ฉันคิดว่าฉันจะรู้...ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย
|
|
บางครั้ง เมื่อเราได้หยุดทุกอย่าง เราอาจได้พบบางอย่างที่มองข้ามไป คำพูดนี้อาจจะจริง แต่ก็ไม่เสมอไปสำหรับฉัน เพราะเมื่อทุกอย่างได้หยุดลง เวลาเหมือนจะช้าลงกว่าที่เคยเป็น และ...มันว่างเปล่าสิ้นดี
ฉันพยายามจะมองหาบางสิ่งที่ฉันสูญเสียไปกับช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่ก็กลับไปพบอะไร นอกจากเศษชิ้นส่วนที่เหลือจากการเคลื่อนผ่าน ทั้งที่พยายามจะต่อให้กลับมาใช้ได้เหมือนเก่า พยายามมองหา แต่ดูเหมือนว่า ยิ่งพยายามเท่าไหร่ มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย ..เศษซากเหล่านั้น ก็ยังคงเป็นแค่เศษของสิ่งที่เหลืออยู่ ที่เคยมี...
ฉันคิดว่าฉันรู้สาเหตุว่าเพราะอะไร นั่งนึกว่าระหว่างนั้นฉันได้ทำอะไรลงไป ฉันรู้ว่ามันจะไม่เป็นไรเลย ถ้าฉันไม่ปล่อย ไม่ทิ้งช่วงให้ยิ่งนาน ยิ่งห่างถึงขนาดนี้ งานของฉัน โลกของเธอ โลกของฉัน งานของเธอ ที่ไม่เคยต่อกันติด แต่เมื่อพยายามจะเชื่อมต่อให้เข้าถึงกันได้ ก็เหมือนมีม่านบางๆกั้นไว้ ม่านแห่งความห่างและเย็นชา
ฉันรู้ว่า เธอรู้สึก ฉันรู้ว่าเธอเหงา เธอร้องไห้กับโชคชะตา และฉันไม่ได้คอยอยู่ตรงนั้น
ฉันรู้ว่า เธอต้องการใครสักคนเคียงข้าง เดินไปด้วยกัน แต่ฉันก็เดินไปกับเธอไม่ได้
จริงๆแล้ว ฉันไม่รู้เลยว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนไป ทำไมช่องว่างของเราถึงห่างไกลกันนัก ในช่วงที่ทุกอย่างหยุดนิ่งเช่นนี้ ฉันพยายามคิด พยายามจะทำ พยายามจะพูด เมื่อทุกอย่าง....สายเกินไป มาถึงตอนนี้ ฉันรู้แล้ว ... ว่าฉันไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง ทั้งที่คิดว่าเข้าใจทุกอย่างเสมอมา แต่มันไม่ใช่ ไม่ใช่เลย
'ฉันคิดถึงเธอ'
..........................................
จากคุณ |
:
ฮิปโปร้อยฝัน
|
เขียนเมื่อ |
:
9 ต.ค. 52 21:18:53
|
|
|
|