ความคิดเห็นที่ 1   เพราะและเศร้ามากค่ะ คุณสุนันยา จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 00:39:50

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะพี่สุนันยา ... ไหนๆ ก็เศร้าแล้ว พลอยมาเติมความ "เศร้า" ให้อีกนิดค่ะพี่ เพราะคาดว่า พี่สุอาจจะชอบแนวนี้ น้องจัดให้ค่ะ คุณพี่ รัตติกาล ... ...ต้องตระการ ม่านฟ้า นภากาศ ดาวดื่นดาษ สาดส่อง คล้องเวหา เดือนระยับ ประดับฟ้า เหนือ -นครา กัตติกา เสาวภา จรดวารี ... ..จันทร์กะพ้อ รอกะพริบ อยู่ลิบลับ เมฆพยับ ขลับดารา รัศมี เถาไม้ดัด รัดเลื้อย เปลือยราตรี สกุณี ผกผินลี้ รี่กลับรัง ...เหงาอ้างว้าง เคว้งคว้าง กลางมืดมิด เงาสถิตย์ ฤทธิ์ร้อน กร่อนความหลัง จ่อมหัวใจ ไถถล่ม จมภวังค์ พ่ายมนต์ขลัง “รัตติกาล” ม่านมายา ...เศร้าซึมลึก นึกท้อ รอดาวตก อีกกี่ศก จะวกเวียน มาปุจฉา อยากขอพร .. อะไร? จากเทวา วิสัชนา ... ” สัญญา - กู้ยืมใจ” ... ...โอละพ่อ ขอยืม ไม่คืนกลับ ไปคอพับ ผลอยหลับ อยู่ที่ไหน ? พ่อรักเร่ ไม่ต้องหวง.. แค่ห่วงใย ขอมากไป.. ? ไม่รักใคร่ ใจไม่มี ...??? ...ลมไหวโยก โบกใบ พฤกษชาติ ดั่งนิราศ หยาดน้ำค้าง ร้างศักดิ์ศรี สมบทบาท “รัตติกาล” แห่งชีวี สมศักดิ์ศรี "รัชนี" แห่งชีวัน ... จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 08:15:43

ความคิดเห็นที่ 3 นอนสะอื้นคืนฝนพรำ ใจบอบช้ำกับความรักที่ร้าวไหว คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งจากไป นอนร้องไห้ฟังเสียงหัวใจ..ใต้ฝนโปรย มาแจมค่ะพี่ ^^ จากคุณ : คนเบื้องหลัง เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 08:30:38

ความคิดเห็นที่ 4 ความคิดเห็นที่ 1     เพราะและเศร้ามากค่ะ คุณสุนันยา จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา     เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 00:39:50   ...........................................................................   สวัสดีค่ะคุณ บราวนี่รสเสน่หา ขอบคุณมากค่ะ ที่ชม ก็ตั้งใจสื่อถึงความเศร้า สุดๆแหละค่ะ ขอบคุณที่ทักทายนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 08:43:51

ความคิดเห็นที่ 5 สุดยอดค่ะ.. จากคุณ : รัศมีจันทร์ดารา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 08:44:59

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ น้องพลอย บทกวีของน้องพลอย ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ ไพเราะมาก ..ภาษาสวย ค่ะ .............................. หากมีดาว ดื่นระดาษ ที่สาดส่อง นภาผ่อง มองเห็น เป็นแสงสี ดวงดารา พราวสะพรั่ง ดั่งมณี คงจะดี กว่าคืนที่ มีฝนพรำ สายลมย้ำ ซ้ำให้หนาว คราวสะอื่น น้ำตาลื่น หลั่งริน จินต์เจ็บหนำ โอ้พี่เอ๋ย เคยพร่ำพลอด กอดประจำ ทุกถ้อยคำ พล่ามวาจา น่าซึ้งใจ มองออกนอก หน้าต่าง ยังมีสาย- ฝนโปรยปราย ให้ครุ่นคิด จิตหวั่นไหว รัตติกาล เคยซ่านซึ้ง ถึงทรวงใน ต่อนี้ไป ต้องกลายเหงา เศร้าตรอมตรม ไร้แม้เงา เขาเยือน เลือนหลีกหลบ ได้แต่ซบ กับหมอน นอนขื่นขม น้ำใสใส ไหลอาบแก้ม แต้มระทม เย็นสายลม กระทบกาย ใจร้าวรอน นอนสะอื้น กลืนกล้ำ ร่ำหวนไห้ เหมือนสายใย หายลับ กับสิงขร ไม่เหลือเยือ เจือใจ ไร้อาวรณ์ รักไกลจร ไม่ย้อนคืน สะอื้นทรวง/... .. แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 52 14:26:50 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 09:37:35

