ความคิดเห็นที่ 1 เราจบกัน ไปแล้ว รักแจวจาก เธอมาพราก รักไกล ในวันเก่า เธอบอกฉัน จบกัน เพียงเบาเบา รู้ไหมฉัน นั้นเศร้า เหงาทุกวัน คิดถึงนะ คิดถึงมาก อยากเห็นหน้า แต่ไม่กล้า แม้โทรไป เพราะใจหวั่น ความรู้สึก ของคน ที่รักกัน แต่ถึงวัน นี้มัน เหมือนห่างไกล คำว่าจบ เธอเอ่ย เลยลำบาก ออกจากปาก เธอนั้น ฉันหวั่นไหว คำว่าจบ เอ่ยเบา สักเท่าใด เเต่ความเจ็บ มิได้หาย คลายน้อยลง เจ็บครั้งนี้ มีเพียง เสียงสะอื้น ทนกล้ำกลืน รอยช้ำ เธอย้ำส่ง หยาดน้ำตา ตกใน ได้เเค่ปลง เมื่อเธอหลง ลืมกัน ฉันต้องยอม เป็นเเค่คน ที่เธอ เผลอใกล้ชิด เผลอสนิท วาบหวาม ยามรักหอม แค่เผลอไป ในรัก อยากดมดอม ที่ฉันยอม เพราะรักเธอ เผลอหมดใจ อยากจะย้อน คืนวัน ที่ผันผ่าน อยากประสาน รอยร้าว คราวเคยใกล้ อยากจะบอก กับเธอ ฉันเพ้อไป คงทำได้ เเค่เพียงฝัน เท่านั้นเอง จากคุณ : เหมือนห่างเหินจนเกินไป.. (อาลีอา) เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 14:48:03

ความคิดเห็นที่ 2 ***ปลอบใจเจ้าของทู้ เข้าใจผิด พลาดไป หรือเปล่าเจ้า หลงเปลี่ยวเหงา เงียบงัน เฝ้าใจหาย หลงปวดแปลบ เจ็บร้าว อยู่เดียวดาย เปล่าเปลี่ยวกาย มลายสิ้น แทบเสียคน พี่เคยบอก เมื่อใด ว่าจะร้าง ถึงแม้จาง ห่างหาย คล้ายล่องหน แต่ใจนี้ มอบให้ แม่ยุบล รักเหลือล้น ไม่คิดห่าง เลิกร้างลา ***พี่สุจ้า  น้องมน แต่งได้แค่นี้แหล่ะพี่ หมดปัญญาซะงั้นพี่สาว อิๆ นานที หุๆ จากคุณ : มน คนชอบกลอน (Setakan) เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 15:49:36

ความคิดเห็นที่ 3 เหลือแต่รอยน้ำตาใช่ไหม มาปลอบใจอย่าเศร้าเลยพี่จ๋า ถึงใครคนนั้นจะลาไกลร้างลา แต่น้องคนนี้ยังมาเพระห่วงใย จะมานั่งเป็นเพื่อนยามพี่เหงา ขอให้พี่แบ่งเบาความปวดร้าวมาให้ น้องจะแบ่งยิ้มละมุนให้อุ่นใจ เช็ดน้ำตาได้ไหมแล้วมายิ้มด้วยกันอีกที สวัสดีค่ะพี่สุฯ มาปลอบใจแล้ว^^ จากคุณ : คนเบื้องหลัง เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 17:16:26

ความคิดเห็นที่ 4 คุณพี่สุฯ รู้ไหม ใครเศร้าหมอง เสกฯคงต้อง ผ่องเผยใจ ให้ตรงเผง เมื่อสักครู่ ที่ผ่าน มานี่เอง ขอบรรเลง เฉ่งเรื่องราว เศร้าอาวรณ์ วันที่เก้า เดือนเก้า ปีศูนย์เก้า มีงานเข้า เขาใช้ ให้รื้อถอน เป็นโครงเหล็ก ต้องรื้อทิ้ง สิ่งถาวร รื้อลงก่อน ขนขึ้นรถ หมดเที่ยวเดียว รื้อลงเสร็จ เศษเหล็ก ยาวเกะกะ เลยกระบะ รถของเสกฯ ดูหวาดเสียว อาจต้องเจอ ตำรวจงับ จับแท้เชียว จึงต้องเหลียว หาผ้าแดง ผูกพรางตา กรรมเจ้าเอย เสยแกล้ง ผ้าแดงหาย ทำอย่างไร คลายแปร แก้ปัญหา ผู้หวังดี ชี้ที่เสื้อ ผมใส่มา จริงนี่หว่า เสื้อข้าแดง แทนได้เลย จึงถอดเสื้อ เพื่อเอาผ้า มาผูกเหล็ก กันพวกเด็ก เสกใบสั่ง ตั้งท่าเสย นึกกระหยิ่ม ยิ้มย่อง สมองเอย ใสจังเลย รู้จักแก้ แลรอดตัว เปลือยท่อนบน ขนเหล็กขับ รถกลับบ้าน ตำรวจท่าน หันมาเห็น เต้นปวดหัว เรียกหยุดรถ จดใบสั่ง อย่างไม่กลัว ข้อหามั่ว สั่วบอกว่า อนาจาร ข้อกฎหมาย เสกฯไม่รู้ ผู้ต่ำต้อย หน้าละห้อย ตำรวจปลง คงสงสาร เปลี่ยนมาขอ หนึ่งร้อย ปล่อยประทาน เสกลนลาน ผ่านมาได้ ให้เศร้าทรวง...  เฮ้อออออ ............................................................................... เรื่องเศร้าหมองของเสกคาถาส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องปัญหาในชีวิตประจำวัน มาระบายให้ฟัง อย่าว่ากันเด้อ พี่สุฯเด้อ ที่เสกคาถา ไม่สวยงามหวานย้อย *หมายเหตุ/ รถบรรทุกหากบรรทุกวัสดุที่ยาวเกินกระบะ               ต้องมีผ้าแดงขนาดจำไม่ได้ ผูกขึงที่ปลาย               วัสดุนั้น เพื่อให้มองเห็นเด่นชัด จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 18:09:58

ความคิดเห็นที่ 5 คุณสุ ฯ เขียนหวาน  ฝัน เศร้า  มาเคล้าน้ำตาเสียอีก  เรารึก็เขียนพรรค์นี้ไม่ค่อยได้เรื่องอะไร  เขียนแต่เรื่องการบ้านการเมืองหยิบจากข่าวมาเขียนวิพากษ์ไปตามเรื่องตามราว  ภาษาก็ไม่ค่อยจะได้เรื่องสักเท่าไหร่   อ่านเรื่องที่คุณเสกคาถาเขียนมามองเห็นภาพเลยว่ามันจริงแหง๋ ๆ  ยิ้มได้ทันที  เข้ามาแล้วก็ต้องปลอบให้คุณสุยิ้มเสียหน่อยละ    จะโศกเศร้า ไปใย  ให้ใจทุกข์ หาความสุข  เสียที  มิดีเหรอ รักเหมือนเงา  เขาว่า  นะตัวเธอ รักเจอะเจอ  อยู่กับที่ ไม่หนีเรา    ไล่จับเงา  เงาก็หนี ทุกทีไล่ เอ้า..ลองใหม่  อีกที  วิ่งหนีเขา เงาจะตาม  ทันที  รี่หาเรา แปลกไหมเล่า  เขาว่า  น่าลองขม   การรักมาก  ทุกข์มาก  อยากจะบอก รักน้อยดอก แต่ให้นาน หวานไม่ขม เข้าใจกัน  สำคัญมาก  ปากคำชม เกิดสะสม  กำลังใจ  ให้แก่กัน   อย่าคาดหวัง  ตั้งใจ  ให้เลอเลิศ ปล่อยวางเถิด  เสียบ้าง  ทางสุขสันต์ แย่กว่าเรา  เขาก็มี  ที่เห็นกัน คิดได้พลัน  สว่างโล่ง  ปลอดโปร่งใจ... ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะครับ  เขียนมาปลอบใจ  พอใจที่เรามี  ดีใจที่เป็นอยู่   พูดตามทฤษฎีแต่ชีวิตจริงก็แป๊ะเอียะ  มิว่ากันนะครับ จากคุณ : มุมแดง เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 19:27:23

