ความคิดเห็นที่ 1 ชานชาลา ไยไม่มา จากคุณ : SONG982 เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 18:39:26

ความคิดเห็นที่ 2 5555555555555555555 5555555555555555555 5555555555555555555 ไม่รู้จะเมนท์ยังไงให้รู้ว่าขำมาก รำคาญแทนจัง ไอ้เครื่องชั่งนั่นมันหน้าเหมือนนาฬิกามาก ผลิตออกมาให้คนสับสนทำไม(วะ) จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:11:13

ความคิดเห็นที่ 3 พรุ่งนี้สิขอแจมจั๊กหน่อยแนเด้อ เหอ เหอ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:36:19

ความคิดเห็นที่ 4 เหตุเกิดที่โรงานแถวปริมณฑลตอนเด็กใต้เข้ากรุงใหม่ บ่ายหนึ่ง ฉันนั่งเศร้า เพื่อนเพื่อนเขา หายไปไหน นัดแล้ว หายหัวไป แหมเจ็บใจ มาทิ้งกัน สามโมง ก็สามโมง เซ็งชิบโผง โกรธหุนหัน โทรเข้า เครื่องพวกมัน อยู่ไหนนั่น นี่เย็นย่ำ เพื่อนโวย ทำไมช้า รอเอร็งมา จนหน้าง้ำ บางคน โกรธหน้าคว่ำ นี่หัวค่ำ มาพูดไร อ้าวเฮ้ย ไหงเป็นงี้ บ่าย 3 นี่ ชักสงสัย เสียงบอกมาทันใด 9โมงไง คือ 3 โมง ฮ่า ขี้เกียจแต่งต่อแระ เซ็งคนกรุงเทพ 8 โมง เรียก 2 โมง 9 โมงเรียก 3 โมง เรียกให้มันถูกๆ ไม่ได้เหรอ อิอิอิ บ้านเค้าเรียก ทุกเวลา ว่า ตี...8โมงเช้า ตี8 บ่าย 2 เรียก ตี 2 จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:47:06

ความคิดเห็นที่ 5 ก๊าก...อ่านแล้ว ฮ่า ๆ จากคุณ : Argent เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 21:30:46

ความคิดเห็นที่ 6 คห. 1 ขอบคุณ คุณ SONG982  มากๆ ค่ะ คห. 2 อุ๊ย .. คุณ Rainfull ขำซะเห็นภาพขำ เลยค่ะ  ขอบคุณที่แวะมา ขอบคุณสำหรับกลอนที่ร่วมสนุกกันค่ะ คห. 3  คุณเสกคาถา  จะรออ่านนะคะ  คลายเคลียดกันค่ะ คห. 4  คุณ Rainfull บางที ก็ยังสับสนเองเลยค่ะ เรื่อง 3 โมงเช้า  4 โมงเย็นเนี่ยค่ะ   คห. 5 คุณ Argent ขอบคุณที่แวะมา ก๊ากก ค่ะ ปล.  ร่วมสนุกกันเลยค่ะ อยากอ่าน มากมาย เรื่องคลายเครียดแบบนี้   --------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 11:32:24 จากคุณ : like 2 hear from u เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 09:20:49

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับคุณสอง       ผมนี่ต้องขออภัย ที่เรียกคุณสั้นไป         เพราะผมไม่ค่อยช่ำชอง อ่านชื่อคุณไม่ออก       ผมบ้านนอกน้อยสมอง เห็นชื่อมีเลขสอง          จึงขอลองเรียกทักทาย อย่าว่ากันเด้อครับ         เดี๋ยวผมหลับจะฝันร้าย ชอบกลอนคุณเหลือหลาย อ่านสบายไม่มึนงง อ่านดูก็รู้ความ            เห็นภาพตามไม่ต้องปลง เรื่องของสองคนหลง    ผมล่ะสงสารสะออน สองคนนั้นเลอะเลือน   คงไม่เหมือนผมแน่นอน ถึงผมจะหมองอ่อน      แต่ไหวพริบยังพอมี ผมเบื่อขึ้นรถเมล์         ต้องคอยเหล่หาทางหนี ถูกจ้องจับทุกที           ลาวไม่ดีหรืออย่างไร ผมชอบเขียนโคลงผวน เขียนแล้วม่วนป่วนเค้าไป ใครอ่านไม่เข้าใจ        ผมนี่ไงเข้าใจเอง บางทียังนั่งขำ            ผมเขียนคำอ่านแล้วเกร็ง อ่านโคลงของตังเอง    ยังหงายเก๋งไม่รู้ความ เขาเขียนกันเก่งเก่ง    แต่ผมเกร็งพยายาม โคลงผวนชวนติดตาม  แต่มีห้ามยามผวนเพลิน ห้ามผวนเฉียดมือผี     เพราะอาจมีมือมาเกิน กลัวผีจับแล้วเพลิน     เดี๋ยวจะเดินจนหลงทาง ขอบคุณครับคุณสอง  ที่ร้อยกรองกาพย์มาวาง อ่านกลอนขำขำบ้าง   ผมขอนั่งเป็นกองเชียร์     ครับผม จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 09:26:58

