ความคิดเห็นที่ 1 “แกจะจองล้างจองผลาญลูกฉันไปถึงไหนนังข้าว ต้องทำให้ลูกของฉันเสียใจแค่ไหนแกถึงจะพอใจ นังเด็กไม่รู้จักบุญคุณคน ที่ฉันให้แกอยู่บ้านนี้ต่อไปน่ะก็เพราะสงสาร แต่แกตอบแทนความสงสารของฉันด้วยการทำร้ายลูกฉันแบบนี้เหรอ” ภุมรินร่ายยาวก่อนจะจบด้วย “ฉันให้แกอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว ไปนะ ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้!” “จะบ้าเหรอคุณ ข้าวน่ะก็ลูกของผมคนนึงเหมือนกันนะ อยู่ๆ จะมาไล่ให้ออกจากบ้านไปเหมือนแมวเหมือนหมาที่ไม่เมตตาแล้วก็เอาไปปล่อยน่ะใช้ได้ที่ไหน” กณิศทำเป็นพูดดี ทั้งๆ ที่ในใจคิดอยากจะตบภรรยาให้คว่ำโทษฐานที่ไม่พูดจาไม่รู้จักคิด หากไล่ข้าวขวัญไป แล้วจะเอาใครไปให้ ‘ท่าน’ กันล่ะ “แต่ผึ้งทนไม่ไหวแล้วนะคะ มันทำร้ายจิตใจลูกของผึ้ง...” ภุมรินอาจจะโอดครวญต่ออีกยาวก็ได้ หากเธอไม่ได้ช้อนสายตาขึ้นมองหน้าสามีของตัวเองเสียก่อน ดวงตาที่จ้องเธออย่างเอาเรื่อง ริมฝีปากที่ขมุบขมิบชื่อของ ‘ท่าน’ ออกมาทำให้สมองเธอแล่นฉิว และหุบปากฉับจนลูกสาวของเธอเอะใจ “ทำไมไม่ด่าต่อล่ะคะคุณแม่ ทำไมไม่ไล่มันไปล่ะ” มาธวีเขย่าแขนแม่พร้อมถาม “เงียบก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวแม่ค่อยเล่าให้ฟัง” ภุมรินตอบลูกสาวเสียงเบา ก่อนจะสะบัดหน้าไปทางข้าวขวัญที่มีสามีเธอกอดปลอบอยู่ “นี่เห็นแก่คุณนะคะผึ้งถึงได้ยอม แต่ผึ้งยอมครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะ” กณิศที่คิดว่าตนเองเลือกเมียไม่ผิด ภุมรินฉลาดใช้ได้พยักหน้า พร้อมกับพาลูกสาวคนโตออกไปจากห้องของลูกสาวคนรอง “ต่อไปก็อยู่ให้ห่างแฟนของน้ำตาลรู้ไหม เขารักมากก็ย่อมต้องหวงมากเป็นธรรมดา” “แต่ข้าวยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ ไม่ได้ทำอะไรจริงๆ หน้าตาแฟนของคุณน้ำตาลเป็นยังไงข้าวก็ยังไม่รู้เลย” ข้าวขวัญอธิบายและผู้เป็นพ่อก็ดูเหมือนจะไม่หูเบาเหมือนทุกครั้ง ดูเหมือนจะยอมฟังความข้างเธอบ้าง เพราะท่านยิ้มให้เธออย่างอ่อนหวานพร้อมพูดว่า “ช่างเถอะๆ เอาเป็นว่าต่อไปนี้ก็อยู่ให้ห่างๆ จากผู้ชายทุกคนเลยก็แล้วกันจะได้ไม่มีเรื่อง ก็ใครใช้ให้ลูกสาวคนนี้ของพ่อสวยจนใครก็อดรักอดหลงไม่ได้แบบนี้เล่า” คำชมของพ่อทำให้ข้าวขวัญช้อนสายตาขึ้นมามอง นี่ถ้าเป็นเมื่อหลายวันก่อน เธอคงเป็นปลื้ม คงตัวลอยกับคำชมของพ่อที่นานทีปีหนจะชมเธอสักที แต่มาวันนี้...