ความคิดเห็นที่ 1   หลังจากนั้น ความสงสัย ความกังวลของเพลินก็พรั่งพรู ซึ่งฝั่งฝันก็รับฟังด้วยความสงบ แม้ในใจจะรู้สึกใกล้เคียงกับคำว่าช็อกชนิดเส้นย่าแดงฝ่าแปดก็ตาม (เจอเรื่องช็อกติดกันสองครั้งเลย หัวใจอ่อนๆ ไร้เดียงสาดวงนี้แทบจะรับไม่ไหวแล้วนะ) หล่อนมีเพื่อนที่เป็นเพศที่สามเยอะ ไม่ว่าจะเป็นชายอยากเป็นหญิงหรือหญิงอยากเป็นชายเอง ซึ่งหล่อนก็รับได้ ไม่เคยคิดรังเกียจหรือตั้งแง่แต่อย่างใด หล่อนให้ค่ากับความเป็นคนมากกว่าเพศ หากแต่เมื่อมันมาเกิดกับคนใกล้ตัวมากๆ อย่างนี้ ในใจก็ไหวไปเหมือนกัน ที่ผ่านมา หล่อนมองท่าทีทะมัดทะแมง คล่องแคล่ว ประเปรียวของคนเล็กสุดของบ้านเป็นเพียงบุคลิกของเจ้าตัวเท่านั้น พริมรตาห้าว แกร่งและเข้มแข็งก็เพียงเพื่อปกป้องตนเองและพี่สาวที่แสนนุ่มนิ่มเรียบร้อยจากเพื่อนๆ ที่มักชอบล้อเลียนเรื่องกำพร้า แต่ไม่เคยคิดว่าจะลึกล้ำจนกลายเป็นตัวตนที่เด็กสาวเลือกจะเป็น “เพลินกลัวว่า ถ้าคุณลุงคุณป้าทราบเข้า ท่านอาจไม่ชอบใจหรือไม่สบายใจน่ะค่ะ” เด็กสาวปิดท้ายความกังวลของตัวเอง ตอนนี้ทั้งคู่นั่งลงอยู่ริมเตียงในลักษณะห้อยเท้าเคียงกัน “แล้วเพลินคิดยังไงกับเรื่องของน้อง สมมติว่า พริมเป็นอย่างที่เราสงสัยกันจริงๆ ซึ่งจากที่เพลินเล่าพฤติกรรมต่างๆ มา พี่ว่าความเป็นไปได้มีสูงทีเดียวน่ะนะ” เพลินเงียบไปครู่หนึ่งด้วยท่าทีครุ่นคิดหนัก ริมฝีปากสีระเรื่อถูกกัดบิดไปมาหลายตลบ เท้าเล็กๆ แกว่งไปแกว่งมาบ่งบอกความว้าวุ่นใจ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่มั่นคงนักว่า “เพลินก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เพลินก็คงรู้สึกแปลกๆ มังคะที่มีน้องเป็นแบบนี้ นอกจากนั้นยังคิดอะไรไม่ออกเลย แต่ถ้าถามว่าอยากให้เป็นแบบนี้มั้ย เพลินไม่อยากให้น้องเป็นค่ะ เพลินอยากเห็นน้องมีชีวิตแบบ...ธรรมดาๆ เหมือนเราๆ มากกว่าค่ะ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจคนที่เป็นแบบนี้นะคะ พี่ฝัน...และไม่ว่าจะยังไง พริมก็เป็นน้องของเพลินเสมอ” ฝั่งฝันยิ้มพอใจในคำตอบที่ดูเป็นผู้ใหญ่นั้น ถึงจะไม่พูดออกมาว่ายอมรับความ ‘ไม่ธรรมดา’ นั้นได้ แต่เพลินก็ไม่ได้ใจแคบ คิดจะปิดกั้นโดยไม่ให้โอกาสน้อง และอดภูมิใจไม่ได้ว่า หล่อนเองก็เป็นหนึ่งในส่วนที่หลอมให้เพลินเป็นอย่างนี้ นับแต่สอง พ. เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ด้วยอายุที่ห่างกันเกินรอบ หล่อนก็มีสถานะไม่ต่างจากคุณแม่ลูกอ่อนที่ยังสาวยังสวย เพราะหลายต่อหลายครั้งที่หล่อนมักจะกระเตงเด็กสองคนไปนั่นมานี่ด้วยเสมอ บ่อยครั้งที่มีเสียงทักแว่วเข้ามาเข้าหูให้ได้ยินว่า ‘คุณแม่ยังสาวอยู่เลย แล้วก็สวยมากด้วยสิ’ ‘คุณแม่หุ่นดี๊ดี นี่ขนาดมีน้องแล้วนะคะ ขอเคล็ดลับหน่อยสิคะ’   ก็มีทั้งคำชวนโมโหและอิ่มเอมพร้อมกันไป สอง พ. เองก็ติดหล่อนรักหล่อนมากเช่นกัน มีเรื่องอะไรก็วิ่งโร่เข้ามาหามาปรึกษาเสมอ ทั้งในยามที่ไม่สามารถปรึกษาคุณลุงคุณป้าได้หรือในยามที่ทำผิดแล้วต้องการตัวช่วยไม่ให้ถูกลงโทษ และแม้จะเหนื่อยกับเรื่องเรียนหรือเรื่องงานแค่ไหน หล่อนก็ไม่เคยปฏิเสธน้องเลยสักครั้ง