ความคิดเห็นที่ 1   บทนำ คืนนั้นเป็นคืนวันลอยกระทง ฝนตกหนักมาก วิวัฒน์ขับรถกระบะป้ายแดงอย่างช้าๆท่ามกลางความหนาวเย็นผสมกับความมืดมิดในเวลากลางคืนซึ่งมีเพียงแสงไฟริบหรี่ข้างทางที่ติดๆดับๆ วิวัฒน์กำลังขับรถลงเขาสูงที่จังหวัดลำปาง ถนนสายนี้เกิดอุบัติเหตุมาบ่อยครั้ง โดยเฉพาะในคืนวันฝนตกหนัก วิวัฒน์เพิ่งกลับมาจากงานศพญาติผู้ใหญ่ของเขา กำลังจะขับรถกลับบ้าน ถนนสายนี้เขาผ่านแทบทุกวัน เพราะเป็นเส้นทางระหว่างบ้านไปถึงที่ทำงานของเขา ทุกครั้งที่เขาขับรถผ่านถนนสายนี้เขาไม่เคยเกิดอุบัติเหตุขึ้นเลย เพียงแต่คืนวันนั้นมันเป็นโชคร้ายของเขา มันเป็นคืนที่แสนโหดร้าย เป็นคืนวันลอยกระทงที่มีญาติเขาเสียชีวิตในวันนั้น วิวัฒน์ขับรถลงเขาตามปกติ เหตุการณ์ในวันนั้นคงไม่เกิดขึ้น หากไม่มีหญิงท้องแก่มายืนตากฝนโบกรถเขา เขาเหลียวหลังกลับไปมอง แต่ด้วยความประมาท ในขณะที่เขาหันหลังไปมอง เขาไม่ได้มองข้างหน้าให้ดีก่อน รถถึงทางโค้งใหญ่ เขาหันกลับมารถก็ถึงทางโค้งพอดีในขณะที่ความเร็วรถยังคงสูงอยู่ เขาตกใจหักเลี้ยวรถจนรถคว่ำเข้าไปชนภูเขาข้างทาง จากคุณ : หินแดง เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 22:17:58 A:203.144.180.65 X: TicketID:223293