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ คุณ คนเบื้องหลัง .... ด้วยร้าวรวด ปวดใจ หาใดเหมือน เจ็บช้ำเยือน เรือนรัก หักสลาย น้ำตาหล่น พรอ้มสายฝน ที่เรียงราย เมื่อรักคลาย จากเขา เศร้าตรมตรอม/.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 09:50:53

ความคิดเห็นที่ 8 ความคิดเห็นที่ 5     สุดยอดค่ะ.. จากคุณ : รัศมีจันทร์ดารา     เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 08:44:59   ............................................. สวัสดีค่ะคุณ รัศมีจันทร์ดารา     ขอบคุณมากค่ะ  ขอบคุณ สำหรับกิ๊ฟด้วยนะคะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 09:52:54

ความคิดเห็นที่ 9 เขียนหวานไม่เป็นจริง ๆ  ต้องใช้เวลานานมากกว่าจะเขียนได้แต่ละคำ  ยิ่งศัพท์แสงด้วยแล้วสอบตกวิชาภาษาไทยรวมภาษาอังกฤษด้วย บทกวีของคุณสุหวานปนเศร้าทุกทีไป  แวะมาแล้วก็ขอร่วมวงหน่อย ไม่เศร้าก็อย่าว่ากันเน้อ... ภาษากวีของคุณพลอย ฯ ก็ยังคงเส้นคงวาดีเหมือนเดิม คือต้องหาพจนานุกรมมาไว้ข้าง ๆ     โดนเต็มเต็ม  เหมือนเข็มทิ่ม  ยิ้มไม่ไหว ใจถึงใจ   สายใยผูก  ถูกลบหาย จิตถึงจิต  คิดตรงกัน  พลันมลาย ยากทำลาย  กำแพงกั้น  ที่มั่นคง    รู้ตัวดี  มิควรคู่   พธูหวาน ยอมร้าวราญ   เก็บกด   ลดประสงค์ กำลังใจ   ให้ตลอด  ยอดอนงค์ เขาปลดปลง  อย่างไร (ข)  ให้ข้างเดียว (พ) แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 52 12:22:22 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 52 10:28:16 จากคุณ : มุมแดง เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 10:18:58

ความคิดเห็นที่ 10 คืนฝนพรำ ย้ำเตือน เปื้อนสะอื้น น้ำตารื่น อาบเเก้ม เเต้มใบหน้า คิดถึงรัก ครั้งเก่า เขาจากลา ใจเหว่ว้า พะวง หลงละเมอ เคยนอนเคียง ชิดใกล้ ในคืนเก่า จากนี้เรา นอนเดี่ยว เหลียวมองเก้อ ไม่เห็นเเม้น เเต่เงา  เขานะเออ บางครั้งเผลอ คิดไป ใจเจ้ากรรม เห็นเงาใคร ผลุบโผล่ โอ้หนอเจ้า คิดถึงเขา มากเกิน เดินยังช้ำ หลอกตัวเอง อีกแล้ว แมวตัวดำ มันยังขำ เห็นเรา เศร้าไม่คลาย เเล้วจะเศร้า ทำไม ใจเรานี้ สิ่งดีดี มีมาก แม้รักหาย ใครไม่รัก ช่างเขา เราไม่ตาย คิดวุ่นวาย ไม่สบาย ใจเราเอง ปล่อยวางเถอะ รักเศร้า ที่เขาเบื่อ เเม้ไม่เหลือ ใจเอย เลยคว้างเคว้ง ก็ช่างเถอะ จะเป็นไง ไม่หวั่นเกรง ใช่อวดเก่ง ใจนักเลง ที่ไหนกัน จะไปง้อ ทำไม ชายเจ้าชู้ เราก็อยู่ ของเราได้ ใยหวาดหวั่น เกิดเป็นหญิง เเกร่งจริง สิ่งสำคัญ เพราะชายนั้น ไม่ใช่พ่อ ง้อทำไม ... แหะๆๆ พี่สุนันยา อย่าโกรธเลิฟน๊า แบบว่า ไม่ค่อยสุภาพไปนิสสสสสสสส เลิฟจะเขียนกลอนที่เป็นเเนวตัวเองอ่ะ ดิบๆเถื่อนๆ ไม่ต้องการภาษาสวยๆ คำไพเราะ เเต่ทั้งหมด สื่อมาจากความรู้สึกจริงๆ....ด้วยจริงใจ... จากคุณ : เลิฟจัง รักจริง ...คริคริ. (อาลีอา) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 10:42:19

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีคะ คุณสุนันยา แวะมาชมกลอนคะ ^^  เพราะจัง จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 11:16:53