ความคิดเห็นที่ 6   แวะมาอ่านบทกวีที่แสนไพเราะครับ จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 22:23:32

ความคิดเห็นที่ 7 น้ำตาริน ไหลหลั่ง สองข้างแก้ม มาแต่งแต้ม ใบหน้า พาเศร้าหมอง หยดน้ำใส ไหลบ่า มาเนืองนอง ล้นสี่ห้อง หัวใจ ไหลออกตา น้ำตาฤา คือเพื่อน ย้ำเตือนจิต ยามใจคิด วุ่นวาย สิ่งใดหนา ความเจ็บช้ำ กลั่นน้ำใส ไหลออกมา ให้รู้ว่า ความปวดร้าว เข้ามาเยือน โอ้หัวใจ นั้นมี แค่สี่ห้อง กลับกลัดหนอง ทุกห้องใจ หาใดเหมือน ความเจ็บช้ำ ตอกย้ำใจ ไม่ลืมเลือน คอยย้ำเตือน ใจอยู่ มิรู้คลาย ความผิดหวัง ฝังตรึก ลึกยิ่งนัก เกินที่จัก ดึงดัน ไม่หวั่นไหว อยากหลบลี้ หนีห่าง ทำอย่างไร ไม่อยากได้ น้ำตา มาทดแทน ไม่อยากมี น้ำตา มาเป็นเพื่อน อยากลางเลือน จากใจ ไม่คบหา แม้เจ็บปวด รวดร้าว เหงาอุรา ไม่อยากให้ น้ำตา มาย้อมใจ อันน้ำตา หยดหนึ่ง ซึ่งไหลออก เป็นเครื่องบอก ความนัย ใจสลาย หยดน้ำตา ใช่ว่า มาล้างใจ แค่รินไหล ไปตาม ความอ่อนแอ อรุณสวัสดิ์คร่าพี่สุฯ...ช่วงนี้ไม่มีเวลาเเต่งกลอน ขอเอากลอนเก่าๆมาเเปะก่อนนะคะ.. เเต่กลอนที่แปะวันนี้เลิฟไม่ได้เป็นคนเเต่งค่ะ มีใครคนนึงเเต่งให้ วันที่เลิฟเสียน้ำตา ทำให้เลิฟรู้สึกประทับใจมาจนถึงวันนี้ ถ้าใครคนนั้นผ่านมาเจอ เลิฟก็ฝากบอกเขาด้วยว่า ขอบคุณมากมายสำหรับคืนนั้น( เลิฟจะเก็บไว้ในความทรงจำ ตลอดไป........(แหะๆซึ้งเป็นด้วยวุ้ยเราเอิ้กๆๆ).......... แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 52 07:45:42 จากคุณ : คนมีบุญ...... (อาลีอา) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 07:44:24

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้อกเอ๋ยใยเลยเป็นเช่นนี้ ช้ำฤดีหรือนี่ไร้ที่หมาย รักเคยแนบแอบอกมอดมลาย มากลับกลายหายไปใจหลุดลอย น้ำตาไหลไม่รู้ตัวทั่วสองแก้ม เมื่อจันทร์แจ่มวูบดับลับหล่นผลอย โลกมืดมิดไม่นึกคิดแม้แต่น้อย เธอพร่ำถ้อยรักฉันพรรณนา แต่พอเขาเข้ามาฟ้าดินพลิก ระรี้ริกลืมคำย้ำหนักหนา หลงลืมสิ้นรสกลิ่นดวงมาลา ไม่รู้ว่าเป็นอะไรใจของเธอ จึงเผลอไผลไขว่คว้าหาคนใหม่ ทิ้งไปได้รักฉันมั่นเสมอ ยังคงรักล้นใจใจนะเออ น้ำตาเอ่อคอยเธอหวนคืนมา     ............ สวัสดีครับ    คุณสุนันยา ....ปรากฏว่าไม่ได้ปลอบใจคุณสุ ฯ เลย กลอนพาไปโน่น    ติดค้างไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะขอรับ....อิอิ จากคุณ : กำแพงเขย่ง เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 09:03:15

ความคิดเห็นที่ 9 วันที่ใจ อ่อนแอ และอ่อนไหว ต้องการใคร ห่วงใย และห่วงหา มีเพียงเธอ.. นั่งเคียงข้าง ทุกเวลา คอยรินไหล บอกฉันว่า "ไม่ทิ้งกัน" แค่นี้ก็ ซาบซึ้งเกิน จะรับไหว ที่เธอคอย รินไหล ปลอบใจฉัน ไม่ใจร้าย..ทิ้งร้างขว้าง ความผูกพัน แม้ในฝัน ... เธอยังปลอบ ด้วยน้ำตา ขอบคุณเพื่อน ชื่อ "น้ำตา" ที่รินไหล ขอบคุณที่ เป็นเพื่อนใจ ยามอ่อนล้า ขอบคุณที่ ไม่ทิ้งกัน..แม้ซักครา ขอบคุณที่ ไหลมา..ปลอบหัวใจ ขอบคุณเธอ คนดีที่ ลาจากกัน ขอบคุณเธอ ที่ทิ้งฝัน.. ทิ้งคนใกล้ ขอบคุณเธอ ที่ทำลาย รักให้ไป ขอบคุณเธอ ที่ทำให้.. รู้จักใคร ชื่อ "น้ำตา" ... -------------------------------------------- สบายดีนะคะ พี่สุ คนสวย แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 52 10:20:19 จากคุณ : like 2 hear from u เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 09:09:23

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านข้อความ ท่านมุมแดง แจ้งเสนอ คล้ายพบเจอ ทางสว่าง ตั้งใจสอน คิดปลอบขวัญ ปันใจ ให้งามงอน คือการย้อน สะท้อนจริง สิ่งลวงตา รักของเรา คล้ายเงาตาม ห้ามหลบหนี คิดหลีกลี้ ได้อย่างไร ใจใฝ่หา สลัดเงา ของเราได้ อย่างไรนา เมื่อคิดหา พารัก จักต้องเจียม อย่าคิดว่า เราเป็น เด่นเลอเลิศ รักประเสริฐ เกิดจากเรา เข้าใจเหนียม ปรารถนา หารัก ตักใจเตรียม รักไม่เลี่ยม เร้เรไร ขอให้นาน เราพอใจ ที่ได้รัก ฟักถนอม เราไม่พร้อม เลิศเลอ เจอความหวาน แต่เข้าใจ ในชีวิต คิดนานนาน เธอกับฉัน หมั่นมองตน ค้นตัวเรา ............................................................................. เสกคาถาอ่านข้อความของท่านมุมแดงแล้วโดนใจ อาจจะเป็นเพราะว่าตัวบักเสกไม่เลอเลิศมีคู่ที่ไม่เลอเลิศเหมือนกัน (ขี้เหร่และจนทั้งคู่) เราทั้งสองไม่มีทางให้เลือก เลยต้องอยู่เป็นคู่กันตามอัตภาพ แหะ แหะ เลยไม่มีปัญหาเรื่องมือที่สามที่สี่ เหอ เหอ เหอ นี่คือความสุขแอีหลีเด้อครับ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 10:46:57

