ขอโทษค่ะ
|
|
. . . ในความ คุ้นเคย สนิทสนม
กลับกลายเปน ความตรม ความหมองไหม้
เมื่อเธอ บอกว่า เธอมีใคร
ที่อยู่ใน ใจเธอ เสมอมา
. . . ทำไม ไม่บอก แต่ก่อนนี้
ทำไมจึง ให้พี่ เฝ้าหวลหา
ทำไม มีใคร ไม่จำนรรจา
ทำไมจึง สบสายตา ให้พี่รัก
. . . ทำไม ไว้ใจ พี่นักหรือ
มิคิดฤๅ ว่าหัวใจ พี่ได้ประจักษ์
ทำไม จึงหวาน เนิ่นนานนัก . . .
. . . ทำไม . . . มีคนรัก ไม่บอกกัน . . .
. . . . .
พี่ผิดเอง ที่ไม่ถาม ความทั้งถ้วน
พี่ผิดเอง ที่ด่วน ไปเพ้อฝัน
พี่ผิดเอง ที่ถ้อยคำ เคยจำนรรจ์
ขอโทษด้วย ในวารวัน ที่ผ่านมา
. . . ตั้งแต่นี้ จักทำใจ ให้เปนพี่น้อง
ตั้งแต่นี้ คงมิข้อง ใจหนักหนา
ขอให้ผ่าน เลยไป ในกาลเวลา
จนกว่า . . . ความสัมพันธ์ . . . นั้น . . . เหมือนเดิม.
ดังนี้ ขอรับ.
แฮ่ . . . . .
แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 52 23:09:26
แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 52 23:05:41
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 ก.ย. 52 23:04:29
|
|
|
| 