เป็นลูกคนเดียว ถูกเลี้ยงมาแบบค่อนข้างตามใจก็จริง หากแต่ก็ได้รับการอบรมให้มีน้ำใจทั้งจากคำสอนและการกระทำของพ่อกับแม่เสมอ และหล่อนก็ยึดปฏิบัติมาอย่างดี หล่อนรักสอง พ. มาก และไม่เคยทำการใดๆ ที่ก่อให้เกิดช่องว่างระหว่างกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 04:26:21 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 03:43:17 จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 03:42:22

ความคิดเห็นที่ 2   “เอาเถอะ ขอเวลาพี่สังเกตสักหน่อย ถ้ามีอะไรยังไง พี่จะคุยกับพริมเอง และถ้าเป็นเรื่องจริง ก็สัญญาว่า คุณลุงคุณป้าก็จะไม่โกรธพริมด้วย โอ เค้?” “โอ เค ค่ะ” เด็กสาวยิ้มกว้าง ใบหน้านวลกระจ่างใส รู้สึกโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง “ขอบคุณค่ะ พี่ฝัน” “ว่าแต่เพลินเหอะ มีกุ๊กมีกิ๊กกับเขาบ้างหรือเปล่าเนี่ย มีหนุ่มๆ ตามขายขนมจีบบ้างมั้ย อย่ามัวแต่เรียนจนหลงลืมความสดชื่นของวัยนะจ๊ะ” คราวนี้เพลินสะดุ้งเฮือก ก้มหน้างุด ใบหน้าแดงก่ำ จนฝั่งฝันอดหัวเราะขำไม่ได้ “นี่ น้องรัก ไม่รู้เหรอว่าทำแบบนี้แล้วจะยิ่งมีพิรุธน่ะ หือ?...แล้วก็ไม่ต้องอายไปหรอก เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดามากๆ ใครเขาก็เป็นกันทั้งนั้นล่ะน่า พี่ก็เคยเป็น หรือแม้แต่ลุงกับป้าก็เคยเป็น เพียงแต่อย่าให้เสียการเรียนก็เท่านั้น” “ค่ะ” คนอ่อนวัยกว่าตกหลุมพราง พยักหน้ารับคำ “ตกลงมีเพื่อนสนิทแล้วจริงใช่มั้ย เขาเป็นใครเหรอ หล่อมั้ย” หล่อนตะแคงหน้าลงไปเพื่อแหงนมาสบตาคนที่ยังก้มหน้างุด เพลินสะดุ้งอีกรอบตวัดสายตามาทางหล่อนแวบหนึ่งก็หลบสายตาไปทางอื่นด้วยท่าทีอายๆ แก้มใสๆ นั้นแดงแปร๊ด “แล้วที่สำคัญ เขามีพี่ชายหล่อๆ และโสดหรือเปล่า” ตอนท้ายหล่อนหัวเราะร่วน เอ หัวเราะมากไปหรือเปล่านี่เรา หวังว่าคงไม่เสียใจเรื่องพี่เมฆจนเสียสตินะ เรา “วันหลังพามารู้จักหน่อยสิ นะ อยากรู้จังว่า สเป็กของเพลินเป็นยังไงน้า” “อุ๊ย ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอกค่ะ พี่ฝัน เราตกลงว่าจะเป็นเพื่อนกันไปก่อนน่ะค่ะ” “เจ๋ง ยิ่งเป็นเพื่อนนี่แหละ ยิ่งต้องพามารู้จักเลย นะ วันหลังก็พาเขามาทานข้าวที่บ้านบ้างอะไรบ้าง” “เอ่อ เพลินก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือเปล่านะคะ...” เด็กสาวแบ่งรับแบ่งสู้ “แต่เพลินจะลองชวนดูค่ะ...ว่าแต่พี่ฝันล่ะคะ อาการคุณลุงไม่ดีขึ้นเหรอคะ สีหน้าพี่ถึงไม่ค่อยดีเลย” ฝั่งฝันเผลอแตะใบหน้านวลเนียนไร้สิวฝ้าของตัวเองครั้งหนึ่งแล้วก็ยิ้ม “ทำไม หน้าพี่ดูดำไปใช่มั้ย ก็อยู่ที่โน่นน่ะ ถึงเวลาแดดแรงก็แร๊ง แต่อีกแป๊บต่อมาฟ้าก็จะครึ้มและฝนก็ตกแล้ว อากาศออกจะแปรปรวนนิดหนึ่งเหมือน...” หล่อนกลืนคำที่จะพาดพิงถึงใครคนหนึ่งที่ทำให้หัวใจหล่อนเจ็บแปลบๆ แล้วยื่นแขนเรียวๆ ให้น้องสาวดู “เออ นั่นละ แล้วพี่ก็ไปช่วยชาวสวนเก็บทุเรียนมาด้วย สนุ๊กสนุก” “พี่ฝันเล่นละครไม่เก่งเลยค่ะ” เพลินแย้ง ถึงเสียงจะอ่อนแต่ก็ทำให้คนสูงวัยกว่าเสียความมั่นใจไปเหมือนกัน ในที่สุดหล่อนก็ถอนหายใจยาว คืนสีหน้าเจ็บปวดและเครียดให้ตัวเองอย่างไม่คิดฝืนอีกต่อไป “มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะ เพลิน...