PANTIP.COM : W8384874 คำให้การ (ของวิญญาณสามดวง) [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 3

๒. ยิ่งใกล้ชิด ยิ่งหวั่นไหว

ครั้นชนิดาสามารถพูดได้แล้ว เทวดาตุลย์ก็ได้ถามเธอเช่นเดียวกับที่ได้ถามสิริพรเมื่อครู่ คือ ให้ยืนยันว่ารับรู้แล้ว ว่า ณ สถานที่แห่งนี้จะโกหกไม่ได้ หากโกหกจะต้องได้รับโทษ หญิงสาวก็รับคำตามนั้น

"ชนิดา เจ้ารู้หรือไม่ว่า การเป็นชู้กับสามีของผู้อื่นนั้น จะยังความทุกข์ให้เกิดแก่ผู้อื่น เป็นการเบียดบัง ทำร้าย ผู้อื่น" เทวดาตุลย์ถาม

"ทราบค่ะ"

"การประพฤติอันว่าด้วยมีความสัมพันธ์ทางกายกันก็ได้ หรือจะล้วงล้ำกันทางวาจาก็ได้ หรือแม้แต่มีจิตที่คิดปรารถนาบุคคลอันมีเจ้าของครอบครองอยู่ก็ได้ ก็ถือว่าเป็นการประพฤติผิดในกามทั้งสิ้น แม้เมื่อยังอยู่ในโลกมนุษย์ เจ้าก็ต้องลักกินขโมยกิน หลบๆซ่อนๆ ให้ผู้อื่นเห็นมิได้ แลเมื่อเขาเห็นแล้ว รับรู้แล้ว เขาก็จะหมิ่นศักดิ์ศรีในตัวเจ้า แม้จะประกาศว่า เจ้าชอบอยู่กับผู้ชายคนนี้ ไม่ได้ชอบกับภรรยาของเขา ก็เป็นเพียงการแก้ตัวที่เจ้าแก้ตัวให้ตัวเองฟัง แต่ผู้คนทั่วไปเขาก็หมิ่นเจ้าอยู่นั่นเองว่าหัวจิตหัวใจของเจ้าดุจไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นหญิงใจง่ายที่ชอบยั่วยวนผู้ชาย ซ้ำร้าย ยังลามไปถึงบุพการีและวงศ์ตระกูลให้ต้องเสื่อมเสีย สิ่งที่เจ้าประพฤตินั้น ยังความทุกข์ให้เกิดแก่บุคคลมากมาย เจ้ารู้หรือไม่"

"ไม่ทราบค่ะ"

"ถ้าเช่นนั้น เจ้าคิดอย่างไร"

"ก็การที่ดิฉันคบหากับเขา ก็เป็นเรื่องส่วนตัว ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคนสองคน ไม่เกี่ยวกับคนอื่นนี่คะ"

"แต่การกระทำ แม้ของคนเพียงหนึ่งคน ย่อมก่อให้เกิดผลกระทบต่อผู้อื่นเสมอ มันเป็นเช่นนี้ ดั่งที่ชาวมนุษย์มักจะบอกกันว่า เพียงผีเสื้อขยับปีกที่เมืองจีน แต่ก็จะเกิดพายุพัดที่อเมริกา ถึงเจ้าจะปฏิเสธ แต่ความจริงได้เกิดขึ้น ความจริงมิใช่ความคิดของเจ้า เพราะความจริงย่อมเป็นไปเช่นนั้นเสมอ ไม่ว่าเจ้าจะคิดหรือไม่ก็ตาม ยอมรับหรือไม่ก็ตาม ดังนั้น ถึงเจ้าไม่รู้ แต่เจ้าก็ได้กระทำมันลงไปแล้ว เจ้าจะยอมรับหรือไม่"

ชนิดาเงียบนิ่ง จนเทวดาวิจารณ์ต้องกระทุ้งถามแทน

"ยอมรับหรือไม่ ชนิดา"

