ความคิดเห็นที่ 1 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 52 17:38:48 จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 11:07:02

ความคิดเห็นที่ 2 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 52 17:39:06 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 52 17:39:00 จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 11:07:46

ความคิดเห็นที่ 3 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 52 17:39:18 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 20:07:54 จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 11:08:01

ความคิดเห็นที่ 4 หน่ารักพี่ปัน T_T จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 12:23:14

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านจบแล้ว... ...อยากกอดคนเขียนแน่นๆ สักที ฟิลันเป็นผู้เสกทราย คาซีเป็นจ้าวมายา และพี่เคียวเป็น "ผู้เสกอักษร" ครับ ตัวอักษรธรรมดา พี่บรรจงเรียงร้อยเป็นเรื่องงดงาม ทำให้ยิ้ม ทำให้ร้องไห้ ทำให้มีน้ำตา ทำให้บางอย่างอัดแน่นในอก ทำให้ซึ้งใจ ผู้เสกทรายเป็นเรื่องที่ผมรักมากที่สุดเรื่องหนึ่ง ดีใจจริงๆ ที่ได้เกิดมาและอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณที่เสกสร้างเรื่องงดงามให้ได้อ่านกันครับ m[_ _]m จากคุณ : Anithin (Anithin) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 12:34:46

ความคิดเห็นที่ 6   บางทีอาจจะมีแบบนั้น บางทีอาจจะมีแบบนี้ บางที..............อาจจะมีภาคต่อ///ฉลอง/// และแล้วก็จบจนได้TvT จากคุณ : darkworm เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 12:42:04 A:110.164.122.246 X:

ความคิดเห็นที่ 7 อา... จบลงแล้วจริงๆ เหรอคะเนี่ย T^T เราเห็นด้วยกับคุณ Anithin นะ ตอนอ่านเรื่องนี้เรารู้สึกว่าคุณเคียวเป็นผู้ใช้เวทมนต์จริงๆ เป็นผู้เสกตัวอักษร ตัวอักษรที่เรียงกันระเกะระกะไม่มีความหมาย คุณเคียวก็จับมาขมวดกันให้เป็นเรื่องราว เสกให้มีมนต์ขลัง ทำให้คนอ่านดีใจและเสียใจ และบางทีก็มีความรู้สึกแปลกๆ ที่บอกไม่ถูก ชอบตัวละครในเรื่องนี้มากๆ เลยล่ะค่ะ ไอ้หนูคาซีนี่จบแต่ละตอน แทบจะลุกขึ้นมาชงน้ำโสมยาหอมให้กิน ตรากตรำเหลือเกินไอ้หนูเอ๊ย โตขึ้นจะแคระแกร็นมั้ยนี่ T^T แต่โตขึ้นมาคะนองอย่างฟิลันแบบนี้ก็ไม่ต้องเป็นห่วงมันแล้วสิเนี่ย มัธธายน์... ผูกพันกับเฮียคนนี้อย่างบอกไม่ถูก ชอบเฮียที่เป็นคนมีอุดมการณ์ คนอย่างมัธธายน์ต่อให้เกิดมาเป็นอะไรก็คงไม่มีใครหยุดเฮียแกไว้ได้จริงๆ จากนี้ไปขอให้มีความสุขกับเอสตรา มีลูกเยอะๆ จนตั้งทีมฟุตบอลได้เลยนะเฮียมัธนะ   อาศัยพื้นที่เขียนไปเยอะ... ขอบคุณคุณเคียวมากๆ นะคับที่คุณเคียวเป็นคุณเคียว เขียนเรื่องให้เราได้อ่านกัน จะติดตามผลงานไปตลอดเลยคับ ~ จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 13:11:43

ความคิดเห็นที่ 8 จะมาบอกว่าติดตามตลอด แต่ไม่ได้อ่าน (เอ๊ะ? ยังไงหว่า) เพราะจะรอซื้อหนังสืออย่างเดียวค่ะ เฮ...ได้อ่านแบบเต็มๆ แย้ว ปล. ได้พิมพ์กับที่ไหน บอกได้ไหมคะ? จะได้ไปจิ้มถูกที่ในงาน สัปดาห์หนังสือค่ะ หรือเคยบอกไปแล้วในกระทู้อื่นๆ ต้องขออภัย ที่ต้องรบกวนให้บอกซ้ำค่ะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 13:16:21

ความคิดเห็นที่ 9   จบแล้ว..... ผู้เสกทรายจบแล้วจริงๆ??? อืมมม เป็นความรู้สึกพูดไม่ออก บอกไม่ถูกยังไงอยู่ 555+ เรื่องราวยาวนาน ทั้งเรื่องของตัวละคร คนเขียน และคนอ่านที่ติดตาม สุดท้ายก็มาถึงตอนนี้จนได้ ขอคารวะ คุณเคียว สามจอก และขอบคุณมากๆๆๆๆ ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา.... จนจบ ยกในเป็นเรื่องในดวงใจเลย อยากจะพูดถึงตัวละครแต่ละตัว ...แต่พูดไม่ค่อยถูกแฮะ รอส - เกือบลืมแกไปแล้วนะนี่ เนื่องจากตอนหลังๆ ไม่ออกมานานนน มัธ - เฮียแกให้ภาพ the god father จริงๆ นะ 555+ อัยด์ - ในที่สุดก็แพ้ลูกตื๊อของคาซี พี่เคอร์รัน - ก็เติบโตและเข้าใจกับน้องชายเป็นอย่างดี รู้สึกจะสนิทกันมากขึ้นด้วย ดีๆ รายา - ที่จองมาแต่เล็กแต่น้อยนี่ ไม่มีหลุดมือไปจริงเสียด้วยนะหนู 555+ สำหรับ คาซี ดีจัง ที่โตมาแล้วไม่อมทุกข์อมโศก จากประสบการณ์ในวัยเด็ก เกรงคาซีจะโตมาเป็นคนเคร่งเครียดกับชีวิตเหลือเกิน ส่วนฟิลันกับดาอี ตอนนี้ไม่มีบท เลยขอละที่จะกล่าวถึง 555+ (ได้พบคาซี ฟิลันคงดีใจที่เห็นคาซีเติบโตมาเป็นคนอย่างนี้) แต่คิดถึงไนคาอ้ะ อยากให้มีบทสักนิดนึงจัง ^___^ ปล. รอติดตามเรื่องอื่น (ที่ยังไม่จบ) ต่อไปขอรับ จากคุณ : นกยูง เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 16:40:30 A:58.10.90.222 X:

ความคิดเห็นที่ 10 จบแล้ว... ประทับใจกับเรื่องนี้มากค่ะ ให้ความรู้สึกที่หลากหลายนับตั้งแต่แรกเริ่มด้วยทุกข์เศร้าเค้าน้ำตา จบลงด้วยความสุข(ใจของคนอ่าน...) ขอบคุณท่านเคียวที่ทำให้ได้อ่านนิยายดีๆอย่างนี้ จะติดตามเรื่องอื่นต่อเช่นกันค่ะ (^o^)// ขอรอเก็บนิยายเรื่องนี้ที่งานหนังสือนะคะ จากคุณ : pippin_pie เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 17:31:07

ความคิดเห็นที่ 11 อาาาาา ดีจัง รอซื้อค่ะ จากคุณ : Craft Collector เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 18:10:16

ความคิดเห็นที่ 12 อ๊าย ฟิลันไม่ตาย เย้ๆๆ แจ้งข่าวด้วยนะค้า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 18:29:24

ความคิดเห็นที่ 13 ปะได้ไหมเนี่ย ลองดูละกัน --------------------- ว้า... ปะได้แต่คลิปจากยูตูป ------------------------------- ส่งไปทางหลังไมค์แล้วนะ พันทิปไม่รับปะคลิปจากที่อื่นแฮะ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 19:08:03 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 19:04:35 จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 19:03:39

ความคิดเห็นที่ 14 ปะลิงก์แทนละกัน คนละอันกะที่ส่งไปหลังไมค์นะ http://collection.cmog.org/media/Video/PR/AVPR_vessels.wmv จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 19:26:50

ความคิดเห็นที่ 15 มีอะไรให้ดูค่ะ นี่คือข้อความอธิบายเรื่อง  และตอบคนอ่าน  ครั้งแรกที่ปะเรื่องนี้จริง ๆ ที่บอร์ดสมุดบันทึกฝัน เจเจบุ๊ค  ในเดือนมกราคม  เมื่อหกปีก่อน (2003) "เรื่องนี้เขียนเล่นตามอารมณ์ของตัวเองเต็มที่ คิดว่าคงจะเป็นซีรี่ย์ จะได้จบ ในตัวอ่านสบาย ๆ ( และสบายกับคนเขียน...แฮ่ ) ตอนที่สองยังคิดไม่ออก แต่ตอนแรกชื่อว่า "น้ำตาลร้อยสี" นะ" "เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแต่งเล่น ๆ ค่ะ คงไม่ซีเรียสและไม่อลังการมากนัก หรอกนะ สนองกิเลสชอบเขียนของเราไปพลาง ๆ เท่านั้นเอง" ให้ดูว่า ชีโกหกสิ้นดี = =''   แต่ที่จริงแล้วอาจจะบอกได้อีกอย่างว่า  ชีไม่รู้อนาคต   ว่าไปแล้วก็ไม่มีใครรู้อนาคตของตัวเอง   บางทีก็อยากกลับไปเห็นตัวตนตอนนั้นอีกครั้ง   ตอนที่เริ่มเขียนเรื่องนี้   อยากรู้ว่าถ้าชีรู้ว่ามันจะดำเนินมาจนกระทั่งในที่สุดก็จบลงที่ตรงนี้   ชีจะรู้สึกอย่างไร บางทีอาจจะแปลกใจ  บางทีอาจจะไม่แปลกใจ ที่จริงแล้ว  เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขียนนานที่สุดเท่าที่เขียนมา   และระหว่างภาคหนึ่งกับภาคสองนั้นเว้นไปเป็นเวลาหลายปี   ระหว่างปีดังกล่าวได้เขียนเรื่องอื่น ๆ คั่นหลายเรื่อง  เรื่องที่เขียนจนจบไปก่อนหลายเรื่องเช่น มาโอภาคสอง  อันเซลมา  และเรื่องแฟนฟิคชั่นชื่อ The Black Mirror  และเรื่องที่ไม่จบเช่น สองเงา (hibernate อยู่) และ DD (พยายามเขียนต่ออยู่) ตัวเองก็ไม่ทราบเช่นกันว่า  ระหว่างภาคหนึ่งกับภาคสองนั้นเกิดอะไรขึ้น   และตลอดเวลาที่เขียนมา   ก็มีช่วงที่เขียนไม่ได้หยุดไปยาว ๆ บ่อย ๆ   มีช่วงที่สับสนกับแกนของเรื่องที่ตัวเองจะสื่อ  คำถามที่ไม่มีคำตอบ  และความรู้สึกเศร้าเสียใจว่าคำถามเหล่านั้นไม่มีคำตอบ   ตลอดไปจนถึงความรู้สึกที่พยายามบังคับตัวเองว่า จะต้องหาคำตอบมาให้ได้  ผ่านไปหลายปี   ถึงขั้นที่ว่าต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง   จึงเขียนเรื่องต่อมาได้จนจบ   ชีวิตคนเขียนก็เปลี่ยน   ชีวิตตัวละครในเรื่องก็เปลี่ยนเหมือนกัน เคยคิดหลายครั้งหลายหน  ระหว่างตอนนั้น   ว่าถ้าจบเรื่องจะเขียนอะไร   และเคยคิดว่า จะได้จบเรื่องหรือเปล่า   มีบางช่วงเหมือนกันที่คิดว่า อาจจะไม่มีวันจบได้   แต่บางทีคงเพราะรักสิ่งที่เริ่มมา   สิ่งที่สร้างขึ้น  มีความรู้สึกรักผูกพันกับตัวละคร  และคนอ่านก็ให้กำลังใจ  จึงได้เขียนต่อมา   มาถึงตอนนี้   ก็ทราบว่าเรื่องไม่ได้สมบูรณ์   ถ้าถามตัวเองว่าคิดยังไง   ก็ไม่รู้   มีส่วนหนึ่งบอกว่า จะไปได้มากกว่านี้   และอีกส่วนหนึ่งบอกว่า อาจจะไม่มีวันเขียนอะไรอย่างนี้ได้อีก   ซึ่งก็จริงทั้งคู่   เพราะอะไรที่ผ่านไปแล้ว   ก็จะผ่านไป ถึงจะพูดอย่างนั้น   แต่ที่จริงก็ดีใจที่ได้เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา   ดีใจที่ได้รู้จักตัวละคร   และผูกพันกันนานวัน   ดีใจที่ได้ร้องไห้ตอนเขียน (คนเขียนก็ร้องไห้เหมือนกัน)  และดีที่ได้เข้าใจอะไรบางอย่างในขณะเขียนนั้นเอง   ดีใจที่สร้างเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะอย่างนั้น   ก็ต้องขอขอบคุณคนอ่านทุก ๆ มาก ๆ นะคะ  แล้วไว้เจอกันอีกเรื่องต่อไป ### หน่าจัง @ พี่ก็รักน้อยหน่า T-T (โดดกอดกันกลม) อนิธิน @ ขอบคุณมาก ๆ เน้อ  ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้มาตลอด  และก็ขอบคุณที่ได้คุยกันด้วย   ทำให้เข้าใจอะไรหลายอย่างเพิ่มขึ้น   เห็นอะไรชัดขึ้น   ดีใจเหมือนกันที่ได้เจออนิธิน คุณ darkworm @ เขียนไม่ไหวแล้วมังคะ...เน้อ ^^' คุณ Draconia @ บางทีเขียนไปเอง  คนเขียนก็เป็นห่วงคาซีเหมือนกันค่ะ^^'' (อ้าว)  แต่บางทีก็เหมือนกับว่า  อยากจะรู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง  จะผ่านไปได้ไหม  แล้วตอนที่ผ่านได้  ก็ดีใจมากเหมือนกัน ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะ คุณ run saya @ เช็คลิ้งค์นะคะ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=lawit&date=08-09-2009&group=3&gblog=17 คุณนกยูง @ คนเขียนก็บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ   มันแปลก ๆ เนอะ^^ ขอคารวะตอบ  เพราะได้กำลังใจมาแต่แรก ๆ เลยละค่ะ  ขอบคุณมาก ๆ นะคะ มัธเป็นก็อดฟาเธอร์จริง ๆ ด้วยเนอะ  ตอนเขียนคนเขียนก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน   ชอบจังที่บอกว่ารายาจองไม่มีหลุดมือไปจริง ๆ เสียด้วย  ...เออ จริงด้วยเนอะ เรื่องของฟิลันกับดาอี  กำลังคิดว่าจะเขียนเป็นตอนพิเศษ (แต่คงยาวไม่ไหว) หรือจะเติมเข้าไปดี   แต่คงต้องดูตามความเหมาะสม  และลักษณะของเรื่องหลังจากแก้ไขแล้วด้วย เรื่องของเจ้าไนคาก็ด้วยคับ คุณ pippin_pie @ มาเก็บเลยค่า (โค้ง ๆ) คุณ Craft Collector @ จ้า  ขอบคุณที่ให้กำลังใจมาตลอดเน้อ^^ คุณ scottie @ ก็คงเหมือนอย่างที่ดาอีบอกน่ะค่ะ   มนุษย์ก็เป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือไง  ทุกคนก็มีความตายอยู่เหนือหัวของตัวเอง แต่ว่าคนเขียนก็อยากให้ฟิลันอยู่ต่อไปนาน ๆ เนอะ คุณ Canossa @ ได้รับหลังไมค์แล้วนะคับ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 52 09:31:20 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 20:06:26 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 20:05:58 จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 20:05:26