แต่ไม่เป็นไรหรอก เพลินก็รู้ คนอย่างพี่ทุกข์ไม่นานหรอก แป๊บๆ ก็หาย 1เจ็บนิดนิดนะเจ็บนิดนิดนะ เจ็บเหมือนมดกัดนิดเดียว แสบเล็กเล็กนะแสบเล็กเล็กนะ อีกสักแป๊บก็หายไป” ตอนท้ายหล่อนฮัมเพลงจังหวะเร็วๆ นั้นออกมาให้เด็กสาวได้หัวเราะขำและคลายใจ “ปะ เพลินไปพักได้แล้ว เรื่องของพริมไม่ต้องห่วงนะ พี่ฝันจัดการให้” “ขอบคุณค่ะ เพลินรักพี่ฝันนะคะ” พูดจบอ้อมกอดเล็กๆ ก็ทาบลงมาบริเวณเอวหล่อน ก่อนจะคลายออก แล้วจึงลุกเดินออกจากห้องไป ประตูยังไม่ทันปิดดีด้วยซ้ำตอนที่น้ำตาฝั่งฝันไหลเอ่อ และค่อยๆ เอนร่างลงบนที่นอนอย่างท้อใจ ลืมไปเสียสนิทว่าจะต้องซุกตัวมุมเตียง ชันเข่าและร้องไห้ด้วยสภาพใบหน้าที่ยังเด้งสวย --------- 1 เพลงเจ็บนิดๆ - ญาญ่าหญิง จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 03:46:23

ความคิดเห็นที่ 3   ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา หญิงสาวก็วางเรื่องของตัวเองไว้ก่อน คิดไปตอนนี้ ยังไง หล่อนก็หาทางออกไม่ได้ ปัญหาหรือความรู้สึกก็ไม่ได้รับการคลี่คลาย หล่อนควรรับมือกับเรื่องที่กำลังจ่ออยู่ตรงหน้าจะดีกว่า เรื่องซึ่งอาจจะกลายเป็นหรือไม่เป็นปัญหาในอนาคตก็ตามแต่ หล่อนจัดการเปิดคอมพิวเตอร์และเข้าอินเตอร์เน็ตเพื่อค้นข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องรักร่วมเพศ โดยเฉพาะหญิงกับหญิงอย่างเอาจริงเอาจัง 2“...ในด้านจิตวิทยา เชื่อว่า สาเหตุของการเป็นเกย์ หรือทอม-ดี้ นั้นมาจากการเลี้ยงดูของพ่อแม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคลิกภาพของแม่มีส่วนสำคัญต่อการพัฒนาทางจิตใจของเด็กอย่างมาก...พ่อแม่ควรวางตัวให้ถูกต้องกับบทบาทของเพศชายและเพศหญิง เช่น พ่อก็ควรจะมีลักษณะ ของเพศชายที่เข้มแข็ง แต่ทว่าอ่อนโยน การแสดงทีท่าแข็งกร้าวเกินไป ก็จะทำให้เด็ก กลายเป็นคนก้าวร้าวได้ ส่วนแม่ก็ต้องเล่นบทของเพศหญิงให้ถูกต้อง อย่าข่มขู่วางอำนาจ หรืออ่อนแอจนเกินไป และควรจะแสดงอารมณ์ที่สม่ำเสมอ อย่าวูบวาบ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เด็กจะเลียนแบบไม่ถูก...ตายละ พ่อกับแม่หรือตัวเราเองอารมณ์วูบวาบเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาหรือเปล่าเนี่ย ก็ไม่นี่นา ออกจะเป็นคนดีศรีรัตนโกสินทร์กันทั้งบ้าน” หล่อนบ่นงึมงำ ก่อนจะอ่านต่อ “นอกจากนี้ ทางสิ่งแวดล้อมอื่นๆ ของเด็ก เช่นการปฏิบัติตัวของครู อาจารย์ เพื่อนฝูง รวมทั้งหน้าตาของเด็กเองล้วนมีส่วนต่อการผิดเพศของเด็กได้ทั้งสิ้น เช่น เด็กชายหน้าตาดี อาจถูกจับแต่งตัวเป็นเพศหญิง รวมทั้งการล้อเลียนของเพื่อนฝูง ครู อาจารย์ อาจทำให้เด็กเกิดความรู้สึกว่า ถ้าทำกิริยาท่าทางผิดเพศไป จะเป็นที่น่ารักเอ็นดู เด็กก็อาจทำผิดเพศบ่อยๆ โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ และกลายเป็นบุคลิกภาพที่ผิดเพศไปได้ในที่สุด...ก็ไม่เห็นจะเข้าเค้ากับยายพริมเลยนี่นา อืม...หรือพริมไม่ใช่ทอมแท้ๆ หว่า” --------------- 2 ก่อนจะถึงวันนั้น โดย รศ.ดร.นวลศิริ เปาโรหิตย์ จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 03:49:25

