่าจะอยู่ที่ระดับความสูงประมาณ 5000 เมตร เขาเดา ...แต่สภาพความกดอากาศและอุณหภูมิในนี้กลับเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่นิดเดียว “นาโก้” มีวงจรชีวิตของมันเองที่สมบูรณ์แบบและเป็นธาตุอากาศที่เหมาะเจาะกับสิ่งมีชีวิตเยี่ยงมนุษย์เราเช่นนี้ “.......เราบินได้”  เทวาตะโกนเสียงดังลั่น....ไม่ใช่ซิ ด้วยระดับความเร็วขนาดนี้น่าจะใช้คำว่า “เหาะ” มากกว่า หรือเหาะก็ไม่ใช่ เพราะการเหาะ ตัวเราต้องขนานกับพื้นโลกเหมือนอย่างในหนังฮอลลีวูด แต่นี่เราอยู่ในท่ายืน น่าจะเป็นการยืนเหาะ ส่วนเหาะแบบฮอลลีวูด ก็เป็นการนอนเหาะ  เหอะ...เหอะ...เหอะ... เขายิ้มต่อความคิดตลกๆ อย่างมีความสุข  เขาลองหันไฟแช็คไปทางซ้ายที...ขวาที ตัวเขาก็ไปตามทิศทางนั้นๆ  “ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า เราควบคุมมันได้”  เขาตะโกนกับตัวเองอีกครั้ง เขาจุดไฟแช็คอีกอัน ......นี่ไม่ใช่เรื่องตลกแล้ว..... เขาคิด  เพราะความเร็วของเขาพุ่งไปข้างหน้าไม่ต่ำกว่า 5 เท่าตัว หรือด้วยความเร็วต้องไม่ต่ำกว่า 250 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเป็นแน่  นี่ถ้าเราจุดไฟแช็คอันที่สามมันจะเร็วสักขนาดไหน ...มือไวเท่าความคิด เทวาจุดไฟแช็คอันที่สาม ...ร่างของเขาพุ่งด้วยความเร็วที่เขามิอาจจะประมาณการได้ แต่ก็ไม่น่าจะต่ำกว่า 1000 กิโลเมตร ต่อชั่วโมงอย่างแน่นอน  ในสภาพความสูงเช่นนี้  ความเร็วขนาดนี้ อยู่ภายในเจ้า “นาโก้” นี้ ...เทวากลับไม่รู้สึกถึงความเร็วเลย เหมือนนั่งอยู่บนเครื่องบินที่ไม่มีวัสดุใดๆ ให้เห็นเพื่อเปรียบเทียบกับความเร็ว เขาดับไฟแช็คอีกอัน ใจคิดว่า เอาไว้เผื่อสำรองไว้เป็นดีที่สุด พลันที่ไฟแช็คอันที่สามดับ ความเร็วของ “นาโก้” ก็ลดลงทันทีเช่นกัน ************************ ท่านคงคิดว่า  สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด  มีใครกำลังเล่าเรื่องตลกให้ฟังกระนั้นหรือ?   หรือจ้าวไตรภพ  อินทรา  กำลังโกหกคำโตๆ ต่อชาวโลกหรือ? เปล่าเลย!  ยังคงมีอีกมาก ที่ชาวโลกเช่นพวกท่าน จะสามารถเรียนรู้ได้จากข้าพเจ้า จ้าวไตรภพ  อินทรา จากคุณ : จงหยาง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 17:08:31

ความคิดเห็นที่ 3 สมการ 2 ข้าง เท่ากันยังไงเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 19:55:24