ความคิดเห็นที่ 1 |
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
* * * * L o v e @ D o w n s t a i r * * * *
วันนี้ก็เป็นอีกวัน ในบรรยากาศห้องทำงานแบบเดิมๆ
เอกสารกองโตบนโต๊ะทำงาน ไม่สามารถเรียกความสนใจของผมไปจากเธอได้
สายตาเลื่อนลอยของผม มองเธอที่นั่งทำงานอยู่ฟากตรงข้าม .. เหมือนทุกๆวัน
ตากลมโต ช่างรับกับใบหน้าเรียวเล็กของเธอ
เส้นผมของเธอเป็นเงาสวย ยามกระทบแสงแดดที่สาดผ่านเข้ามาจากกระจกข้างโต๊ะทำงาน
ผมไม่เคยได้คุยกับเธอเลย ทั้งๆที่อยากคุยใจจะขาด
ผมมองเธอตั้งแต่วันแรกๆ ที่เธอเข้าทำงานที่นี่ .. ประมาณเกือบปีแล้วสิเนี่ย ..
เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดในออฟฟิศนี้
แค่เป็นผู้หญิงคนเดียว ที่ผมไม่อาจละสายตาจากเธอได้เลย
ตอนนี้ เธอกำลังยืนอยู่หน้าเครื่องถ่ายสำเนาเอกสาร
อืมม .... ผมมองเห็นอะไรบางอย่างผิดปกติในตัวเธอ
ด้วยความเป็นห่วง ผมควานหาของบางอย่างจากในโต๊ะ
และรีบลุกขึ้น เดินไปหาเธอทันที
" เอ่อ .. สวัสดีครับ "
ตอนนี้ผมยืนห่างเธอไม่ถึงครึ่งเมตร .. เธอมองหน้าผมแบบงงๆ
" .. สวัสดีค่ะ "
" เอ่อ .. คุณเอ๋ .. ใช่มั้ยครับ?? "
" ค่ะ .. มีอะไรเหรอคะ?? "
" เอ่อ .. ยังไงดี .. คือว่า .. กระดุมเม็ดบนสุด ของเสื้อคุณเอ๋ มันเปิดอะครับ "
" ว้าย!! .. ตายแล้ว .. " เธออุทานเสียงเบาๆ
ผมหันหลังให้เธอ เพื่อบังให้เธอกลัดกระดุมเม็ดนั้น
" พอดีในมือผม มีเข็มกลัดอันนึง เอาไปใช้ก่อนก็ได้ครับ "
ผมแบมือไปทางด้านหลัง เธอหยิบเข็มกลัดนั้นไป จัดแจงข้อผิดพลาดบนเสื้อของเธอจนเสร็จ
" โอเคนะครับ .. "
(ผมเผ่นดีกว่า .. หน้าผมเริ่มแดงแล้วแหงๆ) ผมรีบเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน
" คุณนล ใช่ปะคะ?? "
(เฮ่ย!!!! .. เธอรู้จักชื่อผม)
" ขอบคุณมากๆเลยค่ะ "
" ไม่เป็นไรครับ .. อย่าเป็นบ่อยนะครับ .. ผมไม่เป็นอันทำงานเลย .. "
(ไอบ้าเอ๊ยยย .. ผมพูดแบบนี้ได้ไงฟระะ !!!!!)
แต่ .. เธอยิ้มให้ผมแฮะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันต่อมา .. ความอายของผมหดหายไป
ความหน้าด้านเริ่มเข้ามามีบทบาทมากขึ้น
หลังจากจดๆจ้องๆ มาเกือบครึ่งวัน ผมขยับปมเนคไทไปมา
ผมมองนาฬิกา สิบเอ็ดโมงกว่าๆ แล้ว .. เอาวะ
ผมลุกจากโต๊ะ พุ่งตรงเข้าไปหาเธอ
พอเธอเห็นหน้าผม เธอรีบก้มมองเสื้อของตัวเองทันที
อะกึ๋ย!! ผมกลายเป็นคนหื่นกามไปแล้วหรือนี่ ในสายตาของเธอ
" เอ๋ ระแวงน่ะค่ะ วันนี้เลยใส่คอเต่ามาซะเลย ฮะ ฮะ "
ผมอึ้ง .. พูดอะไรไม่ค่อยออก ..
" คุณนล .. แบมือซิ "
ผมแบมือตามคำสั่ง
" ไม่มีเข็มกลัดนี่นา .. หรือ มาชวนเอ๋ทานข้าวกลางวัน ?? "
" .. เอ่อ ... ผมชอบกินสเต๊กครับ .. " (เอ๋า .. แทนที่เมิงจะถามไปว่า เธอชอบกินอะไร ??)
