ความรักของฉัน ตอน 2
|
|
มีอยู่วันหนึ่ง เจได้โทรมาหาฉันแล้วบอกว่า วันนี้ คิมนัดเลี้ยงข้าวที่ห้อง เป็นการตอบแทน มีกันแค่ 4 คน เหมือนเดิม ฉันเลยบอกว่า หลังจากเสร็จงานแล้วไป ได้ไหม เจก็บอกว่า เขาเองก็ไปเวลานั้นเหมือนกัน พอทำงานเสร็จ ฉันก็ตรงไปห้อง คิมเลย หิวมาก ไม่อาบน้ำก่อนด้วย มาคิดอีกทีว่า เป็นผู้หญิงนี่นา ต้องตัวหอมๆไปสิ
พอฉันไปถึง ก็เจอ เจ และเพื่อนเกาหลีอีกคน นั่งอยู่ด้วย เจมาก่อนหน้าฉันนิดเดียว ฉันจำได้ว่า คิมทำอาหารเกาหลีให้กิน (มารู้ทีหลังว่าคือ ข้าวผัดกิมจิ และแกงกิมจิ) อร่อยมาก ฉันกินแบบไม่คิดอะไรเลย พอกินกันเสร็จ ช่วยกันล้างจาน แล้วเราก็นั่งคุยกัน
"ผมอยากฝึกคุยกับคุณ เพราะภาษาญี่ปุ่นของผมยังไม่พัฒนาไปไหนเลย" คิมบอกกับฉัน
"มาฝึกกับฉันก็ได้ ฉันชอบคุย" เจ ตอบกลับกับคิม (ฉันกับเจ อยู่ญี่ปุ่นมาก่อน 1 ปี เลยพูดได้เยอะกว่า)
"คุณมีเพื่อนมาคุยที่ห้องเยอะแล้ว ผมเกรงว่าจะเป็นการรบกวนคุณน่ะ "คิมบอกกับเจ แล้วหันมาทางฉันที่กำลังคิดว่าจะเอาอย่างไงดี เพราะไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า (ในตอนนั้น) อีกอย่างคือ สนิทกับใครยากด้วย
"แลกกับการสอนเขียนตัวคันจิ ดีไหมครับ"
ฉันเอง ได้ฟังสิ่งแลกเปลี่ยนก็ตอบตกลงทันที เพราะตัวคันจิเนี่ย ยากจริงๆ
"แต่ผมยังไม่มีเบอร์คุณเลย เกิดผมจะให้คุณฝึกแต่คุณว่างรึปล่าว ผมก็ไม่รู้ใช่ไหม เอายังนี้ดีกว่า คุณบอกเบอร์ผมมา ผมจะได้ติดต่อกับคุณได้"คิมบอกกับฉัน
พอเรียนๆไป ช่วงวิชาคันจิ คิมก็ได้ย้ายมาเรียนที่ห้องฉัน เขาเดินตรงมานั่งข้างๆฉันเลย ฉันไม่ชอบน่ะ แต่พูดไม่ทัน ชอบนั่งเรียนคนเดียวมากกว่า
ช่วงนั้นเราทั้งคู่ก็ฝึกภาษากันไป ทวนบทเรียนกันไป จนสนิทมากขึ้นกว่าเดิม
จนวันหนึ่ง คิมได้บอกกับฉันว่า
"ผมเองเคยไปกินข้าวที่ห้องของเจมาแล้ว ส่วนคุณก็เคยมากินข้าวที่ห้องผมถึงเวลาที่ผมควรจะไปกินข้าวที่ห้องคุณได้แล้วมั้ง"
ฉันเองคิดในใจว่าจะเอายังไงดี กล้าทวงกันขนาดนี้ก็ต้องกล้าทำ แต่จะทำอะไรให้กินล่ะ ฝีมือทำอาหารของฉัน มีแค่ฉันเท่านั้นที่ทนกินได้ แต่ก็ตอบไปว่า "ตกลง"
ฉันโทรไปชวนเจ แต่ช่วงนั้น เจยุ่งมาก เลยบอกว่าไม่เป็นไร เลี้ยงกันไปโดยไม่มีเจก็ได้ เพราะเจไม่ว่างจริงๆ
ฉันทำอาหารไทยที่คิดว่าตัวเองทำอร่อยที่สุดแล้ว คือ ข้าวหมูกระเทียม คิมกินอย่างเอร็ดอร่อยแต่เพื่อนเกาหลีอีกคน พอเห็นอาหารที่ฉันทำก็ขอตัวไปเอาของที่ห้อง ฉันเองนึกว่าลืมอะไรไว้ที่ห้อง แต่เขากลับมาพร้อม ม่าม่าเกาหลีและกิมจิ บอกว่าอยากให้ฉันลองกินม่าม่าเกาหลีดู สอนวิธีต้มด้วย ฉันเพิ่งมานึกได้หลังจากนั้นว่า มันแหลกไม่ล่ายนั่นเอง
ช่วงนั้นที่เราทั้งคู่เริ่มคุยกันมากขึ้น ฉันเริ่มรู้ว่า คิมคิดยังไงกับฉัน แต่ฉันยังไม่แน่ใจเต็มทีนัก เพราะคิมเองก็ไม่พูดอะไรเป็นจริงเป็นจังออกมาเลย ที่สำคัญ ฉันเองแอบชอบหัวหน้าแผนกของฉันนั่นเอง หัวหน้าแผนกของฉันใจดีกับฉันมาก จำได้ว่าวันนั้นพายุเข้า ฝนก็ตก ฉันเองกำลังจะไปทำงานโดยปั่นจักรยานไป (เป็นพาหนะที่ใช้ตอนอยู่ที่นั่น) ฉันใส่ชุดกันฝนเรียบร้อยแล้ว หัวหน้าแผนกก็โทรเข้ามาพอดี
