ความคิดเห็นที่ 1 ขาซ้นนิดหน่อยแต่ก็ขอแกล้งทำเป็นเรื่องใหญ่หน่อยแล้วกัน ไหนๆหมอที่ โรงพยาบาลก็ยอมเขียนใบรับรองแพทย์มาสามวันแล้วก็ขอใช้ให้เต็มที่ หน่อย เบื่อไม่อยากเห็นหน้ายัยพวกงี่เง่าที่ออฟฟิศ ขอเวลาตั้งตัวสักสอง สามวันนะ เรื่องงานก็ทำจากที่บ้านแล้วกัน ใครมีอะไรจะให้เซ็นก็รวบรวม ไว้ทีเดียววันละสองเที่ยว ยอมจ้างมอเตอร์ไซด์ขนไปกลับเองก็ได้ เข้าบ้านปุ๊บก็รู้สึกหิวทันที นี่มันบ่ายสองโมงกว่าแล้วยังไม่มีอาหารเที่ยงตก ถึงท้องเลย และสาวโสดอย่างฉันก็เป็นพวกขี้เกียจไม่มีของกินติดบ้านเลย นอกจากน้ำส้มกับขนมปังที่น่าจะขึ้นราไปแล้ว หันไปแกะห่อของนายโดม แล้วก็รู้สึกอุ่นวาบในหัวใจอย่างประหลาด นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาซื้อของ มาให้กิน แม้คราวโน้นจะไม่ยอมรับก็เถอะว่าซื้อมาเผื่อ น่าแปลกที่ความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นทำให้ฉันลดความตื่นเต้นที่ได้เจอ คุณหมอดนัยไปมากกว่าครึ่ง ทั้งที่คุณหมอเหมาะสมกับฉันมากกว่า อายุก็ ไล่เลี่ยกัน หน้าตาก็ดีแต่งตัวก็เนี๊ยบ แถมยังไม่มีลูกเมียอยู่แล้วเหมือน คุณเลียวนาร์ดด้วย แต่เวลานี้ฉันกลับเฝ้าครุ่นคิดถึงแต่นายโดมคิดถึง ความใกล้ชิดในวันนี้และความรู้สึกอบอุ่นตื่นเต้นแบบแปลกๆที่เกิดขึ้น เพราะอะไร กินเสร็จเปลี่ยนใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆแล้วก็นึกได้ว่าทิ้งข้าวของไว้ ที่ออฟฟิศมีทั้งกระเป๋าและโทรศัพท์มือถือ เกิดแม่โทรมาทำไง ว่าแล้วก็ไป ชิงโทรหาแม่ก่อนดีกว่าบอกไม่สบายขอนอนวันนี้หกโมงเย็นไม่ต้องโทรมา เช็คแล้วเพราะอยู่บ้าน เสร็จแล้วก็โทรบอกต้นอ้อหน่อยว่าไม่สบาย เผื่อจะยอมเห็นใจซื้ออะไรเข้า มาฝาก อยากได้ฟักทองแก่ๆมาปั่นทำน้ำฟักทองกิน แต่ต้นอ้อเป็นประสาท บ้างาน กว่าจะมาได้คงดึก ส่วนสายพิณแม้จะทำกึ่งราชการเลิกเร็วแต่คงหวัง พึ่งยากเพราะติดเที่ยวกับแฟน ฮึ หมั่นไส้พวกคนมีแฟน นัดแนะเพื่อนแล้วก็เผลอหลับไปตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงสองทุ่ม ตื่นขึ้นมารู้สึก ตกใจที่หิวจนแสบไส้ ค่อยๆกะเผลกมาหาของกิน เหลือแต่มาม่า ไม่อยาก กินมาม่านี่นา ถอนใจแล้วรินน้ำเย็นแก้วโตๆมาดื่มให้พอหายหิวแล้วกะเผลก ไปที่โต๊ะกินข้าวซึ่งตั้งโน๊ตบุ๊คไว้ เปิดเครื่องแล้วนั่งทำงาน ฉันเช็คเมลตอบเมลที่โหลดได้จากไมโครซอฟท์เอาท์ลุคก่อนจะเริ่มต้นทำ งานที่ค้างไว้เตรียมส่งให้คุณแกรห์ม ขณะทำก็จิบน้ำไปด้วยพร้อมกับคุ้ยถั่ว อัลมอนด์อบไม่คลุกเกลืออาหารขบเคี้ยวเล่นสำหรับคนไม่อยากอ้วนและก็ ลูกเกดมาอย่างละสองช้อนโต๊ะใส่ชามไว้เคี้ยวเล่นช้าๆแก้หิว สามทุ่มครึ่งมีเสียงมอเตอร์ไซด์แล่นมาจอดหน้าบ้านที่ติดเครื่องปรับอากาศ ไว้เย็นฉ่ำแต่เพราะความเงียบจึงทำให้ได้ยินเสียงด้านนอกชัดเจน ฉันแปลก ใจว่าใครมาอยู่หน้าบ้านจึงเดินไปกดดูกล้องวงจรปิด นายโดมนั่นเอง มาทำอะไรนะ ก้มมองตัวเองทันทีอย่างตกใจ ห้องนอนและตู้เสื้อผ้าอยู่ชั้นสาม ในสภาพที่ ต้องกะเผลกแบบนี้จึงไม่อยากตะกายขึ้นไปเลยจำต้องหาเสื้อผ้าที่อบแห้ง และพับเก็บใส่ตระกร้าทิ้งไว้ชั้นสองตั้งแต่เมื่อเช้าโดยที่ยังไม่ได้แบกขึ้นไป เก็บที่ห้องนอนมาสวมแก้ขัดไปก่อน ฉันค้นได้แค่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืด กระโปรงที่สวมตอนไปโรงพยาบาลก็ถอดทิ้งตระกร้าหลังบ้านไปแล้ว จะเอา มาสวมใหม่ก็ยับและเหม็น ทำไงดีวุ้ย ผมเผ้าก็ไม่ได้หวี หน้าตาก็ไม่ได้แต่ง ฉันไม่พร้อมรับแขกเด็ดขาด ทำไงดีล่ะ แกล้งไม่อยู่บ้านดีมั้ย จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:18:05