ความคิดเห็นที่ 4   หลังจากนั้น หญิงสาวก็พิมพ์ข้อความ ‘ประเภทของทอม’ ลงในช่องค้นหาของเวบไซต์ชื่อดัง ครู่หนึ่งหน้าจอนั้นก็มีข้อมูลเรียงกันเป็นตับให้หล่อนคลิกเลือกอ่าน 3“ทอมมีหลายแบบ...“ทอมวันเวย์ One-way” คือ “ทอม Original ต้นฉบับ ดั้งเดิม” เป็นทอมที่ Enjoy and happy ที่จะเป็นฝ่ายกระทำอย่างเดียว (เรื่อง Sex) หลายครั้งทอมประเภทนี้ จะแอบไปช่วยตัวเองอยู่คนเดียว (อย่าเถียงนะ ว่าคุณตายด้าน ไม่เคยมีอารมณ์) ทอมประเภทนี้เหมาะสมกับ “ดี้ขี้เกียจ” “ทอมทูเวย์ Two-way” คือ “ทอมยุคไอที” เป็นทอมที่เข้าใจในสัจธรรมของโลก (เป็นผู้ให้เพียงฝ่ายเดียวจะทำให้โลกไม่สมดุล ต้องเป็นผู้รับด้วย) เขาถือว่าการมี Sex ถ้าจะให้บรรลุผล ต้องแบ่งปันความเสียวให้แก่กันและกันอย่างเท่าเทียม ทอมประเภทนี้เหมาะสมกับ “ดี้ขยัน” “ทอม 3 กอง 5” คือ “ทอมเหลือเลือก (ทุเรศ ทั้งนิสัยและรูปลักษณ์ภายนอก)” (ถ้าเพื่อนๆไปตลาดที่วายแล้ว พวกแม่ค้าจะเอาผักที่เหลือจากการขาย มากองไว้ แล้วลดราคา 3 กอง 5 บาท) ทอมประเภทนี้เหมาะสมกับ “ดี้ประหยัด” “ทอมเถื่อน” คือ “ทอมที่ไม่ขึ้นทะเบียนเป็นทอมอย่างแท้จริงสักที” (เอาแน่กับตัวเองไม่ได้ แล้วแต่จังหวะของชีวิต คบได้ทั้งดี้ และผู้ชาย) “ทอมป้า” คือ “ทอมที่แต่งตัว ป้าๆ ใส่เสื้อในหรือรัดหน้าอกไม่กระชับ เดินแล้วหน้าอกแกว่งไปแกว่งมา” "ทอมชีเน่" คือ ทอมที่ทาแป้งพับแบบมีรองพื้นหนาเตอะ พร้อมทาแก้มแดงและปากแดงด้วยอุทัยทิพย์(ของแฟนสาว)” ฯลฯ อ่านแล้วหล่อนก็ได้แต่หัวเราะก๊ากอยู่คนเดียว ใครนะ ช่างคิดตั้งสมญานามทอมรูปแบบต่างๆ ได้น่ารักน่าหยิกและน่าขำอย่างนี้ ซึ่งหล่อนไม่ได้มองว่า นี่เป็นการดูถูกหรือเหยียดเพศแต่อย่างใด เพราะค่อนข้างมั่นใจว่า คนที่คิดสมญานามแต่ละอันเนี่ย เป็นทอมแน่ๆ ละ ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้ลึกรู้ดีซะขนาดนี้ ...แล้วเจ้าพริมของหล่อน จัดอยู่ในรูปแบบไหนกันล่ะเนี่ย   --------------------- 3 http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=78b83229c1341486 จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 03:52:33

ความคิดเห็นที่ 5   ก่อนถึงเวลาอาหารเย็น ฝั่งฝันชวนเพลินออกไปเล่นกีฬาที่สนามหน้าบ้าน โดยกีฬาที่หล่อนเล่นก็คือ ฟุตบอล ซึ่งเป็นกีฬาที่ฝั่งฝันเคยเล่นตอนเรียนมหาวิทยาลัย นอกเหนือจากนี้แล้ว หล่อนก็เล่นอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง เวลามีแข่งกีฬาคณะ เพื่อนคนอื่นมีกีฬาลงกันหมด  4อาทิมากับปณิธิเป็นนักบาสมือฉมัง พบธรรมมีฟุตบอล แทนไทเป็นเชียร์ลีดเดอร์ หล่อนไม่อยากน้อยหน้า จึงเสาะหาอะไรเล่นกับเขาบ้าง เพียงแต่ไม่มีชมรมหรือทีมใดเปิดรับคนที่ไม่มีสมรรถภาพอย่างหล่อนเท่านั้นเอง หล่อนจึงต้องลากเท้าเตาะแตะไปที่ทีมฟุตบอลหญิง ซึ่งบอกตัวเองว่านั่นเป็นกีฬาประเภทสุดท้ายแล้วที่จะไปสมัคร ระหว่างสมัครใจก็อธิษฐานให้ผู้จัดการทีมปฏิเสธ หล่อนจะได้หาข้ออ้างกับตัวเอง เพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกแย่เกินไปนักว่า กีฬาเต็มหมดทุกประเภทแล้ว แต่ผู้จัดการหนุ่มหล่อก็ไม่ปล่อยสาวสวยอย่างหล่อนให้เดินจากไปง่ายๆ และหลังจากฝึกซ้อมได้ระยะหนึ่ง เขาก็มอบตำแหน่งกองหลังให้หล่อน ตลอดสี่ปี หล่อนกลายเป็นนักฟุตบอลหญิงที่สวยที่สุด เด่นที่สุด ดังที่สุด โฮะโฮะโฮะ พอเรียนจบ เมื่อมีเวลาหล่อนก็มักชวนพ่อ ชวนสองพ. และคนรับใช้ในบ้านแบ่งทีมกันเลี้ยงลูกไปยิงประตูฝ่ายตรงข้ามเสมอๆ   แต่วันนี้ จุดประสงค์ของการเล่น ไม่ใช่เพื่อมาออกกำลังกายเพียงอย่างเดียว หล่อนรอพริมรตาที่ป่านนี้ยังไม่กลับบ้าน...ไม่ได้รอธรรมดา รอเพื่อจับสังเกตเลยละ เพราะเพลินบอกว่า มักจะมีหญิงสาวสวยขับรถมาส่งพริมเกือบทุกเย็น ขอพี่สังเกตพฤติกรรมหน่อยนะ น้องรัก ไม่ใช่มาจับผิด ------------------ 4 จากเรื่อง ไฟผลาญใจ - สรัล แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 04:32:28 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 04:02:40 จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 03:58:39

ความคิดเห็นที่ 6   หลังจากส่งลูกกับเพลินกลับไปกลับมา เพราะไม่มีใครในบ้านว่างมาแบ่งทีมด้วย ไม่นาน ก็มีเสียงรถเข้ามาจอดหน้าบ้าน ฝั่งฝันพยายามเพ่งมองลอดรั้วโปร่งนั้นอย่างสุดความสามารถ แต่ก็เห็นอะไรไม่ชัดนัก เห็นเพียง เงาลางๆ ว่า เจ้าของรถที่น้องสาวหล่อนก้าวลงมาเป็นผู้หญิงจริงๆ และกว่าที่พริมจะก้าวลงมาได้ ก็ใช้เวลาอยู่ในนั้นชั่วอึดใจทีเดียว พอรถคันนั้นแล่นจากไป ฝั่งฝันก็หันมาพยักหน้ากับเพลินให้ส่งลูกยางกลมๆ สีดำขาวนั้นมาให้หล่อน ก่อนที่หล่อนจะจัดการเตะเรี่ยมันไปทางเด็กสาวที่กำลังเปิดประตูรั้วเล็กเข้ามา พริมรตาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แต่เสี้ยววินาทีต่อมาก็ตั้งสติและรับมันเอาไว้ได้อย่างชำนิชำนาญด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ก่อนจะเงยหน้ามองมาทางนี้ ครั้นแล้วดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้น   “พี่ฝันมาแล้ว” เด็กสาวไม่ได้สนใจฟุตบอลอีก กลับวิ่งอย่างร่าเริงตรงเข้ามากอด แน่นอน ฝั่งฝันจับสังเกตทุกอิริยาบถเลยเชียวละ หล่อนเห็นว่า พริมวิ่งออกจะขาถ่างห่างจากกัน ตัวงอๆ ไม่มีความอ้อนแอ้น ไม่มีอาการยักย้ายส่ายสะโพกอย่างที่ผู้หญิงพึงจะทำเลยแม้แต่น้อย “โอย คิดถึงจะแย่ฮะ” เด็กสาวจูบแก้มหล่อนซ้ายขวา ก่อนจะผละออก “โธ่ ไม่รู้ว่านี่ฮะว่า พี่ฝันกับคุณลุงคุณป้าจะกลับวันนี้ ไม่อย่างนั้นพริมก็จะรีบกลับแล้ว” พูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆ แก้มใสๆ นั้นก็แดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อยอย่างไม่ทราบสาเหตุ ฝั่งฝันลอบสังเกตอย่างเอาใจใส่ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว...อาการนั้นเหมือนคนเขินอายอะไรบางอย่าง แต่ก็มีความสุขความอิ่มเอมเจืออยู่ในนั้นด้วย แน่นอนว่า พริมไม่ได้เขินหล่อนแน่นอนละ “แล้วตะกี้ใครมาส่งจ๊ะ เพื่อนเหรอ ทำไมไม่ชวนเขาเข้าบ้านก่อนล่ะ” “พี่หมอก...เอ้อ หมอกมีธุระน่ะฮะ...” อ้อ สาวเจ้าชื่อหมอก... จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 04:01:54

