ความคิดเห็นที่ 1 |
2/2
ป้อ! ร่างเล็กซึ่งนอนอยู่บนโซฟาส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดพร้อมโบกขวดนมไปมา
คนมาใหม่ชะงักนิดหนึ่ง มองไปข้างหลังของตนจึงได้รู้ว่าเด็กน้อยกำลังเรียกใคร พีร์วางกระเป๋าลงก่อนจะเดินเข้าไปหา น้ำเสียงของเขาอ่อนลงอย่างสังเกตได้เมื่อบอกบางอย่างแก่ลูกชายที่ยืนโอนเอนบนโซฟา
ธุอาก่อน
เจ้าหนูทำตามอย่างว่าง่ายด้วยท่าทางหลุกหลิก เหมือนเธอจะได้ยินคำว่า ตุ๊จ้า แว่วมาพร้อมกิริยานั้น
ลูกผม เขาเอ่ยสำทับ
หญิงสาวพยายามซ่อนอาการแปลกใจ แม้ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าผู้ชายตรงหน้าแต่งงานแล้ว แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรซักไซ้
ดุจนภากำลังคุยโทรศัพท์ มุทิตาจึงสาวเท้าเข้าไปหาเจ้าหนูแทน
ชื่ออะไรครับ
เด็กชายพยายามปีนป่ายให้บิดาอุ้มพร้อมกับพูดอะไรสักอย่างซึ่งเธอฟังไม่ออก หากแต่ทันเห็นว่าพีร์มีสีหน้าเปลี่ยนไป
แกพูดว่าอะไรหรือคะ
เวฟ
คะ หญิงสาวเลิกคิ้วงงๆ
แกบอกว่าชื่อเวฟ
มุทิตาแอบค้อน ก็เมื่อกี้ลูกชายเขาพูดออกยาว แต่ผู้เป็นพ่อเล่นแปลเสียห้วนสั้นเลย ...ใครจะไปเชื่อ!
อ๊าย! หนูโม้ด! จำป้าได้ไหมคะนี่ เจ้าของร่างท้วมกรีดเสียงขณะถลาเข้ามาใกล้
แตงเป็นแม่ครัวของที่นี่ ด้วยอายุอานามอันใกล้เคียงกับเจ้าของบ้านจึงสนิทสนมและพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง แกยังจำได้ดีเมื่อครั้งที่เด็กหญิงเคยมาอยู่ด้วย แล้วดูซี... ผ่านไปกี่ปีๆ สาวน้อยตรงหน้าก็ยังไม่เปลี่ยนไปสักเท่าไรเลย
จำได้สิคะ จำป้าแตงไม่ได้มีหวังอดตายอยู่ที่นี่แหงๆ
ดูพูดเข้า เห็นป้าเป็นคนใจยักษ์ใจมารไปได้ แตงแกล้งเอ็ด
ทำอะไรลูกสาวฉันฮึแตง คนที่เพิ่งวางโทรศัพท์กระเซ้า รู้ไหม วันนี้แตงทำแต่ของโปรดหนูนะเนี่ย น้ำพริกกะปิแล้วอะไรอีกนะ
ปลาทูต้มเค็มค่ะ
สูตรตื่นมาต้มตั้งแต่ตีสี่หรือเปล่าจ๊ะป้า มุทิตาแซวอย่างรู้ทัน
สองหนุ่มได้แต่มองพวกผู้หญิงคุยกัน พลางคิด...
แม่คนนี้ดูจะสนิทสนมกับคนในบ้านมากกว่าเขาซึ่งอยู่ที่นี่มาก่อนเสียอีก
ส่วนเจ้าหนูน่ะหรือ คิดเองเออเองไปไกลตั้งแต่ได้เห็นใบหน้างามๆ แม่คนนี้...แม่หนู...แม่ของหนู
| จากคุณ |
:
ภาพิมล (thezircon)
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 ก.ย. 52 10:49:19
|
|
|
|