ปิดไม่มิด (เรื่องสั้น)
|
|
ณ บ้านเดี่ยวหลังเล็กท่ามกลางบ้านอีกร้อยกว่าหลังในหมู่บ้านจัดสรรขนาดเล็ก บ้านแต่ละบ้านหน้าตาเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว ทั้งสี กระเบื้อง สวน และรั้ว จ๋านอนดูทีวีอยู่กลางห้องนั่งเล่นขนาดแมวกลิ้งหลังจากทานข้าวเสร็จหมาดๆ ทิ้งให้สามีล้างจานคนเดียวอยู่หลังบ้าน เป็นกิจวัตรประจำวันของผู้เป็นสามีในบ้านหลังนี้รวมถึงการทำกับข้าว ซักผ้าและเก็บกวาดบ้าน ส่วนภรรยานั้นแทบไม่ทำอะไรเลยนอกจากกินกับนอน
"เนศ" จ๋าตะโกนแข่งกับเสียงทีวี "ปอกสละในตู้กับข้าวด้วยนะ"
"อะไรนะ" เนศตะโกนถามจากหลังบ้าน
"บอกว่าปอกสละด้วย ! " คนสวยจอมขี้เกียจตะโกนด้วยน้ำเสียงรำคาญ
"ได้จ้า" สามีแสนเจี๋ยมเจี้ยมตอบ
"แม่- โง่ยังไม่พอยังหูตึงอีก !" เธอบ่นพึมพำ
--------------------------------------------------
"สละมาแล้ว" สามีของจ๋าเดินมานั่งข้างๆ พร้อมกับวางถ้วยใบใหญ่เต็มไปด้วยสละลงบนพื้น
"ใครซื้อมาฝากหรือ "
"หวานไหม" เธอถามสามีโดยไม่สนใจจะตอบ
"ไม่รู้สิ ยังไม่ได้ชิมเลย"
"เจี๊ยบมันซื้อมาฝาก" จ๋าหยิบสละมาชิ้นหนึ่งขึ้นมากัด เธอจ้องมองหน้าสามีแสนซื่อของเธออยู่พักหนึ่งแล้วฉีกยิ้มจนแก้มป่อง
"กินด้วยกันนะ" เธอป้อนสละลูกเดียวกันกับทึ่เธอเพิ่งจะกิน
"อ้อ..ขอบใจนะที่รัก" ชายหนุ่มอ้าปากรับ "อืม หวานดีนะ จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เธอป้อนฉันมันเมื่อไหร่"
"นี่....จะมาหาว่าฉันไม่เคยเอาใจเธอใช่ไหม" จ๋าทำท่ากระฟัดกระเฟียด คิ้วขมวด พร้อมเอามือทั้งสองเท้าสะเอวทั้งที่นั่งอยู่
"ไม่ใช่นะที่รัก" ชายหนุ่มรีบง้องอน "ก็มันนานแล้วที่เราไม่ค่อยหนุงหนิงกันแบบนี้ วันๆถ้าไม่เห็นเธอจ้องอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ก็ดูแต่ทีวี ฉันเองก็งานเยอะขึ้น ที่บริษัทลดพนักงานแต่กลับโหลดงานให้คนที่เหลืออยู่ทำเพิ่ม" ธเนศบ่นไปถึงเรื่องงาน
"มีงานทำก็ดีแล้ว ตอนนี้คนตกงานกันเยอะแยะ รอบๆบ้านเราทั้งไอ้ปิง ไอ้แก้ม น้าจุก พี่ตั้มก็ว่างงานกันทั้งนั้น"
"ตั้มมันก็ตกงานหรือเนี่ย" คนตกงานกันทุกวันจนธเนศเองยังไม่ทันรู้ตัวว่าเพื่อนเขาก็ตกงานกับเขาด้วย
"อืมม พี่แกเลยดูว่างๆ เดินไปเดินมาแถวนี้บ่อยๆไง ไอ้เจี๊ยบก็บ่นเรื่องที่โรงงานกำลังหาเรื่องเลย์เอ้าท์พนักงาน" จ๋าพูดถึงน้องสาวของตนเอง
"เมื่อไหร่เศรษฐกิจมันจะดีขึ้นนะ" สามีเอื้อมมือไปหยิบสละแล้วถอนหายใจ
"เรื่องนั้นฉันไม่รู้หรอกนะ" จ๋าพูดเสร็จก็ขยับตัวมาชิดธเนศแล้วกระซิบ "ฉันรู้แต่ว่าฉันนะรักพี่คนเดียว แม้อนาคตพี่จะต้องตกงานหรือต้องหางานทำใหม่อยู่ที่ไหน ฉันก็จะอยู่เคียงข้างพี่เสมอนะ"
"วันนี้ทำไมปากหวานจังเลยที่รัก" ธเนศกล่าวอย่างแปลกใจ พร้อมโอบไหล่ภรรยา
"ก็ฉันอยากมีความสุขบ้างไม่ได้หรือไงคะ" เธอหอมแก้มสามีแล้วยิ้ม
"เราไม่ได้มีอะไรกันนานแล้วเนอะ" ธเนศกล่าวอย่างเขินๆ
"พี่นี่ช่างจดช่างจำจริงๆเลย คนสวยขยับตัวออกห่างพร้อมขมวดคิ้ว พี่พูดอย่างกับจำได้ว่าฉันป้อนข้าวครั้งสุดท้ายวันไหน และเรามีอะไรกันครั้งสุดท้ายที่ไหน นี่ความรักมันต้องมีเรื่องเวลามาเกี่ยวข้องด้วยหรือ" บ่นเสร็จเธอก็กอดอกหันหน้าหนี
"โอ๋ๆ พี่ผิดไปแล้วๆ สามีรีบกระเถิบตัวเข้าใกล้ ไม่ได้จะว่ากล่าวอะไรดวงใจของพี่หรอก พี่ก็พูดไปอย่างงั้นแหละ" ชายหนุ่มรีบคว้าตัวแฟนมากอด
"งั้น เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ" ภรรยาคนสวยยิ้มให้สามี
จากคุณ |
:
modzzz072
|
เขียนเมื่อ |
:
27 ส.ค. 52 10:59:30
|
|
|
|