 |
ความคิดเห็นที่ 6 |
๐ ยวนพ่าย..แห่งบุพเพสันนิวาส...๐
....สารสยามภาคยพร้อง......กลกานท์ นี้ฤๅ
คือคู่มาลาสวรรค์................ช่อช้อย
เบญญาพิศาลแสดง...........เดอมกรยดิ พระฤๅ
คือคู่ไหมแส้งร้อย...............กึ่งกลาง....
๐ โคลงดั้นยวนพ่ายซ้อง......สดุดี
ศักดิ์กษัตริย์เจ้าธานี............ชนกผู้-
ยาตราทัพประยุทธี.............ล่มศัต รูนา
ให้ทั่วถิ่นรับรู้.....................เรี่ยวแกล้วกรุงสยาม
๐ อัคระอิสริยะยศพ้น..........พันไผท
สมรรถะพยุหะพลไกร..........แกร่งล้ำ
ศรัทธะประสาทะใน............พุทธศาสตร์ ท่านฤๅ
ตรรกะวิภาษอยู่ค้ำ.............หลักแท้ธรรมกถา
๐ เพรางายสุริยะเรื้อง..........โรยยาม
แต่หมู่ลาวคุกคาม...............เขตแคว้น
ทูลกระหม่อมนิราศปราม......ป้องเศิก เสี้ยนแล
พาจิตใจขุ่นแค้น................พรากร้างโยธยา
๐ จำพรากนุชนาถน้อย........นางเมือง
หมองหม่นชลเนตรเนือง......หยาดย้อย
หวาดหวั่นชีพแกล้วเปลือง...ป้องเหตุ
คนอยู่หลังเมื่อละห้อย.........ห่วง, ไห้-ฤๅเห็น
๐ ธงทิวปลิวปัดเย้ย............ลมเย็น
เมื่อทุกข์โศกเพียบเพ็ญ.......อยู่พร้อม
ใครเล่าจักคอยเอ็น-...........ดูหยอก เย้านา
ผองศัพท์, สรรพเสียงน้อม...จักน้อมนอบใคร
๐ สรวลศัพท์คฤโฆษฆ้อง....กลองไชย
ทุ่มพ่างแตรสังขไหว...........แว่วครื้น
คชา, อัศวะ, พลไกร...........แกล้วโห่ ฮึกแฮ
คีตลั่นสนั่นพื้น...................แผ่นหล้าแหล่งสถาน
๐ โอ้..สร้อยโศภิตพ้น.........อุปมา
จักพรากสู่ยุทธกา-.............รณะแกล้ว
เก็บงำรอบถวิลอา-.............วรณ์พี่ เทอญแม่
ล่มเศิกเสี้ยนสิ้นแล้ว...........จักย้อนคืนสม
๐ สองเนตรจักลับหน้า........นานวัน
ยังแต่เยื่อใยพัน.................ผูกไว้
ใครจักดอดด้อมขวัญ..........ฝากสวาดิ
กรประโลมเกศไล้..............กล่อมเจ้าหลับฝัน
๐ เรื่อยเรื่อยแกล้วคชม้า......คลาขบวน
ลิ่วลิ่วลับเนื้อนวล...............แจ่มหน้า
สองอกพิโยคครวญ-..........คร่ำเทวษ
เกรงแต่รอบเหว่ว้า.............จักล้อมประนอมคะนึง
๐ โฉมเคยแป้งประแก้ม.......กันไร
โจงจีบพัสตร์ห่มสไบ..........บ่มเนื้อ
เรียมจากจักมีใคร...............เชยแม่ นาแม่
แขนเล่าใครจักเอื้อ............โอบให้หนาวหาย
๐ อกเอยช่างอนาถโอ้.........อาภัพ
ห่างพะงางอนพรับ.............เนตรพ้อ
ก่อนเคยโอบแขนรับ...........ขวัญแม่ นาแม่
มาจะรันทดท้อ..................อกสะท้อนระทมถวิล
๐ เพรงไป่เคยจากเจ้า.........แม้ยาม เดียวนา
มาบัดนี้คลาดงาม-.............รูปแล้ว
ศึกนอกเพื่อป้องปราม.........ปราบเศิก เสี้ยนนา
อีกศึกในอกแคล้ว..............คลาดพ้นยามใด
....แถลงปางข้าไท้ท่วย.......ใจหาญ
ตามต่อยไพรีเรือง...............ร่อนแกล้ว
แถลงปางรำบาลลาว...........มัวโม่ห
ทันที่น้ำลิบแล้ว................ ชื่นไชย....