วันที่รู้เสียแล้วว่าพ่อภูมิใจกับเธอมากเสียจนหมายจะขายเธอให้ไปเป็นเมียน้อย หญิงสาวก็อดสะท้อนใจไม่ได้ ความงามนั้นเป็นภัยมหันต์จริงๆ - - - - - - - - - - สองวันถัดมาในขณะที่กำลังแปลนิยายอยู่อย่างขะมักเขม้นเพื่อหาเงินให้ได้มากที่สุด ข้าวขวัญก็ถูกตามตัวไปที่ตึกใหญ่ คุณพ่อรอเธออยู่ที่นั่นพร้อมกับผู้หญิงที่เธอไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลย “นี่คุณน้ำจ้ะลูก เขาจะมาวัดตัวหนู” “วัดตัว...” ข้าวขวัญทวนคำพร้อมทำหน้าฉงน หากยังไม่ทันได้ปฏิเสธหรือถามความจำเป็นที่จะต้องวัดตัว ต้องตัดชุดใหม่ หญิงวัยกลางคนที่คุณพ่อแนะนำว่าชื่อน้ำก็ดึงมือเธอให้เข้าไปในห้องนั่งเล่นซึ่งที่นั่นมีลูกมือของเธออีกสองคนรออยู่พร้อมเครื่องไม้เครื่องมือ ช่วงที่วัดตัว เป็นช่วงที่มีแต่ความอึดอัดและไม่สบายใจ ข้าวขวัญไม่รู้ว่าควรจะแก้ไขความเข้าใจผิดๆ ประเภทคิดเองเออเองของคุณน้ำนั่นได้อย่างไร และไม่รู้ด้วยว่าควรจะทำหน้าอย่างไรกับคำชมของคุณน้ำและลูกมือที่น่าจะเรียกได้ว่าลูกขุนพลอยพยักมากกว่า “อู้ยยยยย พี่เพิ่งจะทราบนะคะว่าคุณกณิศมีลูกสาวอีกหนึ่งคนนอกจากน้องน้ำตาล แต่พอได้เห็นน้องข้าวพี่ก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าทำไมคุณกณิศถึงไม่เคยแย้มพราย ก็น้องข้าวทั้งสาว ทั้งสวยอย่างนี้นี่เล่า คุณพ่อคงหวงมากใช่ไหมคะถึงได้ไม่เคยให้ออกสังคมเลย คุณพ่อคงกลัวสินะคะว่ามดว่าแมลงจะมาไต่ตอมให้เสียนวล แหม...คุณกณิศนี่ก็หัวโบร้านโบราณนะคะ ต๊ายยยยย เอวนิ๊ดดดดดเดียวเอง แต่แหม...หน้าอกกำลังสวยเลยนะคะ แบบนี้ใส่เกาะออกหนุ่มๆ คงพากันน้ำลายหกเป็นแถวๆ แน่ แต่เอ...พี่ตัดแล้วน้องข้าวจะได้ใส่เหรอคะก็คุณพ่อหวงนี่ ฮิ ฮิ ฮิ” ข้าวขวัญจำต้องกรอกตามองเพดานห้องหลายครั้งเพื่อระงับความรำคาญของคนที่เรียกตัวเองว่าพี่ แต่ดูจากหน้าตาแล้ว เธอควรที่จะเรียกพี่น้ำคนนี้ว่าป้าน้ำเสียล่ะมากกว่า “พี่ว่าน้องข้าวสวมชุดสีอ่อนๆ คงน่ารักดีนะคะ แต่ถ้าสวมสีเข้ม ผิวก็จะผ่องสวยไปอีกแบบ โอ๊ย! พอมาพบคนสวยสมบูรณ์แบบเข้าแบบนี้พี่น่ะมือสั่น สมองแล่นฉิวเลยค่ะ นี่ถ้าคุณพ่อไม่ว่าอะไร ขอเชิญไปเป็นนางแบบกิตติมศักดิ์ให้ร้านของพี่ได้ไหมคะ” หญิงสาวได้แต่ยิ้มแหยๆ ไม่ตอบอะไร จนคนถามสรุปเอาเองตามเคย “ยิ้มๆ แบบนี้แปลว่าต้องถามคุณพ่อก่อนใช่ไหมคะ ได้คะๆ พี่จะลองถามดูเอง เอาล่ะ น้องข้าวลองดูแบบสเก็ตของพี่ก่อนนะคะ เป็นยังไงบ้างคะชุดนี้ น่ารักไหม ชอบไหม เป็นเกาะอกเหมือนกันแต่ไม่เกาะต่ำ มีสายเล็กๆ ประดับด้วยดีไหมคะ พี่เคยเห็นน้องน้ำตาลมีสายคล้องไหล่ที่ทำมาจากเพชรแท้ ไปยืมของน้องใส่ได้ไหมคะรับรองเลยค่ะว่าหรูเริ่ด กระโปรงชอบแบบไหนคะพลิ้วๆ หรือพองๆ ชุดนี้พองหน่อยก็สวยนะคะ เอ...แต่เห็นคุณพ่อว่าน้องข้าวต้องไปทำอาหารไทยอวดเพื่อนๆ คุณพ่อ งั้นตัดเป็นชุดไทยประยุกต์เลยดีไหม ผ้าไหมสวยๆ อยู่ไหน ฟ้าหยิบตัวอย่างผ้าไหมเอามาให้น้องข้าวเลือกหน่อยเร้ว...” การวัดตัว เลือกแบบเสื้อ ลายผ้าดำเนินไปอีกกว่าชั่วโมง ก่อนข้าวขวัญจะรอดออกมาได้เพราะการเข้ามาป่วนของมาธวีที่เพิ่งกลับมาจากมหาวิทยาลัย สาววัยยี่สิบที่เฉิดฉายอยู่ในเสื้อสีขาวพอดี๊พอดีตัวชนิดที่หากรับประทานอาหารเข้าไปมากสักนิด กระดุมเสื้อคงได้ระเบิดออกมาก้าวเข้ามาในห้อง “สวัสดีค่ะพี่น้ำ” มาธวีทักทายช่างเสื้อมือทองด้วยเสียงหวานใสแต่ไม่มีเสียหละที่เธอจะยกมือไหว้ ดังนั้นพี่น้ำจึงยกมือรับไหว้เก้อ ท่อนขาเรียวสวยโผล่พ้นกระโปรงสีดำสั้นแค่คืบออกมาจนน่ากลัวเมื่อมาธวีทรุดกายนั่งไขว่ห้างเคียงข้างข้าวขวัญ มือที่ไว้เล็บยาวดึงกระดาษสเก็ตชุดสวยกว่าสิบชุดในมือของข้าวขวัญไปอย่างถือวิสาสะ ดวงตาภายใต้แพขนตาปลอมดกหนากระพริบปริ๊บๆ สำรวจแบบเสื้อผ้าก่อนจะวิจารณ์เป็นชุดๆ ไป “ชุดนี้แก่ไปไหมคะพี่น้ำ พี่สาวของน้ำตาลน่ะยังสาวอยู่เลย จะให้สวมชุดแก่ๆ แบบนี้คงไม่ไหว ส่วนชุดนี้ก็ดูพอใช้ได้ แต่มันไม่ปิดไปหน่อยเหรอคะ ทั้งแขนยาวกระโปรงก็ยาว พี่สาวน้ำตาลหุ่นออกจะดี มีดีก็ต้องโชว์นิดไม่ใช่เหรอคะ แต่เอ...ชุดนี้น่ารักดีนะคะ น้ำตาลช้อบชอบ ขอน้ำตาลนะคะพี่ข้าว” ข้าวขวัญซึ่งกำลังนั่งอึ้งมองมาธวีที่เข้ามาเล่นบทน้องสาวแสนน่ารักเพลิน พอจู่ๆ น้องสาวแสนน่ารักก็หันมาถามเธอ เธอจึงเกือบสะดุ้งแต่ก็รีบตอบกลับไปว่า “ค่ะ...