ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนที่ผมจะได้รู้จักกีกี้นั้น เมื่อต้นเดือนมีนาคม  2552 ที่ผ่านมา ผมได้รู้จักกับ “วี” ทางเอ็มเอสเอ็น ผมไม่สนใจว่าชายแปลกหน้าที่เข้ามาทักผมนั้น รู้จักเมลล์ผมได้อย่างไร? และไม่ใช่ประเด็นที่ผมจะสนใจ  เพราะทุกวันนี้ อีเมลล์ที่ผมใช้ ก็ไม่มีระเบียบนัก ทั้งงานและส่วนตัว ดูปนกันวุ่นวายไปหมด   ผมจำได้ว่าคำๆแรกที่เขาทักผมคือ “เราชื่อวี เป็นเกย์ และมีแฟนแล้ว” แปลก เขาบอกผมเพื่ออะไร? แต่รู้ไหมว่า?แค่นั้น ก็ทำให้ผมรู้สึกสนใจในตัวเขาเข้าแล้ว จะมีสักกี่คนที่ประกาศว่าตัวเองเป็นเกย์ กับคนแปลกหน้า และยิ่งน่าสนใจกว่านั้น  เขาคนนี้บอกว่ามีแฟนแล้วนี่สิ น่าสนใจ เขาจะบอกผมเพื่ออะไร? แม้แต่ผู้ชายแท้ๆ ยังต้องปิดบังกันเลย เมื่อจะคุยกับใครสักคนที่ตัวเองสนใจ ในเวลาต่อมา เราได้พูดคุยกันทางโทรศัพท์และเขาอยากเจอผมมาก แน่นอนผมเองก็อยากเจอวีเช่นกัน ว่ากันว่า จะมีสักกี่คนที่ได้ "มิตรภาพ"ทางโลกไซเบอร์ และดูเหมือนว่าผมกำลังคิดเช่นนั้น เพราะว่ามิตรภาพของผมกับวี ดูเหมือนจะเริ่มต้นกันได้ด้วยดี  แม้ลึกๆจะรู้ว่าวีเป็นเกย์ก็ตาม ในวันหนึ่ง วีมาทำธุระแถวๆบ้านของผม เราจึงนัดเจอกัน วีเป็นเกย์ที่หน้าตาไม่ได้หล่อเลิศเลอใดๆในสายตาของผม แต่ดูคมเข้มและสมส่วน ดวงตากลมใสมีประกายยามจ้องมอง นั่นคือเสน่ห์ในตัวของเขา   ผิววีค่อนข้างขาว ยิ่งทำให้วีดูดียิ่งขึ้น ดังนั้นคำที่ว่า “คารมเป็นต่อ-รูปหล่อเป็นเกย์” จะใช้ไม่ได้สำหรับวีแน่ๆ วีไม่ได้มาคนเดียว  คนๆนั้นชื่อ “เต้” แน่นอนว่าเต้ คือแฟนของวีตามที่ผมคิดไว้จริงๆ เมื่อวีแนะนำให้ผมรู้จัก “พี่ออม นี่แฟนผมครับ ชื่อเต้” “ยินดีที่รู้จักครับ” และบังเอิญว่าวันนั้น เพื่อนของผม ที่ทำงานในวงการคนหนึ่งมาค้างด้วย ผมเลยเออออแนะนำไปว่า “นี่แฟนผมเอง ชื่อป๋อง” ท่าทางป๋องเพื่อนผมจะเหวอรับประทานไม่ใช่น้อย!!   แต่ก็เก็บอาการอึ้งได้ดี จนทั้งสองคนเชื่อสนิทว่าป๋องคือแฟนผม เจ๊ย!! . นี่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายแล้วใช่ไหม ? 555 ทำไมถึงหาแฟนได้เร็วแบบนี้นะ ............... สัปดาห์หนึ่งต่อมา วีโทรศัพท์มาหาผม ขอค้างที่บ้านผมอีกครั้ง ผมไม่ขัดข้องประการใด และแน่นอน วีมากับแฟนคนเดิมของเขาด้วย การมาครั้งนี้ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ได้พูดคุยกันเยอะขึ้น จึงทำให้ผมมีเรื่องราวต่างๆมาเขียนเล่าสู่กันฟังขณะนี้ แม้จะเป็นสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงนักก็ตาม   “ป๋องไม่อยู่เหรอ?” “อ๋อ ไม่อยู่ครับ ไปถ่ายโฆษณาที่ปากช่องครับ” ผมตอบไปตามตรง..เพราะวันนั้นเพื่อนผมไปถ่ายโฆษณาจริงๆ [ปัจจุบันโฆษณาตัวนี้ออนแอร์แล้ว] และปกติป๋องก็ไม่ได้พักอยู่กับผมด้วย  เอาล่ะสิ!! แล้วผมจะทำอย่างไรหว่า?   ก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกลบเกลื่อนความจริงต่อไป โดยยังไม่สารภาพว่าผมอำวีและเต้เล่นๆเท่านั้น เรื่องที่คว้าป๋องมาเป็นแฟน ตลอดที่พูดคุยกัน วีนอนหนุนตักของเต้อย่างมีความสุข วีไม่มีท่าทีเขินอายผม อาจเพราะวีและเต้ต่างมั่นใจ ว่าผมเป็นเกย์เหมือนๆกับเขานั่นเอง จนผมอดอิจฉาไม่ได้  ผมไม่ได้รังเกียจเกย์ แม้โดยมาก ผมจะเห็นเกย์ที่กรี๊ดกร๊าด หรือเปลี่ยนคู่กันบ่อยๆ   แต่ภาพที่เห็นกับสายตาตัวเอง เป็นภาพที่น่ารักมากๆ   นี่แหล่ะ เขาเรียกว่าความรัก ความรักไม่จำเป็นต้องแบ่งแยก ด้วยเชื้อชาติ  ศาสนาหรือว่าเพศใดๆ ผมรู้มาว่า ทั้งสองคบหากันมานานกว่า 3 ปีแล้ว 3 ปี สำหรับการคบหาและใช้ชีวิตอยูร่วมกันของเกย์นั้น สำหรับผม ถือว่ายาวนานเหลือเกิน เพราะอย่างที่บอกไว้ตอนต้น ส่วนใหญ่เกย์ที่ผมรับรู้มา คบกันเพียงแค่ "ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน"เท่านั้น แล้วก็แยกจากกัน  ทิ้งไว้แค่ความสุขระยะสั้นๆ และไม่มีความน่าจดจำใดๆ จากที่ได้รับรู้ข้อมูลของทั้งสองคน ทำให้ผมนับถือในความรักของเขาทั้งสองจริงๆ โดยเฉพาะเต้ เต้หน้าตาดูแย่มากๆสำหรับผม หน้าตาดูไม่จืดเลยทีเดียว แต่ทั้งคู่ก็รักกัน เป็นความรักที่มีมุมมองเป็นผู้ใหญ่  เต้ดูเหมือนจะเชื่อฟังวีไม่น้อย เพราะวีจะคอยเป็นหัวหน้าครอบครัว   คอยดึงเต้ในยามที่ออกนอกลู่-นอกทางให้กลับมาสู่คำว่า "ชีวิตคู่" ตามที่ทั้งสองวาดฝันกันไว้ “พี่ออม ผมไม่ใช่เด็กๆแล้วนะที่จะรักใครสักคนที่หน้าตา” วีพูดกับผมตรงๆหลังจากที่เต้ขอตัวเข้าไปพักผ่อนในห้องซึ่งผมเปิดแอร์ไว้ สำหรับรับรองโดยเฉพาะเป็นสัดส่วน โดยเปิดโอกาสให้ผมได้สนทนากับวีอย่างสะดวกใจ ผมถามวีต่อว่า รู้จักกับเต้ได้อย่างไร? ทั้งสองคนรู้จักกันเพราะทำงานที่โรงงานอุตสาหกรรมในจังหวัดระยอง เต้เป็นคนอีสาน ทานง่าย อยู่ง่าย น้ำตกซกเล็กทานได้หมด นั่นคืออาหารโปรดของเต้เชียวล่ะ โดยเฉพาะส้มตำปลาร้ารสจัดๆ ส่วนวีเป็นคนกรุงเทพ แต่เรียนจบสาธารณะสุข จึงไปทำงานด้านสิ่งแวดล้อมที่โรงงานอุตสาหกรรมแห่งนั้น ทั้งสองจึงได้รู้จักกัน และคบกันมานานกว่า 3 ปี "ว่ากันว่า คนทานอาหารรสจัดๆ เป็นคน"เซ็กส์จัด" แล้วเต้เคยนอกใจวีบ้างไหม?” เป็นคำถามที่ออกจากใจของผมจริงๆ ผมอยากรู้ว่ายังมีอีกไหม? เกย์ที่รักเดียวใจเดียว  ลึกๆผมก็ลุ้นคำตอบว่าต้องมีบ้าง   แต่ก็อดภาวนาไม่ได้ว่า ขออย่าให้เต้เป็นคนแบบนั้นเลย เพราะอยากให้ภาพของเกย์ทั้งคู่ดูดีสำหรับผม และเป็นตัวอย่างของเกย์ดีๆ ที่รักกัน วียอมรับว่า เต้เจ้าชู้มาก !! เป็นคำตอบที่ทำให้ผมอึ้ง และการมาครั้งนี้ของเขาสองคน มาเพื่อ “ชวนผมมีเซ็กส์” ใช่!! ผมฟังไม่ผิดจริงๆ วียอมรับว่า เต้อยากมีเซ็กส์กับผม   และให้วีมาคุยทาบทาม ที่เต้ของตัวเข้าห้องไปก่อนนั้น ก็เพื่อเปิดโอกาสให้วีได้คุยกับผมก่อน  ส่วนตัวเองไปรอในห้อง หาใช่ไปนอนหลับพักผ่อนอย่างที่ผมคิดไว้ไม่!! "บ้าฉิบ!!" ภายใต้สีหน้าที่เรียบเฉยของผม ดูเหมือนภายในจะไม่เป็นแบบนั้น ผมเริ่มไม่พอใจวีและเต้  ผมเริ่มไม่ไว้ใจคนทั้งสอง เริ่มรู้ตัวเองว่า ชักจะ "เกลียด"พฤติกรรมของเต้และวีตะหงิดๆขึ้นมา เหมือนวีรู้ว่าผมรู้สึกอย่างไร? วีจึงบอกว่า เขาไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอน ต้องขอโทษผมด้วย เพราะผมคือเพื่อนที่ดีสำหรับเขา   เต้จะมีเซ็กส์กับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ผม *** แก้ไขวรรคใหม่ และจัดกลาง แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 18:01:16 จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 17:47:07