ความคิดเห็นที่ 16 ปลาบปลื้มมาก ยิ่งถ้ามองจากจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ที่บอกเขียนเล่นตามอารมณ์แล้วล่ะก็นะ ยิ่งชื่นชมกับคุณเคียวมากที่สามารถร้อยเรียงเรื่องราวได้ราวกับเสกมนต์ ชอบจริงๆ แทบเห็นการเติบโตของแต่ละคนเลย จากคุณ : river (ริเวอร์) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 21:19:02

ความคิดเห็นที่ 17 อืมมม จบแล้ว ไม่รู้จะพูดอะไรค่ะ แค่อยากบอกว่าประทับใจมากๆ จบได้สวยงามมากๆค่ะ ขอบคุณค่ะที่เขียนเรื่องดีๆอย่างนี้ให้อ่าน หนูว่าพี่เป็นแรงบันดาลใจของใครหลายๆคนเลยค่ะ จากคุณ : Dollmaster (Dollmaster) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 21:40:06

ความคิดเห็นที่ 18 วิ่งมาอ่านต่อค่ะ หนังสือเห็นแล้วที่แผงค่ะ แต่ขอเก็บเงินเล็กน้อย ราคามันเบาก็จริง แต่ตูนกำลังไปเที่ยว 10 วันเดือนหน้านะค่ะ เลยไปเจียดค่าตั๋วก่อน.. กะว่ารอเงินเดือนออกเดือนนี้นะคะ แล้วจะไปซื้อที่งานหนังสือ (มันได้ลดราคาอะ) จากคุณ : ColdOut เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 22:24:35

ความคิดเห็นที่ 19 อยากให้คนรอบข้างอ่านแล้ว เอามาแชร์กัน ทั้งวันทั้งคืนจัง แต่อยากอ่านภาคเสริมงานแต่งคาซีกับรายาจัง จากคุณ : Pinupaong (Pinupaong) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 22:55:04

ความคิดเห็นที่ 20 ^-v-^ ขอโพสต์ภาพที่เคยวาดให้ไว้เป็นที่ระลึกส่งท้าย เซ็นวันที่เป็นวันที่23ก.ย.ซึ่งก็คือวันที่แปะบทส่งท้ายแล้วกัน     เพราะเรารู้จักแมวเคียวครั้งแรกจากผู้เสกทราย จนถึงวันนี้ที่ได้เห็นเรื่องนี้จบสมบูรณ์ลงแล้ว แม้จะต้องมีการอีดิทเพิ่มเติมอีกบ้างอย่างที่เจ้าบอก... .......... ขอให้จำไว้ว่า ถ้าวันหนึ่งฉันได้กลายเป็นแก้วที่สวยงาม ..ส่วนหนึ่งของฉันนั้น ได้สร้างมาจากทรายในกำมือของเธอ                                        ด้วยรักและพิศวาส                                                แมวแป้ง-อสิตา-พอลล่า{^-*-^}เย้ย!! จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 00:29:36

ความคิดเห็นที่ 21 - จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 00:40:55

ความคิดเห็นที่ 22 มาแซวว่าขนาดคำพูดตบท้าย ยังเขียนด้วยสำนวนลวิตร์เลย อิอิ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 11:17:07

ความคิดเห็นที่ 23 ฮี่ๆ ก็เขียนให้คุณลวิตร์ไงคะคุณ'ก็อตตี้ ...รู้ว่าเขาชอบแบบไหน*-*     (จะว่าไป ไม่ได้ทักทายคุณสก็อตตี้นานแล้วนะเนี่ย *0* หวังว่าจะสดใสสบายดีนะคะ)   แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 52 19:10:39 จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 17:37:28

ความคิดเห็นที่ 24 จบแล้ว... (ทำใจอยู่วันนึงกว่าจะกล้ามาอ่านค่ะ TT) อ่านแล้วมีความสุขจัง (ถึงจะใจหายที่จบซะแล้วก็เถอะ) มีอะไรมากมายอยากจะพูด แต่นึกไม่ออกซะแล้วค่ะ (ความจำเสื่อมเล็กๆ) เอาเป็นว่า คนอ่านคนนี้รักพี่ปันมากๆเลยค่ะ!!! > < ดีใจที่พี่ปันเขียนผู้เสกทรายขึ้นมา อย่างคห.17ว่า  พี่เป็นแรงบันดาลใจของใครหลายๆคนจริงๆค่ะ ^^ ขุดดิน เจาะฝังเข็ม สร้างบ้าน ...เอาไว้ติดตามอ่านผลงานพี่ปันต่อไปจนกว่าตาจะเดี้ยงกันไปข้างเลยค่ะ @[]@ จากคุณ : penwings เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 18:06:55

