ถึงจะเก่งปานไหนใจยังเป็นหญิง
|
|
ทันทีที่หลังถึงเบาะผู้โดยสาร ดวงตาของเขมิกาแทบจะปิดกลไกลการทำงานเช่นกัน เพราะตลอดสามอาทิตย์ที่ออกแคมป์เข้าป่าปีนเขากับก๊วนผองเพื่อนที่เรียนจบมาด้วยกัน เขมิกาได้ทุ่มเทแรงกายเต็มเหนี่ยวหมายผ่อนคลายจากการทำงานตลอดทั้งปี หญิงสาวกะว่าจะกลับมาพักเอาแรงสักสองสามวันแล้วค่อยไปลุยงานต่อหลังชาร์จแบตมาเต็มที่ แต่มีเหตุมีอันต้องเดินทางอีกครั้ง การกลับเมืองไทยครั้งนี้ เป็นครั้งแรกหลังจากที่ออกจากบ้านมาเรียนต่อและตัดสินใจทำงานในต่างแดนหลังจากจบปริญญาโท
ธัญกรเหลือบมองหญิงสาวสวยที่นั่งติดหน้าต่าง เธอไว้ผมสั้นเคลียต้นคอ ดวงหน้าขาวอมชมพูปราศจากเครื่องสำอางค์นั้น ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดน้อยลงหากแต่ยิ่งพิศก็ยิ่งน่ามองไม่รู้จักไม่เบื่อ ชายหนุ่มบอกตัวเองว่า นั่งเครื่องเที่ยวนี้ไม่เซ็งอย่างที่คิด เพราะมีสาวทั้งสวยและมีเสน่ห์ชวนให้มองอย่างไม่น่าเบื่อ เธอขึ้นเครื่องมาลำเดียวกันกับเขา แต่ดูท่าเจ้าหล่อนไม่สนใจใครเอาเสียเลย จากที่เห็นหรือเรียกให้ถูกว่าแอบมองเจ้าหล่อนมีไม่กี่อริยบท ถ้าไม่นั่งมองออกนอกหน้าต่างก็จะนั่งหลับตาดูไม่ออกว่าหลับจริงหรือแค่พักสายตาเท่านั้น แต่ทุกอย่างช่างเป็นธรรมชาติ ดูเธอจะมั่นใจเสียเหลือเกินบวกกับความสวยเก๋ยิ่งทำให้น่ามอง เปรียบเทียบกันแหม่มที่นั่งข้าง ๆเธอ แม้วัยจะไร่เรี่ยกันแต่ความสวยและการวางตัวแทบไม่ติดฝุ่นเลยเชียว ขณะที่เขาแอบมองเพลินเจ้าหล่อนก็หันมาสบตาชายหนุ่มอย่างจัง สายตาที่ส่งตอบดูเย็นชาและว่างเปล่าชะมัดฉับพลันใบหน้าที่เรียบเฉยก็เปลี่ยนเป็นยิ้มหวานชวนให้ตะลึงมอง มิรอช้าธัญกรรีบส่งยิ้มที่คิดว่าเท่ห์ที่สุดตอบกลับทันที แต่เธอกลับหยุดยิ้มและส่งแววตาวาววับมาแทนก่อนที่ผินหน้าสวยกลับไป ชายหนุ่มรู้สึกงงกับปฏิกิริยาเฉียบพลันของเจ้าหล่อน แต่ไม่นานเขาก็ได้คำตอบเมื่อได้ยินเสียงครอบครัวฝรั่งแถวถัดไปพูดเบา ๆ ว่าหญิงสาวชาวเอเซียช่างสวยและดูอ่อนโยนเพราะส่งยิ้มหยอกล้อกับลูกของเขา ธัญกรหันไปตามเสียงพบกับคำตอบเป็นเด็กน้อยอายุไม่ครบปีกำลังมองเขาแล้วหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี ชายหนุ่มโคลงศีรษะขันตัวเองเพราะเข้าใจผิดคิดว่าเธอคนสวยส่งยิ้มให้เขาเสียอีกแต่ก็ถือเป็นโชคเพราะได้เห็นรอยยิ้มหวานนั่นอย่างจัง
เขมิกาเหยียดขาตรงหลังจากที่นั่งเครื่องมานานกว่า 10 ชั่วโมง รู้สึกเหมื่อยขบไปทั้งตัวหญิงสาวบิดตัวไปมา ขณะรอบรรดาผู้โดยสารต่างทยอยออกจากห้องโดยสารราวกับจะหนีความคับแคบตรงนี้ให้ไวที่สุด เธอเองก็ความรู้สึกว่าเอียนเต็มทีไหนจะเบื่อแหม่มเจ้าสำอางค์ใส่น้ำหอมกลิ่นฟุ้งนี่คงจะเทราดตัวหมดทั้งขวดไหนจะเสียงกรนนั่นอีกยามที่เธอหลับอีกและสิ่งสุดท้ายอะไรก็ไม่น่าเบื่อเท่าสายตาผู้ชายเจ้าชู้ที่จ้องมองแบบไม่เกรงอกไม่เกรงใจตลอดเวลา ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอส่งยิ้มให้ สำคัญผิดแล้วคนอย่างเขมิกานะเหรอจะยิ้มให้คนที่เธอไม่รู้จักโดยเฉพาะผู้ชายเจ้าชู้พรรณนั้น เมื่อลงมาถึงห้องผู้โดยสารขาเข้าสิ่งแรกที่เขมิกาทำคือสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ในที่สุดเธอก็ได้กลับมาเหยียบแผ่นดินบ้านเกิดอีกครั้งหนึ่ง หลังจากไปนานเกือบ 5 ปี และมันเป็นความประสงค์ของเธอเองมิใช่หรือ
เขมิกาพาร่างสูงระหงเดินลิ่วออกจากจุดตรวจคนเข้าเมืองดวงตาเรียวรีกวาดมองหาร่างของใครคนหนึ่ง นายข่าพี่ชายฝาแฝดที่เธอนัดหมายให้มารับนั่นเอง หญิงสาวชักไม่แน่ใจว่าจะหากันเจอไหมเพราะไม่ได้บอกจุดนัดพบแต่ทันใดนั้นเขมิกาได้ยินเสียงที่คุ้นหูเรียกชื่อเธอโหวกเหวกอยู่บริเวณจุดรับผู้โดยสาร เมื่อหันไปตามเสียงเจอชายหนุ่มที่มีใบหน้าละหม้ายคล้ายเธอกำลังโบกมือโบกไม้เรียกชื่อเธออยู่ไม่ห่างที่ยืนอยู่ ใบหน้าที่เรียบสนิทตั้งแต่ขึ้นเครื่องจนถึงเวลานี้คลี่ยิ้มออก เผยให้เห็นดวงหน้าหวานละมุน เธอยกมือตอบพลางกึ่งเดินกึ่งลากกระเป๋าเข้าหาคนที่เธอโฟกัสเพียงคนเดียว
| จากคุณ |
:
gymstek  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ก.ย. 52 08:18:28
|
|
|
| 