"ยอมรับก็ได้ค่ะ" เธอตอบ

"และด้วยเหตุผลที่เรากล่าวมาทั้งหมดนี้ เจ้าจึงมีความผิด"

"แต่ท่านคะ ถึงดิฉันจะมีความผิดก็จริง แต่ดิฉันก็ไม่สมควรตายแบบนี้ค่ะ" เธอว่า เสียงก้าวร้าว "ถึงจะผิดยังไง ก็ผิดแค่ว่า ดิฉันรักผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วเท่านั้น คนที่ทำให้เรื่องราวมันเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ ต้องเป็นพวกนั้นต่างหาก"

ชนิดามองดูพิสุทธิ์กับสิริพรด้วยท่าทีคับแค้น

"เหตุใดเจ้าจึงกล่าวเช่นนั้น" เทวดาตุลย์ถาม

"ดิฉันขอให้ท่านฟังความจริงจากปากดิฉันบ้าง ว่าเรื่องจริงๆนั้นเกิดอะไรขึ้น"

"พูดเถิด เราเปิดปากให้เจ้าก็เพื่อให้เจ้าพูดความจริงนั่นแหละ"

ชนิดากวาดตามองไปรอบๆ เหล่าเทวดานางฟ้าทั้งหลายก็พึมพำกันเบาๆ เพราะสงสัยว่า เธอจะพูดอะไร แล้วในที่สุด เรื่องราวของชนิดาก็ปรากฏออกมาบ้าง

"ดิฉันเป็นเพื่อนกับสิริพรเป็นเพื่อนที่ห่างหายกันไปนาน ไม่ได้พบกันเกือบๆ ห้าปีได้ ดิฉันเพิ่งย้ายที่ทำงานเมื่อราวๆต้นปี จึงมีโอกาสได้พบกับเธอ...

"ในคืนวันหนึ่ง หลังจากย้ายมาทำงานได้สักพักแล้ว ดิฉันก็ไปเที่ยวกับเพื่อนในตอนดึก แล้วก็ได้พบกับพิสุทธิ์ เขาเข้ามาด้วยเตนาที่จะสานความสัมพันธ์กับดิฉัน ดิฉันเห็นว่าตัวเองก็ไม่มีใคร จึงได้ยอมเล่นด้วย และในตอนนั้น ดิฉันยืนยันเลยนะคะ ว่าไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า พิสุทธิ์เขามีภรรยาอยู่ก่อน"

หญิงสาวระบายออกมา ราวกับต้องการจะปลดปล่อยความอัดอั้นทั้งหมด เทวดานางฟ้าทั้งหลายต่างนิ่งเงียบไป แล้วเธอก็เล่าต่อ

"ระหว่างนั้น สิริพรก็โทรมาหาดิฉัน ปรึกษาดิฉันว่าสามีของเธอมีคนใหม่ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ดิฉันจึงบอกเธอไปว่า คงไม่มีอะไรหรอก แต่เธอก็ยังโทรมารบกวนดิฉันเรื่อยๆ จนดิฉันรำคาญ จึงบอกเธอไปว่า ถ้าทุกอย่างมันแย่ขนาดนั้น ก็ควรจะเลิกกันไปซะ จะทนคบกันทำไม ดิฉันไม่ได้แนะนำเพื่อหวังผลอะไรเลยสักนิด"

ครั้นแล้ว เทวดาตุลย์ก็ได้รับทราบจากทิพยญาณว่า ชนิดาเอ่ยคำปด จึงออกปากเตือนว่า

"ชนิดาเอ๋ย เจ้าแน่ใจกับเรื่องที่เจ้าเล่ามาแล้วหรือไม่"

"แน่ใจค่ะ ดิฉันไม่เคยโกหก"

"ชนิดาเอ๋ย เราขอถามเจ้าเป็นครั้งที่สอง ว่าเจ้าแน่ใจกับเรื่องที่เจ้าเล่ามาหรือไม่..."

