ความคิดเห็นที่ 1 - ๑ - ท้องฟ้าคำรามพิโรธตลอดวัน สายลมพัดกระหน่ำดังเกิดกลียุค คนเดินดินหาเช้ากินค่ำบางกลุ่มกลัดกลุ้มไม่สบายใจ บางกลุ่มตั้งจิตอธิษฐานภาวนาต่อเทพเทวาที่คุ้มครองเมือง และบางกลุ่มก็ตั้งจิตอธิษฐานขอเลขเด็ดในสลากกินแบ่งรัฐบาลงวดต่อไป เมื่อถึงเวลา 23.00 น. ท้องฟ้ายิ่งคำรามหนัก ประกายฟ้าแลบสว่างเจิดจ้าพร้อมเสียงคำรามราวกับพสุธาจะถล่ม ก่อนที่ห่าฝนจะดิ่งตกจากฟากฟ้าสู่พื้นดิน กระแทกอัดพื้นคอนกรีตต่อเนื่องเป็นสายไม่หยุดหย่อน ราวกับจะชำระล้างแผ่นดินนี้ให้สิ้นความสกปรกโสมม ผมมองปรากฏการณ์ธรรมชาตินี้อย่างเย้ยหยัน หายสายฝนชำระความสกปรกโสมมนี้ได้จริง รัฐบาลคงไม่จำเป็นต้องตั้งงบประมาณสำหรับทำประชาสัมพันธ์การขจัดคอร์รัปชั่น ประชาชนคงไม่ต้องรับเงินทิ้งเรือกสวนไร่นามาชุนนุมปักหลักปักฐานเป็นม็อบจัดตั้งในมหานคร และตัวผมเองก็คงไม่จำเป็นต้องแสร้งเป็นปลาตายปล่อยตัวลอยตามน้ำอยู่เช่นนี้ “นี่มันคือความจริงของโลก คุณต้องยอมรับมัน” เสียงของท่านผู้นั้นดังก้องอยู่ในความทรงจำ และผมย่อมสำเหนียงในบุญคุณของท่านแล้วก้มหน้ายอมรับมัน ทุกสิ่งทุกอย่างประดามีที่ผมถือสิทธิ์ครอบครองในขณะนี้ล้วนเป็นจริงได้เมื่อได้ภักดีกับท่านผู้นั้น ผมมองผ่านกระจกสูง 5 เมตรจากพื้นจรดเพดานไปยังห่าฝนซึ่งสาดเป็นสายไม่มีทีท่าจะหยุดหย่อน บางทีอาจเป็นฝนไล่ช้าง ผมคิด ฝนที่ตกหนักแบบนี้มักจะตกไม่นานแต่ผมคิดผิด สายฝนบ้าคลั่งยังคงสาดซ้ำสาดซัดไม่หยุดหย่อนเป็นเวลา 7 วัน 7 คืน ม็อบต่าง ๆ ที่ชุมนุมทั้งจัดตั้งและไม่จัดตั้งสูญสลายหายไปจากมหานคร แม้น้ำจะท่วมถนนทุกเส้นสายแต่กลับเห็นน้ำใจไมตรีของผู้คน แม้นว่าผู้คนลำบากกันถ้วนหน้าแต่กลับหยิบยื่นน้ำใจให้กันอย่างไม่หวงแหน ประเทศชาติเหมือนจะคืนความเป็นปึกแผ่น ดัชนีแห่งความสุขแทบจะไม่จำเป็นต้องวัดประมวลผล เมื่อมองเห็นจากรอยยิ้มบนใบหน้าของผู้คน ท่านผู้นั้นได้ปรารภกับผมว่า “สถานการณ์แบบนี้ไม่ค่อยดี” “ทำไมครับท่าน” “ประชาชนมีความสุขจนเกินไป” จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 12:51:06