ความคิดเห็นที่ 11 ป้ายน้ำตาขยันหลั่งสั่งน้ำมูก ล้มบนฟูกใจอ่อนล้าหน้าซุกหมอน สะอื้นฮักฮึกฮึกนึกถึงตอน รักครั้งก่อนเรามีกันและกัน แล้วไฉนใยทำฉันแบบนี้ ใจบู้บี้บุบสลายตายแล้วฉัน แว่วยินเสียงเอียงคอหามานานวัน ทรวงไหวหวั่นตาลายผ่ายผอมเพรียว ไม่เห็นแม้เงาเธอยังเผลอใจ กอดหมอนข้างจะอย่างไรใจยังเปลี่ยว ไม่มีอกอุ่นหนาพาซีดเซียว ไร้สองแขนคอยเอี้ยวโอบนางนอน มองเพดานตาลอยเฝ้าคอยหาย ใจสลายกลับลนลานพาลเตะหมอน นึกวงหน้าสาวคนใหม่ใจสะออน บ่นให้พรพึมพำพร่ำโฉเก.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 13:05:03

ความคิดเห็นที่ 12 น้องเลิฟ คำว่าจบ จากเขา เราแสนเจ็บ เหมือนถูกเหน็บ ถ้อยย้ำ ความหมองเศร้า คำว่าจบ ลบคำรัก จากใจเรา แม้พูดเพียง เบาบา เจ็บเท่ากัน เมื่อความรัก ยังซึ้งตรึงใจอยู่ แต่เธอกลับ เป็นผู้ ดูเหหัน ทำร้ายใจ ยับเยิน เมินผูกพัน ไม่คิดถึง คืนวัน ที่ผ่านมา ฉันยังเฝ้า อาวรณ์ นอนสะอื้น ทุกค่ำคืน คำนึง อยู่ คู่ปรารถนา หวังเธอนั้น จะเยือน ไม่เลือนลา ที่รักจ๋า ..อยากให้ มาเหมือนเดิม กลับมาเติม ความรัก ที่สดใส กลับมาใหม่ กำลังใจ ใช้ช่วยเสริม กลับมาหา รักเก่า เราช่วยเติม กลับ มาหา รักเพิ่ม เติมสัมพัน/. ตอบช้าไป อภัยกันด้วยนะคะ มีเรื่องวุ่นๆนิดหน่อยค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 13:12:25

ความคิดเห็นที่ 13 น้องมนคนสวย......................... ขอขอบคุณ น้องช่วย มาปลอบขวัญ คนใจร้าว แสรเศร้า เฝ้าจำนรรจ์ พี่สุนั้น อ่อนไหว ใจอ่อนแอ คงไม่ได้เข้าใจผิด อย่างคิดหรอก พี่ขอบอก เขาจกไป ไร้แยแส ไม่อาลัย ไม่คิด ที่จะแคร์ ใจเขาแปรเปลี่ยนแล้ว นะแก้วตา/... ขอบใจมากจะ เขียนได้แค่ไหน ก็แค่นั้น แค่น้องมนแวะมาก็ดีใจแล้ว .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 13:57:37

ความคิดเห็นที่ 14 เจ้าของกระทู้  ขออาศัยพื้นที่นี้บอกคนอิสานบ้านเดียวกันจักหน่อย  คนอิสานก็บ่อย่อยเหมือนกันมีคุณเสกคาถาเป็นหัวขบวน ชูรส ชูโรง  เขียนได้มันส์คนหนึ่ง  ผมละเขียนได้แต่กลอนประตูเท่านั้นเอง     เสกคาถา  ภาษาไทย  ได้อันดับ รู้จักจับ  มาร้อยเรียง  เคียงอักษร เห็นภาพพจน์  กำหนดได้  ใช้โคลงกลอน บทออดอ้อน  อ้อยอิ่ง  ดูจริงใจ    เขียนได้หวาน มัน ขม  ผสมเผ็ด ทั้งดุเด็ด  ดุเดือด  เฉือดไผ ไผ สนุกสนาน  บันเทิง  รื่นเริงใจ อ่านแล้วได้  อรรถรส  หมดครบครัน    ผมมุมแดง  ตะแบงเขียน  เวียนการเมือง ไม่ครบเครื่อง เรื่องการมุ้ง  ปรุงสร้างสรรค์ เว้าซื่อ ซื่อ  คือไม่เป็น   เขาเล่นกัน ได้แค่นั้น    แน่นอน   กลอนประตู.... ไม่รู้ละ  เห็นคุณเสก ฯ ใช้ภาษาสระบุรีเลี้ยวขวาเหมือนกัน ผมก็ตู่เอาเสียเลย จากคุณ : มุมแดง เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 14:20:18

ความคิดเห็นที่ 15 หวัดดีค่ะ คุณคนเบื้องหลัง ................................ จ้ะ...เหลือแต่รอยน้ำตา มาเป็นเพื่อน ที่ย้ำเตือน รักลือน ที่เลื่อนหาย ไม่ห่วงหา พาพี่ นี้เดียวดาย เมื่อเขาคลาย รักสิ้น ไม่ยินยล โถ..คนดี มาเป็นเพื่อ อยู่เยือนพี่ ร้าวฤดี  หรือแบ่งได้ ในสักหน เพียงเท่านี้ ทำพี่ ชื่นกมล กำลังใจ ให้มานี้ พี่ขอบคุณ/... . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 15:25:03

ความคิดเห็นที่ 16 คุณเสกคาถาหวัดดีค่ะ หวังให้ช่วย ปลอบใจ คลายความเศร้า ที่รุมเร้า เข้าสุม กลุ้มหนักหนา ต้องเป็นเรา ช่วยปลอบใจ ให้น้องมา เสกคาถา เจ้าเอย ปล่อยเลยไป ปัญหามี ทุกคน บนโลกนี้ ต่างกันที่ ปัญหานี้ มีแบบไหน มีมากน้อย สารพัน ต่างกันไป ทั้งเรื่องงาน และหัวใจ ไม่แพ้กัน พี่นั่งเทียน เขียนกลอนเศร้า ที่เหงาจิต เรื่องชีวิต ลิขิตไป คล้ายความฝัน ผิดมากมาย คุณแม่มา สะกิดพลัน พี่ก็หวั่น กลัวคุณแม่ (ที่)แท้ใจดี เป็นโรคเศร้า เหงารัก มาพักหนึ่ง จากที่เคย หวานซึ้ง เป็นสุขศรี กลับมลาย หายสิ้น ไป ไม่เปรมปรีดิ์ เลยต้องชี้ เป็นอักษร กลอนนำพา/.... มีปัญหาชีวิตนิดหน่อย เลยตอบช้า ขอโทษนะจ๊ะ ... แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 52 17:02:56 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 15:29:48

