 |
ความคิดเห็นที่ 16 |
 |
He say ,
เปิดตู้เสื้อผ้าใบเก่า เห็นกล่องเพลงเก่าๆ ที่มองแล้วทำให้นึกได้ว่า สมัยเด็กอุตส่าห์เก็บเงินซื้อมา แต่มันกลับมานอนฝุ่นจับอยู่ในตู้ใบเก่าๆนี่ ใต้กล่องเพลงมีสมุดถูกทับไว้ ข้างในเขียนนิทานสมัยก่อนไว้เรื่อง ลองอ่านดูซักหน่อยจะเป็นไรไป
... กาลครั้งหนึ่งเนิ่นนานมาแล้ว มีเด็กหนุ่มหน้าตาอัปลักษณ์ คนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ดูราวจะไม่ค่อยศิวิไลซ์ซักเท่าไหร่ เด็กหนุ่มคนนั้นทำงานเป็นคนดูแลนาข้าว โดยทุกวันเขาจะไปนั่งอยู่ที่ทุ่งนามองดูกังหันลมที่ค่อยๆ หมุนไปเรื่อยๆ ในแต่ละวัน ตกกลางคืนเขาก็เข้าไปในเมืองเพื่อไปทำงานเล็กๆ น้อยๆ กับคณะละคร เด็กหนุ่มคนหาใช่คนแถวนี้ไม่ เขาเดินทางมากับคณะละครเพื่อมาหาประสบการณ์และความรู้ที่ไม่มีในที่ตนเกิด ในคณะละครนั้นมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับเขาอยู่หลายคนทั้งผู้หญิงผู้ชาย โดยเฉพาะ เด็กสาวที่มาจากในหมู่บ้าน เวลาเธอแสดงเด็กหนุ่มคนนี้ก็จะไปแอบดูอยู่ข้างๆ โรงละคร ได้แต่ยิ้มและตบมืออยู่คนเดียว จนเวลาผ่านไปเป็นอย่างนี้อยู่เกือบครึ่งปี จนเพื่อนในหมู่บ้านของเด็กหนุ่ม ชวนเขาไปนอนค้างที่บ้าน โดยบอกนัดกันว่าวันนี้เราไปแอบดู สาวที่เราชอบกัน ตกดึกพวกเราก็ไปแอบอยู่แถวๆ ใกล้บ้านเด็กสาวนั้น เรา สองคน นั่งคุยเฝ้ามอง อยู่หลายชั่วยาม เผื่อว่าพวกเราอาจได้เห็นหน้าพวกเธอ สักนิดก็ยังดี เขากับเพื่อนทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง โดยที่ในใจไม่ได้หวังอะไรมากมาย บางครั้งเด็กหนุ่มกับเพื่อน ก็เคยเดินสวนกับพวกเธอในตลาดของหมู่บ้านเช่นกัน เวลาเดินสวนเขาจะพยายามหลบหน้าไม่กล้ามองเพราะอายจนเดินผ่านกันไป สิ่งที่เด็กหนุ่มกับเพื่อนชอบทำคือมองหน้าแล้วกลับมาคุยกันว่า คนที่ตัวเองชอบเป็นคนไหน แค่นี้ก็เหมือนความสุขเล็กๆ ที่เกิดขึ้นแล้ว เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
จนผ่านมา 2 ปี เด็กหนุ่มกับพบเห็นว่าเพื่อนๆ เขามีคนรักกันหมดแล้ว เขาเกิดความรู้สึกในใจอยากมีไอ้สิ่งที่เรียกว่าความคนรักบ้าง วันหนึ่งเขาได้พบเด็กสาวอีกคนหนึ่ง แม้เธอจะไม่งามเลิศเลอย์ แต่ในใจเขาคิดคนหน้าตาอย่างเขา แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว เขาคุยกับเธอโดยที่ไม่ได้บอกความในใจไป จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆเหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น ความรักเริ่มจะก่อตัว เด็กหนุ่มรวบรวมเงินซื้อกล่องเพลงหีบไม้เก่าๆ จากป้าแก่มา เพื่อมอบให้เธอ ในเทศกาลของหมู่บ้านที่จะมาถึง แต่แล้วในวันงานเทศกาล เขาไม่กล้าพอที่จะเอากล่องเพลงไปให้เด็กสาวคนนั้น เขาคิดแต่เพียงว่าคร่าวหน้าก็ได้ เขาอาจจะกล้ากว่านี้ แต่แล้ว เวลาผ่านไปไม่นาน คณะละครกลับต่างย้ายไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง กว่าเด็กหนุ่มจะรู้ก็สายเกินไปแล้ว เขาได้แต่เก็บกล่องเพลงกล่องนั้นไว้
