ความคิดเห็นที่ 1 ผมซดกาแฟอึกสุดท้าย จดข้อมูลที่ได้เพิ่มเติมจากป้าเป็ง เก็บกล้องถ่ายรูปลงกระเป๋า นี่เป็นชาวบ้านแม่จานคนที่ 28 จากทั้งหมด 28 คนที่ผมทำการสุ่มถามความเห็น ทั้งหมดมีความเห็นในทางลบต่อรีสอร์ทที่จัดทัวร์ปีนหน้าผาทั้งสิ้น ดูเผินๆแล้วกิจการรีสอร์ทแห่งนี้เหมือนจะเป็นของคนไทย ด้วยเจ้าหน้าที่และพนักงานทั้งหมดเป็นคนไทย เพียงแต่เมื่อสืบต่อไปลึกๆแล้ว ผมพบว่าเจ้าของทุนเป็นชาวต่างชาติ และแน่นอนว่าเม็ดเงินที่ได้เป็นกอบเป็นกำ ที่มีต้นทุนมาจากทรัพยากรธรรมชาติของบ้านแม่จาน มิได้ถูกนำกลับมาใช้เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชาวบ้านที่นี่อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย แถมยังสร้างความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้านอีกซะอย่างนั้น บนเส้นทางจากบ้านแม่จานสู่ตัวเมือง ท้องฟ้าสีดำทะมึนส่งเสียงเร่งเร้าเมฆฝนหนักขึ้น จากฝนพรำๆเมื่อสายๆ แต่พอบ่ายคล้อย ฝนก็เทลงมาอย่างหนักหน่วง จนที่ปัดน้ำฝนเอาไม่อยู่ ผมชะลอความเร็วลงเพื่อให้ที่ปัดน้ำฝนกวาดเม็ดฝนออกจากกระจกหน้าได้ทัน ความมืดเริ่มโปรยปรายลงมากับสายฝน ไม่นานนักข้างหน้าผมก็มีเพียงแต่แสงสว่างจากไฟหน้ารถที่ช่วยนำทาง และมีเสียงท้องร้องโครกครากเป็นเพื่อนคุย ด้วยความเร็วในการเดินทางที่ช้าลงกว่าปกติ ทำให้ท้องผมไม่สามารถรอที่จะแวะกินมื้อเย็นที่ตัวอำเภอข้างหน้าได้เหมือนอย่างเคย รู้ยังงี้ติดกล้วยมาจากร้านป้าเป็งซักหวีท่าจะดี ผมรำพึงกับตัวเอง รถกระบะกลางเก่ากลางใหม่ของผมวิ่งเือื่อยๆฝ่าสายฝน เลยจากหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งมาไม่นานนัก ผมสังเกตเห็นแสงไฟจากเพิงขายอะไรสักอย่างข้างถนน คงจะเป็นร้านเหล้าตองขายเหล้ายาดองพื้นเมือง แน่นอนว่าที่ร้านแบบนี้น่าจะมีเนื้อแดดเดียวย่างไฟหอมฉุย และข้าวเหนียวร้อนๆซักปั้น ผมตีไฟเลี้ยวซ้ายทันที หลังจากพาตัวเองมานั่งอยู่ข้างหน้าเคาท์เตอร์ไม้ซ่อมซ่อที่มีโหลยาดองสารพัดสูตรวางเรียงราย ผมพบชายชราร่างผอม ในชุดเสื้อม่อฮ่อมเก่าๆกางเกงขาก๊วยสีดำ ริ้วรอยบนหน้ากร้านแดดและผมสีดอกเลา บ่งบอกถึงประสบการณ์ชีวิตยาวนาน แกนั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่หลังเคาท์เตอร์ ถัดไปจากแคร่สักสองกระเบียด มีป้ายบ่งบอกชื่อร้านเหล้าตองคำปัน แขวนอยู่บนผนังไม้ไผ่ผ่าซีก "มีข้าวนึ่งกับเนื้อแดดเดียวหรือเปล่าครับลุง" "อย่ากินเนื้อแดดเดียวเลยไอ้หนุ่ม