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาช่วยปลอบใจพี่สุ ด้วยอีกคนนะครับ วันนี้ไม่ค่อยสบาย หัวสมองแล่นช้า ออกมาเลยเป็นแบบนี้ครับพี่ ................. ใช้น้ำตาเป็นเครื่องเตือน.....    หยดน้ำตา คราไหลอาบ เปื้อนคราบแก้ม ยามเขาแรม ร้างไกล ให้หมองศรี ทิ้งเธอไว้ ให้ระทม ตรมฤดี ทุกนาที มีแต่เศร้า เหงาฤทัย  หยดน้ำคำ พร่ำบอก หลอกให้ชื่น ยิ้มระรื่น เมื่อแรกรัก ประจักษ์ไว้ ชี้วิหก พี่เอ่ยนก ไม่เปลี่ยนไป         นั่นแน่ะไม้ ใช่น้องไม้ ใจยังจำ เมื่อคืนวัน พลันผ่านพ้น จนบัดนี้ น้องบอกพี่ ว่าวิหก นกนั้นซ้ำ พี่ย้อนหยอก บอกน้องมา ว่าเจ้ากรรม ไม้ทั้งลำ เห็นเป็นนก ตลกจริง จากวันนั้น หนทางรัก จึงหักเลี้ยว แม้เศษเสี้ยว ปลายเรียวก้อย ยังปล่อยทิ้ง เคยโอบไหล่ ใช้แขนอุ่น หนุนพักพิง ล้วนเป็นสิ่ง ยิ่งตอกย้ำ ให้ช้ำใจ    เหลือน้ำตา มาอาบแก้ม แซมเป็นเพื่อน ไหลเลยเลื่อน เตือนให้จำ ช้ำพอไหม เมื่อมีรัก จำต้องทุกข์ ทุกยุคไป สุขนั้นไซร้ ไม่จีรัง และยั่งยืน   แต่งไป......ไอไป....แอะ...แอะ.แอะ จากคุณ : กวียอดหญ้า (นครเหมันต์) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 15:50:47

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณ พี่มุมแดง มากๆค่ะ พี่มุมแดงเขียได้ กินใจมาก คงจะจริงอย่างว่านะคะ(ถ้าทำได้) .......... ถ้าทำได้ อย่างพี่กล่าว ไม่เศร้าโศก ความวิโยค ไม่บังเกิด เตลิดหาย ให้รักวิ่ง ตามเรา ยามเขาคลาย มีความหมาย ชี้นำ ทำได้ดี แต่พี่จ๋า..ชะตา มันพลิกผัน เมื่อรักนั้น กลับกลาย หมายหลบหนี จะไม่ตาม ก็สุดเหงา ร้าวชีวี เป็นอย่างนี้ ทุกที ที่ระทม สุดจะหัก รักหาย เขาหน่ายจิต เบื่อชีวิต ที่หักเห เทรักขม รู้ทั้งรู้ ว่ารักนี้ มีแต่ตรม ยังสุดข่ม ลืมรักได้ในสักครา/... เมื่อไหร่ความรักจะวิ่งตามเราซะทีน๊อ.. ขอบคุณมากค่ะ. . . ..... แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 52 19:16:36 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 17:18:19

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะ คุณ นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) ขอบคุณ ที่เข้ามาอ่านนะคะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 17:23:09

ความคิดเห็นที่ 20 กลับมาอ่าน สานซ้ำใหม่ ในความถ้อย คำเรียงร้อย เศร้าสร้อยนัก ชักถลำ กระทู้นี้ แฝงชีวี ไม่มีอำ เสกหายขำ ทำอย่างไร ให้เธอดี เป็นเรื่องจริง ไม่อิงกลอน เหมือนก่อนเก่า โอหนอเรา คิดไม่ถึง  จึงบ่ายหนี ขออภัย ที่ไม่เห็น เน้นฤดี ขอปลอบใจ ให้พี่ มีชื่นบาน เขียนกลอนใส่ ให้หญิง เป็นสิ่งปลอบ เธอจะชอบ หรือเปล่า เราไม่หวาน เขียนรูปให้ ใส่อารมณ์ สมประทาน แต่สันขวาน ฝีมือเรา เน่าเหลือเกิน จึงขอเล่า เขย่าส้น ทนสยอง ให้เธอลอง รับฟัง อย่างไม่เขิน เป็นเรื่องจริง อิงมุก ผูกใจเพลิน เสกขอเกริ่น เดินเรื่องราว เข้าเรื่องเลย !!!!คิดคิดไป หากใส่มุก สนุกเก้อ อาจลืมเผลอ เจอมุกเขา เอามาเผย ไม่สนุก มุกเขาคิด ผิดใจเอย จึงอยากเอ่ย เอามุกเรา เข้ามาแล !!!!คิดคิดไป ใส่มุกเรา เขาไม่ขำ อาจถลำ ตำย้อนเจ็บ อักเสบแผล ทำอย่างไร ให้เธอขำ ยำเธอแคร์ เอาให้แน่ แส่หาเรื่อง เปลืองตัวนา คิดอีกที ดีที่สุด ฉุดใจหมอง พี่สุลอง มองที่เสกฯ โหวกเหวกหา คาถานี้ มีมนต์ ซับน้ำตา โอ้พี่จ๋า อย่าตรอมตรม ผมปลอบใจ ............................................................... กลับมาอ่านใหม่ดูดีดีอีกครั้ง ขอปลอบใจให้พี่สาวหายเศร้าหมอง นา นะ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 18:34:07

ความคิดเห็นที่ 21 ตอบน้องเลิฟ อีกครั้ง พี่ก็หลงดีใจแทบแย่ว่าน้องเลิฟ แต่งกลอนให้พี่ซะเยอะเลย แต่..เอ...ไม่ได้ปลอบเรานี่นา ..อิอิ เพื่อนที่แต่งกลอนให้น้องเลิฟนี่ พี่รู้สึก คุ้นๆ สำนวนกลอนนะเนี่ย..อิอิ ........... สองข้างแก้ม แต้มย้อย รอยน้ำตา นัยนา พล่าหมอง มองบวมเปล่ง สุดระทม ตรมเศร้า เหงาวังเวง ความครื้นเครง ห่างหาย ไกลฤดี มีแต่ช้ำ ย้ำใจให้ หมองหม่น ทุกข์ระคน ปนเศร้า ร้าวเหลือที่ ความหม่นไหม้ ท่วมท้นพ้นทวี ใจดวงนี้ มิสดชื่นระรื่นทรวง เมื่อรักหวาน หาญหัก แสนหนักจิต ดั่งถูกผิด ร้ายแฝง จากแสงสรวง ให้ร้าวราน ผลาญพล่า มาถูกลวง หลงติดบ่วง ห้วงเหวรัก ยากกลับคืน ต้องกล้ำกลืน ฝืนเจ็บ ทั้งเหน็บหนาว หยดน้ำใส ไหลพราว คราวขมขื่น โอ้รักเอย เฉลยซ้ำ ไม่ย้ำคืน ต้องสะอื้น ฝืนอยู่ ไร้คู่เคียง/......... +++++++++++++++++++++++++ ยังไงก็ขอบใจนะจ๊ะน้องเลิฟ ขอบใจเลยไปถึงคนนู้น ที่แต่งกลอนให้ ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 19:57:54

