ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ คุณไอซ์ ขออนุญาต แจม กลอน ที่อ่านแล้วทำให้อารมณ์เปลี่ยนเลยค่ะ รับรองได้ ... ผลัดกันมาเยี่ยมบ้างค๊า ... ... รุ้งหลังฝน ...    * ...รุ้งหลังฝน หลงมา หรือฟ้าแกล้ง      แผดสีแสง อวดจำแลง แข่งแสงสูรย์      ข่มแสงกล้า ซะล่าถอย พลอยอาดูร      สวยเพิ่มพูน แต่ขุ่นจัง ยังฝังใจ !!!... ****************************    * ...หวนกลับไป วันนั้น วันฝนสาด      วันพิพาท ตกตะลึง อึ้งฝนใส      เห็นเธอ,เขา โอบประคอง มองฟ้าไกล      หลังฝนไล้ โลมแผ่ว แว่วหยดริน...    * ...รุ้งเจิดจ้า เด่นนภา พาเธอสุข      ฉันสิทุกข์ รุกใจ ไม่ถวิล      ตะโกนเรียก แต่เธอ ไม่ได้ยิน      ฉันไม่ชิน เธอเย็นชา พาอึ้งไป !!...    *...มองพวกเธอ เริงร่า คราสุขสม      ฉันยืนก้ม ตรอมตรม ข่มรินไหล      ฉันน่ะเหรอ เสียน้ำตา ให้กับใคร !!      ไม่เท่าไหร่ ไกลหัวใจ ง่ายแค่มอง!!...    * ...แค่มองเธอ เริ่งร่า ท้าทายฉัน      รุ้งลาวัลย์ เป็นใจ ให้หม่นหมอง      เธอและเขา ทั้งสอง ช่างคล้องจอง      สมกิ่งทอง ใบหยก ในอกครวญ !! ...    * ...มองดีดี หล่อนน่ารัก ไม่ใช่เล่น      เธอหน้าเป็น น่าทายทัก มักยิ้มร่วน      เธอทั้งสอง ปล่อยใจ ให้เชิญชวน      ช่างงามล้วน แม้เจ็บลึก ดันนึกตาม...    * ...มองเธอสิ ยิ้มกว้าง กว่าทุกครั้ง      ช่างสุขจัง ใจฉันจึง ไม่คิดถาม !!      เพียงเท่านี้ จึงตัดใจ ไม่มองตาม !!      วันรุ้งงาม ฉันห้ามใคร ไม่ได้เลย !!... ****************************    * ...รุ้งหลังฝน ดลใจ ให้หวนคิด      เพียงข่มจิต เจ็บแปลบ ยังแสบเฉย      ก็มีบ้าง ทิ่มแทง แสลงเอย      จึงอยากเปรย ว่าไม่ปลื้ม ลืมไม่ลง...    * ...ช่วยไม่ได้ !! ฉันเกลียดเธอ เจ้าสายรุ้ง      อย่าหมายมุ่ง มาหลอกใจ ให้ลุ่มหลง      แม่สีแสง จำแลงไป ได้แค่ปลง      แต่เป็นปลง ที่สูงส่ง ยกให้เขา...    * ...ฉันเจ้าคิด เจ้าแค้น ได้แค่นี้ !!      เหงากี่ที ก็ยอมได้ แม้ใจเศร้า      มากกว่านี้ ก็ยอมได้ ยอมทนเอา      ........................................................      "...ฉันรักเขา ... เขารักใคร ... ไม่สำคัญ ..." !!! ........................................................ เป็นไงบ้างคะ ... อารมณ์ดีขึ้นไหมคะ ?? .. 555 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 52 21:12:16 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 21:09:52

ความคิดเห็นที่ 2 เพิ่งเห็นบทกวีของคุณเดี๋ยวนี้เองค่ะ คุณไอซ์ เจอคล้าย ๆ กันเนอะฮะ ถ้ากรณีอย่างที่คุณเล่ามานี้ ผมว่า ฝ่ายโน้น ค่อนข้างผิดนะฮะ ยิ่งถ้าเขาตั้งใจด้วยละก็ ยิ่งแย่ใหญ่เลย แต่กรณีของผมน่ะ ผมว่า เธอ ไม่ผิดแฮะ เพียงด้วยความเป็นธรรมชาติ ที่มีมนุษยสัมพันธ์ของเธอ ที่ให้ความสนิทสนม เป็นกันเอง เธอก็ทำถูกแล้ว ไม่ใช่ความผิดของเธอนี่ ที่จะต้องมาบอกเราว่า มีแฟนแล้ว แต่อ้ายเราสิ ทะลึ่งคิดเลยเถิดเปิดเปิงไปเอง เอ๊ . . . คุณกะพี่นี่ คล้าย ๆ กับ กำลังมานั่งจับเข่าปรับทุกข์กันเลย เนอะฮะ . . . ป.ล. เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเขียนกลอนให้นะฮะ ตอนนี้ ขอไปทำใจก่อน . . . โฮ . . .(ไม่แฮ่) จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 23:49:42

