เด็กหญิงปุกปิกกับหมาน่ารัก กิ๊ดๆ กิ๊ดๆ
|
|
แหะๆ แต่งกลอนให้ลูกชายฟังก่อนนอน เรื่องเด็กหญิงปุกปิก
(1)
เด็กหญิงปุกปิกไม่มีคนรัก ใครใครก็ทักว่าเธอขี้เหร่ ผิวคล้ำคล้ำป้อมล่ำฟันเก ไม่สวยหรือเท่ให้ใครเหลียวแล
ไม่ยิ้มให้ ไม่ชวนฉอเลาะ ไม่ค่อยหัวเราะยิ้มบ้างแหยๆ เพื่อนวัยเด็ก ไม่ชอบตอแย ทั้งพวกคนแก่ยังทำรำคาญ
ทั้งญาติน้องพี่ก็มีเยอะไป ต้องมีแต่ให้ไม่งั้นร้าวฉาน อยากกอดตุ๊กตานานนาน แต่ก็สงสารน้องคลานตามมา
ชีวิตนี้ไม่ค่อยมีข้าวของ ไม่เคยครอบครองสิ่งใดเลยหนา พี่สาวเขาเจ้าของเสื้อผ้า กางเกงขาม้าเป็นของพี่ชาย
ที่โรงเรียนก็เก่งกว่าใคร รู้กว่าครูใหญ่ให้เขาเบื่อหน่าย ทั้งพ่อแม่ก็พลอยอับอาย ว่าลูกปากร้ายทำคนปวดใจ
เด็กหญิงปุกปิก จึงขาดความรัก หัวใจแตกหัก ด้วยความหวั่นไหว เก็บตัวไม่ยุ่งมุ่งเล่นกับใคร มองความเป็นไปด้วยความเดียวดาย
เช้าวันหนึ่งช่วยแม่ตักบาตร หวังใจสะอาดกวาดทุกข์หลุดหาย เด็กหญิงแอบขอพรเอียงอาย และพรสุดท้าย ขอเพื่อนสักคน
พระท่านไม่รู้เธอขออะไร แต่ก็บอก ให้พรดีเกิดผล เมื่อพระนั้นอุ้มบาตรผ่านพ้น นึกฉงน เสียงครางแว่วมา
(ต่อ)
แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 11:29:53
แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 11:29:27
จากคุณ |
:
rainfull
|
เขียนเมื่อ |
:
6 ต.ค. 52 11:27:48
|
|
|
|