กลอนสอนใจนักศึกษา

มือใหม่หัดแต่งครับ

บทแรกสุดเป็นกลอนที่ใครไม่รู้แต่งมา ผมแต่งต่อตั้งแต่อนิจจาจนจบ

พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้..................จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ......................เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย
อนิจจาลูกนั้นไม่ทันคิด.......................ไม่ทำกิจการเรียนและขวนขวาย
เอาแต่เที่ยวเล่นกินเหล้าและเมามาย...........อนาคตมลายหายแน่นอน
สุดท้ายลูกรู้ตัวเวลาสาย.....................ช่างละอายใจจิตคิดสังหรณ์
ก่อนหน้านี้ทำไมไม่สังวร.....................มาถึงตอนวิกฤติพึ่งคิดดี
ขอกราบบิดรมารดาที่เคารพ..................ที่ต้องมาประสบพบทุกขี
ตัวลูกนั้นเป็นคนทรพี........................ช่างเสียทีที่เกิดมาเป็นคน
มีโอกาสจงเร่งทำดีเถิด.....................อย่าเตลิดใช้ชีวิตให้สับสน
อายุขัยมนุษย์นั้นไม่รู้ทน......................ดั่งสายชลไหลลับไม่กลับมา

จากคุณ	: gregloki
เขียนเมื่อ	: 11 ต.ค. 52 01:14:50