[ความภูมิใจของฉัน] เขียนเมื่อวันแม่ที่ผ่านมา

บ้านฉันเลี้ยงไก่...
ไข่ไก่บ้านลูกเล็ก ๆ อัดแน่นด้วยวิตามิน
เราชอบกินไข่...
ไม่ว่าอะไรแม่ก็ชอบใส่ไข่
แกงจืดก็ใส่ไข่
แกงเลียงก็ใส่ไข่
ต้มมาม่าก็ใส่ไข่
พวกเราจึงรู้สึกเป็นคนพิเศษกันได้ทุกวัน (พิเศษใส่ไข่)

ตอนอยู่กับแฟน..
ฉันทำแกงจืดใส่ไข่
เค้าไม่เข้าใจ.."แกงจืดบ้านเธอสิใส่ไข่..คาวหมดแล้วเนี่ย กินไม่ลง"
ฉันเถียงในใจ "เออ!! ก็แกงจืดบ้านฉันนี่แหละใส่ไข่ ไม่เชื่อก็ถามแม่ฉันดูเด่ะ"

บางที..ความพิเศษนี้ เป็นวัฒนธรรมภายใน ที่คนนอกไม่อาจเข้าใจ
บางที..ที่เดียวที่ฉันรู้สึกเป็นคนพิเศษได้ คือในบ้าน

แม่ฉันเป็นคนสวย (อย่างน้อยก็เคยสวย)
ใคร ๆ ชอบชมให้ฉันฟังว่า สมัยแม่ตอนสาว ๆ แม่สวยมาก
พูดจบมองหน้าฉัน..แล้วบอกว่า "เราคงเหมือนพ่อสินะ"
เอ๊ะ..หมายความว่ายังไง?

แม่ฉันเป็นคนซื่อ..อุดมไปด้วยอารมณ์ขัน
ครั้งหนึ่งตอนฉันยังเด็ก
แม่ไปเยี่ยมน้าชายที่กรุงเทพ..
กลับมาคุยฟุ้งให้พวกเราฟังว่า.. "หมู่บ้านที่น้าชายอยู่ มีแต่คนรวย ๆ ทั้งนั้น..เป็นผู้จัดการกันหมดเลยทั้งซอย"
ฉันเองก็งง..ว่าแม่รู้ได้ไง..ไปคุยกะเค้ามาหมดทุกบ้านเลยหรือว่าทำอาชีพอะไร?
แม่ยืดอกยิ้มกริ่ม.."ไม่ต้องคุยก็รู้..แม่ไม่ได้โง่..แม่ช่างสังเกต"
"สังเกตจากอะไร..ถึงได้รู้ว่าพวกเค้าเป็นผู้จัดการ?"
"เอ๋า..ก็ดูเอาจากป้ายหน้าบ้าน..เขียนไว้ว่า ผู้จัดการ ๆ ๆ ๆ แทบทุกหลัง"
ฉันยังนั่งงง..ป้ายหน้าบ้าน..เค้าเขียนบอกตำแหน่งเจ้าบ้านด้วยหรือ?
น้องชาย Get ก่อนใคร ..ระเบิดเสียงหัวเราะดัง
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ โธ่แม่..นั่นมันกล่องรับหนังสือพิมพ์ชื่อผู้จัดการ ไม่ใช่ป้ายบอกตำแหน่ง"

ตึ่กโป๊ะ!!

นี่ล่ะ ฮาคลาสสิคประจำบ้าน เล่ากี่ทีก็ยังขำ

เพราะมีแม่แบบนี้ พวกเราจึงเติบโตมาอย่างอารมณ์ดี มองโลกในแง่ดี
มีความสุขกับสิ่งเล็กน้อย ๆ ในชีวิต
ยิ้มได้กับหมาข้างทาง ชื่นชมกับความงามของท้องฟ้า
สุขแบบที่ชาวเมืองหลายคนไม่อาจเข้าใจ
แถมยังย้อนถามว่า "จะมีความสุขอะไรนักหนากับเรื่องแค่นี้?"


แม่เป็นผู้สร้างกฏบ้าน
เวลาฉันกะน้องทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือ
แม่จะไม่ห้าม..แค่จะเปรยเสียงเรียบ ๆ
"ใคร แพ้ ถูก ตี"
พวกเราถูกเลี้ยงแบบลูกสิงโต
ผู้เข้มแข็งคือผู้อยู่รอด


แม่ชอบเล่นไพ่
ตอนเด็ก ๆ ฉันจำได้
เพลงกล่อมเด็กของฉันคือเสียงจั่วไพ่บนเสื่อน้ำมัน
แม่ชอบนั่งเขย่าขา หัวฉันที่หนุนอยู่บนตักจะโคลงไป-มา เหมือนอยู่ในเปล
แต่ช่วงที่ลำบาก แม่ก็ยอมเลิกเล่นไพ่ เพื่อเก็บเงินให้เราเรียน
ทุกวันนี้เจอกันทีไร เราจะตั้งวงเล็ก ๆ
เล่นไพ่เป็นธุรกิจในครัวเรือน
แม่ชอบผูกขาดเป็นจ้าว
เล่นได้ยาวถึงเช้า..เพราะถ้าแม่ยังไม่ได้..แม่ไม่ยอมให้เลิก ^____^'

