ความคิดเห็นที่ 1 ฤกษ์งามยามดีวันหยุดยาว  Labor Day นีมี่ก็แอบชิ่งออกจากแลปตอนบ่ายๆวันศุกร์ บินไปลงที่เมืองบัฟฟาโล่รัฐนิวยอร์ค ที่ตั้งของน้ำตกไนแอการ่า เมืองบัฟฟาโลนี้ตั้งอยู่ทางตะวันตกของรัฐนิวยอร์ค และ อยู่ทางฝั่งตะวันออกของทะเลสาบอีรี เป็นจุดตั้งต้นของแม่น้ำไนอาการ่า เคยสงสัยกันมั้ยคะ ว่าทำมั้ยดันตั้งชื่อเมืองว่าบัฟฟาโล่ (ควาย) ฟังแล้วนอกจากไม่เท่ห์ยังแหม่งๆอีก หรือสมัยก่อนแถวนี้ควายเยอะนะ เราเองก็เฉิ่มมานานจนได้ไปเที่ยวมาแล้วถึงพึ่งได้รู้ล่ะค่ะ ว่าชื่อนี้นี่เชื่อกันว่ามีต้นกำเนิดมาจากภาษาฝรั่งเศสคำที่นักสำรวจชาวฝั่งเศสรุ่นแรกๆ เมื่อเดินทางมาไนอาการ่ามักจะอุทานว่า beau fleuve ซึ่งแปลเป็นภาษาอังกฤษว่า beautiful river นั่นเอง ภายหลังจึงมีการเพี้ยนไปเป็นคำว่าบัฟฟาโล่ซะงั้น เรื่องเล่าที่ว่าชื่อมาจากภาษาฝรั่งเศสนั้นไม่มีหลักฐานชัดเจน แต่ที่ไม่มั่วแน่ๆคือไอ้เจ้าปีกไก่เผ็ดๆ ที่ชื่อว่า Buffalo wings นี่ต้นตำรับมาจากชื่อเมืองนี้อย่างแน่นอน แผนที่ของเมืองบัฟฟาโล่ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:37:51

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างรอพรรคพวกที่บินมาสบทบก็ได้นั่งขำ final call ของสนามบินเมืองบัฟฟาโล่กันอย่างจุใจ ไม่รู้ว่าใครเคยเจออย่างนี้บ้างแต่เราไม่เคยเจอกับสนามบินใหญ่ๆมาก่อน ที่นี่เค้าเรียกกันน่ารักน่าชังมาก เริ่มจากประกาศชื่อคนที่ยังมาไม่ถึง ด้วยสำเนียงฝรั่งอ่านชื่อเอเชียนไม่ออก คุณลีโยงจูนคะ คุณลีโยงจูน (สมมติ) เชิญที่ไฟลท์เบอร์xxx เครื่องจะออกภายในสามนาทีค่ะ ถ้ามาไม่ถึงเราจะปิดประตูแล้วออกไปไม่รอแล้วนะคะ เอ้าวิ่งค่ะวิ่ง (มีการบอกให้วิ่งอย่างเน้นย้ำด้วยเสียงแหลมสูง) ฮามากค่ะ ปกติเห็นมีบอกแค่ว่าเรียกครั้งสุดท้ายแล้วนะ ให้มาที่เกทเบอร์นี้ๆ จากนั้นหนึ่งนาทีถัดมาก็สำทับว่า คุณลีคะ เวลาของคุณเหลือสองนาทีแล้วนะคะ สงสารคุณลีขึ้นมาเชียว ป่านนี้วิ่งหน้าเขียวอยู่ไหนแล้ว และถ้ามีกรณีเดียวก็จะไม่แปลกเท่าไหร่แต่ดูเหมือนจะเป็นธรรมเนียมของสนามบินไปแล้ว นั่งอยู่ไม่ถึงชั่วโมง มีการขู่อย่างนี้ไม่น้อยกว่าสี่ครั้ง มีเจ๊เสียงแหลมปรี๊ด กับเสียงป้าแก่ๆ สลับกันร้องเร่งผู้โดยสาร แบบว่าประตูจะปิดแล้วบ้างล่ะ จะออกไม่รอแล้วน้าบ้างล่ะ ขำตรงที่ว่าเค้าไม่มีสคริปต์ไม่มีแพทเทิร์น  (บางสายการบินจะมีโพยตายตัวว่าต้องประกาศอย่างไร) เจ๊สองคนนี้โหดตามอารมณ์ ไม่ขำไม่ได้แล้วล่ะค่ะ เหอๆๆๆ ออกนอกเรื่องไปนู่น กลับมาเข้าเรื่องกันใหม่ เมื่อมาถึงกันครบก๊วนแล้ว เราก็ไปรับรถเช่าแล้วออกเดินทางทันใด งานนี้มากันสี่คนแต่คนมีใบขับขี่มีแค่เราคนเดียว งานนี้เลยหนักหน่อย มีให้ลุ้นให้สยองกันตลอดทาง ถึงเราจะได้ใบขับขี่มาสักพักแล้วแต่ด้วยความที่บอสตันเป็นเมืองเล็กนิดส์นึง แล้วก็มีระบบรถไฟใต้ดินที่พอรับได้ เราเลยไม่ค่อยได้โอกาสขับรถไปไหน มาคราวนี้ถึงกับสั่น เอาวะ ถึงสั่นก็สั่นสู้ ไปไหนไปกันค่า สต็อปแรกก็แน่นอนว่าจะต้องเป็นของกิน กองทัพเดินด้วยท้องนี่นา งานนี้ทำการบ้านกันมาอย่างดีแต่มาตายที่จีพีเอส หลังจากอ่านรีวิวมามากมายก็พบว่าในบัฟฟาโล่นี่ร้าน  Kuni นี่ล่ะ น่าจะเป็นร้านญี่ปุ่นที่อร่อยสุดแล้ว จิ้มที่อยู่จึกๆลงจีโฟน มันก็พาไปหยุดอยู่น่าร้านญี่ปุ่นร้านนึง อืม ดูน่าตาแบบกระป๋องมากเลย มีโต๊ะสังกะสีอยู่นอกชานพร้อมอาเฮียตัวบึ้กซดเบียร์อยู่หน้าร้าน เราก็แง้มๆเข้าไปถามนี่ร้านคูนิป่าวคะพี่ (เห็นร้านญี่ปุ่นเหมือนกัน เผื่อเค้าเพิ่งเปลี่ยนชื่อไง ละแวกนั้นก็บ้านนอกๆหน่อย ดูไม่น่าจะมีร้านญี่ปุ่นหนาแน่น จีพีเอสพามาจอดหน้าร้านญี่ปุ่นแล้วนินา) เจ๊ก็ทำตาเขียวปื๊ด ไม่ช่ายค่า ร้านวาซาบิ เขียนอยู่บนป้ายน่ะ วาซาบิ (คงนึกว่ากระเหรี่ยงอ่านอังกฤษไม่ออก) เราก็ได้แต่จ๋อย หลังจากจิ้มๆจนจีพีเอสยอมเชื่อฟังแล้วเราก็เดินเท้าไปอีกสองบล็อก พบกับร้านคูนิในตำนาน วันที่ไปอากาศดีมาก มีคนมานั่งกินข้างนอกตรึม ถึงจะเป็นร้านเล็กๆอยู่ในแถบชานเมือง ทั้งซอยมีแต่ทาวน์เฮาส์ แต่ร้านซูชิเรากลับคนแน่นเอี้ยด รอกันเกือบชั่วโมงจนพยาธิในท้องร้องครวญคราง ในที่สุดสาวเสิร์ฟแสนสวยก็พาเราไปนั่ง เอ้า เตรียมลุย บรรยากาศหน้าร้าน http://www.kunisbuffalo.com/ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:40:19

