นิราศเทพนคร # ๓
|
|
จากกรุวัด ราชบูรณะ ขณะขึ้นรถ
น้อง น้อง สลด ในประวัติ อันบอกให้
ก็มิรู้ จักช่วย ด้วยอย่างไร
จึงบอกคน ขับไป วัดมงคลบพิตร
ที่ทางเข้า โอ่อ่า งามตระการ
รถแล่นผ่าน เข้าที่นี่ มิมีผิด
เห็นวิหาร อลังการ ดังนิมิตร
ทุก ทุกคน น้อมจิต คิดศรัทธา
พอก้าวล่วง ข้ามผ่าน ธรณี
เงยหน้ามอง พระพุทธรูปที่ งามสง่า
ถึงแสงเทียน แสงไฟ ในพรรณนา
มิเจิดจ้า ดังแสง แห่งพระธรรม
ทุกคนพร้อม น้อมโน้ม ก้มลงกราบ
เบญจางค ประดิษฐ์ ราบ แทบพื้นต่ำ
พอกราบเสร็จ เงยหน้ามอง กรองใจจำ
ด้วยดื่มด่ำ พุทธลักษณะ กระจ่างใจ
พระเนตรหลุบ มองลง ยังเบื้องล่าง
ดังละวาง แลแผ่ เมตตาให้
สัตว์ทั้งหลาย ทั้งเวไนย อเวไนย
พระกรุณา ธิคุณใหญ่ แผ่ไพศาล
ไม่มีใคร มีแก่ใจ เสี่ยงเซียมซี
ด้วยลาภโชค ทั้งร้ายดี เสมือนพ้นผ่าน
เพียงกราบพระ พุทธคุณ อุ่นใจนาน
ความร้าวฉาน ในชีวิต ดูปลิดปลง
เดินออกมา สูดหายใจ ให้ล้ำลึก
ด้วยรู้สึก อิ่มใจ ดังใจประสงค์
น้องบางคน เดินออกมา ท่า งง งง
แล้วถามพี่ ตรง ตรง หนูเปนอะไร
ทำไมเดิน ออกจากผ่าน วิหารนี้
เงยหน้ามอง โลกอีกที ดูแจ่มใส
สบตาคน ที่ผ่านมา แลผ่านไป
ดูจักยิ้ม ละไม ให้แก่กัน
พี่บอกกล่าว น้องสาว ว่านี่แล
พระพุทธกรุณา ท่านเผื่อแผ่ ทั้งเธอแลฉัน
เราอิ่มบุญ หนุนหัวใจ ให้แก่กัน
โลกเรานั้น จักสงบสุข ห่างทุกข์คลาย
อิ่มบุญแล้ว รีบต้อนไป ทางท้ายรถ
ภาระเรา ยังมิหมด มิใช่ง่าย
แล้วชี้ชวน ดูทางขวา โอ่อ่าพรรณราย
ตระวันฉาย สะท้อนแสง แห่งเจดีย์
ไปกันเถิด ที่นี่ วัดพระศรีสรรเพชญ
กษัตริย์กรุงศรี ฯ เคยเสด็จ มาที่นี่
เปรียบดังวัด พระแก้วใหญ่ ในจักรี
ประเดี๋ยวพี่ จักบรรยาย ให้เธอฟัง . . . . .
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 52 13:55:15
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 ก.ย. 52 13:54:44
|
|
|
| 
