ความคิดเห็นที่ 1 “ถ้าคุณกลัวตายแล้วมาช่วยฉันไว้ทำไมคะ เอาสิ ลากฉันออกไปคืนพวกนั้นสิ ฉันจะได้ร้องขอให้คนอื่นมาช่วย คนที่จะไม่มาเรียกร้องเอาบุญเอาคุณแบบนี้” “นี่ผมแค่เรียกร้องขอคำขอบคุณ คุณยังหวงขนาดนี้ แล้วถ้าผมเรียกร้องจะให้คุณตอบแทนด้วยวิธีอื่น...คุณคง...” ข้าวขวัญไม่บิดข้อมือออกจากการจับกุมอีกต่อไปแล้วแต่ใช้วิธีกระชากข้อมือของตนเองเพื่อให้หลุด และเมื่อไม่สำเร็จก็ใช้มืออีกข้างช่วยแกะนิ้วที่รัดรอบข้อมือของตนออก ดวงตางามฉายแววหวาดกลัวเมื่อมองไปรอบๆ สถานที่ที่เธอยืนอยู่กับเขาตามลำพัง บ้านของคุณหญิงศิริมาศนั้นใหญ่โต โอ่โถง มีห้องหับมากมาย เขา...ลากเธอเข้ามาในห้องๆ หนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นห้องนั่งเล่น เขาจะทำอะไรกับเธอ! พศวีร์ที่จับจ้องดวงตาคู่งามอย่างไม่คลาดคลามองเห็นความไม่พอใจที่แปรเปลี่ยนเป็นตื่นกลัวได้ถนัดถนี่ ชายหนุ่มสบถออกมาเป็นภาษาไทยแท้แต่ไม่สุภาพ ก่อนจะปล่อยข้อมือที่ตนกุมเอาไว้ “คิดว่าผมจะทำอะไรคุณคนสวย ปลุกปล้ำคุณที่นี่ ตรงนี้อย่างนั้นเหรอ!” แทนคำตอบ ข้าวขวัญกลับก้าวถอยหลังไปจนติดกับผนังห้องที่กรุเอาไว้ด้วยวอลเปเปอร์สีครีมอ่อนๆ พศวีร์ถอนหายใจอีกครั้งก่อนก้าวเข้าไปหา ยังก้าวไม่ถึงตัวเลยคนขวัญอ่อนก็ร้องวี๊ดออกมาพร้อมกับคู้ตัวลงไปกองอยู่ที่พื้น และเมื่อชายหนุ่มพยายามดึงตัวของเธอขึ้นมา มือและเท้าก็ประเคนกันทุบ ตี ถอง ถีบร่างเขาพัลวันจนเขาต้องกดแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แนบลำตัวแล้วขู่เมื่อเธอทำท่าจะเข่ามาตรงหว่างขาเขา “อย่านะ! อย่าแม้แต่จะคิด รู้ไหมว่าการเข่าใส่หว่างขาของผู้ชายน่ะเป็นการยั่วยุอย่างแรง ถ้าคุณคว่ำผมไม่ลง คุณเสร็จแน่” เพราะคำขู่แท้ๆ คนที่รู้สึกว่าเป็นรอง กำลังจะเสียท่าเสียทีถึงได้ปล่อยโฮออกมา “จะบ้าเหรอ ร้องไห้ทำไม หยุด หยุดเดี๋ยวนี้!” พศวีร์หยุดทีท่าคุกคามคนสวยของเขาทันที เขาปล่อยแขนทั้งสองข้างของเธอ แล้วก้าวถอยหลังห่างจากเธอหนึ่งช่วงแขน ข้าวขวัญมองฝ่าม่านน้ำตาไปยังร่างสูงใหญ่ที่ถอยห่างจากเธอไปแล้ว ดวงตาฉ่ำน้ำตาเธอยังหวาดหวั่น แต่...เพราะเขายอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระแถมยังไปยืนเสียไกล หญิงสาวจึงมองเขาดีขึ้น...แต่ดีขึ้นแค่นิดเดียวนะ นิดเดียวเท่านั้น “มาสคาร่าเปื้อนไปหมดแล้ว” คนที่ยืนอยู่ไกลราวหนึ่งช่วงแขนเปรย พร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าสีน้ำตาลมอๆ มาให้ ข้าวขวัญไม่ยอมรับ เธอยังคงใช้มือและหลังมือเช็ดน้ำตาตนเองออกจนสีดำๆ เปื้อนไปทั่วทั้งแก้ม...