ความคิดเห็นที่ 3 เข้าไปถึงเราก็สั่งกันเต็มอัตราศึก เค้าปล่อยให้เรารอหิวมากๆจะได้สั่งกันบ้าเลือดนี่เอง ตอนรอข้างนอกเรานั่งอ่านเมนูรอไปเรียบร้อย มาถึงก็ยิงเมนูตูมๆๆๆ คนเสิร์ฟจดแทบไม่ทัน ร้านนี้แปลก เป็นร้านญี่ปุ่นแต่มีพนักงานเอเชียนน้อยมาก เป็นฝรั่งผมทองซะหมด เป็นบอสตันนี่ไม่ได้ ไปร้านญี่ปุ่น หัวดำทั้งร้าน  (ไทยมั่งจีนมั่ง) Appetizer เค้าอร่อยสมคำร่ำลือ เราสั่ง TENDER SALAD Thinly sliced tuna, avocado and tofu and finished with soy vinaigrette. ที่เด็ดมากคือไอ้ vinaigrette ของเค้านี่ล่ะค่ะ เหมือนโชยุแต่อมเปรี้ยวนิดๆ ทานแล้วสดชื่น เข้ากับทูน่าและความนุ่มของเต้าหู้และอโวคาโด STEAMED GREEN MUSSELS Steamed with sake, garlic and soy. น้ำจิ้มอร่อยมากอีกเช่นกัน หอยตัวอ้วนๆเต็มคำ NUTA Poached shrimp, mackerel, octopus and scallions and finished with a sweet and spicy mustard-miso sauce. เป็นส่วนผสมที่ลงตัว ปลาซาบะ (mackerel)  ที่นี่ใช้ได้เลย สรุปว่า อร่อยได้โล่ห์ทั้งสามอย่าง จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:43:38

ความคิดเห็นที่ 4 ส่วนซูชินี่ อย่งที่บอก สั่งมาแบบไม่อั้น ร้านนี้ปลาสดมาก ซูชิก็ให้แบบใจถึง มีเพื่อนมาจากยูเพน ไม่ได้กินซูชิดีๆมานาน กินแล้วทำหน้าอร่อยน้ำตาไหลพราก  นึกภาพประมาณการ์ตูนญี่ปุ่นที่ปั๊มหมัด น้ำตาไหลพราก มีแสงออร่าสาดส่องมาจากเบื้องบน) โถๆ แวะมากินบอสตันกับนีมี่สิเคอะ ซูชิอร่อยๆนี่หาได้ทั่วไปในบอสตัน (วันหลังรีวิวร้านญี่ปุ่นทั้งบอสตันเลยดีมั้ยนี่   กินกันเสร็จหนึ่งรอบแล้ว เนื่องด้วยยังอารมณ์ค้าง เราก็เลยสั่งชุด เหมือนเดิม เบิ้ลไปอีกรอบ ไข่หอยเม่นร้านนี้ได้ใจสุดๆ เอารูปซูชิมาฝาก (คิดดูสิ ยัดไอ้กองโตแบบนี้เข้าไปสองชุดอ่ะ) ตอนแรกแบตหมด นึกว่าจะไม่ได้ถ่ายรูปซูชิมาอวดซะแล้ว โชคดีเค้นแรงไฟเฮือกสุดท้ายออกมาได้ แบบว่าต้องตั้งกล้องแบบเฟอร์เฟคไว้ แล้วเปิดปุ๊บยิงปั๊บทีเดียวเชียว ต่อจากร้านซูชิสุดแสนประทับใจ  (ซู้ด ขอสูดน้ำลายที่ย้วยกลับขึ้นมาก่อน)   เราก็ไปต่อกันที่ของหวาน   ขาดไม่ด๊ายไม่ได้     มีคนโอดครวญว่าพุงจาแตกแย้วส่วนเรา กระเพาะของหวานมันแยกกัน  (หล่อนเป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องหรอยะ มีหลายกระเพาะ)   เราก็บ่ยั่น มุ่งมั่นเดินจ้ำหาของหวานทันที โชคดีที่ขามาผ่านร้านเค้กอิตาเลียน เราหมายตาไว้ตั้งแต่นั่น ก็เลยได้โอกาสแวะกลับไปโฉบ ราคาเค้กก้อนเล็กๆของร้านนี้ช่างแพงจับจิต เด็กตกยากอย่างเราก็เลยได้แต่มองแล้วสั่งทาร์ตเนยถั่วอันกระจิ๋วกะมาคารูนมาแทะให้พอหายอยาก จากแวะชิมเค้กก็มาต่อที่ร้านไอติม และแล้วเราก็มาค้นพบกับความมหัศจรรย์ของโลก หรือว่า..... .....ที่นี่เป็นแหล่งกำเนิดของแพดเดิ้ลป๊อบเรนโบว์???????????? เรื่องก็มีอยู่ว่า เราเข้าไปสั่งไอติมรสสายไหม (ค้อดตอลแคนดี้) แล้วพบว่า สีสันกับรสชาตินี่มันแพดเดิ้ลป็อบเรนโบว์ชัดๆ โอ้ววววว วิ้งงงงง...... ..........รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กเลย nostalgic มากๆ เสียดาย แบตน้องกล้องตัวเล็กเราตายสนิท ไม่สามารถชักภาพแพดเดิ้ลป็อบมายินยันได้ ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ เอาแบบที่หาเจอออนไลน์ไปแทนละกันคับ http://cdn.buzznet.com/assets/imgx/1/4/3/7/8/4/1/orig-1437841.jpg อิ่มหนำสำราญก็กลับไปโรงแรม ไปนอนพักเอาแรงเตรียมไว้ลุยน้ำตกกันในวันรุ่งขึ้น ปล โรงแรมที่นี่แพงหูดับ เราเลือก super 8 เพราะมันถูกแต่ออกมาไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่ ห้องเล็ก แมงมุมตรึม ขอแนะนำให้แคะกระปุกไปนอนโรงแรมที่ดีกว่านี้ถ้าเลือกได้นะคะ หึๆๆ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:44:41

