เมื่อรักหมุนรอบตัวเรา
|
|
ในวันที่วุ่นวายสุดๆ
ขณะที่ฉันนั่งยุ่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งแต่เย็นจนกระทั่งเช้าอีกวันหนึ่ง
ในขณะนั้น ในหัวสมองของฉันอาจประมวลผลอยู่อย่างเดียวคือ...การวิเคราะห์และสรุปผลงานวิจัย และต้องส่งให้ทัน นอกจากนั้น ฉันต้องทำมันให้ผ่านภายในรอบเดียวเพื่อที่จะได้มีเวลามาทำงานบ้านอีกมากมาย... เสื้อผ้ากองเต็มตะกร้ารอซัก ห้องรกรุงรังเต็มไปด้วยกระดาษและหนังสือวางเรื่ยราดทั่วไป ถ้วยในครัวก็ยังไม่ได้ล้าง คอมพิวเตอร์ติดไวรัส ต้องเอารถไปล้างที่ร้านคาร์แคร์ (หลังจากที่ซื้อมาได้ 1 ปี ฉันล้างรถนับครั้งได้) ... และ... และ... อีกมากมาย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันจะต้อง ทำ...และ...ทำ...อะไรอีกเยอะแยะไปหมด
วูบหนึ่ง ฉันได้ยินเสียงนกตัวหนึ่งบินมาร้องเสียงดังหนวกหูอยู่หลังระเบียงหน้าห้อง ฉันถือไม่กวาดออกไปด้วยหวังจะไล่มันไปไกลๆ และเมื่อฉันเปิดประตูห้องออกไป ฉันก็พบว่ามันใกล้สว่างเต็มทีแล้ว
ก้อนเมฆบนฟ้าจับสีทองเรืองๆอยู่ไกลโพ้น ฉันยืนดูพวกนกบินออกรัง พวกมันร้องทักทายกันกลางท้องฟ้าราวรู้จักกันหมดทุกตัว ลมหนาวพัดมาเอื่อยๆ ฉันสูดอากาศเข้าเต็มปอด หลับตา และฉันก็วูบไป...
นานแล้วที่ฉันละเลยเสียงร้องทักทายของหมู่สัตว์ บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าน่าเสียดายที่คนเราเกิดมาไม่รู้จักเก็บเกี่ยวความรักจากสิ่งรอบตัว
สายลมหนาวพัดผ่านหอบเอาความรักแสนโรแมนติกผ่านเราไปโดยไม่ได้คว้าไว้
นกน้อยแอบขโมยเอาความรักมาจากแดนไกล บินผ่านและทิ้งเอาไว้ตรงหน้าเรา แต่เราก็เดินผ่านมันไป
พระอาทิตย์มองความรักอันอบอุ่นให้กับเรา แต่เราก็มองข้ามไป...
สุดท้าย ความรักก็เดินผ่านเราไป โดยที่เราไม่เคยรู้ตัวเลยแม้แต่นิด และมัวแต่ทำอะไรมากมายให้ชีวิตตัวเองวุ่นวายตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อต
ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงประตูปิดดัง ปัง! เพราะลมพัด...
ขอบคุณทุกอย่างรอบตัวที่ทำให้วันนี้ฉันได้สัมผัสกับความรัก
.......................................................
อ๊ากกกกกกกก นี่ฉันแอบหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ตายๆๆๆๆ วันนี้ฉันมีลงพื้นที่วิจัยตอนแปดโมง และขณะนี้เวลา......... แปดโมงครึ่ง
เฮ้อ
| จากคุณ |
:
อศิธารา   
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ก.ย. 52 00:09:30
|
|
|
| 
