ความคิดเห็นที่ 1 "ปล่อยมือผมได้หรือยัง ใครไม่รู้ จะคิดว่าเราแอบมาพลอดรักเอาเคล็ดกันหน้างานแต่ง มันจะไม่ดี"   "อย่ามาปากพล่อย ฉันอยากจับนักหรือมือของนายน่ะ"   ไออินทร์หัวเราะเคืองๆ ในลำคอ เธอโยนมือเขาออก แล้วเหวี่ยงหยาบคาย ตาเข้มยังจ้องดุร้าย   เขาไม่รู้จักเธอมาก่อนเลย ทำไมเธอต้องทำท่าเหมือนเขาเป็นศัตรูที่ตามจองเวรจองกรรมกับเธอทุกชาติด้วย   "วันนั้นเราคุยกันยังไม่เข้าใจใช่ไหม ฉันห้ามนายว่าอย่ามายุ่งกับหนูชม แล้วถ้าฉันรู้ ฉันจะไม่ปล่อยนายไว้แน่ๆ นายทำให้ฉันหมดความนับถือ หมดความเกรงใจ และฉันก็กำลังมองนายเหมือนไอ้แก่หื่นจัด คิดเคลมสาวไร้เดียงสา หน้าตานายมันก็บอกยี่ห้อว่าชั่ว"   "อ้าวคุณ"   ไออินทร์ร้องขึ้น เขาสาวเท้าเข้าหาบ้าง เธอเห็นเขาเป็นอะไร ฉุดมาซุกไว้ในเงามืด แล้วด่ากราดจนเขาเสียหาย   เขาไม่ใช่คนนิ่ง แล้ววันนั้นที่นิ่ง ก็เพราะงง จับต้นชนปลายไม่ถูก   เหมือนหลายนาทีที่ผ่านไปในคืนนี้ เขายังคงนิ่ง เพราะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ   แต่การด่าปาวๆ ก็ไม่ควรฟังอีกต่อไปไม่ใช่หรือ   "ปรักปรำคน มันต้องมีหลักฐานหน่อย ไม่งั้นจะโดนฟ้องหมิ่นประมาทนะครับ"   "หลักฐานอะไร เมื่อกี้นายทำอะไรหนูชม นายกอดแกต่อหน้าคนตั้งเยอะแยะ นายคิดให้เกียรติหนูชมหรือเปล่า เคยคิดหรือเปล่าว่าหนูชมมีพ่อมีแม่"   "เท่าที่ผมรู้มา หนูชมไม่มีพ่อมีแม่นะ แกมีป้าหญิงคอยดูแล"   "ก็ฉัน.. "   "แล้วคุณ.. "   ไออินทร์ไม่อยากฟังเธอพล่ามอีก เขาจะเข้างานเสียที เธอจึงต้องเป็นฝ่ายฟังเขายุติ   "คุณไม่มีอำนาจอะไรจะไปบงการหนูชม แกจะคบใคร กอดใคร ก็รอให้ป้าหญิงเอะอะโวยวายเสียก่อน แล้วคุณค่อยแหกปากสนับสนุนดีไหม"   "ก็ฉัน.. "   "ผมจะไม่อธิบายกับคุณว่า ผมกับหนูชมคบหากันตื้นลึกแค่ไหน แล้วไอ้ประโยคไร้สาระข่มขู่ผมเมื่อวันนั้น ผมก็ทิ้งลงทะเลไปหมดแล้ว ผมชื่อไออินทร์ วันนั้นผมก็บอกแล้ว เมื่อกี้น้องสาวผมก็แนะนำว่าผมเป็นลุงของนายแต้ว ทุกปัญหาผมยินดีรับหน้าได้หมด แต่ขอให้ป้าหญิงเข้ามาสะสางด้วยตัวเอง ส่วนคุณเป็นใคร ผมไม่เข้าใจว่าแล่นมาเสนอหน้าทำไม หลีก.. "   สรวงทิพย์ถูกเบียดไหล่ในซอกแคบๆ ระหว่างรถสองคัน   เธอสะดุ้งวาบเมื่อแผงอกร้อนเสียดสีกับทรวงอกใต้ชุดราตรีสีงาช้าง   