ความคิดเห็นที่ 7   ค่ำนั้น ลายเมฆขับรถไปจอดหน้าบ้านเพื่อนรักด้วยรู้สึกเหงาๆ และโหวงๆ ในอกบอกไม่ถูก ชีวิตคล้ายว่างเปล่าและขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป ทั้งที่ความจริงเขาควรจะยินดีที่ปณิธานอันแกล้วกล้าของตนยังคงเป็นอยู่ มันยังคงอยู่ และมันก็จะเป็นเช่นนี้ตลอดไป เขาจะมีความสุขกับการได้ดูแลน้องสาวคนเดียว ดูแลหลานๆ และหาทางเพิ่มรายได้ให้กับลูกน้องของตน เขาจะมีความสุขอยู่ในวิมานเมฆนั้นตามลำพัง แต่ยิ่งตอกย้ำกับตัวเอง ส่วนหนึ่งของหัวใจก็ยิ่งรู้สึกเจ็บแปลบ ยิ่งหลับตา ภาพของใครบางคนก็ยิ่งแจ่มชัด ชัดตั้งแต่วันแรกที่พบกัน วันที่พบหล่อนมายืนกินเงาะที่หน้าบ้าน ได้ดึงหล่อนให้ลุกขึ้นเมื่อรถล้ม ได้ดูแลตอนหล่อนมีแผลจากการวิ่งไล่ของต้นตาล ได้ติดฝนอยู่ในบ้านกับหล่อน เขายังจำเสียงแจ๋วๆ ตอนเล่นต่อเพลงกันได้อยู่เลย เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่นาทีก่อนหน้า ลายเมฆลืมตาขึ้น เหม่อมองไปในความมืดของถนนเส้นนั้น ถนนที่พรากหล่อนไปเสียแล้ว...แววตาหมางเมินและเฉยชาเมื่อเช้านี้ตอนที่เขาขับตามไปเพื่อล่ำลา เพื่อจะพบหน้ากันอีกครั้ง นั้นเป็นดั่งคมมีดที่กรีดลงกลางหัวใจอย่างไรอย่างนั้น “อ้าว พี่เมฆ ทำไมมายืนอยู่มืดๆ ล่ะคะ” เสียงทักบ่งบอกความแปลกใจของหญิงสาวเจ้าของบ้านดังขึ้น หลังจากได้ยินว่ามีรถมาจอดหน้าบ้านจึงออกมาดู แล้วหล่อนก็พบภาพชายหนุ่มตัวสูงยืนอยู่ข้างรถในลักษณะเหม่อเศร้า “พี่มาขอทานข้าวกับเก้ากับนารทด้วยน่ะ” ชายหนุ่มปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วหมุนตัวเดินเอื่อยๆ เรื่อยๆ เข้ามาในบ้านโดยมีเจ้าของบ้านก้าวตามมา “ได้สิคะ แต่ต้องรอพี่นารทสักครู่นะคะ พอดีคุณแม่เรียกให้พี่นารทไปที่บ้านน่ะค่ะ” น้ำเสียงหญิงสาวมีร่องรอยความกังวลให้ลายเมฆขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ที่บ้านมีอะไรงั้นเหรอจ๊ะ” “เอ้อ พี่พรรธน์กับน้องอ่อนทะเลาะกันน่ะค่ะ แล้วพี่พรรธน์ก็เผลอหลุดปากว่า น้องอ่อนไม่ใช่น้องของตัวเองแล้วก็ไล่ออกจากบ้าน” จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 04:06:40

ความคิดเห็นที่ 8   “หา อะไรนะ!” ชายหนุ่มร้องลั่น ขยับตัวด้วยความเป็นห่วงความรู้สึกของหญิงสาวคนนั้น หญิงสาวที่ใครๆ ก็มองว่า เป็นเด็กมีปัญหา เรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้างเสมอๆ คนนั้น “แล้วตอนนี้น้องอ่อนอยู่ที่ไหน กลับมาบ้านหรือยัง แล้วเป็นยังไงบ้าง” “พี่เมฆคะ น้องอ่อนกลับมาแล้วค่ะ” นวรัตน์ก้าวตามมารั้งเขาไว้ “ทำไมไม่มีใครโทรฯ บอกพี่เลย และตามปกติแล้ว มีเรื่องขนาดนี้ น้องอ่อนก็ต้องมาหาพี่” “เอ้อ ทุกคนคงไม่อยากกวนพี่เมฆน่ะค่ะ เพราะวันนี้พี่เมฆเอาผลไม้ไปส่งในตลาดใหญ่ไม่ใช่หรือคะ อีกอย่าง น้องอ่อนคงเห็นว่าพี่เมฆเองก็มีเรื่องไม่สบายใจอยู่ น้องอ่อนเป็นคนรักพี่รักน้องนะคะ แคร์พี่ๆ เสมอ” “ฮื่อ พี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนี่นา สบายดีทุกอย่าง” ฮื่อ คนสบายดีที่ไหนเขาหน้าเศร้า แววตาหม่นและอยู่คนเดียวไม่ได้จนต้องมาหาเพื่อนกินข้าว พี่เมฆล่ะก็...