ความคิดเห็นที่ 2 ‘ปิ๊งป่อง’ นั่นเสียงนายโดมกดกริ่งหน้าบ้านแล้ว ทำไงดีล่ะพาฝัน ทำไงดี ซ่อนดีกว่า ว่าแล้วก็รีบทรุดตัวลงคลานเข่าจะได้หลบไม่ให้คนข้างนอกเห็นผ่านผ้าม่าน โปร่งว่ามีคนอยู่ในบ้าน หมอบอยู่กับพื้นแบบนั้นไม่สนใจข้อเท้าที่เจ็บอยู่ สักนิด ก็ไม่ได้ลงน้ำหนักที่ข้อเท้านี่นา ‘ปิ๊งป่อง’ ออดดังซ้ำอีกแล้วทำไงดีล่ะ หรือเขาจะเห็นแล้วว่าฉันอยู่บ้าน แล้วแกล้งทำหลบแบบนี้มันน่าขายหน้านะพาฝัน ทำไงดี เขาเห็นหรือไม่ เห็นนะ จะทำเฉยดีมั้ยเดี๋ยวก็คงไป แต่ถ้าเขาเห็นฉันแล้วล่ะ แล้วรู้ว่าฉัน ตั้งใจหลบคงน่าขายหน้าพิลึกเลย อายุป่านนี้แล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ เฮ้อ! อยากปรึกษาต้นอ้อหรือสายพิณจังวุ้ย ‘ปิ๊งป่อง’ ดูท่านายโดมจะไม่ยอมกลับไปง่ายๆ เลยตัดสินใจแกล้งหลอก ตัวเองว่ากำลังหาของ จะได้ไม่เสียฟอร์ม แม้กับตัวเองก็เถอะ “เจอแล้ว” ตะโกนดังๆแล้วค่อยๆตะเกียกตะกายขึ้นยืน ก่อนกะเผลกขา ไปที่ประตูบ้านกดเปิดประตูรั้วอัตโนมัติเสร็จก็หันไปลอบจัดผมเผ้าตัวเอง กับกระจกที่ติดไว้ตรงโต๊ะข้างประตู แล้วก็เลยคว้าตลับแป้งฝุ่นในลิ้นชักมา ตบหน้าสองสามทีพอให้หน้านวลๆหน่อย นิ๊ดนึง ^_^” “มีอะไรคะคุณโดม” ตีหน้าขรึมถามทันทีที่เปิดประตูบ้านออกไปยืนตรง ลานพักด้านนอก หนุ่มโดมเดินผ่านประตูรั้วที่เปิดออกกว้างเข้ามาหยุดยืนอยู่หน้าลานพักซึ่ง นำเข้าสู่ประตูด้านในที่ฉันยืนขวางอยู่ เขากวาดตามองฉันเร็วๆหนึ่งทีก่อน จะยื่นกระเป๋ากับถุงพลาสติกให้ “คุณดรีมลืมกระเป๋ากับโทรศัพท์ไว้ที่ออฟฟิศครับ ผมเก็บมาคืนให้ แล้วก็ นี่โจ๊กปลา” มือรับมาแต่กระเป๋าขณะสายตาจ้องถุงโจ๊กอย่างลังเล หิวก็หิว แต่แหม! นี่ มันสามทุ่มแล้วนะ กินตอนนี้คงไปกองที่พุงหมด แถมเจ็บข้อเท้าออกกำลัง กายไม่ได้ แล้วจะหาทางเอาออกยังไงล่ะ โดมเห็นฉันไม่รับถุงโจ๊กไปจึงถอนใจเอ่ยถามตรงๆ “จะไม่เชิญผมนั่งหน่อย หรือครับ” อ้าว! ต้องเชิญด้วยหรือ จริงสิ แขกมาบ้านถ้ารู้จักกันมันก็ควรเชิญนั่งและ รับรองน้ำท่านะ ไม่ใช่ปล่อยยืนโด่นอกบ้านเสียมรรยาทชะมัด แต่นี่มัน ยามวิกาลและอยู่กันสองต่อสองนี่นา มันจะน่าเกลียดรึเปล่า และทำไม ตอนนี้ฉันถึงไม่อาจคิดกับโดมอย่างน้องอย่างนุ่งได้แล้วล่ะ เพราะอะไร “ก็ได้ค่ะ เชิญ” ผายมือไปยังโต๊ะนั่งเล่นหน้าบ้านที่แบ่งไว้จอดรถและจัด สวนกระถาง แต่ไม่รู้ตาโปรแกรมเมอร์เข้าใจผิดหรือแกล้งโง่ เขาไม่เดินไปที่โต๊ะนั่ง เล่นแต่กลับถอดรองเท้าและเดินตรงมายังฉันซึ่งยืนขวางประตูอยู่ ฉันก็ ดันเกิดอาการใบ้รับประทานพูดอะไรไม่ออกไปครู่ จะเพราะอะไรก็ไม่รู้ เหมือนกันแทนที่จะบอกว่าเชิญทางโน้นค่ะ ก็กลับยอมถอยแถมเปิด ประตูให้เขาเข้าบ้านไปอย่างงงๆ เป็นอะไรของเธอฮึยัยพาฝัน ลืมสมองไว้ที่โรงพยาบาลรึไง ฉันยืนงงกับความเป็นกันเองของนายโดมที่ออกจะแปลกไปนิดสำหรับ สังคมไทยจะไล่รึก็ยังไม่กล้า เขาอุตส่าห์ช่วยเหลือฉันตั้งหลายครั้งนี่นา แต่จะให้เข้าไปอยู่ในบ้านด้วยกันสองต่อสองยามวิกาลในขณะที่หัวใจ พาฝันกำลังอ่อนแอแบบนี้ก็ยิ่งน่ากังวลใหญ่ เอาไงดีวุ๊ย “ผมเทให้นะโจ๊กปลาไม่อ้วนหรอก โรยขิงกับพริกไทยหน่อยเป็นยาดีนะ ไม่ต้องพึ่งวิตามิน” คนพูดเข้าไปถึงครัวแล้วขณะฉันยังยืนอึ้งอยู่ตรงประตูที่เพิ่งปิดลงด้านหลัง เขาวางถุงโจ๊กก่อนหันซ้ายขวาแล้วก็เปิดตู้หาชามกับจานรองมาใส่โจ๊ก ฉันรีบกะเผลกตามเข้ามา “ดึกแล้วดรีมไม่กินหรอกค่ะคุณโดม ขอบคุณมาก” พูดเพื่อหาทางไล่เขา กลับทางอ้อม โดมเหลือบมองน้ำแก้วโตที่ฉันจิบจนเกลี้ยงกับถั่วอัลมอนด์และลูกเกดที่ พร่องไปเกือบครึ่ง “อย่าทนหิวเลยคุณดรีม เวลาปกติยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่ กำลังเจ็บอยู่ร่างกายต้องการอาหารเป็นพิเศษ ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบทานของ หนักตอนค่ำ แต่นี่แค่โจ๊กกับเนื้อปลาต้มเท่านั้น ไม่มีกระเทียมเจียวหรือ ของทอดรับรอง ถ้าทานไม่ไหวแบ่งกับผมก็ได้นะคนละครึ่งถุง จะได้ไม่ หนักไป ดีมั้ยครับ” หมดปัญญาจะโต้แย้ง โดยเฉพาะเวลาที่หัวใจแอบรู้สึกดีกับการมีคนมาเอา ใจใส่ในยามป่วย มีเพื่อนกินข้าวไม่เหงาหงอย แม้ปกติฉันจะอยู่คนเดียวได้ สบายๆ แต่เวลานี้จิตใจกำลังอ่อนแอแถมขาก็เจ็บด้วยนี่นา ฉันไม่ใช่หญิง เหล็กซะหน่อย ก็ต้องมีวันอ่อนไหวบ้างสิ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:22:15

