ความคิดเห็นที่ 1 “ห้องนี้หรือเก” ธิดารัตน์ถามเพื่อนเบาๆ หน้าหญิงสาวยังซีดเซียว ผมรวบลวกๆ ไว้ข้างหลัง แขนข้างหนึ่งยังมีการเข้าเฝือกอ่อนเอาไว้ เช่นเดียวกับขาอีกข้าง “ห้องนี้ล่ะ ไม่ใช่ของเก ของเพื่อนอีกคน เพื่อนของเพื่อนของเพื่อน ที่อีตาพงศ์ไม่รู้จัก” เกวลีกองของของเพื่อนไว้หน้าห้องก่อนจะควานหากุญแจในกระเป๋าถือใบโต “ธิช่วยถืออะไรให้ไหม” ธิดารัตน์บอกอย่างเกรงใจ เกวลีเอาของของเธอทั้งหมด กระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กที่จะใช้สำหรับเปลี่ยนคืนนี้และพรุ่งนี้ ยาถุงใหญ่ และอาหารกล่อง รวมกับกระเป๋าถือใบใหญ่ตามแฟชั่นของตัวเองอีกใบดูพะรุงพะรังเหลือเกิน ที่เกวลียอมให้เธอถือคือช่อดอกไม้รับขวัญที่ออกจากโรงพยาบาล “เกยังไม่บอกเลยว่าไปได้ดอกไม้งามนี่มาจากร้านไหน หรือว่า หนุ่มไหนให้มาเลยมาส่งต่อให้ธิ” ธิดารัตน์รับการปรนนิบัติจากเพื่อนที่พอไขกุญแจเข้าห้องได้ก็ชี้ให้ไปนั่งที่เก้าอี้ในครัวที่มั่งคงกว่าเก้าอี้โซฟา ขนของมาจัดใส่ตู้ เอาอาหารใส่ไมโครเวฟ ระหว่างรอก็เปิดตู้เก็บถ้วยชามค้นจนเจอแก้วที่เหมาะใช้แทนแจกัน เป็นแก้วทรงรองเท้าบูท “ร้านแถวที่ทำงานน่ะ ตอนเช้าเกเห็นเด็ก” เสียงใสสั่นนิดๆ ธิดารัตน์เอื้อมแขนข้างดีไปลูบแขนปลอบใจเพื่อน เกวลีเงยหน้าพยายามยิ้มตอบ “เลยแวะไปอุดหนุนที่ร้านหน่อย” หญิงสาวทอดตามองช่อดอกไม้ที่เพิ่มความสดใสในห้องนี้ “เกไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้าเราเป็นอะไรไป เราจะให้เกดูแลหนูอ้อนเอง พงศ์จะไม่ได้สิทธิดูแลแกหรอกไม่ต้องกลัวไป” “ไม่แน่หรอก เขาไม่เคยทำร้ายหนูอ้อนไม่ใช่เหรอ” เกวลีไม่ยอมสบตาเพื่อน “ใช่” เพื่อนสาวพูดเสียงเบา อาจจะเป็นความดีของเขาอย่างหนึ่งที่เวลาเมาไม่ได้ทำร้ายเด็ก หากทำร้ายแต่เธอ “ธิเคยพูดกับพงศ์แล้วตั้งแต่ตอนที่รับอุปการะหนูอ้อนว่าธิมีสิทธิมากกว่าเขา” “แล้ว...เขาไม่สงสัยหรือว่าธิไปเอาหนูอ้อนมาจากไหน” ธิดารัตน์ส่ายหน้าช้าๆ ตบแขนเพื่อนเบาๆ ปลอบโยนเท่าที่เธอจะสามารถทำได้ในขณะนี้ “เราไปรับหนูอ้อนด้วยกันที่โรงพยาบาล จำไม่ได้เหรอ เกให้ธิบอกพงศ์ไง ว่าไปตกลงกับเด็กที่ไม่ต้องการลูกให้เขาใส่ชื่อธิกับพงศ์เป็นพ่อแม่เด็กตอนคลอด” ธิดารัตน์ลูบหลังเพื่อนสาวที่ซบหน้าลงกับท่อนแขนเสียงตอบอู้อี้บอกเธอได้ว่าเกวลีไม่เคยลืม “เก อยากลืม ไม่อยากจำมัน ไม่อยากจะจำ” “โอ๋ๆ” ธิดารัตน์ขยับตัวอย่างลำบากเพื่อไปลากเก้าอี้ตัวที่อยู่ข้างๆเพื่อนออกมานั่ง โอบกอดเพื่อนเท่าที่แขนเจ็บๆ จะอำนวย “ไม่เป็นไรแล้ว เก ตอนนี้หนูอ้อนจะเป็นของเราไม่ใช่เหรอ ของเราสองคนไง ธิกำลังจะเป็นอิสระแล้วนี่ไง” “ขอโทษที่ทำให้ธิต้องเจ็บตัว” เกวลีป้ายน้ำตาออก ชะโงกไปจูบเพื่อนเบาๆ “ไม่เป็นไร ถ้าจะทำให้เราได้เป็นอิสระ แค่นี้ ธิยอมเจ็บตัวได้” กระดิ่งหน้าร้านดังกรุ๊งกริ๊งบอกถึงการมาของลูกค้า ยังไม่ทันที่แก้วใสจะเอ่ยปากทักทายลูกค้าที่ผลักประตูเข้ามาอย่างร่าเริงก็ร้องบอกเสียงใสก่อน “มารับดอกไม้ค่า สั่งทำช่อปักษาสวรรค์เอาไว้” แก้วใสถึงบางอ้อเดี๋ยวนี้เอง ทำไมคิมหันต์ที่ชอบเข้างานตรงเวลาถึงได้มาแต่ไก่โห่ ดึงดอกไม้มาเตรียมผูกช่อไปก็ผิวปากไปอย่างอารมณ์ดี ลูกค้าสวยอย่างนี้นี่เล่า สวยแถมแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด “เรียบร้อยแล้วค่ะ” แก้วใสยิ้มให้ ก่อนจะไปประคองแก้วใสทรงกระบอกที่คิมหันต์วางช่อดอกไม้ไว้ออกมาให้ลูกค้าสาวชม ปักษาสวรรค์หรือ Bird of paradise สี่ช่อ จัดเรียงลดหลั่นกันลงมารองรับด้วยใบเตยลาย ใบเฟิร์น ดอกมัม เหมือนฝูงนกสีสวยสดบินอยู่เหนือทุ่งหญ้าเขียวแซมดอกไม้ป่า คิมหันต์ห่อด้วยกระดาษสีเขียว ก่อนจะผูกด้วยพู่สีเหลืองทองที่แก้วใสมองแล้วเหมือนการผูกโอบิของกิโมโน “ถูกใจไหมคะ” “สวยถูกใจมากเลยค่ะ” เปลือกตาที่เคลือบสีน้ำตาลส้มขับเน้นดวงตาให้โตหวานกว่าเดิม เข้ากับเชิ้ตสีส้มและกางเกงขาสามส่วนสีขาว แม้แต่กระเป๋าถือใบใหญ่สีน้ำตาลที่ลูกค้ากำลังค้นหากระเป๋าสตางค์ก็เข้ากั๊นเข้ากัน จนคนที่แต่งตัวเป็น แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนต้องแอบถอนหายใจกับตัวเอง เสียงตึงๆ ดังลงมาจากข้างบนไล่หลังเสียงปิดประตูไม่เท่าไร ตามด้วยเสียงร้องอย่างเสียดายของเด็กน้อย “ว้า ไม่ทันแล้ว” “อะไรไม่ทัน” แก้วใสหันไปถามโกะแพนด้า “ดอกไม้ ปักษาสวรรค์ไงพี่แก้ว” เด็กน้อยเดินเข้ามาใกล้ๆ “นกสาวๆ สามตัวจะดียังไง ไม่มีหนุ่มๆ” เสียงเด็กน้อยงึมงำ ดวงตาโตๆมองหาของเล่นซุกซน เมื่อไม่เห็นอะไรจะเล่นได้ โกะแพนด้าก็ถามหาเพื่อนเล่น “พี่คีมไปไหนล่ะพี่แก้ว” “ไปรดน้ำต้นไม้ที่ใครไม่รู้ชอบลืม” แก้วใสกัดคนที่ชอบลืมเวรรดน้ำต้นไม้ ปากตูมๆ ยื่นออกมาอย่างแสนงอน “ก็โกะแพนด้าจะไปโรงเรียนนี่ ไปหาพี่คิมดีกว่า พี่คี๊มมมม พี่คิม” เด็กน้อยเปิดประตูออกทางหลังร้านสู่สวนดอกไม้เล็กๆ และลานจอดรถ พร้อมส่งเสียงเรียก คิมหันต์เงยหน้าขึ้นมองเสียงเล็กๆ ที่ชอบเรียกชื่อเขาเพี้ยนๆ ก่อนจะทัก “ไง หนูโก๊ะ ตื่นแล้วเหรอ ไม่ทำงานระวังพี่แก้วหักเงินอีกนะ” ปากตูมๆ ยื่นออกมาอีกครั้งทำไมใครๆ ชอบรังแกเด็ก “ทำอะไรน่ะพี่คีม ขออะไรโกะเล่นหน่อยซิ วันนี้พี่แก้วอยู่ร้าน” เสียงเล็กๆ งึมงำ พี่แก้วไม่ใจดีเหมือนพี่คิมที่ยอมให้เธอขายดอกไม้ได้บ่อยๆ “เอาอะไร ปักษาสวรรค์ไหม” คิมหันต์ถามยิ้มๆ ศีรษะเล็กๆส่ายแรงๆ จนผมแกละสองข้างหมุนเหมือนใบพัด “ไม่เอาแล้ว นกสาวๆ” ชายหนุ่มหัวเราะ เลือกตัดก้านดอก เฮลิโคเนียสีแดงช่อยาวให้ “อ่ะ แล้วไปจ่ายเงินกับพี่แก้วด้วยล่ะ” ชายหนุ่มร้องตามหลังเด็กน้อยที่ถือช่อดอกไม้ที่ยาวกว่าตัววิ่งกลับไปในร้าน แล้วหัวเราะเสียงดังเมื่อโกะแพนด้าหันมาแลบลิ้นใส่ จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 18:36:57

ความคิดเห็นที่ 2 พงศามองภรรยาที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตภรรยาตาละห้อย “ธิ ให้โอกาสพงศ์อีกสักครั้ง พงศ์จะเลิกกินจริงๆ ครั้งนี้พงศ์สาบาน” ธิดารัตน์หันไปยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “ไม่แล้วพงศ์ พงศ์ไม่เคยเลิกได้ ธิเลิกกับเกมาแต่งงานกับพงศ์เพราะพงศ์บอกว่าจะให้ธิมากกว่าที่เกให้ได้ แล้วพงศ์ก็ทำไม่ได้ ธิทนไม่ไหวแล้วนะพงศ์ หนูอ้อนโตขึ้นทุกวัน ธิไม่อยากให้แกมาเห็นธิเจ็บตัว แล้วพอพงศ์ตื่นหายเมาพงศ์ก็จำไม่ได้ทุกทีว่าพงศ์ทำอะไรลงไป” “พงค์จำไม่ได้จริงๆ” ดวงตาชายหนุ่มรื้นไปด้วยน้ำตา “แต่พงศ์ไปหาหนูอ้อนได้ใช่ไหม พงศ์รักแกเหมือนลูกนะ” “ได้จ้ะ เรายังไปเที่ยวด้วยกันวันหยุดก็ได้ แต่พงศ์ห้ามกินเหล้านะ” ธิดารัตน์บอกล้อๆ พงศาเดินไปส่งธิดารัตน์ถึงรถของเกวลี เด็กน้อยวัยเพิ่งตั้งไข่อยู่เบาะหลังกับพี่เลี้ยง ยืนเกาะหน้าต่างส่งยิ้มเห็นฟันสองซี่เล็กๆ ให้ เรียกน้ำตาคนเป็นพ่อแทบจะไหล เกวลีส่งยิ้มให้เพื่อนชาย มือขาวๆ ดึงดอกปักษาสวรรค์ดอกใหญ่สุดในช่อออกมา เมื่อดึงไม่ออกเจ้าหล่อนก็ใช้หักกระชากออกส่งให้เพื่อน “ปักษาสวรรค์ นายเป็นอิสระแล้วพงศ์” เจ้าหล่อนยิ้มเย้ย ส่งช่อดอกไม้ที่ถึงแม้จะขาดดอกไม้ไปสักดอกก็ยังสวยสดใสให้เพื่อนสาว “กลับบ้านเราเถอะธิ” “ไปนะ รักษาตัวด้วย” ธิดารัตน์บอกเป็นประโยคสุดท้าย ก่อนอ้อมไปขึ้นด้านข้างคนขับที่เกวลีเดินไปเปิดรอ เกวลีก้มลงดึงเข็มขัดนิรภัยมาใส่ให้เพื่อนสาว ปิดประตูให้เบาๆ ก่อนจะอ้อมมาประจำที่นั่งคนขับ ที่พงศาเปิดประตูรอให้ “ขอบใจ ไปนะ ใช้ชีวิตอิสระให้สนุกล่ะ” อิสระหรือ เก โดนไล่ออกจากฝูงมากกว่า ลิงซ์ค้นคว้าเพิ่มเติมค่ะ http://www.arunsawat.com/board/index.php?topic=5137.msg39703 จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 18:38:17