"ดิฉัน... ค่ะ" หญิงสาวเริ่มอ้ำอึ้ง

"ชนิดาเอ๋ย แม้โลกของเจ้าจะหาผู้ที่ได้ญาณจนรู้ใจผู้อื่นได้ยาก แต่ก็ยังมี นับประสาอะไรกับบนสรวงสวรรค์และต่อหน้าเรานี้เล่า... ชนิดาเอ๋ย การพูดคำปดนั้น แม้เราจะไม่ลงโทษเจ้า หรือปล่อยให้เจ้าก้าวออกไปจากคอกฟังคำพิพากษานั้น แต่คำปดก็จะเป็นโทษแก่ตัวเจ้าเอง เมื่อเจ้าไม่มีคำสัตย์ ฟ้าก็พร้อมจะฉีกร่างเจ้า แลพื้นดิน ก็พร้อมจะสูบเจ้าลงไปอยู่ในขุมนรก ชนิดาเอ๋ย หากเราถามเจ้าเป็นครั้งที่สาม เจ้าก็จักตอบเราเช่นเดิม เจ้าก็จักมีโทษ... อย่ากระนั้นเลย เจ้าเลือกเอาเองเถิดว่า เจ้าจะเล่าเองใหม่ หรือให้เราถาม แล้วเจ้าก็ตอบเช่นเดิมอีก"

"ดิฉัน..." หญิงสาวลดเสียงลงจนแทบจะกลายเป็นเสียงกระซิบ "ที่จริง หลังจากที่สิริพรปรึกษากับดิฉันเรื่องสามีเปลี่ยนไปครั้งแรก ดิฉันก็ได้รู้จากปากของพิสุทธิ์ว่า เขาคือสามีของเธอ..."

"เล่าต่อไปเถิด ชนิดา เราจักฟังความจริง แล้วพิพากษาตามความจริง"

"แล้วสิริพรก็โทรมาปรึกษากับดิฉันอีก ดิฉันก็กล้าๆกลัวๆ เลยบอกกับเธอว่า ไม่มีอะไร จนเมื่อได้ปรึกษากับพิสุทธิ์แล้ว จึงคิดว่า น่าจะใช้โอกาสนี้ แนะนำให้เธอเลิกกับพิสุทธิ์เสียเลย..."

"ชนิดา... คนนั้นมีหลายจำพวก บางจำพวกสามารถเผชิญหน้ากับตนเองได้ เพราะเขาไม่เคยมีความละอายใจต่อตนเอง เป็นผู้บริสุทธิ์ และซื่อสัตย์ ในขณะที่บางจำพวก ยังมีเรื่องต้องปกปิดอยู่ แต่เมื่อได้รับคำสั่งสอนในทางที่ดีแล้ว เขาก็รู้จักแก้ไข หากแต่คนบางจำพวก ต่อให้พระผู้รู้มาตรัสเอง เขาก็ยังไม่เชื่อ ยังคงปดต่อไป โดยคิดว่าคนอื่นไม่รู้อยู่ดี... ชนิดา เจ้าเองจัดตัวเองเข้าอยู่ในประเภทใดดีเล่า..."

แล้วบรรดาเหล่าเทวดานางฟ้าในวิมาน ก็บ่นพึมพำตำหนิชนิดากันยกใหญ่ หยิงสาวจึงได้แต่ก้มหน้างุด แล้วพูดว่า

"ขอโทษค่ะ"

"เจ้าเล่าเรื่องของเจ้าต่อไปเถิด" เทวดาตุลย์บอก

"พอพิสุทธิ์รู้ว่าสิริพรโทรมาปรึกษาดิฉันบ่อยๆ เรื่องที่เขาแอบคบดิฉัน เขาก็บอกว่า เขาจะจัดการเอง ตอนนั้นดิฉันคิดว่า เขาคงต้องกลับไปหาภรรยาของเขาเองเป็นแน่ ดิฉันจึงแนะนำสิริพรไปว่า ให้เธอเลิกกับพิสุทธิ์เสีย เพราะดิฉันคิดว่า เขาจะได้กลับมาอยู่กับดิฉัน แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่มีความคืบหน้าว่าทั้งคู่จะเลิกกัน จนสิริพรมาพบว่า ดิฉันกับสามีเธอคบชู้กันค่ะ"

