ความคิดเห็นที่ 1 จริง ๆ แล้ว การกินแพะในภาคใต้ เป็นวัฒนธรรมหลักอย่างหนึ่งของชาวไทยมุสลิม ที่ครบรอบวันเกิดของลูกชายภายในหนึ่งเดือน หรือเรียกว่า อาซีเก๊าะ (ขึ้นอู่หรือขี้นเปลลูกชาย) ก็จะต้องมีการเฉลิมฉลอง ด้วยการฆ่าแพะอย่างน้อยหนึ่งตัว เพื่อนำมาทำอาหารหลักก็คือข้าวหมกแพะ แกงแพะ และพร้อมกับอาหารอื่น ๆ ประกอบกันในงานพิธี ในการเรียกรับขวัญลูกผู้ชายของครอบครัว ส่วนถ้าเป็นลูกผู้หญิงจะเลี้ยงก็ได้ไม่เลี้ยงก็ได้ กรณีถ้าเป็นคนรวยก็จะเป็นงานใหญ่มาก แต่ถ้าคนฐานะไม่ดีก็อาจจะมีคนช่วยส่วนหนึ่ง หรือจัดเป็นพิธีเล็กๆ ภายในสำหรับคนรู้จัก แต่งดเว้นการเลี้ยงแพะก้ได้ แต่ที่สำคัญอย่างยิ่งคือ หัวแพะ ได้เฉพาะแขกที่ได้รับเกียรติสูงสุดเท่านั้น หรือเรียกว่าระดับ โต๊ะครู โต๊ะอิหม่าม นอกเหนือจากนั้นก็นั่งคร่าว (คอย) ไว้ในโอกาสหน้าหรือรอของที่ยังเหลืออยู่ จริง ๆ แล้วก็ในความรู้สึกของผม การได้กินหัวแพะ/หรือเนื้อแพะในพิธีอาซีเก๊าะ จะว่าอร่อยหรือไม่อร่อยก็ไม่เชิงนัก เพราะอาหารเป็นวัฒนธรรม ความเชื่อ ความชอบอย่าง เหมือนอาหารจีน อาหารฝรั่ง หรือ อาหารไทยอีสาณ เป็นต้น แล้วแต่ความชอบและประสบการณ์ที่เคยกินหรือผ่านมา เพราะสมัยเด็ก ๆ ข้างบ้านเป็นร้านอาหารมุสลิม เพื่อนบ้านที่เล่นด้วยกันประจำก็มักจะกินอาหารร่วมกับแก เวลาพ่อแม่ของแกมีงานใหญ่ ๆ ก็มักจะนำแกงแพะมาให้ ก็เลยคุ้นชินกับอาหารประเภทนี้ ก็คงเหมือนกับเพื่อนผมคนที่เป็นปลัดอำเภอหาดใหญ่ เคยคุยกับผมว่า หูฉลามไม่เห็นอร่อยตรงไหน แพงก็แพง เห็นคนจีนชอบกินกันอยู่ได้ ผมเลยบอกว่า เขากำลังกินวัฒนธรรมของจีน แกเลยบอกว่า เออแล้วไป แต่จากการพูดคุยและพบปะกับบังสัน ที่ขายอาหารที่ทำจากเนื้อแพะ และทำแพะกระป๋องขายส่วนหนึ่ง โดยมีผลผลิตจากศูนย์ส่งเสริมการเลี้ยงแพะ ของส่วนราชการที่อำเภอเทพา จังหวัดสงขลา นำเนื้อแพะมาจำหน่ายให้ส่วนหนึ่ง และจากการซื้อจากชาวบ้านละแวกใกล้เคียง บังสันอยู่ที่ชุมชนบ้านพระพุทธ (แต่เป็นชุมชนมุสลิม) ที่อำเภอเทพา จังหวัดสงขลา ที่ำจำไ้ด้แม่นเพราะสมัยก่อนขับรถยนต์ผ่านไปบ่อย และมีเพื่อนชาวมุสลิมทำกะชังเลี้ยงปลากะพงที่นั่น บังสันได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมมาอีกอย่างหนึ่งว่า การเลี้ยงแพะ ง่ายจะตาย หมายถึงแพะตายง่ายกว่าสัตว์เลี้ยงอื่น) เพราะอากาศภาคใต้ค่อนข้างชุ่มชื้น ฝนตกมากกว่าแถวภาคกลาง ภาคเหนือ ทำให้แพะเป็นโรคและเป็นหวัดได้ง่ายกว่าภาคอื่น กอปรกับที่ภาคใต้จะไม่มีฝนทิ้งช่วงแล้งแบบภาคอื่นเลย มีฝนตกเกือบตลอดทั้งปี ทำให้แพะมีโอกาสเป็นโรคได้ง่าย และมีโอกาสเป็นไข้หวัดตายง่ายกว่าการเลี้ยงที่ภาคอื่น ๆ ที่อากาศแห้งแล้งกว่า ผลผลิตแพะภาคใต้จะเป็นพันธุ์พื้นเมือง ที่โตช้ามากกว่าจะได้กินหรือขายก็เลี้ยงเกินกว่าหนึ่งปีแล้ว ปริมาณก็น้อยมากอย่างที่บอกว่า เลี้ยงก็ง่าย ตายก็ง่าย หายก็ง่าย ทำให้จำนวนผลผลิตค่อนข้างต่ำ แม้ว่าจะมีการส่งเสริมการเลี้ยงแพะ หรือส่งเสริมให้พันธุ์ลูกผสมมาเลี้ยง โอกาสจะทำเป็นธุรกิจจริงก็น้อยมาก เพราะปัญหาการเจริญเติบโตอย่างหนึ่ง ปัญหาโรคภัยไข้เจ็บอย่างที่สอง ปัญหาพื้นที่สถานที่ให้แพะหาอาหารก็เป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะแพะกินไม่เลือก มีโอกาสไปทำลายกล้ายางพาราที่เล็กอยู่ หรือต้นปาล์มที่ยังเล็กอยู่   มีผลต่อการต้องระมัดระวังดูแล มิฉะนั้นก็จะต้องจ่ายค่าเสียหายต้นกล้าให้กับของเจ้าของสวน ที่อำเภอจะนะเคยส่งเสริมการทำเนื้อแพะกระป๋อง ปรากฎว่าผลิตได้ไม่เกินสี่เดือนต้องหยุดกิจการ เพราะหาแพะมาป้อนได้ไม่ทันการผลิต การซื้อจากส่วนกลางมาผลิตก็ไม่คุ้มค่าใช้จ่าย เลยต้องเลิกไปเลย ทิ้งแต่เครื่องมือและโรงงานไว้เป็นที่ระลึก ในตัวแพะจริง ๆ แล้วบังสันยังบอกว่า ให้เอาน้ำหนักแพะหนึ่งตัวหารสามส่วน คือ ที่กินได้จริง ๆ คือ เนื้อกับเครื่องใน ไม่รวมเลือด เพราะคนไทยมุสลิมจะไม่กินเลือดสัตว์ ที่มีศาสนบัญญัติอนุญาตให้กินได้ทุกชนิด ส่วนที่สองคือ กระดูก กับเลือด ส่วนที่สามคือ หนัง เศษอาหาร และส่วนที่กินไม่ได้ ดังนั้นการมานำแพะมาผลิตเป็นอาหารได้จริง ๆ ก็คือ ส่วนที่หนึ่ง หรือ แพะพื้นเมืองหนึ่งตัว 24 กิโลกรัมใช้ทำอาหารได้จริง ๆ คือ 8 กิโลกรัม ที่เหลือต้องทิ้งไปโดยอาจจะขายได้ผลตอบแทนกลับมาต่ำ แต่เวลาซื้อต้องซื้อเป็นกิโลกรัมต่อตัว ประมาณกิโลกรัมละหกสิบ-ร้อยบาทแล้วแต่ช่วงเวลา ดังนั้น การขายเนื้อแพะจึงต้องขายราคาแพง เพื่อลดต้นทุนสินค้าและการหากำไรส่วนหนึ่ง รวมทั้งการปรุงอาหาร ถ้าไม่ระมัดระวัง จะมีกลิ่นสาบและเหม็นคาวมาก ขายก็ไม่ได้ราคาหรือคนไม่อยากกินเป็นต้น แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 52 19:42:10 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 16:32:24