ความคิดเห็นที่ 5 ท้องฟ้าใสตลอดหนึ่งเดือนหลังเหตุการณ์ฝนตกหนักมา 7 วัน 7 คืน ผู้คนหลั่งไหลมายังวัดชานเมืองที่ความวุ่นวายยังเดินทางมาไม่ถึง กิตติศัพท์ปาฏิหาริย์ของตะกวดเผือกสองหางขจรกระจายไปทั่วประเทศ ดอกไม้ธูปเทียนวางขายเป็นแนวยาวตั้งแต่ทางก่อนเข้าวัดจนถึงศาลซึ่งตั้งเป็นที่ประทับของตะกวดตัวนั้น เหนือศาลถูกทำเป็นป้ายไม้สักอย่างดีสลักคำปิดทองอย่างงดงามว่า “ตะกวดเทวดา” “ทำไมต้องใช้คำว่าตะกวด” ผมถามกับลูกศิษย์วัดบริเวณนั้น “หลวงพ่อบอกว่าเป็นความต้องการของท่าน” คำว่าท่านของเด็กวัดนั้นหมายถึงตะกวดตัวนั้นนั่นเอง ผมละสายตาจากลูกศิษย์วัดไปมองท่านที่อยู่ในศาล ลำตัวสีเผือกนั้นเหยียดยาวไม่ไหวติง ท่ามกลางเสียงเพลงลำตัดแก้บน และกลิ่นธูปควันธูปที่ตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ ร่างกายของผมสั่นกระตุกอย่างฉับพลันโดยไม่รู้สาเหตุ ตอนนั้นเองที่ผมเห็นว่าดวงตาของตะกวดตัวนั้นกำลังจ้องมองผมอยู่ ผมปักธูป 9 ดอกลงบนกระถางธูป ระยะห่างจากตัวผมและตะกวดเผือกสองหางห่างกันราว 2 เมตร เมื่อปักธูปเสร็จแล้วผมพนมมือด้วยความรู้สึกขัดแย้ง ว่าตัวเองมานั่งไหว้ตะกวดอยู่ทำไม กราบกู เสียงหนึ่งแว่วเข้าหู ผมหันมองซ้ายทีขวาทีก็ไม่มีใครพูดอะไรทุกคนต่างก้มหน้าก้มตาปากบ่นขมุบขมิบท่องคาถาบูชาพร้อมทั้งอธิษฐานในสิ่งที่ตนปรารถนา กราบกู เสียงนั้นเหมือนดังขึ้นกว่าเดิม ผมมองรอบตัวแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครได้ยินเสียงนั้นนอกจากผม กูบอกให้มรึงกราบกู ผมมองตรงไปเบื้องหน้าตะกวดเผือกสองหางตัวนั้นจ้องเขม็งมาที่ผมจนผมขนลุกและลนลานกราบไปกับพื้นเบื้องหน้า ทันทีที่ผมก้มลงกราบเสียงดังเหมือนบางอย่างกระทบกับไม้กระดาน ผมรีบเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าตะกวดเผือกสองหางกำลังสะบัดหางของมันบนพื้นไม้ของศาล “ท่านเรียกคุณเข้าไปแน่ะ” ลูกศิษย์วัดเดินมาบอกผมและเปิดรั้วกั้นให้ผมเดินเข้าไป เพลงจากคณะลำตัดแก้บนเงียบลงทั้ง ๆ ที่ยังร้องไม่จบเพลง เสียงสวดอธิษฐานต่าง ๆ ก็เงียบกริบลงเช่นกัน “คุณคุกเข่าตรงนี้นะ อยากอธิษฐานอะไรก็อธิษฐาน ท่านจะให้พรคุณ” ลูกศิษย์วัดบอกแล้วเดินจากไป ตอนนี้ผมนั่งห่างจากตะกวดเผือกสองหางนั้นไม่ถึงหนึ่งฟุต ตาของผมอยู่ระดับเดียวกับตาของมัน มันจ้องมองผมซึ่งนั่งพนมมืออยู่แล้วร่างกายอันสงบนิ่งของมันก็เริ่มเคลื่อนไหวขยับเข้ามาใกล้ผม ผมแทบลุกหนีด้วยความขยะแขยงแต่เหมือนกับร่างกายแขนขาเกร็งจนขยับตัวไปไหนไม่ได้ ผมหลับตาลง มรึงอย่าขยับแล้วทุกอย่างที่:-)หวังจะสัมฤทธิ์ผล สัมผัสสากและเย็นค่อย ๆ ลูบไล้ตวัดไปทั่วใบหน้าของผม ผมรู้ด้วยสำนึกทันทีว่าปลายลิ้นสองแฉกนั้นกำลังตวัดไปทั่วหน้า แม้ผมจะขยะแขยงแทบตายแต่ก็ไม่ยอมลุกหนีไป ผมจะลองดู ผมอยากรู้ว่าคำอธิษฐานของผมจะสัมฤทธิ์ผลเป็นจริงหรือไม่ จะด้วยอะไรก็ตาม 7 วันให้หลังก็เกิดการรัฐประหาร ทางเรารู้ระเคาะระคายจากสายภายในและท่านผู้นั้นก็ได้เดินทางออกนอกประเทศก่อนเกิดการรัฐประหารเพียงไม่กี่ชั่วโมง กงล้อประวัติศาสตร์ยังคงหมุนทับรอยเดิมไม่เคยเปลี่ยน อำนาจหอมหวานดังสมบัติเวียนที่ถูกส่งเปลี่ยนมือจากกลุ่มหนึ่งสู่อีกกลุ่มหนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานพรรคการเมืองที่เคยใหญ่ที่สุดก็มีอันกระจัดกระจายไปทุกสารทิศ อำนาจที่เคยอยู่ในมือท่านผู้นั้นได้หดหายไปไม่เหลือหลอ ท่านผู้นั้นเคยโทรศัพท์จากต่างแดนเพื่อขอคำปรึกษากับผมเพื่อจะวางหมากเดินเกมการเมืองของท่านต่อไป “ขอโทษด้วยครับท่าน ตอนนี้ผมไม่สามารถช่วยเหลือท่านได้แล้ว” “แกกล้าดียังไง ถ้าฉันต้องเข้าตะราง แกนึกหรือว่าแกจะรอด” เสียงของท่านเต็มไปด้วยความอาฆาต ผมตัดสายโทรศัพท์นั้นทิ้งไปอย่างไม่แยแส และมุ่งหน้าไปยังตำหนัก “ตะกวดเทวดา” ทันที เมื่อคำอธิษฐานของผมเป็นจริงผมได้ฝากตัวเป็นลูกของท่านทันที ในครั้งแรกที่ผมพบกับท่านผมตั้งจิตอธิษฐานอย่างแรงกล้าเมื่อลิ้นของท่านตวัดไปทั่วหน้า ผมอธิษฐานว่าขอให้บ้านเมืองผ่านพ้นวิกฤติ และแม้นว่าตัวของผมยังมีบุญยาวาสนาก็ขอให้เป็นใหญ่เป็นโตในแผ่นดินนี้ หากใครคิดขัดขวางหรือคิดร้ายต่อประเทศชาติและตัวผมก็ขอให้มันผู้นั้นต้องมีอันระเห็จจากไปไม่อยู่ในแผ่นดินเดียวกันกับผม ไม่นานจากนั้นท่านผู้นั้นก็เป็นอันต้องระเห็จออกนอกประเทศเพื่อหนีคดีจากการรัฐประหาร ทุกวันหยุดผมเป็นต้องพาภรรยาและลูกมาสักการะท่านที่วัด ศรัทธาจากทุกสารทิศยังหลั่งไหลมายังศาลตะกวดเทวดา ทุกคนที่มาล้วนมีปัญหาแตกต่างกันไป ผมเองก็มีปัญหา คำขู่ท่านผู้นั้นที่จะลากผมเข้าตะรางรบกวนจิตใจของผมตลอดมา เมื่อผมและครอบครัวจุดธูปไหว้ท่านอยู่นั้น ผมตั้งจิตอธิษฐานขอให้ปัญหาทุกอย่างมีทางคลี่คลาย ขอให้ท่านพ่อบันดาลให้ปัญญาเกิด ผมสบตากับท่านดวงตาของท่านมองผมอย่างเมตตาจนผมตื้นตันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ นาทีนั้นเองที่มีแสงสว่างวาบขึ้นในสมองของผม ไม่กี่วันจากนั้นผมจัดแถลงข่าวตั้งชื่องานว่า “ผมคือหนึ่งในขบวนการโกงกินชาติ” ผมแฉทุกอย่าง ทุกแผนการ ทุกสิ่งอย่างที่ผมรู้ เอกสารทั้งหมดที่ผมมียื่นต่อนักข่าว นักข่าวถามว่าผมออกมาแฉแบบนี้เพื่ออะไร “ผมผิดมาครั้งหนึ่งแล้ว ผมไม่อยากผิดไปตลอดชีวิต” นักข่าวถามต่อ “ออกมาแฉขนาดนี้ ท่านไม่กลัวจะมีอันตรายเหรอคะ” “ผมตายแน่ ๆ เพราะฉะนั้นผมฝากไปทางรัฐบาลใหม่ด้วยว่า จับคนร้ายให้ได้ก็แล้วกัน” “เรียกว่าท่านทำใจยอมตายแล้วจึงออกมาแฉในครั้งนี้” “ครับ ผมมีเรื่องขอร้องอีกอย่าง ผมเป็นหนึ่งในขบวนการโกงกินชาติ แต่ลูกเมียผมไม่เกี่ยว อย่าเอาพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง” “ท่านคะขออีกคำถามนะคะ ท่านคิดว่าหน่วยงานปราบปรามคอร์รัปชั่นจะเล่นงานท่านยังไงบ้าง” ผมตอบกลับไปอย่างแทบไม่ต้องคิด “ไม่ต้องคิดเล่นงานผมหรอกครับ เอาข้อมูลของผมไปเล่นงานคนที่ควรจะถูกเล่นงานดีกว่า เพราะผมคงอยู่ได้อีกไม่นาน” งานแถลงข่าวนั้นถูกบันทึกเทปและออกอากาศไปทั่วโลก  หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์นำวลีเด็ดของผมไปผ่านหัวกันอย่างครึกโครมไม่ว่าจะเป็น “ผมผิดมาครั้งหนึ่งแล้ว ผมไม่อยากผิดไปตลอดชีวิต” หรือ “ลูกเมียผมไม่เกี่ยว อย่าเอาพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง” สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากหนึ่งในขบวนการโกงกินชาติผมกลายเป็นวีรบุรุษผู้นำความถูกต้องสู่แผ่นดิน แม้จะถูกลอบสังหารหลายครั้งแต่ผมก็รอดตายมาได้ทุกครั้ง และแม้ผมจะตายไปแต่หลักฐานความผิดก็ยังมัดตัวท่านผู้นั้นเหมือนเดิม แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 11:50:29 จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 13:02:05