ความคิดเห็นที่ 5 ตื่นเช้าวันใหม่ เราก็ได้ไปผจญภัยดังใจฝันเสียที แน่นอนว่าจุดหมายปลายทางก็คือน้ำตกไนแอการ่า น้ำตกไนแอการ่าตั้งอยู่ใน Niagara Falls State Park ซึ่งเป็น State Park ที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศสหรัฐอเมริกา และในปี 1963 ก็ได้ถูกประกาศให้เป็น U.S. National Historic Landmark น้ำตกไนแอการ่านั้นประกอบด้วยน้ำตกสองแถบที่ถูกแบ่งแยกโดย Goat Island คือ Horseshoe Fall กับ American Falls โดย เจ้า Horseshoe Fall นั้นได้ชื่อตามรูปร่างของน้ำตกที่โค้งเป็นรูปเกือกม้านั่นเอง เนื่องจากต้องการประหยัดเวลา เราก็ซื้อบัตรเป็นแพคเกจเลย ซึ่งบัตร Discovery pass ราคา 33$ นี้ได้รวมตั๋วเข้าชมของ: The Cave of the Winds  เป็นลิฟท์ลงไปได้น้ำตก ได้ไปแหงนคอมองดูน้ำตกจากด้านล่างในระยะประชิด The Maid of the Mist       เป็นเรือล่องออกไปชม Horseshoe Fall ซึ่งมองไม่ค่อยเป็นจากฝั่งอเมริกา Niagara Adventure Theater สารคดีฉายในโรง IMAX The Niagara Gorge Discovery Center  หลอกเด็กมากๆ ไม่ค่อยมีอะไรดู Aquarium of Niagara  ไม่ใหญ่เท่าไหร่ แต่ถ้าเวลาเหลือ ไปดูก็เพลินดี และที่สะดวกสบายพอทำให้คุ้มค่ากับการซื้อบัตรรวมก็คือ Niagara Scenic Trolley คือการที่เค้ามีแถบแปะข้อมือ เป็นบัตรผ่านขึ้นรถรางได้ตลอดวันไม่จำกัดรอบ http://www.niagarafallsstatepark.com/PassToTheFalls.aspx ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้ามาแป๊บๆ กะจะดูแค่ไม่กี่ที่ ซื้อบัตรผ่านเฉพาะที่อยากดูอาจจะคุ้มกว่า เราเริ่มทัวร์ด้วยการไปลงเจ้าเรือ The Maid of the Mist       เนื่องจากมาต่อคิวแต่เช้า แถวเลยยังไม่ยาวเท่าไหร่ เราต้องเดินผ่านทาวเวอร์สูงๆในรูปนี่เพื่อไปลงเรือกัน ตอนแรกก็หวั่นๆว่าจะได้เปียกกันก็คราวนี้ แต่ทางอุทยานเค้ามีแจกเสื้อกันฝนสีฟ้าให้ทุกคนที่ขึ้นเรือ ที่เปียกโชกก็เลยเป็นรองเท้าที่เราเสร่อใส่ผ้าใบไปลงเรือ ระหว่างรอก็มีการเปลี่ยนเสื้อกันฝน The Maid of the Mist เป็นเสื้อโรงเรียนกันพอขำๆ น่าภูมิใจนะนี่ เสื้อกันฝนสีฟ้าแจ๋วเนี่ย Made in Thailand เสียด้วย จากเรือก็เห็นตึก Skylon ฝั่งแคนาดาชัดเชียว จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:45:22

ความคิดเห็นที่ 6 วิวทิวทัศน์สองฝั่งเรือสวยคุ้มเปียกจริงๆ ถึงจะต้องเบียดคนเป็นล้านเข้าไปเกาะขอบให้ได้รูปสวยๆ (โดยไม่ติดหัวคนเป็นแพ) ก็ยังคุ้ม นี่ American Fall ที่เห็น ตัวเล็กๆสีเหลืองๆ คือพวกที่ไปดู The Cave of the Winds  ถูกจับใส่เสื้อกันฝนเหลืองอ๋อยเชียว จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:46:36

ความคิดเห็นที่ 7 นั่งไปไม่นาน เรือก็เริ่มเคลื่อนเข้าหา Horseshoe Fall  ตื่นเต้ลลลลล จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:47:13

ความคิดเห็นที่ 8 ยิ่งเข้าใกล้น้ำตก ละอองน้ำก็ยิ่งสาดกระเซ็นจนเปียกปอน มองจากไกลๆ น้ำตกเหมือนเครื่องทำเมฆเลย กลุ่มละไอขาวๆที่เห็น นั้นลอยฟุ้งขึ้นไปเป็นเมฆก้อนใหญ่อยู่เหนือน้ำตกพอดิบพอดี จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:48:03

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อเข้าไปใกล้น้ำตกในตรงเวิ้งรูปโค้งเกือกม้านั้น ปริมาณน้ำที่ถูกลมพัดก็มากขึ้นตามลำดับ ขากางเกงที่โผล่พ้นเสื้อกันฝนนั้นแฉะจนชุ่ม ส่วนรองเท้าผ้าใบคู่โปรดก็จมน้ำ มอมไม่มีชิ้นดีเลยทีเดียว ไม่สามารถเก็บภาพตอนเข้าไปใกล้สุดๆได้เพราะจะเห็นแต่ฟองน้ำขาวๆที่สาดใส่เลนส์กล้องอย่าไม่ปราณี เสียดายอยู่เหมือนกัน ถอยออกมาแล้วก็ได้เห็นเรือของรอบต่อไปวนตามเข้าไปตรงที่ๆเราเคยดูอยู่เลยถ่ายมาฝาก จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:48:52