ความคิดเห็นที่ 2 ผมว่าที่วีออกตัวเช่นนั้น คงรู้แล้วว่า ผมไม่เล่นด้วยอย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ในเวลานี้ ภาพความรักที่สวยงามของเกย์คู่นี้ ก็ไม่เหมือนเดิมในใจผมอีกต่อไป ทั้งสองคน ก็ไม่แตกต่างจากเกย์ทั่วๆไป เพียงแค่ มีอะไรๆกับคนอื่นๆแล้วบอกคู่ของตัวเองเท่านั้น และบางครั้งก็มีแบบ “เราสามคน”   นั่นคือสิ่งที่ผมรับไม่ได้และรังเกียจไม่น้อยกับเกย์ที่มีพฤติกรรมเช่นนี้ “ทุกครั้ง พวกคุณป้องกันกันไหม?” ผมถาม ราวกับพิธีกรกำลังสัมภาษณ์แขกรับเชิญ แน่นอนว่ามันเป็นคำถาม ที่ส่วนตัวมากๆ เพราะในใจผมแฝงด้วยความขยะแขยงพฤติกรรมนั้นๆให้แล้ว “ป้องกันบ้าง ไม่ป้องกันบ้าง แล้วแต่เหตุการณ์” ครับ  ผมได้แต่พยักหน้ารับฟัง   มันช่างโหดร้ายสำหรับผมเหลือเกิน ที่ได้เจอเกย์แบบนี้ ห่อเหี่ยว และ หดหู่ ยากที่จะบรรยายออกมา “ออมคิดว่าถุงยางแก้ปัญหาเรื่องโรคได้ 100% เหรอ?” คราวนี้วีเป็นผู้ถามผมบ้าง “ก็ดีกว่าไม่ป้องกัน ไม่ใช่รึ?” “ตอน จูบปากกันล่ะ!! ตอน Oral ล่ะ!! ออมไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะได้รับเชื้อจากสารคัดหลั่งนั้นรึ?” ครับ   ผมพยักหน้ารับฟังอย่างดี ราวกับเห็นด้วยกับความคิดของผู้ตอบ จะให้ผมค้านได้อย่างไร? ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมั่นใจกับความคิดของตัวเองเช่นนั้น   แม้ในใจของผมจะค้านอยู่หลายประเด็นก็ตาม   ที่แน่ๆ การป้องกันโดยสวมถุงยางอนามัยนั้น ไม่เพียงแค่ป้องกันเรื่อง โรคเอดส์ อย่างเดียว แต่ยังช่วยยับยั้งเชื้อจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ อื่นๆได้อีกด้วย ถ้าเป็นผม  ผมเลือกที่จะป้องกันโดยใช้ถุงยางอนามัย แม้กับคนที่ผมรักและเรียกว่าแฟนด้วยก็ตาม   ผมว่าป้องกันไว้ก็ไม่น่าเสียหายตรงไหนนี่นา? และถ้าผมจะ Oral ให้กับคนแปลกหน้าสักคน จะสวมถุงยางก่อนไม่ได้หรือ? จริงอยู่ แม้จะไม่ได้ Feeling ก็ตาม   แต่มันก็ควรมีสติที่จะยับยั้งกันบ้าง ยิ่งเป็นช่วงที่ "สัมพันธ์ข้ามคืน"แบบนั้น ยิ่งตระหนักให้มากๆ “ถ้าวันหนึ่ง เราไปด้วยกันไม่ได้ ก็ไม่เสียใจนะ” เราในที่นี้ หมายถึงวีและเต้   “ทำไมล่ะ?” ผมถามอย่างสงสัย เพราะจู่ๆวีก็เปลี่ยนเรื่องสนทนาดื้อๆ “เพราะเราใช้ชีวิตร่วมกันคุ้มที่สุดแล้ว จะมีสักกี่คู่ที่อยู่ด้วยกันอย่างเรา” อืม มันก็จริงของวี ผมเห็นมาไม่น้อยที่เกย์หลายๆคนประกาศหาแฟน กันทางเวปบอร์ด ส่วนมากก็เน้นที่รูปร่าง หน้าตา  และสุดท้าย     ก็จบลงที่ “เซ็กส์” !! ไม่ใช่สิ!!  ต้องบอกว่าส่วนใหญ่ มีเซ็กส์แล้วก็จบกันไป ถึงจะถูกกว่า แต่จะดีไม่น้อย หากคู่รักของวีและเต้ ไม่ปรารถนาเซ็กส์จากบุคคลที่สามบ่อยเกินไปเช่นนี้ ผมคงได้มีเพื่อนเกย์ ที่ดีๆอย่างวีและเต้อย่างแน่นอน เพราะหลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้รับการติดต่อจากทั้งสองเลย และผมก็ไม่คิดจะโทรศัพท์ไปหาเช่นกัน  มิตรภาพของผมและเกย์ทั้งสอง จึงจบลงตั้งแต่เช้าตรู่ของวันนั้น ที่เขาเดินทางกลับ .................. วันนี้ ผมจึงอดถามตัวเองไม่ได้ว่า เขาเข้าหาเราเพราะอยากรู้จัก หรือเพราะอยากมีเซ็กส์กันแน่!! ภาพลักษณ์ที่สวยหรู ดูดี และเรื่องราวที่บอกกับผมนั้น มันแค่นิยาย ฉาบฉวย ปรุงแต่ง หรือเรื่องจริงกันแน่ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม คำพูดที่ได้ยินมาเสมอๆว่า “รักแท้ไม่มีในหมู่เกย์” ก็ทำให้ผมรู้ว่า ไม่จริง!!   รักแท้ในหมู่เกย์ยังมี ถ้าเรื่องราวของวีและเต้ มีเค้าความจริงอยู่บ้างก็ตาม แล้วเรื่องราวนี้ ก็ทำให้ผมย้อนมองดูตัวเอง . อยู่ไหนหนอ?.....รักแท้ของผม . จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 17:59:59