วันนี้ลุงมีลาบหมู จะคั่วก่อนมั๊ยหรือชอบดิบๆ" "คั่วก่อนดีกว่าครับลุง" ลาบหมูคั่วร้อนๆ กรุ่นกลิ่นเครื่องเทศกับข้าวเหนียวอุ่นๆ ทำให้ผมโงหัวไม่ขึ้นไปชั่วขณะ จวบจนเจ้าของร้านตักน้ำเย็นหอมกลิ่นใบเตยใส่แก้ว พร้อมไส้อั่วจานเล็กๆ มาวางข้างๆจานลาบ "เอานี่ ไส้อั่วลุงทำเอง ลุงแถมให้ ไปไหนมาล่ะนี่" "ผมไปแม่จานมาครับ กำลังจะเข้าเมือง" "เป็นคนของบริษัทที่วิ่งรถตู้รับส่งคนมาแอ่วแม่จานนี่ก๋า" "ตรงกันข้ามเลยครับลุง ผมมาทำข่าวเรื่องผลกระทบต่อชุมชนของรีสอร์ทนี้แหละครับ" คงเป็นเพราะบุคลิกท่าทางน่าอบอุ่นของเจ้าของร้าน หรือความเอร็ดอร่อยของอาหารก็สุดจะเดา ผมดันเผลอบอกอาชีพการงานของตัวเอง ทั้งๆที่โดยปกติเรื่องนี้นับเป็นสิ่งต้องห้าม ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยของผมเอง หมายเหตุ จขกท : แก้ไขเครื่องหมายคำพูดครับ แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 52 21:47:18 จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:41:49

ความคิดเห็นที่ 2 "เหมาะแท้ๆ ไอ้หลาน นี่ชาวบ้านที่ใช้รถใช้ถนน เขาบ่นกันนัก มันขับกันอย่างกับจะรีบไปตาย เฉี่ยวชาวบ้านไปก็หลายคนแล้ว ร้องเรียนไปทาง อบต เรื่องก็เงียบหาย ยังดีที่ยังมีคนสนใจมาทำข่าว ให้ข้างนอกเขาได้รับรู้กันบ้าง" "ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าจะช่วยได้สักเท่าไหร่นะครับลุง" "มันก็ยังดีกว่าไม่มีคนทำอะไรเลย" ผมกลับถึงที่พักเกือบ 5 ทุ่มคืนนั้น สิ่งแรกที่ผมทำคือเสียบแผ่นเมมโมรีที่บรรจุไฟล์ภาพถ่าย เข้ากับตัวอ่านข้อมูลที่เชื่อมต่อกับโน้ตบุ๊ค เครื่องมือทำมาหากินคู่ใจ ผมใช้เวลาไม่นานในการย้ายตัวหนังสือที่จดลงในสมุดกระดาษ มาเป็นสกู๊ปข่าวประกอบรูปถ่ายจากบ้านแม่จานในสมุดอิเล็กทรอนิคส์ และเสี้ยววินาทีต่อมางานชิ้นนี้ก็ถูกส่งผ่านจดหมายไฟฟ้า ไปที่กองบรรณาธิการในกรุงเทพฯ หลังจากอาบน้ำชำระล้างร่างกายแล้ว ผมนอนครุ่นคิดถึงการทำงานในขั้นต่อไป บางขณะในห้วงคิด ผมอดไม่ได้ที่จะปริวิตกถึงข่าวชิ้นที่เพิ่งส่งไป ความตรงไปตรงมาของเนื้อข่าว อาจจะทำให้อิทธิพลมืดคืบคลานเข้ามาริดรอนสวัสดิภาพของตัวผมเอง ผมนอนคิดเรื่องสัพเพเหระต่อไปเรื่อยเปื่อย ก่อนที่ความอ่อนเพลียจากการเดินทางจะค่อยๆดึงเปลือกตาผมลงจนปิดสนิท หลังจากวันนั้น ผมยังคงเข้าๆออกๆเพื่อเก็บข้อมูลเพิ่มเติมที่หมู่บ้านแม่จานตามปกติ และบนเส้นทางขากลับจากแม่จานแทบทุกครั้ง ผมพบว่าที่ร้านลุงคำปัน