ท้องฟ้า ในวันที่แสนเหงา...
|
|
ท้องฟ้าที่แสนเหงา...
ก้อนเมฆที่ไม่เคยซ้ำรูปทรง
สายลมพัดมาจากหลายทิศหลายทางจนอื้ออึง
...
.....
.......
ใต้ฟ้าพื้นผิวหญ้า และ ใต้ต้นไม้
มนุษย์สักคนใช้สำหรับเอนกาย
หลับสบายใต้เงาไม้ใบหนา
ฉันทอดมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
เมฆเกาะกันไร้ระเบียบโดดพัดเอื่อยจางหายไปบางก้อน
ฉันหลับตา... แต่ใจยังมองเห็นเมฆก้อนนั้น ไหลไปตามสายลมบนท้องฟ้า
ฟ้าเปลี่ยนสีไปชั่วขณะ และชั่วยาม
วันนี้ใต้เงาไม้.....ฉันยังหลับ หรือว่าฉันตื่นแล้วนะ
เรื่องจริงหรือเรื่องฝัน....
แมลงปอที่บินเหนือดงหญ้าถัดไป....ทุกตัวยังมีชีวิต
ต้นหญ้าใบเขียว ใบลู่กระเจิงยามถูกลมพัด...ทุกต้นยังมีชีวิต
"แต่ฉัน.....กำลังจะตาย...."
ท้องฟ้าจ๋า......
โปรดยกโทษให้ฉันถ้าวันพรุ่งนี้ ฉันจะไม่มีโอกาสกลับมานอนมองดูฟ้าเปลี่ยนสีอีกครั้ง
โปรดอภัย ให้ฉัน ถ้าพรุ่งนี้ฉันจะตายจากโลกนี้ไปเพราะความเขลาของตัวเอง...
ท้องฟ้ายังดูยิ่งใหญ่เมื่อยามที่ฉันได้ล่องลอยปริวไปในอากาศ ฉันคงอยากสัมผัสท้องฟ้า และหมู่เมฆ
...คงไม่ใช่เพียงฝันไป...
ท้องฟ้าที่รัก...ฉันจะคิดถึงเธอเสมอ
เมื่อใดที่ฉันมองขึ้นไป ฉันจะเจอความรักของเธอทุกเมื่อ...
ท้องฟ้าที่รัก....ฉันคงโอบกอดท้องฟ้าไม่มิดอย่างที่ท้องฟ้าโอบกอดฉัน ....
อ้อมกอดน้อยๆจากมนุษย์คนหนึ่ง...อยากกอดท้องฟ้านั้นเสมอ
โปรดอภัยให้มนุษย์อย่างฉัน..วันนี้หรือวันไหนฉันเสียใจ
ที่ฉันไม่ได้รู้ หรือไม่เคยรู้ ว่าตัวเองมีชีวิตหรือตายไปแล้ว...
| จากคุณ |
:
สายลมเปลี่ยนทิศ..
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 ก.ย. 52 11:28:33
A:112.142.18.95 X: TicketID:166738
|
|
|
| 