ความคิดเห็นที่ 2 การเลี้ยงแพะในเมืองไทยนั้นจะมีสายพันธ์หลัก ๆ คือ ข้อมูลหลักจาก  http://www.dld.go.th 1. แพะพื้นเมือง ขนาดเล็กทางใต้มีความสูงประมาณ 50 เซนติเมตร มีน้ำหนักประมาณ 20-25 กิโลกรัม ให้ผลผลิตทั้งเนื้อและนมต่ำ ตามหลักฐานที่บันทึกเกี่ยวกับประวัติการเลี้ยงแพะในประเทศไทย หลวงสุวรรณวาจกกสิกิจ รายงานปี พ.ศ. 2491 ว่า แพะที่เลี้ยงในประเทศไทยในขณะนั้นเข้าใจว่าเป็นแพะเลือดอินเดีย บางคนเรียกว่า แพะบังกะลา ซึ่งอาจหมายความว่าเป็นแพะที่ มาจากเมืองบังกะลาหรือเบงกอล แพะที่เลี้ยงมีเขา หน้าโค้ง หูตก และหูยาวทั้งนั้น ยังไม่พบพันธุ์ที่ไม่มีเขา หูตั้งและหน้าตรง แพะพื้นเมืองที่เลี้ยงอยู่ในภาคใต้เป็นแพะเนื้อ มีลักษณะคล้ายคลึงกับแพะพันธุ์พื้นเมืองของประเทศมาเลเซีย ซึ่งเรียกว่าพันธุ์แกมบิง กั๊ตจัง (Kambing Katjang หรือ Katjang หรือ Kacang) นอกจากนี้แพะที่เลี้ยงกันแถบตะวันตก เช่น จังหวัดกาญจนบุรี จังหวัดตาก และจังหวัดนครสวรรค์ เข้าใจว่าเป็นแพะที่มาจากประเทศอินเดีย ปากีสถาน และบังคลาเทศ เข้าสู่ประเทศไทยผ่านทางประเทศพม่า มีรูปร่างสูงใหญ่กว่าแพะทางใต้ แพะกลุ่มนี้มีใบหูปรกยาวมาก ขายาว ผอมเก้งก้าง และเป็นที่รู้จักกันทั่วไปในนาม "แพะพม่า" หรือ "แพะหูยาว"(ดร.สุรศักดิ์ คชภักดี) 2.แพะพันธุ์ซาเนน เป็นแพะนมที่มีขนาดใหญ่ให้ผลผลิตนมสูงกว่าแพะพันธุ์อื่นๆ แพะพันธุ์นี้มีขนสั้น ดั้งจมูกและใบหน้ามีลักษณะตรง ใบหูเล็กและตั้งชี้ไปข้างหน้า ปกติจะไม่มีเขาทั้งในเพศผู้และเพศเมีย แต่เนื่องจากมีแพะกระเทยในแพะพันธุ์นี้มาก จึงควรคัดเฉพาะแพะที่มีเขาไว้เป็นพ่อพันธุ์ เพราะมีรายงานว่าลักษณะกระเทยมีความสัมพันธ์ ทางพันธุ์กรรมอยู่กับลักษณะของการไม่มีเขา แพะพันธุ์นี้มีสีขาว สีครีม หรือสีน้ำตาลอ่อน ๆ น้ำหนักโตเต็มที่ประมาณ 60 กิโลกรัม สูงประมาณ 70-90 เซนติเมตร ให้น้ำนมประมาณวันละ 2 ลิตร ระยะเวลาการให้นมนานถึง 200 วัน มีหลายประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่เลี้ยงแพะพันธุ์นี้อยู่มาก เช่น มาเลเซีย ฟิลิปปินส์และประเทศไทย แต่ก็มีปัญหาเพราะว่าแพะพันธุ์นี้ปรับตัวเข้ากับภูมิอากาศในแถบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่ถ้าหากเลี้ยงแพะพันธุ์นี้ไว้ในลักษณะขังคอกตลอดเวลา ก็จะทำให้ปัญหาเวลา ก็จะทำให้ปัญหาเรื่องเจ็บป่วยลดลงให้ผลผลิตดี จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 16:34:46