๐ ปรานีเจ้าอ่อนน้อย...........นงค์ยง พี่เอย
โฉมเมื่อสิ้นโสรจสรง...........สาปเนื้อ-
จักหอมกรุ่นละมุนองค์.........รอโอบ แอบแม่
มาห่างรสเคยเอื้อ...............จักอ้อนออดใคร
๐ แรมรักอำมฤตร้าง............รมยา
เหลือแต่กรุ่นสุคนธา...........เถื่อนล้อม
ค่ำคืนเมื่อไสยา.................ระทวยอยู่
ใครจักโอบรูปน้อม.............แนบไว้ในทรวง
๐ ลมเย็นอาจเยี่ยมเหย้า......ในยาม
เมื่อแม่-นอนอกหวาม..........วาบชู้
โดดเดี่ยวเปลี่ยวรสกาม........กรอมรูป
เฝ้าพลิกร่างรอรู้-................รส, อ้อนเอ่ยไฉน
๐ รอนรอนสุริเยศคล้อย.......สนธยา
เหล่านกโบกปีกคลา-..........คล่ำแล้ว
ลำแสงสุดสายตา...............เหลื่อมเมฆ
ตรมสุดใจเมื่อแคล้ว-...........คลาดหน้านวลถนอม
๐ รอยเรียมปางก่อนสร้าง....สมกรรม
เคยพรากคู่เขาทำ..............ก่อนกี้
บาปเวรจึ่งย้อนจำ-.............จองโทษ
พาพรากเจ้าอ่อน,ชี้............สั่งให้ครวญถวิล
๐ รอยเราพรากนกเนื้อ........เขาขัง
พาพลัดพรากรวงรัง............คู่เคล้า
ชาตินี้บาปเบื้องหลัง...........ตามติด
พาพลัดพรากอ่อนเจ้า.........จ่อมด้วยอาดูร
๐ วงจันทร์จำรัสฟ้า............เรียมครวญ
หลงว่าวงพักตร์นวล...........แจ่มเนื้อ
แผ่วผ่านกรุ่นจันทน์อวล......อบกลิ่น
หลงว่ากลิ่นอ่อนเอื้อ...........อบเนื้อแนมจันทน์
....กรุงลาวกลอยขยาดหน้า...ตาตาย ศรากแฮ
จักอยู่เมืองเกรงกรร............บ่ได้
กลัวกลับเกลื่อนพล-อยาย-..อยังออก
หนีสมเด็จเหง้าไท้.............พ่ายพัง....