ความคิดเห็นที่ 3 “ก็ได้ค่ะ” ตอบแล้วค่อยๆกะเผลกไปนั่งที่เก้าอี้นั่งเล่น แล้วกดรีโมทเปิดทีวี จะได้มีเสียงหรือมีอะไรอื่นรบกวนไม่ให้บรรยากาศในบ้านเงียบเกินไป ก็ ความเงียบมันล่อแหลมนี่นา “เสร็จแล้วครับ” โดมเรียกขณะเอาโจ๊กออกจากไมโครเวฟ “จะทานตรงนี้ หรือที่โซฟาครับ” “ที่โต๊ะกินข้าวก็ได้ค่ะ” จะมานั่งโซฟาด้วยกันได้ยังไงล่ะ มันล่อแหลมจะ ตาย มีนิยายฝรั่งตั้งกี่เรื่องแล้วล่ะที่ชอบเล่นว่านางเอกเสียตัวให้พระเอกที่ โซฟาน่ะ ไม่ได้หรอก ขืนเรียกมานั่งที่โซฟาเผลอๆตานี่จะแอบคิดว่าฉัน อ่อยเหยื่อให้ท่าเข้าไปอีก เรื่องเสียฟอร์มแบบนี้พาฝันไม่ทำเด็ดๆ ว่าแล้วก็รีบกะเผลกกลับไปที่โต๊ะกินข้าวซึ่งโดมเลื่อนเก้าอี้คอยไว้ ฉันเขิน จนหน้าแดง ทำไมความรู้สึกยามใกล้ชิดกับนายโดมจึงเปลี่ยนไปได้นะ จาก ที่ไม่เคยรู้สึกอะไรและแทบไม่สังเกตไม่ใส่ใจ เวลานี้กลับเขินหน้าแดงและ เกร็งทุกครั้งที่เข้าใกล้ บ้าไปแล้วรึไงพาฝัน “อร่อยมั้ยครับ” คนถามกำลังจ้องฉันเขม็งเชียว “อร่อยค่ะ” เก๊กหน้าให้เป็นปกติก่อนตอบ แล้วแกล้งทำเป็นเอร็ดอร่อยกับ โจ๊กจนเกินเหตุเพื่อหาทางเลี่ยงไม่ต้องมองสบตาแขกยามวิกาลผู้นี้ ทำไมฉันไม่เคยสังเกตมาก่อนนะว่าตาเขาสีดำสนิทคิ้วเข้มจมูกโด่งริมฝีปาก ได้รูปสวย แถมผิวหน้ายังสะอาดใสรูปร่างสูงสมาร์ทขนาดไหน ดูไหล่สิ กว้างไม่แพ้คุณเลียวนาร์ดเลยแม้ส่วนสูงอาจด้อยกว่าหน่อย ก็คุณเลียว นาร์ดสูงตั้งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร โดมน่าจะร้อยแปดสิบเจ็ดเท่านั้น เรานั่งกินกันเงียบๆนายโดมค้นแม็กกี้มาเหยาะใส่โจ๊กฉันเลยขอด้วย แม้ จะพยายามไม่คิดถึงแต่ฉันก็ไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกอุ่นวาบในหัวใจ มันดี จริงๆนะที่มีคนมาดูแลยามป่วยไข้ แต่ไม่ดีตรงที่มันทำให้ใจเต้มตุ๊มๆต่อมๆนี่สิ หากผู้ที่มาดูแลฉันเวลานี้จะอายุ มากกว่านี้สักห้าหกปีก็คงดีไม่น้อย หรือไม่ก็เป็นคนอื่นเป็นนายเลียวนาร์ดที่ ยังไม่มีลูกเมีย หรือเป็นคุณหมอที่ควรจะแสดงท่าทีใส่ใจฉันมากกว่านี้อีกนิด หรือเป็นใครดีล่ะ ใครก็ได้แล้วกันที่ไม่ใช่เด็กรุ่นน้อง “ข้อเท้าเป็นยังไงบ้างครับ” โดมถามหลังจากวางช้อน โจ๊กที่แบ่งกันกินคน ละครึ่งถุงนั้นไม่เยอะเลย กินสี่ห้าช้อนโตก็หมด แต่ฉันเป็นคนกลัวอ้วน อย่างแรง จึงค่อยๆละเลียดได้ราวสิบห้าคำ “เจ็บนิดหน่อยค่ะ หมอบอกไม่เป็นอะไรมากกินยาและพักผ่อนสักพักก็หาย” ตอบแบบไม่มองหน้าคนถาม ใช้วิธีเลี่ยงมองโจ๊กแทน ดูสิ ปลาเนื้อขาวๆ ชิ้นโต๊โตน่ากินจัง “คุณดรีมสบายใจขึ้นรึยังครับ” คำถามนี้ทำให้ต้องเหลือบตาขึ้นจากปลาชิ้นโตที่กำลังจดๆจ้องๆอยู่ว่าจะตัด แบ่งเป็นคำเล็กหน่อยดีมั้ย อยู่คนเดียวก็อีกเรื่อง นี่มีคนมานั่งอยู่ด้วย ไม่ อยากกินท่าไม่สวยอะ “สบายใจเรื่องอะไรคะ” “เรื่องคุณแจนน่ะครับ” “หมายความว่าไงคะ ดรีมไม่สบายใจเรื่องแจนตั้งแต่เมื่อไหร่” ระแวงทันที แปลว่าอะไร นี่นายโดมคิดว่าฉันแอบหึงเขากับแจนรึไง บ้ารึเปล่า ก่อนหน้า วันนี้น่ะฉันไม่เคยคิดอะไรกับนายเลยนะขอบอก เอ๊ะ! แปลว่าวันนี้คิดงั้นสิ บ้าน่ะ เปล่าซะหน่อย “ก็เรื่องที่คุณแจนเธอเกเรกับคุณไงครับ” อ้อ! เรื่องนี้เอง “คุณรู้เรื่องแล้วใช่มั้ยคะ” “นีโน่เล่าให้ฟังแล้วครับ” อ้อ! มีสายคอยรายงาน เจ้านีโน่นี่ก็แสบใช่ย่อย ไว้รอตอนครบหกเดือน ก่อนจะเขียนรายงานให้แย่ๆเชียว เรื่องแก้แค้นลูกน้องน่ะคนเป็นนายมี ทางเสมอล่ะจะบอกให้ “คุณโดมไม่ควรมาวุ่นวายกับดรีมนะคะ ดรีมไม่ต้องการเป็นหัวข้อครหา โดยเฉพาะในทางที่ดรีม ” เงียบไปเพราะไม่อาจคิดคำพูดที่เหมาะสมได้ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:25:46