ความคิดเห็นที่ 3 วันที่ 19 กรกฎาคม การรักใครสักคนนั้น . . . ง่ายกว่าการตัดใจ ทิ้งใครสักคน แต่การอยู่อย่างไร้ใครสักคน   ยากนักที่จะทนมีชีวิตอยู่ได้ หากตราบใดที่หัวใจยังต้องการ "ความรัก" หลังจากวีและเต้ ห่างหายจากความทรงจำของผมแล้ว คงทิ้งไว้เพียงคำถามที่ว่า "รักแท้...มีจริงในหมู่เกย์ไหม?" ทำให้ผมอยากพิสูจน์กับข้อสงสัยนี้ และนี่เอง...ที่ทำให้ผมได้เดินทาง บนถนนเส้นเดียวกับ"กีกี้" ..................... ผมเริ่ม วิ่งหาความรัก ทุกๆรูปแบบ ความรักของผม ไม่จำเป็นต้องเป็น “ผู้หญิง”  อีกต่อไป จริงสิ   !! ผมกำลังจะบอกว่า ผมเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อน ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย แต่ความรักครั้งนั้นของผมก็ปิดฉากลง ด้วยความจริงที่เจ็บปวด เมื่อเธอคบกับผมและคบแฟนเก่าไปพร้อมๆกัน   วันที่ผมรู้ความจริง ยิ่งกว่าโลกหยุดหมุน เมื่อเธอบอกกับผมว่า ผมไม่ใช่แฟนคนปัจจุบัน แต่ผมคือ “กิ๊ก” !! หลังจากนั้น ความรักสีชมพูของผม ก็เปลี่ยนไป วันนี้ผมไม่รู้ว่า ความรักของผมกลายเป็น “สีม่วง” ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่คงไม่ใช่ เพราะผมรู้จักกับวีอย่างแน่นอน ความรักของผม ผมสามารถมอบให้กับ “ผู้ชาย” ได้ จริงสิ!!....สังคมเรียกคนแบบผมว่า “ไบ” ผมไม่ชอบคำๆนี้นัก   และไม่อยากเรียกตัวเองว่า  “ไบ” ซึ่งต่างจาก เกย์ ทั่วๆไป ที่ไม่อยากให้สังคมเรียกเขาว่า “ตุ๊ด”  , “อีแอบ” แต่อยากให้เรียกว่า “ไบ” มากกว่า  เพราะดูแมนๆ มันช่างสวนทางกันเหลือเกิน เรียกผมว่า เกย์ ยังดีกว่า เพราะตราบใดที่ผมคิดจะคบกับเกย์ด้วยกัน ผมจะไม่มีวัน “ได้หน้า-แล้วลืมหลัง” อย่างแน่นอน และตราบใดที่ผมจะมีแฟนเป็นผู้หญิง ก็จะไม่มีวัน “ห่วงหน้า-พะวงหลัง” อย่างแน่นอน เพราะผมไม่มีวัน “แต่งงานเพื่อหลบซ่อนเงาสีม่วง”ของตัวเอง ให้เป็นตราบาปกับผู้หญิงคนใดเด็ดขาด จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 18:07:56