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะ พี่มุมแดง อยากหวานอยากเศร้า ต้อเข้าทู้ สุนันยาบ่อยๆค่ะ... แต่อย่างพี่มุมแดงไม่ต้องหวานมากหรอกค่ะ แหะๆ เอาแค่พอประมาณก็พอ นะคะ.. ............................................................. เมื่อความร้าวระทม ตรมใจเหงา ซึมซับพา รอยเศร้า เข้าถมถา รักเคยซึ้ง ตรึงใจ ให้โรยลา เหลือคราบ รอย น้ำตา ที่ยาใจ หากสายใย ที่พันผูก ถูกรักถอน สิ้นอาวรณ์ ร้อนหนาว เศร้าเพียงไหน ไม่รู้เห็น เมื่อรักเร้น เป็นอื่นไป ช้ำทรวงใน ให้ร้ายนัก รักชายลวง/... ขอบคุณนะคะ พี่มุมแดง แวะมาทู้สุบ่อยๆนะคะ. . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 14:24:16

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นเธอเศร้า เฒ่าเซ่อ ละเมอฝัน มาหลายวัน ลั่นไว้ บอกใจหม่น จับดูใจ ใด้จู่ สักครู่วน มือต้องมนต์ ตนมอง โอ้น้องเอย....ฯ จากคุณ : ถึงหนักอกก็จะไม่ยกมาสับสน..กับ (คนสาธารณะ) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 14:35:41

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับ     คุณสุนันยา .......... นี่จะทำอย่างไรเล่าใจเอ๋ย ดื้อจังเลยไม่ยอมเลิกรักเขา หลงละเมอพร่ำเพ้อถึงแม้เงา คราลมหนาวยิ่งสั่นสะท้านทรวง เคยอิงแอบแนบชิดเสน่หา ชื่นชีวาดั่งว่าลอยแดนสรวง เมื่อฝนมาจึงรู้ว่าเขารักลวง น้ำตาร่วงเปียกหมอน...สุดถอนใจ จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 15:13:08

ความคิดเห็นที่ 15 บทเพลง...แด่คนที่มีแผลใจ มาสื่อความนัย ให้ใจใคร่ควรไตร่ตรอง เรื่องราวหลายหลาก มากมายปัญหาก่ายกอง อย่าเก็บมาครอง หมองใจอย่าไปจดจำ เพื่อเธอ...ได้เจอพบพานสิ่งดี ท่ามกลางแสงสี ยั่วยวนให้ใจถลำ ลบรอยแผลเก่า ขัดเกลาใจให้งดงาม เช่นดั่งคืนค่ำ มีดวงจันทร์แข่งแสงราตรี ****ลมโบก...พาใจให้ร้องบรรเลง ปลอบใจตัวเอง เป็นเพลงพ้องทางชีวี ฟังเสียงนกกา พาคล้อยถ้อยพาที คล้ายบทกวี เอื้ออารีย์ให้ชีวีชม หากแม้น...ว่าใจยังหมายสิ่งดี ฝากบทเพลงนี้ ชี้ธรรมนำความสุขสม ให้เริ่มวันใหม่ ด้วยใจสบายอารมณ์ สิ่งใดตรอมตรม ปล่อยจมสู่ก้นสายธาร จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 15:17:57

ความคิดเห็นที่ 16 มาช่วยกันเติมเต็มความเศร้าค่ะ พระพิรุณโรยโปรยสายพรายน้ำฟ้า พรายน้ำพาฉ่ำชื้นคืนเหน็บหนาว คืนเหน็บหน่วงห่วงฟ้าสิ้นแสงดาว สิ้นแสงพราวจากโสมระทมใจ ระทมจิตคิดยิ่งเศร้าร้าวรอนนัก ร้าวรอนรักหักห้ามจิตคิดสงสัย คิดสงสารใจหนึ่งนี้มิเหลือใคร มิเหลือไว้แม้ความรักให้กับตัว ให้กับรักนอนสะอื้นคืนฝนพรำ คืนฝนย้ำใจบอบช้ำหม่นสลัว หม่นสลายรักกลายขมต้องหมองมัว ต้องหมองทั่วกลั้วอยู่กับน้ำตา กับน้ำฟ้าสาดมาราวเจ็บช้ำ ราวเจ็บย้ำซ้ำแผลลึกเจ็บแสนสา เจ็บแสนเจ็บใจเอ๋ยเผยรักลา เผยรักพาพรากไกลใจจ่อมจม ใจจ่อมเศร้าอยู่กับเงาร้าวเหลือแสน ร้าวเหลือแทนทดได้ใจขื่นขม ใจขื่นนี้มีแต่ช้ำซ้ำระทม ซ้ำระบมตรมไหม้แทบวายวาง แทบวายสิ้นชีวินคล้ายจะลับ คล้ายจะดับไม่รับรู้สิ้นทุกอย่าง สิ้นทุกสิ่งทิ้งให้หัวใจร้าง หัวใจคว้างร้างไร้ใจเอ๋ยใจ จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 17:26:44