มักจะมีนานาชนิดอาหารเหนือ รสชาดกระซวกต่อมตะกละ อาทิ ยำชิ้นไก่ แกงอ่อม จอผักกาด สารพัดน้ำพริก ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาให้ผมลิ้มรสไม่ซ้ำแบบ โดยมีเจ้าของร้านในเครื่องแบบเสื้อม่อฮ่อมกางเกงขาก๊วยสีดำ มานั่งชวนคุยเรื่องต่างๆ บางทีแกก็ตักเครื่องดื่มจากในโหลออกมาแบ่งปัน ให้พอเจริญอาหาร "คนดีมักจะตายเร็ว" ลุงคำปันหล่นคำคมข้างโหลยาดองในค่ำวันหนึ่ง หลังจากที่ผมเล่ารายละเอียดของงานผมให้แกฟัง "อ้าว พูดยังงี้ได้ไงลุง เดี๋ยวผมก็เปลี่ยนงาน ไปทำงานที่รีสอร์ทนั้นเสียเลย" "หึหึหึ ก็มันจริงนี่หว่าไอ้หลาน เอาเถอะ นั่นมันคำพูดสมัยนี้ แต่คนโบราณเขาว่าไว้อีกแบบนะ เขาว่า คนดีผีคุ้ม" "เหย แบบนี้ค่อยพอฟังหน่อย" คำเตือนแบบอ้อมๆของลุงคำปันไม่ใช่เรื่องเหลวไหลเรื่อยเปื่อย หลังจากที่สกู๊ปของผมเป็นข่าว และมีการรับลูกจากองค์กรณ์ต่างๆที่เกี่ยวข้อง เข้าทำการตรวจสอบรีสอร์ทดังกล่าว ผมรู้สึกเหมือนกับ มีคนตามมาถึงที่พักบ้าง ถูกขับรถตามขณะเดินทางไป-กลับบ้านแม่จานบ้าง และวันนี้ ขณะที่ผมกำลังเอ็นจอยมื้อกลางวันที่ร้านป้าเป็ง ชายหัวเถิกร่างหนา สวมแว่นกันแดดขนาดมหึมาในชุดซาฟารีสีเข้ม ก็พาตัวเองมานั่งประจันหน้าผมบนโต๊ะอาหาร มีโต๊ะว่างเยอะแยะทำไมไม่ไปนั่งวะ คำถามในใจมีคำตอบอย่างรวดเร็ว ชายคนดังกล่าววางซองเอกสารสีน้ำตาลไว้ตรงหน้าผม เขาจงใจเผยอปากซองออก กว้างพอที่จะมีที่ว่างให้สายตาผมมองเห็นธนบัตรสีเทาปึกใหญ่เบียดเสียดกันอยู่ข้างใน หมายเหตุ จขกท : แก้ไขเครื่องหมายคำพูดครับ แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 52 21:49:12 แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 52 21:48:27 จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:42:07

ความคิดเห็นที่ 3 "เจ้านายผมไม่ชอบสกู๊ปข่าวของคุณเท่าไหร่ ถ้าเทียบกับเงินที่คุณจะได้จากข่าวชิ้นต่อๆไป ผมว่า ในซองนี้มีมากกว่านั้นเยอะ" ผมยังเดินหน้าคีบก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กใส่ปากต่อไป ทำเหมือนข้างหน้ามีแต่อากาศธาตุ "ผมถือว่าคุณตกลงก็แล้วกัน เอาซองนี่ไป แล้วไปใช้ชีวิตแบบฉลาดๆที่อื่น..." แทนคำตอบ ผมลุกไปจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยว แล้วเดินไปสตาร์ทรถ มุ่งหน้าไปบ้านผู้ใหญ่บ้านที่มีนัดหารือกันบ่ายนี้ ทิ้งชายในชุดซาฟารีให้นั่งทำหน้าเหมือนอมชักโครกไว้ในปาก