ความคิดเห็นที่ 10 ถอดเสื้อกันฝนชุ่มน้ำออกแล้ว เราก็เดินไปชมน้ำตกจากมุมต่างๆกัน ที่น่าตื่นตาตื่นใจมากคือรุ้งกินน้ำแสนสวย ที่หาดูได้ไม่ยากนักในวันแดดออกสดใสเช่นนี้ ได้เห็นรุ้งปฐมภูมิและทุติยภูมิคู่กันเหมือนในหนังสือเรียนตอนประถมเลย เพิ่มเติมความรู้เรื่องรุ้งกินน้ำ http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/Hbase/atmos/rbowpri.html จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:49:22

ความคิดเห็นที่ 11 เดินย้อนกลับไปถ่ายรูปบนทาวเวอร์เพื่อให้ได้รูปมุมสูงอย่างนี้ บอกแล้วว่าน้ำตกสร้างเมฆได้เองเลยจริงๆ ไม่ได้โม้นะนี่ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:49:52

ความคิดเห็นที่ 12 ชมอาหารตาแล้วก็ถึงเวลาหาอาหารลงท้อง ร้านอาหารใกล้ๆน้ำตกแพงหูฉี่ ของพื้นๆ ราคามากกว่าที่เจอปกติสามสี่เหรียญทุกรายการ เราเลยออกไปทานร้านที่เป็นเชนเพราะกะว่าราคาน่าจะมาตรฐาน มื้อนี้แวะที่เดนนี่ส์ เพื่อนคู่โร้ดทริป เนื่องจากเราไม่เคยได้ทำโร้ดทริปในอเมริกามาก่อนก็เลยเชย ได้ลองมาทานร้านนี้เป็นครั้งแรก เมนูที่เลือกทานก็พื้นๆ มีมิลค์เชคโอรีโอ้ ปลาทีลาเปียราดซอสมะนาว เบอร์ริโต้ไส้กรอก country fried steak ที่นี่เค้าให้เครื่องเคียงพวกมันบด หัวหอมทอดกันไซส์จุใจ กินจนจุกกันเลยทีเดียว จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:51:33

ความคิดเห็นที่ 13 มีแรงแล้วก็ขับรถกลับเข้าไปในปาร์คใหม่ จุดหมายต่อไปคือ The Cave of the Winds   เจอคนเรียงคิวเป็นแถวยาวย้วยแล้วก็ถึงกลับร้องเจี๊ยก โอ้แม่เจ้าช่วยกล้วยปื้ง ด้วยความป๊อด พวกเราก็ตกลงใจอย่างฉับพลันว่า กลับมาดูพรุ่งนี้เช้าละกัน จากนั้นก็ไปพยายามใช้บัตรรวมที่ซื้อมาให้คุ้มโดยเริ่มจากนั่งรถรางไป The Niagara Gorge Discovery Center ถึงจัฟังดูดียิ่งใหญ่แต่เข้าไปกลับเป็นอาคารเล็กๆชั้นเดียว สารคดีที่ฉายให้ชมก็ไม่ค่อยมีเนื้อหาเท่าไหร่ ตอนแรกเห็นว่าจะพาชมประวัติศาสตร์ชั้นหินหลายล้านปีในสิบนาที โอ้ว ท่าจะมันส์ เป็นจอแบบ 180° multi-screen theater presentation ซะด้วย ปรากฏว่าเป็นแค่การฉายภาพมุมต่างๆของน้ำตกซ้ำไปซ้ำมา แล้วมีรูปไวด์สกรีนแบบนกบินข้ามน้ำตกจากจอซ้ายไปขวาหนึ่งรอบจบ ง่ะ ไม่ประทับใจ รอบๆศูนย์มีตัวอย่างหินกับคำอธิบายเรื่องกำเนิดของน้ำตกอยู่ประปราย ที่พอสนุกอยู่บ้างก็คือ virtual elevator trip มีให้เข้าไปนั่งในห้องสี่เหลี่ยมแล้วเขย่าๆเสมือยว่าลงลิฟท์ แล้วจอรอบๆก็มีภาพเหมือนเราได้ลงไปดูชึ้นหินต่างๆ มีคุณน้องตัวน้อยเกาะราวแน่นเลย คงกลับลิฟท์มุดดินหายไปจริงๆ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:53:06

ความคิดเห็นที่ 14 ใกล้ๆกันก็มี Aquarium of Niagara  มีสัตว์น้ำน่ารักๆให้คุณน้องคุณหนูกรี๊ดร้าดกัน ที่พอจะเรียกเสียงกรี๊ดจากเราได้บ้างก็เห็นจะเป็น โชว์แมวน้ำ ซึ่งทำให้เราทึ่งกับความแสนรู้ของเจ้าตัวกลมเหล่านี้ ท่าประจำที่ขาดไม่ได้ก็มีท่า บ๊าบบาย ท่าหมุนตัว ท่าจุ๊บกันที่ดูน่ารักน่าชังเป็นที่สุด จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:53:31

ความคิดเห็นที่ 15 จาก aquarium เราก็นั่งรถรางกลับมา ทันดูสารคดีที่ฉายในโรงNiagara Adventure Theater พอดิบพอดี เค้าฉายเรื่อง Niagara: Miracles, Myths and Magic เริ่มด้วยตำนานของนางลีลาวาลา )Lelawala) สาวน้อยแสนสวยชาวอินเดียนแดงที่ท่านพ่อหัวหน้าเผ่าจับให้แต่งงานกับผู้คงแก่เรียนในเผ่า   ( แต่แก่หงำเหงือก) ลีลาวาลาไม่อาจจะยอมรับการตัดสินใจของท่านพ่อได้ แต่เพื่อศักดิ์ศรีของท่านพ่อ นางจึงอัปเปหิตัวเองออกจากเผ่า และเดินทางไปในเส้นทางที่หัวใจของนางเรียกร้อง... สู่ห้วงน้ำอันเป็นนิจนิรันดร์ โดยนางได้กระโจนลงสู่สายน้ำอันเชียวกรากของน้ำตกไนแอการ่า ลีลาวาลาจึงเป็น maid of the mist รุ่นต้นตำรับ ดูภาพจากสารคดีเรื่องนี้ได้ที่ http://accessniagara.com/blog/2006/02/17/niagara_miracles_myths_and_magic_the_leg/ จากนั้นสารคดีก็ยังกล่างถึงเรื่องราวอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็น เรื่องราวของนักบุกเบิกกลุ่มแรกที่เดินทางมาเยื่อนน้ำตกไนแอการ่า สงครามแย่งชิงดินแดนแถบน้ำตก เรื่องของนักกายกรรมชาวฝรั่งเศสที่ใจกล้าเดินข้ามน้ำตกบนเชือกเส้นเดียว http://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Blondin เรื่องของ กัปตันเรือที่ล่องเรือลีลาวาลาซึ่งเป็นเรือท่องเที่ยวลงน้ำตกแล้วรอดมาได้ รวมไปถึงเรื่องของครู (ไม่) สาว อายุอานามหกสิบสามเข้าไปแล้ว ที่ใจถึงยัดตัวเองลงถังกลมๆให้คนไปปล่อยลงน้ำตกแล้วรอดมาได้เป็นต้น รวมๆแล้วทำได้น่าประทับใจทีเดียว จบจากดูหนังก็ถึงเวลาไฮไลท์ของจริงคือมื้อเย็น จากการทำการบ้านมาอย่างดี เช่นเคย  เราก็ขับรถไปร้าน hideaway grille http://www.hideawaygrille.com/ แล้วเราก็ไม่ผิดหวังเมื่อทุกอย่างที่สั่งรสชาติออกมาสุดแสนประทับใจ เริ่มตั้งแต่ขนมปังที่เค้าให้มารองท้องกันลูกค้าโมโหหิว กรอบนอก นุ่มใน แถมมีเนยรสสตอรเบอรี่ แทบจะให้รางวัลตั้งแต่ขนมปัง ตามมาด้วย crab cake สูตรอร่อยที่มากับน้ำจิ้มรสเด็ดดวง (ครีมๆหน่อย ประมาณ thousand island ) CRAB CAKES Seasoned lump crab meat lightly breaded, pan fried, and served with a remoulade sauce พร้อมซุป seafood bisque กับ Caesar salad แค่แอพก็ยกนิ้วให้ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:57:12