ลมหายใจร้อนจัดของอีกฝ่ายยังระบายรดอยู่บนหน้าผาก   เธอรีบสาวเท้าตามมาสั่นๆ ปากก็ร้องเรียกให้เขาหยุด   "นายยังกลับเข้างานไม่ได้ จนกว่าจะคุยกับฉันให้เข้าใจก่อน"   เธอถลันร่างไปขวาง อกสะท้อนหอบแรงด้วยความโกรธ   "ฉันขอสั่งห้ามเด็ดขาด ว่าอย่ามาเกาะแกะแทะโลมหนูชมอีก ไม่งั้นฉันจะไม่เกรงใจใครหน้าไหนทั้งนั้น แล้วฉันก็รู้จักนาย รู้ว่านายชื่อไออินทร์ เป็นลุงหื่นจัด คิดเคลมแม้กระทั่งเพื่อนของหลานชายตัวเอง"   "นี่คุณ.. "   "อย่านึกว่าฉันอ่านเกมลามกของนายไม่ออกนะ นายคงยืมมือหลานชายมาเป็นสะพาน หวังจะหลอกล่อให้หนูชมข้ามไปสังเวยความสาวล่ะสิ ลามก ตัณหาจัด เสียแรงที่เด็กมันนับถือจริงๆ "   "นี่คุณปรักปรำผมด้วยข้อหาร้ายแรงมากเลยนะ ป้าหญิงยังไม่เคยต่อว่าผมแบบนี้เลย ท่านเป็นผู้ดีจะตาย ทำไมท่านเลี้ยงผู้หญิงปากเสียอย่างคุณไว้ในบ้านด้วย ผมไม่เข้าใจจริงๆ "   "นาย.. "   "อยากเรียกนายก็ได้ แต่ขอเป็นนายหัวได้ไหม แล้วผมก็ยินดีให้เรียก เพื่อขอแลกกับการพาหน้าประสาทๆ ของคุณไปให้ไกลๆ ทำได้หรือเปล่า ผู้หญิงอะไร วัยทองก็ไปหาหมอสิ มาเอะอะอาละวาดชาวบ้าน บ้าจริงๆ "   สรวงทิพย์อ้าปากค้าง เธอยกมือเท้าสะเอวอย่างเดือดดาล โกรธจนตัวสั่นไปหมด   นายลุงแก่หื่นจัดคนนี้ ช่างหน้าไม่มียาง   จนเธอด่าร้อนแรงแทบทุกประโยค เขายังทำทองไม่รู้ร้อน เสแสร้งไม่เข้าใจ ยืนกรานไม่ยอมรับ       แม่ยุดาเล่าให้เธอฟังเองชัดๆ ว่า คืนนั้น เขาไปส่งชมชนก   แม่หลานสาวร่ำร้องจะดื่มเหล้า เต้นรำ กอดจูบกับเขา   แล้วบ่ายวันก่อน ชมชนกก็แอบโทรศัพท์หาเขา แต่ทำทีเป็นขอสายกับนายแต้ว   ยังดีว่าเธอเข้าไปรู้ไปเห็น จึงแย่งมาด่าเสียหลายชุด   แล้วคืนนี้อีก พอลงจากรถได้ เขาทำอะไร..   รีบดึงตัวหลานสาวของเธอไปกอดต่อหน้าคนตั้งมากมาย   ตอนนี้คนที่เห็น จะคิดตำหนิหลานสาวเธอยังไงบ้าง   บ้าจริงๆ ทำไมชมชนกถึงได้ใฝ่ต่ำ ลดตัวลงเกลือกกลั้วผู้ชายสกปรกอย่างนายคนนี้ด้วย   อ้าว ดวงตาร้อนแรงของสรวงทิพย์ต้องพบกับความประหลาดใจเมื่อย้อนกลับเข้ามาหน้างาน   นายลุงหื่นจัดสวมกอดกับเจ้าสาวอย่างสนิทสนม   เจ้าสาวยังกราบลงบนอก แถมยังไม่ปัดป้องเมื่อนายคนนั้นบีบจมูกเล่นอย่างคุ้นเคย   โอ๊ย.. นี่มันโลกอะไร ของใครกัน ทำไมเธอต้องมาเจอนายสารเลวคนนี้   ทำไมเขาต้องมาเจอกับหลานสาวของเธอ และคิดไม่ซื่อกับหล่อน ทำให้เธอต้องปวดหัวกลัดกลุ้ม   มีใครรู้บ้างไหมว่า เธอเครียดจนเส้นสมองจะแตกอยู่แล้ว   "เชิญคุณ.. "   "ไม่เป็นไร ฉันเข้างานเองได้"   สรวงทิพย์รีบพูดแทรก ก่อนเจ้าสาวจะเชิญจบ   "ฉันขอคุยกับเขาให้จบก่อน แล้วจะตามเข้าไป"   ไออินทร์โดนฉุดข้อมือไปอีกหน เขานิ่วหน้า เกร็งข้อมือแล้วเป็นฝ่ายกระตุกร่างบางให้หยุด   เขาจะไม่เดินไปไหนตามแรงอารมณ์ของเธออีก   "คุณพอเสียที คุณกำลังทำให้ผมอายแขกคนอื่น ผมไม่ใช่ผู้ชายสาธารณะ"   "หนูชมก็ไม่ใช่สาวสาธารณะ นายจึงไม่ควรไปเกาะแกะให้แกเสียอนาคตยิ่งกว่านี้ ไม่ว่านายจะมองฉันในแง่ไหน แต่ฉันขอยืนยัน ถ้ายังไม่เลิก นายต้องเจอกับฉันอีก แล้วฉันก็ไม่ให้เจอนานเสียด้วย"   ไออินทร์ส่ายหน้า เขาออกจะแปลกใจว่า ตัวเธอเล็กก็เท่านั้นเอง   แต่ทำไมใบหน้าอวดดีกับเสียงเบ่งอำนาจนั้น กลับร้อนแรงยิ่ง   เธอต้องเขย่งเท้าที่สวมอยู่บนรองเท้าส้นสูง เพื่อยกใบหน้าให้เสมอกับใบหน้าของเขา   แล้วจึงค่อยเปล่งวาจาผยองใหญ่โต จากนั้น ก็หอบหายใจเหนื่อยๆ ก่อนสะบัดหน้าผละไป   ชายหนุ่มยกนิ้วแตะปลายจมูก มันยังอุ่นๆ เพราะลมหายใจที่พ่นออกมาพร้อมกับวาจาผู้ยิ่งใหญ่   เธอคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าผู้ครองโลก พอใจจะสั่งใครให้ทำอะไรก็ได้หรือ   หน้าตาก็พอดูได้นะ ทำไมนิสัยแย่จัง   เขาอึดอัดเล็กน้อย ตอนเดินกลับเข้างาน   เพราะมีสายตาใคร่รู้ของแขกหลายคนทีเดียวมองตามเขาไปแบบก้าวต่อก้าว   ผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่แค่นิสัยแย่เท่านั้น เธอกำลังทำให้เขารู้สึกแย่มากในเวลานี้อีกด้วย   แขกคนอื่น เมื่อมาถึงก็กวาดตาหาโต๊ะนั่ง หรือมองหาเพื่อนฝูงเพื่อทักทาย   แต่สำหรับไออินทร์ ซึ่งเป็นเครือญาติ ไม่ต้องทำอย่างนั้น เขาตรงขึ้นเรือนไปหยุดหน้าระเบียง   ชิดเข้าไปในเงามืดสักหน่อย แล้วเป็นฝ่ายกวาดตามองหาสาวประสาทเสีย   "เกิดอะไรขึ้นคะพี่อ้าย ทำไมคุณ.. "   "อย่าไปพูดถึงเธอเลย พี่ไม่อยากฟัง"   ไออินทร์โบกมือห้ามเจ้าสาว แล้วหัวเราะในลำคอ   "แล้วเด็กคนนั้น ทำไมเกาะแกะพี่อ้ายจังเลยคะ เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะนี่"   