ความคิดเห็นที่ 25 เวลาอ่านเรื่องไหนแล้วชอบมาก ๆ จะไม่กล้าอ่านตอนใกล้จบ ยิ่งเมื่อรู้ว่าเรื่องนั้น จะได้ออกเป็นเล่มแล้วด้วย ก็จะรอไว้อ่านละเอียดตอนออกเป็นเล่มค่ะ เพราะเชื่อว่าตอนนั้น จะได้อ่านอย่างต่อเนื่อง และสมบูรณ์ที่สุด เรื่องนี้ก็เหมือน... จะรออ่านในหนังสือนะคะ ป.ล. ชอบภาพของพี่แป้งมาก ๆ เลย ^^ จากคุณ : Caje เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 19:16:58

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ river @ ตอนนั้นเขียนโดยไม่ได้คาดหมายอะไรเลยก็จริง   แต่ระหว่างทางที่เดินมานี่ก็สะสมอะไรหลายอย่าง   ครุ่นคิดอะไรหลายอย่าง   คงเหมือนตอนนั้นเริ่มเดินทางนี้โดยไม่รู้อะไร  แต่ระหว่างทางก็ต้องเจอสิ่งต่าง ๆ ที่ต้องเจอละมังคะ ขอบคุณที่ติดตามให้กำลังใจมาตลอดเหมือนกันเน้อ  เป็นหลายปีเลยอะ T-T น้อง Dollmaster @ ขอบคุณเหมือนกันจ้า   ดีใจที่ชอบเน้อ พี่ก็อยากเขียนเรื่องต่อไปเรื่อย ๆ เหมือนกัน  ถ้ามีคนอ่านชอบละก็  ดีใจเสมอเลยละ^^ คุณ ColdOut @ งือ เมื่อไหร่ก็ได้นะคับ ^^' ขอให้เที่ยวหนุก ๆ เน้อ น้อง Pinupaong @ คาดว่าสองคนนั้นคงแต่งกันเหมือนที่รายาวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อนละมังเน้อ เหม่อ... แมวแป้ง @ ขอบคุณสำหรับรูปและกำลังใจมากเน้อ T-T ชอบคำตามอะ  ขอแฮปไปใช้นุ  มันสรุปอะไร ๆ ได้ดีมาก ๆ เลย คุณสก็อตตี้ @ เขารู้ใจขะรับ :3 น้อง penwings @ อ้าวเหรอ  นึกว่าหายไปเพราะมีสอบซะอีกเน้อ ^^' เอาไว้นึกออกแล้วมาบอกก็ได้เน้อ (รีดไถดื้อ ๆ ...แต่ที่จริงยังไงก็ได้นะ) ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดจ้า  ขอบคุณสำหรับกำลังใจมาก ๆ เลย T-T คุณ Caje @ ได้เลยค่า ไว้ตอนเป็นเล่มแล้วจะมาแจ้งข่าวอีกทีเน้อ ^^ จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 21:20:30

ความคิดเห็นที่ 27 จบแล้วอะ T___T จบด้วยน้ำตาแห่งความซึ้งจริงๆค่ะ ชอบสำนวนพี่ลวิตร์มากเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกอินเข้าถึงอารมณ์มากมาย เดี๋ยวเดือนหน้าจะไปซื้อมานะคะ ^^ รออ่านไอ้ขอรับต่อ 55555 จากคุณ : พัดลมตราเรือบิน เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 52 22:12:50

ความคิดเห็นที่ 28 หกปีแล้วเหรอ ไม่น่าเชื่อเลย นึกย้อนกลับไปปี 2003 มันดูไกลมากๆเลย ตอนนั้นต้องแวะเข้าถนนทุกวัน ตอนนี้ว่างๆถึงจะแวะมา ผู้เสกทรายเป็นหนึ่งในลิสต์นิยาย ที่ผมต้องใช้ ctrl+f หาทุกครั้ง (อีกเรื่องนี่ก็เกี่ยวกับ หกๆ เหมือนกัน ไม่ใช่หกปีนะ แต่เป็นหกภพครับ สงสัยต้องรอ หกภพจริงๆถึงจะจบ อิอิ) ในฐานะคนอ่านที่ไม่ค่อยได้แปะอะไรนัก ขอขอบคุณคุณลวิตร์อย่างจริงใจเลยครับ ผมมั่นใจว่า ถ้าใครที่อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนแรก ตามระยะเวลาที่ผ่านไป จะต้องรู้สึกเหมือนกันแน่นอน คือ.. รู้สึกเหมือนตัวเองค่อยๆ เติบโตไปกับนิยายเรื่องนี้ ทั้งรอยยิ้มทุกครั้งที่เห็นเรื่องนี้โผล่ขึ้นมา ทั้งรอยน้ำตาเวลาตัวละครถูกทำร้าย ทั้งความกดดันบีบคั้นหัวใจ (อันนี้คนอ่านในเนทเจอเยอะกว่าอ่านหนังสือแน่นอน) และแนวคิด ความคิดมากมาย ที่ช่วยให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ รู้สึกตัวอีกทีตอนจบเสียแล้ว หกปีนี้เราเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ ขอบคุณอีกครั้งครับ ออกเป็นเล่มนี่ เล็งไว้แล้วครับ แต่ตอนนี้อยู่ ตจว หายากมาก จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 00:14:45

ความคิดเห็นที่ 29 T^T (ร้องไห้ด้วยความยินดีนะ) อิ่มเต็มค่ะ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกมากมาย  เวลาที่อ่านเรื่องของปันที่ไร จะนึกสงสัยในตอนจบของเรื่องทุกครั้ง แต่ละครั้งแม้เรื่องของปันจะเศร้า แต่ก็มักจะจบลงโดยทำให้คนอ่านรู้สึกอบอุ่น และมีความหวังหล่อเลี้ยงค่ะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ ปัน จากคุณ : Lastquarter เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 15:06:52

ความคิดเห็นที่ 30 จบแล้ว..... ดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณพี่ปันที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่าน แล้ว... ฟิลันจะมีลูกไหมพี่ สงสัยเป็นการส่วนตัว ถ้ามีลูก...จะฟันผุไหมนะ เจอพ่อหลอกล่อด้วยน้ำตาลสวย ๆ ทุกวัน เป็นหนูคงอดใจยากแหง ๆ จากคุณ : fayfena (fayfena) เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 20:35:10