ความคิดเห็นที่ 16 เมนคอร์สนี่เราเน้นเนื้อกันอย่างจริงจัง 8 OZ FILET MIGNON Char-grilled to perfection, served over a grilled portabella mushroom; served with béarnaise sauce ชิ้นเล็กสุดแต่อร่อยสุด BLUE CHEESE WALNUT CRUSTED FILET OF SIRLOIN 8 oz filet of sirloin char-grilled and baked with a blue cheese walnut crust served over a demi-glace ซอสหวานฉ่ำ วอลนัทกับชีสเข้ากันมากๆ เราดันสั่ง sweet potato with walnut and maple syrup เป็นเครื่องเคียง อันนี้นี่หวานเป็นของหวานไปเลย CALVES LIVER 8oz calves liver, pan-fried and smothered with onions and crisp bacon รสชาติเหมือนตับผัดหัวหอมแบบไทยๆ คิดถึงบ้านเลย ROASTED PRIME RIB Choice prime rib slow roasted for tenderness, served with au jus ส่วนชิ้นยักษ์นี่ขนาด 16 oz ไม่รู้สวาปามเข้าไปได้ยังไงแต่คนสั่งก็กินจนหมด น่ากลัวมากๆ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:57:39

ความคิดเห็นที่ 17 ถึงจะอิ่มจนจุกแต่พอของหวานเดินผ่านก็อดใจไม่ได้ตามเคย ร้านนี้เค้าเล่นยกถาดของหวานทุกรูปแบบมาให้เลือกจิ้มถึงโต๊ะ แค่เห็นก็น้ำลายยืด ที่ว่าอิ่มๆก็ลืมหมด เราก็จิ้มสั่งๆเอาเป็นเอาตายจนเพื่อนร่วมโต๊ะ(และบ๋อย)สยอง เริ่มด้วยช็อกโกแลตลาวา ที่ข้างนอกนุ่ม ข้างในเหนียวเยิ้ม ตามสูตรเค้กช็อกโกแลตร้อนที่ดี ต่อด้วยบาน็อฟฟี่กับมะพร้าวบาน็อฟฟี่ (จำไม่ได้ว่าเค้าเรียกว่ามูสหรืออะไรแต่เป็นเหมือนบาน็อฟฟี่ที่เปลี่ยนกล้วยเป็นมะพร้าว) ตบท้ายด้วยราสเบอรรี่เลมอนมูสเค้ก ชี้ๆแล้วเค้ามียกกลับไปแต่งจานราดซอสแดงๆกลับออกมาให้ด้วย กินหมดนี่แทบกลิ้งออกจากร้านไม่ไหว วันนี้อิ่มอร่อย ราคาสบายกระเป๋า และจบวันด้วยการขับรถขึ้นฟุตบาทหน้าโรงแรมไปเฉยเลย ต้องเป็นอาการฟู้ดโคม่าของเราแน่ๆเลยตาถั่วเสียอย่างนั้น (นึกว่าเป็นทางเข้าอ่ะ) ดีที่มันเตี้ยเลยปลอดภัยไม่มีรอยขีดช่วน จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:58:11

ความคิดเห็นที่ 18 โปรแกรมวันที่สองนี้มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยโดยตอนแรกจะรีบไป The Cave of the Winds   จะได้ไม่ต้องไปผจญกับคิวยาวขนหัวลุก แต่เมื่อคืนไปอ่านเน็ตเจอ whirlpool jet เราผู้ชอบเครื่องเล่นเสียวๆทุกประเภทก็แบบ ไม่ไปไม่ได้แล้ว ไอ้เรือที่ว่านี่มันเป็นเรือแบบเจ็ทโบ้ทที่เครื่องแรงมากๆ และท้องเรือแบนมากๆ ทำให้สามารถ “ดริฟท์” บนน้ำได้ โอ้วววว fast and furious ชัดๆ งานนี้เลยต้องออกกันแต่เช้าตรู่ ไปใส่ชูชีพ แล้วล่องเรือลงแม่น้ำไนแอการ่า ช่วงแรกของการเดินทาง คุณไกด์ก็เล่นมุขแป้ก สลับกับบรรยายสองข้างทาง เช่นโรงงานไฟฟ้าพลังน้ำของแคนาดาและของอเมริกา จนกระทั่งเรือเข้าสู่โซนอันตรายหรือที่เรียกว่า point of no return ปกติทุ่นที่ปักไว้มีเพื่อเตือนไม่ให้เรือผ่านเข้าสู่จุดนี้ (เพราะจะไปแล้วไปลับดับลงน้ำตกแน่นอน) แต่เรือเราเครื่องยนต์ไฮโซ ต้านกระแสน้ำกลับมาไหว ไกด์ก็เริ่มส่งซิกว่าจะเอาจริงแล้วน้า แล้วคุณพี่คนขับก็พาเราไปดริฟท์ สามร้อยหกสิบองศา โอ๊ย มันส์สุดๆ เรานั่งหน้า กรี๊ดคอหอยแทบแตก หมุนควงสว่านพอเป็นพิธีเรือก็เข้าสู่โซนกระแสน้ำเชี่ยวกรากที่เรียกว่า rapids จากนั้นก็ไม่มีการปราณีปราศรัยกันอีกต่อไป เรือวิ่งเข้าปะทะคลื่นลูกโตที่โถมเข้าใส่เรืออย่างบ้าคลั่ง ทิ้งทุ่นน้ำหนักด้านหน้าเรือให้หัวเรือปักลง ผล...คลื่นลูกโตซัดเข้าหาคนในเรือ เปียกเข้าไปถึงกุงเกงในกันทั่วทั้งลำ ยิ่งเรานั่งหน้าสุด ไม่มีทางแม้กระทั่งจะได้อ้าปากร้องกรี๊ด พอตาเห็นคลื่น วูบเดียวเท่านั้น วินาทีถัดมาน้ำไม่รู้กี่แกลลอนต่อกี่แกลลอน (หนักมากๆ เหมือนคนทุ่มอะไรหนักๆมาบนตัว)ก็ทะลักเข้าใส่ มันส์ได้ใจเหนือคำบรรยายจริงๆ คนขับเห็นลูกเรือได้อารมณ์ก็เลยเอาใหญ่ วนกลับเข้าหากระแสคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นประสบการณ์ไฮไลท์ของทริปจริงๆ ถึงจะเปียกมะล่อกมะแลกเลยก็ตามที ดูคลิปวิดีโอ(ไม่โป๊) ได้ที่ http://www.whirlpooljet.com/ http://www.youtube.com/watch?v=OfPIgUcOJEI&feature=related จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 12:59:24