ความคิดเห็นที่ 4 ตามมาอ่านค่ะ ความรักออกแบบไม่ได้ กฎเกณฑ์อะไรไม่ได้ และบังคับใครไม่ได้ จากคุณ : mintnee_tk เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 19:12:18

ความคิดเห็นที่ 5 รักแท้ยังมีอยู่จริง อยู่ที่ว่าเราจะเจอยังไง ในรูปแบบไหนตะหากครับ อิอิ ติดตามๆๆๆ เนอะครับ ชอบมากเลยครับ จากคุณ : neinz เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 06:35:07

ความคิดเห็นที่ 6 ยังไม่จบใช่ไหมคะ คอยตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 07:42:58

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านต่อนะครับ ตามมาอ่านจากหลังไมค์ ^^" จากคุณ : AloHaBoyZ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 16:06:28

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อมาไม่นาน ผมได้รู้จักกับ "วิน" โดยโปรแกรมแชทรูปแบบเดิมๆ แต่ลักษณะการสนทนาดูแตกต่างจากหลายๆคนที่ผมคุยด้วย วินเป็นนักศึกษา คณะหนึ่ง อายุเพียง 19 ปี เรียนที่มหาวิทยาลัยย่านดินแดง หน้าตาและรูปร่างของวินจัดว่าดูดีและสมส่วนมากๆ ผิวที่ขาว และความสดใสร่าเริงสมวัย ทำให้วินและผมดูแตกต่างกันอย่างชัดเจน แต่ที่เหมือนๆกันคือ วินชอบศึกษาธรรมะ และจิตใจเป็นผู้ใหญ่ แคร์ความรู้สึกของคนรอบข้าง เราสองคนดูเหมือนจะพูดคุยกันได้ดี ทุกครั้งที่คุยกันก็ใช้เวลานานมากๆ นอกจากนั้น  เรายังสื่อสารกันต่ออีกทางอีเมลล์ จำได้ว่าอีเมลล์ฉบับแรกนั้น วินเป็นคนเมลล์มาหาก่อน สาเหตุเพราะผมรู้สึกไม่พอใจที่วินคลิ๊กกล้องเพื่อดูหน้าผม ก่อนได้รับอนุญาต  ทั้งๆที่เราได้ตกลงกันแล้วว่า การคบหากัน อย่ายึดกับรูปร่างหน้าตา  ขอให้เราศึกษานิสัยไปพร้อมๆกัน ผมโกรธเล็กน้อย และเข้าใจว่าวินคงไม่แตกต่างจากเกย์คนอื่นๆ ที่หวังพูดคุยกับคนที่หน้าตาดี หรือหวังเพียงแค่เรื่องเซ็กส์เท่านั้น นั่นคือสาเหตุให้มีอีเมลล์ของวินฉบับที่ 1 ขึ้นมา เพราะผมไม่คุยกับวินอีกเลย และดูเหมือนผมจะพูดจริง-ทำจริงเสียด้วย และนี่คือข้อความจดหมาย ฉบับที่ 1 ที่วินเขียนถึงผมในเวลานั้น .......... ถึง คุณออม ผมขอโทษคุณด้วยนะคับ และก็ต้องขอโทษที่ส่งอีเมล์มารบกวน ผมแค่ไม่อยากติดใจอะไรเพราะผมผิดผมก็ต้องขอโทษคนที่ผมทำผิดด้วย ผมเพิ่งรู้จักกับคุณและเราก็ยังไม่ได้รู้จักกันดีด้วยคับ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำไปทำให้คุณโกรธผมมาก ถึงขนาดต้องยุติการสนทนาที่ดีต่อกัน ผมรู้สึกไม่สบายใจ ที่การกระทำของผมส่งผลให้มันเป็นแบบนี้ ผมเป็นคนแคร์คนรอบข้างผม ผมไม่รู้ว่าคุณไม่ชอบการล้อเล่น ผมอยากจะบอกว่าผมไม่ได้มีเจตนาจะทำให้คุณเสียความรู้สึก แม้แต่น้อยนิด ผมเป็นคนขี้เล่นก็เลยล้อเล่นกับคุณไป ผมคงไม่รบกวนคุณนะคับ ผมแค่อยากจะบอกเจตนารมณ์ของผมเท่านั้น ว่าผมไม่ได้ประสงค์ร้ายกับคุณเลย ผมเสียใจกับการประทำของผม และเสียใจที่เราไม่ได้มีโอกาสที่จะทำความรู้จักกันมากขึ้น ขอบคุณมากๆนะคับที่อ่านอีเมล์นี้ ผมคงต้องขอตัวไปเตรียมตัวไปวัดแล้ว สุดท้ายอยากบอกคุณออมว่า ผมเสียใจจิงๆคับและต้องขอโทษคุณอีกครั้ง ไว้ ณ ที่นี้นะคับ / วิว ............... จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 16:06:48