๐ ป่านนี้ศรีสวัสดิ์เจ้า..........จอมสมร พี่เอย
ทอดรูปที่บรรจถรณ์............นิทระแล้ว
ฤๅกราบพระวิงวอน.............ด้วยห่วง ใยแม่
หวังกลับย้อนคืนแคล้ว-.......คลาดพ้นภัยผอง
๐ ลมลงหนาวสุดไซ้...........อกอวล อกเอย
ไพรเถื่อนแว่วนกครวญ........คร่ำร้อง
เช่นอกพี่เรรวน..................ถวิลรูป
รูปพักตร์พริ้มเพราพร้อง......พร่ำท้าลมหนาว
๐ เห็นฟ้าขอดเมฆแก้ว........อัมพร แม่อา
เอิบอิ่มบงกชงอน...............รูปช้อย
พัสตราห่ม, สไบคอน..........ขอดรูป นั้นนา
นึกรูปมือค่อยคล้อย-...........ขยับคล้ายลืม-เผลอ
๐ แว่วยินมยุเรศร้อง............ริมดง
ขนขาบเขียวพิมพ์วง...........แว่นพร้อม
พร่ำเพรียกคู่ครองลง..........สังวาส
อายนก-อกนึกน้อม.............เพรียกน้องในคะนึง
๐ ต้นสนทอดกิ่งด้อม..........ดูไพร
ดังพี่ด้อมดูใคร..................ก่อนกี้
ละม่อมพักตร์นวลใย...........ยามสบ
โฉมย่อมคอยสั่งชี้..............ช่วงใช้อาวรณ์
๐ รำลึกกายอุ่นอ้อน............แอบองค์ พี่เนอ
กอดกระชับ, จำนง..............นิ่มเนื้อ
ลมอุ่นผ่าวผ่านลง..............โลมรูป
จนอุ่นนั้นหนุนเอื้อ..............โอบเนื้อคลายหนาว
๐ แสงดวงวันเคลื่อนคล้อย...คลุมพนา
ลมโบกใบไม้พา.................แผ่ป้อง
นึกรูปกับอกอา-.................วรณ์พี่ แลแม่
รูปย่อมรู้ตื่นต้อง.................อกรู้ตื่นตาม
....สรรเพชญภูวนารถแกล้ว..การยุทธ ยิ่งแฮ
ตามต่อยไพรีพัง.................พ่ายล้าน
จยรจอมครุทธผลาญ..........แผลงเดช
สยงสรเทือนพ้ยงค้าน..........ค่นเมรุ....
๐ อาวรณ์มาวูบเร้า.............รุมทรวง
ท่ามกรุ่นคันธาดวง.............ดอกไม้
เทียบหอมนิ่มเนื้อหวง.........หาสวาดิ
เอื้อมเด็ดดอกมาลย์ไล้........กลีบนั้นแทนนาง
๐ รวยรวยรสมาศไม้...........มาลา
ฟุ้งกลิ่นลมพัดพา..............ผ่านรู้
นึกปรางสบด้วยนา-...........สิกนิ่ง นั้นเนอ
กลิ่นย่อมคอยกล่อมชู้.........อยู่เชื้อเชิญประชัน
๐ ซ่อนชู้ซ่อนกลิ่นนั้น..........นามใคร ไม้เอย
ฤๅซ่อนสิ้น-เยื่อใย..............ราคชู้
รัดพันรอบอกใคร...............ครวญคร่ำ
ตระหนกอกรับรู้.................ซ่อนเร้นได้หรือ
....อยู่ไทธิเบศรเจ้า............จอมปราณ
พราวพฤๅบพลคชเสน.........เกลื่อนแกล้ว
ครั้นพระผ่าผลาญพล..........ยวนย่อย ไปแฮ
ทันที่น้ำลิบแล้ว.................เลิศไชย....
....จึ่งชักช้างม้าค่อย...........ลีลา
ยังนครไคลคืน..................เทศไท้
พยงบานทพาธิก...............ทรงเดช
ที่คนเคารพไข้..................ข่าวขยรร....