ความคิดเห็นที่ 6 ท่านผู้นั้นถูกส่งตัวกลับมาดำเนินคดี และถูกพิพากษาจำคุกด้วยระยะเวลาที่ยาวนานเกินกว่าที่อายุขัยของท่านจะถึงได้ ส่วนผมกลับไม่ถูกสั่งฟ้องเพราะเปรียบเสมือนเป็นคนมอบหลักฐานให้กับภาครัฐ และหากรัฐฟ้องร้องคดีกับผมประชาชนก็คงจะไม่ยอม นักวิชาการท่านหนึ่งเคยให้สัมภาษณ์ถึงกรณีของผมว่า “ไม่มีใครสั่งจำคุกวีรบุรุษของชาติได้ เขากล้าทำในสิ่งที่กล้าหาญ ความผิดที่ผ่านมาถือว่าเป็นเขาถูกบีบบังคับให้ทุจริต” 2 ปีหลังจากนั้น เมื่อคณะรัฐประหารคืนอำนาจกับประชาชน พรรคการเมืองที่ผมจัดตั้งขึ้นได้รับคะแนนท่วมท้นจากการเลือกตั้ง และผมก็ได้ขึ้นแท่นตำแหน่งผู้นำของประเทศในเวลาต่อมา จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 13:03:08