ความคิดเห็นที่ 9 ข้อความที่ผมได้อ่าน ไม่ใช่เพียงผ่านสายตา แต่ได้ผ่านความรู้สึกที่ดีๆนั้นด้วย จะมีใครสักคนที่ตามมาขอโทษคนที่เพิ่งคุยกันได้ไม่นานมากมายเช่นวิน วินยังเข้ามาขอโทษผมเสมอๆทุกครั้งที่ผมออนเอ็ม การที่ผมบอกกับตัวเองเสมอๆว่า จะลองรักใครสักคน ไม่สนใจว่าคนๆนั้นจะเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง ขอเพียงคนๆนั้นรักและแคร์เราก็พอ  เป็นคนดีก็พอ และการกระทำของวินครั้งนี้ ก็ได้พิสูจน์ตัวเองให้ผมเห็นแล้วว่า วินเอง ก็ดีไม่น้อยกว่าใครๆเลย วินาทีนั้น ผมจึงตัดสินใจกลับไปพูดคุยกับวินใหม่อีกครั้ง ผมถือว่านี่คือการเปิดโอกาสให้หัวใจตัวเองได้เรียนรู้ วินดีใจมากๆ และดูเหมือนว่าการพูดคุยกันครั้งใหม่นี้ ทำให้เราทั้งสองคนได้รับรู้ความรู้สึกของตัวเอง ที่เก็บซ่อนไว้ภายใน วินเริ่มไว้ใจผมมากขึ้น และเราสองคนต่างก็แลกเปลี่ยนคำถามซึ่งกันและกัน โดยเฉพาะเรื่องราวในอดีต วินแปลกใจมากๆที่อดีตแฟนผมเป็นผู้หญิง ผมเองก็ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองออกไปอย่างไร? ผมเลือกที่จะตอบคำถามบางอย่างทางอีเมลล์ และนี่คือข้อความที่ส่งให้วิน เป็นครั้งแรก ............... ถึงคุณวิน รู้สึกว่าคุณจะเดาใจผมถูกหลายเรื่องเชียวนะครับ วันนี้ไม่ได้ไปไหนหรอกครับ  และก็เลยถือโอกาสเช็คเมล์ของคุณจริงๆด้วย ได้อ่านเรียบร้อยแล้ว [เรื่องขอโทษผมไง!! อิอิ] จริงรึ!! ที่ว่าอดีตแฟนคุณอยู่ภูเก็ต แสดงว่าเพิ่งแยกทางกันได้ไม่กี่เดือนใช่ไหมครับ? แล้วระยะทางไกลกันแบบนี้ ผมก็คิดว่าคงเป็นอุปสรรคต่อความรัก ไม่น้อยเลย และสุดท้ายก็เลิกรากันจริงๆด้วย แม้เหตุผลของคุณจะบอกกับผมว่า "เขาไปคบคนใหม่"ก็ตาม นั่นคงเป็นสาเหตุรองลงมามากกว่า เกย์ก็คงไม่พ้นไอ้เรื่องแบบนี้ ทุกรายสิน่า!! จริงสิ...ผมยังไม่รู้ประวัติคุณเลย เรียนที่ไหน? อายุเท่าไหร่? ส่วนบางเรื่องที่สงสัย? ผมคิดว่าเดาถูกนะ อิอิ แล้วมีพี่น้องกี่คนครับ ที่ถามพราะว่าผมเองก็อายุมากกว่าคุณแล้วล่ะ [ก็แน่ล่ะซี้!!] เมื่อมีน้องชายสักคน ก็อยากรู้รายละเอียดเพิ่มบ้าง เกิดลูกชายเขาหายตัวไปจะได้ตามหาผมถูก 555 หรือไว้ใจว่าลูกชายเขาอยู่กับผมนั่นเอง วันหยุดแบบนี้ ผมคุยมากไปไหมครับ? เอาน่า...ชดเชยที่ไม่ได้ออนเอ็มกัน แต่ก็ไม่แน่ครับ ดึกๆ ก็อาจจะแว๊บๆออนเอ็มเจอคุณก็ได้ แต่อย่างที่บอก ผมไม่ค่อยคุยกับใคร? ไม่ได้ออนเอ็มนัก คงยากที่จะเจอคุณ เอ....ทำไมวันนี้คุณตื่นเช้าจัง หรือว่าส่งเมลล์ให้ผมเสร็จแล้วนอนต่อครับเนี้ย!! งั้นก็ขอให้หลับฝันดีอีกครั้งนะครับ บ๊ายบายครับ .................. จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 16:31:10

ความคิดเห็นที่ 10 ดูเหมือนว่าการโต้ตอบ สนทนากันผ่านตัวอักษรจะเป็นที่สุขอก-สุขใจ ของเราทั้งสองคนเหลือเกิน  แบบไม่คิดว่ามันจะเกินไป เราสองคนคิดเพียงว่า มันคือสิ่งที่ขาดหายไปมากกว่า ที่ต่างช่วยกันเติมเต็มในหัวใจ ไม่นานนัก ผมก็ได้รับเมลล์ตอบกลับมาของวิน ...................... สวัสดีคับผม จริงคับผม แฟนผมอยู่ภูเก็ตคับ แต่เค้ามาซื้อคอนโดทิ้งไว้ที่กรุงเทพคับ แล้วพอดีเค้าย้ายขึ้นมาอยู่กรุงเทพคับผมก็เลยได้อยู่กับเค้าคับ แต่เราคบกันตั้งแต่เค้ายังอยู่ที่ภูเก็ตนะคับ ผมเพิ่งแยกทางกับเค้าได้ไม่กี่เดือนคับ ซักพักใหญ่แล้วล่ะคับ และวันนี้ 30 ส.ค 52 ก็เป็นวันเกิดของเค้าคับ ผมเรียนที่ มหาวิทยาลัย xxxxx คับ อายุ 19 ปี เกิด 28 กุมภาพันธ์ 25XX คับผม (อย่าบอกนะว่า โชคดีที่ไม่เกิดวันที่ 29 เพราะใครๆก็พูดแบบนี้กัน 555+) ส่วนผมเป็นแบบไหนนั้น พี่ก็คงเดาถูกแล้วล่ะคับ อิอิอิ (แฟนเก่าผมเป็นรุกอ่ะคับ) ผมเป็นน้องคนเล็กคับ (แต่ไม่เอาแต่ใจกับแฟนนะคับ อิอิ) ที่บอกว่าดึกๆจะแว๊ปมาเล่นเนี่ย ผมรู้สึกว่าผมเจอพี่ออนแน่นอนคับ อิอิิอิ ผมคิดเข้าข้างตัวเองไหมเนี่ย ? อืมยังไม่ตอบผมเลยนะคับว่า ภาคตะวันออกที่ผมถามไป ที่หมอดูให้ผมไปแล้วจะเจอคู่ของผมเนี่ย มีจังหวัดอะไรบ้างคับ คิดถึงจังงงงง /วิน ........................ ช่วงเวลานั้น ยอมรับว่าเป็นเวลาที่มีความสุขมากๆ ในที่สุด วินก็ตัดสินใจเดินทางมาพบผม ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่รวดเร็วมาก และสร้างความประหลาดใจให้ผมไม่น้อย วินมาหาผมโดยไม่บอกล่วงหน้า วินาทีที่เราได้เจอกัน วินดูดีมากๆ แม้จะแต่งกายสบายๆแต่ก็สมกับวัย คืนนั้นผมจึงพาวินไปทานอาหารค่ำด้วยกันที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆบ้าน ผมตามใจวินในการตัดสินใจเลือกร้านอาหาร วินบอกว่าอยากทาน"เคเอฟซี" ผมจัดการสั่งชุด 2 แล้วยกไปเสิร์ฟถึงที่โต๊ะเพราะวินได้เลือกเลที่ไกลผู้คน และมีความเป็นส่วนตัว ผมเห็นวินทานอย่างเอร็ดอร่อย คงเพราะหิวมากกว่า เพราะสุดท้ายวินก็อดติง รสชาติของอาหารไม่ได้ จากนั้นผมและวินก็พากันขับรถชมบรรยากาศรอบชานเมือง จนคล้อยดึก ก็พากันกลับที่พัก  วินขอค้างที่บ้านผม ซึ่งก็ยินดีไม่ขัดข้อง *** ขอลบชื่อสถาบันออกครับ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 52 16:51:29 จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 16:50:06

