นิราศเทพนคร # ๒
|
|
หลังจากเก็บ ร้านก๋วยเตี๋ยว เชียวเรียบร้อย พวกเราค่อย อืดพุง มุ่งอีกครั้ง เดินหน้าไป ด้วยใจที่ มีพลัง ไปยัง วัดมหาธาตุ องอาจครัน
วัดนี้ ที่จริง เป็นวัดเล็ก แต่เด็ก เด็ก เห็นวัดแรก แปลกใจนั่น มีพระปรางค์ มีฐานโบสถ์ โปรดดูกัน ว่าความอย่าง สั้น สั้น แล้วข้ามถนน
อีกวัดหนึ่ง พึงรู้ วัดราชบูรณะ ให้แจ้งจะ ประวัติศาสตร์ มิขาดหล่น วัดนี้มี ที่กำเนิด เกิดจรดล เมื่อพี่น้อง สองฅน ฆ่ากันเอง
ฝ่ายเจ้า อ้ายพระยา มาทางหนึ่ง เจ้ายี่พระยา แข็งขึง ว่ากาจเก่ง ราชบัลลังก์ รอมิได้ ไม่หวั่นเกรง สองพี่น้อง ขับช้างเร่ง ประสานงา
นั้นคือ มหา ยุทธหัตถี ระหว่างน้อง กับพี่ มีปัญหา ระหว่างเจ้า อ้ายพระยา ยี่พระยา ต่างซวนซบ สลบบ่า . . . คาคอช้าง
แสนทุกข์ถั่ง ประดังทรุด น้องสุดท้อง พี่ทั้งสอง ฆ่าฟัน กันทั้งสองข้าง ราชสมบัติ วางกอง เนืองนองกลาง ประชาชน อ้างว้าง ขาดกษัตริยา
น้องฅนเล็ก เก็บอัฐิพี่ ในเจดีย์สถาน แล้วฝืนใจ บริหาร ราชการหนักหนา จึงได้ปรา กฎนาม เจ้าสามพระยา เปนผู้กู้ มหา เทพนคร
ท่านตั้งใจ บริหาร ราชการแผ่นดิน มิให้ขาด ตอนสิ้น จากกษัตริย์องค์ก่อน ทั้งบูรณะ วัดเก่า เก่า เฝ้าอาทร ฝากสมบัติ พี่ไว้ก่อน . . . ในพระปรางค์ . . .
พอหลายร้อย ปีผ่าน ฅนพานพบ ที่ฝังกลบ จึงถูกขุด อุตลุตสว่าง กว่ากรมศิล ปากร นอนใจพลาง กว่าเข้ามา ขัดขวาง สมบัติโจร
กว่า เครื่องทอง จักประคอง อยู่ที่ใหม่ กว่า กำไล ราชูปโภค หยุดผกโผน กว่ พิ พิธภัณฑ์ รับจริง จริง สิ่งถ่ายโอน
กรุก็โล้น โจรก็รวย งงงวยจริง
พี่อธิบาย สาธยาย ใน แล็คเชอร์ ท่านผู้ฟัง รู้ไหมเออ รู้ ทุก ทุกสิ่ง อย่างน้อยหาก รับรู้ได้ ไม่ประวิง อย่าชังชิง . . . เพื่อนกัน . . .ฉัน มั่นใจ.
ดังนี้ ขอรับ.
แฮ่ . . .
จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒
|
เขียนเมื่อ |
:
18 ก.ย. 52 01:59:08
|
|
|
|