ถ้าชอบก็เอาไปสิคะ” มาธวีกอดเธอแรงๆ หนึ่งครั้ง พร่ำขอบอกขอบใจใหญ่โต ก่อนจะดึงแบบเสื้ออีกสามแบบที่เธอล้วนแล้วแต่ถูกใจทั้งนั้นออกมา ยัดแบบใส่มือพี่น้ำแล้วสั่ง “น้ำตาลขอด่วนเลยนะคะ ว่าจะใส่ไปงานประกาศผลรางวัลกับแฟนน่ะค่ะ ตัดให้น้ำตาลช้า เสร็จไม่ทัน ไม่ได้โฆษณาร้านฟรีนะคะ” เจ้าของร้านตัดเสื้อผ้าหรูกวาดตามองแบบที่ถูกยัดใส่มือแล้วเปรย “ตายจริง ที่น้องน้ำตาลเลือกๆ ไปน่ะมีแต่ชุดสวยๆ เด่นๆ ทั้งนั้นเลยนะคะ แล้วแบบนี้พี่จะตัดชุดไหนให้น้องข้าวใส่ไปงานเลี้ยงอาทิตย์หน้านี้ล่ะคะ” “อ๊าว! เหรอคะ แหม...น้ำตาลนี่ตาถึงจริงๆ” สาวน้อยแสร้งหัวเราะร่วน ก่อนจะใช้สายตาจิกลูกจ้างที่พ่อของเธอจ้างมาให้ปรุงแต่งสินค้าดาษๆ ให้กลายเป็นของเหลา “ไม่ยากนี่คะ ก็ดีไซน์ใหม่อีกชุด แค่อีกชุดเดียวคงไม่เกินความสามารถของพี่น้ำหรอกมังคะ” “แหม...แต่ว่าบางชุดน่ะมันไม่เหมาะกับสาวน้อยร่างเล็กแบบน้องน้ำตาลเลยนะคะ อย่าชุดนี้...” พี่น้ำเลือกชุดเด็ดที่หมายมั่นปั้นมือว่าอย่างไรก็จะตื้อให้ข้าวขวัญใส่มันเดินบนแคทวอร์คเพื่ออวดความงามของเสื้อ และความสามารถของเธอที่คิด ที่ตัดมันออกมาให้จงได้ “ดูเรียบหรู สวย สง่า เหมาะกับรูปร่างสูงโปร่งของน้องข้าวมะ...” ยังพูดไม่จบประโยคดี คนที่คิดว่าตนเองนั้นสวยสมบูรณ์แบบเกือบทุกอย่าง...ยกเว้นความสูงที่สูงไม่ถึงร้อยหกสิบเซนติเมตรก็ตีหน้าขึง ฟาดแบบเสื้อทั้งหมดลงกับโต๊ะกลางแรงๆ บ่งบอกได้ชัดถึงความไม่พอใจ “คนแบบน้ำตาล ใส่อะไรก็เหมาะ ใส่อะไรก็สวยค่ะ ไม่รู้ล่ะ น้ำตาลจะเอา!” เมื่อลูกสาวนายจ้างขึ้นเสียง ชักสีหน้าใส่ พี่น้ำก็จำต้องเก็บปากเก็บคำเอาไว้ รวบรวมสติ ก่อนจะดึงสมุดสเก็ตที่เก็บลงกระเป๋าไปแล้วขึ้นมาอีกรอบ “ถ้าอย่างนั้นพี่ก็คงต้องร่างแบบใหม่ให้น้องข้าวนะคะ” ข้าวขวัญยิ้มจืดๆ สายตารำคาญยามมองพี่น้ำเปลี่ยนไปเป็นเห็นใจอย่างสุดซึ้ง เมื่อแบบใหม่ที่พี่น้ำร่างออกมานั้นถูกเปลี่ยน ถูกแปลงโดยคนที่ไม่ได้สวม แต่รักที่จะออกความเห็นเสียจนอาจเรียกได้ว่า ชุดที่ข้าวขวัญจะต้องสวมในอาทิตย์หน้านี้เป็นฝีมือการออกแบบของมาธวีมากกว่าพี่น้ำเสียอีก - - - - - - - - - - จากคุณ : (liz) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 00:29:55