ความคิดเห็นที่ 17 ชายคนนั้น ไม่ใช่พ่อ ง้อทำไม ...(น้องเลิฟ) เปรียบไม่ได้ กับพ่อ ขอไว้ก่อน เรืองความรัก มันอ่อนไหว ใจร้าวรอน ในบางตอนมันปวดร้าว เศร้าเดียวดาย ยามฝนเยือน เตือนย้ำ ความไร้ค่า รอยนน้ำตา ไหลเปื้อน มิเลือนหาย สายใยรัก สลักล้น พ้นความอาย ในความหมาย ที่กรายกล้ำช้ำอาดูร สูญสิ้นรักเคยปักทรวง ห้วงใจหนาว สายฝนพราว หล่นพื้นไป ใช่เสื่อมสูญ แต่ดวงใจ สองเรา เฝ้าเกื้อกูล กลับสิ้นสูญ ไร้ราคา ค่าไม่มี โอ้อกเอย หากเคยรัก จักรู้ได้ รักด้วยใจ ท่วมท้น จนเสื่อมศรี เคยเคียงคู่ คลอเคล้า เย้ายวนยี อยู่อย่างนี้ มิคิดว่าจะลาไกล สายสัมพัน หวานชื่น ไม่คืนกลับ ดวงใจยับ สับสน ทนหวั่นไหว สายฝนริน ราวชีวิน จะสิ้นไป เจ็บช้ำใน ใจร้าว คราวรักลา/.... แสดงความคิดเห็นได้ตามสบายเลยจ้ะ น้องเลิฟ แบบใคร ก็ แบบใครซี เน๊าะ คนละคนกัน คนละความคิดนี่..อิอิ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 18:32:43

ความคิดเห็นที่ 18 ความคิดเห็นที่ 11     สวัสดีคะ คุณสุนันยา แวะมาชมกลอนคะ ^^  เพราะจัง จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา     เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 11:16:53   ............................................... สวัสดีค่ะ คุณ สัมผัสรักในใจเรา     ขอบคุณ ที่แวะมาเยี่ยมค่ะ . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 18:34:45

ความคิดเห็นที่ 19   มานั่งอ่านบทกวีที่แสนไพเราะ  ทั้งนั้นเลยครับ จากคุณ : the darkknight เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 20:37:06

ความคิดเห็นที่ 20 วันนี้ สุ ทักทาย ยังไม่ครบทุกคนเลย พรุ่งนี้มาต่อนะคะ พอดี น้องข้าวไอมาก แกเป็นภูมิแพ้อยู่แล้ว ต้องรีบเอาทานยา เข้านอน แต่หัววันค่ะ ฝันดีนะคะทุกคน ราตรีสวัสดิ์ค่ะ .......................................................... มาแก้ตัว..เอ๊ย แหะๆแก้ไขค่ะ  ว่าจะมาทักทายแต่เช้า กลับหาเป็นเช่นนั้นไม่  ขอโทษจริงๆค่ะ วันนี้ วุ่นไปหน่อย เลยมาซะค่ำเลย...ไม่ว่ากันนะคะ ใจนี้สำหรับทุกคนค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 52 19:01:33 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 20:56:03

ความคิดเห็นที่ 21 คืนฝนพรำ ย้ำแต่คำว่า สับสน หัวใจเปปน .. วกวนไม่ไปไหน ข่มตานอน ก็ได้แต่ทอดถอนหัวใจ เฝ้าถามว่าทำไม .. หัวใจจึงทรมาน น้อยอกน้อยใจตัวเอง.. ทุกที เพียงแค่จะทำตัวให้ดี แค่นี้หัวใจยังฟุ้งซ่าน   สร้างแต่เรื่องราวให้คนดี .. รู้สึกร้าวราน อีกเรื่องวันวาน ที่ทรมานหัวใจ นึกน้อยใจตัวเอง ที่เป็นคนแบบนี้ แค่ทำให้คนดี สบายใจยังไม่ได้ แล้วแบบนี้ จะเป็นคนรักที่ดีได้ยังไง เฝ้าถามย้ำกับหัวใจ นี่ฉันดีพอกับใคร...... หรือยัง -------------------------------------------- มาหาค่ะ พี่สุ ไม่เพราะ อย่าว่านะคะ แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 52 09:18:19 จากคุณ : like 2 hear from u เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 09:12:24