ความคิดเห็นที่ 31   เพิ่งติดตามมาได้ประมาณ5เดือน แต่รู้สึกผูกพันธ์กับตัวละครทุกตัวจริงๆ ยิ่งช่วงท้ายที่อ่านทันพี่เคียวอัพแต่ละตอนแล้ว กระวนกระวายใจมากมาย เช็คทุกวันเลยว่าอัพหรือยัง^^; ปกติเราอ่านนิยายแล้วถึงจะซึ้งยังก็ไม่ค่อยร้องไห้ แต่ผู้เสกทราย ทั้งที่บางฉากไม่มีอะไรเลยแท้ๆ แต่อ่านแล้วก็ร้องไห้ขึ้นมาเฉยๆ ออกแนวแทงใจฉึกๆ ซึ่งบางตอนอ่านแล้วเหมือนมีอะไรมาเตือนสติค่ะ เสียดายที่ไม่อ่านให้เร็วกว่านี้ ~ เห็นคาซีจากตอนแรก ที่น่าเป็นห่วง โตขึ้นมาได้ขนาดนี้แล้ว รู้สึกเหมือนเป็นแม่ที่เผ้าดูลูกค่อยๆเติบโตเลยค่า ซึ้ง~ รักคาซีกับไนคามากมาย แล้วก็ตัวละครทุกตัวที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆขึ้นมา แน่นอนว่าพี่เคียวด้วย ขอบคุณมากมายที่สร้างสรรค์เรื่องราวดีๆให้อ่าน ~ รักนะคะ! จากคุณ : MoMayPle เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 21:29:31 A:124.121.165.12 X: TicketID:235082

ความคิดเห็นที่ 32 กว่าจะอ่านเรื่องนี้จนจบไปได้ ก็เสียน้ำตาไปหลายถัง ซาบซึ้งไปกับตัวอักษรแต่ละตัว แต่ละบรรทัด อบอุ่นจริงๆ ค่ะ เรื่องนี้ ดีใจกับอัยด์ที่สุด ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านค่ะ จากคุณ : ผสมสารกันบูด เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 22:21:20

ความคิดเห็นที่ 33 จบจริงๆแล้ว ..............................................................พูดไม่ออก . . . . ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่มีให้อ่านมายาวนาน 6 ปีเน่อ โหวตดีกว่า แก้ไขนิดหน่อย เดี๋ยวจขกทจะเข้าใจผิดว่าทำไมพูดไม่ออก แบบว่าอ่านจบแล้ว อารมณ์มันท่วมออกมามากเกินไปค่ะ เรียบเรียงเป็นคำพูดบ่ได้ ขอเก็บไปอินซักสองสามวันก่อน ^__^ ปล. ลูกชายลูกสาวฝาแฝดของมัธ น่าสนใจ น่าสนใจมาก แก้ไขเมื่อ 25 ก.ย. 52 23:42:34 จากคุณ : ouiya เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 52 23:09:10

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่อยู่หน่อยเดียว จบแล้วหรือนี่ ทั้งดีใจและใจหายปนๆกันไป ดีใจที่ตัวละครทั้งหลายพบที่ทางของตัวเอง ใจหายที่จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แต่ที่สำคัญก็คือต้องขอบคุณคุณเคียวมากๆ ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่าน ขอบคุณที่แนะนำให้รู้จักกับคาซี กับฟิลัน มัธธายน์ ท่านรอสส์ และคนอื่นๆ (สองคนหลังนี่เป็นฮีโร่ของคนอ่านอย่างรุนแรง ช่างเป็นป๋าที่เท่จริงๆ) ขอบคุณที่พาคนอ่านฝ่าฟันบล็อคไปด้วยกัน จะตามอ่านไปตลอดเท่าที่คุณเคียวมีแรงเขียนเลยล่ะ ^O^ จากคุณ : ทินา (ทินา) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 04:33:22

ความคิดเห็นที่ 35   จบแล้ว ทั้งยินดีและใจหาย ขอให้มีชีวิตที่ดีนะ หนูคาซี จากคุณ : wanderer เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 17:08:32 A:125.25.140.124 X: TicketID:221452

ความคิดเห็นที่ 36 คุณพัดลมตราเรือบิน @ จบแล้วเน้อ   ไอ้ขอรับเดี๋ยวค่อย ๆ แต่งไป  ตอนนี้รีไรท์เรื่องนี้อยู่ละ คุณคนเดินดินกินข้าวแกง @ ปะที่เจเจปี 03 แต่ปะที่นี่อาจจะสัก 05 หรือ 06 น่ะค่ะ ไม่ค่อยแน่ใจ  ถึงยังไงก็ยังยาวนานมาก ๆ อยู่ดีเนอะ คนเขียนก็รู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นมาพร้อมกับนิยายเรื่องนี้เหมือนกัน   แบบว่าอีนิยายนี่ก็ผ่านช่วงทั้งชิลทั้งดีเพรสต์สุด ๆ กับคนเขียนมาจนกระทั่งทุกวันนี้  คนอ่านเองก็มาด้วยกันเหมือนกัน  เหมือนเดินทางไกลเลยเนอะคะ ป.ล. ช่วงนี้คนเขียนหกภพเรียนหนักสุด ๆ  ท่าทางจะไม่ได้มาปะอีกนานเลยละค่ะ ^^'' พี่โร @ ปันก็นึกสงสัยเหมือนกันแหละว่ามันจะจบได้ไง  แต่ละเรื่อง (อ้าว) คือเหมือนกับว่าเห็นภาพคร่าว ๆ ในใจ   เป็นแผนที่   แต่พอเดินทางจริงแล้วก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไป   แต่ก็น่าตื่นเต้นกว่า  จริงกว่าแผนที่ที่เห็นเบลอ ๆ ละมังเน้อ ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดเช่นกันขอรับ (โค้ง ๆ) น้องเฟย์ @ ถ้าเป็นอย่างนั้นฟิลันคงถูกดาอีซิวเอาแล้วละมังเน้อ ^^' คุณ MoMayPle @ คาซีน่าเป็นห่วงเนอะ   คนเขียนก็เป็นห่วงมันเหมือนกันค่ะ - -'' (อ้าว) แต่ก็ดีใจที่ทั้งลากทั้งเข็น   ทั้งไอ้หนูเดินมาเองจนได้ถึงจุดนี้   รู้สึกเหมือนว่าอืมม  คงรอดในโลกได้แล้วเนอะ  คงจะมีความสุข ขอบคุณที่ติดตามเหมือนกันค่ะ^^ คุณผสมสารกันบูด @ คนเขียนก็ดีใจกับอัยด์เหมือนกันค่ะ   รู้สึกโอเคเลยที่ลุงแกเดินมาทางนี้ ส่วนตัวอาจจะเห็นว่า ไม่ว่าโลกจะเป็นยังไง  ก็จะต้องพยายามมีความหวัง  รักษาหัวใจให้อบอุ่นไว้ก่อน   ก็เลยพยายามเขียนเรื่องให้เป็นอย่างนี้ละมังคะ พี่อุ๋ย @ อา  เป็นลูกมาเฟียใหญ่จะเป็นยังไงนะ วิชั่นแปลก ๆ ว่าน่าจะมีอย่างน้อยคนนึงเป็นช่างฝีมือที่เก่งมาก ๆ  ผสมเวทมนตร์กับวิชาด้วยละคับ  และคงเป็นคนนึงที่ช่วยอาคาซี (ต้องเป็นอาสินะ) ทำให้คนมองคนใช้เวทมนตร์ในแง่ดีขึ้นด้วย อ๊ะแย่แล้ว  ทำไมมันชักจะเหมือนจะงอกเป็นนิยายอีกเรื่องล่ะเนี่ย ทินาจัง @ คนเขียนก็ใจหายเหมือนกันนิดหน่อยเนอะ   แบบมันอยู่กันมายาวมากเสียจนรู้สึกว่า เฮ้ย  ถึงเวลาไปแล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย   ยาวยิ่งกว่าเรื่องไหน ๆ ที่เคยเขียนมา   บางทีก็เหมือนว่า ตัวเองเพิ่งได้รู้จักตัวละครพวกนี้ตามจังหวะที่เขียนไปเรื่อย ๆ เหมือนกัน  เหมือนคนทำงานหรือเป็นเพื่อนกันมานานมากกำลังจะไปต่างประเทศอะไรแบบนั้น (ประเทศที่ยังไม่มีโทรศัพท์กะอินเตอร์เน็ตเสียด้วย) แต่ก็คิดด้วยว่า ดีเหมือนกัน  ได้เวลาเริ่มอะไรใหม่ ๆ ละ (แล้วเรื่องเก่าที่เขียนยังไม่จบพวกนั้นล่ะ) คุณ wanderer @ ตอนนี้เป็นไอ้หนุ่มคาซีไปแล้วค่า ^^ จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 20:14:08