ความคิดเห็นที่ 4 “รับไม่ได้ .เช่นคบผู้ชายเด็กกว่าหรือครับ” โดมต่อให้ดวงตาคมจับนิ่งที่ ใบหน้าร้อนผ่าว “คุณก็รู้ว่ามันไม่จริง คุณควรไปหุบปากแฟนคุณซะเพราะมันทำให้ดรีม เสียหาย” “ผมบอกแล้วว่าคุณแจนไม่ใช่แฟนผม และผมถามหน่อยว่ามันเสียหาย มากนักหรือครับ” นิ่วหน้าด้วยความงง “เสียหายสิคะ จู่ๆโดนกล่าวหาลอยๆไม่เสียหายได้ ยังไงคะ” “แล้วถ้าเป็นความจริงล่ะ คุณดรีมจะรับได้มั้ย” “ความจริงอะไรคะ” โดมนิ่งมองหน้าฉันเป็นครู่ก่อนจะเตรียมพูด ‘ปิ๊งป่อง’ เสียงออดหน้าบ้านดัง ขัดจังหวะ เราหันไปมองแล้วฉันก็นึกได้ว่าเป็นต้นอ้อ ไม่ถึงหนึ่งนาทีต้นอ้อ ก็เปิดประตูบ้านที่ไม่ได้ล็อคไว้เข้ามา “โทษนะดรีม งานยุ่ง นี่รีบออกเร็วกว่าปกติแล้วนะทุกทีฉันอยู่ถึงสี่ทุ่มครึ่ง นี่ อุตส่าห์แวะฟู๊ดแลนด์ซื้อของให้แกอีก เป็นไงตายรึยัง” ต้นอ้อร่ายยาวตั้งแต่ ประตูบ้านโดยไม่ทันมองว่าฉันมีแขก “อ้าว อุ๊ย มีแขกหรือดรีม” ร้องพร้อมทำหน้าแปลกใจ “มิน่าเห็นมีรองเท้า ผู้ชายหน้าบ้าน” “สวัสดีครับ ผมโดมเป็นเพื่อนที่ทำงานคุณดรีม เธอลืมกระเป๋าไว้เลยเอา มาคืนให้” ฉันนั่งอ้าปากหวออย่างผิดคาดพอๆกับต้นอ้อ แม่ไดเร็คเตอร์บริษัทเงินทุน ใหญ่ถึงกับอึ้งพูดไม่ออกเป็นครั้งแรก ไม่นึกว่าหนุ่มรุ่นน้องหน้าตาติ๋มๆจะ กล้าลุกขึ้นแนะนำตัวเองอย่างสุภาพ ถ้าเป็นปกติคนส่วนใหญ่จะรอให้เจ้า ของบ้านหรือคนที่คุ้นเคยกันมากกว่าแนะนำให้ ไม่รู้เพราะอะไรกิริยา มรรยาทบางอย่างของโดมดูผิดจากที่คุ้นเคยในสังคมที่ฉันเติบโตมา แต่ บอกไม่ได้ว่าคืออะไร “สวัสดีค่ะ ต้นอ้อค่ะ เพื่อนตั้งแต่สมัยปริญญาโทฯ แวะมานอนค้างคืนเป็น เพื่อนค่ะ เขาโทรไปอ้อนแต่เย็นว่าป่วยอยู่คนเดียว แถมเรียกให้ซื้อฟักทอง มาทำน้ำฟักทองกินด้วยนะ” ต้นอ้อพาลบ้าจี้ตอบซะยาวยืด ลืมวางฟอร์มผู้บริหารใหญ่ไปซะสนิทเลย “ไหนล่ะอ้อ เอามาสิ” ถามเพื่อเรียกความสนใจยัยต้นอ้อกลับมา ยัยบ้ายืน จ้องหน้าตาโดมอยู่ได้ อ้าปากหวออีกต่างหาก ยุงบินเข้าไปเป็นฝูงแล้ว (ถ้า มีนะ) น่าเกลียดชะมัด “เอ้านี่ เอาไป” ต้นอ้อส่งถุงให้แล้วเลื่อนเก้าอี้นั่ง ฉันลอบสังเกตโดมที่รอจนต้นอ้อลงนั่งแล้วจึงนั่งตาม กิริยาแบบนี้ฉันไม่เคย เห็นแน่ๆในสังคมไทยระดับบ้านๆที่คุ้นชิน จะเห็นบ้างก็ในกลุ่มชาวต่างชาติ บางคนที่มรรยาทดีจริงๆ หรือถ้าคนไทยก็ต้องในหมู่ผู้ดีหรือคนมีการศึกษา สูงได้รับการอบรมมาดี หรือนายโดมจะเป็นลูกผู้ดี บ้าน่า ลูกผู้ดีทำไมทำตัวง่ายเกินเหตุแบบนี้ล่ะ ดู มอเตอร์ไซด์ที่ขี่สิถึงจะเป็นช็อปเปอร์แต่ก็เก่าราคาปัจจุบันไม่น่าจะเกินห้า หมื่น การแต่งตัวแม้จะดูสะอาดสะอ้านและใหม่ใช้ได้ แต่ไม่ได้โก้หรูสม เงินเดือน แหม! ฉันไม่รู้รายได้เขาหรอก แต่ถ้าให้เดาคนทำงานระดับ โปรแกรมเมอร์บริษัทใหญ่ขนาดนี้ ขี้หมูขี้หมากาไก่ก็ต้องมีไม่ต่ำกว่าเดือน ละหกหมื่น แต่นายโดมทำตัวสมถะซะยังกับคนเงินเดือนไม่เกินสามหมื่น หรือจะมีภาระทางบ้านเยอะ เลยต้องใช้สอยประหยัดมากๆ หรือจะเป็นผู้ดี ตกยาก ประมาณลูกเมียน้อยคนที่สามของเจ้าที่ไหนสักแห่ง เสียงดนตรีเตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง ที่คุ้นหูตามโรงลิเกลอยแว่วมาในหัว เอ่อ! ชักจะคิดอะไรน้ำเน่า จักรๆวงศ์ๆมากไปหน่อยแล้วล่ะ พาฝัน พอเถอะ ฉันเขย่งขาไปค้นฟักทองที่แพ็คเป็นถาดปอกเปลือกและสับไว้แล้วเป็นชิ้นๆ ออกมาล้างที่อ่าง ต้นอ้อเห็นเลยลุกมาช่วยต้มน้ำร้อนผสมน้ำตาลแบบง่ายๆ ใส่ถ้วยไว้ พอฟักทองล้างเสร็จก็เอาลงเครื่องปั่นกับน้ำเชื่อมแล้วเอาเข้า ไมโครเวฟ ก็ได้น้ำฟักทองมาแบ่งกินได้สามแก้วเล็กๆจริงๆ “เอามั้ยคุณโดม วิตามินเอเพียบ อร่อยด้วยนะ บำรุงตับสายตาและไม่แก่ ไวด้วย” หันไปโฆษณาชวนเชื่อสุดฤทธิ์ ก็มันดีและอร่อยจริงๆนี่นา “ไม่ดีกว่าครับขอบคุณ” โดมมองน้ำสีเหลืองๆที่ทำอย่างง่ายๆของฉันแบบ ไม่ค่อยเชื่อถือในความอร่อยสักเท่าไหร่ ที่จริงมันควรเอาไปต้มแต่ฉันใช้ ไมโครเวฟเอานี่ล่ะ ง่ายดี “คุณดรีมมีเพื่อนช่วยดูแล้วงั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ดึกมากแล้ว” แหม! ทีงี้ล่ะรู้ว่าดึก หมอนี่ท่าทางจะอึดอัดเวลาอยู่ในหมู่ผู้หญิง แต่นี่แค่ สองคนเองนะ “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณโดมสำหรับโจ๊ก กระเป๋า โทรศัพท์แล้วก็ที่มาส่ง บ้านวันนี้ด้วย” “ไม่เป็นไรครับ คุณดรีมอย่าลืมพักมากๆ ผมลาก่อนนะครับคุณต้นอ้อ สวัสดีครับ” “สวัสดีค่ะ” ต้นอ้อตอบพลางเดินตามไปส่งนายโดมถึงประตูด้านหน้าเพราะ เห็นสภาพฉันดูทุลักทุเล เสียงมอเตอร์ไซด์คันเก่าแล่นจากไปแล้วพร้อมกับ ที่ต้นอ้อกดปิดรั้วอัตโนมัติ “ตกลงคืนนี้แกจะมาค้างกับฉันหรือ” “ก็ใช่น่ะสิ ขนเสื้อผ้ามาแล้ว แต่มาได้แค่คืนเดียวนะ พรุ่งนี้แกรอลุ้นยัย สายพิณเอาแล้วกัน” ตอบพลางทำสีหน้ามีเลสนัย “นั่นใครน่ะดรีม กิ๊ก แกเหรอ” “บ้า คนที่ออฟฟิศย่ะ เป็นซัพพลายเออร์” “หล่อนะแก ตามมาดูแลแกถึงบ้านถึงช่อง คิดอะไรรึเปล่า แกนี่เสน่ห์แรง ใช้ได้เลยนะ” “บ้า” พูดซ้ำคำเดิม ไม่รู้จักใช้คำอื่นรึไงนะ “เขาเด็กกว่าเราแกไม่เห็นรึไงยะ” “คิดมาก แกอย่ากะเกณฑ์กับความรักมากนักเลย อีกอย่างสมัยนี้เทรนด์ กินเด็กมาแรงนะ” “ไปไกลๆเลยอ้อ คนอย่างพาฝันไม่หมดหนทางถึงขนาดต้องไปเคี้ยว หญ้าอ่อนหรอกย่ะ” ตอบเพื่อนแล้วก็หน้าแดง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะยืนกระต่ายขาเดียวได้อีก นานมั้ยในเมื่อเวลานี้หัวใจเริ่มวอกแวกเสียแล้ว ที่สำคัญเด็กมันก็ทำตัวน่า ให้กินอยู่นะ บ้าน่ะ คิดอะไรเพ้อเจ้อ แต่ แต่อายุห่างกันห้าหกปีนี่เขานับว่ากินเด็กได้รึยังนะ สงสัยจัง ........................................... จบตอนค่ะ ลิ๊งค์ตอนเก่า บทนำ + บทที่ 1 รองเท้าแก้ว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8245642/W8245642.html บทที่ 2 คนโปรด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8253406/W8253406.html บทที่ 3 ราพันเซล http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8265363/W8265363.html บทที่ 4 เกย (ท้าย) ราชรถ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8278216/W8278216.html บทที่ 5 ผิดที่ ผิดคน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8293602/W8293602.html บทที่ 6 ลมพิษหึง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8304913/W8304913.html บทที่ 7 เดอะซีเคร็ท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8316084/W8316084.html บทที่ 8 จักรวาล 'จัด' ให้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8328779/W8328779.html บทที่ 9 บรรยากาศมาคุ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8339975/W8339975.html บทที่ 10 ปรัชญาความรัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8355223/W8355223.html บทที่ 11 หมาหัวเน่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8363581/W8363581.html บทที่ 12 First (on line) date http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8366545/W8366545.html บทที่ 13 ปาร์ตี้ชุดนอนแบบสาวโสด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8380381/W8380381.html บทที่ 14 ปรี๊ดแตก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8391183/W8391183.html บทที่ 15 ตัวซวย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8403788/W8403788.html .................................................. แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 20:21:11 จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:41:32