ความคิดเห็นที่ 22   ** ..............ร้าวเอยร้าวใด ร่ำไห้วันฝน...หล่นฟ้า หลับเสียเถิดคนดี...จงนิทรา ปล่อยน้ำฟ้า ล้างลวง จากห้วงใจ ..............ขวัญเอยขวัญแก้ว ผ่านรัตติ....มืดแล้ว จึงสว่าง ชลนัยน์ เนืองนอง สองเนตรนาง จะไม่เปรอะ นวลปรางค์..อีกต่อไป ....................ฝากฟ้า วานสะท้อนความคิดถึงของข้า...สู่เจ้า ให้ได้รับ ให้ได้รู้...อยู่แนบเนาว์ ให้เอิบอิ่มพริ้มเพรา ผ่าน เงื้อม เงา แห่งราตรี .....................ฝากฝนว่า "คิดถึงนะ" "คิดถึงจริงๆ"....และจังเลย เอิ้น คำคิดถึงสุดเปรียบเปรย...จะเอ่ยอั้น แม้ห่างไกลสุดขอบฟ้า...นภากางกั้น แอบหว่านเมล็ดฝน ความคิดถึงนั้น...ไปให้เธอ *** อ่าน่ะ...แบบว่า คนมันหวานโดยธรรมชาติจนโงหัวไม่ขึ้น เอ่อ...ขอตัวไปกินกาแฟดำนิดนึงก่อง แก้เลี่ยนตัวเอง อิอิ หวัดดีฮะ จากคุณ : ฮัมมิ่งเบิร์ด เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 09:14:11 A:202.5.81.125 X:

ความคิดเห็นที่ 23 เศร้าจังค่ะ ฮื่อฮื่อ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 16:07:41

ความคิดเห็นที่ 24 ความคิดเห็นที่ 13     เห็นเธอเศร้า เฒ่าเซ่อ ละเมอฝัน มาหลายวัน ลั่นไว้ บอกใจหม่น จับดูใจ ใด้จู่ สักครู่วน มือต้องมนต์ ตนมอง โอ้น้องเอย....ฯ จากคุณ : ถึงหนักอกก็จะไม่ยกมาสับสน..กับ (คนสาธารณะ)     เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 14:35:41   ...................... ขอบคุณท่านพี่   ที่ยอมรับว่าเฒ่าแล้วนะคะ...อิอิ ก็หมองบ้าง บางคราว เหงาบางครั้ง สุขก็ยัง  มีอยู่ มิรู้หาย ใจเป็นสุข กายทุข์ ก็พอคลาย แต่สุขกาย ใจอาจร้าว เศร้ากว่าเดิม/.... ท่านพจน์ฯ ให้กิ๊ฟ ท่านพี่คนสาฯ เพราะสิ่งใดฤา....วานบอก . . . .......... แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 09:00:40 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 18:56:41

ความคิดเห็นที่ 25 ความคิดเห็นที่ 14     สวัสดีครับ     คุณสุนันยา .......... นี่จะทำอย่างไรเล่าใจเอ๋ย ดื้อจังเลยไม่ยอมเลิกรักเขา หลงละเมอพร่ำเพ้อถึงแม้เงา คราลมหนาวยิ่งสั่นสะท้านทรวง เคยอิงแอบแนบชิดเสน่หา ชื่นชีวาดั่งว่าลอยแดนสรวง เมื่อฝนมาจึงรู้ว่าเขารักลวง น้ำตาร่วงเปียกหมอน...สุดถอนใจ จากคุณ : กำแพงเขย่ง   เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 15:13:08   ........................................................   สวัสดีค่ะ คุณ กำแพงเขย่ง   ขอบคุณมากค่ะ.... ไม่ได้คิด ดื้อเลย ใจดวงนี้ แต่ความภักดิ์ ที่มี นี้หวั่นไหว ไม่แข็งแกร่ง แรงล้า ระอาใน- ช่างกระไร ใยช้ำ ยังจำทน สายฝนพรม ลมหนาว ร้าวในจิต คร่ำครวญคิด คะนึง ถึงสุขล้น มนต์เสน่ห์ เล่ห์รัก หนักกมล คิดถึงคน เคยออดอ้อน สะท้อนใจ/... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 19:11:15

ความคิดเห็นที่ 26 บทเพลง...แด่คนที่มีแผลใจ(คุณเสกฯ) ยิ่งอ่านไป ยิ่งทำให้ ปวดใจเหงา ด้วยร้าวลึก ผนึกห้วง ดวงใจเรา คิดถึงครา แนบเนา เคล้าคลอเคลีย ด้วยยามที่สายลม พรมเหน็บหนาว ฤทัยร้าว อาลัย ดั่งใจเสีย หวนร่ำไห้ ร้าวรอน จนอ่อนเพลีย เคยนัวเนีย เดี๋ยวนี้หน่าย ใจระทม.. ขอบคุณณคุณเสกฯนะคะ ที่ร่ายมาเป็นบทเพลง  สุคิดกลอนได้เท่านี้เองค่ะ อิอิ ปล. ยังไม่ได้ทักทายใคร อีกหลายท่าน ถ้าไม่ดึกเกินไป เดี๋ยวสุมาใหม่นะคะ ตอนนี้ ต้องทำงานอีกแล้วค่ะ  งานสุไม่ค่อยเป็น เวลา แบบนี้ แหละค่ะ . . . ........... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 19:33:56