ไออินทร์หัวเราะ ไม่อยากขัดความสุขของเจ้าสาวในคืนนี้   มาหยาเป็นญาติฝ่ายบิดา หล่อนจึงใช้นามสกุลเพชรกานดาเช่นเดียวกับเขา   แต่พรุ่งนี้ หล่อนคงต้องเปลี่ยนไปใช้นามสกุลของสามีตลอดไป   เขายังได้ยินผู้ใหญ่หารือกันเกี่ยวกับการก่อตั้งบริษัทจำหน่ายยางรถยนต์ในแคนาดา   แล้วให้สองสามีภรรยาหมาดๆ เข้าไปบริหารจัดการ   หากถามความเห็น เขาจะบอกไปตรงๆ ว่าไม่สนับสนุน แต่บังเอิญว่าไม่มีใครถาม   "พักสักหลายวันนะคะ อยู่ส่งหยาเดินทางไปแคนาดาก่อนแล้วค่อยกลับ"   "ถ้าไม่มีธุระด่วนก็อยู่ได้ อย่ามาขลุกกับพี่เลย ลงไปช่วยเจ้าบ่าวต้อนรับแขกเถอะ อืม พี่ว่าเขาติดหนึบอยู่ที่โต๊ะนั้น นานไปหน่อยนะ"   "เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ"   มาหยาหัวเราะแปร่งๆ   "แฟนเก่าของพี่นพนี่คะ เขาบอกหยาว่าเลิกกันนานเป็นสิบปีแล้ว แต่หยามองออกว่าเขายังไม่ลืมสนิท บางคืน เอ้อ.. "   ไออินทร์ปรายตามองอาการอ้ำอึ้งของคนเล่าแวบหนึ่ง เขาเข้าใจว่าอะไรเป็นสาเหตุ   หล่อนเป็นสาวนักเรียนนอก เลยทำตัวหัวนอก อยู่ก่อนแต่ง   แล้วเป็นไปได้ว่า ช่วงปลายของปรารถนา พ่อเจ้าบ่าวคงครางครวญชื่อสาวในห้วงรักแรกให้ได้ยิน   แต่ก็ยังดีละว่า เหตุผลของการแต่งงาน คือความรัก ไม่ใช่เพราะต้องรับผิดชอบเด็กที่จะเกิดมา   แล้วก็โชคดีที่หล่อนคุมกำเนิดไว้เป็นอย่างดี เหตุที่ก่อให้เกิดการบาดหมางระหว่างกันจึงไม่เกิด   "เอาเถอะ จะแฟนเก่าแค่ไหน ก็ต้องสิ้นสุดลงในคืนนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ ลงไปเถอะ พี่ขอยืนทำใจให้หายขุ่นสักประเดี๋ยว ไม่ไหว มาถึงไม่ทันไร ก็เจอสาวโรคประสาทเล่นงาน เสียความรู้สึกหมด"   มาหยาหัวเราะ พลางกอดตัวหนาของญาติผู้พี่แน่นเหมือนเด็กจอมซน   แล้วค่อยผละลงจากเรือนไปสมทบกับเจ้าบ่าว หล่อนเงยหน้าขึ้นแล้วโบกมือให้ ไออินทร์ก็พยักหน้า   ดวงตาขรึมเลื่อนไปจับโต๊ะของสาวโรคประสาท   เธอบ่นอะไรของเธอก็ไม่ทราบ เบ่งความใหญ่โตด้วยการตบโต๊ะปังๆ   ชมชนกก็นั่งคอย่น เอียงไปซบป้าหญิง หล่อนคงเถียงกลับสักประโยคสองประโยค   สักพัก.. สาวน้อยก็ลุกวิ่งผลุนผลันออกไป จากคุณ : รัชนีกานต์ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 20:29:21