ความคิดเห็นที่ 5   ห้าหกปีนี่เยอะอยู่นะ หนูดรีม จากคุณ : P. เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:50:09 A:58.9.117.126 X:

ความคิดเห็นที่ 6 คุยกับนักอ่านค่ะ คุณกุลธิดา พาฝันนี่ก็ร้ายเหมือนกันนะคะ ตอนนี้เริ่มหวั่นไหวบ้างแล้วซี จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)     เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 02:38:46   >>มาท่านแรกเลย ใช่ค่ะ she ก็ฮึดสู้เหมือนกันค่ะ คริ คริ แหยมานาน ....................................... คุณ P งั้นต่อไปหนุ่มโดมคงต้องหาเรื่องมาคอยดูบ้านญาติบ่อยๆ แล้วสิ จะได้ เจอพาฝัน หึหึ ป.ล. สำหรับเรื่องเกลียดไม่เกลียดเด็ก งั้นกลางๆ ละกันนะ ว่า 'ไม่เข้าทาง' อย่างเเรงค่ะ อาจเพราะสาเหตุแบบเดียวกับพาฝัน เลยพานไม่อยากเข้า ใกล้เด็กทั้งหมดเลย หมดคาแรคเตอร์นางสาวไทย ใจงามเลยค่ะ นี่พี่ชายก็เตรียมจะแต่งงาน ได้แต่หวังว่า (ความน่ารักของ) หลานที่จะเกิด มา คงทำให้ว่าที่คุณอาเปลี่ยนอคติไปได้ จากคุณ : P.   >>>คริ คริ คริ ถึงเวลาขี้คร้านจะกลายเป็นคุณอาติดหลานค่ะ ^__^ .......................................... คุณ peppa_mint กรี๊ดดดดดดดดดด มีฉากอะไรแบบนี้ด้วย หวานซะ ทำไมโดมน่ารักแบบนี้เนี่ย ^_^ แต่ทำไมวันนี้อ่านแล้วแปลกๆไป บางตอนคุณพิมพ์ดาวลืมเว้นวรรคหรือเปล่าเอ่ย จากคุณ : peppa_mint   เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 06:30:39   >>>ขอบคุณค่ะที่คิดว่าน่ารัก ก็ตั้งใจเขียนมากเลยค่ะ เรื่องเว้นวรรคไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ เขียนเองจะดูไม่ออก ต้องทิ้งไว้สักหลายๆวันแล้วกลับมาอ่านทวนใหม่ค่ะ ถึงจะรู้ ............................................. คุณนีมี่ ฮ่าๆ งานนี้มารยาทั้งคู่ คนนึงอยากให้อุ้ม คนนึงก็ถือโอกาสอุ้ม จากคุณ : Mnemosyne     เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 07:15:41 >>>จริงด้วยค่ะ มารยาสาไถย แต่อีตาโดมนี่ แบบว่านักปราบจรเข้ของแท้เลยนะเนี่ย คุณส้มเคยเปรียบยัยแจนเป็นเสือ ยัยพาฝันเป็นจรเข้ แต่สงสัยตานี่จะไม่ใช่เหยื่อนอนนิ่งๆซะแล้วอะดิ คริ คริ ................................... คุณหริชา อิอิ ดราม่ากันสุดๆ อืม คุณหมอแว๊บมาแล้ว แต่วันนี้อ่านแล้วแอบปันใจให้ โดมซะแล้วสิ เหอ เหอ ตอนหน้าขอคุณหมอยาวๆนะคะ จะพยายามกระชาก ใจมาคืนคุณหมอ 555555   รักคนเขียน แอบปลื้มคุณหมอ สปาร์คกับโดม กิ๊วกิ๊ว 555555 จากคุณ : หริชา (หริชา)     เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 10:47:11   >>>รักคนเขียนจริงเหรอ พูดแล้วห้ามคืนคำนะตัวเอง คริ คริ ................................................... คุณ sullen นายโดมไม่ใช่คนที่จะถูกหลอกง่าย ๆ นะดรีม แฮ่ม...คุณหมอจะเข้ามามีบทบาทแล้ว ? ตอนแรกไม่ค่อยชอบโดม แต่อ่านไปอ่านมายกให้โดมเป็นพระเอกซะงั้น ^__^ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 11:13:44 จากคุณ : sullen     เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 11:12:52   >>>คริ คริ ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พระเอกเรื่องนี้มาแบบไม่ค่อยคาดฝัน คือไม่ได้ตั้งใจไว้ว่าจะให้ใครเป็นพระเอกอะ เขียนไปเรื่อยๆ คนไหนก็คนนั้น อ้าว! คือไปตามอารมณ์จริงๆนะ แต่ที่รู้ๆ พระเอกคือเจ้าชายเจ้าเสน่ห์แน่ๆค่ะ ................................................ คุณ salamis เรื่องนี้คุณพิมพ์ดาวขโมยมาจากเรื่องจริงในชีวิตพี่สาวที่เป็นสาวแบงค์ FOREX + ... เหรอคะ ชีวิตการทำงานในบริษัทใหญ่นี่น่ากลัวจังเลยค่ะ   เป็นกันทุกที่หรือเปล่าหนอ ถ้างั้นชีวิตที่แสนจำเจของตัวเอง   ทำงานที่บ้านไม่ต้องเดินทาง     เจอหน้าคนร่วมงานไม่กี่คนด้วยขนาดที่เล็กจิ๋วของกิจการ ก็อาจจะเรียกว่าดีได้เหมือนกันนะ ตอนนี้สนุกดีค่ะ หวานๆน่ารักๆ แอบลุ้นให้โดมเป็นเจ้าชายปริศนา เพราะว่าเก่งน่ารักและตามทันพาฝันด้วย จากคุณ : salamis     เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 13:03:07   >>>อยากบอกว่าเรื่องจริงนี่โหดกว่านี้เยอะค่ะ การเมืองมีอยู่ในทุกระดับทุกสถานที่ค่ะ เรื่องนี้บังเอิญเป็นนิยายรักกุ๊กกิ๊ก เลยไม่ได้เน้นเรื่องนี้มาก แต่เรื่องจริงนี่สาหัสกว่านี้ ที่จริงก็เจอการเมืองมาหลายแบบนะคะ เล่นกันแรงๆก็เยอะ แต่เล่นหนักและน่าเกลียดแบบนี้นี่ เห็นแค่ 2-3 ครั้งค่ะ และ 2 ใน 3 นั้นจะเอามาพูดถึงในเรื่องนี้ด้วย เหตุการณ์นึงพูดไปแล้ว ก็ที่ผ่านไป อีกเหตุการณ์ไม่ใช่ประสบการณ์ ตรงของตัวเองหรือคนในบ้านหรอกค่ะ แต่เป็นเรื่องของคนในวงการเดียวกัน พอดีมันแรงมากและมาเข้าถึงหู เลยจะหยิบมาเขียนถึงซะหน่อยช่วงท้ายเรื่องค่ะ ทำงานที่บ้านตัวเองเป็นคุณหนูก็ดีเหมือนกันค่ะ เน้นพัฒนาธุรกิจให้รุ่งๆเน่อ ......................................... คุณส้ม โดมเอ๊ย... ซวยมาก ๆ - -' จากคุณ : ปิยะรักษ์     เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 18:39:53   >>>ง่ะ! ยัยพาฝันเถียงขาดใจ อุตส่าห์ยอมใช้เน็คไทถูกๆ มาเช็ดน้ำหูน้ำตาคนสวยๆแบบนี้ ถือว่าให้เกียรตินะยะ ฮึ ................................. คุณปลากินเมฆ สนับสนุนให้ดรีมกินหญ้าอ่อนดีกว่านะ... คุณค่าทางสารอาหารเยอะดี จากคุณ : ปลากินเมฆ     เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:45:12   >>>>คริ คริ คริ จริงเหรอตัวเอง ................................. คุณนาวาไม่ไหลกลับ ละลาย หวานมากคะ ตอนนี้ ตอนที่แล้วยังบู๊อยู่เลย ปรับอารมณ์ไม่ทันเลยคะ จากคุณ : นาวาไม่ไหลกลับ     เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:52:48   >>>แหะ แหะ เรื่องจริงๆเวลาเม้งกันในที่ทำงานเขาก็จะจบแค่นี้อะค่ะ ที่ไล่ด่ากันให้ถึงพริกถึงขิงอย่างในละครนี่ยังไม่เคยเห็นจริงในสังคม คนทำงานเลยอะ ก็เลยตัดจบส่วนที่วีนกันแค่ตรงนั้นอะค่ะ สะดุดเหรอคะ ไว้จะลองกลับไปอ่านดูใหม่ค่ะ ขอบคุณมาก ..................................... ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่มาลงชื่อเป็นกำลังใจนะคะ พุธหน้าต้องของดนะคะ เพราะจะไม่อยู่ค่ะ กลับมาติดตามบทที่ 17 นายมาเยี่ยม ได้ ในวันเสาร์หน้าค่ะ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:02:30