นวรัตน์คิดพลางส่ายหน้าขำๆ กับท่าทางเหมือนหนุ่มน้อยผู้กำลังสับสนในความรักของชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ตรงหน้า “แล้วตอนนี้น้องอ่อนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ คงช็อกน่าดู” ลายเมฆรำพึงขึ้นอีก ขณะนั้นเอง รถของภูวนารทก็แล่นเข้ามาจอดในโรงรถ ลายเมฆกับนวรัตน์ผวาออกไปหาทันที ภูวนารทชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นลายเมฆ จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 04:08:30

ความคิดเห็นที่ 9   “ไงวะ นารท น้องอ่อนเป็นยังไงบ้าง” “ตอนนี้หลับไปแล้ว ร้องไห้จนหลับไปน่ะ นายพรรธน์เฝ้าอยู่ เสียใจมากนะนั่นที่ทำให้น้องร้องไห้และไม่สบาย” นายตำรวจหนุ่มตอบยืดยาว พลางถอดรองเท้าแล้วก้าวเข้าบ้าน “แล้วเกิดอะไรขึ้น ทำไมรุนแรงขนาดนายพรรธน์ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยเหรอ” ลายเมฆตามติดเอาความจริง ภูวนารทชะงักไปอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ หันมาสบตาคนเป็นเพื่อนตรงๆ “เรื่องน้องฝัน” “เอ๊ะ” ทั้งลายเมฆทั้งนวรัตน์อุทานเป็นเสียงเดียวกัน “ฝันมาเกี่ยวอะไรด้วยวะ” ภูวนารทถอนหายใจด้วยสีหน้าหนักใจครั้งหนึ่ง คล้ายไม่สบายใจที่จะต้องพูด แต่ในที่สุดเขาก็หลุดปากออกมา เพราะคิดว่าน่าจะดีกว่านิ่งเงียบ “สองคนนั้นแซวๆ กัดๆ กันตั้งแต่เช้าแล้ว น้องอ่อนบอกว่า พรรธน์ไม่มีหวังเรื่องน้องฝันหรอก เพราะฝันไม่ได้สนใจพรรธน์เลยแม้แต่น้อย...” ชายหนุ่มเว้นช่วงเพื่อสบตาคนเป็นเพื่อนอีกครั้ง “พอตอนบ่ายๆ อ่อนมันก็แซวอีก เห็นคุณแม่ว่า เพราะเห็นนายพรรธน์กินเหล้าน่ะ อ่อนมันหงุดหงิด แล้วก็อยากให้พรรธน์ตัดใจ เลยบอกว่า แน่ใจว่าฝันกับนายชอบกัน เท่านั้นแหละ พรรธน์โมโหมาก...ด่าอ่อนไปว่า เพราะไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับมัน ก็เลยไม่รักมันใช่มั้ย อะไรประมาณนี้ ฉันก็ยังไม่ได้ถามรายละเอียดจากพรรธน์ มัวแต่ตามหายายอ่อน” ลายเมฆยืนนิ่งขึง...นี่เรื่องรุนแรงไปขนาดนี้เลยหรือ อย่าว่าแต่มันจะรุนแรงเลย เขาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเสียด้วยซ้ำ เพราะเขาจบมันไปแล้ว แม้ตัวเองจะเจ็บปวดเจียนในสลายแค่ไหน แต่มันก็จบไปแล้ว! แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 04:15:58 จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 04:10:14

ความคิดเห็นที่ 10   “แม่ล่ะ นารท แม่เป็นยังไงบ้าง” ความเป็นห่วงสตรีที่เลี้ยงดูอุ้มชูตนมาแล่นปราด “ก็...ช็อก ตกใจน่ะ ฉันพาไปขึ้นไปนอนพัก แล้วก็มานี่แหละ” น้ำเสียงภูวนารทเองก็บ่งบอกความเสียใจ ผิดหวังและเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย “ฉันไปดูแม่หน่อย” ลายเมฆขยับตัว แต่เพื่อนรักของเขารั้งไว้ “อย่าเพิ่งเลย พรุ่งนี้เถอะ ให้คุณแม่ได้พักเถอะ ท่านเหนื่อยมามากแล้ว” ลายเมฆไม่ฟัง ชายหนุ่มหมุนตัวก้าวเร็วๆ จากไป และไม่นาน เสียงเครื่องยนต์ก็ครางกระหึ่ม ก่อนที่มันจะค่อยๆ ห่างออกไปเรื่อยๆ จนหายไปในที่สุด สองสามีภรรยาหันมามองหน้ากันแล้วก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกันด้วยสีหน้าหนักใจ “สงสารน้องอ่อนจังเลยค่ะ แกคงเจ็บปวดมาก” นวรัตน์รำพึงขึ้นก่อน “แต่ที่ผ่านมา พวกเราก็รักแกเหมือนคนในครอบครัวจริงๆ นี่นา พี่ว่าคุณแม่ออกจะรักแกห่วงแกมากกว่าพวกเราเสียด้วยซ้ำไป...