ความคิดเห็นที่ 37 ยินดีด้วยนะค้าบ แม้จะไม่เคยอ่านในนี้ แต่จะไปหาซื้อหนังสือมาอ่านครับ :D จากคุณ : X RoBiN เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 20:24:11

ความคิดเห็นที่ 38   โอ้ยดีใจ รักคาซี รักฟิลัน รักมัธธายน์ รักรอสส์ รักๆๆๆๆ และสุดท้าย รักพี่เคียวที่สุดในโลกเลย ^ ^ จากคุณ : แมงกระพรุน เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:26:41 A:161.200.214.150 X:

ความคิดเห็นที่ 39 มาอีกรอบ หลังจากซื้อเล่ม1มาอ่านใหม่(ทนรองานหนังสือไม่ไหวแล้วค่ะ=w=") และมานั่งไล่อ่านภาค2อีกรอบ (แต่หาอ่านตอน40กว่าไม่ได้ TT) จะว่ายังไงดีล่ะค่ะ เหมือนว่าพอได้นั่งอ่านช้าๆแบบเป็นเล่ม อ่านปะติดปะต่อกันยาวๆแล้ว ก็ได้ "เรียนรู้" อะไรบางอย่างที่สำคัญเพิ่มขึ้นมา อะไรหลายๆอย่างที่เห็นได้ทุกวันแต่ไม่เคยสังเกต หรือสนใจ หนูนับถือพี่มากเลยนะคะ มุมมองของพี่กว้างจัง  มองอะไรได้ลึกซึ้ง  เห็นอะไรเยอะแยะ   หนูเข้าใจแล้วว่าทำไมอ่านแล้วถึงรู้สึก "ตื้นตัน" อ่านแล้วถึงทั้งหัวเราะได้ ร้องได้ไปกับเรื่องนี้ตลอด บางตอนก็สนุกจนนั่งขำไม่หยุด บางตอนก็สงสารใครบางคนจนร้องไห้ บางตอนก็เจ็บเหมือนถูกแทงใจดำ  บางตอนก็มีความสุขอยากจะร้องตะโกนให้ลั่นซอยบ้านด้วยซ้ำ  ฯลฯ    ถ้าฟีลันคือครูของคาซี  พี่ก็เป็นครูคนหนึ่งของหนูเหมือนกัน ^^ อาจจะบอกได้ว่า ชีวิตหนูโตมากับหนังสือก็ได้นะคะ   โดยเฉพาะหนังสือของพี่ปัน  เคยอ่านผลงานของพี่ครั้งแรกเมื่อ5-6ปีก่อน ตอนนั้นอยู่แค่ม.1เอง  เรื่องไมรอนน่ะค่ะ   เพื่อนบอกว่าสนุกดี  ก็เลยไปหามาอ่านบ้าง   ตอนนั้นอาจเป็นเพียงความคลั่งไคล้ก็ได้   หนูเองก็อยากจะเขียนนิยาย  หนูชอบเรื่องที่พี่เขียนมากจริงๆ   เรียกว่าประทับใจสุดๆก็ได้ ไล่ตามซื้อทุกเรื่อง   ไปล่าลายเซ็นพี่อย่างกับบ้าดารา   ไม่เคยไล่ซื้อหนังสือของนักเขียนคนไหนขนาดนั้นเลย     ผ่านมาหลายปีแล้วเนาะ  ตอนนี้หนูก็อยู่ม.6แล้ว หนังสือพี่แต่ล่ะเรื่อง  หยิบมาอ่านไม่รู้กี่หน  ไมรอนนี่เกินสิบแน่ค่ะ   แต่อ่านทีไรก็ได้ "อะไรบางอย่าง" กลับมาทุกที     ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบพี่มากขนาดนั้น  ถึงชอบผลงานของพี่มากขนาดนั้น   บางทีหนูอาจจะเป็นคนชอบเรียนรู้แต่ก็ไม่ชอบออกไปเผชิญหน้ากับมันด้วยตัวเอง หนูชอบอ่านหนังสือ  แค่ความจริงก็ไม่ได้อ่านหนังสือมากมายขนาดนั้น   ชีวิตหนูไม่ค่อยได้เจอกับใครมากมาย   มีแต่เรียนหนังสือ  เรียนพิเศษ  คุยเล่นกับเพื่อนสนิทไม่กี่คน อยู่บ้าน หนูจึงอาจจะหลงใหลชีวิตในนิยายก็ได้นะคะ   หลงใหลในสำนวนการเขียน การเล่าเรื่องที่ชวนอ่าน ลื่นไหล แล้วก็อบอุ่นดูเป็นผู้ใหญ่มากๆ   ชอบโลกในมุมมองของพี่  ชอบวิธีที่พี่พูดถึงมนุษย์   พูดถึงมุมมองที่แตกต่าง  พูดถึงคนที่ไม่เหมือนกัน     พิมพ์ยาวไปมั้ยคะ  สับสนวนไปวนมานิดหน่อย(ไม่หน่อยมั้ง) แต่ก็อยากจะบอกพี่มากเลยค่ะ     ตายล่ะ  อู้อ่านหนังสือนานไปหน่อย 555   ช่วงปลายปีกับม.ค.หน้าอ่านจะหายหน้าหายตาไปสักพักนะคะ   อยากจะมุ่งมั่นกับชีวิตจริงของตัวเองให้มากกว่านี้หน่อย   สอบเสร็จอะไรทั้งหลายทั้งแหล่เสร็จ   ทีนี้จะมาเกาะติดพี่ปันไม่ปล่อยเลยล่ะค่ะ + +   (พูดอย่างงั้นแต่ก็แวะเข้ามาเรื่อยๆแหละค่ะ 55) (เข้าแก้ไขมาเว้นบรรทัดเพื่อความสะดวกในการอ่านเล็กน้อย) แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 15:41:36 จากคุณ : penwings เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 14:30:04