ความคิดเห็นที่ 7   คนอย่างพาฝันไม่หมดหนทางถึงขนาดต้องไปเคี้ยว'หญ้า'หรอกย่ะ => ตกคำว่า 'อ่อน' รึเปล่า... เคี้ยวหญ้าเฉยๆ นึกถึงเจ้าทุยเลย... คิดถึง Prince Charming จากคุณ : P. เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:08:29 A:58.9.117.126 X:

ความคิดเห็นที่ 8 ^^^ ขอบคุณค่ะคุณ P แก้แล้วนะคะ จากคุณ : Pim~Dow เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:21:45

ความคิดเห็นที่ 9 ท่องไว้ๆ อายุเป็นเพียงตัวเลขขขขขขขข จากคุณ : Mnemosyne เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 22:33:30

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะ  แวะมาทักทายคุณพิมพ์ดาวนะคะ เห็นด้วยกับคุณMnemosyne ค่ะ อายุอย่าไปสนใจ หัวใจน่าพิจารณากว่า จากคุณ : รัชนีกานต์ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 23:11:11

ความคิดเห็นที่ 11 ขอเป็นแม่ยกโดมค่ะ คุณหมอดนัยเนี๊ยบเกินไปยังไงไม่รู้ สบายๆ อย่างโดมดีกว่าเนอะดรีม จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 03:15:16

ความคิดเห็นที่ 12 เสน่ห์แรงจริงนะพาฝัน คุณหมอพาไปโรงพยาบาล โดมซื้อโจ๊กปลามาให้   (แถมยังรู้นิสัยพาฝันอีก  มันชักจะยังไงแล้วนะนายโดม   คิดอะไรอยู่รีบบอกมาเร็วเร็วนะ) เดี๋ยวตอนหน้านายมาเยี่ยมซะด้วย อิจฉาพาฝันจัง จะรอวันเสาร์หน้าค่ะ   สวัสดีค่ะ จากคุณ : salamis เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 11:00:28

ความคิดเห็นที่ 13 จริงๆ อารมณ์ไม่สะดุดหรอกคะ ก็กำลังดีคะ แค่แซวขำๆ นะคะ จากคุณ : นาวาไม่ไหลกลับ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 13:26:24

ความคิดเห็นที่ 14 แหม! ต้นอ้อกลับมาเร็วไปนิดนึงนะเนี่ย โดมน่ารักที่สุดเลย จากคุณ : แกะม่วง เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 15:36:01

ความคิดเห็นที่ 15 โดมทำคะแนนใหญ่เลย ถ้าดรีมไม่ชอบก็บึ่งมอ'ไซค์มาแถวๆนี้ได้นะ จะช่วยปลอบใจ อิอิ จากคุณ : peppa_mint เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 19:17:34

ความคิดเห็นที่ 16   มาอ่านครับ T-T เนตเน่ามากมายเลย แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 52 12:30:25 จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 19:45:45

ความคิดเห็นที่ 17 ฮืมมม เล่นเอาใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ตามยัยพาฝันไปเลยนะเนี่ย ฮา ก็โดมเล่นรุกซะขนาดนี้ เด็กก็เด็กเฮอะ คิกๆๆๆๆ จากคุณ : คิๆคุๆ (กันย์นลิน) เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 02:18:41

ความคิดเห็นที่ 18 หมอดนัยเป็นเกย์...ชอบโดมแหงเลย อายุเป็นเพียงแค่สายลมผ่านพัดไป ดรีม...อย่าคิดมากได้มั้ย ความรักเป็นเรื่องของหัวใจ โดม...ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก็โดมเด็กกว่าแล้วไง ? อ่านตอนนี้แล้ว นายโดมมีเบื้องหลังลึกลับ ขอให้ดรีมหวั่นไหวยิ่ง ๆ ขึ้นไป^^ จากคุณ : sullen เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 09:13:18

ความคิดเห็นที่ 19 คุณหมอเนี่ย เนี้ยบเกินชายหรือเปล่าคะ ตอนนี้ก็ปันใจมาให้โดมอีกนิดค่ะ คุณหมอกระชากคืนไม่สำเร็จ หุหุ อืม....อยากกินโจ๊กปลาบ้างซะแล้ว จะมีคนซื้อมาให้กินบ้างมั้ยน้อ ....ใช้คนที่บ้านไปซื้อดีกว่า 555555 จากคุณ : หริชา (หริชา) เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 16:43:23

ความคิดเห็นที่ 20 นายโดมจะเป็นเจ้าของบริษัทปลอมตัวมาหานางซินรึเปล่าเนี่ย แต่ก็นับว่าสำเร็จไปหน่อยแล้วเพราะสาวเจ้าเริ่มหวั่นไหวกับกฎตัวเองแล้ว จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 17:32:53

ความคิดเห็นที่ 21 คิดเหมือนความเห็นที่ 18 ไม่งั้นคงไม่มองตามจนลับสายตา ..^_^ ชอบค่ะ เรื่องในที่ทำงานเยอะๆ ก้อดีนะคะ นิยายไทยไม่เน้นเรื่อง "ความเป็นมืออาชีพ" กันสักเท่าไร มันเลยดูฉาบฉวยง่ะ เจ้ดรีมสู้ๆ จากคุณ : ยังอยู่ภพนี้ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:50:23

ความคิดเห็นที่ 22 น่ากลัวว่าต่อจากนี้งานจะเข้าอีกน่ะสิ จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 17:28:43

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านเพลินเลยครับ จากคุณ : manopetchara เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 12:43:12

ความคิดเห็นที่ 24   มาแอบอ่านครับ จากคุณ : garnet19th เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 00:37:19