และพี่ก็เชื่อนะว่า ความรักจากพวกเราทั้งหมด แม้แต่นายพรรธน์เอง จะไม่ทำให้น้องอ่อนคิดมากเรื่องนี้อีก” นวรัตน์พยักหน้า ก่อนจะนึกถึงเรื่องอีกเรื่องขึ้นมาได้ “แล้วเรื่องของพี่เมฆกับฝันล่ะคะ มันจะจบยังไงคะ พี่นารท สุดท้าย พี่เมฆก็ยังอยู่กับความตั้งใจของตัวเองเหมือนเดิม โดดเดี่ยวอย่างนี้ตลอดไปงั้นหรือคะ” “พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ใจนี่นึกอยากเตะมันสักทีสองทีเหมือนกัน นึกว่ามันจะกล้ากว่านี้และรักฝันได้มากกว่านี้ ที่ไหนได้ มัวแต่ยึดปณิธานบ้าๆ อยู่นั่นแหละ” “แต่ถ้าให้เก้าเดา เก้าว่า ไม่ใช่แค่เพียงเพราะยึดมั่นในความตั้งใจของตัวเองเพียงอย่างเดียวหรอกค่ะ ตอนนี้พี่เมฆรู้แล้วว่า คุณแม่พยายามจับคู่พี่พรรธน์กับฝัน และด้วยนิสัยของพี่เมฆ เก้าก็รู้ว่าพี่เมฆต้องเลือกทำแบบที่ทำอยู่ตอนนี้แน่ๆ ค่ะ” “แล้วผู้ช่วยพระเอกนางเอกอย่างเราจะเอายังไงกันดี” ชายหนุ่มหารือพลางยิ้มขำเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของภรรยา “ดูท่าแล้ว เก้าไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่ ใช่มั้ย” นวรัตน์ผู้จับกระแสเสียงเย้าๆ นั้นได้ส่งวงค้อนกลับไปให้ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นว่า “ไม่ยอมแน่ๆ ค่ะ และเก้าก็จะทุ่มสุดตัวด้วย...ฝันจะต้องไม่ขึ้นคาน พี่เมฆจะต้องไม่อยู่คนเดียว คอยดูสิ!” หล่อนยกมือขึ้นชูกำปั้นหราบ่งบอกความตั้งมั่น จนภูวนารทอดหัวเราะไม่ได้ เมื่อได้หัวเราะ ความเคร่งเครียดก็ค่อยคลายลงไปได้บ้าง     (จบบทที่ ๒๑ ค่ะ) จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 04:12:19

ความคิดเห็นที่ 11   ลิงก์บทเก่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8264654/W8264654.html ~ ทักท้าย~ คุณ mimny ทุ่มสุดตัวขนาดนี้ ก็ไม่รู้จะสำเร็จหรือเปล่านะคะ เฮ้อ เรื่องมันยุ่งขึ้นทุกที คุณก็อตตี้ 5555555 นั่นสิคะ ท่าทางจะเหลวอีกตามเคยล่ะม้างง คุณ ange du riz เอาเลยค่ะ เอาให้หนัก เอ๊ย ไม่ใช่ค่ะ โหยย เมฆน่าสงสารออกค่ะ อิอิ คุณ แม่ใบเลี้ยงเดี่ยว แม่นแว้ววค่ะ น่าสงสารออกเนอะ ก็ต้องรอดูสีมือว่าที่พ่อตาต่อไป ว่าจะได้เรื่องได้ราวมั้ย อัญ   อ่านเร็วๆ น้า เดี๋ยวตามไม่ทัน   คุณ เอกจิตรา ลายเมฆฝากมาบอกว่า คอยดูตอนที่สลัดความกลัวทิ้งได้ทีเถ๊อะ จะลุยให้ดู 5555555 จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 04:23:24

ความคิดเห็นที่ 12 ยังไม่ลงเอยกันซักทีน้อ .. จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 12:33:11

ความคิดเห็นที่ 13 มีแต่คนเค้าจะช่วยให้สมหวังในรักแต่พ่อโฉมยงไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือเล้ย จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 00:29:34