ความคิดเห็นที่ 40 จบแล้วเหรอเนี่ย  แอบตกใจ ^^'   ครึ่งเรื่องหลังยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ  ตั้งใจรอรวมเล่มแล้วอ่านยาวเลย   รักเรื่องนี้จริง ๆ   ขอบคุณมากค่ะที่สร้างสรรค์ผลงานดี ๆ ออกมา  ^____^ จากคุณ : พลอยดำ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:28:16

ความคิดเห็นที่ 41 และอีกรอบ  (คือ ไปนั่งพยายามจะอ่านหนังสือ แล้วก็พบว่าตัวเองไร้สมาธิขั้นรุนแรง  ค้างคา คันปาก อยากพูดต่อ) เหมือนที่กล่าวมาข้างต้นจะไม่ค่อยเกี่ยวกับผู้เสกทรายเลยแฮะ (จะพยายามพิมพ์ให้อ่านง่ายขึ้นกว่าด้านบนนะคะ  ลายตาจริงๆ) สำหรับคาซี  หนูอ่านตอนต้นเรื่อง มันก็มีบางความรู้สึกนะคะ ที่พอจะเข้าใจความรู้สึกบางอย่างของเด็กคนนั้น   กลัวความแตกต่าง เกลียดการแบ่งแยก ไม่อยาก "ผิดปกติ" หรือถูกกีดกัน เพียงเพราะแค่แตกต่าง  ตอนอ่านในเน็ทหนูก็ไม่ได้คิดอะไร   อาจจะเพราะกลัวอ่านไม่ทันพี่ลงตอนใหม่ (ฮา)  เลยอ่านติดสปีดซะ พอมาได้นั่งอ่านแบบละเอียดขึ้นกับหนังสือในมือ   นึกได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองรุนแรงสมัยเด็ก   อย่างที่คาซีเคยรู้สึกว่ามัธได้ช่วยตัวเองไว้   หนูเองก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ  มองอะไรต่างไปจากเดิมจริงๆ แล้วก็ชื่นชมคาซีมาก  คาซีเป็นเด็กดี  อ่อนโยนจริงๆ  คิดถึงคนอื่นจริงๆ ขอให้คาซีผลิตลูกหลานเยอะๆ =w=bb  แอร๊ยยยยย   สำหรับ ฟีลัน  หนูก็โฮกฮาก กรี๊ดกร๊าด ปลื้มท่านครูคนนี้มาหลายตอน   ก็เพิ่งจะเข้าใจว่าสำหรับหนู  ก็เห็นฟีลันดูเป็นคนที่น่าอิจฉา   เป็นคนในอุดมคติ  อาจจะเป็นตัวตนที่หนูอยากจะเป็นก็ได้   (สังเกตว่าตัวเองมักชอบคนแนวนี้) =////= อยากกอดฟีลันแล้วบอกว่าขอบคุณ (ดาอีจ๋า อย่าหึงนะ ขอทีนึงเหอะ;D) ขอบคุณที่ช่วยคาซีตอนนั้น  ที่ยื่นมือให้คาซีวันนั้น ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ต้องการคนที่รักเรา  คนที่เข้าใจ  และเห็นตัวเราเป็นเราทั้งนั้น   สารภาพว่าโกรธฟีลันจริงๆตอนที่ถามคาซีว่า เจ้าเป็นใคร ถ้ายืนอยู่ตรงนั้นจะกระชากคอเสื้อฟีลันมาเขย่าให้ตาตั้งเลย (โหดไปแล้ว) แต่พออ่านต่อไป ต่อไป   ตอนที่แม่หมอบอกความจริง  หนูนี่จะว่าอึ้งก็อึ้ง โกรธก็โกรธ ดีใจก็ดีใจ อยากจะถองฟีลันสักอึ่กเลยทีเดียว 55  เห้อ พวกผู้ชายนี่น้า... สำหรับมัธ อยากจะบอกมัธว่า  ตอนอ่านในเน็ท  เฉยๆกับท่านมาเฟียมัธมาก เพิ่งนั่งอ่านตอน โอบดาว ไปเมื่อครู่  หลงรักมัธเข้าไปเต็มๆ   มัธเก่งจัง   เป็นคนที่ต้องบอกว่าสุดยอดจริงๆ   ถึงสกิลจ้องตาของพี่แกจะน่ากลัวไปหน่อยก็ตาม นับถือมัธที่มัธไม่เคยยอมแพ้  ไม่เคยท้อถอย นับถือที่มัธกล้ายืนหยัดเพื่อความถูกต้อง   กล้ายื่นมือมาช่วยเหลือคนที่อ่อนแอ   ทั้งที่คนอื่นอาจจะคิดว่าตนจะไปทำอะไรได้ ทำไม่ได้หรอก   แต่มัธก็ไม่สนใจ  มัธลงมือทำจริง   แม้จะเป็นคนเสียดสี  ประชดประชัน   แต่มัธก็พร้อมจะร้องตะโกน  พร้อมจะสู้สุดใจ  ไม่เคยยอมแพ้เลย แล้วก็ยิ่งอ่านไป ก็ยิ่งพบว่า มัธเอาแต่คิดถึงแต่เรื่องหุงกระจกสี สมกับที่เซเรนบอกว่า มัธบ้าแก้วจริงๆด้วย ฮ่าๆๆ (ชอบตอนที่พี่บรรยายถึงความรู้สึกมัธตอนที่ได้อุ้มลูกมากเลยค่ะ :]) ต่อไป ก็ อัยด์   หนูอาจจะบอกได้ไม่เต็มปากว่าชอบอัยด์ หรือปลื้มอัยด์ แต่หนูก็ยินดีกับอัยด์ ที่ตอนหลังก็เปลี่ยนไป ได้เรียนรู้ว่าอะไรสำคัญจริงๆ (ยังได้ลูกชายแถมมาอีกคน) บอกตรงๆว่าอัยด์น่ากลัว   หนูอาจจะไม่ค่อยชอบคนดุอยู่แล้วก็ได้ แต่ก็คงจะเป็นกลไกปกป้องตัวเองของเฮียแกเอง อัยด์ไม่มีโอกาส  ไม่มีครอบครัวที่ดีและอบอุ่น อัยด์ถึงเป็นแบบนั้น  แสวงหาความรักและพวกพ้อง โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ขอให้ป๋าอัยด์อยู่เลี้ยงหลานคาซีต่อไปนานๆ = =bbb อูรา~ สำหรับรายา   ตอนที่แม่หนูแกล้งเคอร์รัน  หนูแก่นสุดๆไปเลยล่ะ (ฮา)  แสบจริงจัง  แต่ก็สว่างเจิดจ้า  เป็นคนที่โผล่มาตอนไหน ก็มาพร้อมแสงสว่างจริงๆ   แต่แหม  รวบรัดคาซีแบบนั้น  สมกับเป็นรายาจริงๆ 55   ชอบการแสดงของรายาสุดๆเลยค่ะ  ถ้ามีโอกาสเห็นด้วยตาคงจะเยี่ยมสุดๆไปเลย  โดยเฉพาะชุดใหญ่ที่เล่นให้ ท่านรอสส์กับมัธและเอสตราดูนั่น   สำหรับ รอสส์  อันนี้ พูดตามตรงว่า จำตอน40-50 ไม่ค่อยได้เท่าไหร่ จำได้ว่า ท่านผู้ตรวจการคนนี้บทเยอะพอสมควร   แต่ไปนั่งอ่านเล่มหนึ่งก็ได้ยกนิ้วให้ท่าน   ท่านช่างข่มขู่คนได้เก่งจริงๆสิให้ตาย   อ่านตอนจบก็รู้สึกยินดี  ที่ท่านมีความสุข ปลดอะไรที่มันหนักๆทิ้งไปบ้าง ก็ดีเหมือนกัน   (ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าเอสตราจะรักษาหน้าให้ท่านใช่มั้ยคะ)   ขำก๊ากที่เดียวตอนที่ท่านเอ่ยถึงภรรยาสุดที่รักของท่านตอนที่เจ้าเมืองอะไรนั่น จะหาผู้หญิงมาให้ นี่สินะ... เหนือฟ้ายังมีฟ้า  เหนือราชาข้อมูลยังมีท่านลานี!! สำหรับ เคอร์รัน   พี่ชายคนนี้ก็เปลี่ยนไปมากจริงๆ  ทำเรื่องบางอย่างที่อาจจะโหดร้าย   แต่ความจริงเคอรร์รันก็ยังเด็กมากเหมือนกัน   ยังต้องการความรักเหมือนกัน   ทั้งที่รักน้องขนาดนั้น  แต่ก็กลัวน้องจะเป็นเด็กไม่ดี อาจจะเพราะว่าเคอร์รันไม่ใช่คนละเอียดอ่อนก็ได้ หนูรู้สึกว่า ความจริงเคอร์รันน่าสงสาร ต้องแบกภาระอะไรมากมาย  เข้มงวดกับตัวเอง พยายามเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ   เพราะยึดมั่นกับความคาดหวังที่สร้างขึ้นมาเอง ว่าพ่อกับแม่คงจะอยากให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนหลังน่ารักจังเลยคุณพี่ > < อ๊ากกกกกก มีอีกมากมายหลายคนจริงจริ๊ง   ไม่ได้กล่าวถึงใครก็ขออภัยด้วยนะคะ  ตัวละครทั้งหลายอย่าโกรธน้า ถึงไม่ได้กล่าวถึงยืดยาวแต่ก็ชอบทุกคนเลย ชอบน้อยกว่าคนเขียนหน่อยนึงแหละ :] (เพิ่งสำนึกว่าเขียนยาวมากจริงจัง) (แต่ถ้าไม่เขียนให้จบอย่างที่คิด วันนี้คงได้แต่นั่งสติหลุดทั้งวันแน่) โฮรกกกกก >w< อยากพูดตั้งนานแล้ว เพิ่งมีโอกาส คุยในเอ็มก็เขิน แฮะๆ พิมพ์ไว้ในนี้แล้วกันนะคะ จากคุณ : penwings เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:36:23

