แววตา
|
|
ตาสบตาทอแสงแห่งแววหวัง
ด้วยตั้งมั่นว่ารักนั้นยังคงอยู่
ส่งรอยยิ้มให้ไปใจพองฟู
ยังเชิดชูเธอคนเดียวเสมอมา
แล้วแววตาแห่งหวังก็พังหาย
เปร่งประกายแววใหม่คล้ายแปลกหน้า
ยิ้มที่ให้พลันหุบหลบดวงตา
มิกล้ามองแววนั้นทิ่มแทงใจ
คงเพราะจากกันนานจึงเปลี่ยนผัน
ลบภาพวันก่อนเก่าจนหมดไป
เหมือนความฝันพอตื่นก็ห่างไกล
ทิ้งไว้ให้แค่รอยความทรงจำ
มาวันนี้ตาสบตาทอแสงกล้า
เจ็บจนชาไม่เป็นไรแค่หนามตำ
แค่ครั้งหนึ่งที่เคยหลงจนดื่มด่ำ
ไม่มีซ้ำให้เจ็บแล้ว...กับใจนี้
-------------------------------------------------------------------
ว่างๆเหงาๆก็ลองเขียนดูคะ
| จากคุณ |
:
B. LOVE   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ต.ค. 52 13:45:24
|
|
|
| 