ความคิดเห็นที่ 3 ว่าแล้วเชียวว่าเกดูแปลกๆ กับธิ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 19:51:03

ความคิดเห็นที่ 4 งงจังเลย หรือว่าเราเหนื่อยเกินไปเริ่มมึน เด๋วพรุ่งนี้แวะมาอ่านทวนอีกรอบละกันค่ะ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 52 10:02:18

ความคิดเห็นที่ 5 ยังไม่จบใช่มั้ยคะ สำหรับตอนนี้ ดูเหมือนธิกับเกชอบกันมาก่อนธิแต่งงาน แต่ว่าหนูอ้อนก็น่าจะเป็นลูกของเกกับใครก็ไม่รู้ ที่กลายเป็นลูกของเกกับธิ ความรู้สึกของหนูอ้อนที่ไม่ยิ่งงง ที่โตมาแบบมีแม่ 2 คน ไม่สับสนเหรอคะ จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 52 21:53:41

ความคิดเห็นที่ 6 หุหุ ไม่เกินความสามารถของ คุณ scottie  จริงๆ ด้วย ตามนั้นเลยค่ะ คุณMnemosyne เง้อ สงสัย ตอนนี้มันสั้นไปนะนี่ คุณ goldensun พอเขียนจบตอนนี้แล้วเสียดายพล็อตเหมือนกัน เอาไปเขียนเป็นเรื่องยาวน่าจะสนุกกว่า อาจจะมีมาขยาย ในตอนอื่นๆ นะคะ หนูอ้อน คงไม่แปลกมั่งค่ะ แม่ กับเพื่อนสนิทของแม่ จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 52 22:02:17