ความคิดเห็นที่ 19 ใช้แรงงาน(กรี๊ด) ไปเยอะก็ต้องไปเติ้มเชื้อเพลิงกันหน่อย คราวนี้ลากสังขารแฉะๆไปที่ Little Italy ของเมืองนี้ โดยมีจุดหมายปลายทางคือร้าน Michael’s ร้านนี้ตกแต่งได้น่ารักเป็นกันเอง ที่ถูกใจมากคือรูปลุงอ้วนในอิริยาบถต่างๆที่มีแปะเต็มผนังร้านไปหมด เมนูเที่ยงนี้ก็มี ราวิโอลี่เห็ด ครีมซอสหอมนุ่มหวานมัน ลาซานย่าเนื้อ ที่ทบถมมาจนพูนจาน น็อคคี่มีทบอล ก้อนมันฝรั่งนุ่มละลายในปาก แล้วก็ คาลโซนแอนโชวี่โอลีฟ ชีสเยิ้มๆ ขอบกรอบ ได้ใจไปทั้งดวง ตกท้ายอย่างเร็วๆด้วยคาโนลี่ ครีมหวานกลมกล่อมกำลังพอดี ชาร์จแบทให้นักเดินทางผู้หิวโหย อร่อยอย่างนี้ทำให้เราไม่ช้ำใจมากที่ขับรถออกไปงานเทศกาล National Buffalo Wing Festival ไม่ทันในวันนี้ทั้งๆที่มาเที่ยวได้วันดีจ๊ะเอ๋กับงานแข่งกินไก่พอดิบพอดี http://www.buffalowing.com/ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:00:08

ความคิดเห็นที่ 20 จากร้านอร่อยเราก็กลับไป The Cave of the Winds   คราวนี้ยอมไปต่อแถวโดยไม่บ่น เพราะวันสุดท้ายแล้ว ไม่ดูวันนี้ก็อดล่ะ อ่านเจอว่าคนที่ไปเที่ยวน้ำตกฝั่งแคนาดาที่ว่าสวยกว่ายังขับรถข้ามมาฝั่งนี้เพียงเพื่อจะได้ลงไปเดินใต้น้ำตกเชียวนะ คราวนี้เค้าแจกเสื้อกันฝนเหลืองอ๋อยพร้อมรองเท้าแตะรักส้นแบบสกอล แล้วมีถุงพลาสติกให้ใส่ข้าวของกับรองเท้ากันเปียก ลงลิฟท์ไปแล้วก็พบว่า เค้าทำทางเดินใต้น้ำตกไว้ดีใช้ได้เลยทีเดียวแข็งแรงทำให้ไม่หวาดเสียวมากนัก แล้วก็มีติดแถบๆกันลื่นเป็นระยะๆ ได้เห็นน้ำตกกันในระยะประชิด จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:00:44

ความคิดเห็นที่ 21 น้ำไหลเชี่ยวจริงๆนะเออ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:01:09

ความคิดเห็นที่ 22 เหมือนอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน (ถ้าไม่มีหัวชาวบ้านโผล่มาในรูปน่ะนะ) จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:01:46

ความคิดเห็นที่ 23 มีรุ้งพาดผ่านเต็มวงเชียวนะ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:03:43

ความคิดเห็นที่ 24 จบจากเดินดูน้ำตก ก็โชว์ความถึกโดยการไป Hiking ทางก็ชันเหมือนกันนะนี่ แล้วเราก็ใส่กระโปรงบานพลิ้วไปปีนเขา เฮ้อ คนเรา ดีนะรอดมาได้ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 13:06:12 จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:05:38

ความคิดเห็นที่ 25 แหะ ลืมตะแคงรูป จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:07:45

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่มีมื้อเย็นมารีวิวเพราะข้าวกลางวันเหลือเยอะจนกินได้อีกมื้อ กลับมารอดูพลุที่น้ำตกตอนกลางคืนก็ปรากฏว่าเค้างกพลุ จุดไปสองสามอันเก็บภาพไม่ทั้นอีกซะงั้น ตอนกลางคืนเค้ามีฉายแสงสีบนน้ำตกทุกคืน แต่ดูจากฝั่งอเมริกาไม่เห็นเท่าไหร่ หามุมถ่ายสวยๆไม่ได้ ได้มาแค่นี้ล่ะค่ะ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:08:18

ความคิดเห็นที่ 27 และที่ขาดไม่ได้เพราะอุตส่าห์มาเยือนถึงถิ่นคือการแวะชิม Buffalo Wing ก่อนกลับ ถึงแม้ว่าร้านต้นตำรับจะปิดกลางวันก็ตาม (รอดได้เพราะมีสาขาไปเปิดในสนามบิน อิอิ) และแล้วทริปพาเที่ยวไนแอการ่าก็ปิดฉากลงด้วยประการละฉะนี้ ใครแวะเวียนมาอ่านอย่าลืมทักทายกันบ้างนะค้า จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:10:36