"มาได้ไหม พายุเข้า ฝนตกหนักด้วย"
"ได้ค่ะ ค่อยๆขี่ไปคงถึง"
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องขี่มา เดี๋ยวไปรับ"
"ถ้าอย่างนั้นก็กรุณาด้วยค่ะ"
"คอยนะ"
ระหว่างที่หัวหน้าขับรถไปด้วยกัน เวลาจะเบรคก็จะเอามือมากั้นข้างหน้าให้ กลัวฉันคะมำหรือกลัวห้วฉันไปทำให้รถพังก็ไม่รู้ แต่ความเร็วในการขับ ฉันว่าฉันขี่จักรยานแซงได้น่ะ พร้อมทั้งคอยบอกตลอดทางว่า
"ระวังนะครับ จะเบรคแล้วนะครับ"
หัวหน้าดีกับฉันขนาดนี้ แล้วจะไม่ให้ฉันหลงรักได้ไง ฉันเคยโดนบีดบาด (เรียกว่ามีดสกิดดีกว่า) แผลเล็กมาก แต่หัวหน้าแผนกก็รีบมาดูแล้วบอกว่าคอยเดี๋ยวนะ เขากลับมาพร้อมถุงยา มีทั้งยากินและยาทา อธิบายเสร็จว่าอันไหนเป็นอย่างไร ทาตอนไหน ที่สำคัญ
"ผมกลัวคุณไม่เข้าใจ ส่งมือมา เดี๋ยวผมทาให้ดูเป็นตัวอย่าง" หัวหน้ากล่าวกับฉัน พร้อมทั้งจับมือฉันไปทายาให้ ฉันนึกว่าตัวเองเป็นนางเอกละครก็ตอนนั้นนั่นแหละ แล้วคืนนั้นยังโทรมากำชับอีกว่า อย่าลืมกินยานะ ส่วนแผลของฉันน่ะหรอ ยุงกัดเจ็บกว่า ยาถุงนั้นฉันก็เก็บไว้อย่างดี เพราะฉันชอบหัวหน้า ไม่ว่าของอะไรก็มีความสำคัญกับฉันทั้งนั้น
มีอยู่วันหนึ่ง ระหว่างที่ฉันนั่งติวหนังสือกับคิมอยู่นั้น คิมถามฉันขึ้นมาว่่า
"มีแฟนรึยัง"
"เคยมี แต่ก่อนมาที่นี่ เลิกกันไปแล้ว เพราะไม่มีเรื่องให้คุยกันน่ะ"
"คบกันมานานไหม"
"นานสิ 4ปีได้ "
"แล้วคิมล่ะ"
"เอ้อ เคยมีเหมือนกัน"
"คบกันนานไหม"
"ไม่นาน แต่ก็เลิกก่อนมาที่นี่เหมือนกัน"
"เหตุผลคือ"
"ไม่รู้สิ ไกลกันมั้ง"
"แต่ตอนนี้ฉันมีคนที่ฉันแอบชอบอยู่นะ" ฉันบอกกับคิม
"ใครหรอ ผมรู้จักไหม"
"หัวหน้าแผนกของฉันเอง"
"แล้วเขาชอบคุณไหม"คิมถามฉันกลับ
"ไม่มั้ง แต่เขาดีกับฉันมากนะ แล้วคุณล่ะ เลิกกับแฟนแล้วมาอยู่ที่นี่ ไม่เหงาหรอ"
"ไม่ครับ ผมคิดว่า ผมกำลังมีคนที่ผมแอบชอบอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่บอกกับเจ้าตัวดีกว่า"
"ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกได้" ฉันตอบกลับไป แล้วในใจก็คิดว่า ที่ฉันเคยสงสัยว่า คิมอาจจะคิดอะไรกับฉันคงไม่ใช่ เพราะเขาคงไม่กล้ามาถามฉันหรอก
"เช่นกันครับ มีอะไรอยากระบายเกี่ยวกับหัวหน้า เล่าให้ผมฟังได้ครับ"คิมบอกกับฉันกลับเช่นกัน
ฉันเองเมื่อได้คุยกับคิมวันนั้น ฉันก็มักจะคุยเรื่องหัวหน้าแผนกให้คิมฟังตลอด เวลาคิมฟังเสร็จก็จะพยักหน้าแล้วก็ยิ้มๆ ฉันเองก็จะเล่าไปด้วยความสุขว่าวันนี้ทำงานเป็นอย่างไงบ้าง โดยไม่รู้อะไรเลย
แก้ไขตัวสะกดค่ะ
แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 07:29:49
| จากคุณ |
:
kitty in goyoung  
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ต.ค. 52 18:41:54
|
|
|
| 