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ  เด็กๆ ตั้งใจจะก่อปัญหา  ผู้ใหญ่ก็พานมาเจอ แล้วมองหน้ากันแบบไขว้ไปไขว้มา ก็เป็นอันว่า ธงหักได้ดั่งใจที่ฟันนะคะ คุณ Tyra กับคุณ scottie นั่นสิ ดิฉันเห็นด้วยกับคุณ Toodmeeh อีก ไร้เดียงสา แต่ร้ายกับเรื่องที่ยังไม่ประสา นิสัยของมาหยาเป็นอย่างนั้นค่ะ คุณกุลธิดา  ดิฉันบรรยายเพิ่มเติมไว้ในบทถัดๆ ไปนะคะ ขอบคุณสำหรับข้อสังเกตค่ะ ดิฉันสามารถนำกลับไปปรับปรุงเพิ่มเติมให้สมบูรณ์ขึ้นได้อีก ขอบคุณมากค่ะ จริงค่ะ แต่สรวงทิพย์ เธอก็ไม่ถนัดตีเลยค่ะ คุณMnemosyne จากคุณ : รัชนีกานต์ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 20:36:55

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านต่อค่ะ ตอนที่อ่านบทก่อนเกี่ยวกับมาหยาก็คิดว่าเป็นนิสัยของมาหยาเหมือนกันค่ะ เป็นแบบเห่อของนอก เคยไปเรียนเมืองนอกแล้วอยากแสดงออกว่าเคยไปอยู่เมืองนอกมาแม้จะแค่ชั่วเวลาสั้นๆ คิดเหมือนกันค่ะว่าเป็นทำนองนั้น ที่จริงเห็นใจชมชนกค่ะ พอจะเข้าใจเด็กวัยนี้เหมือนกันค่ะเพราะลูกสาวก็กำลังอยู่ในวัยฮอร์โมนกำลังวุ่นวายแบบนี้เหมือนกันค่ะ คืออายุ 14 เป็นเด็กครึ่งผู้ใหญ่ครึ่ง ความครึ่งๆ กลางๆ ก็เลยทำให้ไม่รู้ว่าควรวางตัวยังไง ขอบเขตอะไรอยู่ที่ไหน พยายามดึงดันออกนอกเขตที่ผู้ใหญ่กำหนดให้ แต่อีกส่วนก็ยังเกรงใจผู้ใหญ่อยู่ เหมือนชมชนกนี่เลยค่ะ ก็เลยเห็นใจและเข้าใจชมชนกที่มีป้าแบบนี้มากกว่าเห็นใจและเข้าใจสรวงทิพย์ค่ะ เลยได้แต่หวังว่ามีป้าแบบนี้ชมชนกจะประคับประคองตัวเองไปได้ตลอดรอดฝั่งนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 21:44:33

ความคิดเห็นที่ 4 วาจาสรวงทิพย์ เฮ้อ ไม่น่าคบเลย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 22:02:07

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ รัชนีกานต์ จะว่าไรมั้ยคะ ถ้าบอกว่าเราติดนิยายเรื่องนี้มากถึงขั้นเสิรชหาในพี่เกิ้ลเลยหละค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกเข้มข้นทุกหยดจริงๆค่ะ จากคุณ : SummerOnEarth เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 22:21:27

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาเยี่ยมค่ะ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 23:05:42

ความคิดเห็นที่ 7 เลี้ยงคนให้ดี นี้ยากนัก จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 08:00:28

ความคิดเห็นที่ 8 มองข้ามเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย..... รออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : NongHome เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 09:30:12

ความคิดเห็นที่ 9 แต่ยังเด็กมากเลยนะนี่ ริรักแล้ว หรือเราแก่ไปแล้ว ตามเด็กสมัยนี้ไม่ทัน จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 12:57:13

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้ามีหลานนิสัยแย่แบบนี้ คงเส้นเลือดในสมองแตกสักวันล่ะ จากคุณ : Toodmeeh เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 18:30:57