ความคิดเห็นที่ 3 เขาเรียกอนาถม่ายได้ใจ เอ ไม่ได้ใจสิถึงจะถูก กวางตัวหนึ่ง ถูกนายพรานจับได้ เพราะเขาเกี่ยวเถาวัลย์ มันจึงรำพันขึ้นว่า เนี่ยเราควรรักขาให้มากกว่าเขา นี่เป็นเพราะเรารักเขามากกว่าขา จงรักขาให้มากกว่าเขา จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 52 00:35:48

ความคิดเห็นที่ 4 มื่อดวงใจ ไหวอ่อน ดูอ่อนล้า มองจันทรา ที่เคยงาม ยามไสว ก็ไม่ชื่น ระรื่นทรวง ด้วยดวงใจ ที่อ่อนไหว มองสิ่งใด ให้มืดมน รุ่งทิวา สุรีย์ฉาย ทาบใยแสง ระเรื่อแฝง แสงส่อง ท้องเวหน ฟ้าสว่าง แต่ทางใจ ใยวกวน ใครบางคน ทำให้เรา เฝ้าคำนึง เพราะสองเรา ชิดใกล้ ใช่คือเพื่อน เธอคอยเยือน ห่วงใย ให้คิดถึง เอื้ออาทร อยู่มิวาย ให้ตราตรึง เกิดความซึ้ง เกินกว่าเพื่นมาเยือนใจ โอ้ใจเอย ไฉนเลย เป็นเช่นนี้ ความรักนั้น เกิดมี ขึ้นตอนไหน ไม่รูตัว ว่าศรรัก ปักฤทัน คงเพราะใจ อ่อนไหว คิดไปเอง/.... .... สวัสดีค่ะ คุณ ดอกไม้ป่า มาช้าไปหน่อย ไม่ว่ากันนะคะ มีปัญหากะคอวพ์ เล็กน้อยค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 52 14:37:09

ความคิดเห็นที่ 5 คุณพลอย ไอซ์อดหลงรักกลอนคุณไม่ได้จริง ๆ แอบคิดว่า... แท้ความจริงรักนั้นใช่มั่นคง เพียงใจตรงยังไม่พอจะร่วมฝัน เพราะความสุขต้องการมากกว่านั้น แท้คือปันแบ่งให้ด้วยใจจริง รักจริง ๆ คงอย่างที่ใคร ๆ เขาว่า ไม่ต้องการอะไรมากกว่าให้คนที่รักมีความสุขค่ะ ใครคิดได้แบบนี้...สุดยอดไปเลยค่ะ พี่พจนารถ จะว่าอย่างนั้น...ก็ไม่เชิงค่ะ แต่ไอซ์เป็นพวกชอบยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง เลยแอบคิดว่า ถ้าไอซ์ไม่ปล่อยให้เขาเดินเข้ามา เขาก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามา แต่นี่เพราะไอซ์เผลอใจไปเองขึงไม่มีสิทธิ์โทษใครนอกจากตัวเอง และเมื่อการณ์ผ่านล่วงตามเวลา จึงรู้ว่าแท้จริงนั้นเพียงแค่หลง เพียงหัวใจอ่อนไหวไม่มั่นคง มิซื่อตรงพอจะรักให้ปักใจ เป็นเรื่องราวที่ผ่านมาให้เรียนรู้มากกว่าค่ะ ว่าเวลาที่ผู้หญิงห่าม ๆ กำลังอ่อนไหวเนี่ย...มันแย่สุด ๆ ไปเลยค่ะ พอกู้ซากตัวเองมาได้ โอ้โฮ...ทำไมเราเป็นได้ขนาดนั้น แฮ่... คุณแสงแรก ชแบจริง ๆ ค่ะ ฮา ๆ อนาถไม่ได้ใจ กับคุณกวางที่รักเขามมากกว่าขา ตอนนี้ไอซ์รักขามากกว่าเขาแล้วค่ะ แต่ไอซ์ไม่ตัดเขาทิ้งหรอกนะคะ เพราะเขาไม่ผิดที่ไปเกี่ยวไม้ กวางต่างหากผิดที่ทะเล่อทะล่าไปไม่ดูทาง ค่อย ๆ ดึงตัวเองออกแล้วเดินต่อไปอย่างระมัดระวังด้วยความรักขาและรักตัวเองเจ้าค่ะ คุณสุนันยา ไพเราะและเปี่ยมควาหมายอีกแล้วเจ้าค่ะ ชอบจริง ๆ กลอนสวย ๆ ในห้องกวี อ่านทีอดยิ้มไม่ได้เลยสักครั้ง เพราะเผลอไผลปล่อยใจให้ไหวสั่น เพราะไม่ทันได้ไตร่ตรองกรองคำหวาน เพราะลืมเลือนคำว่าเพื่อนมิจดจาร เพราะเหตุการณ์พาให้คิดผิดที่ตน ยินดีที่คุณสุนันยามาค่ะ มาช้าดีกว่าไม่มานะคะ จากคุณ : ดอกไม้ป่า (Argent) เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 52 20:24:15