ความคิดเห็นที่ 7 - ๒ - ท้องฟ้าคำรามพิโรธตลอดวัน สายลมพัดกระหน่ำดังเกิดกลียุค คนเดินดินหาเช้ากินค่ำบางกลุ่มกลัดกลุ้มไม่สบายใจ บางกลุ่มตั้งจิตอธิษฐานภาวนาต่อเทพเทวาที่คุ้มครองเมือง และบางกลุ่มก็ตั้งจิตอธิษฐานขอเลขเด็ดในสลากกินแบ่งรัฐบาลงวดต่อไป เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน ผมจำได้ดีสภาพอากาศวิปริตเช่นนี้เคยเกิดขึ้นก่อนเหตุการณ์รัฐประหาร หรือว่านี่ถึงคราวของผมแล้ว แม้ว่าฝนจะตกหนักเหมือนเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปได้อีก ผมเคยเป็นปลาตายว่ายทวนน้ำอย่างไร ปัจจุบันก็ยังคงเป็นอย่างนั้น หลายปีที่ผ่านมา ผมต้องนั่งจัดสรรปันส่วนให้ประโยชน์ตกอยู่กับทุกฝ่ายเท่า ๆ กัน โครงการอันมีประโยชน์เกิดขึ้นในสังคม เพราะเม็ดเงินส่วนเกินที่งอกเงยขึ้นในกระเป๋าของพวกเรา ประเทศนี้เหมือนดังเมืองต้องสาปสุดท้ายผมก็ไม่อาจจะเปลี่ยนอะไรได้จริง ๆ ตั้งแต่ปลายปีที่แล้วผมโดนโจมตีอย่างหนักจากกลุ่มคนที่ไม่เข้าใจโลก พวกเขาไม่เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องยากเพียงใดที่ต้องจัดสรรงบประมาณก้อนหนึ่งให้ทำประโยชน์ได้ทั้งกับประชาชนและนักการเมืองในสภา ผมยกหูโทรศัพท์สั่งให้คนเตรียมรถโดยด่วน บนยอดเขาแห่งอำนาจนั้นแม้มีเหตุการณ์แปรปรวนรบกวนจิตใจเพียงเล็กน้อย ก็ไม่อาจปล่อยปละให้ผ่านไปได้ ผมเดินทางมาถึงวัดชานเมืองซึ่งบัดนี้กลายเป็นวัดที่ห่างไกลกับคำว่ากันดารเหลือเกิน หลายปีที่ผ่านมาวัดนี้เจริญขึ้นอย่างผิดหูผิดตา พระอุโบสถถูกบูรณะให้ใหญ่โตขึ้นอย่างรวดเร็ว ถนนลูกรังหน้าวัดก็กลับกลายเป็นถนนคอนกรีตอย่างดี ศาลตะกวดเทวดาถูกบูรณะใหม่ให้ใหญ่โตกว่าเดิม ตอนที่ผมเดินไปถึงหน้าศาลนั้นเป็นเวลาพลบค่ำแล้ว เด็กวัดคนหนึ่งเมื่อมองเห็นผมก็รู้ทันทีจึงเปิดประตูศาลให้ผมเข้าไปสักการะท่าน แม้จะเลยเวลาที่จะทำการสักการะแล้วก็ตาม จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 13:04:48