เวลาล่วงเลยกว่า 4 ปี เด็กหนุ่มได้มีโอกาสมา เป็นทหารอยู่ในเมืองหลวง เข้าพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้ เลื่อนขั้นมียศศักดิ์เพื่อที่จะได้สามารถได้ทุกอย่างที่ตนปราถนา เขาลืม กล่องเพลงใบนั้นไว้ในหีบเก่าๆ ที่เขานำติดตัวมาด้วย เขามีเพื่อนๆใหม่เพื่อนขึ้นมากมาย แต่เขากลับลืมเพื่อนเก่าๆ ของเขากลับน้อยลงทุกทีๆ แต่แล้วเขาก็ได้พบ หญิงสาวเมืองหลวง เธอไม่ได้เป็นเจ้าหญิงเหมือนในนิยาย ไม่ได้สวยเหมือนในหญิงสาวในนิทาน เธอเป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่ง เขาคิดว่าเขากับเธอนี่ล่ะ คนที่มาเติมเต็มช่องว่างของเขาที่ว่างเว้นมาตั้งแต่เกิด ในเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ของเมืองหลวง เขาพยายามสร้างหีบที่มีกลไก เพื่อจะบอกว่าในนั้นเก็บสิ่งที่สำคัญของเขาเอาไว้ วันนั้น ตอนเที่ยงคืน เสียงระฆังหมดเทศกาลดังขึ้น เด็กหนุ่มหมอบหีบใบนั้น พร้อมดอกกุหลาบ ที่หามาเพื่อเป็นตัวบอกแทนคำพูดของเขา เขาเฝ้ารอคำตอบ จากหญิงสาวคนนั้นอยู่นาน จนเขาต้องย้ายไปประจำการที่เขตอื่น เขาอาจจะไม่ได้พบเธออีก ชายหนุ่มตั้งเวลาอีก 1 เดือนถ้าเขายังไม่ได้รับคำตอบจากเธอ เขาจะออกเดินทางไป เวลาล่วงเลยผ่านไป เกือบ 1 เดือน จนวันสุดท้าย เขายืนรอหญิงสาวผู้นั้น อยู่จนมืด เขาก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย
... รุ่งขึ้นเขาตัดใจ ควบม้าคู่ใจเขาออกเดินทางไปที่เขตอื่น เพื่อที่จะได้จัดใจจากหญิงสาวผู้นั้น ต่อมาหลังจากเขาประจำอยุ่ที่เขต เขาได้พบกับ หมอเทวดา หมอเทวดาพยายามรักษา ความอัปลักษณ์ที่มามีมาแต่เกิด เวลาผ่านไปไม่นาน ชายหนุ่มผู้ไม่เคยมีใครมองเริ่มมีคน มองมากขึ้น แต่ในใจเขาก็ยังคงมีสิ่งที่ติดอยู่ในใจเขาเสมอ เมื่อมีโอกาส เขาได้กลับไปที่เมืองหลวงแม้เพียงชั่วคร่าว เขาไม่รีรอที่จะไป
เขาเดินทางมาถึงเขาก็มายืนอยู่ที่ๆ เขารอหญิงสาวผู้นั้น ตั้งแต่ครั้งแรก และ ครั้งสุดท้าย แต่เวลาผ่านไปไม่นาน หญิงสาวผู้นั้นก็มานั่งอยู่ข้างๆ เขา ทั้งที่ไม่ได้เจอกันนาน ชายหนุ่ม กับ หญิงสาวก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไรสักคน จนเพื่อนของหญิงสาวเดินตรงเข้ามา สะกิดเธอ เธอก็เอ่ย ชื่อชายหนุ่มเป็นครั้งแรก ชายหนุ่มรู้สึกดีและก็ไม่กล้า แต่แล้วทันเหมือนฟ้าไม่เป็นใจ มีคำสั่งด่วนมาก ชายหนุ่มได้พูดกับหญิงสาวผู้นั้นเพียงไม่กี่คำ เขาก็ต้องจากเธอมา ระหว่าง เขาครุ่นคิดในใจ ถึงเธอ เกิดคำถามขึ้นมากมายในใจ ที่หญิงสาวนั้นเข้ามา เพราะมาจากที่เธอกับเขาไม่ได้เจอกันหรืออย่างไร แล้วเรื่องในตอนนั้นล่ะ เธอคิดยังไง เขาก็ยังไม่ได้คำตอบ ที่ตอนนั้นเธอไม่มา เพราะเธอไม่อยากมา หรือ เธอยังไขกลไกของหีบ ที่เก็บสิ่งนั้นไว้ยังไม่ออก พอเธอไขออกแล้วเธอก็เข้ามา หรือ เธอเห็นเขาที่หน้าตาดีขึ้นเลยเข้ามาหา เขาพยายามครุ่นคิดอยู่นาน ว่าตัวเอง ควรจะทำยังไงดี เขาต้องประจำการอยู่ที่เขตนั้นอยู่นาน ไม่มีโอกาสกลับไปเมืองหลวงเลย
เวลาผ่านไป ร่วมปี เขาได้มีโอกาสเดินทางกลับมาที่เมืองหลวงอีกครั้ง ชายหนุ่มกลับไปที่ๆ เขาคิดว่าจะได้พบเธออีก เขายืนรอหญิงสาวผู้นั้นอยู่นาน เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เขาก็ยังไม่เห็นเธอคนนั้น แต่เขาก็ได้เห็นเพื่อน ของหญิงสาว เขาจึงถามเพื่อนของหญิงสาว ว่าเธออยู่ที่ไหน เพื่อนของหญิงสาวบอกว่า เธอนั้นออกเดินทางไปจากเมืองหลวงแล้ว ไอยู่อีกเขตหนึ่ง เมื่อได้รู้ดังนั้น ชายหนุ่มได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนเขาคิดว่า คงเป็นที่ฟ้า เราถึงไม่มีโอกาสได้รักกัน รุ่งขึ้นเขาเดินทางออกจากเมืองหลวง กลับไปที่เมืองที่เขาประจำการ ชายหนุ่มปล่อยเรื่องนั้นทิ้งไป โดยทิ้งไว้ให้อยู่ส่วนลึกๆ ของหัวใจ เขากับเพื่อนๆ ใช้ชิวิตอย่างเรื่อยเปื่อย ปล่อยคำหวานจีบหญิงสาวไปทั่ว แต่พอเวลาที่ได้เห็น คู่รัก คู่อื่นเดินผ่านไป ชายหนุ่มก็ได้แต่คิดในใจ ถึงช่องว่างของตัวเอง
เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนเขาได้มีโอกาสกลับไปที่เมือง ที่เขาเคยอยู่ตอนเด็กๆ เขากลับไปยืนอยู่หน้าทุ่งนา ใต้กังหันลมอันเดิมที่คุ้นเคย ในตอนนั้น เขาได้พบคนต่างเมืองตาน้ำข้าว ที่เดินทางมาจากต่างเมือง ชายคนนั้น ถามเขา อันใหญ่ๆ ที่มีใบพัดหมุนๆ เขาเรียกว่าอะไร ชายหนุ่มก็ตอบว่า กังหันลม ชายคนนั้นทำท่างุงงง ชายหนุ่มจึงพยายามทำท่าทางให้ดู ชายคนนั้นก็บอก fan ใช่ใหม ชายหนุ่มก็ไม่รู้คำว่า fan คืออะไร เพราะเขาไม่รู้จัก คำว่า fan ในภาษานั้นแปลว่าอะไร ชายคนนั้นทำท่างุงงง แล้วก็เดินจากไป ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนคิดอะไรอยู่คนเดียว รุ่งเช้า ชายหนุ่มตื่นมาก็คิดได้ถึงเรื่องเมื่อวาน เขาไปที่ตู้เปิดหีบเพื่อหาหนังสือ แต่เขาพบกล่องเพลง กับสมุดอีกเล่นหนึ่ง เขาหยิบมันขึ้นมาและเปิดอ่าน สมุดเล่นนั้น แต่แล้วไม่นานก็มีเรียกเสียงระฆัง ดังขึ้นเพื่อเรียกให้ทหารมารวมตัว เขาวางสมุดกับกล่องเพลงกล่องนั้นลง แล้วก็เดินออกไป... ผมลองหมุนมันอีกซักครั้งเผื่อมันจะดังกังวาลมาจากข้างใน
| จากคุณ |
:
ข้าวหนืด
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ก.ย. 52 10:01:38
A:58.8.135.122 X: TicketID:229500
|
|
|
|
|