ความคิดเห็นที่ 28 :) จากคุณ : พริมระตา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:37:00

ความคิดเห็นที่ 29 ว้าวๆๆๆ...สวยจังค่ะ อยากไปเที่ยวบ้างจัง แล้วดูรูปของกินก็ทำเอาหิววววววววว ขอบคุณที่เอามาฝากค่ะ จากคุณ : adel_ew เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:39:15

ความคิดเห็นที่ 30 หนีเจ้านายมาเล่นเน็ตก็เจอทริปเที่ยวน้ำตกเลย ฮ่าๆ อาหารน่ากินน่ากิน น้ำตกก็ส๊วยสวย อิจฉาง่ะ ส่วนแพดเดิ้ลป๊อบนี่ก็ของโปรดเลย ปัจจุบันก็ยังกินอยู่ เหอะๆ (แบบว่าไม่อายเด็ก) วันหลังพาไปเที่ยวที่อื่นอีกนะ.... จากคุณ : ปลากินเมฆ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:44:54

ความคิดเห็นที่ 31 อยากไปบ้างง งง งงงง ~~~ จากคุณ : pfau (pfau) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 13:48:19

ความคิดเห็นที่ 32 กระทู้นี้ทำให้ฝันดี ฝันถึงน้ำตกไนแอการ่า ที่ที่อยากไปมาก รูปสวยค่อดๆ ดูปรูปที่มีสายรุ้งพาดผ่านสิ ความสุขอยู่ทั้งที่โคนและที่ปลาย ดีใจด้วยนะคะ ที่เปเปอร์ผ่านโลด อืม แต่แอบหวนคิดถึงฝันร้ายในแลบไมโครฯ มันยังตามหลอกหลอนเรนฟูจนถึงทุกวัน -*- เมื่อมันไม่ขึ้น ไม่ขึ้น ไม่ขึ้น ไม่ขึ้น T_T จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 14:02:03

ความคิดเห็นที่ 33 ว้าว...สวยงามจริง ๆ เจ้าค่ะ โดยเฉพาะรูปรุ่งนี่สุดยอดไปเลย เห็นแล้ว...อยากไปบ้างจัง(แต่คงต้อง...เฮ้อ...เรียนให้จบ สอบให้ผ่าน เข้าให้ได้ และ...อยู่ให้รอด แค่คิดก็สลบเหมือดT-T) ยินดีด้วยค่ะสำหรับเปเปอร์ที่ได้ตีพิมพ์และการท่องเที่ยวที่น่าสนุกทริปนี้ ปล.ขออนุญาตเช็ดน้ำลาย เห็นเค้กแล้วแบบว่า...กรี๊ดเจ้าค่ะ จากคุณ : Argent เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 17:33:02

ความคิดเห็นที่ 34 ของคุณเรนฟูล ไม่ฟู แต่ของเพื่อนที่เคยทำ ขึ้นจนดันฝาออกมาเลย สยองมาก  - -' ยินดีเรื่องเปเปอร์ด้วยค่า ^___^ มีคนพาเที่ยวไนแอการ่าละ สบายเรา ถือโอกาสไม่เล่าซ้ำละกัน (Niagara Fall มีตก s น้ำหายไปตัวนึงค่ะ ^ ^) ตอนที่ไปตอนโน้น 2-3 ปีเอง Discovery pass ยังแค่ 25 เหรียญอยู่เลย เคยไปเลี้ยงควายแถวนั้นมาช่วงหนึ่ง เลยมีโอกาสได้ไปไนแอการ่า 2 หน ตอนสิงหาหนนึง พฤศจิกาหนนึง หนหลังอุทยานปิดส่วนของ  Tower กับ Ferry แต่บริการรถรางฟรี Gorge ฟรี ดูแมวน้ำฟรี แต่ถ้าเข้า Aquarium ต้องเสียตังค์ ถ้ามีโอกาสไปอีก แอบเชียร์ให้ไปเที่ยวดาวน์ทาวน์กับวอเตอร์ฟรอนท์นะคะ ข้างล่างเป็นไนแอการ่าช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงค่ะ (แก้ไขคำผิดคำนิดนึง แต่สองรอบค่ะ ^ ^") แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 18:04:32 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 52 17:46:05 จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 17:43:44

ความคิดเห็นที่ 35   มายินดีด้วยเรื่องเปเปอร์นะคะ เก่งจังเลยอะ แล้วก็ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ ถ่ายรูปมาสวยจังบรรยายซะน่าเที่ยวเลย จากคุณ : annie <harmonica> เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 20:47:52

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณสำหรับรูปสวยและคำอธิบายดีๆนะคะ รูปสวยอาหารน่าทานมากเลยค่ะ เสียดายตอนที่ต้นเมฆไปคลาวการี่(แคนานดา) รร.ไม่ได้พาไปเที่ยวที่น้ำตก แต่พาขึ้นเขาตั้งแคมป์แทน พอดีน้องได้ทุนรร.ไปเรียนภาษานะคะ ส่วนตัวคุณแม่ ได้แต่นั่งน้ำลายไหล ดูรูปไปพลาง สวยจังค่ะ ถ้าไปแคนาดา คงได้ไปมั่ง จากคุณ : คนชอบเที่ยว (Setakan) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 20:49:19

ความคิดเห็นที่ 37 โฮ อิจฉา ได้ไปเยอะจังเลย ยังเก็บเสื้อกันฝนกลับมาเป็นที่ระลึกเลย ป่านนี้คงละลายไปแล้ว คนนี้ตอนไป ข้ามไปดูฝั่งแคนาดาค่ะ เดินผ่านสวนเข้าไป จดบันทึกไว้ว่าโดนเก็บตังค์ยุ่บยั่บ แล้วก็เฉิดฉายกินแพงรอดูไฟฝั่งแคนาดา ที่ไม่สวยเท่าไหร่ เพราะน้ำแรงเกิน เหอๆ (เช็คข้อมูลแล้ว ตอนนั้นบินไปบัฟฟาโลด้วย AA) ทริปคุณเนโมยั่วด้วยของกินมั่กๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 52 23:20:15