ความคิดเห็นที่ 27 คุณสุ  # ๒๔ ฮะ รู้แล้วยังจิมาถามอีก เดี๋ยวตีตายเรย ย ย . . . . . แฮ่ . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 01:32:23

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีเช้าวันเสาร์ วันที่คิดถึงเขา วันที่มีเหงาปน วันนี้วันที่สับสน คิดถึงใครบางคน คนที่ไม่เหมือนใคร สวัสดีสายวันเสาร์ เเต่มันก็ยังเหงา มันคงเหงาอยู่ได้ วันนี้วันที่ไม่มีใคร วันที่ใจหม่นไหม้ วันที่ใจร้าวราน........ แค่คิดถึงใครบางคน แค่คิดถึง "คนไม่เหมือนใคร" หวัดดีคร่าพี่สุนันยา  วันนี้เป็นไงไม่รู้คะ เลยขอระบายหน่อย จากคุณ : ทำไมวันนี้เศร้า... (อาลีอา) เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 09:32:50

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีค่ะ คุณ เรียวรุ้ง หยิบใจส่งแทนกิ๊ฟให้ ในน้ำถ้อย ถ้อยความใน เรียงร้อย คอยเติมเหงา เหงาดวงใจ ชายทอดทิ้ง หญิงซึมเซา ซึมเซาเศร้า ร้าวรอน นอนระทม นอนระทม ข่มตาฝืน สะอื้นซ้ำ สะอื้นซ้ำ พร่ำเพ้อไป ใจขื่นขม ขื่นขมใจ รักหน่าย ให้ตรอมตรม ตรอมตรมร้าว ระบม ขมอุรา อุราไร้ รักปลอบ มอบความหวาน หวานน้ำตาล ไม่เท่าหวาน เสน่หา เสน่หา มายารัก ปักตรึงตรา ตรึงตราไห้ ครวญหา คราฝนพรำ ฝนพรำพรำ ย้ำคะนึง คิดถึงพี่ ถึงพี่นี้ แม้อยู่ไหน ใจเพ้อพร่ำ พร่ำละเมอ เจอแต่เหงา เศร้าระกำ ระกำใจ ที่รักทำ ช้ำเดียวดาย เดียวดายไร้ ค่าเหมือน ธุลีผ่าน ธุลีผ่าน ไม่นาน พลันสลาย สลายแยก  เป็นฝุ่น คลุ้งกระจาย กระจายหาย สายฝนทับ ลับลาเลือน เลือนลับลา พาหมอง มองาสนฝน สายฝนหล่น ปนลมหนาว เศร้าใดเหมือน เหมือนจะย้ำ ซ้ำแผลใจ คืนไร้เดือน เดือบดาวเคลื่อน เมฆลอยทับ ดับแสงพราว แสงพราวตา พร่าหม่น  จนมืดลง มืดลงลับ ดับแสงส่ง ตรงแสงดาว ดาวอับแสง แฝงเมฆดล ฝนพร่างพราว พราวพร่างหนาว สาวสะอื้น กลืนน้ำตา น้ำตาหลั่ง ยังนอง ทั้งสองแก้ม สองแก้มแต้ม เป็นรอย ปอยเปียกหน้า หน้าเปลื้นคราบ ช้ำหม่น ทนระอา ระอาด้วย น้ำตา ฝนพร่าพรำ/.. ขอบคุณ  คุณ เรียวรุ้ง มากนะคะ ที่ส่งกลอนเพราะๆมาให้อ่าน. . . .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 10:15:29

ความคิดเห็นที่ 30 ความคิดเห็นที่ 19     มานั่งอ่านบทกวีที่แสนไพเราะ  ทั้งนั้นเลยครับ จากคุณ : the darkknight   เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 20:37:06   ................ สวัสดีค่ะ คุณค้างคาว มานั่งอ่านของคนอื่น..แล้ว เมื่อไหร่ จะให้คนอื่น อ่านบทกวี ที่ แสน จะไพเราะของคุณบ้างเล่าคะ. . .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 10:20:11

ความคิดเห็นที่ 31 น้องลิงซน(like 2 hear from u) หวัดดีจ้ะ ............................................ นั่นซีนะ เราไม่ดี พอหรือไร เขาจึงได้ หายลับ ไม่กลับหา ปล่อยให้ช้ำ คืนฝน ที่หล่นมา จากฟากฟ้า พาเศร้า ร้าวตรอมตรม จะโทษเขา คนเดียว ก็ใช่ที่ เมื่อเรานี้ ก็ใช่ยอ่ย คอยผสม สร้างร้าวฉาน สานเงื่อน เลื่อนเป็นปม จึงระทม เมื่อรักลี้ หนีไปไกล ถึงคืนนี้ นอนสะอืน ในคืนหนาว ฟ้าไร้ดาว พราวแสง แห่งสีใส กอดเพียงหมอน นอนคู้ หดหู่ใจ น้ำตาใน ร่วงพราว หนาวถึงทรวง/.... . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 10:52:56