ความคิดเห็นที่ 3 3. แพะพันธุ์แองโกลนูเบียน กรมปศุสัตว์นำเข้ามาเลี้ยงขยายพันธุ์กว่า 20 ปีแล้ว เพื่อปรับปรุงพันธุ์แพะพื้นเมืองให้มีขนาดใหญ่ขึ้น แพะพันธุ์นี้มีขนาดใหญ่ น้ำหนักตัว มีน้ำหนักแรกเกิด 2-5 กิโลกรัม น้ำหนักหย่านม ( 3 เดือน ) 15 กิโลกรัม ดั้งจมูกมีลักษณะโด่งและงุ้ม ใบหูยาวและปรกลง ปกติแพะพันธุ์นี้จะไม่มีเขา แต่ถ้าหากมีเขาเขาจะสั้นและเอนแนบติดกับหนังหัว ขนสั้นละเอียดเป็นมัน มีขายาวซึ่งช่วยให้เต้านมอยู่สูงกว่า ระดับพื้นมากและทำให้ง่ายต่อการรีดนม และยังช่วยให้เต้านมไม่ได้รับบาดเจ็บเนื่องจากหนามวัชพืชเกี่ยว แพะพันธุ์นี้มีหลายสี เช่น ดำ เทา ครีม น้ำตาล น้ำตาลแดง และมีจุดหรือด่างขนาดต่างๆได้ผลผลิตน้ำมันประมาณ 1.5 ลิตรต่อวัน ระยะเวลาให้น้ำนมประมาณ 165 วัน จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 16:36:07