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านกลอนของคุณสอง เเล้วก้ต้องหัวเราะฮา นั่งขำจนเหมือนบ้า เห็นสายตาคนอื่นมอง อ่านกลอนของท่านเสก เอ้กอี้เอ้กเสกเรียกสอง เลยเรียกตามบ้างน้อง ถ้าไม่คล้องอย่าว่ากัน เขียนกลอนไปมั่วมั่ว นี่เเหละมี่วคือตัวฉัน โคลงผวนอ่านทุกวัน บางทีมันไม่เข้าใจ เเต่งเองก็อ่านเอง ฉันไม่เกรงใครว่าไง กลอนฉันไม่เอาไหน เพราะฉันไม่สนใจจริง เห็นไหมว่าฉันมั่ว แต่ไม่มั่วไปทุกสิ่ง บางอย่างเป็นเรื่องจริง ทุกทุกสิ่งเหมือนนิยาย 5555555555555มั่วๆๆๆๆๆๆๆสุดดดด จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 09:50:36

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบคุณ เสกคาถา กะคุณเลิฟจัง ค่ะ ผวนคำ ผำควน รวนเร ปวนเป เปปวน รวนหัว โคลงผัน คันโผลง คงกลัว ไม่มัว มัวไม่ ไปทำ ใครสอง คองไส ไหนนั่น ใครกัน คันไกล ไม่ขำ (แหะๆๆ) ชื่อไลค์ ใช่หรือ ไม่อำ โปรดจำ ปำโจทย์ ให้ดี มั่วมา มามั่ว รั่วไป ก็ใคร ไกลขอ เช่นนี้ เชิญมา ชาเมิน เพลินดี อย่าหนี หยีหน้า หายไป เลิฟคุง ลุงเคริฟ อะเจ้ย เปล่าเลย เปรยเล่า ขานไว้ ผันโคลง โผลงคัน ร่ำไป ติดใจ ไตจิต ติดตาม แวะมา วาแมะ บ่อย-บ่อย หายจ้อย ห้อยจ๋าย ม่ายขาม  (ขำ) จะรอ จอระ  ทุกยาม เชิญตาม ชามเติน เชิญมา (อีกนะคะ ) มั่วไปละ ... 555 +  อย่าว่านะคะ  ขอสารภาพว่า ผันครั้งแรกของชีวิ๊ต  แหะๆๆ แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 10:43:02 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 10:38:59 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 10:35:57 จากคุณ : like 2 hear from u เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 10:28:53

ความคิดเห็นที่ 10  แวะมานั่งขำอีกคน ผมก็มีเรื่องขำขันเหมือนกัน เพื่อนเป็นพยาบาลอยู่ที่จังหวัดโคราช เพิ่งทำงานใหม่ๆ  เจอคนไข้รายนี้เข้าไปถึงกับหงายเก๋งเลย เพื่อน : คุณยายครับ ก่อนพบคุณหมอ คุณยายต้องวัดความดัน           แล้ว "ถอดรองเท้าชั่งน้ำหนัก" ก่อนนะครับ !! คงไม่ต้องบอกนะครับ ว่าเพื่อนจะหน้าเหวอขนาดไหน? เมื่อคุณยาย หยิบรองเท้า ขึ้นไปวางบนเครื่องชั่ง!! เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ไผเป็นไผ-ให้รู้ซะบ้าง คริๆ ปล. เป็นเรื่องจริงนะครับ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 10:51:08

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านสนุกจริงด้วยค่ะ มาอ่านมายิ้มค่ะ ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 11:32:17

ความคิดเห็นที่ 12 555555555555555555 จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 11:40:08

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 15:38:55

ความคิดเห็นที่ 14 หุหุ อ่านแล้วฮาจังพี่ไลค์จ๋า ใครเป็นเพื่อนตาคนนี้ ปวดหัวตาย ..รถไฟวิ่งปู๊นปู๊น เสียงล้อหมุนวิ่งเร็วรี่ เข้าหาสถานี เสียงล้อสีรางรถไฟ ปลายทางชานชลา บอกไว้ว่าถึงแม่สาย ตอนนี้ยังอีกไกล อยู่ใกล้ใกล้ชานชลา พอขึ้นนั่งเบาะนุ่ม ลอยตะปุ่มตามประสา เพราะรถไฟเหนื่อยล้า วิ่งมากว่าสองร้อยปี...........ดูความเก่าของรถไฟไทย นั่งพักสักประเดี๋ยว เสียงดังเกรียวเหลียวเร็วรี่ แม่ค้าจรลี เอื้อนวจีจำนรรจา เอาพัดขึ้นพัดเต้า ร้องถามเราว่าน้องจ๋า ช่วยซื้อหน่อยพ่อยา จึงถามว่าขายอะไร พัดแรงตะแคงเต้น ขายนมเย็นเห็นนมไหม ร้องบอกทั้งนอกใน นมของใครดูหย่อนยาน......ถุงนมนะครับ อีกคนร้องดังมา รักฉันหนาอวสาน มิแตกแยกพบพาน จึงร้องขานขายอะไร ปาจ๊ะ ปาท่องโก๋ ฉันร้องโห่เป็นไฉน แม่ค้าตอบทันใด แยกไม่ได้ตัวติดกัน รถไฟเริ่มเคลื่อนที่ ระฆังตีบอกยามนั้น ปู๊นปู๊นวิ่งเร็วพลัน แสนสุขสันต์และยินดี ไปก่อนกับรถไฟ หวังพาใจไปสุขขี ทู้หน้าขึ้นอีกที น้องหนาวนี้จะรีบมา จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 03:08:01

ความคิดเห็นที่ 15  ขำกระจาย อ่านแล้วก็... จริงเนอะ ตราชั่ง นี่มันเที่ยงจริงๆ ฮา จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 10:37:02