ความคิดเห็นที่ 22 มาย่องย่อง มองซ้ายขวา พาใจโล่ง ตาไม่โพลง โก่งกลอน วอนหวามหวิว เหมือนห้องก่อน กลอนวาบวิ้ว สยิวกิ๋ว เป็นริ้วริ้ว ทะลักทะลวง ธาราทลาย เฮ่อ ยังดี ที่หัวข้อ จ้อเศร้าเศร้า มิคลอเคล้า เจ่าหวาน พาลหวานหงาย แต่ เอ๊ะอ๊ะ ไม่แน่นา นะอันตราย รักเศร้าร้าย อาจตบจูบ แล้วลูบโลม ยิ่งรักมาก จักยิ่งเกลียด ละเอียดอ่อน บทสะท้อน ยามสิเน่หา คราถาโถม ดุจสึนามิ ใต้น้ำ ระห่ำโครม หักหาญโหม โน้มห่ม ขย่มดิน ดินสะเทือน เลือนลั่น สั่นสะท้าน พร่างละลาน ชาญม้วน พรวนแผ่นหิน หายใจเฮือก เหลือกน้ำใหญ่ ไหลโรมสิ้น กระแสสินธุ์ หินกระแทก แตกกระจาย ระรวยริน ผินแผ่ นิ่งแน่สนิท แทบจะมิด พญาน้ำ กลืนถ้ำหาย ระลอกสอง ถองมา พาใจวาย สูญสลาย มลายสิ้น ทั้งอินทรีย์ ..(คุ้นคุ้นนะท่อนนี้) เอ เขียนไป ไถลไกล ชักใจหลง สึนามง สึนามิ สึนามี๋ สุนันยา สนาน YOU สนั่น SHE หาใหม่ซี มีชายมาก หลากฝูงลิง ใจนั้นก็ ใจของเรา ใช่ใจเขา ใจเราเศร้า ใจเขาไป ใจทอดทิ้ง ใจของเขา ใช่ใจเรา เอาใจจริง ใจเราทิ้ง ใจสุขไฉน นี่ใจเรา . จากคุณ : black in black เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 20:09:36

ความคิดเห็นที่ 23 ....ปรากฏว่าไม่ได้ปลอบใจคุณสุ ฯ เลย กลอนพาไปโน่น   ติดค้างไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะขอรับ....อิอิ จากคุณ : กำแพงเขย่ง   เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 09:03:15   .......................................................................... สวัสดีค่ะ คุณ กำแพงเขย่ง   ครั้งนี้ยังไม่ปลอบใจ แสดงว่า จะให้เศร้า กันครั้งต่อไป อีกเหรอคะ (จะได้เตรียมตัวล่วงหน้า) +++++++++++++++++++++ ยังไม่จาง ล้างคราบ น้ำตาเปื้อน รักครั้งใหม่ ไร้ใครเยือน เหมือนดังว่า รอยรักเดิม ยังเติมปริ่ม ริมขอบตา รินหลังไหล ล้นมา คราคะนึง คิดถึงเขา ทีไรใจยิ่งช้ำ ถ้อยวจี ที่เคยพร่ำ คำคิดถึง ยามห่างไกล ใจหนาว เฝ้ารำพึง รอยรักตรึง ซึ้งทรวง ห่วงเพียงเธอ คำสัญญา คราอยู่ คู่เคียงหมอน    เคยเว้าวอน อ้อนคำ นำเสนอ ความรักมอบ หวานล้ำ ช้ำจริงเออ กลับกลายเก้อ เพ้ออยู่ เพียงผู้เดียว/.. ยังไงก็ ขอบคุณมากนะคะ ที่มาเป็นเพื่อนกัน ตลอด . . .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 20:22:13

ความคิดเห็นที่ 24 หนูไลค์จ๋า  กลายเป็นว่า มาเศร้า เป็นเพื่อนพี่ซะงั้น รอคนซับน้ำตามาปลอบขวัญ อยากสุขสันต์ เหมือนคนอื่นชื่นหนักหนา แต่อกเอย แปลกแท้ สุนันยา ไม่เคยสม อุรา สักคราเลย มีน้ำตาเป็นเพื่อน เยือนซ้ำซ้ำ ใจเจ้ากรรม หารัก ยากจริงเหวย ต้องอกตรม ขมอย่างนี้ ที่คุ้นเคย รักลาเลย เฉยห่าง อย่างที่เป็น โอ้น้องเรา ก็เศร้าด้วย มิช่วยปลอบ แถมยังหอบน้ำตา มาให้เห็น เจ็บและเหงา เป็นเพื่อนเรา เศร้าลำเค็ญ น้ำตาไหล กระเซ็น เป็นละออง ยิ่งตอกย้ำ ช้ำหนัก รักเหินห่าง บนเส้นทาง ร้างแยก แตกเป็นสอง เส้นขนาน มิบรรจบ มาพบครอง รักที่ปอง ต้องหมางเมิน เหินห่างไป/... ..ขอบใจนะจ๊ะคนดี. . . ......... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 20:43:05

ความคิดเห็นที่ 25 คุณเสก.. พี่มุมแดง แจงพร่ำ ดังคำสอน ทุกบทตอน เตือนให้ ใคร่ครวญหา รักเหมือนเงา วิ่งตามเราทุกเวลา เสกคาถา ใช่ว่าพี่ นี้ยียวน เงาของเรา ตามเรา เคล้าสนิท เป็นชีวิต ไม่เคยพราก ยากจะสวน แต่รักร้าย ให้เห็น เป็นเรรวน ถึงต้องครวญ หวนละเมอ พร่ำเพ้อไป สลัดเงา ยากสลัด ตัดให้ออก สลัดรัก จำคำบอก ออกไฉน รักคนผิด จิตก็ช้ำ ทำลายใจ ต้องร้องไห้ ใช้น้ำตา มาปลอบโยน/... พี่ก็เห็นด้วยจ้ะ แต่มันก็ เป็นบางกรณี ชีวิตคนเรา แตกต่างกันไป ไม่มีใคร อยากเลิกลา ไม่มีใคร อยากจากคนที่เรารัก และรักเรา คุณเสก ถือว่าโชคดีค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 21:08:12

ความคิดเห็นที่ 26 เหนื่อยไหมเจ้า เฝ้าร่ำร้อง ฟ้องก้องฟ้า รักแรมลา พาชอกช้ำ น้ำตาหล่น เขาไม่เหลือ เยื่อใยรัก ชักทุกข์ทน มืดมัวหม่น ปนเงียบเหงา เศร้าฤทัย หยาดน้ำใส ไหลรินหลั่ง ชังความรัก เถิดหยุดพัก หักห้ามจิต คิดเผลอไผล เขาทอดทิ้ง ชิงชังแล้ว แก้วกลอยใจ ใยหวั่นไหว ไห้โหยหวน ครวญมิวาย หยาดน้ำใจ ใสพิสุทธิ์ ดุจน้ำค้าง รักมอบวาง หว่างหทัย ไม่แหนงหน่าย รักซื่อตรง คงมั่นอยู่ รู้มิคลาย เจ็บเจียนตาย หมายมั่นรัก ปักอกตรม เขาไม่สน คนหม่นหมอง ร้องร่ำหา ทิ้งกานดา ว้าเหว่ใจ ให้ขื่นขม สัญญาเก่า เงาความหลัง นั่งจ่อมจม ทุกข์ทับถม ขมนักรัก จักโทษใคร ต่อแต่นี้ มีแต่เงา เหงาอ้างว้าง รักแรมร้าง พลางสะอื้น ขืนตัวไหว ดั่งเดือนดับ ลับดารา ฟ้ามืดไป โดดเดี่ยวไร้ ไฟส่องทาง พลางมืดมนธ์ เหลือร่องรอย ปรอยรินไหล ไล้ล่องแก้ม น้ำตาแต้ม แซมทุกข์สล้าง พลางสับสน โอ้เอ๋ยใจ... ใยไม่จำ ซ้ำวังวน ช้ำทุกข์ทน หม่นหมองนัก รักคำเดียว โอ๊ะโอ๋... รักช้ำ ช้ำรัก ว่าแต่จะมีอีกหลายช้ำไม๊คะ คุณสุ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 52 21:32:58 จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 21:32:17