ความคิดเห็นที่ 32 หวัดดีค่ะ คุณ ฮัมมิ่งเบิร์ด หวานโดยธรรมชาติ ทำไมต้อง ดื่มกาแฟดำด้วยคะ ในเมื่อ ธรรมชาติ ให้สิ่งดีๆมาขนาดนี้..อิอิ ... ...............ร้าวเอยร้าวใจ หม่นไหม้ ตรอมตรม ระทมหา คำนึง ถึงวัน ที่ผ่านมา สะท้าน  รักลา ให้อาลัย ...........ขวัญเอยขวัญพี่ ลืมวัน รักที่  เคยสดใส ฝนพรำ เคยย้ำ สัญญาใจ อย่าไร จะไม่ เลือนลา ...........ฝากถ้อยรำพัน จดจำ รักมั่น ซึ่งหรรษา เราสอง นั่งมอง ท้องนภา ยามฝน โปรยมา พี่ประคอง ..........หรือลืมสิ้นแล้ว รักเคย แน่แน่ว สมสอง ต่างหมาย ภิรมย์ สมปอง ร่วมร้อง ถ้อยขานบรรเลง... ...ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะเวียนมาเสมอ ........ แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 12:41:34 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 12:39:51

ความคิดเห็นที่ 33 ความคิดเห็นที่ 27     คุณสุ  # ๒๔ ฮะ รู้แล้วยังจิมาถามอีก เดี๋ยวตีตายเรย ย ย . . . . . แฮ่ . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒     เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 01:32:23   ............................................. คุณพจน์ นะคุณพจน์ .. กระไรเลยช่างใจร้าย จะตีถึงตายเชียวเหรอ หากแม้ สุสวยอย่างเธอ คงเจอ แจกกิ๊ฟ วุ่นวาย... สุแต่งกลอนตั้งนาน กว่าจะ ออกมา งามขนาดนี้ ท่านพี่คนสาฯ เขียนไม่เห็นรู้เรื่องเลย แค่มี รูปคนสวยแปะมา  ท่านพจน์ ก็ลืมเพื่อน ซะสทิทเลยนะ น้อยใจ ดังนี้ค่ะ. . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 14:13:37

ความคิดเห็นที่ 34 ความคิดเห็นที่ 23     เศร้าจังค่ะ ฮื่อฮื่อ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา     เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 16:07:41   ................... หวัดดีค่ะ รวยระรินกลิ่นชา     อย่าร้องไห้นานน๊า เก็บไว้ครวหน้าบ้าง กลอนเศร้า เข้าคิวรอ อีกหลายบท เลยจ้า.... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 14:18:03

ความคิดเห็นที่ 35 สายฝนพรมโปรยปรายเมื่อไกล้หนาว ทำใจเราสั่นสะท้านและหวั่นไหว คิดถึงคนที่รักจากมาไกล ด้วยอาลัยให้ห่วงล่วงมานาน วสันต์กาลผ่านพ้นฝนลับหาย เหมันชายโชยมาเป็นหน้าหนาว สายลมพัดสบัดใบ-ไม้เกรียวกราว คิดถึงคราวเคยอยู่เป็นคู่กัน ใบไม้ร่วงควงพลิ้วปลิวลอยล่อง ลมพัดตองล่องลอยจากยอดหลิว อยากให้พัดกระแสใจให้ไหลปลิว ลอยละลิ่วปลิวไปสู่ใจเธอ ถึงปลายหนาวหนาวเหน็บเจ็บกระดูก เพียงมีฟูกห่มผ้าก็พาหาย แต่หนาวจิตคิดมากยากจะคลาย อยากอุ่นไอความรักมากเหลือเกิน พอหนาวคลายผ่อนเบาเข้าหน้าร้อน ลมพัดอ่อนโชยมาพาใจเหงา คิดถึงคนสัญญาว่ารักเรา ป่านนี้เขาสุขใจอย่างใรกัน ผ่านหน้าร้อนเข้าฝนเริ่มต้นใหม่ ฝนห่าใหญ่ลมกระโชกโยกพฤกษา ยิ่งครุ่นคิดคร่ำครวญถึงกานดา คนึงหาแต่เธอเพ้อทั้งคืน จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 14:21:57

ความคิดเห็นที่ 36 เริ่ม บรรยากาศเดิม เราเริ่มเศร้า ต่อมาเนาว์ เราก็หวาน จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 17:43:54