หลังจากที่ผมเสร็จจากการพูดคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เกี่ยวกับการที่จะร้องเรียนไปทางจังหวัด กรณีรีสอร์ทแอบทิ้งขยะในเขตป่าและปล่อยน้ำจากการซักล้างลงลำธาร ผมพบว่าการปฏิเสธเงินก้อนใหญ่เมื่อกลางวัน แลกมาด้วยการที่ยางทั้งสี่เส้นของรถผมถูกเจาะแบนแฟ่บติดพื้นถนน เสียเวลาร่วม 2 ชั่วโมงในการที่จะจัดการให้รถอยู่ในสภาพพอที่จะใช้งานได้ นอกจากยางรถจะถูกเจาะแล้ว เครื่องปรับอากาศในรถยังเสียอีกต่างหาก ผมไขกระจกลง แล้วกดเท้าเหยียบแป้นคันเร่งออกจากบ้านแม่จาน ในเวลาที่ความมืดปกคลุมไปทั่ว ในบางนาที ไปยาลอุปสรรคจากอิทธิพลบัดซบ ก็ชวนให้ผมคิดไปถึงการเปลี่ยนไปทำข่าวอะไรก็ได้ง่ายๆสบายๆ หรือไม่ ก็หาข่าวจากฟอเวิร์ดเมล์แบบที่เพื่อนนักข่าวมักง่ายหลายต่อหลายคนทำอยู่ แต่ถึงที่สุดแล้วผมก็ไม่อาจจะทรยศต่อใบปริญญา ที่ได้มาจากสถาบันซึ่งตั้งอยู่บนกองเงินภาษีของประชาชน การยืนอยู่ข้างเดียวกับความถูกต้อง เป็นกระบอกเสียงให้กับชาวบ้านตัวเล็กๆ ได้ขับเคี่ยวกับพวกนายทุนไร้ยางอายอย่างสมน้ำสมเนื้อ ถือเป็นการตอบแทนเงินภาษีของประชาชนได้อย่างคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์ ผมหยุดความคิดร้อยแปดที่หลั่งไหลออกมาจากสมอง เมื่อแว่วเสียงคำรามของรถดังก้องขุนเขา ไฟหน้าของคันหนึ่งโผล่มาเยี่ยมที่กระจกมองหลัง มันเร่งเครื่องรีดแรงม้าที่มีทุกตัวอย่างเต็มสูบ เพียงชั่วพริบตารถคันนั้นก็แซงขึ้นมาตีคู่ ผมหันไปดูตามสัญชาตญาณ พลันสายตาผมก็ปะทะกับชายสามคนที่ยืนอยู่บนกระบะท้ายรถ ทั้งสามถืออาวุธสงครามอยู่ในท่าเตรียมพร้อม เหมือนโชคดีในโชคร้าย หลุมขนาดใหญ่บนผิวทางจราจร กระแทกรถของทีมสังหารที่แล่นตีคู่มาด้วยความเร็วสูง มันเสียหลักแฉลบเฉลงข้างทาง มัจจุราชสามนายบนกระบะท้ายจำต้องวางอาวุธในมือชั่วคราว เพื่อหาที่จับยึดมิให้ตัวเองกระเด็นกระดอนตกจากรถ ผมอาศัยจังหวะนี้กระทืบคันเร่งจนมิด เร่งเครื่องจนรถแทบจะหลุดเป็นชิ้นๆ เมื่อเหลือบมองกระจกจึงพบว่าผมออกห่างจากพวกมันพอสมควร แต่แสงไฟหน้าจากรถฑูตมรณะที่สาดส่องกลับขึ้นมาบนทางหลวง บ่งบอกให้รู้ว่าพวกมันเริ่มตั้งลำได้และกำลังจะเปิดฉากไล่ล่า เกือบ 10 นาทีผ่านไป อาศัยว่าผมค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเส้นทางคดเคี้ยวสูงชันสายนี้ พวกมันไม่อาจลดระยะห่างจากรถผมได้ ถ้าทิ้งระยะได้ขนาดนี้ไม่ให้มันเข้าใกล้ได้ เราน่าจะรอด แต่เพียงอึดใจต่อมา ผมพบว่าผมอาจจะคิดผิด เปรี้ยงๆๆๆ!!!!!! หมายเหตุ จขกท : แก้ไขเครื่องหมายคำพูดครับ แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 52 21:50:21 จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:42:25

ความคิดเห็นที่ 4 กระสุนสงครามส่องวิถีส่งแสงสีเขียวยาวเป็นสาย วิถีกระสุนปะทะเข้ากับกระจกด้านหลังคนขับจนแตกกระจาย เส้นแสงแห่งความตายห่างจากหัวผมไปเพียงคืบ ผมก้มหัวลงต่ำพยายามไม่ลดความเร็ว อีกไม่นานน่าจะเข้าเขตหมู่บ้านข้างหน้า พวกมันอาจจะไม่กล้าตามล่าผมเข้าไปในเขตชุมชนให้เอิกเกริก ระยะทางเพียง 2-3 กิโลเมตรแต่ยาวนานเหมือนเป็นร้อยๆกิโล พวกมันพยายามเล็งมาที่ยางรถ กระสุนชุดแล้วชุดเล่าที่แฉลบกับพื้นถนนบอกกับผมอย่างนั้น โชคดีที่ผมทิ้งระยะห่างพอสมควร บวกกับความมืดและแรงสะเทือนจากสภาพถนน ทำให้บรรดามือปืนเล็งเป้าได้ไม่ถนัดนัก ผมนึกถึงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าใส่กล้อง แต่นาทีนี้ การเสียเวลาเอื้อมมือไปควานหาโทรศัพท์มือถืออาจจะต้องแลกด้วยชีวิต และก็ไม่แน่ว่า ในบริเวณนี้ คลื่นโทรศัพท์มือถือจะสามารถเดินทางเล็ดรอดเงื้อมเขาสูงชันได้ แสงไฟจากหมู่บ้านอยู่ข้างหน้านี่แล้ว ในขณะที่มาถึงทางแยกเข้าหมู่บ้าน ผมตัดสินใจไม่ชะลอรถ แต่กลับเร่งเครื่องไปตามถนนสายหลักต่อไป ใครจะรับประกันได้ว่าถ้าเข้าไปในหมู่บ้านแล้วพวกมันจะหยุด และผมอาจจะโดนปลิดชีพทันที่ที่ชะลอความเร็วก่อนเข้าหมู่บ้าน ชั่งใจดูแล้ว ขับรถไปจนกว่าจะถึงป้อมตำรวจทางหลวงน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด เพียงแต่ว่า ป้อมตำรวจที่ใกล้ที่สุดที่อยู่ก่อนถึงตัวอำเภอข้างหน้า อยู่ห่างออกไปอีกประมาณ 45 นาทีบนการเดินทางด้วยความเร็วสุดเหยียดในขณะนี้ พอพ้นเขตหมู่บ้าน พวกมันเปิดฉากถล่มผมอีกครั้ง ลำแสงสีเขียวเฉียดไปเฉียดมาอย่างน่าหวาดเสียว ผมก้มหัวจนแทบจะติดกับพวงมาลัย ด้วยสภาพนี้ทำให้ไม่สามารถมองถนนข้างหน้าได้ถนัดนัก กระนั้นก็ตาม ผมยังพอมองเห็นแสงไฟวอมแวมคุ้นตาจากร้านลุงคำปัน "คนดีมักจะตายเร็ว" เสียงของลุงคำปันยังคงก้องอยู่ในหู คำพูดของลุงคำปันอาจจะเป็นจริงในคืนนี้ ผมพยายามขับรถส่ายไปมา เผื่อว่าลุงคำปันอาจจะสังเกตเห็นรถผม และช่วยโทรศัพท์แจ้งตำรวจ นานเท่าไหร่ไม่สังเกต ห่ากระสุนจากทีมนักล่าเงียบหายไปแล้ว ผมโงหัวมองกระจกมองหลังที่บัดนี้เหลือเพียงครึ่ง ไม่พบแสงไฟจากรถพวกมัน เป็นไปได้ว่าพวกมันอาจจะดับไฟหน้า เพื่อล่อให้ผมชะลอความเร็ว หรือไม่ก็อาจจะมีทางลัดอ้อมมาดักหน้า