((อาถรรพ์)) ตอน **ขวานอสูร**(ตอนสุดท้าย) โดย ฟ้า พนมฉัตร

หลวงพ่อคำตา เดินกลับมาพร้อมด้วยวัตถุชนิดหนึ่ง พอเดินมาถึงคณะท่านก็ยื่นสิ่งนั้นให้หลวงพ่อแพงตาผู้เป็นพระอาจารย์ “นี่เป็นขวานของเทพอสูรที่ขว้างไปถูกดวงแก้วของนางมณีเมขลาเทพธิดาผู้เลอโฉม ความจริงขวานเล่มนี้เป็นขวานกายสิทธิ์ มีขนาดใหญ่มากๆ ใหญ่กว่าขวานของพวกมนุษย์เราเป็นร้อยๆเท่า แต่พอมันกระทบกับดวงแก้วมณีอันวิเศษกว่า มันก็เลยสิ้นอิทธิฤทธิ์อย่างสิ้นเชิง แล้วก็ร่วงลงมาสู่เมืองมนุษย์จากขวานเล่มโตมหึมามหากาฬก็เหลือเล่มกะตี้ดเท่าที่พวกเจ้าเห็นนี้แหละ หึๆๆ” วัตถุที่หลวงพ่อแพงตาบอกว่าเป็นขวานของเทพอสูรนั้น มีลักษณะไม่ผิดอะไรกับลูกขวานของนักเลงสมัยโบราณที่เขามีไว้ขว้างใส่กะบานกัน เขวานนี้หลวงพ่อใหญ่เรียกมันว่า “ขวานฟ้า” มันมีสีดำเป็นเงาวาวแววยามต้องแสงตะวัน หลวงพ่อใหญ่ส่งขวานนั้นให้หลวงพ่อคำตา “เอ้า..นี่ท่านคำตา ขวานนี้เป็นของคู่บุญของท่านเก็บรักษาไว้ให้ดีนะ” ขวามอสูรนี้มีฤทธิ์หลายด้าน ไล่ผีก็ได้ ถ้าผู้ใดถูกผีปอบหรือผีอื่นๆเข้าสิงสู่แล้วดื้อด้านไม่ยอมออกจากร่างให้เอาขวานี้ ไปจุ่มลงในน้ำฝนกลางหาว (น้ำฝนที่ไม่ผ่านชายคาใดๆเป็นน้ำฝนที่ได้จากการตั้งภาชนะรองเอาจากกลางแจ้ง)  เด็กร้องยามค่ำคืนโดยไม่มีสาเหตุเอาขวานนี้ไปแตะหน้าผากเด็กก็จะหยุดร้องนอนหลับสบาย นำโชคดีปลอดภัยมาให้เจ้าของที่ครอบครอง และมีดีอีกหลายๆอย่างคล้ายๆเหล็กไหล  เอาขวานนี้ไปกระทบกับโลหะทั่วไปจะเกิดเสียงดังเปรี๊ยะและเกิดประกายวาบคล้ายฟ้าแลบน่าอัศจรรย์นัก “รอยที่พื้นดินที่พวกเจ้าเห็นอยู่นี้ มันคือรอยขวานฟ้าของจอมอสูรที่ไถลจากต้นนี้ไปที่ต้นนั้น” พระอาจารย์ยังได้อธิบายว่าถ้ารอยอย่างนี้ปรากฏตรงบริเวณที่ฟ้าผ่าให้ไปดูจุดสิ้นสุด ถ้าจุดสิ้นสุดเป็นต้นไม้มีลักษณะอย่างต้นประดู่ลายต้นนั้น ก็จะได้ขวานวิเศษของเทพอสูรแน่นอน

จากคุณ	: สุริยะ จักรวาล
เขียนเมื่อ	: 8 ต.ค. 52 16:35:35