BLOODY NIGHT

ท้องฟ้าแดงฉานสีโลหิต
สายลมยะเยื่อกเย็น คละคลุ้งกลิ่นคาว
ผืนดินเกลื่อนไปด้วยซากศพ
ไม่มีเสียงนกร้อง ไม่มีเสียงผู้คน

ฉันโอบกอดพ่อแน่นขึ้น..

ทำไมไม่มีใครรับรู้ถึงความผิดปกตินี้
เสียงลมหวีดหวิว ราวเสียงโอดครวญของปีศาจ
ร่ำร้องเชื้อเชิญให้เริงระบำอยู่ในความตาย
ดังก้องวนเวียน...
หนวกหู!! หนวกหู!! หนวกหู!!
หวาดกลัว อยากยกมือขึ้นปิดป้องให้พ้นเสียงสยอง
แต่ต้องทนให้มันหลอนทำร้ายประสาท
เพราะไม่กล้าพอที่จะผละมือออกจากพ่อ

ทำไมไม่มีใครรู้สึกอะไรเลย?

พ่อขับมอเตอร์ไซด์ ทับไปบนซากศพที่เกลื่อนกระจาย
พ่อไม่เห็นมันหรือ? ไม่รู้สึกเลยหรือ?
บางศพเหลือแค่ส่วนมือ มันพยายามตะเกียกตะกายไล่ตามรถอย่างบ้าคลั่ง
ฉันตัวสั่นระริก..
หลายศพเดินอยู่ตามท้องถนน ปะปนกับผู้คน
มันมองมาทางนี้ มันสบตาฉันแล้ว!!
ใจเต้นราวจะกระโดดออกมานอก อก
นี่พวกมันรู้ไหมว่าฉัน "เห็น" ?

เมืองทั้งเมืองปกคลุมด้วยบรรยากาศของความตาย
ไม่เว้นแม้แต่ในบ้าน
ผนังบ้านหลั่งน้ำตาเป็นสีเลือด
ก้อนอิฐขยับหัวเราะเสียงแหบพร่า

ฉันตัวสั่น.. ฉันตัวสั่น..
ฉันหวาดกลัว.. ฉันหวาดกลัว..

ฉันอธิบายกับใครไม่ได้
ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น
ไม่มีใครเข้าใจ
โลกนี้แปลกประหลาด
หรือฉันเองที่แปลกประหลาด?

ฉันหนีไปไหนไม่ได้
ทุก ๆ ที่มี"มัน"อยู่เต็มไปหมด
ฉันวิ่งเข้าห้อง ปิดประตู
ประตูก็อ่อนยวบคล้ายกระดาษ
ฉันต้านไม่ไหว ฉันไม่มีที่หนี..
ฉันจะทำยังไง.. ฉันจะทำยังไง..

"อย่าอาบน้ำยามวิกาลในคืนค่ำที่พระจันทร์เต็มดวง"

เสียงบางอย่างเตือนก้องอยู่ในหัว
คืนนี้คือคืน 15 ค่ำ
ช้าไปแล้ว สายไปแล้ว
น้องชายฉันกำลังอาบน้ำ!!

เสียงโหยหวน อย่างทรมาณของน้องชายดังขึ้น
ฉันคนเดียวได้ยิน!! ฉันคนเดียวที่รู้!!
ตะโกนเรียกหาน้อง ใจสั่น มือสั่น
เปิดประตูห้องน้ำ
มีแต่ความว่างเปล่า กับคราบเลือดซ่านกระเซ็น
น้ำตาไหลพราก
น้องชายฉันหายไปไหน?
ฉันถามแม่ ฉันถามพ่อ
พ่อ แม่ ทำหน้าสงสัย..
บ้านนี้มีน้องชายที่ไหนกัน
ฉันเป็นลูกคนเดียว

พวกเค้าจำไม่ได้!! ความทรงจำโดนลบ??
ไม่มีใครเห็นศพ ไม่มีใครเห็นคราบเลือด
มันเกิดบ้าอะไรขึ้น??
ฉันจะทำยังไงดี ..ฉันจะทำยังไงดี..
รูปถ่ายไง!
ฉันต้องหารูปถ่ายมายืนยันการมีตัวตนของน้องชาย
รื้อค้นในลิ้นชัก หาอัมบั้ม เปิดดูทุกหน้า
ไม่มี!! ไม่มี!! ไม่มี!!
ไม่มีรูปถ่ายเค้าเลยซักใบ
รูปครอบครัวที่ถ่ายกันไว้พร้อมหน้าพร้อมตากัน 4 คน
ก็เหลือให้เห็นแค่ 3 เท่านั้น
เค้าหายไป!!...
ราวกับว่าบนโลกใบนี้ ไม่เคยมีตัวตนของเค้า
นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น!!!!