ความคิดเห็นที่ 6 •*“”*•.,, ,,,.•*“”*•.,,เทียนสี,,,.•*“”*•.,,”*•.,,,.• หวั่นไหว..หัวใจไม่กล้าแกร่ง เข้มแข็ง..หมดสิ้นไร้ความหมาย เผลอไผล..ยามเธอเคียงข้างกาย ดั่งไฟ..หลอมละลายในพริบตา •*“”*•.,, ,,,.•*“”*•.,,เทียนสี,,,.•*“”*•.,,”*•.,,,.• แวะมาทักทายค่ะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 00:27:07

ความคิดเห็นที่ 7 ..เหม่อมอง จันทราเจ้า ใฝ่ฝันเฝ้า เคล้าอ่อนไหว ใกล้ดาว พราวฤทัย ชวนหลงไหล ให้ใฝ่มอง เพราะกมล..ล้นเอ่อ ละเมอไว้ เพราะหทัย..ล้นล้ำ คำนวลน้อง เพราะดวงแด.. มีแต่รัก ภักดิ์หมายปอง เพราะฤดี ทั้งสี่ห้อง ครองพธู เมื่อก่อนเก่า หยอกเย้า เจ้าด้วยถ้อย กอดเกี่ยวก้อย ร้อยรำพัน ปั้นคำหรู มิใช่แกล้ง แสร้งประจักษ์ รักโฉมตรู จงรับรู้ มีเจ้าอยู่ คู่ดวงใจ ใยต้องจาก พรากไป ให้ไกลดับ ใยต้องลับ หายหน้า คราหวั่นไหว ใยต้องจบ ลบคำรัก หักฤทัย อย่าทิ้งไว้ ให้ใจเปลี่ยว มิเหลียวแลฯ เหมันต์ มาชื่นชมบทกลอนของคุณ Argent ด้วยอีกคนครับ แต่ฝีมือเหมันต์ คงสู้ คุณArgent ไม่ไหวแน่ จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 13:44:52

ความคิดเห็นที่ 8 คุณเทียนสี กลอนไพเราะจริง ๆ ค่ะ เห็นภาพเลยทีเดียว คุณนครเหมันต์ อ่านมาบรรทัดสุดท้ายแล้วย้อนขึ้นไปอ่านใหม่ เฮือก...คุณเหมันต์ช่างถ่อมตนอะไรปานนั้น บทกลอนคุณไพเราะเสียไอซ์ไม่หาญรับคำชม อยากจะเอาหน้าไปซุก...เอ่อ...ขอเป็นอกอุ่น ๆ ของใครสักคนดีกว่า ไอซ์ไม่ชอบโถส้วมน่ะค่ะ แหะ ๆ เพียงบทกลอนร้อยคำด้วยใจรัก เพียงจำหลักจารถ้อยร้อยคำหวาน เพียงหัวใจกลั่นเป็นถ้อยวจีจาร เพียงห้วงกาลสลักไว้ในอักขรา จากคุณ : ดอกไม้ป่า (Argent) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 16:42:37

ความคิดเห็นที่ 9 . . . ณ เวลา ที่ได้ อยู่ใกล้เคียง อาจจำเรียง ร้อยความหวัง ดังใจหวาม อาจฝัน เนิ่นนานเนาว์ เร้าราง ราง แตะหัวใจ บาง บาง อย่างแผ่วเบา เขารักจริง หรือไม่ ใจอยากรู้ ฤๅเพียงจู่ เพียงโฉบฉาย เพียงคลายเหงา เฝ้าแต่เวียน ยิ้มให้ ใกล้ ใกล้เรา แล้วใครเล่า จักไม่ หัวใจละลาย พยายาม ไตร่ตรอง กรองหัวใจ นี่รักเขา เข้าหรือไร น่าใจหาย ฤๅเปนเพียง กระแสลม ฉมพระพาย   ที่เยื้องกราย มาพัดให้ ใจงวยงง . . . . . . . . . แลเมื่อการณ์ ผ่านล่วง ตามเวลา จึงรู้ว่า แท้จริงนั้น เพียงแค่หลง เพียงหัวใจ อ่อนไหว ไม่มั่นคง มิซื่อตรง . . . พอจะรัก . . . ให้ปักใจ. . . . . . ซะงั้น นะฮะ คุณน้อง . . . เฮ้อ . . . (ไม่แฮ่) พี่เอง ค่ะ. แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 17:58:52 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 17:45:47

ความคิดเห็นที่ 10 พี่พจนารถ ซะงั้น...จริง ๆ ค่ะ โฮ่ ๆ(เสียงแบบคุณลุงซานต้า) จากคุณ : ดอกไม้ป่า (Argent) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 19:39:35