น่าขัน แต่ก็น่ารักดี คนสวยก็ดีไปอย่าง ทำอะไรก็น่ารักน่าดูไปเสียหมด “ผมรู้แล้วว่าทำไมลุงกณิศถึงได้ไม่พาคุณมาออกงาน ไม่ใช่ว่าสวยเสียจนกลัวว่าหนุ่มๆ จะตามไปบ้านจนหัวกระไดไม่แห้งหรอก แต่...” พศวีร์อดหัวเราะขันความคิดของตนเองไม่ได้ ก่อนจะเอ่ยปากพูดออกมาจนจบประโยค “คงเพราะกลัวหนุ่มๆ จะรู้มากกว่าว่าลูกสาวคนสวยของท่านน่ะเป็นโรคจิต หวาดระแวงอย่างแรง” ผู้ถูกกล่าวหามองผู้ที่คุกคามเธอจนน่ากลัวแล้วยังกล้ามาหาว่าเธอนั้นเป็นโรคจิตอีกอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่ว่าไม่พูดอะไรออกไป เนื่องจากข้าวขวัญรู้ดีว่าวิธีต่อการกับผู้ชายพวกนี้ก็คือ...นิ่งไว้ ไม่ว่าจะได้ยินเสียงแซวลอยตามลมมาก็ต้องนิ่ง เมื่อถูกจับมือถือแขนก็ต้องเฉย เพราะถึงจะร้องโวยวายไปก็มีแต่จะถูกผู้คนสมเพช ถูกด่าซ้ำว่าที่มีผู้ชายมาตอแยก็เพราะเธอนั้นไปให้ท่าเอาไว้ล่ะสิ ฮึ! บทเรียนจากบรรดาเพื่อนๆ ของคุณน้ำตาลที่ทำกับเธอเอาไว้นั้นทำให้เธอได้ข้อสรุปว่า...พบผู้ชายเจ้าชู้ทำท่าหื่นใส่ ถ้าหนีไม่ได้ก็ให้เฉยซะ นิ่งเป็นหุ่นพวกนั้นก็เบื่อที่จะตอแยไปเอง เมื่อเห็นหญิงสาวเริ่มสงบ หยุดร้องไห้ หยุดกรีดร้อง พศวีร์ก็ถาม “ถามจริงๆ เถอะ จำผมไม่ได้เหรอถึงได้กลัวแบบนี้” ดวงตาคู่งามที่ยังคงมีความกลัวผสมผเสกับความไม่พอใจตวัดขึ้นมองใบหน้าของผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง มอง ทบทวน ก่อนจะส่ายหน้า พศวีร์รู้สึกหงุดหงิดเล็กๆ ไม่ใช่เพราะว่าเขานั้นมั่นใจว่าตนเองหล่อเหลาชนิดที่ไปไหนๆ สาวน้อยสาวใหญ่ก็ไม่มีวันลืมหรอกนะ แต่บุคลิกของเขา รูปร่างที่เด่นเป็นสง่านั่นต่างหากที่ทำให้ใครต่อใครไม่เคยลืมเลือนเขาแม้ว่าจะพบกันเพียงแค่ครั้งเดียว แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้...เธอกลับจำเขาไม่ได้...อะไรกัน... “ผมเป็น...เพื่อนกับน้ำตาล เคยไปที่บ้านคุณ เคยชนคุณจนกระเด็นด้วย” พศวีร์เลือกที่จะแนะนำตนเองในฐานะเพื่อนของมาธวี ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ...อยากจะลองทาบสาวสวยที่มีประวัติไม่ค่อยดีคนนี้ดูน่ะสิ เสียงร้อง ‘อ๋อ’ ดังขึ้นราวออดยาวภายในใจของข้าวขวัญ เธอตวัดสายตาขึ้นมองผู้ชายตรงหน้าอีกครา โดยคราวนี้มองอย่างละเอียด มองอย่างสำรวจตรวจตราแฟนที่คุณน้ำตาลหวงนักหวงหนาคนนี้ แต่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง ผู้ชายที่ไว้ผมเผ้ายาวไม่เป็นทรง ไว้หนวดไว้เคราแถมยังแต่งตัวไม่ถูกกาลเทศะคนนี้ก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีถึงขนาดที่คุณน้ำตาลต้องหวงและมาอาละวาดใส่เธอเลย! “จำผมได้แล้วสิ” พศวีร์ทัก แต่คนงามของเขาก็ยังคงส่ายหน้าเล็กๆ จนผู้ชายที่มีเคราขึ้นรกครึ้มขมวดคิ้วมุ่นและยอมแพ้ “เอ้า...