"ชนิดา เมื่อรู้แล้วทำอย่างไรต่อไป..." เทวดาตุลย์ถามต่อ

"ดิฉันกับสิริพรตกลงกัน เธออยากให้ดิฉันเลิกกับพิสุทธิ์ แต่ดิฉันรักเขาแล้ว จะให้เลิกขาดกันไปเลย ดิฉันทำไม่ได้ แล้วอีกอย่าง ถึงดิฉันเลิกไป เขาก็ต้องไปมีคนอื่นอีกอยู่ดี สิริพรไม่มีทางมีความสุขอย่างที่คิดได้หรอกค่ะ ดิฉันเลยบอกไปตามนั้น หลังจากนั้น ดิฉันก็ไม่ได้พบกับสิริพรอีกเลย รู้แค่ว่า เธอคงไปตกลงกับพิสุทธิ์ว่าจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้...

"กระทั่งวันที่เกิดเหตุ พิสุทธิ์ได้มาหาดิฉัน เราตกลงกัน พิสุทธิ์บอกว่า เขาไม่อยากเลิกกับดิฉันแต่สิริพรขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย ถ้ายังไง ก็ขอให้ดิฉันอยู่ห่างๆเขาก่อนจะได้ไหม ดิฉันโกรธมาก เพราะคิดว่าเขาคงเบื่อดิฉันแล้ว และคงกำลังจะไปหาผู้หญิงคนใหม่เป็นแน่ เลยใช้สิริพรเพื่อเป็นข้ออ้างในการเลิกกับดิฉัน พอโกรธมากๆ ดิฉันจึงขับรถหนี เขาก็ขับรถตาม จนกระทั่งผ่านไปที่สะพานลอยแห่งนั้น แล้วสิริพรก็กระโดดลงมา ดิฉันตกใจ จึงควบคุมรถไม่อยู่ แล้วเกิดอุบัติเหตุเช่นนั้น...

"ท่านคะ เรื่องที่ดิฉันเล่ามานี้ เป็นความจริงทั้งหมด ดิฉันเองก็ผิดจริงๆ ก็ขอยอมรับ แต่ดิฉันไม่ใช่ต้นเหตุของความผิดครั้งนี้เลยนี่คะ ทำไมดิฉันจะต้องตายด้วย คนที่เริ่มก่อนคือพิสุทธิ์ ส่วนคนที่ทำให้คนอื่นตาย ก็คือสิริพร ดิฉันก็แค่คนๆหนึ่งที่เผลอหวั่นไหวไปกับคำรักเท่านั้นเอง ท่านต้องให้ความยุติธรรมกับดิฉันนะคะ"

ทั่วทั้งวิมานเงียบเชียบลงอีก ราวกับเทวดานางฟ้าทุกองค์กำลังครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แม้แต่เอวดาตุลย์ก็เงียบไปเช่นกัน จนอีกสักพักนั่นแหละ เทวดาตุลย์จึงกล่าวว่า

"เราได้รับฟังความจากเจ้าแล้ว แลเราจะตัดสินทุกอย่างตามที่เป็นจริง หากเวลานี้ ยังขาดความจากดวงวิญญาณอีกดวงหนึ่ง เราจำต้องฟังให้ครบถ้วนเสียก่อน จึงจะตัดสินได้"

แล้วเทวดาวิจารณ์ ก็โบกมือไปทางชนิดา ยังผลให้เธอพูดไม่ได้อีกครั้ง ในขณะที่พิสุทธิ์กลับพูดได้แทน เพื่อเล่าเรื่องราวในส่วนของเขา ให้เหล่าเทวดาฟัง
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 22:01:49
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 21:17:06

