2 ปี...
|
|
2 ปี...
อย่างที่คราวที่แล้วว่าไว้ เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วจริงๆ จนผมเองยังตั้งตัวไม่ทันในหลายๆ เรื่อง เผลอไปอึดใจเดียวเวลาก็ล่วงเลยมาแล้วสองปี สำหรับกิจกรรมนี้
กิจกรรมที่เราสามารถเล่าเรื่องราว ประสบการณ์ ความนึกคิด แบบที่จะหลุดโลกยังไงก็ได้ออกมาผ่านทางตัวหนังสือ
และนั่นก็หมายความได้ว่าเป็นเวลาสองปีแล้วเช่นกันที่ผมแวะเวียนเข้ามายังถนนแห่งนี้ ที่ซึ่งหลายคนหลายความฝันต่างก็แวะเวียนเข้ามาถ่ายทอดเรื่องราวของแต่ละคนให้บุคคลที่อาจจะรู้จักหรือแม้แต่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนได้อ่านกัน
แต่นั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของหลายๆ มิตรภาพที่เกิดขึ้นในโลกของตัวหนังสือแห่งนี้
พอมองย้อนกลับไปตามเส้นทางที่ได้เดินผ่านมายังโลกอันแปลกใหม่นี้เมื่อสองปีที่แล้วก่อนที่จะย้อนกลับมามองดูตัวเอง
จะว่าไปนอกจากเรื่องเรียนและงานแล้ว ผมเองยังไม่เคยจดจ่อหรือตั้งใจทำอะไรได้ยาวนานขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้งในชีวิต
ว่าแล้วก็ค้นโฟลเดอร์ที่ใช้เก็บเรื่องราวเก่าๆ ที่เคยเขียนเคยนำมาลง นับๆ ดูแล้วประมาณเกือบร้อยเรื่องเข้าไปแล้วหรือเนี่ยที่เคยเอามาถ่ายทอดไว้ที่นี่
เยอะเหมือนกันแฮะ
มิน่าล่ะ ถึงว่าทำไมพักหลังๆ นี่ถึงนึกอะไรไม่ค่อยจะออก ถึงคราวที่แล้วตอนที่ครบหนึ่งปีจะบอกว่ามีเรื่องราวมากมายที่ยังอยากจะเล่าก็เถอะ แต่ตอนนี้ก็ต้องยอมรับล่ะว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
นั่งๆ นอนๆ หรือทำอะไรอยู่ บางครั้งมันก็เหมือนกับจะนึกเรื่องดีๆ อะไรออก แต่อยู่ดีๆ มันก็ตื้อหรือไม่ก็ลืมซะเฉยๆ ไปอย่างนั้น บางทีก็เขียนไม่ค่อยจะออก
เฮ้อ พอดีกว่า เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องบ่นซะเปล่าๆ
ว่าแล้วก็มาลองคิดดูว่าครบปีที่สองแล้วนี่ได้อะไรมาบ้าง ก็แหม ถ้าหนึ่งปียังได้ประสบการณ์ สองปีก็ต้องได้อะไรมามากกว่าหนึ่งปีล่ะนะ
ถ้าเป็นเรื่องการเขียน ตอนนี้ผมคิดว่าการเขียนเรื่องราวอะไรซักเรื่องมันเป็นมากกว่าการที่เราได้เล่าเรื่องอะไรต่างๆ ไปเรื่อยๆ ตามแต่จินตนาการ
มันอาจจะเป็นเหมือนการฝึกสมาธิของเราก็ได้ ผมพบว่าการเขียนทำให้จิตใจสงบมากขึ้นโดยเฉพาะเวลาจิตใจว้าวุ่น พอลงมือเขียน (ซึ่งจริงๆ แล้วก็คือพิมพ์สำหรับผม) ผมจะรู้สึกจดจ่อและผ่อนคลายและในขณะนั้นก็อาจจะทำให้เราเข้าใจอะไรบางอย่างได้มากขึ้น
ก่อนหน้านี้ผมอาจจะไม่เคยคิดถึงมันมาก่อนเลยจนกระทั่งได้นำมันมาเขียน นั่นก็แสดงว่าการเขียนทำให้เรามองเห็นหรือสนใจในสิ่งที่เราเคยมองข้ามมันไป
ในบางครั้งงานเขียนเหล่านั้นก็กลายเป็นสิ่งที่ใช้เตือนใจเรา และบางครั้งมันก็กลายเป็นข้อความที่เราใช้รำลึกถึงเรื่องราวสำคัญ
สำหรับเรื่องอื่นๆ ที่ผมพอจะนึกออกก็คงจะเป็นเรื่องของมิตรภาพที่เกิดขึ้นผ่านโลกของตัวหนังสือ ผมคิดว่างานเขียนก่อให้เกิดมิตรภาพที่ดี
ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ถึงแม้จะผ่านเพียงแค่ตัวหนังสือในโลกไซเบอร์ แต่มิตรภาพก็ก่อเกิดขึ้นได้ หรืออย่างน้อยผม (หรือใครๆ อีกหลายคน) ก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงน้ำจิตน้ำใจที่ส่งผ่านตัวหนังสือเหล่านั้น
โลกแห่งนี้ทำให้เกิดเพื่อนใหม่ที่มีความคิดหลากหลาย และช่วยให้เราได้พบเจอกับอีกโลกหนึ่งที่อาจจะไม่มีทางได้พบในโลกอื่นๆ
เรื่องเล่า ข้อคิดเห็นหลายๆ อย่างทำให้ผมได้เปิดประตูไปสู่อีกความเข้าใจหนึ่ง ที่นี่ทำให้เพื่อนหรือคนรู้จักบางคนที่ไม่ได้เจอกันมานานกลับมาติดต่อกันอีกครั้ง
สุดท้ายนี้ ถึงแม้จะนึกอะไรไม่ค่อยจะออกแล้วก็ตามที แต่ก็จะพยายามคิด พยายามเขียนต่อไป เพราะผมเองก็ยังอยากที่จะพูดคุย แลกเปลี่ยนเรื่องราว ประสบการณ์กับเพื่อนเก่าๆ และก็ยังอยากที่จะได้มิตรภาพใหม่ๆ เพิ่มขึ้นทุกๆ วันครับ
| จากคุณ |
:
KTHc  
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ก.ย. 52 22:55:41
|
|
|
| 
ฉลองครบรอบ 2 ปีครับ 