จำไม่ได้ก็จำไม่ได้ แค่จะบอกเท่านั้นแหละว่าคุณไม่ควรที่จะต้องกลัวผม ผมเป็นเพื่อนน้องสาวคุณ พอเห็นคุณกำลังลำบากก็เลยยื่นมือเข้าช่วย เพราะฉะนั้นแตะนิดต้องหน่อยไม่ต้องกรี๊ดใส่เหมือนกับผมเป็นคนบ้ากามหรอก” พอเห็นดวงตางามมีแสงวาวๆ บ่งบอกกว่าโกรธมากกว่ากลัว พศวีร์ก็หัวเราะ เดินเข้าไปหาพร้อมกับคว้ามือเธอขึ้นมา ยัดผ้าเช็ดหน้าของตนลงไปในมือข้างนั้นพร้อมกับชี้ไปยังด้านข้างทางขวามือของเขาที่มีประตูอยู่หนึ่งบาน “นั่นห้องน้ำ คุณควรไปล้างหน้าล้างตาแล้วแต่งใหม่ ไม่งั้นขืนออกไปแบบนี้คนคงคิดว่าคุณไปฟัดกับใครมาแหงๆ” ข้าวขวัญรีบกระชากมือออกมาจากการกุมของเขาอีกครา ฮึ! ความจริงคำแนะนำของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ก็ฟังแล้วพอใช้ได้อยู่หรอกนะ ถ้า...ถ้าเขาจะไม่พูดประโยคหลังที่แสนน่าเกลียดออกมา คนอะไรก็ไม่รู้พูดจาไม่ได้เข้าหูคนเอาเสียเลย แต่แม้หญิงสาวจะไม่พอใจในคำพูด ก็ยังเดินเข้าไปในห้องน้ำที่แสนจะกว้างขวาง มองหน้าตนเองที่มีรอยเปื้อนดำๆ ด่างๆ อดหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อคิดว่า ‘น่าจะไปพบอีตาท่านอะไรนั่นด้วยหน้าตาแบบนี้ ท่านจะได้หนีกระเจิง เธอจะได้ปลอดภัย’ หากความคิดล้นๆ อยู่ในใจของเธอเพียงไม่กี่วินาที หญิงสาวก็เปิดน้ำแล้วโน้มตัวลงไปที่อ่างล้างมือเพื่อล้างเอาเครื่องสำอางออกทั้งหมด ก็อย่างที่ผู้ชายคนนั้นพูดเอาไว้นั่นแหละ แม้คำพูดเขาจะไม่น่าฟัง แต่มันก็เป็นจริง ขืนออกไปให้ใครเห็นทั้งๆ ที่มอมแมมแบบนั้น มีหวังโดนลือว่าถูกฉุดไปทำมิดีมิร้ายมาแน่ เธอไม่อยากจะมีเรื่อง ไม่อยากจะอธิบายให้มากความ ดังนั้นทำอย่างที่คนปากเสียนั่นว่าเอาไว้น่าจะดีที่สุด - - - - - - - - - - เมื่อใบหน้าใสๆ ไร้เครื่องสำอางก้าวออกมาจากห้องน้ำ ก็พบว่าภายในห้องนั่งเล่นนั้นไม่ได้มีเพียงแค่แฟนของคุณน้ำตาลนั่งอยู่ บนโซฟาสีครีมเกือบขาวคุณพ่อของเธอกำลังนั่งไขว่ห้างรอเธออยู่ด้วยสีหน้าที่น่ากลัวทีเดียว “มาทำอะไรอยู่ที่นี่ข้าว! รู้ไหมว่าพ่อตามหาข้าวจนแทบจะเป็นบ้าตาย” คุณกณิศเปิดฉากใส่อารมณ์เอากับลูกสาวทันทีที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ไอ้อารมณ์ที่กำลังกรุ่นอยู่ภายในใจของเขานั้นไม่ใช่ความเป็นห่วงอย่างที่ปากว่า ที่จริงแล้วมันเป็นความผิดหวัง เสียหน้า และโมโหต่างหากที่ถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนแบบไอ้ฉัตริน คู่แข่งทางธุรกิจตัวเอ้มันปาดหน้าเอา ชายวัยเกือบจะห้าสิบไม่เคยคิดว่าเป็นความผิดของตนเองเลยที่เที่ยวโอ้อวดใครต่อใครไปทั่วว่าลูกสาวแสนสวยคนนี้แหละที่ ‘ท่าน’ กำลังหมายปองอยู่ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วท่านยังไม่ได้ตอบรับข้าวขวัญมาเลยสักคำ แต่...