ความคิดเห็นที่ 2   บทที่1 เขารู้สึกตัวลืมตาตื่น พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดลำปาง เขายังรู้สึกมึนงงเล็กน้อย ตั้งสติไม่ได้ ยังไม่ทราบว่าตัวเองมานอนอยู่ที่นี่ได้อย่างไร สายตาของเขากวาดไปรอบห้อง เขาเห็นหมอคนหนึ่งเดินเข้ามาหา “คุณปลอดภัยดีแล้วนะครับ คุณวิวัฒน์” หมอเดินมาพูดกับเขา “ผมมาอยู่ในโรงพยาบาลได้ยังไงครับ” เขาถามทันที “ในคืนวานนี้ รถของคุณคว่ำไปชนกับภูเขาข้างถนน โชคยังดีนะครับ ที่มีคุณป้าคนหนึ่งโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลให้” หมอตอบ “แต่การเข้าช่วยเหลือจากทางโรงพยาบาลค่อนข้างช้า เนื่องจากทางโรงพยาบาลอยู่ไกลจากที่เกิดเหตุ และที่เกิดเหตุก็อยู่ไกลจากตัวเมืองมาก ประกอบครับที่เกิดเหตุมีฝนตกหนัก และเต็มไปด้วยภูเขาใหญ่ จึงทำให้สัญญาณโทรศัพท์แทบไม่ค่อยจะมี กว่าจะสื่อสารกันรู้เรื่องก็กินเวลาไปนานล่ะครับ” หมอยังคงเล่าต่อไป “แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณคงจะหายดีแล้วนะครับคุณวิวัฒน์ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” หมอพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้วิวัฒน์นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนอนคนเดียว คืนนี้คงไม่มีเหตุการณ์อะไรน่าเป็นห่วงมากนัก เขาหลับตาลง พยายามนึกถึงวันที่เขาประสพอุบัติเหตุเคราะห์ร้ายทำให้เขาต้องมานอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ แล้วเขาก็เคลิ้มหลับไป รุ่งเช้า เขาลืมตาตื่นขึ้น หมอได้ย้ายเขาไว้ในห้องผู้ป่วยปกติแล้ว ดูเหมือนว่าเขาคงจะหายดีเป็นปกติทุกอย่างแล้ว เว้นเสียแต่ว่า ...... อวัยวะอย่างหนึ่งของมนุษย์ทุกคน ซึ่งสำคัญมากๆที่จะบกพร่องไม่ได้ แต่อวัยวะชิ้นนั้นของเขาไม่ปกติซะแล้ว มันคือสมองของเขานั่นเอง หมอคนเมื่อวานเดินเข้ามาพูดกับเขา “คุณวิวัฒน์ครับ ผมมีเรื่องสำคัญมากๆ จำเป็นที่จะต้องแจ้งให้คุณทราบ” “มีอะไรหรือเปล่าครับ” “หากคุณรู้ความจริงแล้ว ขอให้คุณอย่าได้ตกใจอะไรมากนักนะครับ และผมขอให้คุณทำตัวตามปกติ” หมอย้ำอีกครั้งหนึ่ง “และคุณก็ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ตาม คุณต้องเก็บความลับเรื่องนี้เอาไว้ให้ดีที่สุดเท่าที่ตัวคุณจะทำได้ เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง” “บอกผมมาเถอะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่บอกใครครับ” “มันอาจจะดูเหลือเชื่อเกินไปสำหรับคุณ แต่มันก็คือความจริงที่ได้เกิดขึ้นกับชีวิตของคุณไปแล้ว” หมอพูดด้วยน้ำเสียงฟังดูจะเป็นกังวลเล็กน้อย “จากอุบัติเหตุในครั้งนั้น ส่งผลต่อสมองของคุณมากในขณะนี้ เกิดกระแสไฟฟ้าส่งสัญญาณประหลาดที่สมองซีกซ้ายของคุณ คุณสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชิวิตทุกชนิดบนโลกได้” “อะไรนะครับ” เขาถามซ้ำ “คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ ส่วนกระแสไฟฟ้านั้นมีสาเหตุมาจากอะไรทางการแพทย์ก็ไม่สามารถให้คำตอบคุณได้ เอาเป็นว่าเพื่อความปลอดภัยของคุณ ผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ คุณเองก็ควรที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเช่นกัน ขอให้ทำตัวตามปกติเถอะครับ” วิวัฒน์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง เขาเป็นกังวลและแปลกใจเล็กน้อย การที่เขามีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นแบบนี้ มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีใจเลยแม้แต่น้อย กลับกัน เขาอยากจะกลับไปเป็นปกติด้วยซ้ำไป เขาไม่อยากมีความสามารถวิเศษอะไรทั้งนั้น เขากลัวจะมีคนอื่นรู้ความลับเกี่ยวกับตัวเขา เกรงว่าถ้าชาวบ้านรู้กันแล้วจะไม่มีใครอยากอยู่ใกล้เขาอีกต่อไป ทุกคนจะต้องพากันหวาดระแวง และที่สำคัญ เขากลัวที่สุดคือมันอาจจะส่งผลอันตรายถึงชีวิต! วันนี้หมอคนเดิมมาตรวจอาการของวิวัฒน์อีกครั้งหนึ่ง ไม่พบอาการที่น่าเป็นห่วง หมอจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้ พร้อมเตือนอีกครั้งว่า เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก เรื่องทั้งหมดนี้ เราจะรู้กันอยู่2คน เขาเดินไปจากโรงพยาบาลเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน ระหว่างย่างก้าวเท้าไปแต่ละก้าวนั้น สมองของเขาได้แต่เฝ้าคิดว่า อะไรจะเกิดขึ้นกับตัวเขาเองต่อไปในอนาคต จากคุณ : หินแดง เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 22:21:09 A:203.144.180.65 X: TicketID:223293