เพื่อความปลอดภัยผมจึงเร่งเครื่องด้วยความเร็วสูงสุด กระทั่งถึงป้อมตำรวจ "ช่วยด้วยครับ คุณตำรวจ" ผมกระโดดพรวดเดียวเข้าไปที่หน้าป้อม "ใจเย็นๆ เกิดอะไรขึ้นครับคุณ" ตำรวจประจำป้อมทำหน้าตกใจไม่แพ้ผม มันก็น่าอยู่หรอก อยู่ๆก็มีรถพุ่งด้วยความเร็วเข้ามาจอดซะเกือบติดป้อม "ผมถูกไล่ยิงครับ คุณตำรวจมาดูที่รถผมสิ โดนยิงซะพรุน" "โอ้โห โดนขนาดนี้รอดมาได้ยังไงเนี่ยคุณ" หมายเหตุ จขกท : แก้ไขเครื่องหมายคำพูดครับ แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 52 21:51:29 จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:42:41

ความคิดเห็นที่ 5 ตำรวจนายหนึ่งอุทานออกมาในขณะที่เดินดูสภาพรถผม ขณะที่อีกนายวิทยุไปขอกำลังเสริมเพื่อตามล่ากลุ่มมือปืน เกือบชั่วโมงต่อมาในรถกระบะสายตรวจ วิทยุตำรวจรายงานการสกัดรถ จากตำรวจในพื้นที่ใกล้เคียงตามด่านต่างๆ ทุกด่านไม่พบรถต้องสงสัยดังกล่าว "มันไล่คุณมาจนถึงตรงไหนนะคุณ จุดสุดท้ายที่คุณเห็นมันน่ะ" นายร้อยเวรที่นั่งข้างพลขับ หันมาถามข้อมูลจากผมที่นั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารครึ่งตอนด้านหลัง "อยู่แถวๆข้างหน้านี่ล่ะครับ ก่อนถึงหมู่บ้านข้างหน้า แถวๆร้านเหล้าตอง" ผมพยายามมองหาแสงไฟสีสว่างนวลคุ้นตาของร้านลุงคำปัน เอ น่าจะอยู่แถวนี้นี่นา หรือว่าตอนนี้มันดึกแล้ว ลุงคำปันเลยปิดร้าน พลันเสียงของพลขับก็เบนความสนใจของผมไปอยู่ที่ถนนข้างหน้า "โอ้โห ผู้กอง เกลื่อนถนนเลยครับ สงสัยรถคว่ำ" ไม่เหลือคราบไคลของมัจจุราชเมื่อเกือบ 2 ชั่วโมงก่อน ตอนนี้ชายทั้ง 3 คนนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนพื้นถนน บางคนฟุบแน่นิ่ง บางคนส่งเสียงร้องโอดโอย อาวุธสงคราม 3 กระบอก กระจัดกระจายเรื่ยราดอยู่บนกองเศษกระจก ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นส่วนประกอบของรถ ห่างออกไปไม่ไกล รถกระบะของทีมสังหารนอนหงายท้อง เอียงกะเท่เร่อยู่บนไหล่ทาง "คนขับท่าทางจะสาหัสครับ กรรมสนองแท้ๆไอ้พวกนี้" ร้อยเวรเดินมาพูดกับผม ก่อนที่จะหันไปสั่งลูกน้อง ให้วิทยุบอกตำรวจเจ้าของพื้นที่และเรียกรถพยาบาล หลังจากที่ตำรวจเจ้าของพื้นที่เข้ามาลากรถของกลาง และนำตัวทีมสังหารดวงแตกส่งโรงพยาบาลแล้ว ผมและคณะนายร้อยเวรก็เตรียมเดินทางกลับ "เดี๋ยวพรุ่งนี้ ผมคงรบกวนให้คุณไปให้ปากคำเพิ่มเติมที่โรงพักท้องที่นะครับ ทางผมก็จะไปให้ข้อมูลเพิ่มเติมด้วยในฐานะพยาน