แม้ท่านจะไม่ตอบรับ แต่ก็ยังไม่ปฏิเสธมิใช่หรือ วันนี้เขาจึงพาข้าวขวัญมาในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหญิงศิริมาศ งานที่เขาแน่ใจว่าท่านต้องมาแน่ และเมื่อท่านมา ท่านเห็นข้าวขวัญเข้า...เมื่อนั้นทุกอย่างก็ลงล็อก กณิศกำลังกร่าง กำลังโอ้อวดคนในสังคมเรื่องลูกสาวเขากับท่านอยู่เชียว เมื่อดันได้ยินเสียงไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่ชื่อฉัตรินคนนั้นประกาศปาวๆ อยู่กลางงาน ‘เอ...ท่านน่ะหรือครับ วันนี้ท่านคงไม่มาหรอกครับ’ เสียงห้าวๆ ของชายหนุ่มสวมสูทสีดำเรียบกริบ ใบหน้าคมคายนามฉัตรินคล้ายกับว่าจะดังก้องไปทั้งงาน เมื่อดนตรีจากนักดนตรีที่เล่นขับกล่อมคนในงานเงียบเสียงลงพอดี กณิศได้ยินใครบางคน ก็คงเป็นเพื่อนของไอ้เด็กเปรตนั่นแหละที่ถามขึ้นมาตามโพยว่าทำไมท่านจึงไม่มาล่ะ ไม่ได้ตาฝาด เมื่อชายวัยดึกเห็นใบหน้าของไอ้หนุ่มวัยยี่สิบกว่าๆ ยิ้มเย้ยเขา ไม่ได้หูฝาด เมื่อได้ยินข้อความที่ดูถูกเขาตรงๆ ‘อ้อ...ท่านบอกผมน่ะว่ารำคาญ พักนี้มีคนชอบยัดเยียดของใช้แล้วมาย้อมแมวให้ท่านมากเหลือเกิน ท่านคร้านที่จะปฏิเสธแล้ว เลยเลือกที่จะหลบไปพักผ่อนกับพี่เอมที่ยุโรปดีกว่า ป่านนี้คงอยู่บนเครื่องแล้วมั้งครับ’ เอมที่ฉัตรินพูดถึงนั้นคือเอกอรภรรยาน้อยคนที่หกที่ดูเหมือนท่านจะรัก จะหลงสาววัยคราวลูกคนนี้มากจนหยุดการไขว่คว้าหาคนงามมาสะสมเอาไว้ที่หกคน และการที่ฉัตรินกล้าเอ่ยถึงชื่อภรรยาน้อยคนที่หกของท่านออกมาอย่างสนิทสนมเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...เอกอรเป็นพี่สาวของเขานั่นเอง กณิศโมโหกรุ่นที่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนมันรู้ทันเกม แถมยังกล้าหักหน้าเขากลางงานอีก มันรู้ว่าเขากำลังพยายามดันลูกสาวของตัวเองให้เป็นน้อยของท่านบ้างเพื่อเงิน เพื่ออำนาจของท่านจะได้ช่วยธุรกิจที่กำลังง่อนแง่นเพราะคู่แข่งหน้าใหม่มาแรงแบบมัน มัน...มันเลยให้พี่ของมันพาท่านไปเที่ยวเมืองนอกสินะ มันเป็นมารที่จ้องจะทำลายล้างเขาจริงๆ ไอ้ฉัตริน! - - - - - - - - - - จากคุณ : (liz) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 00:15:24

