บ้านนิทาน อ่านแล้วเพลิน ตอน... ดอกบัวตองหลังหุบเขา
|
|
ดอกบัวตองบานแฉล่มรอแกมน้ำ
บานสะพรั่งรอฝนบนหุบเขา
ท้องฟ้ากว้างมองดูอยู่ในเงา
เมฆสีเทาลาไกลไม่ใยดี
บานรอน้ำรอฝนรอคนรัก
บานรอฝักรอเฝ้าไม่เคยหนี
บานรอเธอรอฟ้ารอนาที
บานรอเก้อรอเช่นนี้อยู่ทุกวัน
ท้องฟ้ากว้างสร้างเมฆเพื่อให้ฝน
มอบให้คนที่รักจักสร้างสรรค์
ชุ่มฉ่ำดินถิ่นแดนแสนลาวัณ
แต่สุดแว่นเขากั้นตรงบั้นปลาย
ให้น้ำใจน้ำจิตมิตรแสนรัก
ให้น้ำพักน้ำแรงมิแหนงหน่าย
ให้น้ำชุ่มน้ำชื่นระรื่นกาย
ให้น้ำธารน้ำทายแก่ทุกคน
แต่กลับลืมดอกไม้กลางหุบเขา
ที่บานเฝ้าเจ้ามาเพลาหม่น
ดอกบัวตองรองน้ำค้างกลางไพรพง
แม้นเหี่ยวย่นทนได้หากให้รอ...
| จากคุณ |
:
อศิธารา   
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 ต.ค. 52 22:45:00
|
|
|
| 