ความคิดเห็นที่ 8 ท่านประทับอยู่บนศาลอย่างสงบนิ่ง ตัวของท่านนอนอยู่ในกล่องใสขนาดกว้างอยู่บนพื้นซึ่งอยู่สูงจนผมต้องแหงนคอมอง หลายปีที่ผ่านมาทางวัดได้จัดที่จัดทางศาลของท่านให้ดูโอ่อ่าขึ้นกว่าที่เคย สายตาที่ท่านมองผมนั้นเรียบเฉย ดั่งเช่นหลายปีที่ผ่านมาและเป็นหลายปีที่ผมไม่ได้ยินเสียงของท่านข้าง ๆ หูอีกเลย ผมตั้งอธิษฐานจิตขอให้ท่านช่วยให้ผมพ้นภัยทางการเมือง และต่ออายุการเมืองของผมออกไป แต่ท่านก็ไม่ตอบสนองอะไร ผมหันมองรอบตัวไม่มีใคร เด็กวัดที่เปิดประตูให้ผมเมื่อครู่ก็หายตัวไป ทั่วทั้งบริเวณมีเพียงผมอยู่เพียงผู้เดียว ผมจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นและเดินขึ้นบันไดทีละขั้นมุ่งหน้าตรงไปหาท่าน สายตาของท่านเหม่อลอยไม่ได้สนใจผมแม้แต่น้อย และเมื่อผมพิจารณาท่านตลอดทั้งตัว ผมก็เข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น ตะกวดที่อยู่ในศาลนั้นมีหางเพียงหางเดียว และสีเผือกตลอดลำตัวนั้นมีลอยถลอกเผยให้เห็นสีเนื้อจริงบนลำตัว แท้ที่จริงตะกวดที่อยู่บนศาลนี้เป็นเพียงตัวตะกวดที่ถูกทาสีทับไว้หาใช้ตะกวดเทวดาไม่ เกิดอะไรขึ้นกับตะกวดเทวดาที่ผมเคารพและกราบไหว้ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ผมกราบไหว้ตะกวดธรรมดาที่ไม่ใช่ตะกวดเทวดา ผมกำมือแน่นและทุบลงพื้นสุดแรง น้ำตาร่วงหล่นสัมผัสกับพื้น “ท่านรู้แล้วหรือครับ” ผมหันขวับไปทางต้นเสียง เด็กวัดคนที่เปิดประตูศาลยืนอยู่ในมือถือเข็มฉีดยา “ในเข็มนั้นมีอะไร” เสียงของผมเกรี้ยวกราด “มอร์ฟีนครับ ผมต้องฉีดให้มัน มันจะได้ไม่อาละวาด” เด็กวัดตอบออกมาโดยดี ที่แท้นี่เป็นเพียงตะกวดธรรมดาตัวหนึ่งที่ถูกทาสีให้เป็นสีเผือกและเมายานั่นเอง “ใครเป็นคนสั่งให้ทำ” “หลวงพ่อครับ ผมไม่รู้เรื่องอะไร” ผมยันตัวขึ้นปาดคราบน้ำตาที่เหลืออยู่ กึ่งวิ่งกึ่งเดินออกจากศาลตะกวดเทวดาตั้งใจว่าจะไปยังกุฏิของพระคุณเจ้า แต่เมื่อก้าวเท้าพ้นธรณีประตู แขนทั้งสองข้างของผมก็ถูกรวบโดยชายร่างใหญ่ในชุดทหาร 2 คน “นี่พวกคุณจะทำอะไร” “ทางคณะของเราต้องขอเชิญท่านไปสอบปากคำครับ” “ผมโดนยึดอำนาจแล้วใช่ไหม” พวกเขาไม่ตอบอะไร ได้แต่กึ่งเดินกึ่งลากผมไปยังรถยุโรปคันใหญ่เบื้องหน้า พวกเขาไม่ได้รุนแรงกับผมมากนัก จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 13:06:40