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ *~ดอกเดซี่สีชมพู~*    -- ไม่นะคะ ไม่ได้ร้ายกันทั้งบ้าน เพราะอย่างน้อย...คุณย่าก็ดี๊ดี 55555 mimny                       -- คนอ่านคิดว่าน้ำตาลโรคจิต แต่คนที่บ้านเขาไม่เห็นแบบนั้นน่ะสิคะ Bralee                       -- เอ่อ...งานนี้น้ำตาลไม่ได้มาค่ะ เนื่องจากพ่ออยากให้ลูกสาวที่คิดจะขายโดดเด่นอยู่คนเดียว - -" Mnemosyne               -- ค่ะ น่ากลัว แต่คนที่น่ากลัวกว่านี้ในเรื่องนี้ก็ยังมีนะคะ เหอ เหอ เรื่องนี้อุดมไปด้วยเสือ สิงห์ กระทิง และ...แรดค่ะ p_in_blue                   -- 55555 แหม เชียร์อย่างกับเชียร์มวยเลย แบบนี้สงสัยต้องจัดให้สักยก ฮะเก๋า (M A T A O)      -- ร้ายน่ะร้ายแน่ค่ะ แต่จะร้ายได้สะใจคนอ่านรึเปล่านี่...ต้องลองอ่านดูนะคะ (แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ต้องติดตามตอนต่อๆ ไป) Kwan (1688tkw)         -- รับทราบค่ะ Tyra                          -- เอ่อ...ค่ะ...โรคจิตค่ะ scottie                       -- ถูกต้องนะค้าาาาา IAmJin                       -- ข้าวคิดจะย้ายอยู่แล้วค่ะ แต่ยังหาคอนโดที่ถูกใจไม่ได้ และพระเอกของเรื่อง...ออกมาแล้วนะค้า goldensun                  -- ใช่ค่ะ ถ้าไปจากบ้านนี้ได้ ข้าวขวัญคงจะมีความสุขกว่านี้ mooda                       -- อิอิ พระเอกกับนางเอกแม้จะอยู่ไกลกันเป็นพันลี้ลิซก็พาเขามาเจอกันได้ค่ะ ไม่มีปัญหาอะไรร๊อก ปานชีวา                      -- แหะ แหะ ถ้าคนอ่านเดาใจคนเขียนได้นี่เซ็งเลยนะคะ ดีแล้วค่ะที่คุณ ปานชีวา เดาใจลิซไม่ค่อยออกจะได้อ่านไปตื่นเต้นไปไงคะ ลิงค์ ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8310849/W8310849.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8325745/W8325745.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8337157/W8337157.html ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8352132/W8352132.html จากคุณ : (liz) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 00:19:41