ไม่ทราบคุณจะสะดวกเข้ามากี่โมงครับ" ร้อยเวรหันมาถามผม ในขณะที่พลขับพยายามกลับรถกลางถนนสายแคบ ก่อนที่ผมจะทันตอบอะไรออกไป แสงไฟของรถสายตรวจ ก็บังเอิญสาดส่องไปพบกับอะไรบางอย่างในพงหญ้าข้างทาง ของสิ่งนั้นทำเอาผมรู้สึกชาดิกไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ศาลเพียงตาเก่าคร่ำคร่าทำจากไม้ตั้งอยู่บนเสาต้นเดียวในพงหญ้า ตัวศาลมีขนาดใหญ่กว่าศาลเพียงตาทั่วไปเล็กน้อย หญ้ากอใหญ่หลายกอสูงท่วมหัวปกคลุม ทำให้ยากจะสังเกตถ้าปราศจากความสว่างของแสงไฟ ตรงหน้าศาลมีป้ายขนาดเล็กอ่านได้ความว่า "พ่อปู่คำปัน" นาทีนั้นหูผมเหมือนแว่วเสียงชายชราใจดี "คนโบราณเพิ้นว่าไว้ คนดีผีคุ้มนะไอ้หลาน" หมายเหตุ จขกท : แก้ไขเครื่องหมายคำพูดครับ แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 52 21:53:27 จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:42:55

ความคิดเห็นที่ 6 จบแล้วครับ ติชมได้ตามสบายครับ จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:43:14

ความคิดเห็นที่ 7 หากปรับแก้อัญประกาศ "" แทนที่ตัวเลข จะทำให้อ่านง่ายขึ้นครับ  อ่านจบแล้วตื่นเต้นปนลึกลับ  น่าติดตามดี  สรุปว่าชอบ จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 14:34:38

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วขนลุกเลยครับ ลุ้นมาตลอด ลุงคำปันช่วยไว้แท้ๆ สาธุ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 18:27:22

ความคิดเห็นที่ 9 แก้ไขเครื่องหมายคำพูดแล้วครับ ผมพิมพ์ใน MS word ตอน copy มาวางก็ไม่ทันตรวจดู ขอบคุณคุณสาวกห้ากระสอบครับ จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 21:54:39

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วได้บรรยากาศเหนือ ๆ ดีครับ สงสัย คนเขียนถ้าจะเป๋นคนเมืองเหียก้า จากคุณ : manopetchara เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:43:32

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ manopetchara ไม่ใช่คนเมืองคร้าบ แต่มาเสร็จสาวเหนือ จนหาทางกลับบ้านไม่เจอมาร่วม 10 ปีแล้วครับ คริคริ จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 21:48:07

ความคิดเห็นที่ 12 ดิฉันคงเหมือน จขกท. หลงเสน่ห์มนต์เมืองเหนือ จนลืมทางกลับบ้านเสียแล้วล่ะ... จากคุณ : มหาสมุทร (I Love z-wa) เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 14:18:30