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ *~ดอกเดซี่สีชมพู~*    -- ไม่ค่ะ ไม่ได้เครียดอะไรมากมาย แค่คิดว่าอาจจะต้องเปิดโทรทัศน์ไปดูเสียหน่อยว่ามีเนื้อหาคล้ายกันรึเปล่า ถ้ามีจะได้แก้ไขทัน แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้วมั้ง ก็คุณ *~ดอกเดซี่สีชมพู~* เข้ามาบอกแล้ว ^ ^ Bralee                       -- แหะ แหะ เริ่มจะสู้แล้วค่ะคุณ Bralee สารภีดง                      -- นางเอกของลิซมักจะขีดฆ่าคำว่าหงอไม่ให้มีอยู่ในพจนานุกรมส่วนตัวค่ะ 55555 มีแต่พวกสู้แค่ตายทั้งน้านนนนน Mnemosyne               -- อย่าเพิ่งเหนื่อยสิคะนี่เพิ่งเริ่มต้นเอง ฮะเก๋า (M A T A O)      -- ค้างๆ คาๆ เอาไว้ คนอ่านจะได้มาตามอ่านต่อไงคะ scottie                       -- ข้าวก็ไม่ได้ร้ายเพราะคุณแม่ตายนี่คะ เขาจะร้ายเพราะเรื่องอื่นต่างหาก IAmJin                       -- ลิซพยายามจะเขียนให้ข้าวร้ายตามแบบฉบับของนางเองค่ะ ก็...ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะร้ายได้แค่ไหน mooda                       -- 55555 อยู่ในบ้านแบบนี้ ถูกกดเสียขนาดนี้ แค่จิตเล็กๆ ไม่หลุดไปเลยก็นับว่าบุญแล้วล่ะคะ mooda                       -- ไม่ค่ะ ไม่บอก ไม่บอกก็ได้ ปานชีวา                      -- ภาวนาได้ค่ะ แต่จะเป็นจริงหรือไม่ อันนี้ต้องตามอ่านกันต่อนะคะ (ถ้าไม่ได้อย่างที่ภาวนาเอาไว้จะผิดหวังมากไหมคะเนี่ย - -") mimny                       -- ใช่ค่ะ ข้าวคิดจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก nasa nasa                  -- ข้าวจิตนิดๆ แต่พองามค่ะ 55555 ส่วนจะทำอะไรเพื่อเป็นการแก้แค้นรึเปล่านั้น...บอกไปจะสนุกเหรอคะ เหอ เหอ เหอ (หัวเราะแบบนางมารร้ายมากเลยฉัน) Kwan (1688tkw)          -- จะร้ายยังไงๆ ก็นางเองนะคะคุณ Kwan (1688tkw) ดังนั้นร้าย แต่ไม่เลวหรอกค่ะ...คิดว่านะ ลิงค์ ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8310849/W8310849.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8325745/W8325745.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8337157/W8337157.html จากคุณ : (liz) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 00:33:15