๐ จำปีควรเด็ดก้าน.............เชยชม
นึก-เสียบแซมเส้นผม.........ผูกห้อย
เกศเส้นกับรื่นฉม...............เคล้าอยู่
รอ-เนตรเจ้าเหลือบชะม้อย...เลศละห้อยคอยหอม
๐ มะลิลาหอมอบโอ้...........เอมใจ
เรียงระเบียบมาลัย.............จับร้อย-
เป็นพวงต่างสายใย............โยงยึด ใจพี่
มาห่างมาลย์ช่อช้อย..........จักเชื้อใครชม
๐ โนรีโนริศร้อง.................ร่ำเสียง
ชวนสุโนกพร้องเพียง.........หยอกเย้า
ขาบขนต่างสไบเคียง..........คู่บ่า เจ้าฤๅ
งามว่างามแต่เจ้า...............ขจ่างซึ้ง-รูป, เสียง
๐ สายัณห์อาทิตย์ด้อม........อัสดง
แว่วชะนีเสียงหลง..............กู่ก้อง
กังวานท่ามป่าดง...............ดิบเถื่อน
กลว่าเสียงร่ำร้อง...............แว่วคล้ายเจ้าครวญ
๐ ราตรีตีทุ่มฆ้อง...............ขานเขิน ใจนา
เมื่อสบเนตรเมียงเมิน.........แม่ชะม้าย
ท่วงทีเช่นเทียบเชิญ..........ชวนรับ เลศนา
รับเลศ-พารูปผ้าย..............ผ่านรู้อภิรมย์
๐ หวั่นหวั่นในอกคล้อย.......ลำเค็ญ
เกลือกว่ารสรมย์เพ็ญ..........แม่รู้
มิอาจอดใจเป็น.................ปมเหตุ
เรียมสุดย้อนคืนกู้...............ผ่อนแก้ปรารถนา
๐ ทุกข์นี้ใช่อาจห้าม...........หักหาย
สุดคร่ำครวญรำบาย............บอกรู้
จักรุมอยู่ตราบสาย-............บ่ายค่ำ
เกรงลอบเล่นเชิงชู้.............เช่นรู้จากเรียม
๐ นับยามนับคาบร้าง..........แรมสมร
ด้วยกิจ, จึ่งจำจร...............จากห้อง
เพียงเพื่อจักไปรอน............ราญชีพ ยวนแฮ
พรากอนุชนวลน้อง.............แต่ละห้อยคอยหวน
๐ สองกรรอนยุทธสิ้น.........สุดณรงค์
เหลือแต่ศึกรบอนงค์...........แน่งน้อย
ดาบโล่ห์จำปลดปลง..........จนปราศ สิ้นนา
แผงอก, สองแขนร้อย.........รัดเนื้อนวลถนอม
๐ นุชเอยแต่พี่พร้อง............พร่ำถึง
หมายว่าหุบเหวบึง.............บ่อกว้าง
ฤๅอาจรับคำนึง.................ได้หมด
ตราบทั่วแหล่งน้ำ-ร้าง.........อาจรู้รับคะนึง
....ยังพระนคเรศเรื้อง..........อโยทธยา
อรอาศนไอสวรรยเป็น.........ปิ่นเกล้า
จำนิรจำนยรมา..................จอมราช
คิดใคร่เสวยศุขเท้า............เทศเหนือ....
๐ สบหน้าสบนิ่มเนื้อ...........นวลทรง
โผยแผ่วสัมผัสบง-............กชช้อย
นาภีผ่องบรรจง.................จบจูบ
แว่วกระซิกระส่ำสร้อย.........สุดรู้ขัดขืน
๐ จบเนื้อจู่นิ่มเนื้อ..............นวลพรรณ
วิชชุบนห่มสวรรค์..............วาบเรื้อง
ทึกทึกสะท้อนขวัญ............ฝ่าสวาดิ
เพื่อจะพลอยปลงเปลื้อง......รุ่มร้อนผ่อนแรง
๐ ลมบนตระหลบห้อม........หนหาว
เมื่อพิรุณหยาดพราว...........ฉ่ำพื้น
ร้างไร้หมู่เดือนดาว.............ดารดาษ
ท่ามแผ่วเสียงออดอื้น.........อ่อนเจ้ารัญจวน
๐ พิมพ์ดวงเจ้าอ่อนด้อย......เดียงสา
ตื่น-รับรู้รมยา....................ยั่วเย้า
ดื่มด่ำดำฤษณา.................น้อมสู่
อบร่ำรสรุมเร้า...................รัดร้อยอารมณ์
๐ แล้วเล่าลมผ่าวร้อน.........แผ่วโรย
เมื่อหยาดน้ำฟ้าโปรย..........ปริ่มพื้น
แล้วเล่าแว่วเสียงโหย..........หื่นหอบ
ก่อนหยาดเกสรรื้น.............ร่วงฟ้ารวมฝัน
๐ สารสยามภาคยพร้อง.......รำพัน นี้ฤๅ
คือคู่มาลาสวรรค์................ช่อช้อย
เบญญาพิศาลบรร-.............โลมโลก
คือคู่ไหมแส้งร้อย...............รจน์ซึ้งตรึงสมร
| จากคุณ |
:
สดายุ...   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ต.ค. 52 07:08:59
|
|
|
|
|