ความคิดเห็นที่ 11 คืนนั้น...ดูเหมือนผมจะมีความสุขมากๆ ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่รู้สึกดีๆด้วย จริงอยู่ !! ที่คนข้างๆผมเป็นเกย์ และผมก็ตัดสินใจยอมรับตัวเองเป็นเกย์ แต่ความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้น เมื่อวินได้กอดก่ายผม ในยามที่ไฟหัวเตียงดับสนิทลง หัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะ แม้เหตุการณ์นี้ ผมจะคาดเดาเอาไว้ว่าต้องเกิดอย่างแน่นอน และมันก็เกิดขึ้นจริงๆ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกอึดอัด !!และรู้สึกแปลกๆ !! ผมบอกกับวินไปตรงๆ ให้มีสติ และอย่ารีบร้อน "วินครับ อย่าคิดว่าเกย์ทุกคนจะคบกันด้วยเซ็กส์นะครับ" ผมพูดกับวินไปอย่างนั้นจริงๆ ไม่รู้ว่าเป้นการสร้างภาพให้สวยหรู หรือการเอาตัวเองให้รอดจากตัณหากันแน่  วินดูเหมือนจะเชื่อฟัง แต่ไม่นาน วินก็เริ่มมีท่าทีเหมือนเดิม ผมต้องยกคำสวยๆหรูๆ ขึ้นมาข่มอารมณ์ของวินเอาไว้ และหากจะบอกว่าข่มอารมณ์ของวิน เพียงคนเดียวคงไม่ถูกนัก   เพราะตอนนี้ผมก็กำลังสับสนกับความต้องการของตัวเอง ก็วินไม่ใช่เกย์บึกบึน กำยำสักนิด ดูจะมีส่วนเว้า ส่วนโค้งและผิวพรรณ ขาวสะอาด ไร้ที่ติเช่นนั้น แต่เพราะความรู้สึกแปลกๆ ทำให้ผมตัดสินใจปฎิเสธวินไปตรงๆ ภาพของวินก่อนที่ได้พบกันตอนนั้นดูใสซื่อ และมีเหตุผล แต่ทำไมยามนี้ วินคนเดิมดูเร่าร้อน และรุนแรงต่างกันอย่างสิ้นเชิง จนบางเวลาทำให้ผมหงุดหงิด และคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ............................ เช้าวันต่อมา ผมต้องบอกกับวินว่ามีธุระ วินจึงกลับไป ทันทีที่ลับหลังวิน ผมก็ส่งข้อความผ่านทางอีเมลล์ ซึ่งมันเป็นฉบับที่ 7 แป็นฉบับสุดท้ายที่ผมจะเขียนถึงวินอีก ด้วยความรู้สึกที่รับไม่ได้ กับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อคืน เหตุการณ์ที่วินแสดงออกมา สุดท้ายวินก็ไม่ได้แตกต่างจากเกย์อื่นๆเลย ............. จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 17:06:35

ความคิดเห็นที่ 12 เนื้อหา จดหมายฉบับที่ 7 สวัสดีคุณวิน เป็นอย่างไรบ้างครับ วินคงถึงบ้านเรียบร้อยแล้วสิครับ และก็คงมีเรื่องราวสนุกๆกลับไปพูดคุยกับเพื่อนๆมากมายแน่ๆ เพราะเห็นมีโทรศัพท์เข้ามามากมาย ขณะที่อยู่กับผม ก็ดีแล้วล่ะ!! เห็นคนมีความสุขแบบนั้น ผมเองก็สุขใจด้วย ขอบคุณมากๆนะครับ สำหรับการเดินทางมาหา ผมอยากบอกว่า สำหรับวันนี้นั้น น้อยครั้งนักที่ผมจะลุกมาต้มข้าวต้ม ให้ใครสักคนทานตอนตีสี่ แต่ผมก็ทำให้คุณ และคงเป็นคนแรกที่ทำให้ น้อยครั้งนักที่ผมออกค่าอาหารให้ใครสักคนที่เพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็ทำให้คุณ น้อยครั้งนักที่ผมเทคแคร์ ดูแล และแคร์ความรู้สึกใครสักคน แต่ผมก็ทำให้คุณ แม้แต่เรื่องนั้น!! เรื่องเมื่อคืน แต่ผมอยากบอกว่า มันไม่ใช่ "ความรัก" หรอกครับ ความรักบ้าอะไร? จะเกิดขึ้นรวดเร็วกับคนแปลกหน้า และไม่เคยเห็นกันมาก่อน มันอาจจะเกิดขึ้นกับใครสักคน แต่สำหรับผม ไม่เกิดกับคุณอย่างแน่นอน!! แต่มันคือ "มารยาท" ที่ควรทำให้กับ "แขกผู้มาเยือน"มากกว่า บางครั้งคนเราก็แกล้งโง่... โง่เพื่อดูว่าคนตรงหน้า ฉลาดแค่ไหน? และผมก็ทราบแล้ว ผมคงไม่รอให้คุณตอบกลับมา หรือบอกเล่าอะไรให้ผมฟังหรอก!! เพราะนี่คือจดหมายฉบับสุดท้ายที่ผมเขียนถึงคุณ ในฐานะมิตรภาพใหม่ที่เกิดจากโลกไซเบอร์ และคงไม่มีอีกแล้ว มิตรภาพดีๆของเราสองคนจบลงอย่างแน่นอนที่สุด บทสรุปของการเปิดใจของผมครั้งนี้!! คุณก็ไม่ต่างจากเกย์ทั่วๆไป นั่นคือสิ่งที่ผมเสียใจ ขอให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณคิดว่าดีที่สุดต่อไป ด้วยไมตรีจิตครับ ................ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 17:18:06