ความคิดเห็นที่ 3 พศวีร์เป็นพระเอกจริงหรือเนี่ย  แล้วอย่างนี้นางเอกจะไม่โดนยัยน้ำตาลฆ่าตายหรอกหรอ อ่านดูแล้วเหมือนพระเอกจะไม่หล่อ(หรือเปล่า) นางเอกเลยจำไม่ได้  อิอิ แต่ข้าวเนี่ย...สวยขนาดไหนน๊า จะคิดเทียบกับนางเอกคนไหนดี สวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนั้น รออ่านตอนต่อไป คุณลิซสู้ๆ จากคุณ : *~ดอกเดซี่สีชมพู~* เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 01:55:47

ความคิดเห็นที่ 4 พี่น้องคู่นี้ เห็นแล้วกลุ้มจาย จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 03:44:15

ความคิดเห็นที่ 5 สงสารหนูน้ำตาล... ไหนโดนคุณ liz ส่งผู้ชายไปรุมล้อม ไหนจะเจอพระเอกปากร้ายอีก น่าสงสารจริงๆเลย T_T จากคุณ : Bralee เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 04:36:25

ความคิดเห็นที่ 6 มีผู้ชายน่าสนใจเพิ่มมาอีกคนแล้ว คนนี้หรือเปล่าหนอพระเอกของคุณลิซ จากคุณ : ปานชีวา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 09:02:19

ความคิดเห็นที่ 7 น่าติดตาม ร้ายๆกันทั้งนั้น จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 09:24:29

ความคิดเห็นที่ 8 ก็สังหรณ์ใจอยู่ว่าพศวีร์จะเป็นพระเอกหรือเปล่า (ใจจริงไม่อยาก เพราะอยากได้พระเอกที่ดูนิสัยดีกว่านี้ ฮิฮิ) จากนิสัยนางเอก...ชักสงสัยว่าชื่อเรื่อง "เพลิงริษยา" นี่หมายถึงนางเอก หรือ น้องนางเอก จากคุณ : IAmJin เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:41:29

ความคิดเห็นที่ 9 อีตาพระเอกนี่ก็ท่าจะหื่นนะเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:00:10

ความคิดเห็นที่ 10 นางเอกยังกล้าๆ กลัวๆ  สงสัยรอระเบิด คนไหนพระเอกเอ่ย รอดูต่อไป จากคุณ : Kwan (1688tkw) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 18:20:26

ความคิดเห็นที่ 11 พระเอกหื่น นางเอกก็เอาเรื่องใช่ย่อย เอาเลยๆๆๆๆๆๆๆ สู้ๆๆ จากคุณ : p_in_blue เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 18:23:03

ความคิดเห็นที่ 12 เฮ้อ แอบไม่ปลื้มพระเอก นิดนึงนะคะเนี่ย จากคุณ : ฮะเก๋า (M A T A O) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 18:58:21

ความคิดเห็นที่ 13 คงต้องเชียร์ให้ขวัญข้าวลุกขึ้นมาสู้คนภายนอกโดยไว ไม่งั้นอาจถูกเหยียบแบนเต๋ดแต๋ (ก็เล่นรุมกันขนาดนั้นอุตส่าห์หลุดออกจากวงมาได้ ต้องขอบคุณคุณโจรป่านะหนู) ว่าแต่เรื่องยกให้ท่านสงสัยคุณพ่อคงจะทำไม่สำเร็จใช่ไหมคะ ก็ท่านมีของที่พอใจอยู่แล้วนี่นา หนูขวัญเราจะได้ไปหวาดผวาอย่างอื่นแทนต่อ จากคุณ : mooda (mooda) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 07:09:22

ความคิดเห็นที่ 14 พศวีร์เป็นพระเอกเหรอ ไม่อยากให้เป็นเล้ยออกแต่ละฉากคิดแต่เรื่องหื่นๆ จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 12:51:16

ความคิดเห็นที่ 15 พระเอกหื่นมาก แต่มาวุ่นวายกับนางเอกอย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีก ใครจะช่วยปกป้องล่ะ จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 22:19:24

ความคิดเห็นที่ 16 สงสัยเจอตอนแรกหน้าเกลี้ยง ข้าวถึงจำไม่ได้ พศวีร์ก็อีก สงสัยคิดอยู่เรื่องเดียว รอดูว่า อีตาพ่อจะเอาข้าวใส่พานให้ใครอีก ขาแรกท่าจะวืด จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 21:32:54