ความคิดเห็นที่ 27 สงสัยว่าจะลืมกันแล้วมั้งครับพี่สุนันยา ไม่เห็นตอบกลอนผมบ้างเลย หว้าแย่จัง จากคุณ : กวียอดหญ้า (นครเหมันต์) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 22:18:38

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีค่ะคุณแม่ฯ เห็นคุณแม่ มาหา พาคลายหม่น ทั้งพร่ำบ่น สาวคนนั้น หวั่นผวา พลอยช้ำใจ ไปกับ สุนันยา คุณแม่ขา อย่าโวยวาย ใครได้ยิน มาช่วยสับ น้ำตา ให้แห้งหน่อย มาช่วยปล่อย ความเศร้า ดั่งเขาหิน มาช่วยล้าง ใจที่ มีมลทิล มาช่วยเติม ดวงจินต์ ที่บิ่นไป ให้หายเศร้า สับสน บนทางรัก ให้ตระหนัก ถึงความ ช้ำหวั่นไหว ให้รู้ค่า รักเห็น เป็นเช่นไร ให้รู้ใจ ใครที่ห่วง ไม่ลวงเรา คุณแม่ขา สุมาวอน อ้อนซ้ำสอง ไม่อยากครอง ขมขื่น ฝืนอับเฉา หวังคุณแม่ เมตตา มาบรรเทา ให้หายเศร้า หมองหาย กลายเปรมปรีดิ์/.. ไม่รู้จะอ้อนใคร ต้องมาอ้อนคุณแม่ ..อิอิ.(ไม่ว่ากันนะคะ) . . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 22:30:42

ความคิดเห็นที่ 29 ความคิดเห็นที่ 27     สงสัยว่าจะลืมกันแล้วมั้งครับพี่สุนันยา ไม่เห็นตอบกลอนผมบ้างเลย หว้าแย่จัง จากคุณ : กวียอดหญ้า (นครเหมันต์)   เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 22:18:38     ................................................. ไม่ลืมจ้ะ ขอเวลาหน่อนน๊า  อย่าใจร้อน ซีครับ พี่สุ ตอบไม่ทัน ต้องทำงานไปด้วย นะๆๆๆๆๆๆๆ . . ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 22:34:44

ความคิดเห็นที่ 30 ความคิดเห็นที่ 14     เจ้าของกระทู้  ขออาศัยพื้นที่นี้บอกคนอิสานบ้านเดียวกันจักหน่อย  คนอิสานก็บ่อย่อยเหมือนกันมีคุณเสกคาถาเป็นหัวขบวน ชูรส ชูโรง เขียนได้มันส์คนหนึ่ง  ผมละเขียนได้แต่กลอนประตูเท่านั้นเอง มุมแดง   ........................ ตามสบายค่ะ พี่มุมแดง จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 22:38:45

ความคิดเห็นที่ 31 ความคิดเห็นที่ 17     เข้ามาช่วยปลอบใจพี่สุ ด้วยอีกคนนะครับ วันนี้ไม่ค่อยสบาย หัวสมองแล่นช้า ออกมาเลยเป็นแบบนี้ครับพี่ ................. นี่ขนาด สมองแล่ช้านะ ยังแต่งได้ไพเราะขาดนี้ ถ้าปรกติ จาขนาดไหน * * * หยดน้ำตา ไหลอาบ เปื้อนคราบแก้ม เป็นรอยแต้ม แซมรัก ที่หักหาย สายสัมพัน ลืมสิ้น ทั้งกลิ่นกาย พลันสลาย กลายร้าง ห่างเรือนนอน เคยนิยม ชมชื่น ระรื่นรัก วางถ้อยถัก พักพิง อิงข้างหมอน หวานคารม ชมซึ้ง ถึงบังอร ไม่ถ่ายถอน รอยสลัก รักนิรันดร์ แต่วันนี้ สิ้นหมด รสสวาท คงมิอาจคืนหวน ทวนความฝัน รอยน้ำตา พาขื่นขม ตรมทุกวัน เมื่อเธอนั้น สิ้นเยื้อใย ไกลจากลา หวังคนดี มีใจรัก ภักดีมั่น จะมีไหม คนนั้น ฉันใฝ่หา มาปลอบขวัญ ให้หายขื่น กลืนน้ำตา หวังสดชื่น ชีวา ถ้ารักจริง โห....ไอเสียงดังเชียว อย่าลืมปิดปากนะ พี่ไม่อยากเป็นหวัด..อิอิ มึนทั้งวันเหมือนกันค่ะวันนี้ ......... ยังไม่ได้ทักทายใคร สุ ขอโทษ ด้วยนะคะ พรุ่งนี้ มาคุยกันใหม่ค่ะวันนี้ไม่ไหวแล้ว ฝันดี ทุกคนนะคะ บายยยยยยยยยยยยค่ะ. . . .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 23:15:16

ความคิดเห็นที่ 32 น้ำตาหยดรดลงตรงใบหน้า เมื่ออุรามีอันต้องหวั่นไหว หยดน้ำใสไหลออกบอกความนัย ว่าจิตใจร้อนรนเกินทนทาน น้ำตาหลั่งดั่งว่าฝนฟ้ารั่ว แม้มืดมัวหาใช่ให้สงสาร แค่คิดนึกตรึกไปในวันวาน ตอนพบพานก่อนเก่าเรารักกัน แต่ตอนนี้มีอันต้องผันเปลี่ยน วันหมุนเวียนดูไปคล้ายความฝัน ก่อนเคยรักปักใจให้ทุกวัน กลับมีอันหม่นหมองนองน้ำตา มีน้ำตาหาใช่ว่าใจอ่อน แค่ผัดผ่อนเรื่องราวที่เข้าหา เพียงอ่อนไหวไปบ้างเป็นครั้งครา ช่วงเวลาที่ใจไม่แข็งแรง ............................... อืม..มมม จากคุณ : cenyou เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 23:17:17