ความคิดเห็นที่ 13 รออ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อ อิอิ จากคุณ : AloHaBoyZ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 17:38:46

ความคิดเห็นที่ 14 ความจริง วินาทีนั้นผมอยากโทรศัพท์ไปบอกกับวินตรงๆ แต่โทรศัพท์ของวินติดต่อไม่ได้  ผมเข้าใจว่าวินคงปิดเครื่อง จึงใช้วิธีส่งเมลล์หา ตามนั้น และต่อมาผมก็ได้รับข้อความของวิน ทางโทรศัพท์ พร้อมๆกับข้อความทางอีเมลล์ ที่ตัดพ้อต่อว่าผมไม่มีชิ้นดีในการตอบจดหมายฉบับที่เจ็ด แต่นั้นคงไม่สำคัญสำหรับผมอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็นการเข้าใจผิด หรือเข้าใจถูกใดๆก็ตาม เมื่อความรู้สึกดีๆของผมได้หมดลง มันก็คือ "จบ!!" ผมเป็นคนเช่นนี้  ค่อนข้างตรงๆและชัดเจนกับความรู้สึกตัวเอง ที่มีต่อวิน แม้ข้อความของวินจะทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า "ตัณหา-อารมณ์" มันเป็นเรื่องธรรมชาติ เมื่ออีกฝ่ายมี แต่อีกฝ่ายไม่ต้องการ ก็ไม่ได้หมายความว่าฝ่ายที่มีจะเป็นคนไม่ดี แต่ผมก็ไม่คิดหันหลังไปปรับความเข้าใจกับวินอีก แม้ผมจะรู้สึกผิดนิดๆ ที่ไม่แคร์ความรู้สึกของวินในบางอย่าง แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ เราสองคนควรเรียนรู้ที่จะปรับตัวหากัน ก่อนที่จะเรียนรู้เรื่อง ไความต้องการทางอารมณ์"ไม่ใช่หรือ? ถึงผมจะผิด แต่ผมก็ไม่คิดกลับไปหาวินอีก ถึงวินจะผิด ผมก็ไม่คิดจะฟังคำขอโทของวินเช่นกัน ชีวิตยังคงเดินไปข้างหน้า.... ทุกๆคนเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองเสมอ ผมอาจไม่ใช่คนดีที่สุดของวิน และวินคงไม่ใช่คนที่ดีที่สุดสำหรับผม อดย้อนมองตัวเองอีกครั้งไม่ได้!! หากผมจะเป็นเกย์จริงๆ เข้าใจความเป็นเกย์ให้ลึกซึ้ง ผมต้องแลกกับการ "เสียตัว" ด้วยใช่ไหม? จะผ่านคนแล้ว-คนเล่าล่ะ!! ถึงจะรู้ซึ้งหัวอกของเกย์ รู้ซึ้งถึงความรัก ความต้องการของเกย์!! สุดท้าย....ผมก็ไม่เหลือใครในชีวิต ไม่ว่าผู้หญิง....หรือผู้ชาย ................. นานแค่ไหนแล้ว....ที่ผมปล่อยชีวิตตัวเอง ให้โสดแบบนี้ ..................... ถ้าไม่มีเหตุการณ์ในวันนั้น....คงไม่มีผู้ชายชื่อ "กีกี้"ในวันนี้ และในที่สุด....หัวใจที่เป็นสีม่วง ช้ำเลือด-ช้ำหนองของผม ก็กลายเป็นสีชมพูอีกครั้ง กับเหตุการณ์เดิม....สถานการณ์เดิมๆ นั่นคือโปรแกรมแชทนั่นเอง ผู้ชายคนนี้ชื่อ "กีกี้" และเขาเรียกผมว่า "ออมมี่" ผู้ชายคนนี้อายุ 19 ปี  ผมตกใจมากเมื่อทราบอายุของกีกี้ ตลอดเวลาที่เราสนทนากันทางเอ็ม แลกเปลี่ยนมุมมองกันหลายๆเรื่อง กีกี้แสดงความคิดเห็นได้ดีมาก เกินเด็กวัยนี้  จนผมอดคิดไม่ได้ว่ากีกี้ต้องวัยเดียวกับผม ผมไม่เชื่อว่ากีกี้จะอายุน้อยกว่าผมมากขนาดนี้ จึงขอเปิดกล้อง และดูเหมือนกีกี้จะยินดี  ให้ผมพิสูจน์!! ภาพที่ผมเห็นตรงหน้า คือเด็กผู้ชายใบหน้าเกลี้ยงเกลา ขาวและ "ตี๋"มากๆ มองดูก็รู้ว่ามีเชื้อสายจีนอย่างแน่นอน  กีกี้ดูเด็กจริงๆทั้งใบหน้าและอายุ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเขินไม่น้อย เพราะเพิ่งเปลี่ยนทรงผมใหม่ สั้นเกรียน ราวกับนักศึกษาทหาร ทั้งๆที่กีกี้ เป็นนักศึกษาทุนมหาวิทยาลัยเอแบค กีกี้รับรู้เรื่องราวของผมที่ผ่านๆมาเป็นอย่างดี  เพราะผมไม่ปิดบัง และดูเหมือนจะไม่แคร์ความรู้สึกกีกี้มากนัก นั่นคือแสดงความคิดเห็นออกไป โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไร? แต่ดูเหมือนกีกี้จะเข้าใจความรู้สึกผมดี ผมและกีกี้จะออนเอ็ม คุยกันแทบตลอดทั้งวัน จนเพื่อนๆที่สำนักงานอดแซวผมไม่ได้ว่าทำไมช่วงนี้ ผมถึงออนเอ็มตลอดเวลา!! ................. นั่นคงเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่าง ที่มีอิทธิพลต่อหัวใจก็ได้!! ผมไม่กล้าเรียกมันว่าความรัก ผมไม่กล้ายอมรับว่ารู้สึกดีๆกับกีกี้ จนวันที่กีกี้บอกว่า อยากเจอผม!! และบางอย่างก้เกิดขึ้นในสมองของผม....ถ้ากีกี้ผ่านเหตุการณ์นั้นไปได้ ผมจะรีบบอกกีกี้ให้รับรู้ถึงความรู้สึกที่มีต่อเขาทันที ผมจะพิสูจน์ว่า....เกย์อย่างกีกี้จะคบกับใครสักคน ที่หัวใจหรือว่าเซ็กส์ เท้าคู่นี้....รอคอยใครสักคนที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมๆกัน ผมหวังเสมอว่า...หนทางข้างหน้า จะมีกีกี้ เดินเคียงข้างไปด้วยกัน อย่าทำให้ผมผิดหวังในตัวคุณนะครับ...กีกี้!! ..................... จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 17:57:04