ความคิดเห็นที่ 4 4. แพะพันธุ์เบอร์ กรมปศุสัตว์นำเข้ามาจากประเทศแอฟริกาใต้ เมื่อปี พ.ศ. 2539 เป็นแพะเนื้อขนาดใหญ่ ลักษณะเด่น คือมีลำตัวสีขาว หัวและคอจะมีสีแดง ใบหูยาวปรก มีน้ำหนักประมาณ 90 กิโลกรัม ตัวเมียหนักประมาณ 65  กิโลกรัม เท่าที่ทราบผู้ทำเกษตรรายใหญ่ของประเทศไทย กำลังพัฒนาสายพันธุ์นี้ในแถวกาญจนบุรี สระบุรี เพื่อผลิตเนื้อแพะขายเป็นรายใหญ่ในประเทศ หลังจากผูกขาดไก่เนื้อในประเทศตอนนี้ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 16:38:55

ความคิดเห็นที่ 5 สุดท้ายแถมอีกเรื่อง ตามหมู่บ้านหรือชุมชนที่เลี้ยงแพะ ก็มักจะนิยมให้มีการนำแพะมาแข่งขันชนกัน ก็มีความสนุกสนานพอ ๆ กับกีฬาชนวัว ชนไก่ บางทีก็เล่นเอาพนันกัน หรือไม่ก็เป็นการชมเพื่อความสนุกสนาน แล้วแต่วัตถุุประสงค์ของเจ้าของแพะ แพะมีนิสัยที่ไม่ค่อยดีอย่าง เท่าที่ทราบจะชนจนกว่าอีกฝ่ายยอมแพ้อย่างราบคาบ จึงจะหยุดการชนอีกฝ่ายหนึ่ง จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 16:42:02

ความคิดเห็นที่ 6 เนื้อแพะ ... ทำไม่ดีจะเหม็นสาปมาก (กลิ่นพอๆ กับตอนที่มีชีวิตอยู่เลย) จำไม่ได้ว่าเคยกินหรือเปล่า เพิ่งรู้ว่าแพะเป็นสัตว์ตายง่าย เห็นเดินกันให้ว่อนเต็มถนนไปหมด มีถนนอยู่สองสามสายที่แพะชอบคิดว่ามันเป็นเจ้าของพื้นที่ (มันจะตายง่ายๆ เพราะตรงนี้นี่แหละ) จากคุณ : latics1 เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 17:09:38

ความคิดเห็นที่ 7 ได้ยินว่าเนื้อแพะมีกลิ่นเฉพาะ เลยไม่เคยได้กินซักที จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 22:44:20

ความคิดเห็นที่ 8 แพะนี่กินได้อย่างเดียวคือข้าวหมกแพะค่ะ สงสัยคงเป็นเพราะเครื่องเทศกลบกลิ่นสาบของแพะหมดถึงกินได้ แต่แพะที่เอามาทำอย่างอื่นกินไม่ไหวค่ะ มันสาบยังไงไม่รู้ แต่คนที่คุ้นแล้วกลับไม่ได้กลิ่นนะคะ แปลกดี คงเหมือนเนื้อสัตว์ประเภทอื่นที่คนไม่คุ้นจะได้กลิ่น มีเพื่อนอยู่คนไม่ชอบเนื้อวัว บอกว่าสาบ เคยสงสัยว่า เอ๊ะ ทำไมเรากินไม่เห็นเคยได้กลิ่นสาบเลยแฮะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 01:22:09

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องนี้มีส่วนเหมือนกัน เพราะเคยคุยกับคนเลี้ยงวัวเนื้อพันธุ์บราห์มัน/ขุนให้อ้วน/ตัวใหญ่แล้วรอขาย ที่ประจวบคีรีขันธุ์ใกล้ ๆ กับเสาหลักกิโลเมตรที่ใหญ่ที่สุด แกบอกว่า แกจะไม่กินเนื้อวัวนมโดยเด็ดขาดเลย ถามว่าเป็นเพราะอะไร แกบอกว่าจะมีไขมันปะปนอยู่ในเนื้อมากกว่าวัวเนื้อ ทำให้เหม็นสาบมากกว่าเนื้อของวัวเนื้อ ยกเว้นแต่ลูกวัวนมตัวผู้ที่ถูกจำกัดไม่ให้โต เพราะไม่สามารถให้ผลผลิตน้ำนมได้ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 12:40:57

ความคิดเห็นที่ 10 ทั้งเนื้อวัว เนื้อแพะ รุนแรงพอกัน -______- เดี๋ยววันรายอ จะได้กินแพะกันอีก อิอิอิ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:11:51