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านความเห็นของ penwings แล้วรู้สึกมีความสุขตามไปด้วย จากคุณ : pinupaong (Pinupaong) เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 21:53:21

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ X RoBiN @ ขอบคุณค่า ^^ คุณแมงกะพรุน @ ขอบคุณเน้อ  เดี๋ยวกลับไปกทม.จะส่งของให้นะ น้อง penwings @ T-T ปลื้มอะ  ขอบคุณมากนะ พยายามจะเก็บนิยายขึ้นเท่าที่ทำได้  ตามที่สนพ.ขอมา  แต่บางกระทู้เก็บไม่ได้  คงต้องพยายามติดต่อพันทิพอีกที   ขอโทษนะที่ทิ้งไว้ให้อ่านไม่ได้ พี่เองก็เป็นพวกเรียนรู้จากการอ่านเหมือนกัน   ได้เรียนอะไรเยอะแยะจากหนังสือ   บางครั้งถึงแม้บางอย่างต้องเผชิญหน้า   แต่ว่าเพราะเคยอ่านหนังสือมาก่อนจึงได้เข้าใจเมื่อเจอกับของจริง   ดังนั้นจึงดีใจมากที่สามารถแชร์กับคนอื่น ๆ ต่อไปผ่านทางตัวหนังสือได้   ดีใจมากที่หนูอ่านแล้วมองเห็นบุคลิกตัวละครอย่างที่พี่อยากให้เขาเห็น   ดีใจที่เข้าใจ ยาวแบบนี้แหละชอบละ   อ่านทุกคำเลย  หลายรอบด้วย คุณพลอยดำ @ จบแล้วค่า  เดินทางกันมายาวนานเลยเน้อ ^^ คุณ pinupaong @ เนอะคะ ^^ จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 23:57:56

ความคิดเห็นที่ 44 เพิ่งได้เข้ามาอ่านบทส่งท้าย (ช้าตามเคย - ฮา) ตื้นตันแทนพี่ปันมาก ๆ ขอให้หนังสือขายดีนะคะ จากคุณ : ฑ า ม (ThaMN) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:44:15