ความคิดเห็นที่ 38 ดีใจด้วยค่ะที่เปเป้อร์ได้ลงพิมพ์ ไนแอการ่าเคยไปครั้งเดียว นาน น้าน นาน มาแล้ว 20 ปีแล้วมั้งคะ สมัยนั้นอะไรๆ ยังถูกอยู่ สมัยนี้คงแพงจนสยอง ชอบที่พูดถึงประกาศเรียกผู้โดยสารที่สนามบินค่ะ คนถูกเรียกไปถึงเกตช้าอาจเป็นได้ว่ามัวแต่หัวเราะกลิ้งอยู่ที่ไหนสักแห่ง เรื่องถึงเกตช้านี่ตัวเองเป็นประจำค่ะ ยิ่งเดินทางในประเทศปีละหลายครั้ง ยิ่งกลายเป็นเรื่องปกติ ส่วนใหญ่เป็นเพราะเครื่องก่อนหน้ามาถึงสนามบินช้า ก็เลยต้องวิ่งกันสนามบินกระเจิงทุกที ตกเครื่องบินเพราะฟังเจ้าหน้าที่ประกาศชื่อไม่ออกก็สามสี่ครั้งแล้ว ก็ชื่อต้นชื่อไทย ออกเสียงยากอยู่แล้ว มานามสกุลไอริชยังออกเสียงยากไม่ต่างกันเข้าอีก ก็ต้องรับกรรมไปอีกหลายปี จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 00:14:17

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณทุกๆกิฟท์และทุกๆคอมเมนท์นะคะ ดีใจจังมีคนเข้าอ่านกัน คุณพริมระตา ขอบคุณที่มาลงชื่อทักทายค่า คุณadel_ew ดีใจที่ชอบค่ะ อย่างทีบอกนโยบายเราคือเอารูปของกินมายั่วชาวบ้าน อิอิ คุณปลากินเมฆ พาเที่ยวที่อื่นอีกเรื่อยๆแน่นอนค่า คิดถึงแพดเดิ้ลป๊อบ เป็นรสโปรดของเราด้วยคน (ที่บอสตันหาไม่มีเลย แย่จัง) คุณpfau (pfau) บอกแล้วว่าให้บินมาเที่ยวกะเรา คุณrainfull  ขอบคุณมากเลยค่า  ฝันร้ายจริงๆเลยค่ะ เวลามันไม่ขึ้นเนี่ย ล่าสุดไอ้ที่ไม่ขึ้นๆมันยอมขึ้นให้เราแล้วค่า เย้    หรือจะมีโคโลนีที่สุดปลายสายรุ้ง (งื้อ ล่อเล่น ความสุขของเราไม่ได้ขึ้นกับแบคทีเรียโตไม่โตน้า ฟังแล้วเศร้าเกิ๊น แต่ปริมาณงานที่ต้องทำซ้ำนี่อาจจะแปรผันตรง เหอๆๆ) คุณArgent ขอบคุณค่า  ก็ไฮไลท์ทริปนี้ก็รุ้งนี้แหละค่ะ ได้เห็นรุ้งบ่อยๆ เห็นระยะประชิด แถมมีน้ำตกเป็นแบคกราวน์ โรแมนติกอย่างแรง คุณปิยะรักษ์ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณที่เอารูปสวยๆมาแบ่งด้วย ค่ะ เดี๋ยวนี้อะไรๆก็ขึ้นราคา เฮ้อ ตกเอสจริงๆด้วยค่ะ เขิลจัง หัวกระทู้เลย แก้ไม่ได้อีกต่างหาก ขอบคุณที่มาอ่านและสละเวลาเก็บตกสิ่งเล็กๆน้อยให้นะคะ คุณannie <harmonica> ขอบคุณค่า น่าเที่ยวก็อย่าลืมหาเวลาแวะไปนะค้า อิอิ มัวแต่เขียนอันนี้อยู่แหละค่ะ เลยไม่ได้ไปแจมกระทู้ He says She says ซักที คุณคนชอบเที่ยว (Setakan)  ดีใจที่ชอบค่ะ เวลาบรรยายอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเพื่อนชอบหาว่าหล่อนเขียนกระทู้สารคดีหรอยะทุกที เง้อ  แต่มีคนชอบเวลาเราเติมเกร็ดความรู้เห็นม้า ไว้คราวหน้าต่อวีซ่าแล้วได้ไปฝั่งแคนาดาเมื่อไหร่จะเอารูปมาอวดอีกค่า ไม่รู้จะอีกนานแค่ไหนเหมือนกัน เหะๆ คุณscottie ยั่วขึ้นใช่ไหมล่ะคะ กำลังจะเขียนกระทู้ของกินล้วนๆอีกหนึ่งกระทู้ ไว้จะมารายงานตัวนะคะ ดีจังที่มีเก็บเสื้อมาเป็นที่ระลึกด้วย ตอนแรกว่าจะเก็บเหมือนกันค่ะ แต่มันแฉะมาก เลยยอมสละไว้ ณ ตรงนั้น เก็บมาแต่ภาพความทรงจำ คุณกุลธิดา (kdunagin) ขอบคุณค่ะ สมัยนี้แพงสยองจริงๆค่ะ ลืมเล่าต่อว่าที่ไปกิน Denny's ค้นพบทีหลังว่า สาขาไนแอการ่าก็แพงกว่าข้างนอกสองสามเหรียญทุกเมนู นี่ขนาดร้านเชนนะนี่ เห็นด้วยค่ะ ว่าถ้าเราเป็นคงถูกตาม คงฮากลิ้งวิ่งไม่ออกแน่เลย นามสกุลนีมี่ก็ปราบเซียนนะคะ เขียนเป็นอังกฤษนี่สิบแปดตัวอักษร ฝรั่งมองกันตากลับเลยค่ะ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 04:48:20

ความคิดเห็นที่ 40 สำนักงานใหญ่ของร้านอาหารเครือ Denny's อยู่ที่เคาน์ตี้ที่อยู่นะคะ เหอะๆ โม้ซะหน่อย นานๆ จะมีอะไรระดับชาติๆ แถวนี้พอให้อวดกะเขาได้บ้าง เจ้าของ Denny's กับร้านอาหารในเครืออีก 2-3 ชื่อคือ Jerry Richardson ค่ะ ทุกวันนี้แกไปหากินทางเป็นเจ้าของทีมฟุตบอลด้วยค่ะ คือก่อตั้งทีม Carolina Panthers ที่ quarterback คนปัจจุบัน Jake Delhomme เห็นทีไรก็กรี๊ดสนั่นทีนั้น จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 05:15:05

ความคิดเห็นที่ 41 แอบไปดูมาค่ะว่าคุณกุลธิดาอยู่เมืองอะไร อิอิ แต่สงสัยจังว่าทำไมเรียกว่าเคาน์ตี้ แหะๆ ความรู้ด้านนี้ไม่มีเลยอ่ะค่ะ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 02:24:00