" เอ๋ กินได้หมดแหละ .. เดี๋ยวเที่ยงกว่าๆ เจอกันหน้าลิฟต์ละกันคะ งานเอ๋ยุ่งนิดหน่อย "
ผมพยักหน้า แล้วรีบพุ่งกลับไปทำงานบนโต๊ะของตัวเองทันที
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
" คุณเอ๋ ทานเนื้อมั้ยครับ?? "
" ชอบมากๆค่ะ โดยเฉพาะสัตว์ใหญ่ "
" !!!??? .. ผมเอาสเต๊คหมูนะ .. คุณเอ๋ล่ะครับ?? "
" มีเนื้อปลาวาฬมั้ยคะ?? " ผมกับบ๋อย ทำหน้างงๆ
" เดี๋ยวไปถามพ่อครัวให้นะครับ " บ๋อยตอบด้วยหน้าตาเฉยเมย
" เอ๋ .. ล้อเล่น!! เอ๋เอาสลัดปลาทูน่าค่ะ ใส่มะเขือเทศเยอะๆ "
บ๋อยจดรายการอาหารลงในปึกเศษกระดาษ
" ถ้ามะเขือเทศไม่พอ เอามะเขือพวงแทนก็ได้นะคะ "
หลังจากมื้อเที่ยงมื้อนั้น
ผมกับเธอก็เริ่มทานข้าวเที่ยงด้วยกันตลอด
ผมสงสัยว่า ผมหลงเธอกว่าที่ตัวเองคิดไว้เยอะเลย
ใครจะไปนึกว่า สาวหน้าหวานขนาดนั้น ทะลึ่งตึงตังไม่เบา
ด้วยความขี้เล่น และอารมณ์ดีของเธอ
ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลย
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เสียงโหวกเหกดังทะลุออกไปนอกตัวบ้าน
" ไม่ได้ .. กรูไม่ยอมแน่ๆ !!!! "
เสียงตวาดของพ่อผมเอง พ่อเริ่มเกลียดผมตั้งแต่ผมอายุได้สิบกว่าขวบ
ผ่านมาสิบกว่าปี แกก็ยังไม่มีทีท่าที่จะเข้าใจผม
ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเรื่อง.. แต่มันเป็นของมันแบบนี้เอง
" ทำไมเมิงถึงเป็นแบบนี้ฟระ กรูเลี้ยงเมิงมาต่างจากพี่เมิงตรงไหน!! "
" มันไม่ได้ผิดที่ป๊า มันผิดที่ผมเอง .. "
" เมิงเลิกเรียกตัวเองแบบนั้นซะที .. กรรมของกรูจริงๆ "
" พ่อๆ ใจเย็นๆ หน่อย .. ฟังลูกนิดนึงนะ " แม่ผมเริ่มเข้ามาห้ามศึก
" กรูใจเย็นมานานแล้ว .. แม่ก็ดีแต่ให้ท้ายมัน จนมันกู่ไม่กลับแล้วเนี่ย ..!!!
เมิงต้องเลิกกับผู้หญิงคนนี้ซะ ไม่งั้น ไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีก
ผู้ชายมีตั้งเยอะแยะเต็มเมือง .. ดันเ_ ือกจะแต่งงานกับผู้หญิง ...
กรูเลี้ยงเมิงมาให้เป็นผู้หญิง เหมือนพี่สาวเมิงน่ะ .. เข้าใจมั้ย อี นลรยา !! "
ผมเริ่มร้องไห้ ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ผมกับเธอ นัดกันไว้ว่า คืนนี้จะมาเจอกันที่บ้านเก่าๆ หลังนี้
ที่ผมเตรียมมันไว้ เพื่อที่จะ เริ่มต้นชีวิตใหม่ ของผมกับเธอ ..
ที่นี่ .. ไม่มีพ่อของผม คอยตะโกนด่าผม ..
เสียงประตูบ้านเปิดออก
" นล .. รอเอ๋นานมั้ยคะ?? "
" ไม่หรอกครับ .. ยังไงก็รอได้อยู่แล้ว "
" วันนี้เอ๋ใส่เสื้อตัวเดียวกับวันแรกที่เราคุยกันด้วยน้าา เห็นมั้ย??"
" จริงด้วย "
เราสองคนนั่งลงบนพื้น ใกล้ประตูบานนั้น
เธอมองหน้าผม ยิ้มให้ผม .. แล้วเริ่มร้องไห้
" ร้องไห้ทำไม?? ไม่มีอะไรแล้วครับ "
" ฮือ .. ฮือ .. พวกเราทำถูกมั้ยคะเนี่ย นล "
" ไม่รู้สิครับ .. ผมแค่อยากให้เราอยู่ด้วยกัน เท่านั้นเอง .. "
เธอโผเข้ามากอดผม และยังคงร้องไห้ต่อ
" ไม่มีอะไรหรอก "
" แต่ .. เอ๋ก็คิดถึงครอบครัวเอ๋นะ "
" ผมเข้าใจ .. แต่อยู่ไกลๆกันหน่อย น่าจะดีกว่านะ .. ว่ามั้ยครับ?? "
ผมปลอบเธอ แต่ไม่เห็นวี่แววว่า เธอจะหยุดร้องไห้เลย ..
สักพักผมจึงพูดกับเธอว่า
" เอ๋ .. เรามาเต้นรำกันมั้ย?? "
ผมประคองเธอขึ้น ..
แล้ว .. เราสองคนลุกขึ้นเต้นรำ โดยไร้ซึ่งเสียงดนตรีใดๆ
- - - -
" นี่พ่อ .. พ่อ "
" อะ.. ไร .. เหรอ .. แม่ ? "
ชายวัยกลางคนซึ่งนอนอืดอยู่บนเตียง พูดงึมงำทั้งๆที่ตายังหลับอยู่
" พ่อ .. ลงไปดูข้างล่างให้แม่ หน่อยสิ "
ไร้ปฏิกิริยาใดๆ จากชายผู้เป็นสามี
" พ่อนี่ยังไง .. แม่ว่า .. แม่ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ น่ะ พ่อ .. "
" โธ่ .. ไม่มีไรหรอก บ้านไม้เก่า ก็แบบนี้แหละ แม่นอนเถอะ "
" แม่บอกแล้วว่า อย่าเอาหลังนี้ .. มีใครตายในบ้านรึเปล่าก็ไม่รู้ .. ขายถูกซะขนาดนั้น !! "
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
| จากคุณ |
:
หน้ากากตี๋ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
27 ส.ค. 52 17:05:09
|
|
|
|