ความคิดเห็นที่ 15 กีกี้ครับ....เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ผมก็เล่าให้คุณฟังหมดแล้ว   คุณทราบทุกเรื่องพร้อมๆกับ หลายๆคนที่เข้ามาอ่านในนี้ ต่อไปนี้ก็คงเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างคุณและผมแล้วสินะครับ คุณจำวันแรกที่เราพบกันได้ไหม?  หวังว่าคุณจำได้นะครับ เหมือนที่คุณบอกว่า.... "รายละเอียดของแฟนแค่คนเดียว ทำไมจะจำไม่ได้!!" รู้ไหม? ทำให้ผมปลื้มกับคำหวานๆของคุณ ซะยิ้มน้อย-ยิ้มใหญ่เชียวล่ะ!! .................. 13.30 น. วันที่กีกี้เดินทางมาหาผม ผมจำได้ดีว่ารู้สึกตื่นเต้นมากๆ เตรียมจัดตกแต่งสวนหน้าบ้านให้โล่งเตียน เพราะกีกี้ชอบบ้านที่มีสนามหญ้า และต้นไม้สีเขียว  ผมจึงลงมือตัดกิ่งไม้และคุมคนงานด้วยตัวเอง จนลืมไปว่า....ถึงเวลาที่ต้องไปรับกีกี้แล้ว จริงสิ!! บนบ้านยังไม่ได้ปัดกวาดเช็ดถูเลย ทำไมผมถึงร้อนรนและตื่นเต้น กับการได้พบเจอกีกี้มากมายขนาดนั้นก็ไม่รู้ ทั้งๆที่กีกี้ไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่มาหาผม หรือกีกี้จะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่มาหาผมก็ได้นะครับ จริงไหม? ...................... ผมหยิบโทรศัพท์กดเบอร์กีกี้ แต่ไม่สามารถติดต่อได้ วินาทีนั้นผมเป็นห่วงกีกี้มาก ลึกๆก็คิดว่าคงไม่มีสัญญาณ แต่ก็หวั่นใจไม่ได้ว่า กีกี้น่าจะมาถึงจุดนัดพบแล้วนะ ทำไมถึงไม่มีสัญญาณ หรือว่ากีกี้จะลืมโทรศัพท์มือถือไว้บนรถตู้!!   ตายล่ะ!! แล้วผมจะตามหากีกี้ได้อย่างไร?  กีกี้คงจำเบอร์ผมไม่ได้แน่ๆ ผมรีบล้างตัวอย่างเร่งรีบ แล้วก็สวมเสื้อชุดเดิม กางเกงสีขาวผ้าป่าน สามส่วน กับเสื้อโปโลสีน้ำตาล กลืนกับผิว บึ่งรถไปหากีกี้ทันที พร้อมๆที่กีกี้โทรกลับมาหาผม โล่งอกอย่างบอกไม่ถูก  ผมเกรงว่ากีกี้จะรอนาน และหิวจึงรีบบึ่งรถให้เร็วขึ้น ภาพเด็กผู้ชายหน้าตี่ๆ สวมเสื้อยืดคอกลมสีแขนแขนจ้ำ สะพายกระเป๋ากีฬา สีดำของยี่ห้อไนท์กี้ กางเกงสีน้ำตาลขาสั้นเหมือนผม   หากให้เดาความสุงจากสายตาตอนนั้น กีกี้สูงกว่าผมเยอะมาก สัก 178 เซนติเมตรเห็นจะได้ กีกี้ก้าวขึ้นจากรถด้วยสีหน้ามึนงง และถามตัวเองในใจว่า "ไอ้นี่จะพาไปขายหรือเปล่าว่ะ!!" ก็สภาพผมตอนนั้นดูได้เสียที่ไหนกันล่ะ!! ทั้งๆที่ตั้งใจจะจัดบ้าน จัดสวน และจัดสภาพตัวเองให้ดูดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ทำไม่ทัน ดีเหมือนกัน...กีกี้จะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของผม นึกสีหน้าของกีกี้ตอนนั้นแล้วขำมากนะครับ ............................... ผมพากีกี้ไปร้านขายสินค้าตกแต่งบ้าน กีกี้ก็ทราบนี่ครับ ว่าผมอยากได้โคมไฟแบบแขวนเพดานมาก แต่ปรากฎว่าร้านปิด จึงพากีกี้ไปทานอาหารกัน ในห้างสรรพสินค้าที่เดิมที่ผมเคยพาวินไปทานนั่นเอง แต่คราวนี้ กีกี้เลือกที่จะทานเอ็มเคครับ ใจตรงกับผมเลย....ผมกำลังอยากทานเอ็มเคเช่นกัน ...................... จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 18:49:11

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องราว ความรัก ความรู้สึก เจอกับตัวถึงรู้ว่า เจ็บปวด ตลอดชีวิต หรือว่า แสนหวาน  แค่บางเวลา ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เก็บความรู้สึกนั้นไว้ค่ะ   ติดตามตอนต่อไปอยู่ค่ะ จากคุณ : mintnee_tk เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 52 08:58:03

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ต่อแล้วหรอครับ อยากอ่านๆๆๆๆ จากคุณ : AloHaBoyZ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 14:02:10

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นความรู้สึกที่ ทำให้ยิ้มได้นะคะ >< จากคุณ : kibosi เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 11:03:42