จากคุณ : PSlovebird

เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 52 21:10:53

ความคิดเห็นที่ 5

๔. คำตัดสินแห่งชะตากรรม

เทวดาวิจารณ์โบกมือไปทางพิสุทธิ์อีกครั้ง ชายหนุ่มก็ไม่สามารถพูดได้อีก และบัดนี้ ดวงวิญญาณทั้งสามดวงก็กลับไปอยู่ในคอกเพื่อฟังคำพิพากษาจากเทวดาตุลย์ ผู้เป็นเทวดาหัวหน้าเขต ในวิมานเงียบสงบ มีเพียงเทวดาวิจารณ์เท่านั้นที่ได้กล่าวขึ้น

"ดวงวิญญาณทั้งสาม ได้กล่าวโทษกันเช่นนี้เมื่อครั้งที่วิญญาณออกจากร่าง คือ สิริพร ก็กล่าวโทษแก่ชนิดาและพิสุทธิ์ ส่วนชนิดาก็กล่าวโทษสิริพรกับพิสุทธิ์ แลพิสุทธิ์ก็กล่าวโทษแก่หญิงทั้งสองคน จนไม่อาจหาข้อยุติได้ จึงขอท่านโปรดช่วยพิจารณาตัดสินความ และชะตากรรมในเบื้องหน้าของดวงวิญญาณทั้งสามคนนี้เทอญ"

เทวดาตุลย์ได้ฟังดังนี้แล้วก็หลับตานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพลิกฝ่ามือขวาให้หงายขึ้น แล้วพลันนั้นก็มีแสงสว่างหลากสีวับแวมอยู่ตรงมือนั้นชั่วครู่ แล้วก็ดับหายไป กลายเป็นคัมภีร์โบราณ ปรากฏขึ้นมาแทน จากนั้น เทวดาตุลย์ก็ลุกขึ้นยืน พลางพลิกคัมภีร์นั้นออกอ่าน พลางกล่าวพิพากษาไปว่า

"ดวงวิญญาณสิริพร มีความผิดที่กระทำอัตวินิบาตกรรม ซึ่งเป็นความผิดที่ร้ายแรง เนื่องจากร่างกายที่ได้มานั้น ก่อกำเนิดจากผู้เป็นบิดามารดา การทำลายซึ่งชีพของตน จะถือเป็นการทำร้ายจิตใจบิดามารดาก็ได้ ถือเป็นความอกตัญญูก็ได้ นี้จึงเป็นโทษของนาง นี้เป็นประการที่หนึ่ง...

"และโทษนั้น ก็กลับเพิ่มขึ้น เมื่อการกระทำนี้ ได้ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ถึงแก่ความตาย ไม่เว้นว่า ในฐานที่เจตนา หรือไม่เจตนาก็ตาม นี้เป็นประการสอง...

"แลประการที่สาม การกระทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนนั้น สิริพรยังได้กระทำด้วยจิตอันเปี่ยมไปด้วยอกุศล เป็นกรรมอันเกิดจากเจตนา เมื่อมีเจตนา ลงมือกระทำ และกระทำสำเร็จ จึงไม่อาจปฏิเสธได้ว่า นางไม่มีความผิด การกระทำนี้เอง ย่อมส่งผลให้นางกลับไปเกิดเป็นมนุษย์ผู้หญิงอีก และต้องฆ่าตัวตายเพราะความรักอีกทุกๆชาติ ตราบจนกระทั่ง นางคิดได้ว่าการฆ่าตัวตายนั้น ไม่มีประโยชน์ แลมีแต่โทษ ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น เมื่อนั้น นางจะพ้นจากการต้องฆ่าตัวตาย.. สิ้นสุดคำพิพากษาดวงวิญญาณของสิริพร"

เมื่อเทวดาตุลย์อ่านคำตัดสินจบ เหล่าเทวดานางฟ้าร้องฮือฮากันมา จะมีเห็นด้วยก็ตาม หรือไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่สักครู่ ทุกองค์ก็เงียบลงเมื่อเทวดาตุลย์อ่านคำพิพากษาของชนิดาเป็นรายต่อไป