ความคิดเห็นที่ 37 ฝนโปรยปราย ใกล้หนาว ยิงเศร้าหนัก คนเคยรัก จากลา ปลายหน้าฝน ต้องทนหนาว ร้าวรัก หนักกมล ใจสับสน วนวก ดั่งนกบิน- หลงทางอยู่เดียวดาย ในป่ากว้าง คู่ร่วมทาง ล้างลาไกล ไม่ถวิล สิ้นวสันต์ ย่างกรายหนาว เศร้าดวงจินต์ ยังได้ยิน เสียงพร่ำ  ย้ำที่ใจ เหมือนเสียงครวญ  จากพี่ ที่ลาลับ ปานประหนึ่ง เศร้าซึ้ง ตรึงใจไหว สำเนียงหวาน ซ่านคะนึง ตรึงฤทัย เหมือนกระซิบ อยู่ใกล้  สายสัมพัน ปลายหน้าหนาว เฝ้าห่วง พะวงหา ถึงพี่ยา คราเยือน ช่างเหมือนฝัน หนาวน้ำค้าง พร่างพรม ลมพัดพรณ คิดถึงอก อุ่นอัน วันคุ้นเเคย อ้อมแขนโอบ แทนพรม ที่ห่มให้ อุ่นถึงใน อกนวล ครวญพร่ำเผย จุมพิตพราง ไม่ห่าง ร้างลาเลย เคียงเขนย เป็นคู่ อยู่เนิ่นนาน ใบไม้แห้ง ล่วงหล่น  บนพื้นผิว ลมพัดพริ้ว ปลิวผ่านไป คล้ายความหวาน เจือจางหาย สายลมแล้ง แห้งกันดาล ล่วงเลยผ่าน  วันนี้รัก จากเลือนลา เหลือแต่รอย แผลใจ ให้เจ็บช้ำ เฝ้าเตือนย้ำ ใจหนึ่ง คะนึงหา ว่ารักเอย  ไม่เคยลืม ปลื้มอุรา รอรักมา อีกครั้ง ยังเหมือนเดิม/... สวัสดีค่ะคุณ ตาเป๋า กลับมาแล้ว นอนไม่หลับค่ะ  เลยรีบมาตอบ ไม่อยากให้รอนาน ขอบคุณนะคะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 02:29:07

ความคิดเห็นที่ 38 ความคิดเห็นที่ 36     เริ่ม บรรยากาศเดิม เราเริ่มเศร้า ต่อมาเนาว์ เราก็หวาน จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน     เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 17:43:54   .................... หากชีวิต เลือกได้  คงสราญ คงมีแต่ ความหวาน อยู่นานเนา ขอบคุณคุณแสงแรกค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 02:56:01

ความคิดเห็นที่ 39 ((28) น้องเลิฟ ..แหะๆ ข้ามไปได้ไง ขอโทษนะจ๊ะ ก็คิดไป เรื่อยๆตามแต่นึก ความรู้สึกเป็นเช่นไร ปล่อยไปหนา ความคิดถึง ตรึงอยู่คู่เวลา ไม่รู้ว่า วันไหน จะคลายลง จุดประสงค์ อยู่ตรงไหน ยังไม่รู้ บางครั้งก็ หดหู่ ให้รู้หลง ยากกล่าวล้ำ ทำใจ ให้ปล้ปลง ปลอ่ย ชีวิต ดำรงมา ตามยถากรรม/... นี่แหละรสชาติของชีวิต แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 12:44:45 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 12:44:13

ความคิดเห็นที่ 40   สวัสดีคะ แอบมาอ่านคะ แต่งเพราะๆกันทุกคนเลย จากคุณ : นางมารร้าย ทะเล้น เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 14:55:26

ความคิดเห็นที่ 41 อยู่กับตัวตน  เฝ้าค้นหา      อยู่กับภาพมายา อุราเหงา      อยู่กับความว่าง  ที่ว้างเงา      ที่หล่อหลอมย้อมเรา  ล้วนอารมณ์ แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 19:35:33 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 19:35:21 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 19:34:35 จากคุณ : แพรสะบัด (kruboon) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 18:22:53

ความคิดเห็นที่ 42 นางมารร้าย ทะเล้น  สวัสดีค่ะ ดีใจที่แวะมา  ขอบคุณนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 20:03:10

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีค่ะ คุณ แพรสะบัด (kruboon) .. อดีตผ่าน แม้นานนับ ความทรงจำ ถาทับ กลับไม่หาย เลยละเลื่อน ยากเลือน เยือยละลาย คงลืมได้ พร้อมวันตาย ชีพวายปราณ/.. . .ขอบคุณที่แวะมาเยือนค่ะ ...... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 20:09:58

ความคิดเห็นที่ 44 พี่สุนันยาเจ้าขา บทล่าสุดนี่อ่านแล้วแทบกระอักเลือด แง แง แง แง  ...... จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 10:37:10