ความคิดเห็นที่ 3   จบบทที่1ครับ แก้ไข ตรงที่เขียนว่า “ จริงๆคือเครื่องหมาย " ผมแต่งลงในword แล้วcopyมา ตอนเอามาวางลงช่องพิมพ์ข้อความมันก็ขึ้น " ตามปกติ แต่พอกดส่งข้อความก็กลายเป็น “ เฉยเลย แก้ไขข้อความไม่ได้ด้วย .................................................................................................................................... ตอนนี้ผมยังไม่มั่นใจเรื่องสำนวน อยากให้ชาวถนนนักเขียนช่วยกันเข้ามาติชมด้วยนะครับ โดยเฉพาะการใช้สำนวนว่าดีหรือไม่ จากคุณ : หินแดง เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 22:27:01 A:203.144.180.65 X: TicketID:223293

ความคิดเห็นที่ 4 ขออนุญาตติชมนะคะ ^^ เราว่าพล็อตหลัก (พระเอกมีพลังพิเศษ) น่าสนใจดีค่ะ แต่รู้สึกว่าการเดินเรื่องเร็วไป ง่ายไปป่าวคะ ? คือสงสัยว่าพระเอกบาดเจ็บหนักขนาดโดนหามเข้าโรงพยาบาลทั้งทีไหงเจอหมอแค่คนเดียว ? แถมหมอคนนี้ใช้เวลาแค่คืนเดียวก็รู้ความผิดปกติอันน่าสะพรึงกลัวขนาดนั้นได้ แต่ยังเฉยๆ ขอแค่เก็บเป็นความลับกันสองคนนี่มันฟังแปลกๆ ไม่ค่อยมีน้ำหนักอ่ะค่ะ ถ้ามีตรงไหนทำให้ไม่พอใจต้องขอโทษด้วยนะคะ (-/\-) จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 22:43:56

ความคิดเห็นที่ 5 หมอรู้ได้ไง สงสัยประเด็นเดียวกัน ไม่น่ามีหมอรู้คนเดียว จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 23:31:04

ความคิดเห็นที่ 6 หมอตรวจอะไรบ้างคะเนี่ยถึงรู้ได้ขนาดนั้น ยังไม่เห็นได้แสดงพลังอะไรเลย ตรวจคลื่นสมองก็ไม่น่าจะบอกได้ถึงขนาดนั้นนะคะ แถมวิธีที่มาบอกว่าให้ปิดเป็นความลับก็ดูไม่ค่อยมีเหตุผลไม่สมจริงนัก แล้วทำไมนักวิทย์ต้องกลายเป็นตัวร้ายอยากจับคนไปทดลองอีกแล้ว แหงะ ปกติเค้ามีแต่จะทดลองมาช่วยคน ไม่ได้จับคนไปเป็นหนูทดลองนี่นา เมนท์ตามที่คิดได้ตอนนี้ค่ะ อย่าเพิ่งน้อยใจนะคะ ลองค้นคว้าเพิ่มและเติมรายละเอียดจะทำให้การเล่าเรื่องสมจริงขึ้นค่ะ จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 02:00:46

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นด้วยกับคุณMnemosyne  หมอไม่น่าจะรู้ลึกขนาดนั้นนะแค่ตรวจECG or MRI brain และไม่น่าเป็นคนเดียวที่รู้ มันดูขัดๆไปนิ๊ดส์นึงค่ะ แต่ชอบพล๊อตเรื่องน่าสนใจมาก ^___^ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 05:04:38

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยกับ คห.เพื่อนๆข้างบนค่ะในเรื่องของความสามารถพิเศษของพระเอก แต่ถ้าคุณทำจุดนี้ให้กระจ่างได้ น่าสนใจทีเดียวค่ะ กำลังนึกตอนต่อไปอยู่ว่าต้องมีอะไรน่าสนุกๆอีกเยอะเลย ส่งกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ปกม. (ปลากินเมฆ) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 12:12:57

ความคิดเห็นที่ 9 สู้ๆ นะครับเป็นกำลังใจให้ น่าสนใจทีเดียวครับ เรื่องปรับปรุงก็ตามความเห็นบนๆ คิดเหมือนกันครับ แต่ว่าเนื้อเรื่องน่าสนใจจริงๆ นะ น่าติดตาม จากคุณ : แล่งใต้ดีเหลืออู้เหนือหวานนัก เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 52 10:37:57

ความคิดเห็นที่ 10   ขอบคุณที่ช่วยกันติชมครับ พลังจิตแห่งรัก ตอนที่2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8362862/W8362862.html จากคุณ : หินแดง เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 21:12:45 A:203.144.180.65 X: TicketID:223293