"ดวงวิญญาณชนิดามีความผิดสองประการ หนึ่งคือ ความผิดในเรื่องชู้สาว เพราะเมื่อรู้ว่าพิสุทธิ์มีภรรยาอยู่แล้ว ก็ไม่เลิกรา ยังคงตั้งหน้าตั้งตากระทำผิดต่อไป ทั้งยังใช้เล่ห์เหลี่ยม ในการยุแยงให้สิริพรเลิกกับสามีเพื่อตนเองจะได้ครอบครองแต่เพียงผู้เดียวอีกด้วย แต่เมื่อสุดท้ายความทุกอย่างกระจ่างแก่ทุกฝ่าย สิริพรได้ขอร้องแก่ชนิดาว่า ให้เลิกเสีย แต่ชนิดากลับไม่เลิก ก็ยังคงยืนยันจะอยู่ในตำแหน่งนั้นต่อไป ประพฤติผิดในสามีของผู้อื่นต่อไป นี้จึงเป็นความผิดข้อที่หนึ่ง...

"และเมื่อพิสุทธิ์มากล่าวแก่ชนิดาแล้วว่า หากไม่ยอมห่างออกไปบ้าง สิริพรจะฆ่าตัวตาย แม้จะจริงหรือไม่จริงก็ตาม แต่การกระทำที่ปฏิเสธ ก็เท่ากับว่า ไม่ได้สนใจสิริพรผู้เป็นเพื่อนเลย จะอยู่หรือตายก็ไม่สนใจ ทั้งๆที่ตนเองมีสิทธิ์ที่จะหลบเลี่ยงได้ ดังนั้น การที่ต้องมาตาย เพราะสิริพรหล่นลงบนหลังคารถจนเกิดอุบัติเหตุ นี้เพราะการกระทำของชนิดาเอง... ด้วยความไม่สนใจคนที่จะตายทั้งที่ตนเองมีส่วนในการตัดสินใจของเขา บวกด้วยสามารถหยุดยั้งได้ แต่ไม่ยอมหยุด นี้จึงเป็นความผิดข้อที่สอง...

"ด้วยความผิดเหล่านี้เอง ดวงวิญญาณของชนิดาจึงต้องกลับไปเกิดเป็นผู้หญิงอีก และไม่สมหวังในความรักอีก คือ เมื่อจะรักใคร คนๆนั้น ก็มีเจ้าของอยู่แล้ว ตัวเองจึงต้องเป็นอนุภรรยาเขาไปเช่นนี้ และต้องตายด้วยอุบัติเหตุอันเป็นพวงต่อเนื่องจากการฆ่าตัวตายของสิริพรในทุกชาติไป ตราบจนกว่า ชนิดาจะคิดได้ ว่าการกระทำเช่นนี้ไม่ก่อประโยชน์ให้แก่ใคร รังแต่จะสร้างโทษให้แก่ตนเองและผู้อื่น... สิ้นสุดคำพิพากษาของชนิดา"

เมื่อคำตัดสินดวงวิญญาณของชนิดาจบลง เทวดานางฟ้าทั้งหลายก็วิเคราะห์วิจารณ์คำตัดสินนี้ไปต่างๆนาๆ อีก จนเทวดาตุลย์ต้องยกมือปรามอีก เพื่อให้สามารถอ่านคำพิพากษาต่อไปได้

"ดวงวิญญาณพิสุทธิ์ มีความผิดหลายประการ ซึ่งจะได้แจกแจกดังต่อไปนี้... หนึ่งคือ พิสุทธิ์ไม่ปฏิบัติตนให้เป็นสามีที่ดีได้ ไม่เป็นที่พึ่ง ละเลยภรรยาของตน นี้คือความผิดข้อที่หนึ่ง

"ประการที่สอง พิสุทธิ์ประพฤติผิดต่อภรรยาของตน เนื่องด้วยการนอกใจ ไปคบกับชนิดา และยิ่งร้ายกว่านั้น คือ เมื่อเขาได้ชนิดาเป็นภรรยาแล้ว เขาก็ยังนอกใจชนิดาต่อไปอีก ด้วยคิดว่า ตนเองก็เป็นสัตว์โลกธรรมดา การนอกใจภรรยาคือการสืบพันธุ์ ไม่ใช่เรื่องผิดบาปร้ายแรง การกระทำ ทำให้ความผิดของเขาทวีความหนักหนาขึ้น ด้วยความเห็นผิดนั่นเอง...