ความคิดเห็นที่ 3 ดีใจๆ นางเอกสู้คนแล้ว สรุปว่าร้ายกันทั้งบ้านเลยใช่ไหมเนี่ย . . . ไปอ่านหนังสือต่อดีกว่า ฟิ้วววววววว จากคุณ : *~ดอกเดซี่สีชมพู~* เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 02:19:22

ความคิดเห็นที่ 4 ต้องได้รับการเยียวยาทางจิตด่วนเลยนะเนี่ยยัยมาธวี จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 03:32:35

ความคิดเห็นที่ 5 งานนี้ชุดของหนูข้าวต้องใส่แล้วออกมาสวยกว่ายัยน้ำตาลปลอมแน่ๆ จากคุณ : Bralee เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 04:28:06

ความคิดเห็นที่ 6 คุณพ่อนี่ น่ากลัวมากๆ ขายลูกสาวได้ลง จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 07:59:06

ความคิดเห็นที่ 7 สู้แค่นี้เองอะ เอาอีกๆๆ จากคุณ : p_in_blue (p_in_blue) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 11:29:02

ความคิดเห็นที่ 8 ขอร้ายแบบสะใจคนอ่านหน่อยนะคะ พอคนอ่าน ซาดิสต์ อ่ะค่ะ จากคุณ : ฮะเก๋า (M A T A O) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 11:54:28

ความคิดเห็นที่ 9 ร้ายแล้วต้องสู้คนด้วยนะคะ จะได้สมกับเป็นนางเอก หุหุ แต่พ่อใจยักษ์ เฮ้อ....แย่จัง จากคุณ : Kwan (1688tkw) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 15:24:22

ความคิดเห็นที่ 10 โรคจิตมากๆ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 17:28:13

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นบ้านที่ไม่มีใครมีความสุข จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 18:03:49

ความคิดเห็นที่ 12 ข้าวขวัญควรจะย้ายออกมาได้แล้วนะ  แต่เอ..พระเอกของเรื่องยังไม่ออกโรงใช่ไหมคะเนี่ย จากคุณ : IAmJin เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 18:51:00

ความคิดเห็นที่ 13 น้ำตาล ก็โดนรักจนเสียคน ส่วนข้าว ก็ไม่รักจนจะร้ายตอบแล้ว พ่อกับแม่เลี้ยงก้เล็งแต่ผลประโยชน์ ย่าก็กันอะไรไม่ได้ ข้าวออกจากบ้าน น่าจะสุขภาพจิตดีขึ้นนะ จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 19:39:30

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านจบตอนนี้ปุ๊บก็ตัดสินใจได้ทันทีว่าต้องแนะนำให้คุณขวัญข้าวท่านระเห็จตัวเองออกมาจากบ้านโรคจิตสักที อยู่ได้ด้วยตัวเองดีที่สุด แต่ว่านะถ้าออกมาข้างนอกแล้วคนเขียนจะให้เจอกับพระเอกบ่อยๆได้ยังไงล่ะ (อือ...ออกความเห็นเอง ก็ถามเองได้ด้วย) จากคุณ : mooda (mooda) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 13:18:37

ความคิดเห็นที่ 15 ช่วยแก้คำผิดให้ค่ะ เกาะออก แก้เป็น เกาะอก กรอกตา แก้เป็น กลอกตา ได้คะ แก้เป็น ได้ค่ะ สเกต แก้เป็น สเกตช์ กระพริบ แก้เป็น กะพริบ อย่าชุดนี้ แก้เป็น อย่างชุดนี้ ตื้อ แก้เป็น ตื๊อ แคทวอร์ก แก้เป็น แคตวอล์ก นี่แอบบอกเป็นนัยว่าคำภาวนาจะไม่เป็นผลใช่ไหมคะ เดาใจคุณลิซไม่เคยได้เลยจริง ๆ ค่ะ ชอบ ๆ จากคุณ : ปานชีวา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 18:35:59