ความคิดเห็นที่ 33 ๐๐ จากความฝันใฝ่เพ้อละเมอหา ถึงดวงตาใครนั้นที่พลันหมอง โอบหัวใจสองเราเคยเฝ้าครอง ยามนี้ต้องห่างหน้าร้างลาไกล ๐ ๐๐ดั่งขุนเขาใหญ่น้อยคอยขวางกั้น ดวงตะวันฉายเเสงอยู่แห่งไหน แสนหริบหรี่ลืมหลงตรงซอกใจ บ่วงอันใดหนอเล่าช่างเย้ายวน๐ ๐๐เธอหลงลืมรักเราครั้งเก่าก่อน ภาพสะท้อนวันชื่นทีรื่นสรวล คืนและวันลาลับดุจดับจวน คงไม่หวลคืนกลับประดับปาน ๐ ๐๐วันเก่าเก่าสองเราเคยเคียงข้าง พลันมาร้างลางเลือนเจือนรอยหวาน เคยอิงแนบแอบหนุนอุ่นร้าวราญ เคยผสานสัมพันธ์กันก่อนลา ๐ ๐๐เพียงรู้สึกสับสนยามหม่นเหงา เห็นแค่เงาของเธอใจเหม่อหา อยู่แห่งไหนฉันเฝ้าเศร้าโศกา อยากเห็นหน้าเธอนั้นพลันมืดมน ๐ ๐๐ดวงตะวันลาลับกลับหวั่นไหว ความมืดในราตรีนี้อีกหน ใจของฉันสุดเหงาเปลี่ยวเปล่าปน ต้องทุกข์ทนต่อฟ้ารติกาล ๐ ๐๐เพียงสายลมพัดโบกกายโศกหนาว เเต่หัวใจร้อนผ่าวราวไฟผลาญ เพลิงในอกเผาไหม้เจียนใจจาร คงแหลกราญริบหรี่ยามที่ลา ๐ ๐๐เธออยู่หนแห่งไหนไม่รู้เห็น ความจำเป็นพรากไปไกลเวหา ห่วงมากมายรู้ไหมเธอไม่มา อยากเห็นหน้าเธอนั้นทุกวันคืน ๐ อรุณสวัสดิ์จร้าพี่สุฯ......เลิฟมาบ่อยๆ เบื่อหน้ากันรึยังคะ.. จากคุณ : เลิฟ อาลีอา (อาลีอา) เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 08:13:09

ความคิดเห็นที่ 34 เสกคาถา เข้ามาปลอบ อีกรอบหนึ่ง กลัวไม่ซึ้ง ซึ่งดวงจินต์ถวิลหา ความห่วงใย ส่งมาให้ สุนันยา คือน้ำใจ ให้มา พาชื่นทรวง ดวงใจเหงา ร้าวราน กับกาลเก่า เพียงที่เล่า เป็นบทกลอน วอนจากสรวง ด้วยชีวิตลำเค็ญ เห็นทั้งป่วง เพราะถูกบ่วง เสน่หา มาทำลาย จึงเหลือแต่ น้ำตามา มาประจักษ์ เป็นเพื่อนรัก  ยามฤดีนี้สลาย ลงอักษร กลอนกานท์ หวานมากมาย หวังเพื่อหาย คลายหมอง นองน้ำตา หากความจริง ยิ่งหนัก มากกว่านี้ เป็นเรื่องที่ ระทม ตรมหนักหนา เป็นอดีต  ขีดเส้นให้ คล้ายพรหมพา ด้วยเวลา ชะตากรรม นำชีวี คร่ำครวญหา ครารักหาย ใจปวดเจ็บ เหมือนถูกเหน็บ ด้วยหนามคม ข่มใจหนี แต่เหมือนเงา รุมเร้า เข้าราวี เราวิ่งหนี  มันวิ่งตาม คอยซ้ำเติม มาเขียนกลอน อ้อนน้องพี่ มีอีกเพื่อน ที่คอยเยือน เยี่ยมหา ช่วยมาเสริม กำลังใจ ได้รับ กลับมาเจิม ดวงใจเริ่ม จะดี มีพลัง เสกคาถา มีมนต์ มาดลช่วย สำนวนสวย  แม้ไม่หวาน สานความหวัง ดั่งน้ำทิพย์ หยิบส่ง ตรงใจพัง ล้างความหลัง ฝังกลบ ลบแผลเป็น/... ขอบคุณมากค่ะคุณเสกคาถา ที่กลับมา อีกครั้ง . . .... แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 52 13:44:24 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 09:33:14

ความคิดเห็นที่ 35 คุณ  black in black หวัดดีค่ะ แม้ กลอนคุณ นี่ไม่ทิ้งลาย เลยนะคะ ..อะแฮ่ม.. ++++++ ยังอยากโยง  ลงทู้ อยู่ห้องเก่า ที่ยวนเย้า เคล้าครอง ปองจักหวน ชวนแนบเนื้อ เจอฝัน อันรัญจวน อยากเห็นนวล นอนนิ่ง อิงแอบกาย แอบยิ้มย่อง ผ่องตา มาจับจ้อง คนละห้อง มองหา จึงมาหาย ยังคงนึก ถึงอยู่ ไม่รู้ คลาย ตบจูบคล้าย ในละคร แล้วอ้อนเคียง เพียงสัมผัส รัดกอด พลอดพร่ำเพ้อ ดังละเมอ ย้ำย้ำ ในน้ำเสียง ลีลาอ่อน วาบหวิว พลิ้วเรียงเรียง เป็นสำเนียง ซึ้งซ่าน ผ่านสายชล ไม่มีแล้ว เช่นนั้น  ที่ฝันชื่น ระรวยรื่น กลืนหาย ปลายหน้าฝน เหลือแต่รอย  เจ็บช้ำ ย้ำกมล ที่เยี่ยมยล  หมดเยื่อ ไม่เหลือใย จะให้หา รักใหม่  จะได้หรือ คนซื่อบื้อ  หน้าหมอง ไม่ผ่องใส ใครจะสน  คนอย่างเรา เหงาเรื่อยไป กลัวช้ำใจ  ซ้ำซ้ำ  เชื่อคำคน "black in black"ท่านมีใคร  หมายชี้ให้ ช่วยล้างใจ  คลายหมอง ลองอีกหน ก็บอกมา จะได้เผย เอ่ยใจตน ช่วยคลายหม่น  ที่ปนเปื้อน เลือนน้ำตา หรือว่าคุณจะช่วยหาให้... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 11:34:33

ความคิดเห็นที่ 36 สวัสดีค่ะคุณ เรียวรุ้ง ขอบคุณมากๆค่ะ ก็ช้ำ อยู่อย่างนี้ มาหลายปีแล้ว ถ้าหากว่า  ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ก็คงจะยัง อีกหลายช้ำแหละค่ะ ... ถูกเขาตั้ง ฉายา มานานแท้ เป็นเจ้าแม่ ของความเศร้า ที่ร้าวฉาน เป็นความเห็น เชิงกวี มีมานาน บางครั้งหวาน หยาดหยด มดมาตอม แต่วันนี้ ถึง คิวเรา เศร้าสะสม ด้วยอารมณ์ อ่อนล้า ขาดยาหอม มีแต่เหงา เข้าคลุม สุมอกตรอม ดั่งใจย้อม ด้วยสี ที่มืดมน เมื่อความรัก หักหลบ ไม่คบหา ในอุรา ล้าไหว ใจสับสน มีน้ำตา  ย้ำเยือน เตือนใจตน ทุกข์ระคน  ทนเหงา เศร้าวิญญาณ์ เคยบอกรัก พักอิง กลับทิ้งห่าง หวานจืดจาง พรางหาย ไม่สมาน ภิรมย์รื่น ชื่นอยู่  ดูไม่นาน ก็เกิดการ รานร้าง ทางแยกเดิน เส้นขนาน  ฤาจะสาน ปานบรรจบ เขาไม่พบ หลบเลี่ยง เพียงห่างเหิน มีรักใหม่ ใสกว่า พาเพลิดเพลิน จึงหมางเมิน เดินหลบ ไม่พบพา เหลือแต่น้ำ ใสใส ที่ไหลหยด รักไร้ค่า พารันทด หมดหรรษา เยื่อใยร้าง เมินหาย ไม่เมตตา ดั่งคุณค่า เศษดิน สิ้นอาลัย/.. ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 11:37:48

ความคิดเห็นที่ 37 ยังเหลือไม่ได้ตอบอีก  2 ความคิดเห็น ขอเวลา ทำงาน แป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวมา ฟังเพลง ไปพรางๆก่อนนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 14:11:37