"ประการที่สาม คือ พิสุทธิ์เองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆ่าตัวตายของสิริพรด้วย เมื่อเขาเองคือต้นเหตุหนึ่ง เขามีทางเลือกที่จะยับยั้งไม่ให้สิริพรฆ่าตัวตายตั้งแต่แรก แต่เขาก็ไม่ห้าม แม้ตอนที่ไปเจรจากับชนิดา ก็ยังแค่ต้องการหลบเลี่ยงไปเท่านั้น จึงไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ตนเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการต้องมาตายด้วยอุบัติเหตุครั้งนี้...

"และด้วยคำประกาศทั้งหมดที่ได้กล่าวมาแล้วนั้น ดวงวิญญาณของพิสุทธิ์ ซึ่งมีจิตผูกพันอยู่กับเรื่องเพศ แสวงหาการระบายความใคร่ เขาจึงต้องไปเกิดเป็นค่าง โดยจะเกิดเป็นค่างตัวผู้ ที่เมื่อโตเต็มวัยแล้ว จะต้องต่อสู้กับค่างตัวผู้ตัวอื่น และค่างตัวผู้เจ้าฝูง เพื่อให้ตนมีสิทธิ์อำนาจในการครองค่างตัวเมียทั้งหมดในฝูงแต่เพียงผู้เดียว แต่เขาก็จะถูกค่างตัวผู้ตัวอื่น มาขับไล่ออกไปจากฝูงเมื่อยามชรา หมดแรง ค่างตัวเมียของเขาจะถูกแย่งชิงไปหมด ส่วนลูกค่างตัวผู้ของเขา ถ้าไม่ถูกขับไล่ออกไป ก็จะถูกฆ่าตาย ส่วนลูกค่างตัวเมียของเขา ก็จะต้องสืบพันธุ์กับหัวหน้าฝูงที่มายึดอำนาจของเขาได้ พิสุทธิ์ ซึ่งบัดนั้นจะเป็นค่างชรา ก็จะต้องตายอยู่นอกฝูงอย่างโดดเดี่ยว แลจะเป็นเช่นนี้ไป จนกระทั่งหมดกรรม เขาจึงจะกลับมาเกิดเป็นคนอีก มาเกิดเป็นผู้หญิง และถูกล่วงละเมิดทางเพศเรื่อยไป ตราบจนสามารถประพฤติตนให้อยู่ในความถูกต้องได้"

เมื่อเทวดาตุลย์พิพากษาเสร็จสิ้นแล้ว เทวดาสององค์ที่นำดวงวิญญาณทั้งสามเข้ามา ก็ทำหน้าที่พาดวงวิญญาณทั้งสามออกไป แล้วเทวดาทั้งหลายก็ประนมมือ ทำความเคารพเทวดาตุลย์ เมื่อเทวดาวิจารณ์กล่าวว่า

"แลการนี้ คำพิพากษาของเทวดาตุลย์ก็สิ้นสุดลงแล้ว ผู้ใดกระทำสิ่งใดไว้ การกระทำนั้นย่อมส่งผลแก่เขาผู้นั้น ไม่มีสูญหาย ขอให้ชายหญิงทั้งหลายพึงระลึกไว้เสมอ เพื่อจะได้ทำสิ่งที่ดีสืบไป..."

แล้วก็มีแสงสว่างส่องจากท้องฟ้าลงมายังบัลลังก์ มีละอองระยิบระยับเรืองๆ อยู่รอบ เทวดาตุลย์ก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า และรอวันเวลาที่ต้องมาพิจารณาคดีความของเหล่าดวงวิญญาณอีกในกาลต่อไป ...
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 22:22:29
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 22:18:15
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 22:15:27
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 21:24:26

จากคุณ : PSlovebird

เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 52 21:12:22