ความคิดเห็นที่ 9 ผมนั่งตรงกลางระหว่างทหารร่างใหญ่ 2 คน รถค่อย ๆ เคลื่อนอย่างช้า ๆ แต่ยังไม่ทันจะพ้นเขตศาลตะกวดเทวดาทหารซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ผม ก็เอ่ยปากขึ้น “หยุดรถสักเดี๋ยวเถอะ” “มีอะไรเหรอ” ทหารอีกคนเอ่ยถามขึ้น “ไหน ๆ มาที่นี่ทั้งที ขอไหว้ท่านสักหน่อย” ทหารอีกคนหันมามองหน้าผมแล้วหันกลับไปพูดกับคู่สนทนา “จะไหว้ก็ไหว้สิท่านอยู่นี่แล้วไง” “ไม่ใช่ ๆ ...” ทหารอีกคนรีบปฏิเสธ “...จะไปไหว้ท่านที่อยู่ในศาลต่างหาก” “อ้อ...ก็เร็ว ๆ หน่อยละกัน” ผมมองตามทหารคนนั้นเดินไปยังศาลตะกวดเทวดา เขาจะรู้ไหมนะว่าตะกวดที่เขาตั้งใจไปกราบไหว้นั้นแท้จริงก็เป็นเพียงตะกวดธรรมดา ๆ ตัวหนึ่ง ซึ่งบังเอิญมีศาลอยู่ก็แค่นั้นเอง จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 13:07:56

ความคิดเห็นที่ 10 ----------------------------------------------------------------------- เรื่องสั้นเรื่องนี้เขียนแล้วเสร็จในปี 2550 (ผมนึกว่าจะนานกว่านั้น) หากอ่านแล้วรู้สึกอย่างไร ทิ้งคำวิจารณ์ไว้นะครับ กำลังคิดอยู่ว่าจะเอานิยายมาลงแต่ไม่แน่ใจว่าที่ห้องสมุดนิยมนิยายสยองขวัญหรือเปล่า และอีกอย่างคือ ผมเขียนหนังสือทีไร ต้องมีคำหยาบคายทุกที ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 13:11:09

ความคิดเห็นที่ 11   ตะกวดจะเป็นเทวดาได้อย่างไร นอกจากตะกวดจะใส่ร้ายเทวดา เทวดาเจ็บ ความเสแสร้ง นางไม้หรือคนธรรมดาก็มี แต่ความมีเกียรติ ที่ยกตัวเองเป็นเทวดาจะเป็นตะกวด อันนี้ตะกวดรู้ดี แล้วเทวดาจะเป็นตะกวดได้อย่างไร จากคุณ : ga เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 14:02:46 A:58.10.146.217 X: TicketID:224585