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีค่ะ คุณ cenyou พักนี้หายไปไหนน๊อ ไม่ได้เจอนานนนนน ... รักสลาย ไกลห่าง ร้างเลือนหลบ ยากจะลบ จากใจ ให้สิ้นสูญ เยื่อใยก่อน ย้อนย้ำ คำเกื้อกูล ยังอาดูร คุณค่า คราคู่เคียง เพียงแห่งช่วง เวลาพารักเปลี่ยน ใจยังเพียร เวียนไห้ คล้ายยินเสียง เธออยู่ใกล้ ไม่ห่าง  ฟังสำเนียง ที่ร้อยรัก คำรัก พักใจรอ น้ำตาหยด รดใจไมเหือดแห้ง ความเข้มแข็ง ห่างไก ไปไหนหนอ อารมณ์เหงา ขาดเขา คอยเคล้าคลอ ฝ้าพะนอ ดังก่อน ตอนรักกัน สายใยใจ ไม่สิ้น ถวิลหา รักไม่มา เหมือนเก่า เศร้าโศกศัลย์ อยากตัดรัก ตัดใจ คลายสัมพัน หากวันนั้น ทำได้ ใจรื่นรมย์/... .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 15:49:57

ความคิดเห็นที่ 39 หวัดดีตอนบ่ายแก่ๆจ้ะน้องเลิฟ มาได้เลยบ่อยๆ ไม่มีเบื่อจ้ะ ................. จากความฝัน ผ่านห้วง ดวงใจเหงา เมื่อรักเรา เปลี่ยนไป ใจเศร้หมอง เคยคลอเคล้า เย้าอยู่ เป็นคู่ครอง ท่วงทำนอง ดั่งเพลงพา ฟากฟ้าไกล ฤดูฝนใกล้ผ่าน วันเคลื่นคล้อย เหมันต์คอย คืนหวน ทวนมาใหม่ รอน้ำค้าง เกาะพฤกษา คราผลัดใบ ด้วยดวงใจ หนาวเหน็บ เจ็บช้ำทรวง เธอลืมคำ สัญญามาเปลี่ยนผัน ลืมความฝัน ของเราเคยเฝ้าหวง น้ำตาหลั่ง รินไหล ใจทั้งดวง ถูกคนรัก หลอกลวง ช้ำดวงใจ ความหม่นหมอง ครองย้ำความเป็นเพื่อน เมือรักเลือน ปวดร้าว เศร้าหวั่นไหว ทั้งสองปราง สายน้ำแต้ม รักแรมไกล คร่ำครวญหา อาลัย ใจตรอมตรม คิดถึงวัน เรานั้น เคยสดใส เคียงคู่ไป ใจชื่น ไม่ขื่นขม เจ็บระกำ ช้ำชอก  ดังหอกคม เข้าถาถม ทิ่มแทง สิ้นแรงพลัน กลายเป็นรอย แผลรัก สลักไว้ ปักดวงใจ เจ็บแสบ แทบอาสัญ เมื่อถูกหัก รักถอน ทอนสัมพัน ต้องจากกัน เหมือนตาย ไม่ยอ้นคืน/.. น้องเลิฟจ๋า มีลูกค้า พอดี จบเท่านี้นะ ไงแล้วค่อยมาเพิ่มทีหลังนะจ๊ะ . . . . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 17:10:55

ความคิดเห็นที่ 40 ++ เมฆทะมึนครื้นครั่นสนั่นเสียง                                 แผดลงเปรี้ยงเสียงฟ้าคะนองฝน ลมกระโชกกระชากพัดซัดมาปน                                 ทั้งหมุนวนฝนกระหน่ำน้ำหลากนอง ++เมื่อฝนซาฟ้าสางสว่างแจ้ง                                       ที่ลมแรงก็หายหมดเหลือหยดฝน สะอาดเย็นเห็นสบายคลายกังวล                                   ฟ้าหลังฝนเย็นล้ำฉ่ำอุรา                                                                                 ++ดั่งสาวน้อยร้อยชั่งนั่งร้องไห้                                   แทบขาดใจรอนรักมาหักหาญ ด้วยชายที่หลงรักหักสาบาน                                         อกแหลกลาญป่นปลิ้นจินต์ทลาย                                                                                       ++ทำไปเถิดหากน้องอยากร้องไห้                               น้ำตาไหลล้นหลั่งปรางทั้งสอง ออกมาหมดแอ่งใจให้ไหลนอง                                     ฤทัยน้องจะสบายคลายอาวร ++ระทมทุกข์จะหลั่งไหลไปกับน้ำ                               ความชอกช้ำก็จะสิ้นตามรินไหล ดั่งฝนซาฟ้าสางสว่างใจ                                               ความสดใสจะมาแทนความแค้นเคือง                                                                                 ++แล้วพิศดูหมู่ชนคนอื่นบ้าง                                       ที่อยู่ข้างอาจมีคิดพิสมัย ไม่กล้าบอกดอกจิตคิดในใจ                                         เกรงขวัญใจให้ราคาค่าเพียงดิน ++ไม่อาจเทียบเคียงคู่ผู้กระทำ                                     ให้น้องช้ำน้ำตามาหลั่งไหล ได้แต่แอบลอบพิศคิดในใจ                                         ว่ารักเขาทำไมให้ร้าวราน +++สวัสดีครับ คุณสุนันยา   มาสายเหมือนเดิมครับ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 52 20:50:56 จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 52 17:45:19

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีค่ะ คุณ เป๋า ขอบคุณ มากๆค่ะ  มาช้า ยังดีกว่าไม่มาค่ะ ไม่มีกิ๊ให้ แล้ว มีแต่ ค่ะ *************************** เห็นคุณเป๋า ส่งกลอน ปลอบ ขอบคุณยิ่ง ถ้อยประวิง  ห่วงใย กระไรหนา ชื่นฤดี จริงหนอ สุนันยา มีคนช่วย นำพา เป็นยาใจ ถ้อยคารม ผสมคำ นำมาเปรียบ ประหนึ่งเทียบคำสอน คนอ่อนไหว กำลังใจ ที่มี แสนวิไล ช่วยเสริมให้ ได้คิด  มีผิดเลย จะรอฟ้า หลังฝน ทนสักหน่อย จะรอคอย จนกว่าฟ้าจะเผย กำลังใจหวังว่าจะเหมือนเคย คำเอื้อนเอ่ย ปราณี มีต่อไป จะขอเช็ดน้ำตา ให้แห้งหมด จะขอลดเจ็บช้ำ ความอ่อนไหว จะรอฟ้า หลังฝน มนต์อำไพ จะรอไป จนประสบ พบรักจริง ขอเธอเป็น กำลังใจ อย่าหายจาก จะขอฝาก ความหวัง จากใจหญิง หยดน้ำใจ อย่าคลายคลอน ขอวอนวิง ขอเวลา ลืมทุกสิ่ง ที่ร้าวรอน ขอบคุณอีก สักครั้ง ที่ยังห่วง หยดน้ำตา ที่เคยล่วง ลงเปียกหมอน ต่อนี้ไป ค่อยเลือนหาย ใจปอนปอน คงถึงตอน สดชื่น รื่นภิรมย์ *คมกวี  เตือนใจ ได้จากเพื่อน ที่คอยเยือน  ทุกครั้งไป ให้สุขสม คุณ ตาเป๋า สุนันยา ขอชื่นชม ทุกคารม ซาบซึ้ง ตรึงฤทัย/.... .... แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 52 13:55:40 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 11:33:14