บ้านเราทำสวนยางพารา
น้ำหอมประจำตัวแม่คือกลิ่นขี้ยางตุ่ย ๆ
ต่ออาบน้ำกี่ครั้งก็ไม่หาย เหมือนกับมันฝังเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับผิวกาย
อาจจะเหม็นสำหรับคนที่ไม่คุ้น
แต่สำหรับพวกเราเป็นกลิ่นที่อบอุ่นและหอมที่สุด


____


แม่เป็นคนมารยาทดี มีสัมมาคารวะ
ไปลา มาไหว้ เจออะไรแม่ก็ไหว้ไปซะหมด
ขึ้นมากรุงเทพ แม่ก็ไหว้อณุเสาวรีย์ประชาธิปไตย ยันอณุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ -_______-'

แม่ทำอาหารอร่อย
ทำไปบ่นไป ห้ามใครมาเกะกะเวลาแม่ทำกับข้าว
วันอาทิตย์แม่ชอบไปวัด
เมนูภาคบังคับคือไข่ลูกเขย..ไม่เคยเปลี่ยน
เราได้แต่สงสัย ทำไมต้องไข่ลูกเขย? ถ้าไม่ใช่จะผิดศีลหรือปล่าว?
หรือแม่อยากกระจายความพิเศษ(ใส่ไข่)สู่เขตพื้นที่สงฆ์?
แม่แน่วแน่กับไข่ลูกเขยมาก
พอ ๆ กับทรงผมภาคบังคับ ที่แม่ไม่เคยเปลี่ยนเลยมากว่า 20 ปี
เห็นได้ชัดว่าแม่ฉันเป็นคนมีอุดมการณ์

ฉันไม่รู้หรอก ว่าแม่บ้านอื่นเค้าเป็นแบบไหน
ฉันไม่รู้หรอก ว่าแม่บ้านอื่นเค้าดียังไง
สำหรับฉัน แม่ฉันคนนี้ดีที่สุดในโลก


** ในช่วงชีวิตที่เลวร้ายที่สุดของฉัน
ล้มลุกคลุกคลานกับชีวิตที่ไม่มีใครต้องการ
เหมือนโดนโลกปฏิเสธ ใคร ใครก็ไม่รัก
แฟนทิ้ง เพื่อนหนี ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินใช้
ไม่เหลือใครในโลกไม่มีที่ว่างให้ฉันยืน
ฉันขาดสติ ทำสิ่งโง่ โง่
ทำร้ายตัวเอง จนเกือบจะสูญเสียลมหายใจเฮือกสุดท้าย
ภาพแม่เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว กระชากวิญญาณคืนจากปรโลก และนำพาสติคืนสู่สังขาร
ฉันเกือบสังเวยความเขลาตัวเองด้วยชีวิต

ที่ว่างแค่สองแขนแม่ที่คอยโอบกอด ทำให้โลกทั้งโลกกว้างขึ้น
ฉันมีพื้นที่ให้หายใจ ยังมีคนที่รักและต้องการฉัน
คอยอยู่เคียงข้างฉันแม้วันที่ตกต่ำที่สุดในชีวิต
แม่ปกป้อง แม่ดูแล แม่ร้องไห้เพื่อฉัน ต่อสู้เพื่อฉันจนเป็นลมล้มพับ

ฉันหลงเอาชีวิตไปผูกติดกับคนอื่น พอเค้าจากไปชั้นก็ไม่เหลือจุดยืน
นอกจากตัวเราไม่มีใครรักเราได้เท่าแม่แล้ว..ฉันบรรลุ animal will do (สัตว์-จะ-ทำ =สัจธรรม อิ อิ )

ในชีวิตที่ไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลยซักอย่าง
ไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง การงานก็ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไม่ได้เป็นเจ้าคนนายคน กะเค้า เรียนก็ไม่ยอมจบซะที
แถมเกาะคานนานจนแม่หวั่นว่าจะพิการลูกเขย
ไม่เคยได้ทำอะไรให้แม่ภูมิใจเหมือนลูกบ้านอื่น ๆ
ถึงอย่างนั้น...แม่ยังรักฉันโดยปราศจากเงื่อนไข

หากถามฉัน สิ่งที่ฉันภูมิใจในชีวิตคืออะไร?
ฉันสามาถยืดอกตอบได้ทันควันโดยไม่ต้องคิด

ความภูมิใจสองสิ่งของฉันคือ...

1.ได้เกิดเป็นคนไทย เป็นราษฏรขององค์พ่อหลวงภูมิพลผู้ยิ่งใหญ่

2. ได้เกิดเป็นลูกแม่แดง ผู้หญิงที่สวย และรวยอารมณ์ขันที่สุดในโลก

แม่..เป็นอาชีพที่ไม่มีวันหยุดราชการ
วันแม่..ไม่ควรเป็นแค่วันที่ 12 สิงหา
วันแม่..ไม่ควรทำแค่มอบดอกมะลิ

รักแม่..ก็รีบแสดงออก
ก่อนที่จะไม่มีท่านไว้ให้บอก..รัก~*

แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 52 03:44:03

แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 52 03:41:05

จากคุณ	: แม่มดราตรี
เขียนเมื่อ	: 1 ต.ค. 52 01:56:33