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณคุณ ga ที่สนใจเข้ามาอ่านและทิ้งความเห็นไว้ครับ ตะกวดจะเป็นเทวดาได้อย่างไร เทวดาจะเป็นตะกวดได้อย่างไร สิ่งมีอันเป็นภาพลวงเหล่านี้ ถูกสร้างสิ่งจากแหล่งเดียวกันทั้งนั้นครับ จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 14:14:15

ความคิดเห็นที่ 13 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 16:00:18

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ คุณ scottie ครับ ที่แวะมาอ่าน หลายปีผ่านไปแต่คุณ scottie ก็ยังเป็นนักอ่านตัวยงคงเส้นคงวานะครับ จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 16:53:33

ความคิดเห็นที่ 15 มาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 18:54:00

ความคิดเห็นที่ 16 เอ่อ เห็นว่าเป็นงานลงถัง แต่เราว่าสนุกดีค่ะ ^^ จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 21:18:22

ความคิดเห็นที่ 17 ผมคงไม่อาจวิจารณ์งานของคุณ CU.ได้ ขอเพียงให้กี๊ฟเท่านั้นครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:45:52

ความคิดเห็นที่ 18 สนุกดีค่ะ ที่จริงไม่น่าลงถังเลย อยากอ่านนิยายสยองขวัญด้วยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 10:32:12

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณแวะมาครับ คุณKTH (KTHc) ดีใจมากครับที่มีคนอ่านแล้วรู้สึกสนุก ขอบคุณครับ Draconia วิจารณ์ได้สิครับพี่เจียวต้าย (ขออนุญาตเรียกว่าพี่นะครับ) ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ ขอบคุณครับคุณกุลธิดา (kdunagin) แล้วอย่าลืมติดตามนิยายสยองขวัญของผมนะครับ ^^ (คงโพสต์ในคืนพรุ่งนี้ครับ) ขอบคุณทุกความเห็นที่สนใจและแวะมาอ่านอีกครั้งครับ ----------------------------------------------------------- แปลกใจนิดนึงที่อยู่ดี ๆ คห.2 หายไป ทำให้เนื้อหาขาดหาย ไม่ทราบเหมือนกันว่าอยู่ดี ๆ หายไปเองหรือมีคนต้องการให้หายไป หากมีคนต้องการและทำให้หายไป ผมขอทำความเข้าใจนะครับว่าเรื่องสั้นเรื่องนี้ผมเองก็เขียนด้วยเจตนาดี แต่เป็นเจตนาดีในมุมมองของผมครับ โปรดให้โอกาสเรื่องสั้นเรื่องนี้ ได้ทำประโยชน์ในแบบของมันเถอะครับ จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 11:28:48

ความคิดเห็นที่ 20 คิดอย่างรอบคอบอีกทีผมว่าต้องมีคำต้องห้ามที่ระบบลบโดยอัตโนมัติแน่ ๆ ไม่ทราบว่า pantip ได้ชี้แจงคำต้องห้ามเหล่านี้ไว้ที่ไหนหรือเปล่า น่าจะทำแบบการสแกนคำหยาบซึ่งแสดงคำที่ต้องแก้ไขให้ก่อนโพสต์ เดี๋ยวจะ edit เรื่องให้ครบครับ จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 11:39:30

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่สามารถแก้ไขให้ครบเรื่องได้ จึงขออนุญาตแปะลิงค์ที่ครบเรื่องไว้ด้วยครับ http://www.thaiwriter.net/forum01/index.php?topic=4892 จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 12:29:57

ความคิดเห็นที่ 23 มาอ่านด้วยครับ เป็นเรื่องชวนคิดชวนตั้งคำถามดีนะครับ เรื่องแนวสยองขวัญ มีคนบ่นถึงเหมือนกันครับ ว่าอยากให้มีมาลงมากขึ้น ตามไปอ่านฉบับเต็มแล้วครับ คคห 2, 3, 4 ที่หายไป คาดว่าติดคำต้องห้ามครับ น่าจะเป็นคำว่า ship หาย สวัสดีคุณ CU. ด้วยครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 09:39:13

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคุณพีทคุง (พิธันดร) ครับ ระบบกรองคำน่าจะแจ้งผมสักนิดว่าติดคำว่าอะไรจะได้แก้ไขให้ครบเรื่อง ขอบคุณอีกครั้งที่แวะมาทักทายหลังจากที่ผมหาย(หัว)ไปเสียหลายปี เข้ามาเพิ่มเพราะลืมกล่าวคำว่า "สวัสดีครับ" แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 20:28:04 จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 20:27:10