แม่เดินผ่านหน้า..ในชุดผ้าถุงตรงไปห้องน้ำ
ฉันกระโดดขวางร้องห้าม
"แม่จ๋า อย่าอาบน้ำตอนนี้นะ"
แม่ยิ้มอย่างสงสัย
"เป็นอะไรไป ไอ้ลูกคนนี้"
ฉันกอดแม่แน่น
จะอธิบายแม่ยังไงดี ?
"งั้น..เรามาอาบน้ำด้วยกัน"
บอกแม่ได้แค่นี้...

ในห้องน้ำทึมทะมึน แม้เปิดไฟสว่าง
กลิ่นสาปสาง เหมือนศพแห้ง โชยไปทั่ว
ทะลุทะลวงในโพรงจมูก ราวจะไปกระชากอาหารในท้องให้สำรอกออกมา
บรรยากาศอึดอัด เหมือนยืนประจันหน้าอยู่กับพญามัจจุราช
เหงื่อผุดพรายเต็มหน้า และสองมือ
แม้หวาดกลัวแต่ก็อยากปกป้อง
แต่ฉันจะทำอะไรได้บ้าง???
ฉันต้องสู้กับมันยังไง???
ฉันเองก็ยังไม่รู้....
ฉุกนึกถึงพระและน้ำมนต์
บอกแม่รอฉันสักครู่ ห้ามปิดประตูห้องน้ำ จนกว่าฉันจะมา
แล้ววิ่งสุดฝีเท้าไปเอาน้ำมนต์ราดตัว อมพระไว้ใต้ลิ้น
กระทำไปทั้งที่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
เหมือนมีบางอย่าง "สั่ง" ให้ทำแบบนี้

พลันได้ยินเสียงแม่หวีดร้อง
"กร๊ดดดดดดดดด!!!!"

"ม่ายยยยยยยยนะ อย่านะ" ฉันหวีดขึ้นสุดเสียง
ขอให้ทันเวลา...ขอให้ทันด้วยเถอะ ได้โปรด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย "ทัน ๆ ๆ "
แต่...คำภานาไม่เป็นผล มันสายเกินไป
แม่หายไปแล้ว!!!
ฉันเข่าอ่อน ทรุดร้องไห้โฮอยู่ตรงนั้น
ความเสียใจสุดขีดทำฉันบ้าคลั่ง
สาดน้ำมนต์กระจาย คล้ายสาดน้ำมันก่อนลงมือเผา
น้ำมนต์ทำปฏิกริยา กับห้องน้ำปีศาจ
มันพ่นฟองเมือกสีเหลืองขุ่น คล้ายห้องน้ำทั้งห้องกำลังละลาย

"ฮืออออ"
นั่นเสียงแม่? ..เสียงแม่ร้องไห้ดังมาจากห้องนอน
ฉันผลักประตูเข้าไป..

แม่อยู่บนเตียง หากมีแต่ครึ่งท่อนล่างที่ถูกพันไว้ด้วยผ้าขาว
ท่อนบนหายไปไหน? จะหาเจอได้ที่ไหน? จะช่วยแม่กลับมายังไง?

"ฮืออออ"
เสียงร้องไห้ของแม่ครวญครางมาจากผนัง
แล้วเลื่อนไปที่เพดาน หน้าต่าง ประตู ก่อนจะก้องไปทั่วบ้านทุกทิศทาง

ฉันจะเอาแม่คืนมายังไง?
ฉันจะสู้กับมันยังไง?

ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียวที่เห็น?
ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียวที่รู้?
ฉันไม่อยากได้ความสามารถแบบนี้!!!
ใครให้ฉันมา? ฉันไม่ได้ร้องขอ!
ฉันไม่อยากเห็น!!
ฉันไม่อยากรู้!!
ฉันไม่อยากได้ยิน!!


ถ้าฉันปกติเฉกเช่นคนอื่น ฉันจะมีความสุขมากกว่านี้ไหม?
ไม่เห็น -ไม่ได้ยิน - ไม่รับรู้สิ่งใด
สุขกับความทรงจำที่ถูกลบเลือน
ไม่ต้องเจ็บปวดตอนมีใครหายไป
ไม่ต้องจดจำว่าเคยมีใครอยู่

หากฟ้าประทานสัมผัสพิเศษนี้มา
หากนี่คือภาระที่ไม่อาจปฏิเสธ
ทางเลือกเดียวคือ "ต้องสู้" ใช่ไหม?

แล้ว..ทำไมฟ้าไม่แนบคู่มือการใช้มาให้ด้วย
แล้ว..ฉันจะตามร่างครึ่งบนของแม่ได้จากที่ไหน?

ราตรีสีเลือด..ที่โหดร้ายและยาวนานจะอวสานลงเมื่อไร?

และอย่างไร?

จากคุณ	: แม่มดราตรี
เขียนเมื่อ	: 24 ก.ย. 52 17:58:13