เจ็บได้... ร้องไห้เป็น
|
|
ไม่เข้มแข็งนักหรอกนะ... จะบอกให้
อยากให้คุณเข้าใจว่า... ลึก ๆ ฉันอ่อนไหวกว่าที่เห็น
เสแสร้ง... แกล้งทำไม่ร้อนเย็น
แท้ที่จริงก็เจ็บได้... ร้องไห้เป็น... เช่นเขาทำ
ไม่ได้เฉยชาทุกคราไป
อยากให้รับรู้... เมื่อถูกทำร้ายใช่ว่าไม่ช้ำ
ปวดจนปร่า... ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเก็บงำ
หากคุณซ้ำเติมแค่เพียงคำ... ฉันคงสิ้นกำลังจะหายใจ
ใช่ว่าไม่รู้สึกรู้สา
สารภาพตรง ๆ ว่า... บางเวลาก็หวั่นไหว
เจ็บ... ไม่ร้อง... แต่... น้ำตานองท่วมใจ
เป็นห่วงกันบ้างได้ไหม ? ฉันไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ
เหนื่อยหนักและสับสน
บางครั้งก็ทุกข์ทนกับการเป็นคนถูกทอดทิ้ง
ขอได้ไหม ? ขอยืมไหล่ไว้ซบอิง
อย่างน้อยให้ฉันได้หลับตานิ่ง ๆ โดยมีคุณแทนเตาผิงให้อุ่นใจ
| จากคุณ |
:
หวานเย็นผสมโซดา   
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ส.ค. 52 17:08:04
|
|
|
| 
